Wikipedysta:MastiBot/miasteczko 8

Ostatnia aktualizacja: 2024-07-10 16:19.

Wszelkie uwagi proszę zgłaszać w dyskusji operatora.

regex: '(?m)^.*miasteczk.*$'

Nr	Artykuł	Wyniki
8001.	Tilburg	Co roku (lipiec) organizowane jest tam największe w całej Brabancji Północnej wesołe miasteczko tzw. kermis - Tilburgse kermis. W latach 1977–1998 w Tilburgu odbywały się turnieje szachowe "Interpolis" i "Fontys", wówczas jedne z najsilniej obsadzonych na świecie.
8002.	Tilly Aston	Na cześć Aston nazwany został okręg wyborczy do federalnej Izby Reprezentantów. Jest również upamiętniona ulicą w Canberze, pomnikiem w Melbourne i specjalnym kopcem w jej rodzinnym miasteczku Carisbrook.
8003.	Tilman Riemenschneider	Tilman Riemenschneider przyszedł na świat pomiędzy 1459 a 1462 rokiem. Pochodził z Heiligenstadt – niewielkiego miasteczka w Turyngii. Nie miał łatwego dzieciństwa – kiedy miał 5 lat, jego ojciec utracił majątki; co więcej, był uwikłany w polityczny konflikt – tzw. Mainzer Stiftsfehde. Rodzina przeniosła się do Osterode am Harz, gdzie wkrótce ojciec otrzymał urząd mincmistrza. Tam mały Tilman zaczął się interesować sztuką i wkrótce odkrył swój talent artystyczny.
8004.	Tilt (film)	Akcja filmu rozgrywa się w początkach lat 90. XX w. Czterech przyjaciół chce zarobić pieniądze, aby spełnić swoje marzenie - otworzyć własny bar o nazwie TILT. Jeden z nich, Stasz zakochuje się w Beki, córce pułkownika policji. Para zostaje zatrzymana na przemycie filmów pornograficznych. Ojciec Beki próbuje doprowadzić do uwolnienia Stasza, ale nie chce by dłużej spotykał się z jego córką. Czwórka przyjaciół decyduje się na wyjazd z kraju w poszukiwaniu pracy. Pracują w małym niemieckim miasteczku, skąd po kilku latach powracają do Bułgarii. Okazuje się, że ich kraj w tym czasie bardzo się zmienił.
8005.	Tim Hortons	Efektywna reklama i ekspansja geograficzna sprawiły, że o rozroście i potędze firmy mówi się w kanadyjskich mediach z podziwem wręcz kultowym. Ceniony, nieżyjący już pisarz kanadysta Pierre Berton napisał niegdyś: Historia Tim Hortons jest pod wieloma względami na wskroś kanadyjska. Jest zarazem historią sukcesu i tragedii, wielkich marzeń i małomiasteczkowości, staromodnych wartości i pozbawionego skrupułów biznesu, ciężkiej pracy i hokeja...
8006.	Timber Drop	Timber Drop – stalowa kolejka górska zbudowana w parku rozrywki Fraispertuis City w Jeanménil, we Francji. Przez zaledwie kilkanaście dni, od 2 do 16 lipca 2011 roku, kolejka o największym kącie spadku na świecie wynoszącym 113°. Straciła ten tytuł na rzecz japońskiej kolejki Takabisha (121°). Wciąż pozostaje jednak rollercoasterem o największym kącie spadku w Europie.
8007.	Tira	Leży na równinie Szaron, w otoczeniu miasta At-Tajjiba, miasteczka Kochaw Ja’ir, kibuców Ramat ha-Kowesz, Ejal i Nir Elijjahu, moszawów Miszmeret, Cherut, Kefar Hess, Porat i Azri’el, oraz wioski Kefar Awoda. Na południowy wschód od miasta przebiega granica terytoriów Autonomii Palestyńskiej, która jest strzeżona przez mur bezpieczeństwa. Po stronie palestyńskiej znajduje się miasto Kalkilja.
8008.	Tite Kubo	Tite jest synem członka rady miejskiej położonego w hirosimowym powiecie Aki miasteczka Fuchū. Ukończył Prefekturalne Liceum Okręgu Aki w Hirosimie. W wieku 18 lat złożył pierwszą koncepcję Zombie Powder[komu?]. Zombie Powder został odrzucony wiele razy, ale kiedy Kubo miał 22 lata, magazyn Shūkan Shōnen Jump rozpoczął serializację mangi, jednak z powodu braku popularności zaprzestano publikacji[potrzebne źródło].
8009.	Tittmoning	Atrakcją miasta jest XIII-wieczny zamek obronny wybudowany dla arcybiskupa Salzburga. W XVII wieku zamek został przebudowany i stał się letnią rezydencją biskupa. W czasie II wojny światowej w zamku działał obóz przejściowy w którym był więziony m.in. bp Józef Padewski z Polskiego Narodowego Kościoła Katolickiego. Do ważniejszych budowli miasteczka należy zaliczyć także barokowy kościół należący w przeszłości do zakonu augustianów.
8010.	Tištín	Tištín – miasteczko w Czechach, w powiecie Prościejów, w kraju ołomunieckim. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyło 511 mieszkańców.
8011.	Tláhuac	Tláhuac - jedna z szesnastu dzielnic Dystryktu Federalnego (miasta Meksyk). Położona we wschodniej części Dystryktu, ma w większości charakter wiejski. W głównym miasteczku, San Pedro Tláhuac, położonym przy brzegu jeziora, znajduje się kościół z XVI wieku.
8012.	To (film 2017)	To (tytuł oryg. It; tytuły pełne It: Chapter One, It: Part 1 − The Losers' Club) – amerykański film fabularny z 2017 roku, którego reżyserem jest Andy Muschietti. Powstał w oparciu o scenariusz Chase’a Palmera, Cary’ego Fukunagi i Gary’ego Daubermana, adaptujący powieść autorstwa Stephena Kinga, To. Akcja filmu toczy się w fikcyjnym miasteczku Derry w stanie Maine, gdzie grupa dzieci prześladowana jest przez morderczego klauna. Światowa premiera horroru odbyła się 5 września 2017 w Los Angeles.
8013.	To wspaniałe życie	Akcja filmu toczy się w fikcyjnym amerykańskim miasteczku Bedford Falls, krótko po II wojnie światowej. George Bailey (James Stewart) próbuje popełnić samobójstwo w Wigilię Bożego Narodzenia. Zwraca tym na siebie uwagę swojego anioła stróża – Clarence’a Odbody'ego, który zostaje wysłany, by mu pomóc. W retrospekcji, przedstawiającej aniołowi postać George’a, poznajemy historię jego życia, którą opowiadają dwaj aniołowie, Franklin i Józef. Poprzez te wydarzenia zarysowuje się portret głównego bohatera i wszystkich osób, na które miał wpływ.
8014.	Tobermory (Ontario)	Jeszcze w tym samym roku 1871 po drugiej stronie dzisiejszego miasteczka, nad zatoką Dunk's Bay, pojawił się drugi osadnik. Już w następnym roku Cockwell & Grant zbudowali duży tartak z wytwórnią gontów nad niedaleką Crane River. W 1881 r. kolejny tartak powstał w samym Tobermory, a wkrótce przybyły dwa następne. W tym samym roku uruchomiona została poczta, a dwa lata później szkoła. Nowa osada stała się punktem, w którym krzyżowały się szlaki żeglugowe biegnące wzdłuż brzegu Georgian Bay oraz wzdłuż brzegu otwartego jeziora. Była także portem macierzystym sporej flotylli kutrów rybackich, której szczyt rozwoju przypadł na lata 30. XX w. Samo osiedle wypełniło się drewnianymi domkami, usytuowanymi wokół portowej zatoczki Little Tub, z których kilka dotrwało do naszych czasów.
8015.	Tobias Wolff	W 1993 roku powstał film Chłopięcy świat z Leonardem DiCaprio i Robertem De Niro według jego najbardziej znanej książki, która opowiada o dojrzewaniu autora w Seattle, a potem Newhalem, odległym miasteczku w Północnych Górach Kaskadowych w stanie Waszyngton. Są to wspomnienia o koczowniczym i niepewnym życiu, jakie Wolff z matką prowadzili po rozwodzie jego rodziców, a potem z jej nowym mężem, który oboje źle traktował. W nagradzanych opowiadaniach Wolffa występuje tzw. "brudny realizm". Pisarza interesują dylematy moralne bohaterów, porusza tematy egzystencjalne.
8016.	Todos Santos	Todos Santos – meksykańskie miasteczko położone w stanie Kalifornia Dolna Południowa, 3 km od wybrzeży Oceanu Spokojnego, 81 km od stolicy stanu – La Paz, będącego jednocześnie siedzibą gminy o tej samej nazwie, oraz 75 km na północ od miasta Cabo San Lucas.
8017.	Toivo Sariola	Dwukrotny rekordzista kraju w sztafecie 4 × 100 metrów (42,1 w 1935 oraz 41,9 w 1936). Pięć razy wystąpił w meczach międzypaństwowych (dwa zwycięstwa w sztafecie 4 × 100 m). Reprezentował Finlandię na igrzyskach olimpijskich w Berlinie (1936), odpadając w eliminacjach w biegu na 100 metrów oraz w sztafecie 4 × 100 m. W trakcie zawodów zaprzyjaźnił się z największą gwiazdą igrzysk – Amerykaninem Jesse Owensem. Sariola zaproponował czarnoskórym biegaczom z reprezentacji USA wspólne wychodzenie na miasto, zarówno dla bezpieczeństwa Amerykanów, jak i jako protest przeciwko dyskryminacji rasowej. W podziękowaniu za miło spędzony czas w stolicy Niemiec Owens tuż przed powrotem do USA podarował Sarioli pałeczkę ze sztafety 4 × 100 metrów, w której Owens zdobył swój czwarty złoty medal igrzysk, z wypisaną dedykacją "dla przyjaciela Toivo Sarioli". Po powrocie do kraju Fin kontynuował rodzinny biznes – cyrk. Sirkus Sariola był pierwszym i przez wiele lat największym cyrkiem w Finlandii. Pałeczkę podarowaną Sarioli przez Owensa otrzymała młodsza siostra Fina, która po latach przekazała ją lokalnemu stowarzyszeniu sportowemu. O pałeczce napisano w książce o historii miasteczka – Keravie.
8018.	Tokaj (miasto)	W roku 1074 pod miasteczkiem miała miejsce bitwa wojsk Gejzy I z wojskami króla Salomona.
8019.	Tokajski region winiarski	Ze względu na walory przyrodnicze, architektoniczne i kulturalne oraz miejscowe tradycje winiarskie w 2002 UNESCO umieściło tokajski region winiarski na liście dziedzictwa światowego. Region w granicach uznanych przez UNESCO obejmuje 27 miejscowości: stolicę regionu – miasteczko Tokaj, wsie Bodrogkeresztúr, Bodrogkisfalud, Mád, Mezőzombor, Rátka, Szegi, Tarcal i Tállya – najważniejsze miejsca uprawy winogron, miasto Sátoraljaújhely z piwnicami „Ungvári Pince”, miasto Sárospatak z piwnicami „Rákóczi Pince”, wieś Hercegkút z piwnicami „Kőporosi” i „Galamboshegyi” oraz wieś Tolcsva z piwnicami „Oremus” i muzeum winiarstwa (Bormúzeum).
8020.	Tokijska wyspa ciepła	Widok z helikoptera na miasteczko olimpijskie (1992)]]
8021.	Tokio	Każde miasto czy miasteczko ma swojego własnego burmistrza i radę miejską.
8022.	Tokoname	* 31 marca 1957 roku teren miasta powiększył się o miasteczko Kosugaya (jap. 小鈴谷町).
8023.	Tokyo Metropolitan Research Institute for Environmental Protection	Widok z helikoptera na miasteczko olimpijskie (1992)]]
8024.	Tom Beck	Urodził się w Norymberdze. Swoje dzieciństwo przeżył w małym miasteczku Brunn, niedaleko Norymbergi. Kiedy miał pięć lat, nauczył się grać na akordeonie, perkusji, gitarze, organach i fortepianie. Uczęszczał do gimnazjum w Fischbach. W latach 1999–2003 studiował na wydziale muzyczno-aktorskim w Bayerische Theaterakademie August Everding w Monachium.
8025.	Tom Horn (film)	Akcja filmu rozgrywa się w roku 1901. Kowboj Tom Horn (Steve McQueen) przyjeżdża do miasteczka w Wyoming. Hodowcy bydła proszą go o rozprawienie się z nękającymi ich złodziejami. Przeciwnikiem Toma jest szeryf Joe Belle (Billy Green Bush), który widzi w nim rywala. Gdy ginie syn jednego z farmerów, podejrzenie pada na Horna.
8026.	Tom Parker	Andreas van Kuijk, czyli późniejszy Tom Parker, urodził się i wychowywał w Holandii. Rodzice i znajomi mówili na niego po prostu „Dries”. Był jednym z jedenaściorga dzieci państwa Kuijk. Ojciec Adam van Kuijk był żołnierzem, a matka Maria Ponise zajmowała się handlem obwoźnym. Młody „Dries” nie cierpiał szkoły i notorycznie uciekał na wagary, cenił sobie wolność i nieograniczoną swobodę. Uwielbiał też cyrk, który corocznie przyjeżdżał do miasteczka, więc gdy tylko mógł, zatrudniał się w nim do prostych prac.
8027.	Tom Sawyer	Tom jest dziesięcioletnim chłopcem, sierotą. Mieszka wraz ze swym młodszym, przyrodnim bratem Sidem, kuzynką Mary i ciotką Polly, która sprawuje nad nimi opiekę, w małym miasteczku St. Petersburg położonym nad rzeką Missisipi w stanie Missouri.
8028.	Tom of Finland	Touko Laaksonen urodził się w tradycyjnej rodzinie mieszczańskiej w małym miasteczku Kaarina, opodal starej stolicy Turku. Od wczesnych lat dziecięcych pasjonowało go rysowanie młodych, silnych mężczyzn. Jak sam wspominał, pierwsze rysunki o silnym, erotycznym zabarwieniu robił już w wieku 10 lat. Początkowo obiektem tych rysunków byli lokalni farmerzy i kierowcy ciężarówek i autobusów przejeżdżających przez miasteczko. Z biegiem lat dużą część tematyki poświęcił młodym mężczyznom w mundurach wojskowych, żeglarskich, motocyklowych.
8029.	Tomasz Acerbis	Urodził się w roku 1563 w Olera, małym miasteczku doliny Seriańskiej, w lombardzkiej prowincji Bergamo. W młodości pasał trzody i nie uczęszczał do żadnej szkoły.
8030.	Tomasz Kotkowiak	W podziękowaniu za wspaniałą, w oczach władz i społeczeństwa Zbąszynka, pracę, która przyczyniła się do rozsławienia tego kolejarskiego miasteczka Rada Miejska w dniu 16 października 1996, na XXVI sesji podjęła uchwałę w sprawie nadania skwerowi u zbiegu ulic Kilińskiego, Klubowej i PCK imienia Tomasza Kotkowiaka. Na skwerze stoi obelisk z tablicą w kształcie kozła, a na niej jest wizerunek mistrza z napisem „W muzyce zawarł piękno naszej ziemi”.
8031.	Tomasz Przerwa	* Twierdza srebrnogórska II. Wojna 1806-1807 - miasteczko, współautor: G. Podruczny, Wrocław 2008.
8032.	Tomasz Trần Văn Thiện	Tomasz Trần Văn Thiện urodził się w 1820 r. w Trung Quán, prowincja Quảng Bình w rodzinie chrześcijańskiej. Został wysłany do seminarium duchownego w Di Loan, prowincja Quảng Trị. Gdy był już w drodze dowiedział się, że dyrektor seminarium musiał uciekać z powodu prześladowań. Radzono mu, żeby zawrócił do domu. Dwa dni po przybyciu Tomasza Trần Văn Thiện do Di Loan, żołnierze przeszukali całe miasteczko. Niezadowolni, że nie udało im się schwytać dyrektora seminarium, uwięzili wiele osób, wśród których był również Tomasz Trần Văn Thiện. Więźniów zabrano do stolicy prowincji Quảng Trị. Próbowano skłonić Tomasz Trần Văn Thiện do wyrzeczenia się wiary. Zaproponowano mu nawet małżeństwo z córką mandaryna (któremu Tomasz Trần Văn Thiện przypadł do gustu i chciał mieć go za zięcia). Podobnie tortury nie skłoniły go do odstępstwa. Po pewnym czasie został zamknięty w jednej celi razem z ojcem Franciszkiem Jaccard. Zostali straceni przez uduszenie w Nhan Biều 21 września 1838 r. Pochowano go w miejscu egzekucji. W 1947 r. ich relikwie przeniesiono do seminarium Stowarzyszenia Misji Zagranicznych (Missions Etrangères de Paris).
8033.	Tomasz Wawrzecki	Pochowany w małym miasteczku Widze (obecnie na Białorusi).
8034.	Tomaszówka (obwód brzeski)	Tomaszówka (biał. Тамашоўка, Tamašoŭka, ros. Томашовка) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie brzeskim, centrum administracyjne sielsowietu Tomaszówka. Miejscowość jest zasadniczo osadą małomiasteczkową (аграгарадок – agromiasteczko, 'miasteczko rolne'), położoną w trójstyku Polski, Ukrainy i Białorusi, na terenie atrakcyjnego pod względem turystycznym Polesia nadbużańskiego.
8035.	Tomb Raider: Legenda	* Paraíso, Peru – Lara spotyka się z Anayą na rynku miasteczka, ale zostają zaatakowane przez najemników Rutlanda. Po brawurowej ucieczce na motorze dociera do ruin, w których przed laty z przyjaciółmi z uniwersytetu prowadziła wykopaliska, przerwane przez atak nieznanej istoty. Postanawia dostać się do zalanych ruin, aby dowiedzieć się, czy jej przyjaciółka, Amanda Evert, naprawdę straciła w nich życie
8036.	Tombstone (film)	Legendarny już stróż prawa Wyatt Earp, jego bracia Virgil i Morgan, oraz ich żony przybywają do Tombstone w Arizonie. Do tego małego i rozwijającego się górniczego miasteczka ściągają rewolwerowcy, karciarze, kowboje i wędrowne grupy teatralne. Bracia zajmują się w nim prowadzeniem biznesu hazardowego i saloonu, wkrótce dochodzi do ich pierwszych starć z lokalną bandą przestępczą, zwaną „Cowboys” i identyfikowaną poprzez noszenie czerwonej szarfy. Pod presją mieszkańców Earpowie przystępują do przywrócenia w mieście porządku. Virgil Earp obejmuje stanowisko marshala, zastępując zabitego Freda White'a. Aresztowania i zakaz noszenia w mieście broni prowadzą do strzelaniny w O.K. Corral. Wkrótce w wyniku zamachu Morgan Earp ginie, a Virgil Earp zostaje ranny. Wyatt Earp przy wsparciu grupy rewolwerowców, w skład której weszli chorujący na gruźlicę Doc Holliday, Sherman McMasters, Texas Jack Vermillion i Turkey Creek Jack Johnson, decyduje się podjąć walkę z kowbojami.
8037.	Tombstone	Miasto powstała w 1879 roku i wzięła nazwę od kopalni srebra należącej do Eda Schieffelina. Ze względu na bogate zasoby srebra Tombstone gwałtownie się rozwijało. W 1881 roku liczyło 1000 mieszkańców. W następnym roku populacja miasteczka przekroczyła 5000. Od tego czasu oscylowała między liczbą 5000 a 15 000.
8038.	Tomek i przyjaciele	1. Tomek i wiatr 2. Nieustraszony Frycek 3. Tomek i odrzutowiec 4. Spokojna przejażdżka 5. Śladem mąki 6. Piotrek i wesołe miasteczko
8039.	Tommaso Pio Boggiani	4 grudnia 1916 kreowany kardynałem prezbiterem. W marcu 1919 został arcybiskupem Genui, lecz po dwóch latach zrezygnował z tej funkcji. Uczestnik Konklawe 1922 i 1939 roku. 15 lipca 1929 podniesiony do rangi kardynała-biskupa Porto e Santa Rufina, a od 13 marca 1933 był Kanclerzem Świętego Kościoła Rzymskiego i jednocześnie komendatariuszem kościoła prezbiterialnego S. Lorenzo in Damaso. Urząd kanclerza pełnił do śmierci. Pochowany został w parafialnym kościele w rodzinnym miasteczku.
8040.	Tongch'ang	miasteczko
8041.	Tongnim	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Sŏnch'ŏn (dokładnie tworzyły one miejscowości Simch'ŏn, Such'ŏng, Sinbu, San, Ch'am i Jŏnghye). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Simch'ŏn, Ryongyŏn (obie uprzednio w powiecie Sŏnch'ŏn), Ch'am, Such'ŏng (5 wsi) i Sinbu (4 wsi – wszystkie trzy dotychczas w powiecie Ch'ŏlsan). Powiat Tongnim składał się wówczas z jednego miasteczka (Tongnim-ŭp) i 24 wsi.
8042.	Toni Morrison	Kolejne utwory Morrison to: Sula (1973); Pieśń Salomonowa (1977) – saga ubogiej czarnoskórej rodziny w miasteczku amerykańskim, Książka Roku w Stanach Zjednoczonych; Tar Baby (1983); Umiłowana (1987), wyróżniona Nagrodą Pulitzera; Jazz (1992) oraz zbiór esejów Grając w ciemnościach (1992), Raj (1999).
8043.	Tonino Benacquista	Pochodzi z włoskiej rodziny osiadłej we Francji. Debiutował w II połowie lat 80. Opublikował kilka powieści o tematyce sensacyjnej. Niektóre z nich zostały przeniesione na ekran, jest także autorem scenariuszy filmowych (Na moich ustach z Vincentem Casselem). W Polsce ukazała się jedna jego powieść, Malavita (Malavita, 2004) opowiadająca o amerykańskim gangsterze, mającym status świadka koronnego i ukrywającym się wraz z rodziną w spokojnym francuskim miasteczku.
8044.	Tonopah (Nevada)	Tonopah – jednostka osadnicza w Stanach Zjednoczonych, w stanie Nevada, stolica hrabstwa Nye. W roku 2000 liczba mieszkańców wyniosła 2 627. Całkowita powierzchnia: 42,0 km² (16,2 mil²). Warto nadmienić, że pomimo lokalnego znaczenia politycznego, miasteczko ma aż dwadzieścia razy mniej mieszkańców i największe w hrabstwie Nye Pahrump.
8045.	Toporów (obwód lwowski)	Miasto zostało założone przez Jana z Tęczyna w roku 1450. Do 1772 roku w województwie ruskim w I Rzeczypospolitej, a następnie do 1914 podlegało pod jurysdykcję starostwa powiatowego w Brodach w prowincji Galicja. W roku 1914 miasteczko liczyło 5000 mieszkańców (1000 Polaków, 2000 Żydów i 2000 pozostałych narodowości). Do 1939 r. w województwie tarnopolskim w Polsce. Po II wojnie światowej do 1946 roku mieszkający w nim Polacy zostali przymusowo wysiedleni.
8046.	Toporów (województwo łódzkie)	Pod koniec XVI w. Toporów został wykupiony w części przez kapitułę gnieźnieńską, w XVIII w. kapituła ta weszła w posiadanie całości miasteczka.
8047.	Torchlight	W fantastycznym świecie Torchlight istnieje tajemniczy minerał zwany Żarem, który ma moc nasycania ludzi oraz przedmiotów magią. Górnicze miasteczko Torchlight zostało zbudowane nad bogatymi złożami Żaru, dlatego bohaterowie ściągają tam ze wszystkich zakątków świata w poszukiwaniu tej magicznej substancji, oraz zaczarowanych przedmiotów, które zostały dzięki niej stworzone. Jednakże w miarę eksploracji kopalni znajdujących się pod miastem, gracz odkrywa, że Żar ma bardzo destrukcyjny wpływ na otoczenie i w przeszłości doprowadził do upadku dawnych cywilizacji oraz że także obecnie jest ogromnym zagrożeniem dla świata. Gracz stopniowo poznaje podziemia, które okazują się "warstwowym tortem" starożytnej cywilizacji. Ostatecznie musi zmierzyć się z czarnym charakterem, który jest źródłem destrukcyjnych mocy.
8048.	Torczyn	Torczyn był miejscem walk polsko-ukraińskich w 1919 r. Po jego zdobyciu - ówcześnie miasteczka zamieszkanego w większości przez ludność narodowości polskiej - w nocy z 6 na 7 marca 1919 roku ciężko ranny został ppłk. Leopold Lis-Kula. Zmarł z upływu krwi w Torczynie kilka godzin później.
8049.	Torgun	Płynie przez północny kraniec Niziny Nadkaspijskiej. W górnym biegu rzeka graniczna między Rosją i Kazachstanem. Uchodzi do Zatoki Jerusłańskiej Zbiornika Wołgogradzkiego na Wołdze, powyżej Kamyszyna. Jedyna większa miejscowość nad Torgunem to miasteczko Pałłasowka. Niegdyś największy dopływ Jerusłanu, dziś uchodzi bezpośrednio do Wołgi jako jej ostatni lewy dopływ.
8050.	Tori (Estonia)	Tori – miasteczko (est. alevik) w prowincji Parnawa w Estonii. Ośrodek administracyjny gminy Tori. Leży nad rzeką Parnawą, 27 km od miasta Parnawa.
8051.	Tornado (kolejka górska)	www = http://www.wesole-miasteczko.pl/
8052.	Torowisko (film)	Akcja filmu toczy się w prowincjonalnym miasteczku. Maria, pracując w nastawni, obserwuje przejazdy pociągów, jednak młoda dziewczyna chce wyrwać się z ospałego miasteczka i podąża za swoją przyjaciółką, Krystyną. Maria jest uzależniona od matki, ale ma szansę zmienić swoje życie poprzez poznanego niedawno maszynistę Zbyszka. Jednak jego uwodzicielką okazuje się Krystyna. Ta z kolei zostaje zgwałcona przez robotnika kolejowego i traci nadzieję na lepsze życie. Przypadkowym świadkiem gwałtu jest Maria, jednak nie chce pomóc swojej przyjaciółce. Przyjaźń się rozpada.
8053.	Torquay (Australia)	Torquay - miejscowość w australijskim stanie Wiktoria, w hrabstwie Surf Coast, którego jest ośrodkiem administracyjnym. Położone ok. 100 km na południowy zachód od Melbourne. Popularny kurort, znany zwłaszcza ze swych plaż, gdzie w sezonie letnim (co w Australii oznacza styczeń i luty) panują bardzo dogodne warunki do uprawiania surfingu. W miasteczku bierze swój początek Great Ocean Road.
8054.	Torrelaguna	Torrelaguna – miasto w Hiszpanii we wspólnocie autonomicznej Madryt, leżące przy autostradzie , na północ od Madrytu. W pobliżu miasteczka rzeka Lozoya uchodzi do Jaramy. Gospodarka miasta oparta jest o rolnictwo, leśnictwo oraz sektor usług w zakresie rolnictwa, istnieje tu kilka niewielkich fabryk oraz małych i średnich przedsiębiorstw.
8055.	Torremanzanas	Torremanzanas, w jęz. wal. La Torre de les Maçanes – niewielka miejscowość w Hiszpanii w regionie Walencja w północnej części prowincji Alicante, 42 km na północ od Alicante. Gospodarka miasteczka opiera się głównie o rolnictwo, turystykę oraz licznie znajdujące się tu plantacje owoców. 19% mieszkańców nie pochodzi bądź nie urodziło się w Hiszpanii.
8056.	Torremocha de Jarama	Torremocha de Jarama – miejscowość w Hiszpanii we wspólnocie autonomicznej Madryt, 62 km na północny wschód od Madrytu. Począwszy od 1979 r. alkadem miasteczka jest Carlos Rivera.
8057.	Torrevieja	W 1829 roku w miejscowości miało miejsce trzęsienie ziemi, które praktycznie zniszczyło miasteczko. Pozostało niewiele budynków, ale zachowała się stara wieża obserwacyjna rybaków, stąd prawdopodobnie nazwa miasta (torre-wieża, vieja-stara).
8058.	Torteval	Torteval (dgèrnésiais Tortévas) – miasto na wyspie Guernsey (Wyspy Normandzkie); 990 mieszkańców, gęstość zaludnienia 313,9 osób na km² (2006); ośrodek przemysłowy. Nazwa wyspy pochodzi od słowa w języku dgèrnésiais oznaczającego "okrężną dolinę". W centrum miasteczka znajduje się kościół zbudowany w 1818 roku, w którym znajdują się najstarsze na Wyspach Normandzkich dzwony. Południowe wybrzeże wyspy ma budowę klifową. Na północnym zachodzie znajduje się niewielki port rybacki nazywany Portelet.
8059.	Tortilla Flat	Akcja niewielkiej powieści rozgrywa się w kalifornijskim miasteczku Monterey tuż po zakończeniu I wojny światowej. Jej bohaterem jest grupa miejscowych lekkoduchów, włóczęgów spędzających czas na piciu wina, drobnych kradzieżach oraz uwodzeniu kobiet. Sami siebie nazywają paisanos, są potomkami hiszpańskich konkwistadorów i często posiadają domieszkę krwi indiańskiej. Budowa utworu nawiązuje do legendy o Królu Arturze, posiada on także cechy powieści łotrzykowskiej. Centralną postacią powieści jest Danny, właściciel domku w dzielnicy Tortilla Flat. Z przyjaciółmi: Pilonem, Pablem, Jezusem Marią, Wielkim Joe Portugalczykiem i Piratem tworzy coś w rodzaju komuny. Wspólnie przeżywają szereg przygód, z reguły zabawnych, czasem jednak kończących się tragicznie.
8060.	Toruń Zachodni	Powodem likwidacji stacji Toruń Zachodni i linii kolejowej do Czarnowa była budowa na Bielanach miasteczka uniwersyteckiego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
8061.	Toruń	Tuż po wyzwoleniu, w wyniku zabiegów elit politycznych Polskiej Partii Robotniczej w Bydgoszczy, ukształtowane w Toruniu władze nowego województwa pomorskiego przeniesiono do Bydgoszczy, argumentując to przede wszystkim dwukrotnie większym skupiskiem ludności robotniczej w przeciwieństwie do Torunia. W konsekwencji tego Toruń został pozbawiony na rzecz Bydgoszczy kolejnych instytucji-czynników miastotwórczych, jak np. Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia, dowództwa okręgu wojskowego, prasy codziennej, związków i stowarzyszeń branżowych, Kuratorium Okręgu Szkolnego, Wojewódzkiej Biblioteki Pedagogicznej, orkiestry symfonicznej. W 1945 roku powołano Uniwersytet Mikołaja Kopernika, kontynuujący tradycje Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Wykorzystując przypadający na rok 1973 jubileusz 500-lecia urodzin Mikołaja Kopernika, rozbudowano uczelnię jego imienia, zakładając miasteczko uniwersyteckie na Bielanach, stanowiące do dziś ciekawy przykład nowoczesnej architektury II połowy XX wieku. Z okazji zbliżającego się jubileuszu zintensyfikowano trwające od początku lat 60. prace konserwatorskie przy renowacji toruńskich zabytków. Ważną datą był rok 1966, czyli rocznica 500-lecia Pokoju Toruńskiego, która przyczyniła się do ostatecznego zabezpieczenia i zagospodarowania ruin zamku krzyżackiego jako pomnika Pokoju Toruńskiego.
8062.	Toshiba 4S	Pierwszy egzemplarz ma zostać zainstalowany na Alasce w miasteczku Galena.
8063.	Tosu	* 19 marca 1907 – wieś Todoroki została przemianowana na Tosu i zdobyła status miasteczka.
8064.	Totem (zespół muzyczny)	Zespół został założony w styczniu 2002 w małym miasteczku Bukowno, 40 km od Krakowa. W pierwszym składzie znajdowali się: Wera (wokal), Dzierż (gitara), Marcin (gitara), Przema (gitara basowa) i Toma (perkusja). Ich celem było granie melodyjnego thrash/death metalu zainspirowanego przez zespołySepultura, Slayer, Arch Enemy czy In Flames. W kwietniu 2002 zespół nagrał pierwsze demo Pink Drink With Red Bullshit.
8065.	Tour de France 2000	87. Tour de France rozpoczął się 1 lipca we francuskim wesołym miasteczku Futuroscope, a zakończył się 23 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z 21 etapów, w tym 11 etapów płaskich, 2 etapów pagórkowatych, 5 etapów górskich i 3 etapów jazdy na czas. Cała trasa liczyła 3662 km.
8066.	Touste (rejon husiatyński)	Touste (ukr. Товсте, Towste) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim (rejon husiatyński). Liczy ok. 550 mieszkańców.
8067.	Towarzystwo Kontroli Rekordów Niecodziennych	*Tatiana Wiecha, Historia wesołego miasteczka w Rabce. Fakty, zdjęcia, dokumenty. 1985-2005, Wyd. Dom Handlowy Vita, Katowice 2005 ISBN 83-88808-13-3
8068.	Towarzystwo Miłośników Wołynia i Polesia	Fotografie i pocztówki przedstawiają miasta, miasteczka, wsie przed I wojną światową, w czasie wojny, międzywojnia, II wojny światowej, z lat 70, 90 XX w i początku XXI wieku. Część zdjęć dokumentuje zbrodnie dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w latach 1943-1944. Oddzielną część stanowi album małżeństwa nauczycieli Genowefy z domu Rokickiej i Jerzego Zinkiewicza z 99 zdjęciami z Wołynia z lat 1922-1943, przekazany w 2015 roku przez córkę Hannę Bulską z domu Zinkiewicz. Wspomnienia dotyczą życia na Wołyniu przed II wojną światową oraz rzezi wołyńskiej dokonanej przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach podczas II wojny światowej.
8069.	Towarzystwo Oświaty Ludowej	Oprócz wspomnianych biblioteczek były jeszcze inne, zakładane przez stowarzyszenia rolnicze, a w miasteczkach — przez towarzystwa rzemieślnicze i kupieckie.
8070.	Towarzystwo Śpiewu „Halka” w Bydgoszczy	W całym Księstwie Poznańskim „Halka” dała się poznać, zarówno ze względu na swe wysokie walory artystyczne, jak i w zakresie kształtowania patriotyzmu wśród rodaków. Misją chóru, jaką założyli jego założyciele było pielęgnowanie polskiej pieśni narodowej i ludowej. W latach 1886-1893 chór liczył od 70 do 90 członków, organizował liczne koncerty w Bydgoszczy, a także w okolicznych miastach i miasteczkach. Gdy otwarto w Bydgoszczy Dom Polski (1909), stał się on do 1922 r. nie tylko siedzibą „Halki”, ale i miejscem licznych patriotycznych imprez z udziałem chóru.
8071.	Towiany	Towiany (lit. Taujėnai) – miasteczko na Litwie na północny zachód od Wiłkomierza, w okręgu wileńskim, w rejonie wiłkomierskim, w gminie Towiany. Znajdowały się tu dobra Radziwiłłów, po których do dziś znajduje się tu pałac.
8072.	Toyoake	* 1 stycznia 1957 roku – Toyoake zdobyła status miasteczka („chō”).
8073.	Toyohashi	* 1878 rok – powstało miasteczko Toyohashi.
8074.	Toyokawa	* 13 marca 1893 roku – Toyokawa zdobyła status miasteczka („chō”).
8075.	Traby (Białoruś)	Traby (biał. Трабы) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w rejonie iwiejskim obwodu grodzieńskiego, centrum administracyjne sielsowietu.
8076.	Tracy (Minnesota)	Tracy jest miasteczkiem w hrabstwie Lyon w stanie Minnesota, położonym w pobliżu trasy U.S. Route 14.
8077.	Trafny wybór (miniserial)	Akcja miniserialu ma miejsce na angielskiej prowincji w pozornie spokojnym miasteczku Pagford. Faktycznie miejscowość ta jest areną skrywanych konfliktów między biednymi a bogatymi, członkami rodzin, uczniami i nauczycielami. Spory nasilają się, gdy Pagford przygotowuje się do wyborów uzupełniających do podzielonej rady miejskiej, które rozpisano po śmierci Barry'ego Fairbrothera.
8078.	Trafny wybór	Trafny wybór (ang. The Casual Vacancy) – powieść J.K. Rowling opublikowana 27 września 2012 roku nakładem wydawnictwa Little Brown. To pierwsza książka autorki, która skierowana jest do dorosłych czytelników. Opowiada o losach mieszkańców małego miasteczka Pagford po śmierci urzędnika miejskiego Barry’ego Fairbrothera i stanowi satyrę na brytyjską klasę średnią.
8079.	Tragedia na Przełęczy Diatłowa (film)	Holly wraz ze swoją czwórką przyjaciół alpinistów wyrusza na ekspedycję w rosyjskie góry Uralu, a konkretnie do Przełęczy Diatłowa. Chcą oni nakręcić film, w którym wyjaśnią co się stało dziewięciu studentom w 1959 r. kiedy zginęli w niewyjaśnionych okolicznościach zamarznięci i rozebrani, oddaleni od siebie wzajemnie co kilkaset metrów. Po dotarciu do pobliskiego miasteczka udają się do ośrodka psychiatrycznego, gdzie chcą porozmawiać z jedynym uczestnikiem tamtej wyprawy, który przeżył. Jednak do spotkania nie dochodzi pod wpływem lekarzy, którzy okłamują podróżników, że nie żyje. Dwudziestoparolatkowie udają się do baru, gdzie otrzymują propozycję podwózki pod górę Kholat. Następnego dnia przyjaciele przed wspinaczką w góry odwiedzają matkę jednego ze studentów który zginął w Tragedii na Przełęczy Dietłowa. W końcu wszyscy zaczynają wspinaczkę. Z początku wszystko wydaje się w porządku, przyjaciele są przyćmieni pięknymi widokami i są zbyt podnieceni zagłębianiem się w historię tragedii. Wszystko komplikuje się następnego dnia, kiedy wokół swojego obozu widzą dziwne ślady nieludzkich stóp. Próbują sobie tłumaczyć że to są ślady polarnych niedźwiedzi, jednak wiedzą że to nieprawda. W końcu Holly podążając śladami stóp odnajduje język.
8080.	Train to Pakistan	Train to Pakistan – indyjski dramat wojenny z 1998 roku. Film porusza problem Podziału subkontynentu na laickie Indie i muzułmański Pakistan, podziału dokonanego w 1947 roku podczas wycofywania się Brytyjczyków z kraju. Przedstawiono tu relacje między sikhami i muzułmanami w pewnym miasteczku pendżabskim. Na tle bratobójczych rzezi między sikhami i muzułmanami i exodusu milionów uciekających z Pakistanu do Indii i z Indii do Pakistanu rozgrywa się historia kilku osób. Los związał bohaterów tej historii sikha Juggdada Singha i hindusa Hukuma Chanda z muzułmankami. Reżyseria - Pamela Rooks. W rolach głównych Mohan Agashe, Nirmal Pandey, Divya Dutta, Rajit Kapur, Smriti Mishra.
8081.	Traktat brzeski (9 lutego 1918)	Dzień 18 lutego 1918 r. został wyznaczony jako termin ogólnego narodowego protestu. I rzeczywiście, w dniu tym stanęło zupełnie wszelkie życie na całym obszarze Galicji, a także częściowo – i Śląska Cieszyńskiego. Mimo że kraj pozostawał pod władzą wojskową, a koleje były zmilitaryzowane – stanęły one wszystkie, stanęła też praca w urzędach, fabrykach, zakładach. W wielu kościołach odbywały się nabożeństwa żałobne z odpowiednimi kazaniami, wygłaszanymi z bardzo dużą odwagą, przez młodszych szczególnie księży. W każdym mieście, miasteczku, wsi – odbywały się masowe wiece i demonstrancje.
8082.	Traktat poetycki	Utwór wcześniej ukazał się na łamach paryskiej „Kultury” (1956, nr 6, 1957, nr 1-2). W roku 1957 książka została uhonorowana nagrodą paryskiej „Kultury”. W przedmowie (2001) autor wyjaśnia: ”Traktat poetycki” zacząłem pisać w grudniu 1955 roku w podparyskim miasteczku Brie-Comte-Robert, a ukończyłem wiosną w Montgeron, również w okolicach Paryża. Treścią jego są dzieje poezji polskiej w dwudziestym wieku, a raczej refleksja nad jej miejscem wśród wydarzeń historycznych tego stulecia. (…) Są też inne elementy autobiograficzne. Chodziło wtedy, zaraz po wojnie, o odpowiedź na pytanie, jakie są obowiązki poety polskiego wobec jego języka oraz wobec kraju poddanego narzuconej z zewnątrz przemianie.
8083.	Tramwaje w Brnie	Od końca lat 60. zaczęto budować linie szybkiego tramwaju, wiodące na nowe wielkopłytowe osiedla mieszkaniowe, w dzielnicach Líšeň, Bystrc, Juliánov, Lesná, Bohunice i Starý Liskovec. Pierwszą z nich był odcinek z Komína do Bystrca, oddany do użytku w 1969. W 1971 zakończono eksploatację tramwajów w zajezdni Husovice, którą przerobiono na zajezdnię trolejbusową. Od 1977 brneńskie tramwaje (linia nr 2) dotarły do miasteczka Modřice, graniczącego z Brnem od południa. Z kolei w połowie lat 80. skrócono trasę w Židenicach do pętli Stará Osada. Na przełomie lat 80. i 90. przedłużono trasę szybkiego tramwaju w dzielnicy Líšeň, budując podziemny przystanek Líšeň, Jírova (wzorowany na stacjach metra). W 1978 rozpoczęto także budowę tunelu tramwajowego o długości 650 m pod wzgórzem Szpilberk, jednak już po roku (prawdopodobnie z powodu niestabilności terenu i zagrożenia dla okolicznych budynków) ją przerwano.
8084.	Tramwaje w Cassel	opis grafiki = Końcówka linii w centrum miasteczka na Grand Place
8085.	Tramwaje w Olsztynie	Wybrano wariant przebiegu al. Sikorskiego. Przewidziane były dwa jednotorowe odgałęzienia sieci: wzdłuż ul. Tuwima do Kortowa, miasteczka akademickiego Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego oraz do Wysokiej Bramy wzdłuż al. Piłsudskiego. Wszystkie linie obsługiwane miały być taborem dwukierunkowym – zamiast tradycyjnych pętli powstałyby tzw. czołowe przystanki końcowe.
8086.	Tramwaje w Toruniu	Początek XXI wieku to odwrócenie tendencji marginalizowania transportu szynowego w mieście. Co prawda nastąpiło kolejne ograniczanie linii tramwajowej (30 grudnia 2004 zawieszono linię numer 5, łączącą Elanę z pętlą przy ul. Olimpijskiej), ale zaczęto poważnie myśleć o modernizacji i rozbudowie sieci. Przystąpiono do unowocześniania taboru tramwajowego, remontując stare 805Na. Chrzest pierwszego zmodernizowanego składu odbył się na terenie zajezdni tramwajowej w 2007 roku, przy udziale mieszkańców i władz miasta. Na koniec dekady wybrano ostateczny wariant przebiegu nowej trasy na Bielany i do miasteczka uniwersyteckiego.
8087.	Tramwaje w Ługańsku	W 1935 za przejazd tramwajem trzeba było zapłacić 15 kopiejek, a za przejazdy ulgowe 5 kopiejek. Jesienią 1935 rozpoczęto budowę linii tramwajowej w południowej części miasta od centrum do stadionu im. Woroszyłowa. Linię tę o długości 6 km budowało 5 tys. osób i została ukończona 28 dni po rozpoczęciu budowy. Linię tę rozpoczęto budować 30 września 1935, a otwarto 19 listopada. W celu usprawnienia prac w rejon stadionu wybudowano bocznicę kolejową. Bocznicę tę wykorzystano do budowy linii tramwajowej do miasteczka lotniczego w Ostrej Mogile, którą zelektryfikowano w 1937. Linię tę otwarto 7 listopada. W związku z prowadzeniem na bocznicy ruchu kolejowego i powstających w ten sposób opóźnień w kursowaniu tramwajów, jesienią 1938 ułożono tor tramwajowy wzdłuż bocznicy. Wcześniej, 18 sierpnia 1936, oddano do eksploatacji linię w północnej części miasta do Parku Gorkiego. 6 listopada 1938 otwarto zajezdnię tramwajową na południowej sieci. W tym czasie powstały także bocznice towarowe, które były obsługiwane przez towarowy wóz motorowy do którego doczepiano platformy. Pierwsze takie bocznice powstały w północnej części miasta jesienią 1936 do fabryki wódek oraz do zakładów tekstylnych. Pierwsza bocznica miała długość 700 m, a druga 500 m. W południowej części miasta powstała tylko jedna taka bocznica. Tramwaje towarowe przestały kursować w czasie II wojny światowej.
8088.	Transition Towns	Inicjatywa szybko nabrała rozgłosu, a ilość wspólnot uczestniczących w projekcie wzrastała w miarę zdobywania przez dane miejsca statusu „oficjalnych” miejsc przemian. Strona internetowa The Transition Network zawiera wykaz zarejestrowanych inicjatyw (1075 w dniu 8 stycznia 2013). W styczniu 2013 było już 441 wspólnot o statusie „oficjalnych” Transition Towns, zlokalizowanych m.in. w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii, Stanach Zjednoczonych, Włoszech i Chile. Termin Transition Towns ewoluował w Transition Initiatives, aby odzwierciedlić rodzaje wspólnot podejmujących akcję, np. miasteczka (Kinsale), dzielnice miast (Brixton), duże miasta (Edynburg) czy całe rejony i dystrykty (Penwith).
8089.	Transport rowerowy w Lublinie	* Miasteczko Ruchu Drogowego – obiekt edukacyjny działający od jesieni roku 2014 znajdujący się przy Alejach Zygmuntowskich 4.
8090.	Transport rowerowy we Wrocławiu	Dalej, droga prowadzi wzdłuż wrocławskiego ogrodu zoologicznego. Przy tym odcinku znajduje się Kładka Zwierzyniecka, pozwalająca przedostać się niezmotoryzowanym na południowy brzeg Odry. Za zoo, znajduje się zjazd w kierunku miasteczka akademickiego Politechniki na ul. Wittiga. Droga biegnie również pod mostem gazowym, przecinającym Odrę.
8091.	Trasa W-Z w Warszawie	W latach 1948–1949 obok Trasy W-Z wybudowano osiedle mieszkaniowe przodowników pracy. Jego projektantami byli Zygmunt Stępiński i Józef Sigalin (w skład zespołu projektantów wchodzili: K. Tor, W. Wapiński, L. Piekarski, F. Sieńko i inni). Osiedle, oddane do użytku 22 lipca 1949, równocześnie z trasą, urbanistycznie i architektonicznie nawiązuje do małomiasteczkowej zabudowy XVIII wieku.
8092.	Traszka Neda	W wesołym miasteczku
8093.	Travis Lyndon	Travis Lyndon dorastał w miasteczku Clinton, w prowincji Ontario. W 1990 r. przeprowadził się do Ottawy, stolicy Kanady, gdzie rozpoczął treningi siłowe i zajął się trójbojem siłowym. Zdobył mistrzostwo Kanady w trójboju siłowym.
8094.	Trawnewe (obwód tarnopolski)	Za II Rzeczypospolitej do 1934 roku miasteczko stanowiło samodzielną gminę jednostkową w powiecie zbaraskim, w województwie tarnopolskim. W związku z reformą scaleniową zostało 1 sierpnia 1934 roku włączona do nowo utworzonej wiejskiej gminy zbiorowej Czernichowce w tymże powiecie i województwie. W miejscowości mieszkali prawie sami Polacy. Po wojnie weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
8095.	Trebbia (nagroda)	Francuski święty św. Roch żył na przełomie XIII i XIV wieku. Po sprzedaniu znacznego majątku rodziców, rozdał wszystko ubogim i wyruszył do Rzymu. We włoskim miasteczku Acquapendente zastała go epidemia dżumy. Tam w miejscowym szpitalu opiekował się zarażonymi. W Rzymie spędził 3 lata i dokonał tam wielu cudownych uzdrowień.
8096.	Trechtymirów	Niegdyś miasteczko i jedna z ważniejszych siedzib Kozaków zaporoskich.
8097.	Trembowla	20 września 1675 10 tys. Turków przystąpiło do oblężenia zamku w Trembowli. Załoga zamku składała się z 80 żołnierzy piechoty oraz z niewielkiej liczby szlachty wraz z ok. 200 chłopami i mieszczanami z miasteczka i okolicy. Całością obrony dowodził kapitan Jan Samuel Chrzanowski. Załoga, zagrzewana przez żonę komendanta Annę Dorotę, stawiła Turkom zacięty opór i odparła wszystkie szturmy armii tureckiej.
8098.	Trent Reznor	Trent Reznor urodził się w małym miasteczku Mercer. Z powodu rozwodu rodziców wychowywany był przez dziadków. W wieku 5 lat zaczął naukę gry na fortepianie. Gdy miał 12 lat, po raz pierwszy usłyszał zespół Kiss i od razu wiedział, kim chce zostać w przyszłości. Jako nastolatek grał w orkiestrze oraz różnych miejscowych zespołach. Nauczył się przez ten czas grać na gitarze, trąbce i saksofonie.
8099.	Tresigallo	Tresigallo – miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Emilia-Romania, w prowincji Ferrara. Targ w miasteczku odbywa się we wtorki na piazza della Repubblica. W lipcu odbywa się tam "Fiera di Tresigallo", a w sierpniu "Festa de l'unita". Pod miasteczkiem znajduje się przetwórnia owoców oraz sady firmy Mazzoni. Z Tresigallo do Ferrary jest ok. 20 km, do wybrzeża ok. 30 km, do przejścia granicznego Kudowa Słone-Nachód dokładnie 1229 km.
8100.	Trevelmond	Trevelmond – wioska w pobliżu miasteczka Liskeard w Kornwalii.
8101.	Trhová Kamenice	Trhová Kamenice – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Chrudim, w kraju pardubickim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 862 mieszkańców.
8102.	Trhové Sviny	Trhové Sviny pierwotnie nazywały się Svinice, po niemiecku Schweinitz. Pierwsza wzmianka pochodzi z dokumentu z roku 1260, w którym wspomniany jest właściciel o nazwisku Hojer von Schweinitz, Ojíř ze Svin. W roku 1481 Sviny otrzymały od czeskiego króla Władysława II Jagiellończyka prawo organizowania dwa razy w roku targu i od tego czasu do nazwy miasteczka dodawany jest przymiotnik Trhové (Targowe).
8103.	Trial and Error (serial telewizyjny)	Fabuła dzieje się w małym miasteczku w Południowej Karolinie. Skupia się na śledztwie i procesie uwielbianego profesora poezji, Larry'ego Hendersona, który został oskarżony o brutalne zamordowanie swojej żony. Obrony jego podejmuje się młody prawnik, Josh Simon, który przyjeżdża z Nowego Jorku.
8104.	Trina Gulliver	Urodziła się w Warneford Hospital w Leamington Spa , zaś dzieciństwo i okres dorastania przeżyła w miasteczku Southam w Warwickshire, gdzie żyła ze swoim bratankiem Lukiem, studentem ekonomii.
8105.	Trinidad de Copán	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
8106.	Trintange	Trintange (luks. Trënteng) - małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, ośrodek administracyjny gminy Waldbredimus. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 262 osoby.
8107.	Tristram	O powstaniu Tristram niewiele wiadomo. Na małe miasteczko składało się parę budynków: chata kowala, chata alchemika, studnia, dom wiedźmy, cmentarz, tawerna i kościół. Z podań i listów napisanych przez Deckarda Caina, można wywnioskować, że całe zło zaczęło się, gdy w kościelnych piwnicach zamknięto przeklęty kamień duszy. Kościół Zakarum, wysłał do Tristram Biskupa Lazarusa, by zaopiekował się kościelnymi posiadłościami. Deckard już wtedy przeczuwał, że Lazarus ulegnie pokusie zniszczenia uwięzionego kamienia. Wkrótce, ku przerażeniu wszystkich mieszkańców, koszmarne sny stały się prawdą – Diablo, najpotężniejszy z Mrocznej Trójcy znów stąpał po ziemi. Część mieszkańców zdecydowało się na wyprawę zbrojną w podziemia. Niestety, większości ledwo udało się ujść z życiem, a przywódca wyprawy, Leoric, został opętany przez Diablo.
8108.	Triumf Tarzana	Niemieccy spadochroniarze lądują na skraju dżungli i zajmują miasteczko Palandrya. Ma to być ich pierwszym krokiem w działaniach mających na celu podbój całej Afryki subsaharyjskiej. Tarzan ignoruje prośby o pomoc mieszkańców Palandrayi, gdyż nie chce się mieszać do wojny, która jego nie dotyczy. Kiedy jednak jego przybrany syn - Boy zostaje porwany przez Niemców, Tarzan postanawia działać...
8109.	Trnávka	* Městečko Trnávka – miasteczko w Czechach, kraj pardubicki, okres Svitatvy
8110.	Troine	Troine (luks. Tratten) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Wincrange. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 240 osób.
8111.	Troisvierges	Troisvierges – gmina i miasteczko w północnym Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Clervaux. Znajduje się tutaj największe wzniesienie w Luksemburgu – Kneiff.
8112.	Trojes	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
8113.	Troki	Zamieszkuje je obecnie ok. 5500 mieszkańców, z czego 61% to Litwini, 21% stanowią Polacy, a resztę stanowią przedstawiciele innych narodowości. W 1991 na terenie miasteczka i okolicznych terenów (8,2 tys. ha) utworzono Trocki Historyczny Park Narodowy.
8114.	Trokiele	Trokiele (biał. Тракелі) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, blisko granicy z Litwą.
8115.	Troll 2	Joshua Waits (Michael Stephenson) jest młodym chłopakiem, który wraz ze swoją rodziną wyjeżdża na wakacje do odludnego miasteczka o nazwie Nilbog. Za nimi podąża grupa znajomych jego siostry (Connie McFarland). Na miejscu okazuje się, że wszyscy mieszkańcy zachowują się dziwnie, a każdy ma odciśniętą na skórze koniczynę. Joshuę nawiedza duch jego dziadka (Robert Ormsby), który ostrzega chłopca przed goblinami. Nikt oprócz niego nie widzi zjawy, więc nie jest w stanie dostrzec niebezpieczeństwa. W końcu mieszkańcy Nilbog ujawniają swoją prawdziwą naturę. Zaczyna się walka o życie.
8116.	Trolltunga	Trolltunga (Język trolla) – skała o charakterystycznym kształcie znajdująca się w Norwegii na pograniczu płaskowyżu Hardangervidda, około 1100 metrów nad poziomem morza i 700 metrów nad jeziorem Ringedalsvatnet, 10 kilometrów na Wschód od miasteczka Tyssedal.
8117.	Trollz	}}Trollz – serial animowany opowiadający historię pięciu przyjaciółek, trollic. Dziewczyny co dzień muszą zmagać się z magią i swoimi problemami życiowymi. Akcja serialu ma miejsce w Trollzopolis, miasteczku trolli.
8118.	Trombone Shorty	Sześć tygodni po powrocie wały przeciwpowodziowe w miasteczku uszkodził Huragan Katrina, więc niektórzy z miejscowych muzyków przenieśli się do Austin w Teksasie. Tam Troy nagrał płytę o nazwie Sing Me Back Home w Studio Wire z pomocą producentów Leo Sacksa i Raya Bardaniego. Andrews również wykonywał "Where Y'At" w ramach The Sixth Ward All-Star Brass Band Revue wraz z Charlesem Neville'em z The Neville Brothers.
8119.	Trongisvágur	Trongisvágur nie posiada lądowiska dla helikopterów. W miejscowości znajduje się port, jednak nie jest on używany przy publicznym transporcie ludzi. Najbliższa przystań promowa znajduje się w pobliskim miasteczku Tvøroyri, toteż służy ona mieszkańcom wszystkich pobliskich wiosek, także Trongisvágur. Promy kursują na linii nr 7 (Tvøroyri-Tórshavn).
8120.	Tropical Islands	Tropical Islands – tropikalny park rozrywki i wypoczynku w Niemczech, w kraju związkowym Brandenburgia w powiecie Dahme-Spreewald. Park wypoczynku, zwany potocznie „tropikalną wyspą”, mieści się w dawnej hali produkcyjnej sterowców (nazywanej Aerium), największym samonośnym hangarze świata. Do 2002 r. hala należała do firmy CargoLifter AG, która w tym samym roku ogłosiła upadłość. W latach 1938–45 na terenie obecnego resortu wypoczynkowego Tropical Islands mieściło się lotnisko wojskowe niemieckich sił powietrznych dla szkoły lotniczej Brand-Guben, zaś w latach 1945–90 sowieckie lotnisko wojskowe.
8121.	Trouble (singel Pink)	Wideoklip, za którego scenerię posłużył Dziki Zachód, utrzymany jest w klimacie westernowym. Klip rozpoczyna się sceną, w której wokalistka wjeżdża do prowincjonalnego miasteczka o nazwie Sharktown. Bohaterka wdaje się w bitwę z mieszkańcami, którzy trzymają niewinne konie na uwięzi, przez co zostaje aresztowana. Podstępem udaje jej się uciec z więzienia; wybiera się do lokalnego baru, gdzie wszczyna jeszcze większą bitwę.
8122.	Troupie	Troupie (lit. Traupis), miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Niewiażą, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 11 km na południowy zachód od Traszkun i ok. 25 km na zachód od Onikszt; siedziba gminy Troupie; 229 mieszk. (2001); kościół, szkoła, urząd pocztowy.
8123.	Trubadurzy (zespół muzyczny)	Najpopularniejsze piosenki stworzone przez członków zespołu powstałe w latach 90. to: „Najpiękniejsza z róż”, „Muzyka nocą”, „Moje rodzinne miasteczko”, „Dla Ciebie nie znaczy nic”, „Taki jazz”, „Mariana samba”, a także „Zagrajmy rock and rolla jeszcze raz”.
8124.	Trubiż	howskiej, pod miasteczkiem Bobrowicą, wkracza do
8125.	Trullo	Panorama miasteczka Alberobello z widocznymi stożkowatymi dachami domostw typu trulli
8126.	Truman Capote	Natomiast ostatnia z szeroko znanych powieści Capote’a, Z zimną krwią (1966, In Cold Blood), utrzymana jest w zupełnie odmiennym tonie i napisana inną techniką; jest to swoista „powieść dokumentalna”, drobiazgowo rekonstruująca szczegóły krwawej zbrodni, popełnionej przez dwóch recydywistów na czteroosobowej rodzinie farmerskiej z miasteczka Holcomb, a następnie przedstawiająca równie szczegółowo przebieg procesu i zachowanie się zabójców przed wyrokiem i po nim, aż po sam dzień egzekucji.
8127.	Truman Show	Truman Burbank to 30-letni agent ubezpieczeniowy. Ma kochającą żonę i rodzinę, wiedzie przeciętne życie w spokojnym miasteczku. Truman jednak cały czas ma przeczucie, że ktoś go obserwuje.
8128.	Trusków	Trusków (lit. Truskava) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kowieńskim i w rejonie kiejdańskim, nad rzeką Linkówką. Liczy 137 mieszkańców (2001).
8129.	Trybunał Inkwizycji (obraz Goi)	Obraz należy do serii czterech namalowanych na desce dzieł gabinetowych o niewielkich rozmiarach, w skład której wchodzą także: Walka byków w miasteczku, Procesja biczowników i Dom wariatów. Przedstawiają one niektóre aspekty życia w Hiszpanii początków XIX wieku, które zwolennicy oświecenia i liberałowie próbowali zreformować. Według inwentarza dzieł Goi przeprowadzonego w 1928 roku ta seria nie została nigdy sprzedana; nie wiadomo czy malarz postanowił zatrzymać ją dla siebie czy też nie znalazł kupca.
8130.	Trylogia o muszkieterach	* Trzej muszkieterowie – rozgrywa się w latach 1625-1628. D’Artagnan przybywa z Gaskonii do Paryża, by zostać muszkieterem, jak jego ojciec. Po drodze w miasteczku Meung wchodzi w konflikt z hrabią de Rochefort, agentem kardynała de Richelieu. Później w Paryżu wdaje się w sprzeczkę z trzema muszkieterami – Atosem, Portosem i Aramisem. Do pojedynków jednak nie dochodzi z powodu odwiecznych wrogów muszkieterów - gwardzistów kardynała. D’Artagnan w potyczce z nimi wspiera swych niedoszłych przeciwników, szybko zdobywając w nich przyjaciół. Wkrótce zostaje gwardzistą królewskim, a po dwóch latach muszkieterem. Najpierw jednak zakochuje się w Konstancji Bonacieux, żonie swego gospodarza. Konstancja jest pokojówką królowej Anny Austriaczki i jej wierną przyjaciółką. Królowa Francji kocha angielskiego premiera, księcia Buckingham. Gdy ten przybywa z wizytą, daje mu w prezencie dwanaście diamentowych zapinek, które otrzymała od swego męża, Ludwika XIII. Kardynał Richelieu, który nienawidzi królowej za to, że odrzuciła jego zaloty, dowiaduje się o tym od swoich szpiegów – Rocheforta i Milady de Winter. Każe tej drugiej ukraść księciu dwie zapinki. Następnie proponuje królowi, by urządził bal, na którym królowa zjawi się z diamentami. Anna Austriaczka jest zagrożona. Z pomocą przychodzi jej Konstancja, która prosi d’Artagnana o przywiezienie z powrotem zapinek. On i jego trzej przyjaciele ruszają w drogę, która jest jednak usiana pułapkami. Jedynie d’Artagnan i jego wierny sługa Planchet wychodzą z nich bez szwanku i docierają do księcia. Ten oddaje zapinki, dorabia dwie dodatkowe i Gaskończyk dociera z nimi na czas. Kardynał przegrywa, ale z zemsty na jego rozkaz Rochefort porywa Konstancję. Pomaga mu w tym jej zazdrosny mąż, pan Bonacieux, który stał się wiernym sługą kardynała. D’Artagnan, szukając ukochanej, zaprzyjaźnia się z lordem de Winter i jego szwagierką, Milady. Wiedząc, że to szpieg kardynała, chłopak wdaje się z nią w romans, chcąc dowiedzieć się, gdzie jest Konstancja. Zakochuje się w Milady, ale gdy odkrywa jej inne romanse, upokarza ją, niechcący też odkrywa jej tajemnicę – jest ona napiętnowana „czarną lilią”, znakiem złodziejek i ladacznic. Milady chce go za to zabić. Konstancja zostaje uwolniona przez królową i ukryta w bezpiecznym miejscu. Kardynał proponuje d’Artagnanowi służbę w swojej gwardii, ale ten odmawia. D’Artagnan i trzej muszkieterowie ruszają wraz z wojskami króla i kardynała pod La Rochelle, protestancką twierdzę buntującą się przeciw królowi. Tam Milady urządza zamachy na życie Gaskończyka – na szczęście nieskuteczne. Książę Buckingham chce wesprzeć buntowników z La Rochelle. Kardynał postanawia do tego nie dopuścić i zleca Milady zabójstwo księcia. Kobieta zgadza się na to pod warunkiem, że w zamian otrzyma list żelazny pozwalający jej zabić d’Artagnana i Konstancję. Jednakże list odbiera jej Atos, który okazuje się być mężem Milady. Potem przekazuje go d’Artagnanowi podczas brawurowej obrony Bastionu Św. Gerwazego. Milady, choć pozbawiona swojej broni i tak wyrusza do Anglii, ale uprzedzony przez muszkieterów lord de Winter zamyka ją w swym zamku. Podstępna kobieta uwodzi jednak pilnującego ją oficera Johna Feltona i przekonuje go, że Buckingham to antychryst i zdrajca ich protestanckiej sprawy. Felton zakochuje się w Milady, uwalnia ją, po czym osobiście zabija nożem Buckinghama. Milady ucieka do Francji i chroni się w klasztorze w Bethune, gdzie spotyka Konstancję ukrytą tu przez królową. Z zemsty truje ją i to w chwili, gdy d’Artagnan i jego trzej przyjaciele przybywają po kobietę. Młody muszkieter jest żądny zemsty. On, Atos, Portos i Aramis, z pomocą lorda de Winter oraz kata z Bethune dopadają Milady i dokonują na niej samosądu, któremu przewodzi Atos. Kat ścina Milady. Kardynał dowiaduje się o wszystkich i chce ukarać całą czwórkę śmiercią, ale d’Artagnan ratuje siebie i przyjaciół listem żelaznym, który Atos odebrał Milady. Richelieu będąc pod wrażeniem działalności Gaskończyka dale mu nominację na porucznika muszkieterów. La Rochelle upada, pan Bonacieux trafia do Bastylii, D’Artagnan trzykrotnie bije się z Rochefortem, ale potem obaj się zaprzyjaźniają. Planchet wstępuje do wojska i z pomocą Rocheforta zostaje sierżantem. Portos i Aramis opuszczają służbę – pierwszy się żeni ze swą owdowiałą kochanką, a drugi zostaje księdzem. Atos przez jakiś czas służy jeszcze pod rozkazami d’Artagnana, lecz ostatecznie opuszcza służbę w roku 1631.
8131.	Trypol	* Trypol, miasteczko, powiat kijowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 664 .
8132.	Tryszki	Tryszki (lit. Tryškiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim i w rejonie telszańskim, nad rzeką Wyrwitą. Liczy 1555 mieszkańców (2001). Dawniej znajdowały się tutaj dobra hr. Wiktora Platera.
8133.	Trzciana (Orawa)	Miasteczko założył w 1371 roku, pod nazwą Bingenstadt, niemiecki osadnik Wismer. Miało ono prawa targowe, prawo miecza, prawo połowu ryb w Orawie i in. Należało do „państwa feudalnego” z siedzibą na Zamku Orawskim. W 1424 roku król Zygmunt uwolnił mieszkańców od obowiązków płacenia cła i niektórych innych opłat, jednak Trzciana pozostała miasteczkiem poddańczym. W 1609 roku od króla Macieja II uzyskała ona przywilej organizowania 4 jarmarków rocznie, a wkrótce i pełne prawa miejskie.
8134.	Trzciana (województwo małopolskie)	* Pierwsze wzmianki o Trzcianie pochodzą z XIII w. Wówczas nosiła ona nazwę Libichowej (obecnie jest to jeden z przysiółków Trzciany). W 1262 r. książę krakowski Bolesław Wstydliwy nadał komesowi Dzierżykrajowi, kanonikowi krakowskiemu, oraz jego bratu Wyszowi dziedzicom z Niegowici, lasy i gaje nad Stradomką, o powierzchni ok. 100 km kwadratowych. Rycerze ci, oraz kanonik Vizon ufundowali i uposażyli Klasztor Kanoników Regularnych od Pokuty. Podczas potopu szwedzkiego kościół został dwukrotnie splądrowany i spalony, a zakonnicy zostali wymordowani; w 1652 przez Kozaków wojsk Jerzego II Rakoczego, w 1656 przez Szwedów. O jego losach oraz sytuacji społecznej na wsi w XIX wieku wiele dowiedzieć się można z wiersza Klasztor wymarły poety Józefa Niwickiego, właściciela posiadłości ziemskich w sąsiedniej wsi Kierlikówka. Klasztor szerzył wiarę i oświatę w okolicznych wsiach. Ludzi przybywało, karczowano lasy, osadnictwo rozszerzało się na okoliczne tereny. I tak wokół klasztoru powstały osady: Bełdno, Bytomsko, Glinik, Trzciana, Zyznówka. W latach 1340–1350 parafia Trzciana liczyła już 1100 ludzi. Obecna nazwa wsi pojawiła się w XV w. i pochodzi od rośliny – trzciny, która w dawnych czasach obficie zarastała podmokłe tereny w dolinie rzeki, wokół stawów hodowlanych, należących do klasztoru Kanoników Regularnych od Pokuty. W XVII wieku przez Trzcianę przeszedł „potop szwedzki” i najazd Rakoczego. Klasztor dwukrotnie został spalony, a 10 zakonników zamordowano. Jednak klasztor odbudowano, a w 1882 r. wybudowano nową plebanię. Zaborcy austriaccy w 1816 r. odgórną decyzją zlikwidowali klasztor. Przez jakiś czas jeszcze proboszczami byli zakonnicy, ale od 1823 r. już tylko księża świeccy. W okresie galicyjskim Trzciana była miastem.
8135.	Trzciel	Współczesny Trzciel to niewielkie miasteczko nad rzeką Obrą, położone między jeziorami: Młyńskim i Wielkim, w pobliżu autostrady A2. Jest to lokalny ośrodek usługowy i wypoczynkowy. Miasteczko jest znane z wyrobów wikliniarsko-trzciniarskich (meble, koszyki) i uprawy szparagów. Obrą prowadzi znany szlak kajakowy.
8136.	Trzcińsko-Zdrój	Do II wojny światowej Trzcińsko było typowym miasteczkiem o funkcjach rolniczych. Połowę powierzchni miasta stanowiły pola uprawne. Po wojnie uruchomiono młyn, tartak, wybudowano szkołę, bibliotekę i dom kultury.
8137.	Trzebiatów	Trzebiatów pojawia się ponadto epizodycznie w dwóch filmach. W Trzebiatowie kręcono zdjęcia do filmu Veita Harlana „Kolberg”, w którym trzebiatowskie ulice występowały w roli zabudowy Wrocławia z 1813 roku. Film opowiada o obronie Kołobrzegu przed wojskami francuskimi. Zdjęcia w Trzebiatowie kręcono 28 maja 1944 roku. Utrwalono w nim nie tylko dawną zabudowę, ale także niemieckich mieszkańców, którzy wystąpili w filmie w rolach statystów. Ponownie Trzebiatów pojawił się w filmie dokumentalnym w marcu 1945 roku. Był to film „Bitwa o Kołobrzeg” w reżyserii Jerzego Bossaka. Trzebiatów jest w nim anonimowym miasteczkiem położonym na południe od Kołobrzegu. Film zrealizowała „Czołówka” Wytwórnia Filmowa Wojska Polskiego. Premiera odbyła się w Łodzi 10 maja 1945 roku jako nr 9/10 Polskiej Kroniki Filmowej.
8138.	Trzech panów w łódce (nie licząc psa)	Panowie obozują pod gołym niebem i w hotelach, przyrządzają posiłki, przepływają przez śluzy. Zwiedzają nadrzeczne miasteczka, zachwycając się nie tylko zabytkami, ale i karczmami (których wybitnym znawcą jest Harris). Nieustająco spierają się o to, który z nich dotąd najwięcej się napracował i który powinien teraz usiąść do wioseł czy pociągnąć hol łodzi. Po tygodniu podróży docierają do Oksfordu, który miał być ostatnim ich przystankiem w drodze w górę Tamizy. Ponieważ od momentu wyruszenia w drogę powrotną w dół rzeki panuje deszczowa pogoda, wycieczka powoli przestaje im sprawiać radość. Po dwóch dniach docierają do Pangbourne, gdzie wbrew swojemu pierwotnemu planowi pozostawiają łódź i wracają do Londynu pociągiem.
8139.	Trzej Amigos	Akcja toczy się w Meksyku w I połowie XX wieku. Małe miasteczko Santa Poco jest terroryzowane przez bandę której przewodzi El Guapo. Jedna z mieszkanek, Carmen, oglada niemy film, który opowiada o trzech dzielnych rewolwerowcach. Wówczas postanawia sprowadzić grającąch w nim kowbojów i wynająć do obrony przed bandytami. Nie zdaje sobie sprawy, że nowi ochroniarze nie są rewolwerowcami, lecz jedynie aktorami.
8140.	Trzej muszkieterowie	Francja, rok 1625. Krajem rządzi Ludwik XIII, ale faktycznym władcą jest żądny władzy kardynał Richelieu. Osiemnastoletni Gaskończyk d'Artagnan opuszcza rodzinne Tarbes, by wstąpić do elitarnej formacji muszkieterów królewskich. Na pożegnanie otrzymuje od matki przepis na maść leczącą wszystkie rany, zaś od ojca szpadę, list polecający do kapitana muszkieterów de Tréville'a, a także polecenie, żeby pojedynkować się z każdym, kto go obrazi. W przydrożnej karczmie w miasteczku Meung zaczepia człowieka, który śmieje się z jego konia. Nieznajomy nie chce jednak walczyć i wysyła swoich ludzi, którzy biją d’Artagnana i łamią mu szpadę ojca. Tajemniczy człowiek kradnie chłopakowi list polecający do kapitana, po czym spotyka się z równie tajemniczą Milady. D'Artagnan przybywa do Paryża. Przychodzi do pana de Treville, by ten zrobił z niego muszkietera. Kapitan nie wierzy za bardzo chłopakowi, że jest on synem jego przyjaciela, przypomina także, że muszkieterami mogą zostać tylko ci, którzy odsłużą dwa lata w służbie królowi lub odznaczą się czymś niezwykłym. Muszkieterowie Portos i Aramis, a także później Atos, składają raport kapitanowi z wczorajszej burdy i walki z gwardzistami kardynała (wynik – zginęło dwóch muszkieterów i jeden gwardzista zabity przez Aramisa). Później d’Artagnan widzi przez okno człowieka z Meung, tego samego, co go pobił w karczmie. Wybiega za nim i wpada na Atosa, (potrąca go w ranne ramię), Portosa (rozdziera mu pas i pokazuje, że nie był on cały ze złota) i Aramisa (ten deptał nogą chusteczkę od swej dawnej kochanki, d'Artagnan wskazał mu to i poniżył przed kolegami). Wszyscy trzej – jak się okazuje, wierni przyjaciele – wyzywają go na pojedynek.
8141.	Trzy szalone zera	Trójka przyjaciół mieszka w niewielkim nadmorskim miasteczku. Ola interesuje się magią, Olaf hoduje rybki, a Oskar zajmuje się różnymi wynalazkami i eksperymentami naukowymi. Zainteresowania chłopców nie zdobyły przychylności ich rodziców. Musieli udostępnić synom garaże na swoje pracownie, co wiązało się z parkowaniem samochodów na ulicy. Przyjaciele nie mieli łatwego życia w szkole. Dzięki swej ogromnej wyobraźni, pomysłowości oraz pierwszym literom imion zyskali przydomek - Trzy Szalone Zera. Bohaterowie zaskakują wszystkich swoimi szalonymi pomysłami.
8142.	Trzęsienia ziemi w Kumamoto (2016)	Epicentrum trzęsienia ziemi znajdowało się 12 kilometrów na północny zachód od centrum miasta Kumamoto, ale najbardziej dotkniętym obszarem było miasteczko Mashiki, położone w tej samej prefekturze, niedaleko na wschód od miasta Kumamoto. W ciągu dwóch dni zanotowano ponad 140 wstrząsów wtórnych, z czego jedenaście w ciągu godziny. Trzęsienia były odczuwalne na całym obszarze wyspy Kiusiu. Zginęło 9 osób, a 1108 zostało rannych.
8143.	Trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim (2004)	Trzęsienie ziemi na Oceanie Indyjskim – podwodne trzęsienie ziemi o magnitudzie 9,1, którego hipocentrum znajdowało się ok. 30 km pod dnem Oceanu Indyjskiego w pobliżu zachodniego wybrzeża północnej Sumatry (3°31′64″N, 95°85′43″E) 250 km na południowy wschód od Banda Aceh. Główny wstrząs nastąpił 26 grudnia 2004 o godzinie 1:58:53 czasu warszawskiego (00:58:53 UTC, 7:58:53 czasu lokalnego w Dżakarcie i Bangkoku). Według sejsmologów było to trzecie pod względem siły trzęsienie ziemi od roku 1900, od kiedy to prowadzi się ciągłe obserwacje sejsmiczne. Trzęsienie ziemi wywołało fale tsunami, które najpierw dotarły do wybrzeży Indonezji, a w ciągu kolejnych kilku godzin uderzyły w wybrzeża kilku innych państw Azji Południowo-Wschodniej, a później także Afryki. Sięgające 15 m fale zniszczyły nadmorskie wsie i miasteczka, a także kąpieliska odwiedzane o tej porze roku przez zagranicznych turystów.
8144.	Trzęsienie ziemi na Sycylii (1693)	Miastami, które ucierpiały najbardziej wskutek trzęsienia ziemi, i w praktyce musiały być budowane od nowa, były m.in Syrakuzy, Comiso oraz Modica, a także liczne miasteczka na Malcie.
8145.	Trzęsienie ziemi w Mesynie (1908)	Śmierć poniosły w samej Mesynie 83 tysiące ludzi – 55% mieszkańców. W Reggio było to 20 tysięcy, a w Palmi – 1000. Liczne wioski i miasteczka zniknęły, gdy uderzyły fale tsunami. Po katastrofie zorganizowano wielką światową pomoc, w którą włączyła się m.in. Rosja, USA, Japonia, Chiny, Francja i inne kraje. Zbierano datki. Ówczesny król Włoch odwiedził z żoną dotknięte regiony kraju, które przez kilka pierwszych dni zostały niemalże odcięte od świata. Papież Pius X przyjął wielu rannych i bezdomnych do watykańskiego szpitala. Setki ludzi emigrowało do Ameryki. Przez wiele lat (odbudowa trwała do 1920 r.) miasto było zupełnie opuszczone, a handel stał pod wielkim znakiem zapytania.
8146.	Trzęsienie ziemi w Molise (2002)	Trzęsienie ziemi miało miejsce w czwartek 31 października 2002 roku o godzinie 11:32. W wyniku trzęsienia, najbardziej ucierpiała miejscowość San Giuliano di Puglia, skąd pochodziły wszystkie ofiary śmiertelne. Wstrząs spowodował zawalenie się szkoły podstawowej, grzebiąc pod jej gruzami prawie 70 osób. Ratownicy wydobyli większość poszkodowanych, jednak śmierć poniosło 26 uczniów oraz nauczycielka. Pozostałe trzy ofiary to również mieszkańcy miasteczka.
8147.	Trzęsienie ziemi w Mudurnu (1967)	Trzęsienie ziemi w Mudurnu w 1967 roku – trzęsienie ziemi o magnitudzie 7,1 stopnia w skali Richtera, które nawiedziło miasteczko Mudurnu w prowincji Bolu, 22 lipca 1967 roku o godzinie 18:57 czasu miejscowego. W wyniku wstrząsów, śmierć poniosło 86 osób, a 332 osoby zostały ranne.
8148.	Trzęsienie ziemi w Peru (1970)	W dniu 31 maja 1970 roku w regionie Ancash w Peru o godz. 15:23 doszło do trzęsienia ziemi o sile 7,9 stopni w skali Richtera. Trzęsienie ziemi trwało 45 sekund. Na skutek wstrząsów powstała lawina, która zakryła miasteczko Yungay. Wiele budynków zostało zniszczonych. Zginęło 66 000 osób, 25 000 uznano za zaginionych, a 200 000 zostało rannych.
8149.	Trójkąt Dalego	Cadaqués, nadmorskie miasteczko na Costa Brava, do którego latem przyjeżdżali: Pablo Picasso, Garcia Lorca, Luis Bunuel, Albert Einstein, Tomasz Mann, było też ulubionym miejscem Dalego, tu spędzał wakacje jeszcze w dzieciństwie. Niedaleko od Cadaqués, w Port Lligat Dalí wraz z żoną skupował małe chatki rybackie, które łączył ze sobą w labirynt pełen wewnętrznych podwórek, grot i tajemniczych przejść. Dom wewnątrz był bardzo luksusowy, wyposażony m.in. w basen. Pierwszą chatę Salvador i Gala nabyli w 1930 roku od Lydii Nandos, wdowy po rybaku, postaci barwnej i uważanej przez obojga za nieco szaloną, która prowadziła im dom podczas ich pobytów w Port Lligat i do której byli bardzo przywiązani.
8150.	Tsugaru (miasto)	Miasto zostało utworzone 11 lutego 2005 roku, przez połączenie miasteczka Kizukuri i wsi Morita, Kashiwa, Inagaki oraz Shariki.
8151.	Tsukumi	Tsukumi zyskało prawa miejskie 1 kwietnia 1951 roku, po połączeniu miasteczka Tsukumi i okolicznych wiosek Nichidai, Youra i Hotojima.
8152.	Tsuru	oraz kilkoma miasteczkami i wsiami.
8153.	Tsuruga	Miasto powstało 1 kwietnia 1937 z połączenia miasteczka Tsuruga i wsi Matsubara. W pobliżu miasta na półwyspie została zbudowana elektrownia nuklearna. 25 kwietnia 1981 w czasie remontu doszło do wypadku w elektrowni na skutek którego zostało napromieniowanych 45 robotników.
8154.	Tsuruoka	oraz kilkoma miasteczkami.
8155.	Tsuruta	Tsuruta (jap. 鶴田町 Tsuruta-machi) – miasteczko w Japonii, na północnym Honsiu, w prefekturze Aomori i powiecie Kitatsugaru.
8156.	Tsushima (miasto)	Wioska Tsushima powstała w sierpniu 1871 roku. 1 października 1889 roku Tsushima zdobyła status miasteczka („chō”), a 1 marca 1947 roku zdobyła status miasta.
8157.	Tuba-Zangarijja	Miasteczko położone w Dolinie Hula, na wschód od miasteczka Rosz Pina.
8158.	Tuchowicz	Dnia 26 czerwca 1430 r. król Władysław Jagiełło przeniósł wieś Tuchowicz na prawa miejskie magdeburskie. Ustanowił jednocześnie jarmarki na św. Magdalenę (22 lipca) i na św. Galla (16 października). Wydaje się, że miasteczko Tuchowicz zostało lokowane na ziemi należącej do „starego Tuchowicza”, ale znajdującej się w pewnej odległości od niego. Siedziba właściciela miasta pozostała na dawnym miejscu, o czym świadczyłyby fragmenty cegły oraz miejscowa legenda, według której „pan zamku (w Tuchowiczu) w niedzielę, wystrzałem armatnim zapraszał plebana z Tuchowiczu na obiad, po czym wysyłał powóz”. W miejsce drewnianego grodu najprawdopodobniej powstał z czasem murowany zamek, który został zniszczony w czasie najazdu szwedzkiego.
8159.	Tucza	Tucza (biał. Туча; ros. Туча) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie kleckim obwodu mińskiego, około 13 km na południowy zachód od Klecka.
8160.	Tuczno	Pierwszym oficjalnym dokumentem, stwierdzającym, że Tuczno było już wówczas miasteczkiem, jest akt sprzedaży ziemi przez Wedllów. Transakcja została zawarta w 1306 r. Dokument stwirdza, że Wedell, dziedzic na Tucznie („Dominus haereditalis in Tuctz"), sprzedaje mieszczaninowi w Tucznie (urzędnikowi miasta Tuczna) Krzysztofowi Boltenowi („fa-moso viro Christophero Bolten famulo nostro civi in Tuetz”) majątek Strzelno o pow. 7 Hufen za cenę 60 Marek Finkelaugen (moneta pomorska).
8161.	Tuczyn	Tuczyn (ukr. Тучин) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie na terenie rejonu hoszczańskiego w obwodzie rówieńskim. Wieś liczy 2540 mieszkańców.
8162.	Tulczyn	W 1919, na fali pogromów antyżydowskich, siły ukraińskie dokonały masakry żydowskiej ludności miasteczka, zabijając 520 osób.
8163.	Tulkarm	Miasto jest położone w zachodniej części Samarii, w otoczeniu miast Kafr al-Labad, Anabta, Bala i Dajr al-Ghusun, wiosek Farun, Izbat Szufa i Iktaba, oraz osiedla żydowskiego Awne Chefec. Na północ, zachód i południe od miasta przebiega mur bezpieczeństwa oddzielający Izrael od Autonomii Palestyńskiej. Po stronie izraelskiej znajduje się miasto At-Tajjiba, miasteczko Zemer, moszawy Sza’ar Efrajim, Niccane Oz i Be’erotajim, kibuce Jad Channa i Bachan, oraz wioska Bat Chefer.
8164.	Tullamore Dew	Tullamore Dew – odmiana irlandzkiej whiskey. Po raz pierwszy wyprodukowano ją w 1829 roku w miasteczku Tullamore, w hrabstwie Offaly w Irlandii, ale obecnie produkowana jest przez Irish Distillers Ltd. w Midleton w hrabstwie Cork.
8165.	Tulle	Miejscowość ma silne związki z Polską – stamtąd wywodziła się polska królowa Ludwika Maria Gonzaga, żona kolejno Władysława IV i Jana Kazimierza – polskich królów elekcyjnych. W miasteczku funkcjonuje stałe wesołe miasteczko. Tamtejsza szkoła utrzymuje stosunki z polskimi placówkami oświatowymi w Polsce, prowadzi m.in. wymiany szkolne.
8166.	Tunel średnicowy we Frankfurcie nad Menem	Budując tunel między stacjami Konstablerwache i Ostendstraße uwzględniono możliwość budowy odnogi w kierunku Dworca Wschodniego, przez którą mają w przyszłości kursować północnym brzegiem Menu pociągi w kierunku Hanau poprzez miasteczko Maintal.
8167.	Tuntange	Tuntange − gmina i miasteczko w centralnym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Mersch.
8168.	Turan (Izrael)	Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2013 roku w Turan żyło ponad 12,8 tys. mieszkańców, w tym 87,3% Arabowie muzułmanie i 12,7% Arabowie chrześcijanie. Jest to niewielkie miasteczko, którego populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym wzrostem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł 1,3%. W roku tym urodziło się 290 dzieci, a zmarło 255 osób (odnotowano 2 zgony niemowląt). Według danych za 2011 rok liczba zatrudnionych pracowników wynosiła 3565, a liczba osób pracujących na własny rachunek wynosiła 453. Średnie miesięczne wynagrodzenie w 2011 roku wynosiło 4737 ILS (średnia krajowa 7964 ILS). Zasiłki dla bezrobotnych pobierały 44 osoby, w tym 27 mężczyzn (średni wiek: 42 lata). Świadczenia emerytalne oraz rentowe pobierało 522 osób, a zapomogi społeczne 1528 osób.
8169.	Turany	Wspominane po raz pierwszy w 1361 r., w 1397 r. uzyskało od króla Zygmunta Luksemburskiego prawa miejskie na wzór Krupiny, zaś w 1405 r. została uwolniona przez tego samego władcę od podatków. Należąc do feudalnego „państwa” Sklabinia, Turany rozwijały się jako prywatne miasteczko, którego obywatele, zwłaszcza w XVII i XVIII w., musieli stale walczyć ze zwierzchnością o swoje prawa. Mieszkańcy, poza rozmaitymi rzemiosłami, trudnili się m.in. pracą w lasach oraz flisactwem na Wagu, a od XIX w. pracowali również w miejscowym tartaku i cegielni. W tej ostatniej oprócz cegieł produkowano również dachówki i znane kafle do budowy pieców. Obecnie największe znaczenie mają zakłady przemysłu drzewnego.
8170.	Turba	Turba - miasteczko w Estonii, w prowincji Harju, w gminie Nissi.
8171.	Turek Aleja 3 Maja	Turek Aleja 3 Maja − dawny wąskotorowy przystanek osobowy w Turku, w Polsce, w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim. Został zbudowany w latach 1914-1917 razem z linią do Turku. W lipcu 1991 roku został zamknięty dla ruchu pasażerskiego. Od czerwca 2002 roku jest używany w ruchu towarowym. Należy do Kaliskiej Kolei Dojazdowej. Obecnym jej operatorem jest Stowarzyszenie Kolejowych Przewozów Lokalnych
8172.	Turgiele	W 1903 roku Turgiele uzyskały status miasteczka i liczyły 196 mieszkańców. Słynęły z dużego jarmarku w ciągu roku – w dniu 8 maja.
8173.	Turgut	W roku 1563 wylądował w hiszpańskiej prowincji Grenada i uprowadził do niewoli cztery tysiące mieszkańców Almuñécar. We wrześniu tegoż roku ponownie pożeglował do Neapolu i zagarnął sześć statków koło wyspy Capri. Stamtąd popłynął ku Ligurii i Sardynii, napadaqjąc przybrzeżne miasteczka, jak Oristano, Marcellino czy Ercolento.
8174.	Turmont	opis zdjęcia = Widok miasteczka
8175.	Turna (rejon kamieniecki)	Turna, Turna Duża (białorus. Турна Вялікая, Turna Wialikaja; ros. Турна Великая, Turna Wielikaja) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie kamienieckim obwodu brzeskiego, w sielsowiecie Widomla, położone przy drodze regionalnej R83 (Дарога Р83).
8176.	Turna (ujednoznacznienie)	* Turna (Duża, Wielka) – wieś (agromiasteczko) w rejonie kamienieckim obwodu brzeskiego, w sielsowiecie Widomla; w II RP centrum gminy Turna
8177.	Turzec (Białoruś)	Za II Rzeczypospolitej miasteczko położone w powiecie i województwie nowogródzkim. Od 1926 r. w powiecie stołpeckim. Od 25 października 1930 r. siedziba gminy wiejskiej Turzec.
8178.	Turzysk	Od września 1939 r. pod okupacją sowiecką a od 28 czerwca 1941 r. pod okupacją niemiecką. Wiosną 1942 r. Niemcy utworzyli w Turzysku getto dla ludności żydowskiej, zlikwidowane 10 września 1942 r. 1512 Żydów rozstrzelano w dawnej kopalni piasku koło żydowskiego cmentarza. Zbrodni dokonało Sicherheitsdienst oraz ukraińscy policjanci, w tym ze 103. batalionu z Maciejowa. W połowie 1943 roku miasteczko opustoszało - Polacy w obawie przed UPA wyjechali do Kowla lub Zasmyk, natomiast Ukraińcy opuścili miejscowość spodziewając się niemieckiego odwetu za zabicie komendanta policji. W lipcu 1943 r. Turzysk opanowała UPA. W 1944 r. Turzysk ponownie zajęła Armia Czerwona.
8179.	Turów (Białoruś)	* Otwarty Przewodnik Krajoznawczy
8180.	Tuszyn	* małomiasteczkowe budownictwo mieszkalne z XIX i I poł. XX wieku.
8181.	Tuxtla Gutiérrez	Tuxtla Gutiérrez – miasto w południowo-wschodnim Meksyku, na przedgórzu Sierra Madre de Chiapas, przy Drodze Panamerykańskiej, stolica i największe miasto stanu Chiapas. W 2010 roku ludność miasteczka liczyła 537 102 mieszkańców.
8182.	Tuława (rejon witebski)	Tuława (biał. Ту́лава, ros. Тулово) – agromiasteczko (do 2008 roku wieś) na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie witebskim, 7 km na wschód od Witebska, nad rzeką Wićba.
8183.	Tvarožná	Tvarožná – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Brno, w kraju południowomorawskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 1 276 mieszkańców.
8184.	Twardoszyn	W 1910 miasto liczyło 1,6 tys. mieszkańców, z czego 1,3 tys. Słowaków, 0,2 tys. Węgrów i 0,1 tys. Niemców. W XX wieku Twardoszyn stał się najważniejszym ośrodkiem Górnej Orawy (mimo likwidacji powiatu w 1922). W 1965 Twardoszyn odzyskał prawa miejskie, w 1967 przyłączono do niego wieś Medvedzie, a w 1974 – Krásna Hôrka. W miasteczku działają dziś mleczarnia, zakłady mięsne i kilka innych zakładów przetwórstwa spożywczego.
8185.	Twente	Poza miastami, Twente jest regionem z ważnymi rezerwatami przyrody, takimi jak Lutterzand czy meandry rzeki Dinkel. Twente jest podzielone z północy na południe pasmem wzgórz. Jego najwyższym wzniesieniem jest Tankenberg koło miejscowości Oldenzaal. Koło Ootmarsum znajdują się malowniczo położone miasteczka, np. Tubbergen.
8186.	Twerecz (miejscowość)	Twerecz (lit. Tverečius) – miasteczko na Litwie, nad jeziorem o tej samej nazwie.
8187.	Twerecz	* Twerecz – miasteczko na Litwie
8188.	Twery	opis zdjęcia = Centrum miasteczka
8189.	Twierdza Königstein	Twierdza Königstein – saska górska twierdza nieopodal miasteczka Königstein, położona na płaskowyżu wznoszącym się 247 metrów nad poziom Łaby.
8190.	Twierdza Louisbourg	Louisburg był dwukrotnie oblegany i zdobywany przez Brytyjczyków (w 1745 i 1758). W 1760 forteca została zburzona. Dzisiejsze miasteczko Louisburg, mały port rybacki, wyrosło na drugim końcu portu fortecy.
8191.	Twierdza Przemyśl	Po aneksji Galicji, Rada Wojenna Dworu powołała Państwową Komisję Fortyfikacyjną, która wyznaczyła grupę oficerów w celu odnalezienia najlepszego miejsca do budowy twierdzy. Pod uwagę brano takie miejscowości jak Stryj, Lwów, Andrychów, Zaleszczyki i Przemyśl. Przemyśl, który w tych latach był małym 10-tysięcznym miasteczkiem, nie był uważany za najlepszego kandydata do budowy twierdzy, która mogła w przyszłości zaważyć o losach cesarstwa. Jednakże to miasteczko zostało poparte przez majora sztabu generalnego, kwatermistrza Emmerlicha Blagojeviča, który widział doskonałą możliwość do ufortyfikowania Przemyśla po obu brzegach rzeki San, jako głównego placu zaporowego w Galicji do obrony szlaków węgierskich. Wkrótce kandydatura Przemyśla została poparta przez arcyksięcia Karola oraz generalnego dyrektora inżynierii arcyksięcia Jana, który uznał Przemyśl za miejsce łączące cztery główne szlaki komunikacyjne, nie leżące wprawdzie na strategicznie ważnym punkcie. Jednak z przyczyn politycznych – jeśli nie chce się oddać tej prowincji i mieć mocną pozycję – proponuje się ufortyfikować go. W ten sposób doszło do przedstawienia propozycji budowy twierdzy w Przemyślu cesarzowi Franciszkowi Józefowi, który już w 1871 podjął decyzję o rozpoczęciu prac budowlanych.
8192.	Twierdza gwiazda	Jedną z twierdz na planie gwiazdy była twierdza w Coevorden. W XVII wieku miasto zostało odtworzone na planie gwiazdy. Ulice układają się promieniście, odchodząc od centrum w obrębie starej fortyfikacji, jak i poza nią. Podobnie jest w Palmanova, mieście w północnych Włoszech. Jako małe miasteczko w XVI wieku było ono gwiaździstą fortyfikacją, która w XIX wieku zaczęła się rozrastać na zewnątrz. Imponującą konstrukcją jest twierdza w mieście Bourtange w Holandii. Jeden z fortów gwiazd (Goryokaku) znajduje się w Japonii. Powstał za czasów siogunatu Tokugawy. Innymi fortami gwiazdami są: Neuf-Brisach we Francji, Almeida w Portugalii, Saint-Martin-de-Ré we Francji oraz Naarden w Holandii.
8193.	Twin Peaks (2017)	Pierwsze odcinki serialu zyskały przychylne oceny krytyków. Prolog serialu został nagrodzony pięciominutową owacją na festiwalu w Cannes w 2017 r. Twórcy chwaleni są za odważny, eksperymentalny format. Zdaniem Wojciecha Orlińskiego 3 sezon Twin Peaks to serial o upadku amerykańskiego kapitalizmu i demokracji, krytyka sytuacji w USA. Według Rolling Stone 3 sezon Twin Peaks jest nie tylko arcydziełem, ale być może również najbardziej nowatorskim serialem telewizyjnym jaki kiedykolwiek powstał.
8194.	Twixt	Podrzędny, nie stroniący od alkoholu, pisarz Hal Baltimore (Val Kilmer) przyjeżdża do miasteczka Swan Valley promować swoją książkę. Miejscowy szeryf (Bruce Dern) proponuje mu wspólne napisanie powieści i opowiada historię tajemniczej masakry. Wkrótce Hala Baltimore'a zaczynają nawiedzać dziwne sny, przewodnikiem po niech jest Edgar Allan Poe (Ben Chaplin).
8195.	Two Thousand Maniacs!	Two Thousand Maniacs! opowiada o losach sześciu turystów, którzy trafili do miasteczka Pleasant Valley. Mimo że jego mieszkańcy sprawiają wrażenie miłych ludzi, to jednak nie mają wobec nich dobrych zamiarów. Z czasem przybysze zaczynają ginąć jeden po drugim. Dwójce bohaterów udaje się jednak uciec. Udają się do szeryfa z jednej z okolicznych miejscowości, aby poinformować go o przestępstwie. Gdy przybywają na miejsce, gdzie powinno znajdować się miasteczko, okazuje się, że miejscowość Pleasant Valley nie istnieje...
8196.	Twoja Telewizja Morska	* Kaszuby Dotąd Nieznane - Setki pałacyków i dworków, wspaniałe liczące wiele wieków kościoły, miasta i miasteczka, których historia sięga setek lat, unikalne zabytki kultury i sztuki - to właśnie Kaszuby.
8197.	Tworkowice	Na początku XIX w., na wschód od wsi, nad Nurcem wydzielono tzw. wremiennyj artilieryjskij łagier. Był on częścią obozu stacjonujących w pobliżu wojsk rosyjskich. Obok Ciechanowca wyznaczono tzw. wremiennyj łagier. Pomiędzy nimi ulokowano postojaszczij łagier. Żołnierze mieszkali w obozie postojowym (na południe od Kozarzy), w tzw. pałatkach.
8198.	Tyberiada	W otoczeniu miasta znajduje się miasteczko Migdal, kibuce Lawi i Ginnosar, moszawy Ha-Zore’im, Micpa, Kefar Chittim i Arbel, oraz wioski komunalne Porijja Newe Owed i Giwat Awni.
8199.	Tygodnik Kulturalny	** Zbigniew Brzozowski za miniatury prozatorskie W miasteczku, które jak ogród Andersena...
8200.	Tykocin	W Tykocinie znajduje się ponad 100 obiektów zabytkowych. Najstarszy zespół urbanistyczny historycznego Podlasia z zachowanym układem charakterystycznym dla miasteczka żydowskiego. Jeden z największych przedwojennych ośrodków kultury żydowskiej w Polsce.
8201.	Tylko Manhattan (miniserial)	Serial opowiada o niezwykłej rodzinie, zdobywającej fortunę w konkurencyjnym świecie wielkiego biznesu. Po drugiej wojnie światowej bohater wraca do rodzinnego miasteczka. Nie przypuszcza jeszcze, jak brzemienna w skutki stanie się jego decyzja opuszczenia bliskich i wyjazdu do Nowego Jorku. Z czasem staje się współwłaścicielem i wydawcą pism dla kobiet. Tu również poznaje modelkę, którą zatrudnia w swojej firmie.
8202.	Tylko nie teraz	Historia miłości polskiej dziewczyny i radzieckiego żołnierza stacjonującego w pobliskich koszarach. Akcja filmu rozgrywa się w 1953 roku, w małym miasteczku w Polsce.
8203.	Tylko razem z córką (film)	Akcja filmu rozgrywa się w latach 80. XX wieku. Betty Mahmoody (Sally Field) wraz z Moddym (Alfred Molina), lekarzem irańskiego pochodzenia i córką Mahtob wiedzie spokojne życie w miasteczku Michigan. Moody po latach nieobecności w ojczyźnie postanawia odwiedzić swoją rodzinę. Proponuje Betty, aby pojechali na wakacje do Iranu. Na miejscu okazuje się, że podjęła złą decyzję. Jej mąż staje się tyranem i zaczyna się znęcać nad nią i małą Mahtob.
8204.	Tylko ty możesz uratować ludzkość	W powieści po raz pierwszy spotykamy się z Johnnym - nastoletnim chłopcem mieszkającym w małym angielskim miasteczku. Johnny wiedzie spokojne życie aż do czasu, gdy kosmici z komputerowej gry Tylko ty możesz uratować ludzkość postanawiają zmienić reguły i dla odmiany zamiast walczyć, chcą się poddać. A ponieważ tylko Johnny zwraca uwagę na ich dziwaczne zachowanie i przyjmuje kapitulacje, tym samym staje się Wybrańcem i musi zapewnić kosmitom spokojny przelot przez granicę świata gry.
8205.	Tymbark (gmina)	* małomiasteczkowa zabudowa centrum Tymbarku;
8206.	Tymoteusz (postać biblijna)	Urodził się w miasteczku Listra w Azji Mniejszej. Jego ojciec Grek był poganinem, a matka imieniem Eunice Żydówką. Chłopiec został nawrócony na chrześcijaństwo przez apostoła Pawła. Opowiadają o tym Dzieje Apostolskie (16, 1-4). Stał się jego towarzyszem i wiernym współpracownikiem. Apostoł nazywał go nawet swym umiłowanym i rodzonym dzieckiem i pomimo młodego wieku wyświęcił na prezbitera.
8207.	Tymowa (województwo małopolskie)	"Wincenty Kadłubek biskup krakowski, chcąc słynny i znakomity kościół krakowski za czasów swego biskupstwa świetniejszym jeszcze uczynić, naznaczył mu na codzienne potrzeby i wieczystym nadaniem odkazał jedenaście dziesięcin snopowych i siedem pieniężnych na wsiach koło miasteczka Czchowa położonych, a do stanu biskupiego należących. Żeby zaś nikt nie czynił wątpliwości, które to wsie do rzeczowych dziesięcin są obowiązane, wymieniam tu ich nazwiska: Gnojnik, Gothprzidowa, Tymowa i (....)" (lit. Tyruliai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu szawelskim i w rejonie radziwilskim. Liczy 412 mieszkańców (2001).
8213.	Tyszowce	Początki Tyszowiec nie są dokładnie znane, należy jednak sądzić, że są tak stare jak grodów Ziemi Czerwieńskiej. Warunki naturalne, jakie panowały na tych terenach w przeszłości sprzyjały powstaniu miasteczka. Sąsiedztwo rozległego stawu, położenie w ramionach Huczwy oraz bagniste łąki dookoła, stanowiły solidną osłonę przed wrogimi wojskami pustoszącymi niejednokrotnie w tym okresie tereny Polski Piastowskiej. Jedyną pamiątką, jaka zachowała się z tamtych czasów jest obecnie tzw. zamczysko, czyli wzniesienie w północnej części miasta, na którym według przekazów stała strażnica. Dziś widoczny w tym miejscu nasyp ziemny, jest jedynym pozostałym po niej śladem.
8214.	Tytan Symbionik	To nietypowe trio z dnia na dzień musi przyzwyczaić się do życia w niedużym miasteczku Sherman, w Illinois i w kosmicznym tempie dostosować do zasad panujących w liceum, gdzie w ramach kamuflażu udają zwykłych uczniów. Gdy nie muszą starać się sprostać klasówkom i odpytywaniu, w przerwach ratują planetę i odpierają międzygalaktyczne ataki. W swoich ziemskich formach Ilana i Lance udają brata i siostrę podczas, gdy Oktus wciela się, w zależności od potrzeby, w dwie role – ich ojca oraz szkolnego kumpla Newtona. Najtrudniej jest im przyzwyczaić się do tego, że na Ziemi ludzie nie komunikują się ze sobą szczerze, nie mówią tego, co myślą.
8215.	Tytus, Romek i A’Tomek księga IX	Tytusowi udaje się kupić trzy bilety do kina na western pt. „Strzały znikąd”. Pod koniec seansu Tytus wskakuje do filmu, Romek i A’Tomek chcą podążyć za nim lecz film się kończy. Chłopcy postanawiają wskoczyć do filmu na kolejnym seansie i tak czynią. Rozpoczynają poszukiwania kolegi, który przybył tu dwie godziny wcześniej. Na drzewie zauważają plakat gończy z podobizną Tytusa i nagrodą 1000 dolarów. Postanawiają odnaleźć go, przed jego aresztowaniem, udają się do miasteczka Pif-Paf city. Tam po wielu perypetiach uciekają z Tytusem i wypychają go z filmu. Wtedy okazuje się, iż nie jest to prawdziwy Tytus tylko ktoś bardzo do niego podobny. Chłopcy postanawiają ponownie wskoczyć do filmu. Tymczasem prawdziwy Tytus zażywa życia na dzikim zachodzie: udaje proroka w sekcie, wygrywa rodeo, najmuje się na ochroniarza pociągu i wreszcie odkrywa i zakupuje kopalnie zegarków. Zakłada przedsiębiorstwo „Tik-Tak Tytus Company”, staje się bogatym przedsiębiorcą. Tymczasem Romek i A’Tomek poszukując Tytusa zostają oszukani przez poszukiwacza złota i ratują życie przypadkowemu człowiekowi. W końcu trafiają do Tytusa, porywają go, lecz podczas ucieczki sami zostają zakładnikami Indian. Dzięki fortelowi udaje im się z niej oswobodzić. Potem znów muszą Tytusa oswobadzać tym razem z miejskiego aresztu. W końcu udaje się im się to i wyskakują z razem z filmu. Okazuje się jednak, iż wyskoczyli z filmu w innym państwie. Gdy się dowiadują, iż to Trapezfik – Afryka środkowa, Tytus pędzi odwiedzić dziadka.
8216.	Tytus, Romek i A’Tomek księga XVI	Tytus podejmuje pracę w redakcji tygodnika Trele Morele na stanowisku gońca. Następnie awansuje na stanowisko sprzątaczki redakcyjnej. W wyniku kilku wypadków w pracy i jednego omdlenia na Tytusa spada cały ciężar prowadzenia redakcji i przygotowania nowego numery do sprzedaży. O pomoc prosi swoich kompanów Romka i A’Tomka. Po paru dniach wraca redaktor naczelny z urlopu chorobowego i jest zachwycony przygotowanym przez Tytusa numerem. W nagrodę mianuje go redaktorem działu hec. Tytus otrzymuje delegację służbową do nowo otwartego wesołego miasteczka Fajfokloksity by zrobić z niego reportaż. W drodze powrotnej z wesołego miasteczka samolot, którym wraca Tytusa zostaje sterroryzowany przez babcię porywaczkę. Tytus obezwładnia porywaczkę, a samolot ląduje na wyschniętym słonym jeziorze w Trapezfiku rodzinnych stronach Tytusa. Gdy Tytus opuszcza samolot zostaje przypadkowo poniesiony przez nosorożca i niechcący oddala się od miejsca awaryjnego lądowania. Do Romka i A’Tomka trafia wiadomość, że Tytus zaginął w buszu i dlatego uruchamiają akcję ratunkową. Ruszają na pomoc syfonolotem skonstruowanym przez prof. T. Alenta. Ratują oni Tytusa, który tymczasem wpadł w ręce handlarzy zwierząt i razem wracają do kraju.
8217.	Tzintzuntzan (stanowisko archeologiczne)	Tzintzuntzan – stanowisko archeologiczne w meksykańskim stanie Michoacán, w pobliżu miasteczka o tej samej nazwie. W czasach prekolumbijskich było ostatnią stolicą niezależnego królestwa Tarasków. Na ogromnej platformie znajduje się pięć tzw. yácatas, schodkowych piramid zbudowanych na planie koła. Prawdopodobnie yácatas pełniły funkcję grobowców władców Tarasków. Podobne budowle odkryto również w Ihuatzio, poprzedniej stolicy królestwa.
8218.	Tzotzilowie	Procesja w tzotzilskim miasteczku San Juan Chamula
8219.	Túr	Túr ma źródła w Górach Gutyńskich, skąd spływa na północny zachód przez północną część Równiny Samoszu, przecinając miasteczko Negrești-Oaș. Koło wsi Rozsály przecina granicę rumuńsko-węgierską. Na Węgrzech płynie przez część Równiny Satmarsko-Berehowskiej zwaną Erdöhát. Túr uchodzi do Cisy koło wsi Szatmárcseke.
8220.	Türkmenabat	Miasto zostało założone w 1886 podczas budowy kolei transkaspijskiej. Jeszcze do lat 30. XX wieku było niewielkim miasteczkiem. Korzystne położenie geograficzne oraz żyzność ziem nad Amu-Darią przyczyniły się do rozwoju miasta jako ważnego ośrodka handlowego i przemysłowego. Rozwinął się tutaj głównie przemysł spożywczy i włókienniczy (bawełna, jedwab, wyprawianie skórek karakułów).
8221.	Türnitzer Alpen	Eisenstein nad miasteczkiem Türnitz
8222.	Tłuste	* Touste (Towste, Tłuste) – wieś (niegdyś miasteczko) w obwodzie tarnopolskim, w rejonie husiatyńskim
8223.	Tōkaidō (droga)	Fragment Tōkaidō w miasteczku Seki
8224.	Tŏksŏng	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Pukch'ŏng. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sangch'asŏ, Hach'asŏ, Nigok, Sŏngdae (powiat Pukch'ŏng) i Tŏksŏng (13 wsi). Pierwotnie powiat Tŏksŏng składał się z jednego miasteczka (Tŏksŏng-ŭp) oraz 26 wsi (kor. ri).
8225.	U Pana Boga w ogródku	Do miasteczka Królowy Most dostaje przydział Marian Cielęcki, który jest najgorszym absolwentem szkoły policyjnej. Agenci CBŚ przywożą gangstera Józefa Czaplę, świadka koronnego w procesie przeciwko mafii. W ramach programu ochrony świadków zmieniono mu nazwisko i adres. Szczegóły sprawy zna tylko Henryk komendant policji, który boryka się z wieloma problemami - brakuje mu podwładnych, nie może też znaleźć męża dla córki, Luśki, która ma nieślubne dziecko.
8226.	U Pana Boga za miedzą	Do Królowego Mostu wraca z USA Staś (Grzegorz Heromiński), który stara się zadomowić w miejscowości. Wykorzystuje swoje doświadczenie, jakie zdobył będąc za granicą pracując przez 10 lat jako przedstawiciel handlowy i stara się pomóc Śliwiakowi (Ryszard Doliński), który za wszelką cenę chce w zbliżających się wyborach zostać burmistrzem Królowego Mostu. Z biegiem czasu pojawiają się jego przeciwnicy, którzy niszczą plakaty ponaklejane na ścianach i podpalają budynek dyskoteki "Panderoza", w wyniku czego Śliwiak ściąga do miasteczka Gruzina (Władimir Abramuszkin), który od lat owiany był złą sławą i został dawno wypędzony. Sytuacja w szybkim czasie wymyka się spod kontroli i ani były gangster "Bocian" (Emilian Kamiński), ani policja, ani nawet sam Śliwiak nie radzi sobie z Gruzinem, który czuje się coraz pewniej i bardziej bezkarnie. Ostatecznie "Bocian" (za zgodą księdza) bierze sprawy w swoje ręce, wypowiadając bandytom wojnę, którą wygrywa i wypędza ich z miasta. W ramach podziękowania ksiądz (Krzysztof Dzierma) z ambony proponuje, by "Bocian" (dawny kryminalista) wysunął swoją kandydaturę na burmistrza, co nie wszystkim się podoba.
8227.	U kresu drogi	* Feliks Chmurkowski - aptekarz w miasteczku, brat Jerzego
8228.	U.S. Route 1	U.S. Route 1 w Karolinie Południowej funkcjonuje jako droga jednopasmowa i rozciąga się m.in. przez miasta Aiken, Lexington, Columbia, Lugoff, Camden i Cheraw. Między miastami Aiken i Camden U.S.1 biegnie w sąsiedztwie z autostradą międzystanową nr 20. W mieście Camden U.S. 1 opuszcza autostradę nr 20 i w drodze do Cheraw przebiega przez mniejsze miasteczka takie jak: Bethune, Patrick i McBee. W mieście Cheraw U.S. Route 1 biegnie równolegle z drogą stanową South Carolina Highway 9 i U.S. Route 52. Po opuszczeniu miasta Cheraw, U.S. Route 1 kieruje się na północ w stronę granicy stanów Karolina Północna i Karolina Południowa. Departament transportu stanu Karolina Południowa obecnie nie ma planów, aby zmodernizować odcinek trasy U.S. Route 1 z miasta Cheraw do granicy stanu Karolina Północna i Karolina Południowa.
8229.	U.S. Route 2	US 2 w stanie Dakota Północna przecina dwie magistrale dwupasmowe biegnące w kierunku północno-południowym - są to: U.S. Route 83 w mieście Minot i autostrada międzystanowa nr 29 w Grand Forks. Oprócz nich, US 2 przecina cztery inne jednopasmowe magistrale U.S. Route - są to kolejno: U.S. Route 85 w Williston (obecnie modernizowana z dwóch do czterech pasów ruchu), U.S. Route 52 w Minot, U.S. Route 281 w Churchs Ferry (miasteczko położone na zachód od Devils Lake, które zamieszkuje zaledwie 12 osób) i U.S. Route 81 w Grand Forks. Wszystkie wymienione magistrale biegną na południe, do południowej części Stanów Zjednoczonych lub do granicy państw USA - Meksyk .
8230.	US Sassuolo Calcio	W pierwszym roku gry za zapleczu elity trenerem został Andrea Mandorlini. Już od początku sezonu drużyna z małego miasteczka zadziwiała swoją grą, i po pierwszej części sezonu znajdowała się na czele tabeli. Druga część sezonu nie okazała się tak dobra, i po serii 8 spotkań bez zwycięstwa Sassuolo skończyło sezon na 7. pozycji (1. pozycję za miejscem premiowanym awansem do fazy play-off). Najważniejszymi piłkarzami tamtej drużyny byli Walter Bressan, Emiliano Salvetti oraz Alessandro Noselli.
8231.	USA Network	* Szeryf z miasteczka Manhattan (2000)
8232.	Ubikacja publiczna w Kawakawa	Ubikacja publiczna w Kawakawa - jedno z dzieł austriackiego architekta Friedensreicha Hundertwassera, umieszczone w nowozelandzkim miasteczku Kawakawa. Jest to jednocześnie jedyne dzieło Hundertwassera powstałe na Półkuli Południowej i prawdopodobnie najczęściej fotografowana ubikacja publiczna na świecie.
8233.	Ubiszki	Ubiszki (lit. Ubiškė) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu telszańskim i w rejonie telszańskim. Liczy 215 mieszkańców (2001).
8234.	Uchte	Uchte – miasto (niem. Flecken) w Niemczech w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Nienburg (Weser), siedziba gminy zbiorowej Uchte.
8235.	Uchū no kishi Tekkaman Blade	Zaraz po przebudzeniu Tekkaman Evil niszczy i zabija całą załogę czterech Statków Kosmicznych Wielkich Prędkości. Wzywa mentalnie D-Boya na pojedynek. Potyczka zostaje nierozstrzygnięta, ale Evil poznaje słaby punkt przeciwnika. Prowadzi do zwycięstwa ekspedycję mającą na celu pozyskanie energii do dalszego wzrostu Radam i celowo przedłuża pojedynek z Bladem. Podstęp udaje się i jego brat bliźniak traci zmysły. Przekonany o swoim pełnym zwycięstwie dogląda dalszej inwazji na terenie Orbitalnego Pierścienia. Zostaje zaskoczony przez odrodzonego Tekkamana Blade'a i pokonany za pomocą Vol Tekki. Rozbija całą Operację Heaven przeprowadzoną przez EDF. Nie traci czasu, ulepsza się i opanowuje nową technikę walki – Psy Vol Tekka. Rusza na poszukiwanie swojej siostry Miyuki, która przed czasem wyrwała się z Tekk-Systemu. W opustoszałym miasteczku spotyka się z D-Boyem i Aki. Kobiecie wyjawia, że przypomina mu matkę. Chce zabić Aki, ale ratuje ją Pegas. W kontrze do Vol Tekki Tekkamana Blade'a używa nowej techniki i pokonuje brata, niespodziewanie opuszcza pole bitwy i rusza na dalsze poszukiwanie siostry. Po fiasku poszukiwań na Saharze udaje się do obudowywanej kwatery głównej EDF. Podszywając się za swojego brata D-Boya udaje mu się dostać w okolice bazy OSDG. Niszczy jej system obronny, pokonuje Sol Tekkamana #2 i czołg z prototypowym działem Pherinium. Porzuca bazę OSDG celem wyeliminowania Tekkamana Rapiera. Na drodze staje mu Blade, który za pomocą Hi-Colt Vol Tekki przebija się przez jego Psy Vol Tekke i zmusza do ucieczki. Regeneruje siły po starciu z D-Boyem. Ponownie rusza z trójką nowych Tekkamanów celem zabicia rodzeństwa. Niszczy ostatnie przejście ewakuacyjne bazy OSDG zamykając wszystkich pozostałych w niej pracowników w pułapce. Łapie Miyuki i w ostatniej chwili udaje mu się osłonić pozostałych Tekkamanów od samodestrukcji siostry. Zregenerował się po pochłonięciu energii z samozniszczenia siostry. Wraca do ostrych treningów. Razem z Tekkamanem Omegą przypomina sobie o dziecięcych latach – nienawidził tego, że ojciec faworyzował zawsze Takayę. On, mimo że bardziej się starał zawsze był słabszym. Odzyskuje pełnie sił, po czym zostaje wysłany przez Tekkamana Omegę, aby znalazł i zabił Blade'a. Od Tekkamana Sword dowiaduje się, że Lance bez żadnej zgody sam spróbował się zmierzyć ze zdrajcą na Alasce. Odnajduje tam bazę OSDG i rzuca wyzwanie bratu. Jego możliwości po treningu wyraźnie się podniosły. Pokonuje brata, ale on zbiega. W kolejnej potyczce przybija go do lodowca. Niespodziewanie Blade przyjmuje postać Blaster Tekkamana. Przed śmiercią ratuje go Sword i pobity wraca na Statek-Matka. Domaga się otrzymania takiej samej mocy jak ma jego brat. Nie może się pogodzić z odmową Tekkamana Omegi i zostaje zamknięty w więzieniu, tracąc kryształ. Jego gniew i nienawiść do Takayi jeszcze mocniej wzrasta. Bezskutecznie błaga brata o wypuszczenie i umożliwienie walki z Takayą. Tekkamana Sword korzystając ze swoich przywilejów pozwala Shinyi zmienić się w Blastor Tekkamana. Zostaje uwolniony i poddaje się procesowi. Po ewolucji odczuwa silne skutki uboczne, ale mimo to wyzywa swego brata na pojedynek. Spotykają się na Orbitalnym Pierścieniu. W pierwszym pojedynku z bratem dostrzega, że kończy mu się limit czasu, ale pozwala mu honorowo wypocząć. Staje naprzeciwko Aki, które chce go zastrzelić. Znowu przypomina jej, że bardzo przypomina ich matkę. Powtórnie mierzy się z D-Boyem. Oboje przyjmują postać Blastor Tekkamana, ale mimo to przegrywa pojedynek. Na krótko przed śmiercią zostaje uwolniony spod kontroli Radam. Wyjawia wszystkie tajemnice bratu i oddaje swój kryształ. Był dumny z tego, że mógł zmierzyć się w końcu z bratem jak równy z równym. Umiera w wyniku odniesionych ran.
8236.	Ucieczka na Atenę	Do obozu trafiają nowi Amerykanie z zestrzelonego samolotu, pływaczka Dottie del Mar (Stefanie Powers) próbująca swych sił jako aktorka i komik kabaretowy Charlie Dane (Elliott Gould). Nawiązują bliskie kontakty z Hechtem, który marzy o zdobyciu bezcennej kolekcji starych, złotych talerzy ukrytych wysoko w górach, w niedostępnym klasztorze. Tymczasem Niemcy wzmagają czujność, zorientowawszy się, że w miasteczku działa konspiracyjna radiostacja przekazująca tajne informacje aliantom. Aparatura obsługiwana przez Greka Zeno (Telly Savalas) i jego piękną przyjaciółkę Eleanę (Claudia Cardinale) znajduje się w domu publicznym, często odwiedzanym przez niemieckich żołnierzy. Gdy w wyniku sabotażu dokonanego przez Zeno ginie oficer, Niemcy w odwecie przygotowują publiczną egzekucję. Tymczasem grecki ruch oporu przygotowuje operację zmierzającą do przygotowania gruntu pod inwazję aliantów. Planowane jest zniszczenie bazy niemieckiej znajdującej się w klasztorze na górze o nazwie Atena. Blake, Rotelli i Charlie opracowują plan opanowania obozu przez jeńców.
8237.	Uciekinierzy	Akcja rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku Bridgewater w stanie Iowa. Wszyscy w tym mieście się znają (przynajmniej tak się im wydaje). Grę pozorów prowadzi rodzina Paula (Donnie Wahlberg), jego żona Lily (Leslie Hope) i trójka dzieci. Paul Rader jest poszukiwany na terenie całych Stanów Zjednoczonych za popełnienie morderstwa ze szczególnym okrucieństwem.
8238.	Uckfield	Uckfield to miasto leżące w hrabstwie East Sussex na południu Anglii w pobliżu Brighton. Populacja miasteczka wynosi 15 000.
8239.	Uda (miasto)	oraz miasteczkami Soni, Yamazoe, Yoshino, Higashi-Yoshino.
8240.	Udział (miejscowość)
8241.	Udział	* Udział – agromiasteczko w obw. witebskim, w rej. głębockim, w sielsowiecie Udział
8242.	Uenohara	oraz kilkoma miasteczkami i wsiami.
8243.	Ufolągi	* Granville DeSpray – jest Norwegiem mieszkającym w willi na wzgórzu. Podkochuje się w Melbie i robi wszystko, żeby jej zaimponować. Przez lornetkę obserwuje latarnię Tommy’ego i zawsze błędnie odczytuje jego zamiary. Raczej nie ma przyjaciół i prawdopodobnie z tego powodu zastępują mu ich różne wypchane zwierzęta i figurki, które traktuje jak żywych ludzi – jego ulubionym jest Admirał Puff – fioletowa figurka łasicy w wojskowym kapeluszu o bardzo małej stabilności. Przodkowie Granville’a są założycielami miasteczka w Zatoce DeSpray, więc Granville jest dziedzicem zatoki. Uwielbia herbaty, pije je o wyznaczonej godzinie i przykłada dużą wagę do zasad ich picia.
8244.	Ugoda w Białej Cerkwi	Wkrótce po kolejnej bitwie, pod Białą Cerkwią, 28 września 1651 roku w tymże miasteczku Bohdan Chmielnicki i Mikołaj Potocki podpisali ugodę, zmniejszającą rejestr kozacki o połowę, do 20 tysięcy i zakazującą Kozakom przebywania poza królewszczyznami w województwem kijowskim, które jako jedyne już miało cieszyć się kozacką autonomią. Polscy magnaci i szlachta uzyskali prawo powrotu do swoich majątków. Chmielnicki obiecał zrezygnować z sojuszu z Chanatem Krymskim, jak również z prowadzenia samodzielnej polityki zagranicznej w ogóle. W kwestii wyznaniowej ugoda potwierdzała prawosławnym prawo do posiadania przez nich obiektów religijnych w Kijowie oraz, z drugiej strony, gwarantowała wolność wyznaniową dla ludności unickiej.
8245.	Ugur Yildirim	W 2005 roku Yildirim wygrał odbywające się miasteczku Marabella nieoficjalne mistrzostwa świata w wykonywaniu rzutów wolnych i wyprzedził Zinédine Zidane.
8246.	Uhły (rejon brahiński)	Uhły (biał. Вуглы, Wuhły, ros. Углы, Ugły) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie homelskim, w rejonie brahińskim, centrum administracyjne sielsowietu Uhły. W 1921 roku była to wieś licząca 26 budynków. W późniejszym okresie w jej skład weszły sąsiednie miejscowości: folwark Teklinów i wieś Szczolonka.
8247.	Ujazd (powiat tomaszowski)	Ujazd wzmiankowany został po raz pierwszy w 1283 r. jako włość rycerska Racibora, podłowczego łęczyckiego. W 1428 r. Władysław Jagiełło nadał wsi, należącej do Piotra Tłuka ze Strykowa, miecznika łęczyckiego, prawa miejskie; w ten sposób Ujazd zaliczony został do rzędu miast prywatnych. W 1476 r. słynny polski dowódca z okresu Wojny trzynastoletniej Piotr Dunin zakupił miasto wraz z zamkiem oraz przynależnymi wsiami od Stanisława Warszyckiego za 8 tysięcy florenów węgierskich i część wsi Święte w powiecie brzesko-kujawskim. Piotr Dunin wkrótce rozbudował istniejący tu już wcześniej zamek. Mimo wzniesienia tu rezydencji właścicieli, poszerzenia miejscowości o „nowe miasto” i kilkakrotnego potwierdzenia przywilejów miejskich, Ujazd nigdy nie rozwinął się w większy ośrodek. Na jego losach negatywnie odbił się od lat 20 XIX w. dynamiczny rozwój pobliskiego Tomaszowa, założonego przez rodzinę Ostrowskich – właścicieli Ujazdu od XVIII w. W 1870 r. liczące niespełna 1200 mieszkańców miasteczko zaliczone zostało wraz z kilkuset innymi lokacjami Królestwa Kongresowego do rzędu wsi przez administrację carską. Sytuacji tej nie zmieniło przejściowe ożywienie gospodarcze miejscowości, spowodowane wybudowaniem przez Ujazd linii kolejowej między Koluszkami a Tomaszowem w 1885 r. Okupacja niemiecka 1939–1945 przyniosła wymordowanie społeczności żydowskiej, tradycyjnie stanowiącej istotną część ludności Ujazdu (64% w 1870 r.).
8248.	Ukraina Słobodzka	Na skutek zniszczeń związanych z walkami prowadzonymi w trakcie Powstania Chmielnickiego na Słobodczyznę zaczęła przenosić się ludność z należącego do Rzeczypospolitej Prawobrzeża. Na skutek tej kolonizacji powstały takie miejscowości jak Ostrogsk nad Cichą Sosną, Ochtyrka, Caroborysów, Gorodne, Lebiedyn, Boromla, Kołontajów, Krasnyj Kut założony przez osadników z Korsunia. W 1665 roku osadnicy założyli zaś miasteczko Marefa, a potem Żmijów. Najbardziej znanym miastem z tego terenu jest obecnie Charków, które założyło około 1654 roku trzydzieści siedem rodzin. Fakt zakładania miast przez ludność z terenów Ukrainy Prawobrzeżnej potwierdza toponimia - wiele nazw nowozakładanych miejscowości jest identyczna z nazwami istniejących miejscowości na Ukrainie Prawobrzeżnej. Kolonizacja ukraińska wzmogła się jeszcze w latach 70. XVII wieku gdy trwała wojna Rzeczypospolitej z Turcją. Kolonizacja moskiewska z północy była prowadzona równolegle, w związku z czym zdarzało się, że obok siebie funkcjonowały dwie miejscowości o tej samej nazwie zakładane przez osadników moskiewskich (rosyjskich) i ukraińskich (kozackich).
8249.	Ukraińska Powstańcza Armia	Pierwszą akcją oddziałów był atak sotni Hryhorija Perehijniaka 7 lutego 1943 na baraki policyjne w miasteczku Włodzimierzec.
8250.	Ukranenland	Osada Ukranenland położona jest 1,7 kilometra na południe od miasteczka Torgelow, 156 km od centrum Berlina i 57 km od centrum Szczecina. Usytuowana wśród łąk między skrajem lasu nad Wkrą z dala od osiedli i ulic.
8251.	Ukąszenie Draculi	W małej wiosce na terenie Karpat odnaleziona zostaje martwa dziewczyna ze śladem ugyzienia na szyi. Okoliczni mieszkańcy podejrzewając o tę zbrodnie hrabiego Drakulę palą jego zamek. W odwecie hrabia morduje wszystkie kobiety i dzieci w ich wiosce. W tym samym czasie w okolicy pojawia się Paul, młodzieniec, który musiał uciekać z rodzinnego miasteczka, kryjąc się przed burmistrzem, któremu uwiódł córkę. Paul spotyka na swojej drodze, Tanię, piękną wampirzycę, która zabiera go do zamku hrabiego Drakuli...
8252.	Układ urbanistyczny Trzebiatowa	W czasie działań wojennych w 1945 roku - zniszczeniu uległa część zabudowy miejskiej, zwłaszcza w zabytkowym śródmieściu. Rozmiar zniszczeń w porównaniu z innymi miasteczkami był nieznaczący, zachowały się wszystkie ważniejsze obiekty architektury użyteczności publicznej oraz mury miejskie. Znacznie dotkliwsze straty w zabudowie miejskiej spowodowane zostały zaniedbaniami i rozbiórkami dokonanymi w latach powojennych.
8253.	Uliastaj	Na wschód od miasta zachowały się ślady dawnej twierdzy chińskiej oraz miasteczka handlowego ("Majmaczen"). W 1921 twierdza i miasteczko zostały zajęte i zniszczone przez Mongołów.
8254.	Ulica 11 Listopada w Warszawie	Ulica, zwana początkowo Esplanadową, powstała w roku 1875 po wykupieniu okolicznych parcel przez Zarząd Wojskowy Okręgu Warszawskiego jako droga rozdzielająca tereny wojskowe i grunty miasteczka Nowa Praga, które w tym czasie powiększyło się o tereny pomiędzy ulicami Czynszową i ul. Szwedzką. Łukowaty kształt ulicy wynikał z przebiegu granicy esplanady Fortu Śliwickiego (od której pochodziła nazwa). Obecna nazwa została nadana 5 lipca 1921.
8255.	Ulica 3 Maja w Sanoku	Po przejściu kilku metrów od ławeczki Szwejka po stronie lewej duża kamienica z witryną oddziału banku SKOK, miejsce zatrudnienia Bartłomieja Rychtera autora powieści kryminalnej Złoty Wilk. Autor przedstawił w niej fantastyczne wydarzenia jakie rozegrały na przyległej ulicy w roku 1896. Pod murem klaszturu zostają przypadkowo znalezione zwłoki rajcy miejskiego ze ślady wilczych kłów na gardle. Rychter prowadząc czytelnika wąskami uliczkami Sanoka wiernie oddał w powieści dziewiętnastowieczne realia prowincjonalnego miasteczka w Galicji.
8256.	Ulica 6 Sierpnia w Łodzi	Postępująca rozbudowa dzielnicy określanej mianem Wiązowej spowodowała około roku 1880 dalsze przedłużenie ul. Benedykta w kierunku zachodnim, a za projektowaną wtedy ulicą Leszno vel Leśną (ob. ul. gen. Lucjana Żeligowskiego) – w kierunku południowo-zachodnim, do linii lasu miejskiego przebiegającej między dzisiejszymi posesjami pod numerami 102 i 104. Charakterystyczny dla dzielnicy Wiązowej był ukośny przebieg granic parcel i linii zabudowy – wzdłuż osi NE – SW, a więc niezgodny z prostokątną siatką ulic stanowiącą podstawowy element planu dzielnicy, natomiast zgodny z dawnym układem pól rolniczego miasteczka. Wyraźne załamanie przebiegu ulicy Benedykta (jak i kilku innych) z prawie równoleżnikowego do południowo-zachodniego za ul. Leszno vel Leśną wynikało z poprowadzenia tej i sąsiednich ulic śladem dawnych miedz i zagonów. Na przełomie lat 80. i 90. XIX w., z powodu ciasnej zabudowy i kłopotów z dostarczeniem wody, Karol Kretschmer przeniósł tkalnię chustek na działkę przy Szosie Milscha (ob. ul. Mikołaja Kopernika 62), a na zwolnionej działce pod numerem 5 rozpoczął budowę eklektycznej kamienicy, która w 1896 roku stała się jego rezydencją.
8257.	Ulica Augusta Cieszkowskiego w Bydgoszczy	Powstanie ulicy wiąże się z dynamicznym rozwojem miasta w II połowie XIX wieku. Lokalizacja w 1851 roku dworca kolejowego w oddaleniu od dotychczasowego centrum Bydgoszczy (Starego Miasta) wymusiła urbanistyczną ekspansję w kierunku północnym i północno-zachodnim. Po zabudowie nowych kwartałów wzdłuż głównych traktów: ul. Gdańskiej, Dworcowej i Pomorskiej, nastąpiła kolejna faza rozbudowy, polegająca na wytyczaniu prostopadłych, krótkich ulic bocznych, wzdłuż których możliwe było stawianie kamienic czynszowych. W 1894 wytyczono ulicę Cieszkowskiego, łączącą ulicę Gdańską z ulicą Pomorską. Jej zabudowa przypadła na czas korzystnej koniunktury gospodarczej i związanego z tym ożywienia ruchu budowlanego w Bydgoszczy. Nowe pierzeje wznoszono z rozmachem, w duchu wielkomiejskim i z użyciem nowej stylistyki. Zadbano również odpowiednie wyposażenie ulicy: bruk, szerokie chodniki z granitowymi krawężnikami, oświetlenie (gazowe, po 1900 elektryczne) oraz miejsce na założenie tzw. przedogrodów.
8258.	Ulica Dworcowa w Bydgoszczy	W latach 1890-1914 kamienice wzdłuż ulicy przebudowywano na trzy- i czteropiętrowe budynki o bogato zdobionych fasadach, w związku z czym ulica stała się jedną z najbardziej reprezentacyjnych w mieście. Na końcowym odcinku ulicy przylegającym do dworca kolejowego istniało pięć hoteli, urządzonych w kamienicach.
8259.	Ulica Długa w Bydgoszczy	* Jastrzębska-Puzowska, Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920. Wydawnictwo MADO. Toruń 2005. ISBN 83-89886-38-3, 978-83-89886-38-5
8260.	Ulica Ferdynanda Focha w Bydgoszczy	W II połowie XIX wieku wschodnia część ulicy stała się częścią nowego centrum administracyjnego miasta, powstałego wokół zbudowanej w 1836 r. siedziby władz rejencji bydgoskiej. O ile wzdłuż ul. Jagiellońskiej sytuowano budynki administracyjne, municypalne i oświatowe, to wzdłuż ul. Focha wzniesiono w latach 60. XIX w. budynki użytkowane przez miejscowy garnizon wojskowy. Na podstawie analizy planu katastralnego miasta z 1878 r. można stwierdzić, że wzdłuż ulicy na odcinku pl. Teatralny – Mosty Solidarności (Wilhelmstrasse) istniała w tym czasie zabudowa pierzejowa. Po stronie południowej nad Brdą znajdowało się kasyno wojskowe (1869), a przy skrzyżowaniu z ul. Karmelicką – odwach garnizonowy (1867). Przy śluzie nr II znajdowała się Komeda Garnizonu oraz willa prezydenta rejencji bydgoskiej. Tereny w zakolu Brdy zajęte były przez zabudowania wojskowe, m.in. największe w mieście szachulcowe spichlerze. Na zachód od Brdy ulica nosiła nazwę ul. Kanałowej (niem. Canal Strasse), gdyż wiodła wzdłuż Kanału Bydgoskiego. Poprzez mostek na śluzie nr II można było przedostać się na obszar zajmowany dzisiaj przez Wyższą Szkołę Gospodarki.
8261.	Ulica Fordońska w Bydgoszczy	* Jastrzębska-Puzowska, Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920. Wydawnictwo MADO. Toruń 2005. ISBN 83-89886-38-3, 978-83-89886-38-5
8262.	Ulica Garncarska w Kole	Od XV wieku na terenie obecnej ulicy Garncarskiej znajdowało się miasteczko o nazwie Przedmieście Zduny. Jego mieszkańcy trudnili się drobnym rzemiosłem oraz handlem. 17 sierpnia 1655 r. wojska szwedzkie zniszczyły niemal całkowicie Przedmieście. Do XX wieku ulicę pokrywały nadwarciańskie łąki.
8263.	Ulica Gdańska w Bydgoszczy	Ulicę Gdańską wytyczono w latach 20. XIX wieku równolegle do zarzuconego w latach 1835–1850 dawnego traktu wiodącego do Gdańska (ul. Pomorskiej). Powstanie ulicy wiąże się z ekspansją zabudowy miasta na północ, co nastąpiło po 1816 r., gdy miasto zakupiło teren na wschód od traktu gdańskiego. Urządzono wówczas gościniec rozwinięty w linii prostej, o szerokości 26 metrów, a grunty położone po obu jego stronach podzielono na działki, które stały się własnością osób prywatnych. Wcześniej zasięg przedmieścia ograniczał się do obszaru przyległego bezpośrednio do mostu na Brdzie, Bramy Gdańskiej, kompleksu Karmelitów i kościoła św. Ducha. Na polach obecnie zabudowanych kamienicami Śródmieścia mieszczanie bydgoscy urządzali coroczne zawody strzeleckie, które kończyły się przyznaniem zwycięzcy odznaki „Złotego Kura”. W miejscu obecnego skrzyżowania ul. Gdańskiej, Dworcowej i Pomorskiej następowało rozwidlenie średniowiecznych traktów prowadzących do Koronowa (ul. Dworcowa) i Świecia (ul. Pomorska).
8264.	Ulica Grunwaldzka w Bydgoszczy	* Jastrzębska-Puzowska, Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920. Wydawnictwo MADO. Toruń 2005. ISBN 83-89886-38-3, 978-83-89886-38-5
8265.	Ulica Juliana Tuwima w Olsztynie	Ulicą Tuwima biegną trasy 7 linii komunikacyjnych (w tym jednej nocnej). Są to linie numer 128, 130, 136, 303, 305, 307 oraz N01. Powyższe linie dzienne mają za zadanie obsługę kampusu uniwersyteckiego w Kortowie. Dzięki wybudowaniu ul. Tuwima czas przejazdu pomiędzy Jarotami i Pieczewem a miasteczkiem uniwersyteckim skrócił się do ok. 20 minut. Od 2015 r. ulicą kursują także tramwaje linii nr 3, z krańcówką przy skrzyżowaniu z al. Warszawską.
8266.	Ulica Józefa Sowińskiego w Lublinie	Wieniawska część przebiega w poprzek miasteczka akademickiego i jest jego główną drogą. Stoi tam budynek Centrum Języka i Kultury Polskiej UMCS oraz budynki mieszkalne i usługowe dla studentów UMCS i UP.
8267.	Ulica Kazimierza Odnowiciela w Pobiedziskach	18, 19, 22, 23 (Biblioteka, koniec XIX wieku), 24 i 26. Większość z nich to stylowe małomiasteczkowe kamienice
8268.	Ulica Kępna w Warszawie	Ulica Kępna zalicza się do najstarszych spośród istniejących dziś ulic Pragi: plan Macieja Deutscha z roku 1765 ukazuje ją jako ulicę biegnącą od Wisły do ul. ul. Targowej. Po jej południowej stronie znajdował się rynek miasteczka Skaryszew, którego teren zajął w okresie międzywojennym Port Praski; po przeciwnej stronie, w pewnym oddaleniu, biegła równolegle ulica Niewinna skasowana w roku 1807. Przy Słodowej, jak zwano wtedy Kępną, znajdowało się wtedy 13 drewnianych domów i drewniana chata; nieliczne wolne place rozciągały się tuż nad Wisłą.
8269.	Ulica Mała w Warszawie	* 1880-1886 - Budynki o małomiasteczkowej architekturze, o wysokości do trzech kondygnacji - przykładem jest tu kamienica pod nr. 1 z roku 1880 wybudowana dla Teodora Kozłowskiego.
8270.	Ulica Nakielska w Bydgoszczy	* Jastrzębska-Puzowska, Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920. Wydawnictwo MADO. Toruń 2005. ISBN 83-89886-38-3, 978-83-89886-38-5
8271.	Ulica Ostrówek w Poznaniu	Ulica Ostrówek – ulica w Poznaniu, na Śródce, będąca pozostałością po miasteczku Ostrówek.
8272.	Ulica Tadeusza Kościuszki w Szydłowcu	Zabudowania przy ul. Kościuszki są zwarte, jak na warunki małomiasteczkowe. W centrum, głównie ze względów historycznych domy stoją blisko siebie i jezdni, zarówno po stronie Starego Miasta i Pragi, jak też Centrum. Droga pełni funkcję głównej dlatego jej zabudowa przeważa jako charakterystyczna dla osiedli usługowych, ale także stoją przy niej domy mieszkalne. Budynki to przede wszystkim kamienice z okresu międzywojennego i powojennego oraz domy młodsze tj. socrealistyczne oraz domy jednorodzinne. Wśród tych ostatnich przeważa nurt lat 80. i 90. XX w. i położone są głównie w peryferyjnych częściach miasta tj. Os. Kościuszki i Pod Świerczkiem.
8273.	Ulica Toruńska w Bydgoszczy	* Jastrzębska-Puzowska, Iwona: Od miasteczka do metropolii. Rozwój architektoniczny i urbanistyczny Bydgoszczy w latach 1850-1920. Wydawnictwo MADO. Toruń 2005. ISBN 83-89886-38-3, 978-83-89886-38-5
8274.	Ulica Toruńska w Kole	W XV wieku na prawym brzegu Warty rozwijało się miasteczko Zduny. Jego mieszkańcy zajmowali się głównie drobnym rzemiosłem oraz handlem. 17 sierpnia 1655 r. wojska szwedzkie zniszczyły niemal całkowicie Przedmieście. Drugi okres rozwoju tej części miasta miał miejsce w XIX wieku, kiedy to Józef Freudenreich założył pierwszą fabrykę fajansu. Na przełomie XIX i XX wieku przy ulicy Toruńskiej wybudowano murowane kamienice, które istnieją do dziś i są objęte obserwacją konserwatora zabytków.
8275.	Ulica Warszawska w Milanówku	* Planowane jest okolicznościowe zamykanie części ulicy Warszawskiej i zrobienie z niej deptaka z ciągiem handlowo-turystycznym od ul. Grudowskiej do ul. Piłsudskiego. Podczas "Święta ulicy Warszawskiej" w kwietniu 2014 po raz pierwszy zamknięto w ten sposób ulicę na dwa dni, w celu udostępnienia powstałej w ten sposób przestrzeni mieszkańcom i gościom Milanówka do aktywizacji kulturalnej, społecznej i handlowej miasteczka.
8276.	Ulica Władysława Reymonta w Poznaniu	* tereny dawnego wesołego miasteczka na PeWuKę,
8277.	Ulica Zamkowa w Niepołomicach	Ulica jest jedną z najstarszych dróg w Niepołomicach. Powstała jeszcze w średniowieczu, jako część Traktu Królewskiego, łączącego zamek z kościołem. Była także częścią traktu prowadzącego do Krakowa. W okresie międzywojennym była, poza gmachem Zamku, praktycznie niezabudowana. Nowa zabudowa powstała po II wojnie światowej na części pierzei zachodniej i ma w większości charakter kamienic małomiasteczkowych.
8278.	Ulica Zamkowa w Wieliczce	Z pierwotnej zabudowy ulicy zachowały się jedynie: Zamek Żupny oraz dzwonnica kościelna wielickiej fary. Obecnie wschodnią pierzeję zajmują małomiasteczkowe kamienice z XVIII–XIX wieku oraz kościół św. Klemensa. Po zachodniej natomiast stronie ulicy znajdują się zabudowania zamkowe oraz narożny z ul. Jana Kilińskiego neomodernistyczny gmach Urzędu Skarbowego, pochodzący z pierwszej dekady XXI wieku.
8279.	Ulica Złota w Katowicach	Przy ulicy Złotej znajdują się parkingi dla odwiedzających wesołe miasteczko i park, firmy handlowo-usługowe oraz Spółdzielnia Pracy Surowców Wtórnych (Zbiornica nr 2). Przy końcu ulicy w niedalekiej odległości znajduje się stadion GKS Katowice. Od ulicy Złotej można również wejść do "Ruraparku".
8280.	Ulice strachu: Ostatnia odsłona	* W wesołym miasteczku „Tunel Strachu” (Tunnel of Terror), który posiada prawdziwe martwe ciała ludzi. Po wyjeździe znika grupka dzieci.
8281.	Ullapool	Ullapool (gael. Ulapul lub Ullapul) to małe, liczące około 1300 mieszkańców miasteczko, w hrabstwie Ross & Cromarty, w regionie Highland, w zachodniej części Szkocji usytuowane nad brzegiem Loch Broom. Pomimo swego niewielkiego rozmiaru jest największą osadą w promieniu wielu mil, a także ważnym ośrodkiem turystycznym kraju. Golfsztrom mijający Ullapool przynosi umiarkowane temperatury, a w samym miasteczku rośnie kilka palm.
8282.	Ulldecona	Ulldecona – miasteczko w południowej Katalonii w prowincji Tarragona, w comarce Montsià. W 2013 roku liczyło 7240 mieszkańców, a w 2014 było zamieszkiwane przez 6904 osoby. W tej miejscowości znajduje się trzynastowieczny zamek. Prawa miejskie uzyskała w 1273 roku.
8283.	Uluru	Uluru, Oolora (znana także pod nazwą ang. Ayers Rock oraz The Rock) – formacja skalna w centralnej części Australii, na Terytorium Północnym. Znajduje się w parku narodowym Uluru-Kata Tjuta, niedaleko miasteczka Yulara, 400 km na południowy zachód od Alice Springs. Liczy ponad 300 m wysokości i 8 km obwodu. Przez wiele lat Uluru było uznawane za największy monolit świata. Nie jest to jednak prawdą, gdyż monolit Mount Augustus jest ponad dwukrotnie większy. Ponadto wedle nowszych badań Uluru wcale nie jest monolitem, lecz częścią większej formacji skalnej, do której należą również Kata Tjuta (Mount Olga) i Mount Conner. Jest przykładem twardzielca.
8284.	Ulysses Moore	Rodzice Julii i Jasona kupują nowy dom w Kilmore Cove – miasteczku, którego nie ma na żadnej mapie. Willa Argo jest niezwykłym miejscem. Należała do pewnego mężczyzny, Ulyssesa Moore. Bardzo dziwne jest to, że nikt Ulyssesa nigdy nie widział. Właściwie prawie nikt – widział go wciąż pracujący ogrodnik Nestor. Nestor cieszy się z przyjazdu dzieci. Ma nadzieję, że razem z Rickiem Bannerem dotrą do Wrót Czasu i przejdą przez nie. Jason sądzi, że Ulysses Moore żyje, co jest prawdopodobne. Za szafą w ścianie są drzwi prowadzące do pewnej łodzi. Łodzi, która zabierze Cię do Wrót Czasu – stamtąd można wyruszyć w każde miejsce, do którego drugie wejście prowadzi przez inne drzwi z pojedynczym kluczem. Dzieci muszą znaleźć wszystkie klucze do wszystkich Wrót Czasu, bowiem w Kilmore Cove tych drzwi jest kilka, zarówno kluczy. Istnieje też Pierwszy Klucz, który otwiera wszystkie drzwi. Niestety, Obliwia Newton ma mapę, którą odebrała trójce przyjaciół. Dzięki mapie wie, gdzie są Wrota Czasu. Chce zapanować nad Wrotami i wzbogacić się, ujawniając je światu. Zależy jej tylko na pieniądzach.
8285.	Umarli ze Spoon River	Puste hale, zrujnowane klatki schodowe, obnażone żebra żelbetonowych konstrukcji, pozbawione szyb okna... Po chwilowej obserwacji powoli pojawiają się sylwetki ludzi, a do uszu dochodzą strzępy wypowiadanych przez nie słów. Pośród postaci jest czarnowłosa akordeonistka, śpiewająca o swej tajemnicy. Starszy człowiek nerwowo poprawiając krawat wspomina swoje ostatnie chwile, gdy z żalem uświadomił sobie niszczący efekt upływu czasu. Piękna kobieta - łowczyni fortun - przywołuje z przeszłości odległe zdarzenia, zamorskie podróże, kochanków. Są też inni: piękna aktorka, niedoszła gwiazda Broadwayu, sprzedawca ze sklepu żelaznego, duchowny, żołnierz. Każda z postaci skrywa swą własną opowieść. Wspominając młodość, miłostki, pasje i ambicje, chwile szczęścia i smutku, opłakują złamane życie. Wszystkich ich łączy to miejsce - opuszczone i zrujnowane miasteczko Spoon River - oraz śmierć. Od dawna bowiem nie żyją. Niektórzy zginęli śmiercią tragiczną, w wypadkach, wojnach, a nawet z własnej ręki. Inni po prostu odeszli. Lecz ich niespokojne duchy nie zauważają, że przestali oddychać i nie przyjmują do wiadomości własnej śmierci.
8286.	Unhŭng	miasteczko
8287.	Unia horodelska	Działo się w miasteczku Hrodle przy rzece Bugu na sejmie walnym w dzień wtóry miesiąca października roku Pańskiego tysiącznego czterzechsetnego trzynastego. Dan przez ręce uczciwego w Panu Chrystusie ojca, księdza biskupa krakowskiego [Wojciecha Jastrzębca], nawyższego kanclerza Królestwa polskiego, nam szczerze miłego, a pisan przez ręce [Stanisława] Ciołka kanonika sandomierskiego, sekretarza naszego.
8288.	Universitas Cantat	Głównym celem festiwalu jest pokazanie bogactwa różnorodności kultury muzycznej reprezentowanych krajów, bowiem uczestnicy podczas występów prezentują muzykę rodzimą. Ważnym celem jest również promocja miasta i regionu. Koncerty festiwalowe – dwudziestominutowe półrecitale poprzedzające koncert finałowy, odbywają się w Auli Uniwersyteckiej. Ponadto każdy z uczestniczących w festiwalu zespołów chóralnych występuje gościnnie także w szkołach, uczelniach, kościołach, ośrodkach kulturalnych i salach koncertowych w różnych w miastach i miasteczkach Wielkopolski, mi.in. w Wągrowcu, Grodzisku Wielkopolskim, Murowanej Goślinie, Obornikach, Czempiniu, Szamotułach, Pile i Dąbrówce. Podczas tych kilku dni festiwalowych rozbrzmiewają najróżniejsze kompozycje: od wielogłosowych ukraińskich i rosyjskich opracowań folkloru, przez latynoskie rytmy samby i rumby, po światowe przeboje w nowych aranżacjach.
8289.	University of Illinois at Chicago	Uniwersytet położony jest na 311 akrach ziemi pomiędzy Near West Side, (Little Italy) a wioską uniwersytecką UIC. Wschodnie Miasteczko uniwersyteckie składa się w trzech akademików, miasteczko południowe z dwóch, a zachodnie miasteczko uniwersyteckie z jednego akademika.
8290.	University of Illinois at Urbana-Champaign	Grób pierwszego prezydenta nadal znajduje się na terenie miasteczka uniwersyteckiego pomiędzy Halą Altgeld a budynkiem administracyjnym Henry'ego. Na jego grobie znajduje się sentencja: Jeśli szukasz jego pomnika, on patrzy na ciebie.
8291.	University of Stirling	Uniwersytet powstał w 1967 na terenie posiadłości należącej wcześniej do XVII-wiecznego zamku Airthrey, który dziś używany jest przez uczelnię jako centrum konferencyjne. Powierzchnia kampusu wynosi 1,2 km2. Przez jego środek przechodzi pokaźnej wielkości staw, zaś na horyzoncie górują skały Ochill Hills. Kampus oddalony jest o ok. 5 km od centrum Stirling, ale znacznie bliżej jest miasteczko Bridge of Allan.
8292.	University of Washington	Jest to największy uniwersytet w północno-zachodnich Stanach Zjednoczonych i największy na Zachodnim Wybrzeżu. Główna siedziba Uniwersytetu Waszyngtońskiego znajduje się w Dzielnicy Uniwersyteckiej w Seattle oraz w dwóch miasteczkach uniwersyteckich w University of Washington at Tacoma i University of Washington at Bothell. W 2005, University of Washington miał budżet 996 milionów dolarów i był piątym pod względem budżetu uniwersytetem w USA. Jego fundusz inwestycyjno-dochodowy, tzw. endowment, wynosił w tym samym roku 3,1 miliarda dolarów.
8293.	University of Wisconsin-Madison	Od 1848 do 1956 uniwersytet był częścią wyższego systemu edukacji w Wisconsin, w którego skład wchodziło aktualne miasteczko uniwersyteckie Madison, dziesięć wydziałów dla pierwszo- i drugoklasistów University of Wisconsin Colleges oraz University of Wisconsin-Extension. W latach 1956–1971, uczelnia była częścią Uniwersytetu Wisconsin. W 1971 uczelnia stała się niezależną częścią systemu Uniwersytetu Wisconsin.
8294.	University of Wisconsin-Milwaukee	Szkoła znajduje się w Budynku Architektury w miasteczku uniwersyteckim UW-Milwaukee. Zajmuje on powierzchnię 143 000 stóp kwadratowych i jest jednym z największych budynków Uniwersytetu.
8295.	Uniwersyteckie Centrum Sportowe UMK w Toruniu	Uniwersyteckie Centrum Sportowe UMK położone jest na terenie miasteczka uniwersyteckiego w dzielnicy Bielany. Główne wejście na teren kompleksu znajduje się przy ulicy św. Józefa 17.
8296.	Uniwersytet Auckland	opis zdjęcia = Wieża zegarowa w miasteczku studenckim
8297.	Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie	* 2 domy studenckie: Merkury (Al. 29 Listopada 48A) i Fafik (ul. Racławicka 9){ponadto Uniwersytet Ekonomiczny dysponuje w Krakowie miejscami na miasteczku studenckim AGH oraz na Os. Złotej Jesieni w Nowej Hucie}
8298.	Uniwersytet Indiany	Uniwersytet składa się z dziewięciu kampusów:
8299.	Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach	Co roku studenci uniwersytetu oddają krew w ramach ogólnopolskiej akcji „Wampiriada”. Po raz pierwszy odbyła się ona na Akademii Świętokrzyskiej w 2007. Ponadto kieleccy żacy podczas organizowanych akcji (np. w maju 2013 na Wydziale Nauk o Zdrowiu) rejestrują się w banku dawców szpiku. W trakcie juwenaliów organizowane jest w miasteczku akademickim UJK wspólne grillowanie, zaś na terenie kampusu odbywa się bieg.
8300.	Uniwersytet Kalifornijski	Pierwszy kampus założony został aktem prawnym z 23 marca 1868 w Berkeley, najnowszy powstał zaś w 2005 w Merced.
8301.	Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie	Miasteczko akademickie jest ograniczone ulicami: Uniwersytecką (od wschodu), Głęboką (od południa), al. Kraśnicką (od zachodu) i ul. Weteranów (od północy). Na terenie miasteczka znajduje się 10 domów studenckich (Amor, Babilon, Cebion, Dodek, Eskulap, Femina, Grześ, Helios, Ikar, Jowisz) oraz komercyjne akademiki (poza miasteczkiem znajdują się jedynie dom studencki „Zana” oraz Dom Studenta Zaocznego), rektorat, siedziby większości wydziałów (poza Wydziałem Politologii oraz Wydziałem Pedagogiki i Psychologii), przychodnia studencka, biblioteki, Akademicki Ośrodek Sportowy (korty, boiska, kilkanaście sal sportowych, duża hala i basen) oraz Akademickie Centrum Kultury. Działa tam także Biuro Karier UMCS i Wydawnictwo Uniwersyteckie. W obrębie miasteczka akademickiego znajdują się także obiekty KUL oraz Uniwersytetu Przyrodniczego.
8302.	Uniwersytet Miami	Główne miasteczko uniwersyteckie znajduje się w Coral Gables i zajmuje 1,1 km² powierzchni. Mieszka w nim blisko 4500 studentów. Największy budynek kampusu o powierzchni 550 000 m², wyceniany jest na ponad 657 milionów dolarów. Oprócz niego znajdują się tam dwa college’e i siedem budynków mieszkalnych.
8303.	Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu	W niedalekim sąsiedztwie miasteczka akademickiego mieszczą się Wydział Teologii oraz Wydział Sztuk Pięknych. Wzdłuż ulicy Karola Olszewskiego rozmieszczone są Domy Studenckie nr 7, 8, 9, 10, 11,; a także dwa Hotele Asystenckie. W niedużej odległości od kampusu, przy ulicy Reja znajduje się Dom Studencki nr 12. Kampus bielański skomunikowany jest liniami autobusowymi z każdą częścią miasta (linie nr 0, 15, 17, 18, 26, 28, 34, 36, 40, 43 oraz 02), a także trzema liniami tramwajowymi ( 1, 4 i 1N).
8304.	Uniwersytet Princeton	Założony w 1746 jako College of New Jersey w mieście Elizabeth, w 1756 przeniósł się do miasteczka Princeton. Przez pierwszy okres swojego istnienia działał jako seminarium duchowne dla pastorów kościoła prezbiteriańskiego. W 1812 rola szkolenia przyszłych duchownych została przejęta przez nowo utworzone, osobne Princeton Theological Seminary. Jego wykładowcą był znany w amerykańskim środowisku protestanckim teolog i znawca języków biblijnych, a także krytyk darwinizmu: Charles Hodge.
8305.	Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie	Nieopodal, na miasteczku akademickim, mieszczą się trzy domy studenckie (Cebion, Dodek i Eskulap). Część budynków Uniwersytetu znajduje się przy ul. Skromnej (Wydział Nauk o Żywności i Biotechnologii), a także w centrum miasta (przy ul. Leszczyńskiego - Wydział Agrobioinżynierii oraz Wydział Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu).
8306.	Uniwersytet Techniczny w Monachium	Uczelnia posiada cztery kampusy. Wśród blisko 21 tysięcy studentów, nauki na tym uniwersytecie pobiera około 3700 studentów zagranicznych. Wykłada na nim ponad 500 naukowców.
8307.	Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie	Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie (UWM) – państwowa uczelnia z siedzibą w Olsztynie, która powstała 1 września 1999 roku w wyniku połączenia Akademii Rolniczo-Technicznej, Wyższej Szkoły Pedagogicznej i Warmińskiego Instytutu Teologicznego, na mocy Ustawy z dnia 9 lipca 1999 r. o utworzeniu Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (Dz. U. Nr 69, poz. 762). Główny kampus, miasteczko akademickie znajduje się w dzielnicy Kortowo. Uczelnia kształci 33 tys. studentów na studiach: stacjonarnych, niestacjonarnych, doktoranckich i podyplomowych na siedemnastu wydziałach, z których czternaście ma pełne prawa akademickie, czyli uprawnienia do nadawania stopni naukowych doktora habilitowanego (16 uprawnień) i doktora. Uprawnienia do doktoryzowania posiada 16 wydziałów – łącznie mogą one nadawać stopień naukowy doktora w 24 dyscyplinach naukowych.
8308.	Uniwersytet Wrocławski	Uniwersytet Wrocławski dysponuje obiektami położonymi praktycznie na terenie całego Wrocławia, które zgrupowane są w czterech kampusach. Najstarszą i zasadniczą część stanowi kampus położony na Starym Mieście, którego początki sięgają XVIII-wiecznej Akademii Leopoldyńskiej. Kolejne obiekty stanowią obiekty położone na południe od dworca kolejowego Wrocław Główny, mieszczące obecnie instytuty Wydziału Nauk Historycznych i Pedagogicznych, a należące wcześniej do Gimnazjum im. św. Marii Magdaleny. W latach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej zbudowano na placu Grunwaldzkim nowy kampus wzdłuż Odry i miasteczko akademickie wzdłuż osi tej ulicy. Po przemianach ustrojowych w Polsce w latach 90. XX wieku uniwersytet przejął obiekty powojskowe na ulicy Koszarowej, gdzie powstał kampus Wydziału Nauk Społecznych
8309.	Uniwersytet w Roskilde	Uniwersytet został utworzony w 1972 roku, początkowo pod nazwą Roskilde Universitetscenter (Centrum Uniwersyteckie w Roskilde). W momencie powstania był czwartą uczelnią wyższą w Danii. Został wybudowany na przedmieściu Roskilde zwanym Trekroner. W latach 90. XX w. i na początku XXI w. nastąpiła znaczna rozbudowa uczelni, która otrzymała miasteczko uniwersyteckie, nowoczesną bibliotekę i szereg innych budynków. Zbudowano tutaj także przystanek kolejowy z uwagi na sporą liczbę studentów dojeżdżających z Kopenhagi i innych miast.
8310.	Unjŏn	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Pakch'ŏn (konkretnie tworzył miejscowości Kasan, Kadong i Kanam). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Masan, Taejŏn, Kodŏk, Kalsan (wszystkie uprzednio wchodziły w skład powiatu Jŏngju), Ryonggye, Sŏ, Kasan (8 wsi) oraz Ch'ŏngryong (4 wsie – wszystkie powiat Pakch'ŏn). Powiat Unjŏn składał się wówczas z jednego miasteczka (Unjŏn-ŭp) i 28 wsi (kor. ri).
8311.	Unplugged at the Walls	Unplugged at the Walls – akustyczna płyta koncertowa Marillion. Nagrana została w restauracji the Walls w niewielkim miasteczku na wybrzeżu Walii.
8312.	Unsan	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 5 miejscowości (kor. myŏn; były to miejscowości Unsan, Tongsan, Wisan, Sŏng i Pukjin) oraz 50 osiedli (kor. dong). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Unsan, Sŏng i Tongsan (8 wsi). Powiat Unsan składał się wówczas z jednego miasteczka (Unsan-ŭp) i 14 wsi (kor. ri). W październiku 1954 roku powiat Unsan wchłonął terytoria dotychczasowego powiatu Pukjin. W styczniu 1985 roku powiększył się o wsie Unbong, Ripsŏk, Josan, Sangsŏ i Hasŏ (wszystkie wcześniej w powiecie Hyangsan). W czerwcu 1989 natomiast, wsie Kudu, Sangsŏ i Hasŏ ponownie przesunięto w administracyjne granice powiatu Hyangsan.
8313.	Untereisenbach	Untereisenbach (luks. Ënnereesbech lub Eesbech) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Hosingen. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 217 osób.
8314.	Upadła Madonna z wielkim cycem	Obraz w serialu uważany był za arcydzieło i z tego powodu bohaterowie serialu starali się go sobie przywłaszczyć, aby w ten sposób zapewnić sobie przyszłość po wojnie. Głównym schowkiem, w którym niemieccy oficerowie – płk Kurt von Strohm, por. Hubert Gruber oraz kpt. Hans Geering – zdeponowali obraz, była kawiarnia Café René w północno-francuskim miasteczku Nouvion. Obraz większość czasu wisiał na ścianie kawiarni, ukryty przez właściciela, René Artois, pod reprodukcją Słoneczników van Gogha lub w kiełbasie w kawiarnianej piwnicy.
8315.	Upina	Upina (lit. Upyna) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie szyłelskim, 21 km na wschód od Szyłeli, 409 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Upina.
8316.	Upita (u Sienkiewicza)	Upita – w powieści Henryka Sienkiewicza Potop miasteczko położone na Żmudzi. Do parafii kościoła w Upicie należały Wodokty, będące własnością Oleńki Billewiczówny oraz Lubicz, który od dziadka Aleksandry, Herakliusza Billewicza, otrzymał w testamencie Andrzej Kmicic.
8317.	Upita	Upita (lit. Upytė) – wieś, dawne miasteczko na Litwie w rejonie poniewieskim Litwy, siedziba gminy (starostwa). Liczy 577 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół pw. św. Karola Boremeusza, szkoła i poczta. Od 2004 miejscowość posiada własny herb.
8318.	Uprising (singel Muse)	Klip promujący "Uprising" swoją premierę miał 17 września 2009 roku na antenie MTV2. Jego autorem jest grupa Hydra. Zespół występuje w nim, grając utwór w małym samochodzie ciężarowym przemierzającym ulice miniaturowego miasteczka. W pewnym momencie Matthew Bellamy widząc na ekranie telewizora misie-zabawki tłucze gitarą dzielącą go od niego szybę i sam odbiornik. Następnie z ziemi powstają misie i niszczą owe miasteczko.
8319.	Uranupoli	Uranupoli położone jest przy brzegu Morza Egejskiego. Ośrodek turystyczny i przystań promowa. Historia miasteczka sięga IV wieku przed Chrystusem.
8320.	Urban Terror	W Urban Terror wykorzystywane jest autentyczne uzbrojenie używane przez współczesnych żołnierzy. To samo tyczy się modeli postaci oraz map, na których toczą się pojedynki – współczesne lokacje, różne miasteczka i aglomeracje miejskie, wnętrza budynków itp.
8321.	Urban exploration	Cele eksploracji różnią się w różnych krajach. Te bardziej popularne to opuszczone parki rozrywki, elewatory zbożowe, silosy rakietowe, szpitale, szpitale psychiatryczne i sanatoria.
8322.	Urbanistyka i architektura Warszawy	W latach 20. XVII w. z powodu zagrożenia najazdami tureckimi i zarazami usypano wały zygmuntowskie. Poza nimi powstawały prywatne miasteczka magnackie – jurydyki Warszawy, rozplanowane zwykle bez powiązania ulic z otoczeniem.
8323.	Urdoma	Położona na brzegu rzeki Górna Łupia, ma stację kolejową na linii Kotłas – Mikun. Istnieje tu duży kombinat produkcji drewna, w latach ZSRR znajdował się tu jeden z największych w obwodzie archangielskim kołchoz. W latach 1967-1969 przez Urdomę poprowadzono duży gazociąg, a w 1972 zbudowano tu stację kompresorową tegoż gazociągu działającą do dziś. Od wyświęcenia 14 sierpnia 1999 istnieje w miasteczku cerkiew pw. Ikony Matki Bożej Kazańskiej, ufundowana przez urodzonego w Urdomie milionera działającego na Litwie Uspaskiego.
8324.	Urdomin	Urdomin (lit. Rudamina) − miasteczko na Litwie w okręgu olickim w rejonie Łoździeje, w starostwie Szestoki, położone ok. 7 km na północny zachód od Łoździei.
8325.	Ureshino	* 5 października 1918 – wieś Shiota zdobyła status miasteczka.
8326.	Urodziny Stanleya	* Nathan Goldberg - mężczyzna pod pięćdziesiątkę. Wraz ze swoim podwładnym McCannem przybywa do miasteczka i wynajmuje pokój w pensjonacie państwa Boles. Jest Żydem pracującym dla nieznanej firmy, która wysłała go z misją. W oryginale używa słów zaczerpniętych z języka jidysz
8327.	Ursynalia – Warsaw Student Festival	Każdy z zainteresowanych mógł zapoznać się z produktami firmy Microsoft oraz pograć ze znajomymi na konsolach tej firmy. Na każdego uczestnika Ursynaliów czekało wielkie wesołe miasteczko, gdzie mógł miło spędzić czas pomiędzy poszczególnymi koncertami. Na terenie festiwalu można też było wziąć udział w zawodach sportowych organizowanych przez AZS SGGW (turniej Beach Tennisa, siatkówki, etc.) lub pobawić się podczas Olimpiady Akademików, z szalonymi dyscyplinami i konkursami, gdzie można było wygrać stół bilardowy.
8328.	Urszula Tarnowska	* Widok na rzekę Wieprz i miasteczko Baranów (litografia papierowa z napisem u dołu: „Widok z Okien Pałacu Drążgowa na rzekę Wieprz i miasteczko Baranów, rysowany z natury przez J.W. Urszulę Hrabinę Tarnowską).
8329.	Urubamba (miasto)	opis zdjęcia = Bazar w miasteczku Urubamba
8330.	Usa (Ōita)	Usa prawa miejskie uzyskało 1 kwietnia 1967 roku. W dniu 31 marca 2005 roku miasteczka Ajimu i Innai, oba z powiatu Usa, zostały włączone do miasta Usa. Miasto znane jest z Usa-jingū – głównego chramu poświęconego Hachimanowi – zbudowanego w roku 725. W pobliżu miasta znajduje się Muzeum Historii Prefektury Ōita.
8331.	Useldange	Useldange − gmina i małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Redange.
8332.	Ushuaia	Miasto Ushuaia oficjalnie założono 12 października 1884. Pod koniec XIX wieku władze Argentyny postanowiły uczynić z Ziemi Ognistej kolonię karną (podobnie jak Imperium Brytyjskie poczyniło z Australią). Odległa, dzika wyspa miała uniemożliwić więźniom wszelkie ucieczki. Do budowy więzienia przystąpiono w Ushuaia w 1902; prace nad nim trwały do 1920 i były prowadzone wyłącznie za pomocą rąk skazańców. Więźniowie pracując na miejscu w różnorakich zawodach zapewniali Ushuaia samowystarczalność a wokół więzienia zaczęło wyrastać miasteczko.
8333.	Usk (rzeka)	Zamek i miasteczko Usk nad rzeką Usk w 1845 roku
8334.	Uskok Wellington	Segment Pahiatua ciągnie się na długości 42 km. Rozpoczyna swój bieg w pobliżu Putara na południu, a kończy w pobliżu miasteczka Woodville na północy; gdzie uskok Wellington rozgałęzia się na uskoki Ruahine i Mohaka. Bieg tego segmentu na całej długości wynosi około 33°. Tempo przemieszczania się segmentu Pahiatua wynosi 4,9-6,2 mm/rok; pojedyncze trzęsienie ziemi powodują przemieszczanie segmentu o 4,5 m (+/- 1 m). Przerwy pomiędzy trzęsieniami ziemi wynoszą średnio od 560 do 1120 lat .
8335.	Uskok alpejski	W 2017 roku w okolicach miasteczka Whataroa położonego na uskoku alpejskim, odkryto aktywność hydrotermalną. Odwiert został wykonany na głębokości 893 m, średni gradient geotermiczny wynosił 125 °C ± 55 °C na 1 km.
8336.	Ustrój polityczno-administracyjny Wielkiej Brytanii w XIX w.	Ustrój polityczno-administracyjny Wielkiej Brytanii w XIX w. – system parlamentarno-gabinetowy Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii – ukształtowany w XIX w. na mocy konwenansów konstytucyjnych.
8337.	Usuki	Miasto zostało założone 1 kwietnia 1950 roku. 31 marca 1954 roku wiele miasteczek zostało włączone w obręb miasta. 1 stycznia 2005 roku miasteczko Notsu zostało włączone do miasta.
8338.	Uswiejka	Wypływa na wysokości 221 m n.p.m. na Wysoczyźnie Orszańskiej i płynie zakolami na północny zachód przez Równinę Czaśnicką. Koło miasteczka Czaśniki uchodzi do Ułły. Skanalizowana na odcinku 28 km w górnym biegu. Znaczny przybór na wiosnę - zwykle 2,9 m ponad zwykły poziom, maksymalnie 4 m. Teren zlewni pagórkowaty, pocięty kanałami odwadniającymi, mocno zabagniony i zalesiony. Brzegi przeważnie strome, porośnięte mieszanym lasem. W dolnym biegu na prawym brzegu występują jeziora - największe Jezioro Żeryńskie.
8339.	Utajona furia	Akcja filmu toczy się w małym miasteczku w Teksasie. Szeryf Dan Stevens (Chuck Norris) tropi psychopatę Johna Kirby'ego (Brian Libby), który został poddany eksperymentom genetycznym. W trakcie pościgu przestępca zostaje zastrzelony. Lekarze przywracają go do życia. Morderca staje się niezniszczalny. Wkrótce zabija całą rodzinę. Dan musi zapobiec kolejnej tragedii.
8340.	Utajärvi	Od roku 1610 Utajärvi rozpoczyna być widoczna w źródłach (budowa kaplicy w Muhos) W 1766 z inicjatywy mieszkańców zostaje założona lokalna kaplica filialna parafii w Muhos. Od roku 1886 samodzielna parafia . Stacja kolejowa Utajärvi 1918 rok; droga utwardzona do Muhos (Oulu) 1927 w kierunku przeciwnym do Vaala (Kajaani) dwa lata później . Pierwsza i druga wojna światowa omija miejscowość. Po Wojnie wieś rozbudowuje się w małe miasteczko (w 1952 roku 8 627 mieszkańców). Powstają elektrownie wodne: Utasen w 1956 oraz 1957 roku .
8341.	Uva di troia	Uważa się, że uva di troia została sprowadzona na Półwysep Apeniński przez Greków. Inne hipotezy wskazują jako miejsce pochodzenia apulijskie miasteczko Troia, które mogło być założone przez Greków albo albańską Cruję.
8342.	Uwaga, faceci!	Marin Frist jest specjalistką od związków. Po tym jak odkrywa, że jej narzeczony ją zdradza, postanawia zamieszkać w małym miasteczku na Alasce. Po pewnym czasie odkrywa, że na jedną kobietę przypada tu aż 10 mężczyzn.
8343.	Uwajima	* Miasto powstało w 1921 roku z połączenia miasteczka Uwajima i Yahaty.
8344.	Uwiedziona i porzucona (film)	Uwiedziona i porzucona (Sedotta e abbandonata) - włoski film komediowy z 1963 roku w reżyserii Pietro Germi. Film obnaża hipokryzję małomiasteczkowej sycylijskiej moralności oraz wynaturzenie pojęcie honoru.
8345.	Uwięziony	Po ciężkiej wędrówce przez pustynię mężczyzna dociera do tajemniczego miasteczka, które jego tajemniczy mieszkańcy nazywają po prostu Wioską. Każdy, którego tam spotyka, jest znany jedynie jako liczba. Wkrótce uczy się on także swojego numeru - 6. Odkrywa, że mieszkańcy Wioski nie mają pojęcia o świecie zewnętrznym.
8346.	Uzajr	Wieś jest położona na południowym skraju intensywnie użytkowanej rolniczo doliny Bet Netofa w Dolnej Galilei. Leży na wysokości 181 metrów n.p.m. na północno-zachodnim zboczu góry Har Turan (548 m n.p.m.). W jej otoczeniu znajdują się miasteczka Bu'ejne Nudżejdat, Kafr Manda i Arraba, kibuc Bet Rimmon, oraz wioska Rummana.
8347.	Uzda (miasto)	Niegdyś miasteczko stanowiło ważny ośrodek litewskich Tatarów - mieścił się tu meczet zniszczony przez władze Białoruskiej SRR w latach dwudziestych XX w. Prawdopodobnie w Uzdzie (lub Zasławiu) w 1572 Maciej Kawęczyński wydrukował Biblię nieświeską.
8348.	Uzupełnieniowa Eskadra Alarmowa Montefusco-Bonet	Eskadra została sformowana pod koniec 1943 r. w Venaria Reale koło Turynu. Wchodziła w skład Aeronautica Nazionale Repubblicana. Dowódcą został kpt. Giovanni Bonet. Jej zadaniem miała być obrona miasta i zakładów przemysłowych (m.in. fabryki lotniczej Fiata), a także całego Piemontu. Nazwa eskadry (początkowo jednoczłonowa) pochodziła od małego miasteczka na południu Włoch, znanego z produkcji wina. Miała na wyposażeniu najnowsze włoskie samoloty myśliwskie Fiat G.55 i Macchi MC.205. Działalność bojowa eskadry rozpoczęła się w styczniu 1944 r. Latała głównie przeciwko alianckim wyprawom bombowym. 29 marca podczas lotu bojowego zginął kpt. G. Bonet. Następnego dnia eskadra otrzymała w nazwie jego nazwisko. W maju przeniesiono ją do Reggio nell'Emilia. W czerwcu weszła w skład I Grupy Myśliwskiej "Asso di bastoni" (I Gruppo Caccia "Asso di bastoni").
8349.	Uładzimir Terauski	Urodził się 23 (11 st. st.) listopada 1871 roku w miasteczku Romanowo, w powiecie słuckim guberni mińskiej Imperium Rosyjskiego (obecnie wieś Lenino w rejonie słuckim Białorusi). Był młodszym synem prawosławnego duchownego, kierownika chóru cerkiewnego Wasila Terauskiego. W 1889 roku ukończył szkołę duchowną w Słucku. Uczył się w seminarium duchownym w Mińsku. W latach 1892–1895 odbywał służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. Od 1895 roku był kontrolerem na Kolei Libawsko-Romieńskiej. Od 1897 roku pracował w Uralskich Fabrykach grafa Strogonowa, służył jako regent, nauczyciel w guberni permskiej. Będąc na Uralu kierował amatorskimi chórami robotniczymi w zakładach kolejowych: Bilimbajewskim i Szajtanskim. Śpiewał w grupie muzycznej rosyjskiego dyrygenta Dmitrija Agreniowa-Sławianskiego, w repertuarze którego były m.in. białoruskie pieśni ludowe.
8350.	Ułaszkowce	Ułaszkowce (ukr. Улашківці, Ułaszkiwci) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim (rejon czortkowski). Liczy niecałe 1500 mieszkańców.
8351.	Ułła (rzeka)	Wypływa z Jeziora Lepelskiego w miasteczku Lepel i płynie na wschód przez Pojezierze Lepelskie. Koło miasteczka Czaśniki raptownie skręca na północ, spływa na Równinę Połocką i uchodzi do Dźwiny we wsi Ułła. Duży przybór wiosenny - zwykle 4,6 m nad zwykłym poziomem, maksymalnie 7,3 m.
8352.	Ułła	Ułła (biał. У́ла) – agromiasteczko w rejonie bieszenkowickim obwodu witebskiego Białorusi, położone u ujścia Ułły do Dźwiny. Liczy 2240 mieszkańców.
8353.	Uście Biskupie	Uście Biskupie (obecnie Uście; ukr. Устя) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim (rejon borszczowski). Liczy niecałe 1100 mieszkańców.
8354.	Uście Zielone	W 1548 roku miejscowość otrzymała magdeburskie prawa miejskie. W II Rzeczypospolitej posiadała status miasteczka i była siedzibą gminy wiejskiej Uście Zielone w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego. 2 lutego 1945 roku oddział Ukraińskiej Armii Powstańczej zabił w Uściu Zielonym 133 osoby, głównie Polaków (zobacz: zbrodnie w Uściu Zielonym).
8355.	Uśmierz	Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1892, Uśmierz stanowił część gminy „Waręż miasteczko” w powiecie sokalskim, był tu folwark, gorzelnia, tartak i młyn.
8356.	Użpol	Użpol (lit. Užpaliai) lub Uszpole – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Użpol, 17 km na północ od Uciany, 877 mieszkańców (2001).
8357.	VII Batalion Saperów	Dnia 5 lutego 1920 roku utworzono przy Kompanii Zapasowej Saperów Nr 4 w Sandomierzu „ 1 kompanią rekrucką“, pod dowództwem porucznika Mieczysława Wolaka, która, po przejściu 5-miesięcznego wyszkolenia zostaje przemianowana na 3 kompanię IV Batalionu Saperów (3/IV bsap). 8 lipca kompania pod dowództwem porucznika Teodora Pokranta wyruszyła na front. Po przyciu do Lidy została oddana do dyspozycji dowódcy 1 Armii. Tutaj od szefa saperów armii, otrzymuje rozkaz, polecający jej wykonać prace fortyfikacyjne w obszarze Lidy. 19 lipca kompania pośpiesznie naprawia most na Niemnie koło stacji Mosty. Od stacji Łapy 27 lipca kompania udaje się marszem nad rzekę Narew gdzie otrzymuje zadanie obrony przeprawy wraz z 201 ochotniczym pułkiem piechoty, następnie kompania wycofuje się na Wysokie Mazowieckie, skąd 3 stycznia udaje się marszem do Ostrowi. Po przybyciu do Wyszkowa otrzymuje rozkaz fortyfikowania rzeki Bugu, po czym w związku z przegrupowaniem do bitwy warszawskiej maszeruje do Radzymina i dalej do Warszawy. Następnie 15 sierpnia transportem kolejowym odjeżdża do Dęblina w skład „grupy manewrowej“. Dnia 22 sierpnia w związku z porażką nieprzyjaciela pod Warszawą i podjętym przez Polaków pościgiem jedzie kompania do Białej Podlaskiej, gdzie na szosie do Brześcia nad Bugiem. W dniu 1 września kompania, wchodząc w skład 16 Dywizji Piechoty, bierze udał w pościgu aż do miejscowości Horodce, gdzie zatrzymuje się dla odbudowania mostu. Za szybką pracę otrzymuje pochwałę od dowódcy 65 Pułku Piechoty. W nocy z 3 na 4 września przechodzi przez płonące miasteczko Antopol do Chomska, gdzie buduje most na Jasiołdzie. Przed odjazdem do Kielc w dniu 15 października kompania prowadzi jeszcze budowę mostu na rzece Szczarze. Po dłuższym postoju w Domaszewicach pod Kielcami, w styczniu 1921 roku, odjeżdża do miasteczka Narew, do dyspozycji „grupy inżynieryjnej Nr. 2“ . Dwa plutony fortyfikują linię Osinki - Zabłudów - Ancuty, trzeci pluton buduje mosty i naprawia drogi. Prace te trwają do połowy czerwca, do czasu powrotu kompanii do Sandomierza, gdzie 3 października 1921 roku została przemianowana na 2 kompanię VII Batalionu Saperów.
8358.	VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie	Projekt Klasa BGŻ to autorski program stypendialny, zainicjowany w 2002 roku przez Bank BGŻ. Z uwagi na swoją jakość i rzetelność, trafił on pod patronat Ministra Edukacji Narodowej. Projekt polega na wspieraniu uzdolnionych absolwentów gimnazjum pochodzących ze środowisk wiejskich i małomiasteczkowych, których rodzin nie byłoby stać na kształcenie dzieci w większych miastach. Tymczasem dzięki projektowi uczniowie mają szansę na naukę w renomowanych liceach w największych polskich miastach akademickich: Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Gdyni i Szczecinie. Program stypendialny oferuje uczniom bardzo wiele, m.in. opłaty za Internat, wyżywienie i komitet rodzicielski, zakup podręczników, comiesięczne kieszonkowe, różne zajęcia dodatkowe oraz stałą opiekę wychowawczą.
8359.	Vado Ancho	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
8360.	Vaida	Vaida – miasteczko w Estonii, w prowincji Harju, w gminie Rae.
8361.	Valašské Meziříčí	Pierwotnie znajdowały się tu dwa miasta: Krásno nad Bečvou na prawym brzegu rzeki Dolna Beczwa oraz Meziříčí na lewym brzegu tejże rzeki. Pierwsza wzmianka o Meziříčí pochodzi z roku 1297, jako miasto jest znane od roku 1377. Na początku nazywało się tylko Meziříčí (czes. "Międzyrzecze", ponieważ leży między rzekami Dolna Beczwa i Górna Beczwa, które się tu spotykają i tworzą rzekę Beczwę), przymiotnik Valašské (pl. Wołoskie) otrzymało dopiero w XVIII wieku, sporadycznie pojawia się w roku 1718, do tego czasu nazywana Meziříčí nad Bečvou albo Meziříčí pod Rožnovem. W drugiej połowie XVI wieku miasto otoczono kamiennymi murami. Podczas wojny trzydziestoletniej kilka razy zostało poszkodowane atakami obu stron, niektórych domów na peryferiach już nigdy nie odnowiono. Mury zostały rozebrane w połowie XIX wieku. Od roku 1850 miasto było siedzibą starostwa (okresní hejtmanství). Krásno awansowało na miasteczko w 1491. Oba miasta połączono w jedno w 1924, kiedy z 8000 mieszkańców zostało jednym z największych miast regionu Morawska Wołoszczyzna.
8362.	Valašské muzeum v přírodě	== Drewniane miasteczko ==
8363.	Valbonë (rzeka)	Krasowe źródła Valbonë znajdują się pod szczytem Maja e Jezercës w albańskiej części gór Gór Północnoalbańskich. Rzeka spływa stamtąd na wschód polodowcową doliną o tej samej nazwie, kończącą się przełomowym wąwozem. Wypływa do doliny Trog, gdzie przecina miasteczko Bajram Curri i przyjmuje największe dopływy Gash i Bistrica. Następnie skręca na południe i koło wsi Fierza uchodzi do sztucznego zbiornika Koman na Drinie.
8364.	Valdeavero	Valdeavero – miasteczko w Hiszpanii we wspólnocie autonomicznej Madryt, położone 67 km od Madrytu. Miasto założone przez Maurów, zaś jego nazwa pochodzi z j.arabskiego - Valle de las aves - Dolina Ptaków.
8365.	Valentino Rovisi	Już jako chłopiec w swoim rodzinnym miasteczku zetknął się z malarzami amatorami (m.in. Martinem Gabriellim) i pokochał malarstwo. Wkrótce środowisko Moeny okazało się zbyt małe, aby młody artysta mógł rozwijać swój talent. W 1728 r. jako dwunastoletni chłopiec wyjechał do Wenecji, która w tym czasie była centrum rozwoju kultury i sztuki. Przez pięć lat uczył się zawodu w warsztacie Giovanniego Battisty Tiepola.
8366.	Valerio Virga	Virga urodził się w Rzymie, ale jego ojciec pochodzi z Sycylii z miasteczka San Giuseppe Jato leżącym niedaleko Palermo. Jako nastolatek zapisał się do szkółki piłkarskiej AS Roma. W sezonie 2004/2005 Valerio zadebiutował w Serie A w wyjazdowym meczu z Udinese Calcio zremisowanym 3:3. W całym sezonie zagrał 6 razy w barwach Romy i nie zdołał zdobyć bramki. Latem 2005 trafił do US Palermo, które stało się współwłaścicielem jego karty zawodniczej wraz z Romą, ale zaraz potem został wypożyczony do Ascoli Calcio. Jednak w sezonie 2005/2006 w barwach Ascoli nie rozegrał ani jednego meczu. Na sezon 2006/2007 Virga wrócił do Romy. Pierwszy swój mecz w tamtym sezonie rozegrał w 9. kolejce, 28 października z Udinese (1:0), gdy w 46. minucie zmienił Aleandro Rosiego. Z Romą wywalczył wicemistrzostwo Włoch, a latem 2007 został wypożyczony do grającego Serie B, US Grosseto. Był też wypożyczany do Novary Calcio i Cosenzy Calcio.
8367.	Valivade	Do obozu w Valivade trafiły też dzieci z likwidowanych obozów w Balachadi i Malirze. Wśród dzieci, które znalazły schronienie w tym "polskim" miasteczku w Indiach byli.:
8368.	Valldemossa	Położone na wzniesieniu u podnóża gór, wciska się ku północy w wąską i stromą dolinę. Mieszkańcy utrzymują się w dużej części ze sporego ruchu turystycznego – po Palma de Mallorca to najczęściej odwiedzane przez turystów miejsce na wyspie. Dobrą komunikację zapewniają autobusy kilku linii kursujące z Palmy, Sóller i Inca. W miasteczku funkcjonuje centrum kulturalne Costa Nord założone przez Michela Douglasa, który ma tam również swoją posiadłość. Centrum prowadzi działalność koncertową, wystawienniczą i muzealną.
8369.	Valle de Viñales	Valle de Viñales – dolina w górach Sierra de los Órganos w zachodniej części Kuby, w okolicach miasteczka Viñales w prowincji Pinar del Río. Jest to historyczny region uprawy tytoniu.
8370.	Valticko	Nazwą Valticko określa się okolice miasteczka Valtice między rzeką Dyją na północy a dzisiejszą granicą czesko-austriacką na południu. Obszar ten od VI wieku był zasiedlony przez Słowian, należał do państwa Samona, później do państwa wielkomorawskiego, od X wieku - do Królestwa Czech. a od XI wieku - do Marchii Wschodniej, późniejszej Austrii. Tereny te pozostały w składzie monarchii habsburskiej do czasu jej rozpadu, stopniowo ulegając częściowej germanizacji. W 1890 w powiecie valtickim mieszkało 6.023 Czechów i 25.133 Niemców.
8371.	Vammala (stacja kolejowa)	Dworzec kolejowy Vammala jest jednym na linii Tampere-Pori oryginalnym budynkiem stacyjnym; został ukończony według projektu Oulun rata, najpóźniej w 1895 roku, kiedy to otwarto połączenie kolejowe między Tampere i Pori. Na tylnej stronie budynku dodano skrzydło w 1925 roku, fasada budynku jednak zachowała się w niemal nienaruszonym stanie. Stacja została wybudowana w 1898 roku z ceglaną dwumiejscową parowozowni, która został rozebrana na początku 2000 r. Aby wymienić oryginalną drewnianą wieżę ciśnień, zbudowano nową w 1930 roku z cegły która wciąż stoi dodzisiaj. Stacja kolejowa powstała na odludziu, ale po I wojnie światowej, teren wokół dworca szybko się rozwijał. Stację początkowo nazywano Tyrvään (skrót Tva), ale na początku 1955 stacja została przeniesiona do ówczesnego miasteczko Vammala (na początku 1965) obszar miasta, w tym przypadku również nazwa stacji została zmieniona na Vammala. Od 2007 roku budynek dworca jest chronionym prawnie zabytkiem.
8372.	Van Hatfield	Żona: Jennie, dzieci: Breanne, Hunter i Madison. Mieszka w miasteczku Mapleton (Utah).
8373.	Vancouver (Waszyngton)	Vancouver położone jest na północ od Portland, więc charakteryzuje się podobnym klimatem. Postrzegane jest jako chłodne miejsce, z lodowatymi deszczami. Zdarzają się poważne uszkodzenia infrastruktury miejskiej. W 1916 roku burza odcięła miasto od dostaw prądu elektrycznego na niemal dwa tygodnie. Deszcze padają tu niezależnie od pory roku, jednak od połowy czerwca do końca września panuje sucha i ciepła pogoda. Duże burze śnieżne są tu rzadkością, lecz częste są małe, lecz długotrwałe opady śniegu. Bliskość rzeki stanowi o dużym zagrożeniu powodziami, lecz jej wody są uregulowane przez tamę niedaleko Celilo Falls. Zdarzają się jednak podtopienia, z których dwa największe miały miejsce w czerwcu 1894 roku i w maju 1948. Majowa powódź zalała tutejsze pirsy i całkowicie zniszczyła pobliskie miasteczko – Vanport.
8374.	Vasalemma	Vasalemma – miasteczko w Estonii, w prowincji Harju, ok. 38 km na południowy zachód od Tallinna. Ośrodek administracyjny gminy Vasalemma. Znajduje się tutaj stacja kolejowa.
8375.	Vatra Dornei	Vatra Dornei (pol. hist. Watra Dorna, niem. Dorna-Watra, Dorna Watra, węg. Dornavátra) – miasteczko położone nad ujściem Dorny do Bystrzycy, w Bukowinie południowej (obecne Rumunia). Przed I wojną światową miejscowość położona była na terenie Galicji Wschodniej i stanowiła słynny kurort rozbrzmiewający głosami niemal wszystkich języków C.K. Monarchii, z wielonarodowościowym składem stałych mieszkańców.
8376.	Vaškai	Vaškai (hist. Konstantynów) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim, w rejonie pozwolskim, nad rzeką Wyrwitą. Liczy 688 mieszkańców (2001).
8377.	Veličná	W 1370 r. Wieliczna posiadała już status miasteczka i stała się siedzibą nowo powstałej żupy orawskiej. Podstawą jej ekonomicznej prosperity, poza rolnictwem i rzemiosłem, był handel z Polską. Największe korzyści przynosił handel solą z kopalni w Wieliczce. Przywilej na obrót tym strategicznym towarem potwierdził wsi król Ludwik II Jagiellończyk w 1525 r., a następnie Ferdynand I Habsburg w roku 1548. Cesarz Rudolf II w 1583 r. potwierdził poprzednie przywileje, dodając wsi prawo składu na polską sól. W 1635 r. Ferdynand II nadał Wielicznej prawo organizowania cotygodniowych targów (w poniedziałki) na produkty rolnicze i bydło oraz pięciu jarmarków w roku. Wśród miejscowych rzemieślników byli wspominani szewcy, krawcy, garbarze, murarze, cieśle, garncarze, kowale, ślusarze wyrabiający zamki i in. W 1616 r. został założony cech krawiecki, w 1628 r. – szewski, w 1678 r. – rzeźniczy.
8378.	Velký Újezd	Velký Újezd – miasteczko w Czechach w powiecie Ołomuniec w kraju ołomunieckim.
8379.	Venke Knutson	Venke Knutson Liodden (ur. 20 października 1978 roku w Birkeland) - norweska wokalistka. Ma dwie starsze siostry, Tone i Hege. Dorastała w małym miasteczku Birkeland.
8380.	Vestmannaeyjar (miasto)	W 1973 wulkan Eldfell na islandzkiej wyspie Heimaey ożył po trwającym 5000 lat uśpieniu, pokrywając całe to miasteczko popiołem wulkanicznym, sięgającym do dachów domostw mierzących 4 m.
8381.	Vetulonia	Stanowisko archeologiczne jest łatwo osiągalne pieszo z miasteczka i jest otwarte dla zwiedzających od czerwca do września.
8382.	Via Campana	4 km za Pozzuoli droga przechodzi przez krater Quarto Flegreo, od którego pochodzi nazwa miejscowości Quarto, następnie Montagna Spaccata, przecina ścianę krateru, przechodząc na drugą stronę i wspina się zboczami wzgórz. Montagna Spaccata jest dobrze zachowana i stanowi główną drogę miasteczka. Cegły położone przez starożytnych Rzymian w celu umocnienia zboczy i zapobiegania obrywom są doskonale widoczne wzdłuż całego przejścia. Przy drodze znajdują się też katakumby i nekropolie rzymskie.
8383.	Vianen	Do gminy należy miasteczko o tej samej nazwie oraz 3 wsie: Everdingen, Hagestein, i Zijderveld.
8384.	Vicente Calderón	W wieku 20 lat stracił rodziców i musiał sam się utrzymywać. Pracował w wielu miejscach, aż w końcu dzięki swojej pracowitości został dobrze prosperującym biznesmenem. Swoje interesy rozwijał głównie w Madrycie i Gandía, miasteczku w regionie Walencji, w którym zgodnie ze swoim życzeniem został pochowany.
8385.	Vichten	Vichten − gmina i małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Redange.
8386.	Victor Harbor	opis zdjęcia = Panorama miasteczka
8387.	Victor z Aveyron	Victor – jedno z najsłynniejszych dzikich dzieci. Znaleziony we Francji niedaleko miasteczka Saint-Sernin-sur-Rance w departamencie Aveyron w dniu 8 stycznia 1800 roku. Wcześniej był dwukrotnie schwytany w sąsiednim departamencie Tarn, ale za każdym razem uciekał. Szacowano, że w 1800 miał około 12 lat. Przebywał w lesie i był prawdopodobnie wychowywany przez zwierzęta. Na jego ciele naliczono ok. 40 blizn. Chłopiec nie umiał mówić i zachowywał się jak dzikie zwierzę.
8388.	Vida Guerra	Urodziła się w Hawanie na Kubie w 1974 roku. Wkrótce potem jej rodzina przeniosła się do USA i zamieszkała w miasteczku Perth Amboy w stanie New Jersey. Dorastając wzięła udział w kilku pokazach mody oraz wystąpiła w kilku teledyskach.
8389.	Vidov	Vidov – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 516 mieszkańców.
8390.	Viimsi	Viimsi - miasteczko w Estonii, w prowincji Harju, ośrodek administracyjny gminy Viimsi.
8391.	Viktor Çaro	* 1983: Dritat e qytezës jako Hariz
8392.	Villa Las Estrellas	Villa Las Estrellas – miejscowość w Antarktyce, na Wyspie Króla Jerzego w archipelagu Szetlandów Południowych u wybrzeży Półwyspu Antarktycznego, 1580 km na południe od Punta Arenas. Jest to osada, którą zamieszkuje 46 stałych mieszkańców. Według Chile miasteczko leży w Chilijskim Terytorium Antarktycznym, stanowiącym część prowincji Antarktyka Chilijska. Również Argentyna uznaje Wyspę Króla Jerzego za część swojego terytorium (Antarktyda Argentyńska), a Wielka Brytania za część Brytyjskiego Terytorium Antarktycznego. Roszczenia terytorialne w Antarktyce są jednak obecnie zawieszone w związku z obowiązywaniem Traktatu antarktycznego.
8393.	Villacreces	Villacreces − opustoszałe miasteczko w Hiszpanii w gminie Santervás de Campos, w prowincji Valladolid, we wspólnocie autonomicznej Kastylia i León.
8394.	Villanueva (gmina)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu w 2001 roku na terenie gminy położone były miasteczka i wsie:
8395.	Villava	Miasteczko Villava zamieszkuje ok. 10 000 osób. Miejscowość znajduje się ok. 4 km od Pampeluny, stolicy Nawarry. Została założona w 1184 roku przez króla Sancho VI i przez wiele stuleci była niewiele znaczącym miasteczkiem. W latach 60. XX wieku zaczęła znacząco się rozwijać i stała ważnym przemysłowym przedmieściem Pampeluny.
8396.	Villeneuve-Loubet	W miasteczku wart uwagi jest Kościół św. Marka i most nad rzeka Loup.
8397.	Vilma Illing	Swoją karierę sceniczną rozpoczęła w wieku lat dwudziestu w miasteczku Baden koło Wiednia. Następnie występowała w teatrach w Marburgu, Bielsku, Libercu i Moguncji. W roku 1896 otrzymała angaż do Teatru Miejskiego we Wrocławiu. Była obdarzona delikatną urodą i wyrazistą mimiką. Występowała głównie w sztukach Henrika Ibsena i Gerharta Hauptmanna grając charakterystyczne role nowoczesnych kobiet. Od roku 1902 występowała na deskach berlińskiego Lessingtheater. Zmarła w Berlinie, pochowana została na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu. Jej charakterystyczny pomnik nagrobny wykonany z czerwonego piaskowca przedstawiający pochyloną, opłakującą śmierć postać kobiecą jest jednym z nielicznych zachowanych do dziś niemieckich nagrobków na tym cmentarzu.
8398.	Vincent van Gogh	Przyczyną konfliktu były różnice charakteru obu artystów i dzielące ich poglądy na sztukę. Gauguin, choć był skłonny podzielać poglądy Vincenta dotyczące kolonii artystycznej, nie bardzo wierzył w ich urzeczywistnienie w małym, prowincjonalnym miasteczku na południu Francji. Sam był głową rodziny, miał pięcioro dzieci i nie miał zrozumienia dla ascetycznego, samotnego życia Vincenta w Arles; doceniał przyjemne życie tu i teraz. Jego pasją okazało się życie w tropikach. W 1891 Gauguin wyjechał z Francji i osiadł na Tahiti; w 1893 powrócił, a w 1895 wyjechał ponownie na wyspy Pacyfiku, gdzie spędził resztę życia.
8399.	Vincenzo Riccati	Vincenzo był drugim synem włoskiego matematyka Jacopo Riccatiego i Elisabetty dei Conti d'Onigo. Miał siedemnaścioro rodzeństwa z czego jednak tylko dziewiątka dożyła dorosłości. Jego rodzina była majętna i mieszkała w dużej posiadłości mieszczącej się w Castelfranco Veneto, miasteczku leżącym zaledwie około 40 kilometrów od Wenecji. Jacopo był szanowanym obywatelem nie tylko przez wzgląd na swoje osiągnięcia naukowe, ale również dlatego iż brał aktywny udział w życiu swojej społeczności. Dwóch braci Vicenzo również miało swój wkład w europejską kulturę i naukę – Francesco i Giordano, znawca muzyki i architektury. Wydaje się że edukacja Vincenzo zaczęła się jeszcze przed pierwszą szkołą, w domu. W wieku dziesięciu lat Vincenzo wyjechał do Bolonii, gdzie rozpoczął naukę matematyki i filozofii w kolegium jezuickim. Jednym z jego nauczycieli był Luigi Marchenti, wychowanek jezuity Pierre'a Varignona. Po zakończeniu edukacji, w grudniu 1726 roku wstąpił do zakonu jezuitów i rozpoczął pracę w kolegium w Piacenzie jako nauczyciel literatury. W 1729 roku przeniósł się do kolegium w Padwie a potem, w 1734 roku, do kolegium w Parmie. Wykładał tam włoską literaturę i nauczał łaciny. W 1735 roku rozpoczął studia teologiczne. Początkowo studiował w Parmie, następnie kontynuował naukę w Rzymie. W 1739 roku, po ukończeniu studiów, wrócił do Bolonii gdzie zaczął nauczać matematyki w miejscowym kolegiach. Wychował kilku uczonych, między innymi Virgilia Cavinę, Giana Francesca Malfattiego, Giovanniego Antonia Pedevillę, Leopolda Marca Caldaniego, Petronia Caldaniego i Pietra Gianniniego.
8400.	Virginia (Południowa Afryka)	Virginia położona jest ok. 140 km na północny wschód od miasta Bloemfontein, na głównej trasie łączącej je z Johannesburgiem. Jest miasteczkiem górniczym, miejscem wydobycia złota, leży bowiem w rejonie największych w Wolnym Państwie złóż tego surowca. Oprócz górnictwa mieszkańcy regionu utrzymują się głównie z uprawy kukurydzy i hodowli zwierząt.
8401.	Virginia City (Montana)	Do marca 1863 obszar, na którym leży Virginia City, należał do Terytorium Dakoty, po czym wszedł w skład właśnie powstałego Terytorium Idaho. 26 maja 1864 utworzono także Terytorium Montany, którego stolicą – na krótko – zostało miasteczko Bannack. Virginia City wkrótce przejęło tę rolę, zanim stolicą została miejscowość Helena.
8402.	Virginia i jej problemy	Virginia jest niestabilną psychicznie kobietą, samotnie wychowującą nastoletniego syna, Emmetta. Romansuje z miejscowym szeryfem, Dickiem Tiptonem, który w gruncie rzeczy wykorzystuje ją i jej skomplikowany stan umysłowy. Córka szeryfa, Jessie, zakochana jest w Emmetcie. Młodzi utrzymują swój związek w tajemnicy, by nie wyprowadzić z równowagi porywczego i nieobliczalnego Dicka. Virginia natomiast wmawia sobie, że jest w ciąży z Tiptonem. Podświadomie marzy też o lepszym życiu dla siebie i syna; pragnie uciec z małego miasteczka, w którym mieszka.
8403.	Vis (wyspa)	Spis ludności z 1931 r. wykazał, że na Visie mieszkało wtedy w 2 obszarach administracyjnych, 23 miasteczkach i wioskach 8746 osób. W samej Komižy było 5 szkół podstawowych, 2 szkoły ponadpodstawowe i 3 biblioteki.
8404.	Vitín	Vitín – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Czeskie Budziejowice, w kraju południowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 348 mieszkańców.
8405.	Vitória de Santo Antão	Osadnictwo na tym obszarze sięga 1626 roku. Wówczas pochodzący z wyspy Santo Antão (Wyspy Zielonego Przylądka) Portugalczyk Diogo Braga osiadł tutaj ze swoją rodziną. Miejscowość początkowo znana była pod nazwą Braga, a wraz ze śmiercią założyciela zaczęto używać nazwy Santo Antão da Mata. W 1712 roku spełniając prośby mieszkańców utworzono parafię. W 1811 roku zostało podniesione do rangi miasteczka (port. Vila), a w 1843 roku uzyskało status miasta (port. Cidade). Wówczas zmieniono również nazwę na obecną. W dniu 27 czerwca 1880 roku, w przeddzień wyborów, doszło tutaj do zamieszek, w wyniku których było wielu rannych i zabitych.
8406.	Višňové	* Višňové – miasteczko w powiecie Znojmo w kraju południowomorawskim.
8407.	Vlastimil Artur Polák	Vlastimil Artur Polák (ur. 1914, zm. 1990) – niemiecko-żydowski poeta i prozaik. Przez większość swojego życia żył i pracował w Ołomuńcu na Morawach, najczęściej w zawodach robotniczych, kolejarskich i innych. Ogromna większość jego dorobku literackiego, pisanego wyłącznie po niemiecku, jest nieopracowana i niewydana. W dziesięcioleciach powojennych na przeszkodzie stał i jego język niemiecki, i obecność żydowskich wątków oraz tematów w jego twórczości. Ukazał się m. in. zbiór legend żydowskich z jego rodzinnego miasteczka na Morawach Bílá paní z ghetta (Biała pani z getta, tłum. Václav Burian i Olga Polákova, 1996).
8408.	Vodice	* vodice.net - strona miasteczka (pol.)
8409.	Volkswagen AG	31 maja 2000 roku powstało w Wolfsburgu Autostadt – „miasteczko koncernu Volkswagen”, w którym odwiedzający mogą przyjrzeć się osiągnięciom koncernu w dziedzinie motoryzacji oraz interesująco spędzić wolny czas. Klienci odbierają tu kupione przez siebie samochody, które czekają na nich w jednej z dwóch szklanych wież – symbolach Autostadt.
8410.	Volkswagen	31 maja 2000 roku powstało w Wolfsburgu Autostadt – „miasteczko koncernu Volkswagen”, w którym odwiedzający mogą nie tylko przyjrzeć się osiągnięciom koncernu w dziedzinie motoryzacji, lecz także interesująco spędzić wolny czas. Klienci odbierają tu kupione przez siebie samochody, które czekają na nich w jednej z dwóch szklanych wież – symbolach Autostadt.
8411.	Voltaire	W 1758 przeniósł się do posiadłości w Ferney niedaleko Genewy (był to rodzaj „ziemi niczyjej” na granicy francusko-genewskiej). Tu dał się poznać jako utalentowany zarządca i człowiek interesu: rozbudował posiadłość, wprowadził nowe uprawy, założył manufaktury zegarków i pończoch jedwabnych. Pomagała mu w tym jego siostrzenica, pani Denis. Voltaire podsumował swoje dokonania w Ferney słowami: Siedlisko 40 dzikusów stało się zamożnym miasteczkiem, zamieszkanym przez 1200 pożytecznych osób.
8412.	Volubilis	* II wiek p.n.e. – osada przekształca się w miasteczko handlowe otoczone murem
8413.	Voorburg	Voorburg - holenderskie miasteczko i dawna gmina w zachodniej części prowincji Holandia Południowa, w gminie Leidschendam-Voorburg. Posiada około 39 000 mieszkańców. Jest najstarszą miejscowością w Holandii - w 1988 świętował 2000 lat istnienia. Do 2002 było osobną gminą.
8414.	Vorador (Legacy of Kain)	Vorador – fikcyjna postać z serii gier Legacy of Kain. Jest najstarszym wampirem zamieszkującym Nosgoth. Zanim stał się wampirem był kowalem i jeszcze jako człowiek wykuł Reaver. Potem otrzymał od Janosa nieśmiertelność i stał się wampirem. Gdy w roku 520 przed upadkiem The Pillars Vorador zabija sześciu strażników The Pillars. Następnie odnajduje przysypane ciało Janosa i przenosi je do swojego dworu w Czarnym Lesie. Voradora odwiedza Kain (w Blood Omen: Legacy of Kain), który próbuje znaleźć sposób na zabicie Maleka. Ostatecznie to Vorador rozprawia się z Malekiem w roku upadku The Pillars. W Defiance w roku 0 Raziel odwiedza Voradora, a ten pokazuje mu ciało Janosa i poucza Raziela, że musi odnaleźć Serce Ciemności w Avernus. Tuż po tym jak Raziel opuszcza dwór Voradora, Vorador zostaje schwytany przez Łowców Wampirów wysłanych przez Moebiusa i ścięty w miasteczku Stahlberg (fragment gry Blood Omen). Ścięta głowa Voradorazostaje użyta do budowy pomnika Moebiusa znajdującego się w Twierdzy Sarafanów.
8415.	Vordingborg	Vordingborg położony jest na południowym końcu Zelandii nad przesmykiem Storstrømmen, oddzielającym Zelandię od wyspy Falster, która z tą pierwszą jest połączona mostem, na który wjazd znajduje się na wysepce Masnedø, położonej na południe od centrum Vordingborga. Miasto leży przy linii kolejowej Kopenhaga–Rødby/Gedser. Znajduje się tutaj stacja kolejowa Vordingborg. Vordingborg położony jest między Næstved i Nykøbing Falster. W najbliższym sąsiedztwie Vordingborga znajdują się trzy miasteczka satelickie: Nyråd, Ørslev i Neder Vindinge.
8416.	Voyager (zespół muzyczny)	Voyager – polska grupa muzyczna wykonująca disco polo, założona w listopadzie 1991 roku w Sochaczewie przez Mariusza Cierpikowskiego, Adama Wasielewskiego i Adama Miłka. W 1992 roku grupa wydała swój album pt. „A my lubimy dziewczyny”. Kaseta stała się bardzo popularna wśród fanów zespołu. W roku 1997 ukazał się album pt. "Marianna", który przyniósł w twórczości zespołu utwory o charakterze żartobliwym i humorystycznym. W 1998 ukazał się wideoklip do piosenki pt. "Johny". Teledysk został nakręcony na Wyspach Kanaryjskich w kowbojskim miasteczku Sinoux City, a w produkcji członkowie zespołu wcielili się w postacie z dzikiego zachodu. Teledysk był emitowany w telewizyjnych programach poświęconych muzyce disco polo, a w tym samym roku ukazał się album zespołu o tym samym tytule. Trio w składzie: Mariusz Cierpikowski, Adam Wasielewski i Adama Miłek trwało do 2006 roku od kiedy odszedł z zespołu Adam Miłek, a w jego miejsce wszedł Artur Pytel. W tym nowym składzie po ponad 10 latach przerwy wydali album "Znajdę Cię na końcu świata".
8417.	Vranov nad Dyjí	Vranov nad Dyjí (niem. Frain) – małe miasteczko (873 mieszk. w 2005) w południowo-wschodnich Czechach, na Morawach, w kraju południowomorawskim nad Dyją, w pobliżu granicy austriackiej, 16 km na zachód-północny zachód od Znojma, na północno-zachodnim skraju czeskiego Parku Narodowego „Podyje”.
8418.	Vranov nad Topľou	Z badań archeologicznych wynika, że okolice Vranova były zamieszkane już w VII wieku. Kościół parafialny istniał już w 1314. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z lat 1333–1337. Jeszcze w I połowie XIV w. Vranov stał się osadą targową, wyposażoną przez króla Węgier Ludwika w prawo wolnego handlu. Data nadania Vranovowi praw miejskich nie jest znana, jednak już w liście króla Zygmunta z 1410 r. jest wzmiankowany jako miasto. W XV wieku Vranov przeobraził się w ośrodek rzemiosła i handlu, wzrastając w miarę wzrostu znaczenia szlaku handlowego z Polski na Węgry przez Przełęcz Dukielską. Vranov został mocno dotknięty zniszczeniami podczas wojen w XV i XVI wieku. Od 1523 r. należał do magnackiego rodu Batorych, od 1617 do rodu Drugethów, od 1684 do rodu Bárkoczy. W XVIII wieku miasto doznało zniszczeń w walkach powstań antyhabsburskich oraz w katastrofach naturalnych (powódź w 1718, trzęsienia ziemi w 1778 i 1779). Podczas wschodniosłowackiego powstania chłopskiego w 1831 r. Vranov znalazł się w centrum walk, był okupowany i rabowany przez buntowników. Na początku XIX wieku Vranov podupadł i stał się typowym miasteczkiem rolniczym. Region dotknęła masowa emigracja – ludność powiatu spadła z 23,3 tys. osób w 1858 do 22,2 tys. w 1895. W 1910 ludność miasta liczyła 2,1 tys. osób, z czego 1,4 tys. Węgrów, 0,6 tys. Słowaków i 0,1 tys. Niemców. Upadek miasta trwał przez cały XIX wiek, pogłębiła go jeszcze I wojna światowa. Vranov nie został zniszczony, ale znalazł się na bezpośrednim zapleczu frontu karpackiego. Impulsem do rozwoju miasta okazało się dopiero otwarcie linii kolejowej do Trebišova w 1939 r. W okresie kampanii wrześniowej we Vranowie mieścił się sztab dowodzenia tzw. Rychlej Skupiny „Kalinčiak”, biorącej udział w agresji na Polskę. Po wojnie rządy komunistyczne zaznaczyły się w mieście budową zakładów przemysłowych. Do dziś przetrwały zakłady chemiczne Bukóza i odzieżowe Slovenka oraz kilka zakładów produkcji żywności i materiałów budowlanych.
8419.	Vraný	Vraný – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Kladno, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2014 liczyła 750 mieszkańców.
8420.	Vrbové	Centrum miasteczka
8421.	Vrchotovy Janovice	Vrchotovy Janovice – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Benešov, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 895 mieszkańców.
8422.	Vredefort (krater)	Vredefort – największy z potwierdzonych na Ziemi kraterów uderzeniowych, czerpiący swą nazwę od znajdującego się w pobliżu jego środka miasteczka Vredefort w prowincji Wolne Państwo, w Republice Południowej Afryki. Od 2005 wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
8423.	Vrh Dinare	Dinara jest wyraźnie odseparowana: przełączą Derala (965 m) na północnym zachodzie od Ilicy a przełączą Privija (1230 m) na południowym wschodzie od masywu Velikiego Troglava. Na północnym wschodzie rozpościera się pole krasowe Grahovsko Polje w Bośni a od południowego zachodu wypłaszczenie, na którym ulokowało się miasteczko Knin, oraz dolina rzeki Krcic i Suho Polje.
8424.	Václav Böhm	Po powrocie z Wiednia w 1765 r., osiadł w miasteczku Lipník nad Bečvou, gdzie brat Jan Böhm pomógł mu zorganizować pracownię rzeźbiarską. W kościele św. Jakuba Większego poznał dzieła Gottfrieda Fritscha. Gottfried Fritsch w latach 1749–1750 stworzył w tym kościele główny ołtarz, który później Böhm przebudował w latach 1767–1769. To zlecenie pomógł mu uzyskać jego brat Jan. W tymże kościele znajdują się inne dzieła Václava Böhma: dwa boczne ołtarze, ołtarze w bocznych kaplicach, ambona i chrzcielnica.
8425.	Vágar	Należy do nich także Drangarnir, mierzący 76 m łuk skalny składający się z dwóch części: Stóri Drangur (pol. Duży Klif), Lítli Drangur (pol. Mały Klif). Przepływa pod nim łódź wycieczkowa z miasteczka Sørvágur.
8426.	Väinö Linna	Linna urodził się w niewielkim miasteczku Urjala, niedaleko Tampere. Jego rodzicami byli Viktor (Vihtori) Linna (1874–1927) i Johanna Maria (Maija) Linna (1888-1972). Po skończeniu edukacji wyprowadził się do Tampere, gdzie był pracownikiem fizycznym i robotnikiem w fabryce, zanim został powołany do wojska. Linna zapisywał notatki o przeżyciach swoich o swojej dywizji na froncie w czasie wojny. Niepowodzenie z wydaniem jego zapisków popchnęło go do spalenia ich. Później, pod wpływem swoich doświadczeń napisał powieść Tuntematon Sotilas (Żołnierz nieznany).
8427.	Vălenii de Munte	W czasie II Wojny Światowej w miasteczku znajdował się obóz internowania dla Polaków.
8428.	Všetaty (powiat Mielnik)	Všetaty – miasteczko i gmina w Czechach, w powiecie Mielnik, w kraju środkowoczeskim. Według danych z dnia 1 stycznia 2013 liczyła 2 045 mieszkańców.
8429.	W Jezioranach	Od 1961 przez kilkanaście lat listę dialogową kolejnych odcinków drukowano na łamach Dziennika Ludowego. Gazeta ta również prowadziła rubrykę polemiczną pod nazwą Klub Jezioran, a także rozwijała Kluby Przyjaciół Jezioran w wielu wsiach i miasteczkach Polski. Po każdej emisji programu odczytywano na antenie wybrane listy od słuchaczy opisujące ich przeżycia, życiowe historie i problemy, ale też zawierające propozycje matrymonialne wobec fikcyjnych kawalerów; podobnych listów przychodziły „do rodziny Jabłońskich” setki, w sumie – kilkadziesiąt tysięcy.
8430.	W cieniu klasztornej winnicy	W małym bułgarskim miasteczku żyje wdowa Smarajda, która od czasu śmierci męża mieszka jedynie z matką. Jako jedna z nielicznych kobiet w mieście nie romansuje z żadnym mężczyzną. Inny mieszkaniec miasta, Paweł, wysiaduje całymi dniami pod miejską łaźnią, zbierając informacje o wyglądzie kobiet. Któregoś dnia dowiaduje się od żony miejscowego kapłana, że Smarajda w miejscu intymnym posiada złoty włos. Chęć sprawdzenia tej informacji skłania Pawła do bliższego zapoznania się z wdową, na którą dotąd nie zwracał uwagi, a następnie do ich ślubu.
8431.	W drodze do domu	Akcja filmu rozgrywa się w norweskim miasteczku Skogli w noc wigilijną. Jednym z bohaterów filmu jest lekarz Knut, któremu poród dziecka uniemożliwia spędzenie Wigilii z własną rodziną. Na świat przychodzi dziecko uciekinierów z Kosowa: Albanki i Serba. Paul, przyjaciel Knuta planuje zemstę na kochanku swojej żony. Thomas chce spędzić wieczór z rodziną swojej dziewczyny Bintu. Wieczór przynosi rozczarowanie Karin, która przygotowuje kolację dla żonatego kochanka i Jordanowi, byłemu piłkarzowi, który nie będzie miał okazji spędzić świąt w domu rodzinnym.
8432.	W krainie złota	Treścią noweli jest historia miasteczka Sacramento na Dzikim Zachodzie. Jego historia rozpoczęła się z chwilą gdy podróżnik John Sutter odkrył w jego pobliżu złoża złota. Wtedy to w ogromnej ilości zaczęli napływać liczni osadnicy zwabieni chęcią wzbogacenia się. Za poszukiwaczami złota zjawili się handlarze, którzy chcieli zarobić na sprzedaży poszukiwaczom różnych towarów - nie brakowało wśród nich oszustów. Przybyła też grupa drwali, którzy pracowali przy karczowaniu okolicznych lasów i budowie domostw dla osadników. Mieszkańcy miasta byli zdemoralizowani przez trudne i niebezpieczne życie, na dodatek powszechnie dostępna była broń i alkohol dostarczane przez handlarzy. Nic też dziwnego, że w mieście często dochodziło do awantur, strzelanin, rabunków i mordów. Nie było prawie dnia by ktoś nie poniósł śmierci. Prawo wówczas nie istniało, a bandyci mogli się czuć bezkarni. Grupa mieszkańców, postanowiła powstrzymać falę przemocy i bezprawia, i zaprowadzić w mieście porządek. Powołała Komitet Bezpieczeństwa Publicznego, który miał karać śmiercią winnych kradzieży i zabójstw. Główna siłą komitetu byli drwale, którzy będąc najmniej zdemoralizowaną grupą w miasteczku, a przy tym zżytą ze sobą i zorganizowaną, poparli jednogłośnie tę inicjatywę. Wkrótce zaczęły się pierwsze egzekucję przestępców. Znacznej części mieszkańców, jednak ta inicjatywa się nie spodobała. Nie mogli się pogodzić z tym, że będą musieli poddać się prawu. W miasteczku doszło więc do wielodniowych zamieszek i walk ulicznych. Ostatecznie zwolennicy prawa odnieśli zwycięstwo, a schwytanych bandytów powieszono. Strzelaniny powtarzały się jeszcze w późniejszym okresie, jednak ostatecznie zwolennicy prawa wzięli górę.
8433.	W krzywym zwierciadle: Europejskie wakacje	Rodzina Griswoldów bierze udział w teleturnieju „Świnka w chlewiku”, który wygrywają. Zdobyte pieniądze postanawiają przeznaczyć na podróż po Europie. Zwiedzają: Londyn, Paryż, Niemcy i Rzym. W międzyczasie przytrafiają się im przeróżne perypetie, m.in.: niszczą Stonehenge, wywołują bunt w niemieckim miasteczku.
8434.	W odmęcie uczuć	Roland de D., narrator, jest sześćdziesięcioletnim zasłużonym profesorem anglistyki. Wiele lat wcześniej był biednym studentem anglistyki, nielubiane studia zaniedbywał przez wiele miesięcy i często krążył pijany po ulicach Berlina. Ojciec, dyrektor liceum w pewnym północnym miasteczku, postanawia wysłać go do uniwersytetu na prowincji w centralnych Niemczech, gdzie Roland jest pod wrażeniem profesora, którego pasjonuje Szekspir. Roland zamieszkuje w wynajętym pokoju nad mieszkaniem tego przyjaznego mu naukowca. Profesor ma żonę, ale traktuje ją chłodno i często zostawia samą. Roland proponuje swoją pomoc przy pisaniu książki filologicznej. Profesor jednak czasem jest przyjazny, a czasem trzyma go na dystans. Student nie wie, co o tym myśleć i wręcz cierpi psychicznie. W końcu profesor wyznaje mu powód swojego zachowania.
8435.	W paszczy szaleństwa	Sutter Cane, współczesny pisarz, którego specjalizacją są horrory, znika na kilka dni przed ukazaniem się swojej najnowszej powieści. Wydawca Cane'a, Jackson Harglow, wynajmuje prywatnego detektywa, Johna Trenta, aby go odszukał. Podążając śladem literata, Trent trafia do miejscowości Hobb's End w Nowej Anglii, której to nie można doszukać się na żadnej współczesnej mapie. Hobb's End jest terenem, w którym Cane często osadza akcję swoich utworów, przez wielu uznanym za fikcyjny. Wraz z przyjazdem do miasteczka rozpoczynają się nieprzeciętne problemy amerykańskiego detektywa.
8436.	W poszukiwaniu straconego czasu	Powieść jest zapisem wspomnień 40-letniego bohatera, Marcela. Wspomnienia te obejmują jego życie: od dzieciństwa do wieku dojrzałego, ale także życie postaci mu bliskich i znajomych. Osoby te są, silniej lub słabiej, powiązane z dwoma kierunkami przechadzek, które bohater odbywał w dzieciństwie w miasteczku Combray – ze „stroną Swanna” (droga w kierunku Méséglise obok domu rodziny Swannów w Tansonville) i „stroną Guermantes” (droga w kierunku wiejskiego domu rodu Guermantesów). We wspomnieniach tych zawierają się m.in. trzy krótkie podróże, wakacje nadmorskie, towarzyskie przyjęcia oraz wielkie miłości bohatera – dziecięca do Gilberty Swann, młodzieńcza do pani de Guermantes i dojrzała do Albertyny. Powieść zawiera również analizy psychologiczne bohaterów (we wszystkich tomach łącznie występuje około dwustu postaci), refleksje na temat sztuki, muzyki i literatury oraz portrety dwóch warstw społecznych – mieszczaństwa i arystokracji.
8437.	W pułapce	Na początku lutego, w mieście Seyðisfjörður we wschodniej Islandii, dochodzi do zbrodni: z Oceanu Atlantyckiego wyłowiono pozbawiony głowy i kończyn tułów mężczyzny. Lokalni policjanci – Andri, Hinrika i Ásgeir – podejrzewają, że ofiara została zabita na duńskim promie z Hirtshals, który właśnie zacumował w miejscowym porcie i, że morderca przebywa w okolicy. Władze zakazują kapitanowi statku odpłynięcia, a pasażerowie zostają zgromadzeni w sali gimnastycznej do czasu wyjaśnienia sprawy. Do miasta wraca Hjörtur, młody mężczyzna podejrzewany o wywołanie siedem lat wcześniej pożaru, w którym zginęła młodsza siostra żony Andriego. Pomiędzy radnymi i biznesmenami toczy się zaś gorący spór o budowę nowego portu przez chińskiego inwestora, co prowadzi do kolejnej tragedii. Jednocześnie w Seyðisfjörður uderza zamieć, która odcina miasteczko od świata.
8438.	W rytmie hip-hopu	Sara mieszka z matką w małym miasteczku Illinois, Jej marzeniem jest dostać się do prestiżowej szkoły baletowej. Jednak wypadek samochodowy matki powoduje że dziewczyna zamyka się w sobie i rezygnuje z realizowania swoich planów. Po wypadku zmuszona do wyjazdu do Ojca, który mieszka w Chicago. Ich relacje nie są najlepsze. Ojciec zapisuje Sarę do szkoły, w której większość to Afroamerykanie. Na jej drodze pojawia się nowa koleżanka która oswaja ją ze szkołą, w tym samym czasie Sara spotyka chłopaka (Derek), który ma w planach wybicie się z getta i dostanie się do college'u. Dziewczyna poznając życie w "czarnej" dzielnicy poznaje także smak muzyki której nigdy do tej pory nie znała, mianowicie rytmów hip-hopu wyciągnięta na parkiet niestety nie radzi sobie. W tym momencie Derek okazuje się wspaniałym przyjacielem i uczy dziewczynę kroków tanecznych. Ze spotkania na spotkanie między Sarą i Derekiem rozwija się uczucie, Z czasem Sara opowiada Derekowi swoją historię, chłopak radzi jej by nie obwiniała siebie za wypadek bo to nie jej wina, skłania ją do stanięcia przed komisją, przed którą już raz stała. Sara decyduje się. Przygotowania trwały miesiąc. Przez ten miesiąc niestety Sara usłyszała od swojej przyjaciółki, że wszyscy dookoła Sary i Dereka mają coś przeciw im mianowicie chodzi o to że istnieją dwa światy, Sara zna tylko jeden bo jest "milk". A czarnym jest o wiele trudniej. Dochodzi do starcia się dwóch światów Sara staje przed dylematem, być z Derekiem czy nie. Decyduje się na odpoczynek i koncentruje na przygotowywaniu się do przesłuchania. W dzień przed wielkim dniem, ojciec pokazuje pokój Sary który dla niej wyremontował, dziewczyna wyznaje, że ojca nie nienawidzi, lecz po prostu bardzo tęskni za matką. W dniu przesłuchania Sara jest bardzo przejęta, chciałaby żeby był z nią Derek, chłopak pojawia się w momencie kiedy Sara potyka się i zastanawia się czy nie zrezygnować. Chłopak podnosi ją na duchu, dziewczyna tańczy jak natchniona, spełniła swoje marzenie, dostała się do wymarzonej szkoły.
8439.	W rytmie serca (serial telewizyjny)	Serial opowiada o losach chirurga, dra Adama Żmudy. W wyniku ostrego konfliktu z szefem lekarz jest zmuszony do rezygnacji z pracy w renomowanym szpitalu i postanawia dołączyć do Lekarzy bez Granic w Afryce. Przed wyjazdem odwiedza Kazimierz Dolny, w którym na jaw wychodzą skrywane sekrety. W trakcie pobytu w miasteczku Żmuda ratuje życie kilku ludziom, a także wplątuje się w relacje z dwiema kobietami. Pierwszą z nich jest aspirant Weronika Nowacka, która łamie mu nos podczas ich pierwszego spotkania. Drugą jest pielęgniarka Maria Biernacka, z którą Adam miał romans w czasie studiów. Po rozstaniu Maria przerwała naukę i wyjechała z Warszawy. Kobieta jest teraz związana z doktorem Robertem Nowakowskim i wychowuje ośmioletniego syna Grzesia Biernackiego. Robert z rezerwą odnosi się do nowego lekarza w mieście.
8440.	W samo południe	Film jest opowieścią o heroicznym stróżu prawa („człowieku, który był zbyt dumny, aby uciekać” – cytat z plakatu filmowego), który w pojedynkę broni zastraszonych i bojaźliwych mieszkańców miasteczka przed czwórką rewolwerowców-bandytów. Początkowo liczy na wsparcie swych zastępców i mieszkańców; z czasem przekonuje się jednak, że może liczyć jedynie na siebie i na swoją dopiero co poślubioną małżonkę.
8441.	W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (film)	Na plaży Bond ratuje kobietę chcącą popełnić samobójstwo i przy okazji „załatwia” kilku mężczyzn, którzy przyjechali za kobietą. Nieznajomą spotyka ponownie w kasynie. Kobieta nazywa się Tracy di Vincenzo. Następnego dnia kilku mężczyzn „zaprasza” Bonda na przejażdżkę autem z pewnym osobnikiem. To Draco, szef jednej z najpotężniejszych organizacji przestępczych Europy, a przy okazji ojciec Tracy. Draco chce, aby James zbliżył się do jego córki. Bond wyraża zgodę, ale w zamian chce pomocy w odnalezieniu Ernsta Stavro Blofelda. Przełożony Bonda M nie zgadza się na taki układ. Bond chce zrezygnować z służby. Na szczęście Moneypenny zmienia pismo z prośbą o rezygnację na prośbę o urlop. Rozwija się związek. Jednocześnie Draco dostarcza coraz to nowszych informacji o położeniu Blofelda. Ukrył on się w szwajcarskich Alpach, w bazie Piz Gloria, gdzie pracuje w swoim laboratorium. 007 jako genealog przyjeżdża do Blofelda aby potwierdzić jego szlachectwo. Alpejska baza to jednocześnie klinika w której Blofeld leczył z alergii kobiety. Bond zostaje zdemaskowany. Blofeld wyjawia mu swój inteligentny plan. Chce wysłać swoje nieświadome niczego pacjentki (które hipnotyzuje w klinice), aby rozsiały wirus Omega, powodujący bezpłodność na całej ziemi. Zrobi to wtedy gdy ONZ nie przekaże mu sumy kilku milionów dolarów. Bondowi udaje się uciec z Piz Glorii. W miasteczku spotyka Tracy. Wezwane posiłki od Draco dokonują zniszczenia Piz Glorii. Blofeldowi jednak udaje się przeżyć, natomiast Bond i Tracy biorą ślub. Gdy jadą jedną z alpejskich szos, zatrzymują się w celu zdemontowania kwiatów z samochodu Aston Martin Bonda. W tym momencie pojawia się srebrny Mercedes-Benz 600 prowadzony ze znaczną prędkością przez Blofelda. Z pojazdu wychyla się Irma Bunt, podwładna Blofelda, i za pomocą karabinu maszynowego Thompson rani Tracy, nie udaje się jej jednak trafić Bonda, swojego celu, ponieważ ten schronił się za swoim samochodem. Zostaje wezwana pomoc, ale jest już za późno. Tracy ginie od kul wystrzelonych z limuzyny.
8442.	W.E.B. Du Bois	Urodził się w Great Barrington – małym miasteczku w zachodnim Massachusetts, w którym Murzyni stanowili niewielką grupę. Nigdy nie poznał ojca, gdyż ten odszedł na krótko po narodzinach syna. Chodził do tzw. zintegrowanego gimnazjum (uczęszczali do niego zarówno biali i czarni). Zajmował się także pracą dorywczą, aby wspierać finansowo matkę.
8443.	W.I.T.C.H.	W.I.T.C.H. – seria komiksowa autorstwa Elisabetty Gnone o przygodach pięciu dziewczyn: Will, Irmy, Taranee, Cornelii i Hay Lin (pierwsze litery tych imion tworzą tytuł komiksu) mieszkających w amerykańskim, fikcyjnym miasteczku Heatherfield. W.I.T.C.H. posiadają magiczne moce, są czarodziejkami i Strażniczkami Sieci. Ich zadaniem jest zamykanie portali, przez które z Meridianu przedostają się na Ziemię potwory i niechciani mieszkańcy.
8444.	Wachau (dolina)	Weißenkirchen in der Wachau na lewym brzegu Dunaju jest wraz z okolicznymi wsiami St. Michael, Wösendorf i Joching największym obszarem winogrodnictwa w Wachau. Uprawiane są tu białe odmiany winorośli Grüner Veltliner i Riesling. W miasteczku znajduje się wiele winnic – w największej winnicy – renesansowym Teiserhoferhofie mieści się muzeum regionalne.
8445.	Wacław Gaziński	Zaliczony przez władze okupacyjne do elity miasteczka, wraz z grupą przedstawicieli miejscowej inteligencji został aresztowany 4 maja 1940 roku i wywieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau. Po kilku miesiącach wraz z transportem więźniów znalazł się w Gusen. W obozie był znany jako rzeźbiarz, poeta, kompozytor i śpiewak. Komponował piosenki m.in. "List do matki", które śpiewał sam lub razem z Tadeuszem Faliszewskim. Niektóre z nich były nagradzane na obozowych konkursach muzycznych. Organizował koncerty i recytacje, na których deklamowali swoje utwory poeci obozowi: Grzegorz Timofiejew, Zdzisław Wróblewski, Mieczysław Paszkiewicz i inni. Wraz z dwoma przyjaciółmi: Stanisławem Walczakiem (pseud. Bim) - oraz Zdzisławem Wróblewskim stworzył rodzaj grupy artystycznej „Klub Trzech Wagabundów”. W maju 1945, po wyzwoleniu obozu przez Amerykanów, redagował wraz z ze Zdzisławem Wróblewskim kilkanaście numerów gazetki „Wspólny Front” w Linzu. W sumie, jako polityczny więzień obozów nazistowskich, przeżył tam pięć lat i jeden dzień.
8446.	Wacław Kowalski	* Komedia z pomyłek (1967) jako mieszkaniec miasteczka
8447.	Wacław Kryński	Po agresji ZSRR na Polskę 17 września wycofuje się na zachód i 28 września dołącza do Podlaskiej Brygady Kawalerii. Za przedarcie się dyonu z Niewirkowa do Podlaskiej Brygady Kawalerii oraz bohaterstwo w bitwie bitwie pod Kockiem zostaje uhonorowany przez gen. Franciszka Kleeberga Złotym krzyżem Virtuti Militari IV klasy. Order został mu doręczony dopiero po wojnie (przesłany został pocztą przez władze komunistyczne). Po przegranej bitwie trafia do niewoli i zostaje osadzony w Oflagu VII A w Murnau.
8448.	Wacław Milke	Od wczesnych lat dziecięcych przejawiał nieprzeciętne zdolności artystyczne i organizacyjne. Już w szkole podstawowej był organizatorem wielu uroczystości szkolnych i harcerskich. Później prowadził drużynę harcerską i krąg starszoharcerski, a działalność ich wywierała duży wpływ na życie społeczno-kulturalne miasteczka. Był organizatorem wielu obozów i biwaków harcerskich oraz wycieczek i pielgrzymek dla starszego społeczeństwa do Częstochowy, Gdyni itp. Prowadził szeroką działalność charytatywną dla najbiedniejszych dzieci miasteczka, gdzie znajdował pomoc u okolicznego ziemiaństwa.
8449.	Wacław Węgierski	Po śmierci ojca sprzedał on swój niewielki dział roli i przeniósł się do wielkopolskiego miasteczka Ostroróg. Należał do Kościoła braci czeskich. Miał być moderatorem szkoły tego wyznania w Lesznie. Przed 1581 r. poślubił nieznaną z nazwiska Jadwigę, z której miał syna Macieja Węgierskiego (1581-1638). Po śmierci pierwszej żony, przed 1586 r. zawarł powtórny związek małżeński z Małgorzatą z Ruchajewiczów (Ruchajewskich) (1564-1640). Ich potomstwem byli kolejno: Tomasz Węgierski (1587-1653), Jan Węgierski (1591-1636), Andrzej Węgierski (1600-1649) oraz Wojciech Węgierski (1604-1659). Wszyscy oni zostali protestanckimi kaznodziejami. Choć rodzina wywodziła się ze środowiska wyznaniowego braci czeskich, wszyscy synowie Wacława zostali duchownymi kalwińskimi.
8450.	Wadi Howar	Ta sezonowa rzeka ma swe źródła na Płaskowyżu Wadaj we wschodnim Czadzie. Przejściowo tworzy naturalną granicę państwową między Czadem i Sudanem, a konkretnie oddziela stan Darfur Zachodni w Sudanie z północy od Regionu Borkou-Ennedi-Tibesti w Czadzie, po czym przecina w Sudanie Darfur Północny. Rzadko toczy on swe wody dalej przez Prowincję Północną w drodze do Nilu, gdzie dociera on tylko po wyjątkowo obfitych opadach podczas pory deszczowej poniżej miasteczka Ad-Dabba.
8451.	Wadi al-Malik	Ta sezonowa rzeka ma swój początek w jeziorze Umm Badr w Północnym Kordofanie. Początkowo płynie na północ, po czym w okolicach 16°10'N; 28°48'E odbija na północny wschód, omijając z południa Gebel al-Ain, sezonowo tocząc swe wody dalej przez Prowincję Północną w drodze do Nilu, gdzie dociera on tylko po opadach pory deszczowej powyżej miasteczka Ad-Dabba. Poza porą deszczową niemal całe koryto rzeki wysycha.
8452.	Wadowice	Nazwa miasta została zapisana w spisie świętopietrza z XIV w. jako Wadowicze. Dokument biskupstwa krakowskiego pochodzi z 1326 roku, ale dotyczy sytuacji z roku 1325. Są w nim wymienione wszystkie kościoły w diecezji krakowskiej i jest też wśród nich kościół w Wadowicach jako filia parafialna kościoła z Mucharza. Kolejna wzmianka o mieście pochodzi z 27 lutego 1327 r., kiedy to w akcie hołdu lennego złożonego królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu przez księcia oświęcimskiego Jana I Scholastyka wymienione są miasta i miasteczka, w tym miasteczko (oppidum) Wadowicz.
8453.	Wadsworth Atheneum	Wielki kryzys z lat 30. XX w. ukształtował kolejne pokolenie artystów amerykańskich. Mimo iż rozwój miast i przemysłu w dalszym ciągu stanowił ważny temat ich twórczości, artyści ci skupili się na problemach małomiasteczkowej Ameryki i regionów wiejskich. Wielu artystów były wspieranych przez rząd federalny za pośrednictwem programów finansowanych przez Works Progress Administration. Programy te zachęcały do tworzenia sztuki, która miała za zadanie przekazywać rodzime amerykańskie wartości. Przedstawicielem nowego kierunku, tzw. american scene painting stał się Thomas Hart Benton, piewca centralnej części Ameryki. Przedstawiciele nurtu social realism, jak Ben Shahn, koncentrowali się na walce klasy robotniczej podejmowanej w celu przeprowadzenia reform społecznych, gospodarczych i politycznych. Preferowaną techniką malarską dla wielu artystów (Charles Ephraim Burchfield, Edward Hopper) stała się akwarela. W 1928 roku ówczesny dyrektor Wadsworth Atheneum, A. Everett „Chick” Austin Jr., zorganizował pierwszą indywidualną wystawę akwarel Hoppera i zakupił kilka z nich do kolekcji. Zorganizował on również pierwszą wystawę prac surrealistów poza Europą (Newer Super-Realism, 1931), aktywnie wspierał surrealizm i neoromantyzm, uważając te kierunki za alternatywne formy modernizmu. Austin podziwiał surrealistów za ich sztukę, opartą na snach i podświadomości. Surrealiści zarówno w literaturze jak i w sztuce zmieniali uporządkowane obiekty i słowa, tworząc z nich zaskakujące i niepokojące kombinacje. Jednym z przywódców ruchu był Salvador Dalí. Austin wynajął scenografów Eugene Bermana i Pavla Tchelitchewa do stworzenia tła dla przedstawień organizowanych w muzeum. Jednym z najambitniejszych jego przedsięwzięć stał się w roku 1936 Hartford Festival, tygodniowe święto sztuki, w trakcie którego odbywały się koncerty, przedstawienia taneczne, seanse filmowe, recitale oraz wystawy malarstwa i rysunku.
8454.	Waffen-SS	* wymordowanie 97 brytyjskich jeńców wojennych we francuskim miasteczku Le Paradis w departamencie Pas-de-Calais, 10 maja 1940, 3 Dywizja Pancerna SS Totenkopf. Rannych brytyjskich żołnierzy zmuszono do marszu w stronę zabudowań gospodarczych, gdzie zostali zastrzeleni z karabinów maszynowych, ciała pomordowanych zostały spalone na stosach.
8455.	Wagabunda (film)	Maggie Morgan, właścicielka podupadającego wesołego miasteczka, na czas naprawy pojazdu proponuje mu u siebie pracę. Charlie przyjmuje ją tylko ze względu na Cathy. Szybko okazuje się, że jego sceniczne popisy i rosnąca popularność przyczyniają się do wzrostu dochodów miasteczka. Problemy zaczynają się, gdy Charlie zakochuje się w Cathy, na co nie może przystać jej ojciec i zarazem zarządca miasteczka. Na dodatek dyrektor konkurencyjnego parku rozrywki, także jest nim coraz bardziej zainteresowany.
8456.	Wahl (Luksemburg)	Wahl − gmina i małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Redange.
8457.	Wahlhausen (Luksemburg)	Wahlhausen (luks. Wuelessen) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Hosingen. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 231 osób.
8458.	Wakacje Jasia Fasoli	Później Jaś udaje się na rynek we francuskim miasteczku, gdzie występuje publicznie: tańczy oraz śpiewa z ukradzionym wcześniej głośnikiem. Gdy zaczyna udawać, że jest kobietą w operze, udaje mu się zebrać kilkaset euro Jaś kupuje za nie bilet do autobusu, lecz przed wejściem do maszyny gubi go. W pogoni za nim trafia na kurzą farmę zostawiając chłopaka samego.
8459.	Wakacje z Madonną	Rzeźbiarz Robert spotyka na plaży w Dziwnowie Dankę, która po nieudanych egzaminach wstępnych na anglistykę samotnie spędza wakacje. Razem jadą do Starego Sącza, gdzie Robert ma przeprowadzić renowację barokowej rzeźby Madonny. Znajdującej się na dziedzińcu kościoła rzeźbie Robert ma m.in. odtworzyć brakującą głowę. Para zatrzymuje się w zabudowaniach przykościelnych i podaje się za małżeństwo, żeby nie budzić zgorszenia. Tymczaem Robert ma w Warszawie dziewczynę - Krystynę, do której dzwoni regularnie z poczty i która przysyła mu listy na poste restante. Robert przeżywa męki twórcze; nie wie, jakie rysy twarzy nadać rzeźbie. Jurek, miejscowy kilkunastoletni chłopak pada ofiarą zauroczenia Danką. Pewnego dnia pijany Jurek w miejscowej knajpie podcina sobie żyły stłuczoną butelką. Zostaje uratowany przed śmiercią i wraca do domu. Jego matka informuje Dankę, że zrobił to z miłości do niej. Prosi, by dziewczyna odwiedziła go i przekonała, że uczucie do mężatki nie ma sensu. Jednocześnie ostrzega ją, że jako pracownica poczty wielokrotnie słyszała, jak Robert dzwonił do innej kobiety i odbierał listy od kobiety. Danka wyjawia Jurkowi, że w rzeczywistości nie jest zamężna z Robertem. W małym mieście wieści rozchodzą się szybko. Dankę odwiedzają miejscowe kobiety i żądają, by opuściła miasteczko, ponieważ sieje zgorszenie. W końcu dopuszczają się rękoczynów wobec niej. Robert zrywa z Krystyną i kończy rzeźbę. Danka z Robertem opuszczają miasteczko i jadą razem do Warszawy. Okazuje się, że rzeźba otrzymała rysy twarzy Danki i miejscowi będą do takiej rzeźby się modlić.
8460.	Waldbillig	Waldbillig − gmina i małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w dystrykcie Grevenmacher, w kantonie Echternach.
8461.	Waldbredimus	Waldbredimus − gmina i małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w dystrykcie Grevenmacher, w kantonie Remich. Stolicą administracyjną gminy jest Trintange.
8462.	Waldemar Gawlik	* 1972: Było niegdyś miasteczko
8463.	Waldemar Zboralski	Jeśli chodzi o gejowskiego Wałęsę to była taka postać – nazywał się Waldemar Zboralski. To on był takim spiritus movens warszawskiego ruchu homoseksualistów. To on był pierwszym przewodniczącym i właściwie jako pierwszy zaczął pojawiać się w mediach jako przedstawiciel homoseksualistów. Starał się być wzorem na wzór zachodni. Wtedy też pojawiła się kwestia zachorowań na AIDS, więc Zboralski jako wzór do naśladowania dla innych zrobił sobie test i pokazał go publicznie. Pochodził z małego miasteczka, z rodziny robotniczej i nosił wąsy, więc niejako naturalnie został takim gejowskim Wałęsą.
8464.	Walden (utwór)	Esej gospodarka rozpoczyna się od przedstawienia czytelnikowi powodów napisania dzieła. Autor ujawnia się w narracji pierwszoosobowej, posługuje się toposem skromności, połączonym z ironią: „Zatem tych czytelników, których nieszczególnie interesuje moja osoba, przepraszam, że podejmuję się [...]” oraz „Niestety, ograniczona skala doświadczeń zmusza mnie do poprzestania na temacie własnej osoby”. Zapowiada, że książka będzie opisem dwóch lat i dwóch miesięcy, które spędził nad stawem Walden, po czym powrócił do miasteczka Concord. Thoreau adresuje swoje dzieło do „obywateli Nowej Anglii”, zastanawiając się nad ich „kondycją” i sposobami zaradzenia ich problemom. Nie zwraca się do ludzi, którzy sobie radzą, choćby utrzymując stary porządek, ale do tych, którzy są niezadowoleni z życia.
8465.	Walentin Chasapow	W 1919 r. jego rodzina wyjechała z Rosji, zamieszkując w Czechosłowacji. W 1935 r. Walentin W. Chasapow ukończył gimnazjum rosyjskie w miasteczku Moravská Třebová. Podczas nauki wstąpił do skautów. Następnie rozpoczął studia na uniwersytecie w Pradze. Od 1938 r. był członkiem Narodowego Związku Pracujących (NTS). Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r., przez Warszawę przedostał się do okupowanego Smoleńska. Następnie przebywał w Briańsku, gdzie został szefem administracji miejskiej. Jednocześnie z ramienia NTS prowadził nielegalną działalność konspiracyjną. PO zakończeniu wojny wyemigrował do Argentyny, zamieszkując w Buenos Aires.
8466.	Walerian Stroynowski	Urodził się prawdopodobnie w Chodaczkowie (pow. krzemieniecki), jako syn Benedykta i Marianny. Kształcił się w szkołach pijarskich (Złoczów?), a po ich ukończeniu poświęcił się zawodowi prawnika. Około roku 1780 poślubił Aleksandrę z Tarnowskich (primo voto Michałowa Jełowiecka) starościnę bracławską, z którą dochował się córki – Walerii Tarnowskiej. Rok później (1782) objął stanowisko podkomorzego buskiego. Poseł województwa wołyńskiego na Sejm Czteroletni w latach 1788-1791. Aktywny stronnik reform i jeden z sygnatariuszy Konstytucji 3 maja, deputat do konstytucji z Małopolski. W czasie insurekcji kościuszkowskiej powołany na stanowisko komisarza porządkowego wołyńskiego (15 czerwca 1794). W roku 1795 nabył od Stanisława Poniatowskiego miasteczko i klucz Horochów na Wołyniu, liczący 17 wsi. Wkrótce wykupił także 2, skonfiskowane biskupom unickim, folwarki (Rożyszcze, Żabcze), stając się jednym ze znaczniejszych właścicieli ziemskich Wołynia.
8467.	Walerij Tokariew	Walerij Iwanowicz Tokariew, ros. Валерий Иванович Токарев (ur. 29 października 1952 w wojskowym miasteczku na terenie poligonu Kapustin Jar w obwodzie astrachańskim, ZSRR) – kosmonauta rosyjski w stopniu pułkownika, wojskowy pilot doświadczalny 1. klasy.
8468.	Walferdange	Walferdange − gmina i małe miasteczko w centralnym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg.
8469.	Walka byków w miasteczku	tytuł = Walka byków w miasteczku
8470.	Walki o Damaszek (1148)	W sobotę, 24 lipca, armia chrześcijańska dotarła pod Damaszek i rozłożyła się obozem na skraju gajów i ogrodów, które otaczały miasto. Krzyżowcy zatrzymali się początkowo w miasteczku Manazil al-Asakir, położonym 6 km na południe od Damaszku, jednak nie zabawili tam długo i jeszcze tego samego dnia przenieśli się do wioski Al-Mazza, bogato zaopatrzonej w wodę. Tam po raz pierwszy nastąpiło spotkanie z żołnierzami damasceńskimi. Krzyżowcy natychmiast posłali do ataku wszystkie swoje wojska, zmuszając muzułmanów do odwrotu. Następnie żołnierze jerozolimscy rozproszyli się w celu wyeliminowania wszystkich oddziałów nieprzyjaciela, ukrywających się w okolicznych ogrodach. Wieczorem cały pas gajów na południe od miasta znalazł się w rękach chrześcijan, którzy niezwłocznie przystąpili do umacniania swoich pozycji, ścinając drzewa i budując z nich palisady.
8471.	Walki o Kowel i Włodzimierz Wołyński (1944)	Kowel był broniony przez oddziały SS oraz wycofujące się ze wschodu jednostki liniowe. W miasteczkach i osadach leżących na linii kolejowej Chełm - Kowel, Niemcy utworzyli punkty oporu. Wzmocniono też garnizon Włodzimierz Wołyński i broniono szosy Włodzimierz - Uściług. W rejonach nad lewym Bugiem, od Dorohuska do Uściługa, Niemcy zorganizowali ubezpieczenie i obronę rzeki.
8472.	Walki o Leyte	Do końca dnia A oddziały 6 Armii posunęły się ponad 3 km w głąb lądu. W sektorze X Korpusu 1. szwadron 7 Pułku Kawalerii (dalej PKaw) obsadził lotnisko Tacloban na półwyspie Cataisan, natomiast 2. szwadron, brnąc przez bagna, zajął wioskę San José i most na rzece Burayan, a pododdziały 24 DP zajęły położone na północ od Palo dominujące nad plażami wzgórze „522”, gdzie doszło do pierwszej większej wymiany ognia. W sektorze XXIV Korpusu 96 DP stanęła przed obsadzonym przez przeciwnika wzgórzem „Catmon”, zaś 7 DP zajęła miasteczko Dulag, co zmusiło japońskiego dowódcę obrony do wycofania swego stanowiska o 16 km, do miejscowości Dagami. W tych pierwszych walkach o Leyte straty wojsk amerykańskich to 55 zabitych i 192 rannych. Na wodach przybrzeżnych zatopiony został holownik, krążownik lekki USS „Honolulu” doznał uszkodzeń trafiony torpedą lotniczą, a niszczyciel USS „Chickasaw” doznał uszkodzeń na minie.
8473.	Walki o Wyspy Admiralicji	Pracownicy oddziału ANGAU dotarli 9 marca do miasteczka Mokerang i znaleźli tylko pięćdziesięciu pięciu mieszkańców. Okazało się, że wycofujący się Japończycy zabrali z ich ogrodów warzywnych wszystko, co nadawało się do zjedzenia, skazując tubylców na śmierć głodową, więc większość spośród nich wyruszyła na poszukiwanie czegoś do jedzenia. W tej sytuacji ANGAU zleciło zaopatrzenie tubylców w żywność Amerykanom.
8474.	Walki o archipelag Marianów	Lądowanie sił głównych rozpoczęło się o 7.00 rano 15 czerwca 1944. Siłom desantowym wsparcia artyleryjskiego udzielało 11 okrętów: pancerniki USS „Tennessee” i „California”, krążowniki „Birmingham” i „Indianapolis”, niszczyciele „Norman Scott”, „Monssen”, „Colahan”, „Halsey Powell”, „Bailey”, „Robinson” i „Albert W. Grant”. Ponad trzysta amtraków wysadziło 8000 marines na zachodnim wybrzeżu Saipanu – 2 Pułkowa Grupa Bojowa (ang. Regimental Combat Team, dalej RCT) ze składu 2 DMar na plażach „zielona” (8 PMar) i „czerwona” (6 PMar) na północ od Przylądka Afetna; 24 RCT ze składu 4 DMar na plażach „niebieska” (23 PMar) i „żółta” (25 PMar) na południe od tego samego przylądka, na wysokości miasteczka Charan Kanoa aż po przylądek Agingan.
8475.	Walking into Clarksdale	Nazwa albumu pochodzi od miasteczka Clarksdale znajdującego się w Delcie Mississippi, będącego miejscem, w którym rozwinął się gatunek Bluesa Delty.
8476.	Wallace i Gromit: Kwestia tycia i śmierci	Wallace i Gromit zakładają firmę "Top Bun" (Super Bułeczka) zajmującą się produkowaniem pieczywa. W mieście zaś grasuje seryjny, "zbożowy" morderca, który na swoje ofiary wybiera wyłącznie piekarzy. Gdy w gazetach pojawiła informacja o zamordowaniu dwunastego już w tym roku piekarza Boba, Gromit boi się, iż Wallace może powiększyć grono zabitych w miasteczku. Akcja się zagęszcza, kiedy podczas rozwożenia chleba, Wallace i Gromit spotykają Piellę, dziewczynę reklamującą chleb cienko krojony (Bake'o'Lite Girl), w której zakochuje się Wallace. Następnie, pod przykrywką Fluffies, jej psa, zachęca Walleca, aby poszedł z nią na spacer - tu zaczyna się romans Wallace'a i Pielli. Gdy Gromit zostaje posłany do Pielli, aby odnieść jej portmonetkę, odkrywa, że to ona jest "zbożowym mordercą" - przerażony próbuje ostrzec Wallace'a o jej zamiarach, konstruując wykrywacz metali. Ostatecznie, po nieudanej próbie zabicia Wallace'a, Piella ginie. Ciekawym szczegółem jest to, że Gromit zakochuje się z wzajemnością w Fluffies - suczce Pielli.
8477.	Wallington (New Jersey)	W mieście znajduje się polska parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa – parafia jest terytorialna (obejmuje całe miasto Wallington) oraz personalna (należą do niej Polacy mieszkający w Wallington i okolicznych miasteczkach). Jej proboszczem jest od 1998 Ks. kanonik Feliks R. Marciniak a wikariuszami są zwykle księża z Polski.
8478.	Walter Jeklin	Walter Jeklin (ur. 27 września 1969 w Šempeter pri Gorici. W latach 1925–1935 jego rodzina mieszkała w Schwarzenau, do momentu, gdy ojca przeniesiono do Mistelbach an der Zaya, położonego na północ od Wiednia. Walter uczęszczał do szkoły podstawowej (Volksschule) w Schwarzenau zanim zdał do szkoły realnej (Bundesoberrealschule) w Waidhofen an der Thaya. Przez te lata śpiewał także w chórze zakonu cystersów w Zwettl.
8480.	Walter Schellenberg	Po utworzeniu w 1939 roku Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) został mianowany szefem kontrwywiadu "Amt IVE" w IV departamencie Gestapo. Osobiście kierował operacją uprowadzenia z holenderskiego miasteczka nad granicą z Niemcami, Venlo (tzw. incydent w Venlo), dwóch wysokich rangą oficerów Secret Intelligence Service (wywiadu brytyjskiego MI6). Za wykonanie udanej akcji został odznaczony przez Adolfa Hitlera Krzyżem Żelaznym i promowany do stopnia pułkownika SS (Standartenführer).
8481.	Walter Smith	Jest synem szkockiego robotnika. Urodził się w prowincjonalnym miasteczku niedaleko Glasgow i od najmłodszych lat musiał zmagać się z biedą. Początkowo łączył grę w piłkę z pracą fizyczną. Jako zawodnik najdłużej – przez dwanaście lat – występował w Dundee United, ale nigdy nie wzniósł się ponad poziom piłki krajowej. W wieku dwudziestu dziewięciu lat poważna kontuzja uniemożliwiła mu kontynuowanie kariery sportowej.
8482.	Waltzing Matilda	W roku 1990 w miasteczku Kynuna (stan Queensland) otwarto muzeum "Matildy". Wśród innych pamiątek wystawiony jest tam także nutowy rękopis pieśni zapisany ręką Christiny Macpherson. Drugi rękopis znajduje się w Bibliotece Narodowej Australii (ang. National Library of Australia) .
8483.	Wambierzyce	* Wambierzyce odgrywały rolę prowincjonalnego miasteczka Lutyń w filmie Wielki Szu Sylwestra Chęcińskiego. W filmie główny bohater przybywa do Lutynia pociągiem, jednakże w rzeczywistości Wambierzyce nie posiadają stacji kolejowej, a rolę stacji Lutyń odegrała stacja w pobliskiej Polanicy-Zdroju.
8484.	Wampiry i świry	Film jest parodią serii filmów Zmierzch, akcja filmu rozgrywa się w Sporks w stanie Waszyngton. W miasteczku dzieje się coś niepokojącego gdyż codziennie giną ludzie. Mieszkańcy nie wiedzą co się dzieje mimo iż znaleziono ciało rybaka z ugryzieniami na szyi.
8485.	Wampirzyca Mona	Małe miasteczki Tiny
8486.	Wanda Dynowska	Była córką adwokata Eustachego i Heleny z Sokołowskich. Dzieciństwo i lata młodzieńcze spędziła w rodowym majątku ziemskim Istalsno, koło miasteczka Lucyn w Inflantach Polskich. Otrzymała wszechstronne wykształcenie, opanowała biegle język francuski, język włoski, język hiszpański, język łotewski i język rosyjski. Studiowała romanistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie oraz na Uniwersytecie w Lozannie. Interesowała się teozofią, co skierowało ją do zapoznania się z kulturą i religią Indii oraz kwestią reinkarnacji.
8487.	Wanda Rewieńska	Po śmierci męża (1930) skoncentrowała się na pracy zawodowej. Była kolejno asystentką i adiunktem w Zakładzie Geografii Uniwersytetu Wileńskiego (kierowanym przez Mieczysława Limanowskiego). W 1934 obroniła doktorat (praca Bereza Kartuska. Wybrane materiały z antropogeografii miasteczka), w 1939 uzyskała habilitację (praca Miasta i miasteczka w północno-wschodniej Polsce. Położenie topograficzne, rozplanowanie, fizjognomia). Nie zdążyła podjąć wykładów na Uniwersytecie Wileńskim wobec wybuchu II wojny światowej.
8488.	Wangaratta	Dnia 28 czerwca 1880 roku w małym miasteczku Glenrowan, które znajduje się w odległości około 10 km od Wangaratty, miała miejsce strzelanina, w wyniku której pojmano najsłynniejszego Australijskiego zbiegłego skazańca – Neda Kelly’ego.
8489.	Warken (Luksemburg)	Warken (luks. Waarken) – miasteczko w centralnym Luksemburgu, w gminie Ettelbruck. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 1153 osób.
8490.	Warlubie (wieś w województwie kujawsko-pomorskim)	Wieś ma charakter małomiasteczkowy. W Warlubiu droga krajowa nr 91 krzyżuje się z drogami wojewódzkimi nr 214, nr 217, 238 i 391. W pobliżu wsi znajduje się węzeł autostrady A1. Miejscowość jest siedzibą urzędu gminy.
8491.	Warnice (powiat myśliborski)	* 15.01.1465 - elektor Fryderyk II Żelazny potwierdza żonie Dionizego von der Osten, Pelagii, dożywocie w postaci dworu i miasteczka Golenice z wsiami Kierzków, Golczew, Warnice, częścią Rowu, Smolnicką Puszczą, młynem Smoliniec Mały, z dochodami w rybach, mięsie, zbożu po mężu na wypadek jego zgonu
8492.	Warrego (rzeka)	Gdy uderza La Niña wzdłuż Warrego zdarzają się powodzie; największe związane z tym zjawiskiem miały miejsce w latach 1950, 1954-1956, 1971, 1973, 1998 i 2008. Co dziwne, najgroźniejsza z odnotowanych powodzi miała miejsce, gdy La Niña nie wykazywała aktywności. W kwietniu 1990 roku, na skutek dwóch szczególnie głębokich, ciągnących ku wschodowi zatok niskiego ciśnienia, w Cunnamulla spadło w ciągu dwóch tygodni ponad 400 mm deszczu (więcej niż przeciętny średni opad w ponad 60% obserwowanych lat). Rzeka, podobnie jak większość dopływów Darling, osiągnęła rekordowy poziom obracając w perzynę miasteczka Augathella Charleville. Najwyższy stan wód rzeki − 8,54 m − odnotowano w Charleville.
8493.	Warto kochać	Warto kochać – polski serial telewizyjny, emitowany w telewizji TVP 1 od 1 października 2005 do 16 lutego 2007. Serial jest współczesnym serialem obyczajowym. Przedstawia losy mieszkańców małego polskiego miasteczka. Ważnym wątkiem jest historia miłosna rozgrywająca się na tle zmian społecznych zachodzących na polskiej prowincji.
8494.	Waręż	Waręż (ukr. Варяж; pol. hist. (1951–89) Nowoukrainka) – wieś (do 1934 miasteczko) na Ukrainie w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim.
8495.	Washington University in St. Louis	Miasteczko Danforth położone jest na 169 akrach w zachodniej części Parku Forest i częściowo w granicach miasta St. Louis. Część miasteczka uniwersyteckiego należy do administracji miasta Clayton.
8496.	Wasilij Miedwiedski	Wasilij Ławrientjewicz Miedwiedski (ros. Василий Лаврентьевич Медведский, ur. 1896 w miasteczku Szumiaczi, zm. 23 czerwca 1945 w Moskwie) – Białorusin, funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych, komisarz bezpieczeństwa państwowego.
8497.	Wasilij Popow (rosyjski polityk)	W roku 1783, po śmierci Dołgorukiego, przeszedł na służbę Potiomkina, szybko stając się jego prawą ręką i oficerem do zadań specjalnych. W 1786 roku Popow został sekretarzem carycy Katarzyny. W tym samym roku został − za wierną służbę − nagrodzony nadaniem miasteczka Reszetyliwka (ros. Решетиловка) w jekaterynosławskiej guberni.
8498.	Wasiliszki	Wasiliszki (biał. Васілішкі) – wieś (dawne miasteczko) na Białorusi, w rejonie szczuczyńskim obwodu grodzieńskiego. Do 1939 na terenie II Rzeczypospolitej, w województwie nowogródzkim, powiecie lidzkim, siedziba wiejskiej gminy Wasiliszki.
8499.	Wasilków	W połowie XVII wieku miasteczko zamieszkiwało około 500 mieszkańców. Przed I rozbiorem Polski w Wasilkowie mieszkało już 1500 osób, w tym ok. 100 unitów i 150 Żydów. Po III rozbiorze w 1795 roku Wasilków włączony został do Prus Wschodnich, a w 1807 do zaboru rosyjskiego.
8500.	Wasserbillig	Wasserbillig (luks. Waasserbëlleg) – miasteczko we wschodnim Luksemburgu, stolica administracyjna gminy Mertert. Miejscowość zamieszkują 2834 osoby.
8501.	Wassily Kandinsky	Kandinsky urodził się 4 (16 grudnia) 1866 roku w Moskwie. Pochodził z rodziny zamożnych przedsiębiorców. W 1871 roku jego rodzina przeniosła się do Odessy z powodu problemów zdrowotnych ojca. W gimnazjum pobierał klasy nauki gry na pianinie i na wiolonczeli. W 1886 roku wrócił do Moskwy, by studiować prawo i ekonomię. Nigdy jednak nie obronił doktoratu.Tuż po studiach wziął ślub ze swoją kuzynką Anną Chimyakiną. W 1896 roku malarz wyjeżdża do Monachium aby w całości oddać się malarstwu. Niestety Akademia monachijska uznaje jego umiejętności za niedostateczne. W tej sytuacji Kandinsky decyduje się na studia w szkole słoweńskiego artysty Antona Ažbe. W 1900 roku wstępuje na Akademię Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie studiuje pod okiem wybitnego niemieckiego malarza Franza Stucka. Przez następne pięć lat podróżował wraz z Gabrielą po Europie. Gdy wrócili do Bawarii, osiedlili się w małym miasteczku Munaru, u podnóży Apl. Był to okres bardzo intensywnego i owocnego poszukiwania inspiracji. Obrazy pochodzące z tamtego czasu to pejzaże charakteryzujące się dysharmonią kolorów. Często inspirował się również starymi rosyjskimi opowieściami, tworząc urzekające dzieła sztuki.
8502.	Wassy	Na mieści Wassy zabezpieczono posag Marii Stuart, żony Franciszka II. W 1562 wojska Gwizjuszy wtargnęły do miasta i wymordowały prawie 60 protestantów uczestniczących w nabożeństwie. W tym miasteczku zakończył swój żywot polski oficer i generał rewolucji, Jan Kwiryn de Mieszkowski (1744-1819) z Karczewa.
8503.	Wasyl Barka	Wasyl Barka urodził się w niezamożnej rodzinie rejestrowanego kozaka. Rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Łubniach, następnie studiował w seminarium duchownym (przemianowanym później na gimnazjum) – jedynej dostępnej dla niego bezpłatnej szkole. Niestety, jego ojciec zachorował na tyfus, co zmusiło Barkę do szukania pracy w okolicznych wsiach, by móc wyżywić rodzinę. W końcu udało mu się wrócić do miasta i do szkoły, którą zakończył ze specjalnością nauczycielską. Przyszły pisarz zdobył pracę nauczyciela matematyki i fizyki, którą później źle wspominał, ponieważ przedmioty te całkiem go nie interesowały. Do 1928 r. Wasyl Barka uczył fizyki i matematyki w górniczym miasteczku Sioma Rota w Donbasie, nad Dońcem. Nie dawało mu to jednak satysfakcji, ani w żaden sposób nie czuł się tam spełniony. W tym samym roku wszedł w konflikt z miejscowym komitetem partyjnym, wskutek czego musiał uciekać z kraju. Dotarł do Krasnodaru, gdzie ukończył studia filologiczne.
8504.	Wasyl Szczerbej	Wasyl Mychajłowycz Szczerbej, ukr. Василь Михайлович Щербей, ros. Василий Михайлович Щербей, Wasilij Mychajłowicz Szczerbiej (ur. 14 sierpnia 1955 w miasteczku Żdenijewo, w obwodzie zakarpackim, Ukraińska SRR, zm. 3 sierpnia 1985 tamże) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy.
8505.	Waterford	Ferrybank to jedyna dzielnica Waterford leżąca na północnym brzegu rzeki. Jest to w zasadzie osobne miasteczko z własnym rynkiem, które zawsze było odizolowane od centrum miasta z powodu braku dogodnej przeprawy przez rzekę Suir.
8506.	Watra	* Vatra Dornei – miasteczko położone nad ujściem Dorny do Bystrzycy, na Bukowinie południowej (Rumunia)
8507.	Waubeek	* Waubeek - miasteczko w hrabstwie Pepin, w stanie Wisconsin
8508.	Waukegan (Illinois)	Jack Benny spędził tutaj dzieciństwo. W miasteczku jest jego pomnik, a jego imię nosi szkoła średnia.
8509.	Wauwatosa	Osada została założona w 1935 roku przez 18 rodzin osadników w miejscu nazwanym Wau-wau-too-sa. Nazwa pochodzi od słowa z języka indiańskiego plemienia Potawatomi, oznaczającego świetlika. Według spisu z 1840 miało już 342 mieszkańców. W 1892 miejscowość stała się miasteczkiem (town), a w roku 1897 status został zmieniony na miasto (city). W latach 50. XX wieku granice miasta zostały rozszerzone. Największy rozkwit miasta miał miejsce w latach 60. i na początku 70. Wtedy to liczba populacji wynosiła ponad 58 tys.
8510.	Wawel Zaginiony	Pierwszą część stanowi hall środkowy, gdzie znajdują się modele przedstawiające XVIII-wieczną zabudowę wzgórza – bryłę zamku zamkniętego od zachodu kuchniami, katedrą, budowlami kościelnymi. Znajduje się tam także tzw. miasteczko wawelskie, gdzie wznosiły się kościoły: św. Michała i św. Jerzego. Na ścianie z lewej strony umieszczona jest plansza z planem wzgórza i opisem zabudowy ukazanej na modelu.
8511.	Wawiórka	Wawiórka (lub Wiewiórka, biał. Вавёрка) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim.
8512.	Wawrzyniec Dayczak	Urodził się 27 sierpnia 1882 roku na Podolu we wsi Reniów w pobliżu miasteczka Załoźce, w dawnym województwie tarnopolskim. Był najstarszy w rodzeństwie synem chłopa Macieja. Po ukończeniu klasycznego gimnazjum w Brodach, studiował na Politechnice Lwowskiej na wydziale architektury, zdając egzamin dyplomowy w 1915 roku. W latach gimnazjalnych w Brodach nawiązał kontakt z tajną międzyzaborową organizacją o nazwie ,,ZET’’. Działalność tę kontynuował w okresie studiów od roku 1904 , należy już w następnym roku do wyższych szczebli tej organizacji – do Koła Brackiego ,,Zetu’’. Był w 1905 kurierem do Warszawy, uczestnicząc w ten sposób w pracach przygotowawczych do pamiętnego strajku szkolnego. Równolegle pracował jako działacz ramach sekcji wschodniej trójzaborowej zasłużonej organizacji społeczno-oświatowej pod nazwą Towarzystwo Szkoły Ludowej (TSL). W 1908 roku założył Drużyny Bartoszowe –pierwszą w Polsce okresu zaborów organizację niepodległościową młodzieży wiejskiej. Był do 1912 roku i Naczelnikiem Komendy Głównej Drużyn Bartoszowych. Po ukończeniu studiów w 1915 roku został powołany do wojska austriackiego.
8513.	Wawrzyniec Wspaniały	W odpowiedzi rozwścieczony papież Sykstus IV obłożył Wawrzyńca de’ Medici ekskomuniką. Kiedy ta nie podziałała, papież zawarł sojusz z królem Neapolu Ferrante, którego syn Alfons, książę Kalabrii, ruszył na Florencję. Na granicy Toskanii dołączył doń 3 lipca Federico da Montefeltro, dowódca wojsk papieskich. Wojna była długa, ale niezbyt krwawa. Jesienią 1479 roku Książę Kalabrii przegonił wojska florenckie spod Poggio Imperiale i zatrzymał się dopiero pod miasteczkiem Colle di Val d'Elsa, które niespodziewanie stawiło zacięty opór. To spowodowało, że zima 1479/1480 zastała go w polu zaledwie 15 km od bram Florencji. Gdyby Toskanię zaatakował dodatkowo Ludovico Il Moro, nowy władca Mediolanu, Florencja musiałaby ulec. Dlatego Wawrzyniec podjął akcję dyplomatyczną, wysyłając swych ambasadorów do Mediolanu. Już wkrótce Il Moro powiadomił go, że Ferrante, któremu zaczął przeszkadzać Girolamo Riario, jest gotów negocjować. Dzięki osobistej wizycie w Neapolu, Wawrzyniec zdołał w marcu 1480 roku doprowadzić do zawarcia pokoju i wyciszenia sytuacji w całych Włoszech.
8514.	Wałbrzych	Wałbrzych, dotąd niewielkie i peryferyjnie położone miasteczko przeżył okres intensywnej urbanizacji, przeradzając się w duży ośrodek przemysłowy i wchłaniając jako nowe dzielnice wsie położone w okolicznych dolinach. W 1871 r. Wałbrzych stał się wraz z Prusami częścią zjednoczonej Rzeszy Niemieckiej, korzystając z jej szybkiego rozwoju gospodarczego. W miarę rozwoju miasta następowała rozbudowa jego infrastruktury komunalnej. Pierwsza linia kolejowa połączyła Wałbrzych i Wrocław w 1853 r., a od 1880 r. można było dotrzeć pociągiem do Kłodzka i Czech. Miasto uzyskało także wszelkie niezbędne urządzenia komunalne: elektryczność w 1896, gaz w 1868, wodociągi w 1905 i komunikację tramwajową w 1898 r.
8515.	Wałentyn Kriaczko	Wałentyn Mykołajowycz Kriaczko, ukr. Валентин Миколайович Крячко, ros. Валентин Николаевич Крячко, Walentin Nikołajewicz Kriaczko (ur. 27 stycznia 1958 w miasteczku Komsomolśke, w obwodzie charkowskim, Ukraińska SRR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.
8516.	Waśniów	Długosz podaje, iż miasteczko Waśniów posiada kościół parafialny drewniany pw. św. Piotra. Dziesięcinę z łanów miejskich w wysokości 10 grzywien pobierał opat wąchocki. Pleban miał wówczas rolę i łąki. Rozległa natenczas parafia obejmowała, oprócz miasta, 25 wsi.
8517.	Wczesne sprawy Poirota	W miasteczku Market Basing życie odbiera sobie Walter Protheroe. Wezwany na miejsce zdarzenia doktor Giles nie wierzy w samobójstwo i swoimi spostrzeżeniami dzieli się z inspektorem Jappem, który w towarzystwie Poirota i Hastingsa spędza akurat weekend w okolicy.
8518.	Wecker (Luksemburg)	Wecker - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Biwer. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwały 624 osoby.
8519.	Weenzen	Weenzen – dzielnica miasteczka Duingen w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Hildesheim, w gminie zbiorowej Leinebergland. Do 31 października 2016 jako samodzielna gmina wchodziła w skład gminy zbiorowej Duingen.
8520.	Weert	* W Weert znajduje się drugie co do wielkości wesołe miasteczko w Holandii.
8521.	Weicherdange	Weicherdange (luks. Wäicherdang, niem. Weicherdingen) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Clervaux. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 207 osób.
8522.	Weidingen (Luksemburg)	Weidingen (luks. Wegdichen) - małe miasteczko w północno-zachodnim Luksemburgu, w gminie Wiltz. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 130 osób.
8523.	Weiler (kanton Vianden)	Weiler - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Putscheid. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 143 osób. Weiler
8524.	Weiler-la-Tour	Weiler-la-Tour − gmina i małe miasteczko w południowym Luksemburgu, w dystrykcie Luksemburg, w kantonie Luksemburg. Stolicą administracyjną gminy jest Hassel.
8525.	Weilerbach (Luksemburg)	Weilerbach (luks. Weilerbaach) - małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w gminie Berdorf. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 267 osób.
8526.	Weiswampach	Weiswampach − gmina i małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Clervaux.
8527.	Wejwery	Wejwery (lit. Veiveriai) – miasteczko na Litwie położone w okręgu kowieńskim w rejonie preńskim na Suwalszczyźnie, liczące 1 100 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wejwery.
8528.	Welcome to Sajjanpur	Tematem tego filmu jest historia młodego mężczyzny, który w małym miasteczku trudni się pisaniem listów w imieniu niepiśmiennych mieszkańców. W komiczno-dramatycznej formie w filmie tym odbijają się takie problemy jak wygrywanie antagonizmów hindusko-muzułmańskich podczas wyborów, przemoc w polityce, los wdowy, problem rozdzielenia rodzin, których żywiciel latami zarabia w wielkim mieście, przesądy obyczajowe. W filmie pojawia się też postać hidźry. Relacje w Sajjanpur widziane są oczyma zakochanego w zamężnej kobiecie narratora opowieści.
8529.	Welehrad	* Buchlovice - 5 km na zachód-południowy zachód - zabytkowe miasteczko, pierwsza wzmianka z 1207, obecnie blisko 2 500 mieszkańców. W miasteczku kościół św. Marcina, barokowy z lat 1640-43, wybudowany na miejscu wcześniejszego, gotyckiego oraz barokowy zespół pałacowo-parkowy z XVIII w. (park francuski o powierzchni 19 ha)
8530.	Welfowie	Początków tego rodu trzeba szukać w niewielkim miasteczku Este, położonym na południe od Padwy. Tam osiedlił się niejaki Alberto Azzo II, który zamek ten obrał na swą siedzibę. Jego przodkowie przywędrowali wraz z wojskiem Karola Wielkiego. W 1035 roku ożenił się z Kunegundą, siostrą karynckiego księcia Welfa III. Gdy ten zmarł bezpotomnie, syn tej pary Welf IV odziedziczył spadek po wuju. Był on założycielem drugiej dynastii Welfów. Po śmierci Kunegundy Albert Azzo II ożenił się po raz wtóry z Garsendą z Maine. Syn, który się urodził z tego związku, Fulko (zm. 1128) odziedziczył po ojcu dobra włoskie.
8531.	Welfrange	Welfrange (luks. Welfreng) - małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w gminie Dalheim. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 139 osób.
8532.	Wellenstein (Luksemburg)	Wellenstein − gmina i małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w dystrykcie Grevenmacher, w kantonie Remich. Stolicą administracyjną gminy jest Bech-Kleinmacher.
8533.	Wenlock Olympian Games	W latach 40. XIX wieku w Anglii wzrosło zainteresowanie sportem antycznym. W Birmingham powołano do życia Instytut Ateński, który propagował kulturę antyczną (odbywały się w nim m.in. comiesięczne spotkania gimnastyczne połączone ze sportową rywalizacją). W 1841 roku dr William Penny Brookes założył Wenlock Agricultural Reading Society (WARS), które było otwartą płatną biblioteką dla rolników z Much Wenlock i okolic. WARS wspierał również wychowanie fizyczne w lokalnych szkołach. W 1849 lub 1850 roku, dzięki staraniom Brookesa utworzono stowarzyszenie olimpijskie (Wenlock Olympic Class, inicjatywa ta była pod auspicjami WARS), które miało na celu poprawę aktywności moralnej, intelektualnej i fizycznej mieszkańców miasteczka i jego okolic, a zwłaszcza klasy robotniczej poprzez zachęcanie do rekreacji na świeżym powietrzu.
8534.	Werchiwci (obwód lwowski)	Dawniej (do 1794) miasteczko. W II Rzeczypospolitej do 1934 samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Bylice w powiecie samborskim w woj. lwowskim. Gminę Bylice zniesiono 1 kwietnia 1937 roku a z jej obszaru utworzono nową gminę Rajtarowice, której to Rajtarowice stały się siedzibą.
8535.	Werdomicze	Werdomicze (biał. Вердамічы; ros. Вердомичи; hist. również Wierdomicze) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie świsłockim obwodu grodzieńskiego, około 12 km na wschód od Świsłoczy.
8536.	Werejki	Werejki (biał. Вярэйкі, Wiarejki; ros. Верейки, Wieriejki) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie wołkowyskim, siedziba sielsowietu.
8537.	Werner Herzog	Jako reżyser filmów fabularnych debiutował w 1968 roku Znakami życia, opowiadającymi o żołnierzu imieniem Stroszek, który wegetując w koszarowym miasteczku popada w obłęd. Na ten sam rok przypada również krótkometrażowy film dokumentalny Ostatnie słowa (realizowany równocześnie ze Znakami życia), przedstawiający postać mieszkańca Krety, który jako jedyny zna język, jakim posługiwali się jego przodkowie.
8538.	Weronika Mars (film)	Akcja rozpoczyna się dziewięć lat po wydarzeniach, które miały miejsce w trzecim sezonie. Na nowo poznajemy byłą nastoletnią detektyw Weronikę Mars Kristen Bell, która opuściła już rodzinne miasteczko Neptune w Kalifornii i przeniosła się do Nowego Jorku, gdzie jest w stałym związku z Pizem Piznarskim. Bohaterka stara się o pracę w prestiżowej kancelarii Truman-Mann. Pewnego dnia kontaktuje się z nią jej były chłopak Logan Echolls Jason Dohring, teraz porucznik w Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych. Zostaje on oskarżony o zamordowanie swojej dziewczyny Carrie Bishop, gwiazdy pop pod pseudonimem „Bonnie DeVille”. Weronika zgadza się powrócić do Neptun i pomóc Loganowi wybrać prawnika. Podczas wizyty spotyka się z ojcem Keith Mars Enrico Colantoni, były szeryf Neptun pokazuje jej jak korupcja szerzy pod rządami szeryfa Dany’ego Lamba. Weronika zaczyna badać okoliczności śmierci Carrie. Podczas swojego dochodzenia Veronika jest uczestniczką zjazdu absolwentów na którym spotyka dawnych przyjaciół z liceum: Wallace Fennell Percy Daggs i Cindy „Mac” MacKenzie Tina Majorino. Tam dowiaduje się, że były członek gangu motocyklistów Eli „Weevil” Navarro Francis Capra przeszedł diametralną zmianę osobowości oraz założył rodzinę. Podczas zjazdu Weronika stwierdza, że zabójstwo Carrie jest połączone ze śmiercią najlepszej przyjaciółki Susany Knight. W trakcie spotkania absolwentów wrogo nastawiona koleżanka Madison Sinclair Amanda Noret odtwarza kopię sex taśmy, na nagraniu jest Weronika i Piz. Nagle wybucha wielka walka, którą opanowuje główna bohaterka włączając zraszacze. Weronika podczas imprezy przeprowadza śledztwo rozmawiając z obecnymi, którzy byli z Susan i Carrie na łodzi podczas feralnego dnia. Tymczasem podczas powrotu do domu ze zjazdu, Weevil zatrzymuje się aby pomóc kierowcy nękanemu przez gang motocyklowy, podczas akcji Weevil zostaje ranny.
8539.	Weronika Mars	Weronika Mars (oryg. Veronica Mars) – amerykański kryminalny serial telewizyjny dla młodzieży, stworzony przez Roba Thomasa. Premiera pierwszego sezonu odbyła się 22 września 2004 roku na stacji UPN, a ostatni odcinek został wyemitowany 22 maja 2007 roku, już przez stację The CW. Akcja serialu dzieje się w nieistniejącym miasteczku Neptune, w południowej Kalifornii. Tytułowa bohaterka, grana przez Kristen Bell, to młoda dziewczyna, studentka, która skończyła liceum i trafiła na studia, już z licencją detektywa – tak jak jej ojciec.
8540.	Wes Bentley	Przyszedł na świat jako trzeci z czterech synów pastora metodystów Davida i Cherie (z domu Baker) Bentleyów. Dorastał w niewielkim miasteczku Mountain Home, w stanie Arkansas, z trojgiem braci – dwójką starszych Jameyem i Philipem oraz młodszym Patrickiem. Marzył, by w przyszłości być wykonawcą hip-hopu. W 1996 po ukończeniu szkoły średniej Sylvan Hills High School w Sherwood, w stanie Arkansas, gdzie należał do kółka teatralnego, kontynuował edukację w Drama Division przy Juilliard School w Nowym Jorku. Był związany z Drama Division w ramach Grupy 29 (1996-2000), ale opuścił szkołę po roku, by kontynuować karierę aktorską.
8541.	Wesele (film 2004)	Film przedstawia tytułowe wesele córki małomiasteczkowego badylarza, które niezwykły zbieg wypadków zmienia w katastrofę. „Wesele” stanowi satyrę na polską mentalność, a także ukazanie ludzkich wad i przywar, z chytrością i chciwością na czele. Akcja filmu rozgrywa się w województwie podkarpackim; najprawdopodobniej jest to Gmina Jedlicze, gdyż w dialogach pada informacja, iż od domu weselnego oddalona jest o 15 km wieś Piotrówka.
8542.	Wesele Muriel	Zakompleksiona i otyła nastolatka Muriel żyje w prowincjonalnym miasteczku na wybrzeżu oceanu. Jej jedyną pociechą są staromodne piosenki ABBY. Pewnego dnia postanawia zmienić swe życie, kradnie pieniądze i ucieka wraz z najbliższą przyjaciółką Rhondą do Sydney.
8543.	Wesele Przyprostyńskie	:Muzeum Regionalne w Przyprostyni przy Zbąszyniu gromadziło nie tylko ciekawe eksponaty z terenu swego powiatu, lecz również powiatów czysto polskich znajdujących się po tamtej stronie granicy. Poza tym zwracają uwagę działy: pamiątek z powstania wielkopolskiego i ubiorów regionalnych; w tym ostatnim wyróżnia się piękny strój z Dąbrówki Wielkiej (Wielkopolskiej), wsi polskiej po stronie niemieckiej liczącej 99% Polaków. Prace około muzeum i wesela chłopskiego dokonuje nauczycielstwo z własnej inicjatywy, bez nakazu z góry. Wniosek, jaki z tego trzeba wysnuć, to nakaz wysyłania do szkół na polskim, zachodnim pograniczu elementu nauczycielskiego jak najbardziej wyrobionego społecznie, jak najbardziej wartościowego. Nauczyciel bowiem w miasteczku lub wsi pogranicznej to nie tylko wychowawca dzieci miejscowych, lecz twórca kultury polskiej.
8544.	Wesele u drobnomieszczan	Akcja sztuki trwa jeden wieczór i ukazuje przyjęcie weselne młodej pary z drobnomieszczańskiej rodziny, w małym miasteczku gdzieś w Niemczech. Do zaślubin zmusiła ich ciąża panny młodej, co jest swego rodzaju tematem tabu, pomimo wyraźnie zaokrąglonego już pod białą suknią brzucha dziewczyny. Sztuka w ironiczny czy wręcz groteskowy sposób ukazuje obyczajowość tego środowiska, zwracając uwagę na panujące w nim hipokryzję i fałsz. Odsłania też niełatwe relacje osobiste, panujące w gronie z pozoru bardzo się kochających i szanujących członków rodziny i ich przyjaciół.
8545.	Weseli biedacy	Akcja toczy się w małym żydowskim miasteczku w Polsce. Miejscowy zegarmistrz i jego przyjaciel, krawiec, prowadzą filozoficzne rozmowy, szczególnie podczas spacerów. Podczas jednej z przechadzek ich uwagę zwraca tłusta plama na polu. Po dokładnym zbadaniu okazuje się, że to ropa. Bohaterowie snują plany dotyczące eksploatacji domniemanego złoża. Niestety, nie wiedzą, że wcześniej przejeżdżał tędy wóz wiozący nieszczelną kadź z naftą. Mimo że bohaterowie zamierzają wszystko utrzymać w tajemnicy, za sprawą żony jednego z nich dowiaduje się o tym całe miasteczko. Okoliczni mieszkańcy nagabują ich, chcąc przyłączyć się do interesu. Lokalny bogacz deklaruje inwestycję swojego kapitału w przedsięwzięcie naftowe, a amerykański turysta rozpoczyna starania o koncesję. Krawiec z zegarmistrzem próbując zorganizować pieniądze na ten cel, planują małżeństwo swoich dzieci – jeden z nich dzięki temu zaoszczędzi na posagu. Jednak w tym czasie córka zegarmistrza, dowiadując się o tym planie, ucieka z domu z wędrownym aktorem, kradnąc plany naftowego biznesu. Bohaterowie wyjeżdżają na jej poszukiwanie. W tym czasie również nie mogą odpędzić się od chętnych do ropy - nagabywani przez wędrownego sprzedawcę tłuką wszystkie butelki w sklepie jego kuzyna, przez co trafiają do szpitala psychiatrycznego. Gdy w końcu z niego wychodzą, okazuje się, że bogaty Amerykanin przebywający w tych okolicach w poszukiwaniu żony wykupił miejscowe pola. Po usilnych poszukiwaniach złóż, rozwiewają się wszelkie nadzieje spragnionych szybkiego zarobku - pod ziemią znajdują się tylko kamienie. Nie zniechęca ich to jednak, snują teraz plany uruchomienia kamieniołomu.
8546.	Weselinowo (obwód Szumen)	Wieś położona jest na drodze między Szumen a Karnobat, 12 km od miasteczka Smjadowo. Weselinowo znajduje się pośród wzgórz, na północ od pasm Starej Płaniny. Obszar ten jest krasowy, znajdują się złoża minerałów i wody mineralnej. Klimat jest umiarkowany, kontynentalny.
8547.	Weselące się narody	Delegaci zostali zakwaterowani w hotelach oraz w specjalnie przygotowanym miasteczku kempingowym. Wynajęto też 38 pociągów, którymi zostali przywiezieni z różnych części Stanów Zjednoczonych. W czasie przerwy serwowano również posiłki.
8548.	Wesoła siódemka	Wesoła siódemka (ang. The Get Along Gang; fr. Les Amichaines, 1984-1986) – kanadyjsko-japońsko-francusko-amerykański serial animowany, wyprodukowany przez DIC Entertainment. Opowiada o grupie przyjaciół z miasteczka Green Meadow. Bohaterami serialu "Wesoła siódemka" są kot Tobby, jeżozwierz Inka, bóbr Bingo, łoś Jelonek, owca Tina i pies Dolly. Niestety, dokuczają im agresywny aligator Dyll i lekkomyślna jaszczurka Kroko. Serial powstał na przełomie roku 1984 i 1985.
8549.	Westby (Montana)	Pierwotnie Westby było wiejską osadą powstałą w pierwszej dekadzie XX w. w północno zachodniej części stanu Północna Dakota. Od 1910 r. funkcjonowała tam poczta, otwarto również sklep i bank. Jednak kiedy w 1913 r. uruchomiono, przebiegającą przez pobliskie terytoria, linie kolejową Soo Line Railroad większość biznesu i mieszkańców przeniosła się ok. 2 mile na północny zachód, w pobliże linii kolejowej. Większość nowej lokalizacji miasteczka znalazła się w obrębie hrabstwa Sheridan w Montanie, jedynie niewielki skrawek przynależy do Północnej Dakoty. Przeniesienie poczty w nową lokalizację prawdopodobnie nastąpiło dopiero w 1916 r., co ostatecznie przypieczętowało przeniesienie osady do Montany. W 1924 r. otwarto szkołę. Prawdziwy rozwój przyszedł wraz z wydobyciem ropy naftowej w okolicach miasta od lat 60. do 80. XX w. Lata 90. to czas rozbudowy elewatorów zbożowych w mieście, które na początku XXI w. mogą pomieścić więcej ziarna niż inne elewatory w regionie. Od 2009 r. miasto znów zaczęło korzystać ze wzrostu wydobycia ropy naftowej w okolicy.
8550.	Western	* główny bohater (kowboj, traper, szeryf, „jeździec znikąd”) odznaczający się budzącymi sympatię cechami: szlachetnością, odwagą, przedsiębiorczością, wielką sprawnością fizyczną i siłą – przedstawiony na tle uschematyzowanego zespołu postaci ubocznych (śmiała dziewczyna, prawy i odważny szeryf, bywalcy małomiasteczkowego saloonu, Indianie, złowrodzy przeciwnicy, lojalni przyjaciele)
8551.	Westerwald	Westerwald – pasmo górskie w środkowych Niemczech (Nadrenia Północna-Westfalia, Nadrenia Palatynat i Hesja) w sąsiedztwie doliny rzek Dill i Sieg, wchodzące w skład Reńskich Gór Łupkowych na Średniogórzu Niemieckim. Wzniesienia w paśmie nie przekraczają 800 m n.p.m. (najwyższe: Fuchskaute 657,3 m n.p.m.). Nazwa pochodzi od lasu, który leży na zachód od średniowiecznego miasteczka Herborn w Hesji. Największe miasta w pobliżu to Siegen i Dillenburg.
8552.	Westville (Floryda)	Westville na Florydzie – małe miasteczko w hrabstwie Holmes. Liczy nieco ponad 220 mieszkańców i zajmuje powierzchnię niespełna 20 km².
8553.	Wewirzany	Wewirzany (lit. Veiviržėnai) - miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim w rejonie kłajpedzkim, 21 km na południowy wschód od Gorżd, 964 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wewirzany.
8554.	Wezwanie (powieść)	* Reuben V. Atlee: emerytowany sędzia w niewielkim amerykańskim miasteczku. Ojciec Raya i Foressta. Surowy ojciec, stanowi autorytet moralny dla całego hrabstwa, znany ze swego altruizmu i twardych zasad moralnych. Jego śmierć stanowi wydarzenie rozpoczynające fabułę powieści.
8555.	Wheatbelt	Solnisko niedaleko miasteczka Babakin
8556.	White Rock	* White Rock (ang. City of White Rock) – miasteczko w prowincji Kolumbia Brytyjska, w Kanadzie.
8557.	Whithorn	Whithorn (gael. Taigh Mhàrtainn) - miasteczko w rejonie Dumfries and Galloway w południowo-wschodniej Szkocji. Miejsce to znane jest przede wszystkim z lokalizacji pierwszego znanego na ziemiach szkockich kościoła chrześcijańskiego zwanego Candida Casa, założonego przez świętego Niniana w 397 roku.
8558.	Whittier (Alaska)	Jako że większość społeczności i usług znajduje się w budynku lub przy nim, mieszkańcy mogą pozostawać w środku przez długi czas, jeśli pogoda jest niekorzystna lub po prostu nie chcą wychodzić. Oprócz przestrzeni mieszkalnych budynek mieści podstawowe usługi dla małego miasteczka: urząd pocztowy, sklep wielobranżowy, szpital, departament policji i biuro burmistrza. Jest także mały kościół, sklep, pralnia, sala konferencyjna, przestrzeń do zabawy i kryty basen.
8559.	Wiaczesław Tichonow	* 1993 - Benefis małomiasteczkowy (Провинциальный бенефис)
8560.	Wiadukt Millau	Wiadukt Millau. Z prawej strony miasteczko Millau.
8561.	Wiarchouje	Wiarchouje (błr. Вярхоўе; ros. Верховье, hist. Wierzchów, Kasperowo) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie bieszenkowickim obwodu witebskiego, około 10 km na południe od Bieszenkowicz.
8562.	Wiatrak w Wijk koło Duurstede	Obraz przedstawia rozległy widok na jezioro i wybrzeże u którego usytuowane jest miasto. Po rzece płyną dwie żaglówki i dwie łodzie, które są rozmieszczone w różnych planach. Na bliższej z żaglówek dostrzegalne są postaci tworzące załogę, obok żaglówki płynie łódź ratunkowa. Dalej płynie inna łódź, na której siedzi rybak. Zza brzegu wystaje trzecia żaglówka, o dwóch masztach, do której podąża czteroosobowa załoga. Brzeg umocniony jest palami, z których część jest połamana i powywracana. Scenerię krajobrazową tworzy bujna roślinność, zarówno na pierwszym planie przy brzegach rzeki, jak w dalszych planach. Po wydeptanej dzikiej drodze wędrują trzy kobiety w białych sukniach i żółtych chustach, z których jedna trzyma butlę na wodę. W oddali widoczna jest idąca para. Spośród małomiasteczkowej zabudowy wyróżnia się zamek z licznymi wieżyczkami, sąsiadująca z nim niewielka brama oraz tytułowy wiatrak otoczony bujną roślinnością. Zbudowany z kamienia czteroskrzydłowy wiatrak ma formę cylindryczną, posiada niewielkie okno, otwarte drzwi oraz wąskie prześwity. Do bryły wiatraka dookoła dostawiona jest drewniana konstrukcja balkonu z balustradą o którą opiera się mężczyzna odziany w ciemnozielonkawy płaszcz i kapelusz. Horyzont umieszczony został nisko, przez co większość obrazu wypełnia pochmurne niebo. Utrzymane w szarych, granatowych i ultramarynowych tonacjach gęste kłębiny chmur nie zakrywają całkiem nieba. Przez nie przenika słoneczne światło, które rozświetla niewielkie fale rzeki, przybrzeżne pale, żagle statku, mury wiatraku, drzewa i kostiumy postaci.
8563.	Wiatrem przeminęło z...	Dwudziestolatka z Buenos Aires wyrusza w nieznane i trafia do odciętego od świata miasteczka w Patagonii. Jedyną atrakcją dla miejscowych jest tu kino, do którego filmy trafiają dopiero wtedy, gdy nigdzie indziej nikt nie chce ich już oglądać, a ich stan techniczny jest fatalny – nadpalone, posklejane źle i nie po kolei (sam tytuł filmu jest anagramem tytułu innego filmu – „Przeminęło z wiatrem”). Również podkład dźwiękowy często nie pasuje do obrazu. Tak zdeformowane filmy wywierają znaczący wpływ na mieszkańców miasteczka, którzy również zachowują się w sposób nieprzewidziany.
8564.	Wiazyń (rejon wilejski)	Wieś, dawniej miasteczko, należała do Zborowskich, Wołowiczów, Wituńskich i Giecewiczów. Przed erygowaniem parafii wiazyńskiej należała do parafii z siedzibą w Olkowiczach, a jeszcze poprzednio – Ilii.
8565.	Wichita (rzeka)	Wichita – rzeka będąca dopływem Red River w środkowym i północnym Teksasie. Jej bieg rozpoczyna się w hrabstwie Knox gdzie łączą się dopływy Wichita Północna i Wichita Południowa (każdy z nich długości około 160 km). Od tego miejsca rzeka pokonuje 140 km w ogólnym kierunku północno-wschodnim i przepływając hrabstwa Baylor, Archer, Wichita i Clay, uchodzi do Red River na zachód od miejscowości Byers Bend. W roku 1841 teksańska ekspedycja badająca przebieg Santa Fe Trail przekroczyła rzekę na wysokości dzisiejszego Wichita Falls i odkryła w tym miejscu dużą wioskę Wichitów; obecna nazwa rzeki pochodzi od tego właśnie plemienia Indian. W czasach dzisiejszym największym ośrodkiem miejskim nad rzeką jest Wichita Falls, które nazwę swą wzięło od niewielkiego wodospadu, który się kiedyś w tym miejscu znajdował. Na rzece znajdują się dwie zapory: w hrabstwie Archer, tworząc jezioro o nazwie Diversion i w hrabstwie Baylor, gdzie tworzy jezioro Kemp; w dolnym biegu rzeki, w hrabstwie Wichita, znajdują się jeszcze dwa mniejsze zbiorniki, jeden zaopatruje w wodę miasteczko Iowa Park, a drugi służy nawadnianiu pól.
8566.	Wiciuny	Wiciuny (lit. Viečiūnai) – miasteczko na Litwie, w okręgu olickim, w rejonie Druskieniki, położone ok. 7 km na północny wschód od Druskienik, w zakolu Niemna. Siedziba gminy Wiciuny od 2000 roku, wcześniej wieś w rejonie orańskim. Znajduje się tu poczta i szkoła.
8567.	Wickrange	Wickrange (luks. Wickreng) - małe miasteczko w południowo-zachodnim Luksemburgu, w gminie Reckange-sur-Mess. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 107 osób.
8568.	Widawa (województwo łódzkie)	Miejscowość o charakterze miasteczka. Ośrodek usługowy z drobnym przemysłem.
8569.	Widmo nad Innsmouth	Opowiadanie opisuje losy młodzieńca odkrywającego rasę mieszańców, „pół-ludzi”, zamieszkujących nowoangielskie miasteczko Innsmouth, wyznawców należącego do lovecraftowskiej mitologii Cthulhu rybiego boga Dagona.
8570.	Widnokrąg (powieść)	Widnokrąg należy do gatunku powieści inicjacyjnej, świat został przedstawiony z perspektywy głównego bohatera Piotrusia, który wypowiada się jako mały chłopiec, dojrzewający młodzieniec, a także dorosły mężczyzna. Główny bohater wspomina swoje dzieciństwo i młodość w czasach wojennych oraz wczesnych lat komunizmu. Rodzina Piotrusia to typowi przedstawiciele polskiej wsi i małego miasteczka. Powieść rozpoczyna się opisem fotografii, na której znajduje się Piotruś jako dziecko z ojcem. Zdjęcie przywołuje w pamięci wspomnienia, tak jak wiele innych drobnych przedmiotów, co jest pretekstem do przedstawienia opowieści o pierwszej miłości, zauroczeniu, postrzeganiu świata i dojrzewaniu.
8571.	Widok na Arles z irysami na pierwszym planie	: (...) widok Arles – co do miasta, to można zobaczyć tylko kilka czerwonych dachów i wieżę, reszta jest przesłonięta listowiem drzew figowych, itd. Wszystko to w tle, a powyżej wąski pas błękitnego nieba. Miasto jest otoczone rozległymi łąkami pokrytymi niezliczonymi jaskrami – żółte morze. Na pierwszym planie łąki te przecina rów pełen fioletowych irysów. Właśnie koszą trawę, akurat jak ja maluję, więc jest to tylko szkic, a nie gotowy obraz, który zamierzałem namalować. Ale co za temat – eh – to morze żółtych kwiatów z szeregiem fioletowych irysów, a w tle urocze miasteczko pięknych kobiet.
8572.	Widukle	opis zdjęcia = Widok miasteczka
8573.	Widze Łowczyńskie	Obszerne dobra Widze książę Zygmunt Kiejstutowicz nadał trzem braciom: Dowgirdowi, Daukszowi i Naruszowi. Przez dłuższy czas własność tych ziem utrzymali potomkowie Narusza – Naruszewicze, którzy założyli miasteczko Widze. W XVI wieku część majątku z miasteczkiem kupiła rodzina Gasztołdów herbu Abdank, natomiast Naruszewicze zachowali sobie majątek z dworem oddalonym o około 3 km na południowy zachód od Widzów. W I połowie XVII wieku właścicielem majątku był Jan Naruszewicz (~1580–1616), łowczy litewski, i możliwe, że właśnie od jego stanowiska nazwano ten majątek (pierwsze pojawienie się komponentu Łowczyńskie datowane jest na 1586 rok). Jego córka Helena Aleksandra wyszła w 1661 roku za Augustyna Wawrzeckiego, podczaszego mińskiego, wnosząc mu w posagu m.in. ten majątek. Po nich Widze Łowczyńskie odziedziczył ich syn Władysław Jan Kazimierz, podstoli miński żonaty z Marianną z Kostrowickich. Ich syn Felicjan, miecznik brasławski, jego syn Stanisław Jakub żonaty z Anną z Sielickich i ich syn Michał Wawrzecki (1785–1846), wojski brasławski byli kolejnymi właścicielami majątku. Częstym gościem był tu wtedy Tomasz Wawrzecki, ostatni Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej w czasie insurekcji kościuszkowskiej, który tu się leczył wodami jeziora Smerdis (którego nazwa związana była z zapachem siarkowodoru) i który tu zmarł (jest pochowany w Widzach). Mieszkali tu również w okolicach 1817 roku: Józef Kopeć, również bohater powstania, i Adam Mickiewicz, który, będąc wtedy studentem, odwiedzał tu swego wuja Majewskiego, będącego ekonomem w majątku Wawrzeckich.
8574.	Widziewszczyzna	Widziewszczyzna (biał. Відзеўшчына, ros. Видевщина) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeczańskim, w sielsowiecie Kraśne.
8575.	Widziszki	Widziszki (lit. Vidiškiai) - miasteczko na Litwie w okręgu wileńskim w rejonie Wiłkomierz, położone ok. 9 km na północny wschód Wiłkomierza, przy drodze Wiłkomierz-Uciana. Siedziba starostwa Widziszki. Znajduje się tu poczta, kościół, szkoła i park.
8576.	Wieczny student	* Edie McClurg jako przewodnik po miasteczku uniwersyteckim
8577.	Wieczór u Abdona	Akcja filmu dzieje się w małym, kresowym miasteczku pod koniec lat 20. XX wieku. Miejscowy intelektualista Abdon od jakiegoś czasu podkochuje się w aptekarzowej o imieniu Hermina. Ta jednak jest już zamężna, a w dodatku ma także kochanka - młodego urzędnika bankowego imieniem Michaś.
8578.	Wieden (Wiedeń)	Po raz pierwszy wzmianka o Wieden pojawiła się w roku 1137, jest to zatem jedno z najstarszych miasteczek, które zostały przyłączone do Wiednia. Główna ulica miasteczka-Wiedner Hauptstrasse-jest prawdopodobnie jeszcze starsza. Za panowania Karola VI Habsburga na wschód od Hauptstrasse wybudowano, a później rozbudowano cesarską letnią rezydencję zwaną „Nowa Favorita”. Jego córka, Maria Teresa, zrezygnowała z „Novej Favority” i odsprzedała budynek jezuitom, którzy przekształcili rezydencję w prywatną instytucję wychowawczą – dziś znaną jako bardzo poważane gimnazjum Theresianum.
8579.	Wiedensahl	Wiedensahl – miasto (niem. Flecken) w Niemczech, w kraju związkowym Dolna Saksonia, w powiecie Schaumburg, wchodzi w skład gminy zbiorowej Niedernwöhren.
8580.	Wiedeń	* Wiener Prater – największy park publiczny w środkowej Europie i jeden z największych na świecie. Park zajmuje około 1700 ha. W 1766 roku cesarz Józef II udostępnił mieszkańcom dawne tereny łowieckie Habsburgów. Dało to początek powstaniu parku rozrywki. Na Praterze znajduje się stadion sportowy im. Ernsta Happela oraz lunapark, który obecnie jest największym europejskim wesołym miasteczkiem. W lunaparku znajduje się około 280 atrakcji. Każda kosztuje w granicach od 1 do 15 Euro. Są tu dostępne prawie wszystkie rodzaje karuzel świata.
8581.	Wielcy Seldżucy	Po śmierci Malekszaha Tarkan-chatun za cenę wielkich pieniędzy uzyskała od turkmeńskich emirów uznanie Mahmuda sułtanem, kalif zaś wprowadził jego imię do chutby. Nie udało jej się jednak zabić starszego syna Malekszacha, Berk-Jaruka, i w państwie wybuchła wojna domowa. Wkrótce zwolennicy Berk-Jaruka pokonali oddziały popierające Mahmuda pod miasteczkiem Burudżird, niedaleko Isfahanu, a Mahmud ostatecznie zmarł jesienią 1094 roku, niedługo po swojej matce. W roku 1095 Berk-Jaruk odparł atak swojego wuja, Tutusza, który zginął. Natomiast już w 1099 roku wystąpił przeciwko niemu jego przyrodni brat, Mohammad Tapar, zarządzający Azerbejdżanem, popierany przez swojego rodzonego brata Sandżara, który zarządzał Chorasanem. 5 kwietnia 1101 roku w bitwie pod Hamadanem Berk-Jaruk pokonał swoich braci, a następnie synowie Malekszaha zawarli między sobą układ, zgodnie z którym Berk-Jaruk uznał Mohammada malekiem (królem) Azerbejdżanu, Al-Dżaziry i Diyarbakiru, a Sandżara malekiem Chorasanu, samemu pozostając "wielkim sułtanem", dzierżącym władzę w Iraku. Jednak już w roku 1104 Berk-Jaruk był zmuszony uznaċ Mohammada Tapara równorzędnym sułtanem Azerbejdżanu, Kaukazu i Syrii, po czym zmarł 22 grudnia tego roku. Jego małoletni syn został ogłoszony sułtanem jako Malekszah II, lecz bardzo szybko został usunięty przez Mohammada, który w ten sposób został jedynym sułtanem.
8582.	Wieleń	O życiu miasteczka w czasie pierwszych dziesięcioleci po lokalizacji nie można powiedzieć nic konkretnego, ponieważ nie zachowały się żadne źródła na ten temat. W 1510 w Wieleniu znajdowało się tylko 27 domów. Do roku 1515 Wieleń pozostawał lennem królewskim. Wówczas Łukasz II Górka dokonał zamiany z królem Zygmuntem I przekazując mu Pobiedziska oraz 8000 florenów zapisane na dzierżawie kościańskiej. Tym samym stał się pierwszym prywatnym właścicielem Wielenia. Górkowie władali miastem do 1592. W późniejszych latach miasto przechodziło w ręce Czarnkowskich, Kostków, Wejherów, Grudzińskich, Opalińskich oraz Sapiehów. Z rodu Kostków właścicielami Wielenia byli od 1591 roku Jan II Kostka (1574-1592) po nim jego syn Jan Kostka (1592-1624), po nim jego syn Mikołaj Aleksander Kostka (1622-1652).
8583.	Wielicki Staw	Dzisiejsza nazwa Wielickiego Stawu związana jest ze spiskim miasteczkiem Wielka. Dawniej zwany był Wielkim Stawem, Felkańskim Stawem i Jeziorem Felka. Starsze nazwy słowackie to Veľké pleso i Felčanské jazero, natomiast niemieckie Felkaer See, Felka See, Fölker See i Völkersee.
8584.	Wieliczka	Dniom św. Kingi towarzyszą zawody wędkarskie, zawody sportowe, różnego rodzaju turnieje, akcje charytatywne. Dodatkową atrakcją jest wesołe miasteczko oraz liczne stoiska gastronomiczne i handlowe. Zwieńczeniem sobotniej zabawy jest widowiskowy pokaz sztucznych ogni.
8585.	Wielka Kumania	Region jest pozbawiony bogactw naturalnych (poza wodami mineralnymi – kąpieliska w Cserkeszőlő i w Berekfürdő), przemysłu (poza drobnym przemysłem spożywczym) i większych ośrodków miejskich (największym miasteczkiem jest Törökszentmiklós – 21,7 tys. mieszkańców).
8586.	Wielka Synagoga w Łucku	W 1869 roku synagoga ucierpiała na skutek pożaru. Po 15 latach rozpoczęto odbudowę i do 1886 roku ukończono prace restauracyjne. W drugiej połowie XIX wieku w wyniku zmian prawnych i przemian ekonomicznych sposób życia społeczności żydowskiej uległ zmianie. Pojawiły się nowe miasteczka z własnymi synagogami. Na skutek ówczesnych tendencji wspólnota żydowska uległa rozproszeniu. W centrum dzielnicy żydowskiej zwanym „Żydowszczyną”, skupionym wokół dawnej synagogi, mieszkała biedota żydowska. Była to zwarta drewniana zabudowa, bez wygód. Wskutek tego główna synagoga przestała być centrum żydowskiego życia miasta. W okresie I wojny światowej synagoga została uszkodzona w podczas działań wojennych. W 1936 roku przy wsparciu finansowym urzędu wojewódzkiego odbył się remont budowli.
8587.	Wielka Wyspa Piaszczysta	Źródło słodkiej wody stanowi kilka jezior znajdujących się na wyspie, są to jedne z najczystszych jezior na świecie. Najbardziej popularnym jest jezioro McKenzie znajdujące się niedaleko miasteczka Eurong – wielu turystów zatrzymuje się tutaj na krótką kąpiel. Piasek tam się znajdujący to bardzo czysta krzemionka, sama woda ma charakter nieco kwasowy, a charakterystyczną jej cechą jest, że zmienia kolor pod wpływem moczu. Innym popularnym miejscem na kąpiel jest strumyk Eli znajdujący się we wschodniej części wyspy.
8588.	Wielki Szu	Akcja filmu rozgrywa się w Polsce lat 70. XX wieku, w epoce tzw. "późnego Gierka". Wielki Szu, starzejący się, choć nadal uważany za największego z polskich szulerów wychodzi na wolność po pięciu latach pobytu w więzieniu. Żona, nie wierząc by mógł się zmienić, narzuca mu rozwód i podział pokaźnego majątku. Zmęczony życiem Wielki Szu pragnie kupić dom w spokojnej górskiej miejscowości, gdzie nikt nie zna jego przeszłości i gdzie będzie mógł nieniepokojony spędzić starość. Trafia na ogłoszenie o sprzedaży domu przez spółdzielnię mieszkaniową w miejscowości Lutyń w Sudetach. Niestety, zamiast spokoju i zapomnienia, zastaje oszustwo i hazard od którego chciał się uwolnić. Kupno domu, o którym marzył, uniemożliwia miejscowy oligarcha - cukiernik Mikun. Mikun sam chce kupić dom i dzięki swoim wpływom doprowadza do odwołania licytacji, chcąc pozbyć się z miasteczka drugiego licytatora. Mistrz szulerów postanawia się odegrać na Mikunie. Udając amatora siada z Mikunem do gry w oko, w której wygrywa od niego olbrzymią sumę pół miliona złotych (ówcześnie równowartość domu). Mikun domaga się rewanżu i w celu zapewnienia sobie wygranej sprowadza Denela, oszusta karcianego, który ma pomóc odzyskać mu pieniądze. Denel poznaje Wielkiego Szu i odmawia gry, wiedząc że pokonanie go jest niemożliwe. Mikun odbiera więc pieniądze siłą. Nie wie jednak, że pliki banknotów zawierają głównie papier. Dzięki pomocy przygodnie poznanego Jurka – miejscowego cwaniaka-taksówkarza – Szu opuszcza Lutyń mimo pościgu Mikuna. Jurek jest jednak również hazardzistą, stary szuler fascynuje go, chce być taki jak on. Szu ostrzega amatora przed ciemną stroną życia hazardzisty, co jednak nie przeraża Jurka. Widząc jego talent i zacięcie, postanawia przekazać młodemu człowiekowi tajniki gry. A najważniejsze, postanawia dać mu lekcję, która zrobi z Jurka następcę mistrza lub zniechęci go do kart na resztę życia. Gdy Jurek odnosi pierwsze wygrane, Szu za namową poznanej prostytutki Joli udaje się pod Warszawę, gdzie wygrywa ogromną sumę pieniędzy oraz samochód od byłego chłopaka Joli z czasów studiów - Jarka. Tymczasem Jurek upojony wygranymi postanawia wyzwać Denela. Denel zgadza się, ale jedynie w grze o 20 tys. dolarów - kwotę ogromną jak na tamte czasy. W ustawionej przez Szu grze Jurek przegrywa mieszkanie, taksówkę i pieniądze klubu sportowego, uzyskane dzięki pomocy brata. Mistrz sam dostał taką lekcję przed laty i teraz przekazuje pałeczkę swojemu następcy. "Sztafeta" – jak sam mówi w jednej ze scen filmu. Tak jak przewidział, Jurek podnosi się po wielkim ciosie i sięga po karty. Następnego dnia Szu zostaje zamordowany przez nieznanego sprawcę.
8589.	Wielki podryw (film 1978)	Alicja Stefczyk, młoda absolwentka, przybywa do małego miasteczka, by podjąć pracę w tamtejszym zakładzie przemysłowym. Pozostawszy sama, w przydzielonym przez zakład mieszkaniu, zaczyna odkrywać ślady pobytu poprzedniego właściciela. Kilkakrotnie ktoś pyta telefonicznie o jakiegoś Pilarskiego. Zaintrygowana dziewczyna postanawia dowiedzieć się o nim czegoś więcej.
8590.	Wielki pożar Chicago	Trzy inne wielkie pożary miały miejsce – tego samego dnia – wzdłuż brzegów jeziora Michigan. Około 400 kilometrów na północ pożar lasów podsycany silnym wiatrem strawił miasteczko Peshtigo w stanie Wisconsin, a wraz z nim kilkanaście innych osad, co spowodowało śmierć od 1200 do 2500 osób oraz zniszczenie 4800 km² lasu. I chociaż zagłada Peshtigo wydaje się być najtragiczniejszą katastrofą w historii Stanów Zjednoczonych, oddalenie miasteczka od ośrodków cywilizacyjnych powoduje, że mało się o tym wie. Po drugiej stronie Jeziora, w stanie Michigan, miejscowość Holland i pobliskie obszary spłonęły do gruntu. Położone około 160 km na północ miasto Manistee również padło ofiarą płomieni. Dalej na wschód, nad brzegiem jeziora Huron, spłonęła miejscowość Port Huron.
8591.	Wielki skok naprzód	Na początku 1960 roku kryzys był już powszechny, do czego przyczyniły się władze ściągające obowiązkowe podatki od zbiorów za poprzedni rok. Wysoki podatek (15%) wyliczony był w stosunku do planowanych, a nie rzeczywistych zbiorów, zakończył się zatem konfiskatą całej żywności. Zrozpaczeni chłopi zaczęli jeść szczury, liście i korę z drzew. Doszło nawet do wypadków sprzedawania dzieci i wykopywania zmarłych. Ponieważ każda śmierć powodowała zmniejszenie racji w stołówce, nie informowano władz o zgonach. Pomimo tego racje w stołówkach i tak stopniowo ograniczano, wprowadzano także "żywność zastępczą" w postaci np. masy papierowej. Za kradzież żywności groziła kara śmierci. W wielu miejscach chłopi łączyli się w bandy atakujące pociągi z żywnością, a nawet próbowali plądrować miasta. Do największych buntów należała rebelia 800 chłopów w Jieyangu w prowincji Guangdong w marcu 1960 roku (połowa zginęła podczas starć z wojskiem) oraz próba zaatakowania przez buntowników miasteczka Zhangde (prow. Hunan) w maju 1961 roku. Sytuację na kontynencie próbował wykorzystać reżim Czang Kaj-szeka na Tajwanie, wysyłając wiosną 1962 roku komandosów do prowincji Fujian. Pomimo prób nie udało się im jednak poderwać ludności do powstania, mającego otworzyć Czangowi drogę do powrotu na kontynent.
8592.	Wielki wyścig	Inspiracją do powstania filmu był autentyczny rajd samochodowy zorganizowany w 1908 r. na trasie Nowy Jork–Paryż. Przemierzając pół świata, uczestnicy przeżywają przygody w: miasteczku Boracho na Dzikim Zachodzie, na Alasce, czy też w królestwie Carpania (gdzie dochodzi do legendarnej bitwy na torty).
8593.	Wielkie Jezioro Słone	W poprzek jeziora ze wschodu na zachód biegnie linia kolejowa, łącząca Ogden z Valley Pass w Nevadzie. Najpierw przecina ona północno-wschodnią zatokę jeziora, do której uchodzi rzeka Bear, następnie przechodzi przez miasteczko Promontory Point na wcinającym się w jezioro od północy półwyspie, po czym trawersuje główny basen jeziora do miasteczka Lakeside na jego zachodnim brzegu. Cały 160 km odcinek torów z Ogden do Lucin przed granicą z Nevadą położono na 40 wiaduktach i wielu kilometrach kamiennych nasypów. Druga, równoległa linia kolejowa z Salt Lake City do Shafter w Kalifornii biegnie południowym skrajem jeziora. Na całej długości towarzyszy jej autostrada.
8594.	Wielkie Oblężenie Malty	Poświęcenie kawalerów opłaciło się w końcu, kiedy to o świcie (7 września) do Zatoki Mellieha przybyła opóźniona odsiecz Gran Soccorso, duże posiłki z 9 tysiącami żołnierzy, zebranych przez wicekróla Sycylii don García Álvarez de Toledo y Osorio. Przybycie odsieczy spowodowało kompletne załamanie morale żołnierzy sułtańskich, a plotki rozpuszczane przez obleganych wyolbrzymiające jej wielkość spowodowały odwrót wojsk Lala Mustafy Paszy (8 września). Kiedy zorientowano się w liczbie wojsk, które przybyły na wyspę głównodowodzący postanowił stoczyć z wojskami hiszpańskimi (dowódca don Ascanio de la Corna) bitwę lądową, która ze względu na wyczerpanie trwającym blisko cztery miesiące oblężeniem oraz słabym morale wojsk osmańskich, została przegrana w okolicach miasteczka Cité Vieille.
8595.	Wielkie Oczy	Nazwa pochodzi prawdopodobnie od istniejących tu niegdyś dwóch stawów. Początki miejscowości sięgają XIV w. W roku 1671 Wielkie Oczy otrzymały od króla Michała Korybuta Wiśniowieckiego prawa miejskie. W miasteczku rozwijał się handel i rzemiosło. W XIX w. działały tu dwie garbarnie, dwie cegielnie i aż cztery gorzelnie. Pod koniec XIX w. było tu ok. 2 tys. mieszkańców – Polaków, Rusinów i Żydów. Po wojennych zniszczeniach w 1915 r. Wielkie Oczy podupadły, a w roku 1935 utraciły prawa miejskie.
8596.	Wielkie Soroczyńce	W 1900 r. było to miasteczko w powiecie mirgorodzkim guberni połtawskiej liczące 1514 domów, 8882 mieszkańców, 7 szkół (w tym 1 ministerialna, 1 ziemska, 3 cerkiewno-parafialne, 2 szkoły elementarne). W ciągu roku odbywało się tu 5 jarmarków.
8597.	Wielkie kłamstewka	Akcja serialu dzieje się w spokojnym nadmorskim miasteczku Monterey. Skupia się głównie na trzech kobietach - przyjaciółkach Madeline, Celeste i Jane, matkach, których dzieci zaczynają właśnie naukę w szkole. Madeline i Celeste przyjaźnią się od dawna, Jane jest w mieście "nowa". Na zajęciach integracyjnych przed rozpoczęciem pierwszej klasy syn Jane zostaje oskarżony o agresję w stosunku do córki jednej z najbardziej wpływowych kobiet w mieście - Renaty. Chłopiec wszystkiego się wypiera, matka mu wierzy, Madeline i Celeste stają murem po stronie nowej przyjaciółki. Ta sytuacja zmusza niemal wszystkie matki do opowiedzenia się po jednej ze stron, zaczyna się wojna pomiędzy frakcjami. Okazuje się, że każdy ma swoje demony, skrywane tajemnice, problemy, narastają konflikty, robi się coraz goręcej, na dodatek ktoś ginie...
8598.	Wielokulturowe Warszawskie Street Party	Wielokulturowe Warszawskie Street Party – polski festiwal uliczny organizowany w Warszawie od 2007 roku. Festiwal odbywa się w ostatnią niedzielę sierpnia. Festiwal rozpoczyna się paradą, która zmierza ulicami Warszawy do miasteczka wielokulturowego, w którym odbywają się pokazy tańca, koncerty i warsztaty. Uczestnicy wydarzenia mają również możliwość wypróbowania specjalności kuchni z różnych stron świata.
8599.	Wielona	opis zdjęcia = Widok miasteczka
8600.	Wielopole Skrzyńskie	W 1523 Katarzyna, Anna i Małgorzata Kamienieckie – córki Jana Kamienieckiego sprzedały miasteczko Wielopole z dwoma folwarkami Góra i Konice kasztelanowi przemyskiemu Andrzejowi Czuryle za 5100 florenów.
8601.	Wiener Riesenrad	Wiedeński Diabelski Młyn chociaż obecnie jest jedną z największych atrakcji turystycznych znajdującego się w parku Prater wesołego miasteczka, nie jest jedynym diabelskim młynem w Wiedniu. Druga tego typu karuzela znajduje się w parku Bohemian Prater.
8602.	Wieniawa (Lublin)	Wieniawa otrzymała prawa miejskie na przełomie XVI i XVII wieku. Wyrosła z prywatnego miasteczka, lokowanego przy prawie samych granicach Lublina. Do 1826 stanowiła własność prywatną. Przestała być miastem 13 stycznia 1870 roku, gdy została włączona do gminy Konopnice. W 1916 roku została włączona do Lublina.
8603.	Wieprze	Wieprze (lit. Vepriai) - miasteczko na Litwie, położone w okręgu wileńskim, w rejonie wiłkomierskim, usytuowane na południowy zachód od Wiłkomierza, mające około 1000 mieszkańców (2005).
8604.	Wiercieliszki	Wiercieliszki (biał. Верцялішкі) – wieś-agromiasteczko na Białorusi, położona w obwodzie grodzieńskim w rejonie grodzieńskim, siedziba sielsowietu wiercieliskiego.
8605.	Wierzbięta Krotoski	Wierzbięta Krotoski lub Krotoszyński herbu Łodzia (zm. przed 1423) – przedstawiciel znamienitego wielkopolskiego rodu Łodziów. Między 1411 a 1414 rokiem otrzymał z rąk Władysława Jagiełły przywilej na lokowanie miasta Krotoszyna. Samo miasto lokował w 1415, a w 1419 roku ufundował drewniany kościół i parafię pw. św. ap. Piotra i Pawła oraz szkółkę parafialną. Posiadał także wieś Targoszyce oraz miasteczko Kobylin. Zmarł przed rokiem 1423.
8606.	Wierzchowice (Białoruś)	Wierzchowice (biał. Вярховічы) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi położone w obwodzie brzeskim, w rejonie kamienieckim, centrum administracyjne sielsowietu Wierzchowice.
8607.	Wierzchówka (rejon barski)	Dawniej miasteczko. W czasach Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie podolskim. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru.
8608.	Wieszwile	Wieszwile (lit. Viešvilė) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, siedziba starostwa Wieszwile, 24 km na zachód od Jurborka i 37 km na wschód od Pojegów, 1 045 mieszkańców (2001).
8609.	Wieszynty	Wieszynty (lit. Viešintos) – miasteczko na Litwie, na Auksztocie, nad Wieszyntą, w okręgu uciańskim, w rejonie oniksztyńskim, 22 km na północny zachód od Onikszt; siedziba gminy Wieszynty; 383 mieszk. (2001); kościół, szkoła, urząd pocztowy.
8610.	Wiesław Adamski	Ukończył Państwowe Liceum Plastyczne w Szczecinie a następnie studia na Wydziale Rzeźby Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Uprawiał małe formy rzeźbiarskie, medalierstwo, rzeźbę portretową, kowalstwo artystyczne. Wykonał m.in. monumentalny pomnik ziemniaka (o wysokości 3,95 m a ze stelażem – 9 m) w Biesiekierzu koło Koszalina, serie medali z okazji 700-lecia miasta Szczecinka, Godło państwa – orzeł na pomniku upamiętniającym Zdobywców Wału Pomorskiego, płaskorzeźbę orła na gmachu szczecineckiego sądu oraz nieistniejący już pomnik „Poległym w obronie władzy ludowej na Pomorzu Środkowym latach 1945 – 1952”. Prace Wiesława Adamskiego były wystawiane m.in. w Helsinkach, Połtawie, Berlinie, Madrycie, Waszyngtonie i Paryżu. Znajdują się w galerii Erazma w Rotterdamie, Galerii Sztuki w Rawennie, w Muzeum Szczecinka w niemieckim miasteczku Eutin, a także w Muzeum Narodowym w Warszawie.
8611.	Wiesław Siewierski	W latach 70-XX wieku występując na pozycji bramkarza był zawodnikiem Stali Mielec, Górnika Zabrze oraz Polonii Bydgoszcz. Karierę piłkarską zakończył w 1981 i podjął pracę w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej w Bydgoszczy. Był przewodniczącym powołanej w 1983 Federacji Związków Zawodowych Pracowników Energetyki Cieplnej (obecnie Krajowy Związek Zawodowy Ciepłowników). Jako przewodniczący Federacji Związków Zawodowych Pracowników Energetyki Cieplnej był współtwórcą i jednym z pierwszych sygnatariuszy powołanego w 1984 Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 2002 jako przewodniczący Krajowego Związku Zawodowego Ciepłowników znalazł się w Komitecie Założycielskim Forum Związków Zawodowych, którego był przewodniczącym w latach 2002-2010. Jako przewodniczący FZZ z jego ramienia był między innymi wiceprzewodniczącym Komisji Trójstronnej ds. Społeczno-Gospodarczych oraz wiceprezydentem Europejskiej Unii Niezależnych Związków Zawodowych (Confédération Européene des Syndicats Indépendants; CESI). Wspierał również Białe miasteczko. Podczas III Kongresu FZZ w kwietniu 2010 jego następcą na stanowisku przewodniczącego Forum Związków Zawodowych został wybrany Tadeusz Chwałka, a sam Siewierski w uznaniu zasług został odznaczony Honorowym Kordzikiem Górniczym.
8612.	Wieża Ariańska w Wojciechowie	Budowla została upamiętniona przez Stefana Żeromskiego w powieści „Nawracanie Judasza”. Szczegółowe dane na temat wieży dostarczył pisarzowi Jan Koszczyc Witkiewicz, autor projektu restauracji obiektu. Żeromski umiejscowił wieżę w fikcyjnym miasteczku „Posucha w sandomierskiej ziemi”. Przedstawia ją następująco:
8613.	Wieżajcie	Wieżajcie (lit. Vėžaičiai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie kłajpedzkim. Liczy 2 033 mieszkańców (2010).
8614.	Wij (film 1967)	Podczas wakacyjnego spaceru Choma – student kijowskiego seminarium postanawia spędzić noc w stodole przypadkowo spotkanej staruszki. Wkrótce potem wychodzi na jaw, że kobieta jest czarownicą. Chomie udaje się uciec. Mężczyzna zostaje wezwany do odległego miasteczka, gdzie musi przeprowadzić modły nad zmarłą niedawno dziewczyną. Spędza samotnie trzy noce w kościele z dziwnie znajomo wyglądającymi zwłokami.
8615.	Wijk bij Duurstede	Po 863 miasto stopniowo traciło na znaczeniu z powodu spiętrzeń Renu, a następnie przestało istnieć. W XIII wieku rycerz o imieniu Zweder van Abcoude zbudował na miejscu dawnej osady wieżę mieszkalną, która stała się rdzeniem późniejszego zamku biskupiego. Mając świadomość o istnieniu tu Dorestad zamek otrzymał nazwę Duurstede. Wokół zamku powstała osada, która w 1300 roku otrzymała prawa miejskie. W XV wieku rozbudowano zamek, w którym rezydował biskup Utrechtu David van Bourgondië (1427-1496), jego własnąścią było również miasto. Biskupi utrechccy zarządzali miastem do reformacji. W 1672 miasto zniszczyli Francuzi podczas kampanii wojennej. Odtąd do dnia dzisiejszego Vijk bij Duurstede ma charakter prowincjonalnego miasteczka. Obecnie jego gospodarka opiera się na rolnictwie, sadownictwie, turystyce, ponadto znajdują się tu fabryki betonu i cegły.
8616.	Wikientij Koziełł-Poklewski	Ukończył gimnazjum, po czym rozpoczął studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu. Z powodu choroby był zmuszony je przerwać. Powrócił do rodzinnej posiadłości w Talicy, gdzie został włączony przez swojego ojca przemysłowca Alfonsa Koziełł-Poklewskiego w jego interesy biznesowe. Po jego śmierci w 1890 razem z braćmi prowadził dom handlowy pod nazwą „Spadkobiercy A.F. Koziełł-Poklewskiego”. Posiadał liczne posiadłości ziemskie w różnych guberniach Rosji. Kontynuując rodzinne tradycje, prowadził szeroką działalność charytatywną. Już w 1878 został członkiem petersburskiego towarzystwa sióstr miłosierdzia. Od 1892 należał do petersburskiej rady sierocińców dziecięcych, zaś w 1903 objął funkcję opiekuna sierocińca Jelizawiety i Marii w Sankt Petersburgu. Przeznaczał ponadto duże sumy pieniężne na szkolnictwo, jak szandrinską szkołę ujezdną, krasnoufimską szkołę realną, czy wiatskie gimnazjum męskie. Był członkiem organizacji społecznych. Wspomagał też ludność rodzinnej Talicy na Uralu (np. w 1902, gdy bardzo podrożał chleb, przekazał jej duże ilości ziarna z własnych zapasów, założył też sierociniec dla sierot i klub dla miejscowych robotników). Przewodniczył oddziałowi jekaterynburskiemu Syberyjskiego Banku Handlowego. Wchodził w skład Rady Banku Wołzsko-Kamskiego. W latach 1907-1912 był członkiem Rady Państwowej ds. Handlu. Od 1905 pełnił funkcję sędziego pokoju ujezdu szandrinskiego. Był też sędzią pokoju ujezdu kamyszłowskiego. Po wybuchu rewolucji bolszewickiej jesienią 1917 ewakuował się do Szandrinska. Kiedy Legion Czechosłowacki zajął Talicę, powrócił do rodzinnego miasteczka. W 1919 przez Władywostok wyjechał do Polski, gdzie zamieszkał. Zmarł w 1929 w biedzie i zapomnieniu.
8617.	Wiktor Dmuchowski	Urodził się w miasteczku Porozów na Grodzieńszczyźnie. W 1981 ukończył liceum muzyczne w Grodnie w klasie akordeonu guzikowego i dyrygentury prof. Fiodora Martyniuka. Studiował w Białoruskiej Akademii Muzycznej w Mińsku, na wydziałach akordeonu guzikowego u prof. dr hab. Walentego Czabana oraz dyrygentury u prof. Hienadzia Jermoczenki i prof. Anatolia Łysienki. Dyrygowaniem zajmował się już na studiach, współpracując z orkiestrami uczelnianymi. Startował wówczas w licznych konkursach dyrygenckich. W latach 1986–1987 odbywał powszechną służbę wojskową w Armii Radzieckiej w m. Pieczora Republice Komi. Po powrocie na Białoruś pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Mińsku i kierował orkiestrą Politechniki Białoruskiej.
8618.	Wiktor Emanuel II	Wiktor Emanuel II brał aktywny udział na rzecz odbudowy państwa włoskiego. Jeździł po kraju. W miastach i miasteczkach wygłaszał płomienne przemówienia. Cieszył się ogromną popularnością, której dorównywał tylko Giuseppe Garibaldi. Pod koniec 1859 i na początku 1860 roku państwa i państewka środkowych Włoch ofiarowały koronę Wiktorowi Emanuelowi. 11 i 12 marca 1860 roku w krajach tych przeprowadzono plebiscyty. Wszystkie prowincje wypowiedziały się za inkorporacją do Królestwa Sardyńskiego. 22 marca 1860 Królestwo Sardyńskie formalnie objęło te terytoria. W 1860 roku Wiktor Emanuel w liście do Franciszka II proponował ustanowienie kondominium w Italii. Obaj monarchowie mieli podzielić się obszarem Mantui i Umbrii i roztoczyć opiekę nad Rzymem, papieża Piusa IX. Jednocześnie poparł wyprawę tysiąca na Sycylię.
8619.	Wiktor Olijnyk	Wiktor Borysowycz Olijnyk, ukr. Віктор Борисович Олійник, ros. Виктор Борисович Олейник, Wiktor Borisowicz Olejnik (ur. 30 sierpnia 1960 w miasteczku Kelmieńce, w obwodzie czerniowieckim, Ukraińska SSR) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika lub napastnika, trener piłkarski.
8620.	Wiktor Skibniewski	Po rodzicach, Andrzeju, szambelanie królewskim, i Karolinie z Bielowskich, odziedziczył dobra Wołkowce. Następnie dokupił Andrejkowce i Rajkowce. W 1822 nabył od Karola Mniszcha, syna Michała, marszałka wielkiego koronnego, wsie Oleksiniec Podleśny i Słobódkę Oleksiniecką, a w 1830 r. Porzecze Nowe z rezydencją Mniszchów. W 1850 zakupił od Wincentego Krasińskiego klucz dunajowiecki, obejmujący oprócz miasteczka Dunajowce wsie: Mohylówka, Zastawie, Sieczyńce, Panasówka, Muszkotyńce, Antonówka, Wincentówka, Hołozubińce, Iwankowce i Jackowce. W chwili śmierci jego majątek był szacowany na 32.000 morgów (18.000 hektarów).
8621.	Wiktor Sokołow (1932–2012)	Wychowanek Szkoły Piłkarskiej Oddziału Moskiewsko-Jarosławskiego Kolei Moskiewskiej. W 1950 rozpoczął karierę piłkarską w drużynie amatorskiej Łokomotiw z miasteczka Babuszkin (obecnie wchłonięte w granicy Moskwy). Latem 1954 został zaproszony do głównego klubu kolejarzy Lokomotiwu Moskwa, w którym występował przez 10 lat. W 1964 przeszedł do Dnipra Dniepropetrowsk, w którym zakończył karierę piłkarza.
8622.	Wiktor Wasniecow	W wieku dziesięciu lat Wiktor zaczął naukę w seminarium duchownym znajdującym się w Wiatce (obecnie Kirow). Co roku w okresie letnim przenosił się z rodziną do bogatego kupieckiego miasteczka Riabowo. Przez lata spędzone w seminarium Wiktor pracował dla miejscowego właściciela sklepu z ikonami. Wasniecow pomagał również polskiemu zesłańcowi, artyście Michałowi Elwiro Andriolliemu w wykonywaniu fresków do katedry św. Aleksandra Newskiego w Wiatce. Jego nauczycielem rysunku był malarz zesłaniec Ignacy Jasiński.
8623.	Wiktoryn (Białoruś)	Wiktoryn (błr. Віктарын; ros. Викторин) – przysiółek na Białorusi, w rejonie budzkim obwodu homelskiego, nad rzeczką Gliną, około 11 km na północ od Budy Koszelewskiej przy drodze prowadzącej do tego miasteczka.
8624.	Wilamowice	W 1808 r. miejscowi chłopi za 30 000 reńskich wykupili ziemie pańskie, co uwolniło ich od ciężarów pańszczyzny. W miejscowości rozwijało się już tkactwo. Chłopi sprzedawali swoje wyroby m.in. w Wiedniu, Warszawie, Trieście, Inflantach, Konstantynopolu, czy Hamburgu. Stanowili tym samym konkurencję dla kolegacji chłopskich z Andrychowa. Ważną datą w historii miejscowości stał się 8 stycznia 1818, kiedy to nadano jej prawa miejskie. Wilamowice uzyskały prawo do cotygodniowych targów, a z czasem własną pocztę, lekarza, aptekę, posterunek policji i szkołę. Nowe miasteczko liczyło około 1500 mieszkańców. W 1887 powstała szkoła tkacka.
8625.	Wilczyniec (góra)	Wzniesienie, położone w Sudetach Wschodnich, w północno-wschodniej części Masywu Śnieżnika, w grzbiecie Krowiarek odchodzącym ku północnemu wschodowi od Przełęczy Puchaczówka, około 4,2 km na południowy zachód od miasteczka Stronie Śląskie. Na południu łączy się z Pasiecznikiem. Ku północnemu wschodowi ciągnie się grzbiet w kierunku Przełęczy pod Chłopkiem, oddzielającym Wilczyniec od Chłopka i dalszego grzbietu Krowiarek. Jedno z większych wzniesień Krowiarek, w kształcie kopca, o dość stromych zboczach z wyraźnie podkreśloną częścią szczytową.
8626.	Wild Side	Transseksualistka Stéphanie, która prostytuuje się na ulicach Paryża by przeżyć, wraca do rodzinnego miasteczka. Ma za zadanie zaopiekować się umierającą matką. W podróży towarzyszy jej dwójka kochanków − Djamel i Michaił.
8627.	Wilderness (Południowa Afryka)	Wilderness − niewielkie miasteczko położone w południowoafrykańskiej Prowincji Przylądkowej Zachodniej. Leży 10 km na wschód od George i 70 km na zachód od Knysny, w regionie Garden Route. Wilderness jest znanym ośrodkiem wypoczynkowym, gdyż położone jest nad laguną i posiada dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną.
8628.	Wilhelm IV Hanowerski	Kiedy Wilhelm obejmował tron premierem był Arthur Wellesley, 1. książę Wellington. Zgodnie ze zwyczajem, po objęciu tronu przez nowego monarchę, odbyły się wybory parlamentarne, które przyniosły zwycięstwo partii wigów na czele z Charlesem Greyem, 2. hrabią Grey, który został nowym premierem. Lord Grey od razu zapowiedział, że jego celem jest reforma brytyjskiego systemu wyborczego, który pozostawał niezmieniony od XV w. Przykładowo, wielkie miasta powstałe na fali XVIII-wiecznej rewolucji przemysłowej, takie jak Manchester czy Birmingham, nie miały swojej reprezentacji w Izbie Gmin, a miasta w rodzaju Old Sarum (siedmiu mieszkańców) wciąż wysyłały do Izby Gmin dwóch reprezentantów. Stwarzało to pole do machinacji i korupcji, w czym celowała wielka ziemska arystokracja. Najważniejszym zadaniem lorda Greya była likwidacja tych tzw. „zgniłych okręgów”.
8629.	Wilhelm Orlik-Rückemann	Nocą z 27 września na 28 września jego oddziały zbliżyły się do miasteczka Szack. Po brawurowo poprowadzonym ataku miejscowość została zdobyta, a broniąca jej radziecka 52 Dywizja Strzelców poniosła duże straty.
8630.	Wilhelm Steckling	Wilhelm poznał misjonarzy oblatów podczas misji, które głosili w jego rodzinnym miasteczku.
8631.	Wilhelm Tell	Wilhelm Tell – legendarna postać szwajcarskiego bohatera narodowego. Za rodzinne strony Wilhelma Tella uważa się miasteczko Bürglen w szwajcarskim kantonie Uri.
8632.	Wilki (Litwa)	Zabytek urbanistyki, swoiste miasto wzgórz. Wilkija posiada status gminy, jednocześnie stanowi centrum okolicznych starostw. W mieście wznosi się neogotycki [[{{{1}}}|Kościół św. Jerzego]]{{Link-interwiki}} Brakujące pola: 1 oraz Q. Nieznane pola: "tam", "pl" oraz "lang". (od 1908 r.), mieści się tu również gimnazjum, wyższa szkoła rzemiosła ludowego, szkoła rolna, poczta (LT-54015). Zachował się dom w którym w latach 1862-1864 r. mieszkał folklorysta Antanas Juška (1819-1880), w miasteczku mieści się muzeum kultury etnicznej braci A . i J. Jušków.
8633.	Wilkiszki (okręg tauroski)	Wilkiszki (lit. Vilkyškiai, niem. Willkischken) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie pojedzkim, 15 km na wschód od Pojegów, przy drodze Pojegi–Jurbork, 883 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wilkiszki. Miejscowość znajduje się w obrębie Rambynaskiego Parku Regionalnego.
8634.	Wilkołak (film 1941)	Śmierć młodego Talbota sprowadza do zamku Talbotów jego brata Larry’ego. Ojciec John jest z tego powodu niezmiernie szczęśliwy. Chce aby między nim i Larrym układało się jak najlepiej, a sam Larry aby został tu jak najdłużej. Już pierwszego dnia Larry zauważa piękną Gwen Conliff, z którą umawia się na wieczór. A sposobność ku temu jest przednia – oto do miasteczka przyjechali cyganie, którzy jak wiadomo słyną z przepowiadania przyszłości. Przed zapowiadanym wieczorem Larry jeszcze zakupił w sklepie Conliffów laskę ze srebrną głową wilka, dzięki której usłyszał od Gwen miejscową legendę o wilkołakach.
8635.	Willa Mondragone	Willa Mondragone – willa arystokratyczna położona we włoskiej gminie Frascati, w regionie Lacjum, w prowincji Rzym. Obecnie jest to terytorium Monte Porzio (Góry Albańskie). Willa znajduje się na wzgórzu o wysokości 416 m n.p.m., na obszarze zwanym Castelli Romani, 20 km na południowy wschód od Rzymu, niedaleko starożytnego miasteczka Tusculum.
8636.	Willem Corneliszoon Schouten	Willem Corneliszoon Schouten (ur. ok. 1567 w Hoorn, zm. 1625 w Zatoce Antongil, Madagaskar) – żeglarz holenderski, który poszukiwał przejścia łączącego Atlantyk z Pacyfikiem. W latach 1601-1603 był chirurgiem okrętowym. W 1615 roku wysłany przez holenderską Kompanię Wschodnioindyjską w celu dotarcia do Indonezji. W 1616 roku opłynął Przylądek Horn, który nazwał na cześć swojego rodzinnego miasteczka. Pozostawił relację z wyprawy: Journal ofte Beschrijving van de wonderlickie Reyse... (1681).
8637.	William Anthony Richardson	W kolejnych latach w Yerba Buena, Richardson razem z alcaldem Francisco de Haro stworzyli plan lokalizacji rozrastającego się miasteczka. Na zakupionej w jego obrębie działce, Richardson wybudował swój ceglany dom, który następnie stał się centrum jego biznesu. Gdy w okolicy pojawili się inni przedsiębiorcy, miejsce to szybko stało się centrum miasta. W 1838 Richardson pozyskał 20 000 akrów ziemi po drugiej stronie zatoki, gdzie przeprowadził się z rodziną po trzech latach. Miejsce to znane jako Rancho Sauselito, z czasem przekształciło się w miasteczko Sausalito.
8638.	William Bishop	Przyszedł na świat w małym kanadyjskim miasteczku w Ontario jako drugie z trojga dzieci prawnika Williama A. Bishopa i Margaret Bishop. W młodości określany był mianem maminsynka i nikt nie dawał mu najmniejszych szans, że zostanie bohaterem Kanady w I wojnie światowej. Miał wadę wymowy, wolał taniec od jakiejkolwiek dyscypliny sportowej, dlatego nie miał dobrej opinii wśród kolegów. Był słabym uczniem, uciekał ze szkoły, by grać w bilard. Jego nauczyciele obawiali się, że niczego w życiu nie osiągnie. Jako kadet elitarnej Royal Military College, do której wstąpił w 1911 roku, wsławił się zapisem w kronice uczelni, że był chyba najgorszym kadetem w jej historii. W 1914 miał być usunięty z akademii za oszukiwanie przy grze w karty, jednak wszelkie działania w tym kierunku zniweczył wybuch I wojny światowej.
8639.	William Bryan	Po ukończeniu szkoły średniej studiował nauki humanistyczne w Illinois College, kończąc naukę z wyróżnieniem w roku 1881. Chcąc studiować prawo na Northwestern University, przeprowadził się do Chicago. W czasie przygotowań do aplikantury uczył w szkole, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Mary Elizabeth Baird. Wzięli ślub w roku 1884 i osiedli w miasteczku Salem, w Illinois.
8640.	William Denison	W 1866 powrócił do Anglii, gdzie w ciągu kolejnych czterech lat spisał swoje wspomnienia, wydane w 1870 w dwóch tomach pod tytułem Varieties of Vice-Regal Life (Rozmaitości z życia wicekróla). W 1871 zmarł w miasteczku East Sheen, dziś stanowiącym część Londynu. Miał 66 lat.
8641.	William Dobell	Dobell był gejem, w związku z czym nigdy nie założył rodziny i nie miał dzieci. Od 1945 mieszkał w domu swojej siostry w Wangi Wangi, miasteczku położonym ok. 150 km na północ od Sydney. Jest autorem licznych pejzaży przedstawiających te okolice. Tam też zmarł w 1970 roku, w wieku 70 lat.
8642.	William Hague	Hague'owi nie pomagały PR-owskie błędy z pierwszych miesięcy kierowania partią (np. wizyta w wesołym miasteczku, podczas której Hague, jego szef sztabu Sebastian Coe i lokalny deputowany urządzili sobie przejażdżkę po torze wodnym mając na głowach bejsbolówki z napisem "HAGUE", co polityk Partii Konserwatywnej Cecil Parkinson określił mianem "dziecinady"). Okres tuż przed wyborami 2001 r. upłynął pod znakiem konfliktu Hague'a z jego Kanclerzem Skarbu Michaelem Portillo i odpieraniu zarzutów o rasizm i ksenofobię, jakie pojawiły się po przemówieniu Hague'a na konferencji partyjnej w 2001 r. kiedy Hague powiedział: Talk about asylum and they call you racist; talk about your nation and they call you Little Englanders [...] This government thinks Britain would be alright if we had a different people [...] Elect a Conservative Government and we will give you back your country! ("Mów o azylu, a wtedy nazwą Cię rasistą; mów o twoim narodzie a nazwą Cię Małym Angolem (...) Ten rząd myśli, że Brytania będzie w porządku, jeśli będziemy mieli innych ludzi (...) Wybierzcie Konserwatystów a otrzymacie z powrotem wasz kraj!").
8643.	William Makepeace Thackeray	Thackeray był niezwykle płodnym pisarzem, pisał pod wieloma zabawnymi pseudonimami (Charles James Yellowplush, Michael Angelo Titmarsh, George Savage FitzBoodle). Jego twórczość jest szczególnie związana z miejscowością Royal Tunbridge Wells, miasteczko to jest często portretowane w jego nowelach i powieściach. Dom w którym mieszkał, „Kamienna Willa” (Rock Villa), jest zachowany do dzisiaj w swej oryginalnej formie. To tu powstawały niektóre jego powieści (Tonbridge Toys, The Virginians).
8644.	William Pitt Młodszy	Podczas wyborów do Izby Gmin we wrześniu 1780 r. Pitt startował w okręgu uniwersyteckim w Cambridge, ale bez powodzenia. Pomógł mu wówczas jego przyjaciel z lat studiów, Charles Manners, 4. książę Rutland, który zapewnił Pittowi poparcie Jamesa Lowthera, który kontrolował „zgniły okręg wyborczy” Appleby. Dzięki poparciu Lowthera Pitt wygrał wybory uzupełniające w tym okręgu w styczniu 1781 r. Fakt, że wszedł do Izby Gmin ze „zgniłego okręgu” nie przeszkodził Pittowi w późniejszych latach domagać się zniesienia takich okręgów.
8645.	William Warner	William Lloyd Warner (ur. 26 października 1898 w Redlands, zm. 23 maja 1970 w Chicago) – amerykański antropolog społeczny i socjolog. Przedstawiciel amerykańskiej socjologii opisowej. Warner zajmował się przede wszystkim badaniem uwarstwienia społecznego. Wraz ze współpracownikami opracował szczegółowe studium miasteczka Newburyport w stanie Massachusetts w pięciotomowej serii pod tytułem Yankee City (1941-1959).
8646.	William Wilberforce	Wilberforce był zwolennikiem zmian legislacyjnych mających na celu poprawę warunków pracy kominiarzy i pracowników przemysłu włókienniczego, angażował się w reformę więziennictwa i wspierał kampanie na rzecz ograniczenia stosowania kary śmierci oraz surowych kar wymierzanych na podstawie praw łowieckich – Game Laws. Wilberforce dostrzegał wagę wykształcenia w łagodzeniu ubóstwa. Kiedy Hannah More i jej siostra zakładały szkółki niedzielne dla biednych w Somerset i Mendip, zapewnił im moralne i finansowe wsparcie, kiedy napotkały one sprzeciw właścicieli ziemskich i kleru anglikańskiego. Od końca lat osiemdziesiątych osiemnastego wieku Wilberforce prowadził kampanię na rzecz ograniczonych reform parlamentarnych, takich jak likwidacja okręgów wyborczych w tzw. zgniłych miasteczkach i ponowny rozdział mandatów do Izby Gmin, biorący pod uwagę wzrost liczby mieszkańców nowych przemysłowych ośrodków; aczkolwiek od roku 1832 obawiał się, że działania reformatorskie idą tu za daleko. Z pomocą innych Wilberforce ustanowił pierwszą na świecie organizację opieki nad zwierzętami: Towarzystwo Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt, (ang. Society for the Prevention of Cruelty to Animals), obecnie Królewskie Towarzystwo Zapobiegania Okrucieństwu wobec Zwierząt, (ang. Royal Society for the Prevention of Cruelty to Animals). Wilberforce sprzeciwiał się pojedynkowaniu; nazywał je wstydem chrześcijańskiego społeczeństwa, (ang. "disgrace of a Christian society"). Był oburzony, kiedy w roku 1798 jego przyjaciel Pitt pojedynkował się, tym bardziej, że miało to miejsce w niedzielę.
8647.	Wilno (Ontario)	* Strona miasteczka
8648.	Wilujsk	Osiedle założone w 1634 roku jako zimowisko kozackie Wierchniewilujskoje. W drugiej połowie XVIII w. roku zesłano tu sporą grupę powstańców (powstanie Pugaczowa), którzy rozbudowali osadę do rozmiarów miasteczka; nazwali je Oleńsk; obecna nazwa obowiązuje od 1821 r. W latach 1872 - 1883 przebywał tu na zesłaniu słynny rosyjski pisarz i filozof Mikołaj Czernyszewski.
8649.	Wilwerdange	Wilwerdange (luks. Wëlwerdang, niem. Wilwerdingen) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w gminie Troisvierges. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 251 osób. Niedaleko miasta znajduje się najwyższy punkt Luksemburga - wzgórze Kneiff (560 m n.p.m.).
8650.	Wilwerwiltz	Wilwerwiltz (luks. Wëlwerwolz) - małe miasteczko w północnym Luksemburgu, ośrodek administracyjny gminy Kiischpelt. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 238 osób.
8651.	Wincentowo	* Wincentowo, ob. Koroby 2 – agromiasteczko w obw. witebskim, w rej. głębockim, w sielsowiecie Koroby
8652.	Wincenty Piotr Brzostowski	Syn rolnika Adama Brzostowskiego (1818–1873) i Małgorzaty z Rękawków (1831–1884), urodzonej w Garwolinie, w rodzinie rzemieślniczej. Ukończył kilka klas szkoły powszechnej. Władał biegle w mowie i piśmie językiem rosyjskim, przez wiele lat prowadził w Łaskarzewie biuro podań. W 1905 organizował w miasteczku manifestacje o charakterze patriotycznym, za co był więziony przez władze carskie. W 1911 współorganizował Towarzystwo Ochotniczej Straży Ogniowej w Łaskarzewie, został wówczas zastępcą naczelnika Ochotniczej Straży Ogniowej (OSO). W pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości przez Polskę pełnił funkcję wójta Łaskarzewa.
8653.	Winchester ’73	Rewolwerowiec Lin McAdam, ścigając swojego wroga Dutcha Henry’ego Browna, trafia do miasteczka, w którym odbywają się zawody strzeleckie. Główną nagrodą jest karabin z limitowanej serii Winchester ’73. Lin postanawia stanąć do zawodów, by zdobyć tę broń. Do rywalizacji włącza się także jego wróg Dutch.
8654.	Wincrange	Wincrange − gmina i małe miasteczko w północnym Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Clervaux. Jest największą gminą w Luksemburgu.
8655.	Winnica (Elbląg)	Dzielnica ta może być uznawana za najważniejszy punkt na oświatowej mapie Elbląga. To tutaj znajduje się tzw. "miasteczko szkolne" z następującymi szkołami:
8656.	Winnica (miasto)	W latach 40-tych XVIII wieku powstał trzeci katolicki klasztor w Winnicy - kapucynów. W 1773 powstała w Winnicy Szkoła Wydziałowa Komisji Edukacji Narodowej, a w 1783 roku Antoni Protazy Potocki podpisał tu statut zakładający Kompanię Handlową Polską (Kompanię Handlu Czarnomorskiego). W Winnicy stacjonowało dowództwo 4 Brygady Artylerii Armii Koronnej.
8657.	Winona LaDuke	Jest córką Indianina z plemienia Odżibwejów, Vincenta LaDuke, znanego bardziej jako Sun Bear założyciela tzw. Bear Tribe (Plemienia Niedźwiedzia) i żydowskiej artystki Betty LaDuke, która pracowała jako profesor sztuki na uniwersytecie w Nowym Jorku. Urodzona w Los Angeles, wychowywała się w Kalifornii i w miasteczku Ashland w stanie Oregon. W latach 60. i 70. oboje jej rodzice byli zaangażowani m.in. w ruch antywojenny i obronę praw Indian i inne protesty społeczne, co niewątpliwie wpłynęło na jej poglądy. Studia podjęła, bo - jak wspomina - "mówiono jej, że nie powinna".
8658.	Winseler	Winseler − gmina i małe miasteczko w północno-zachodnim Luksemburgu, w dystrykcie Diekirch, w kantonie Wiltz. Graniczy z Belgią.
8659.	Winsford	Winsford – miasto i civil parish w Wielkiej Brytanii, w Anglii, w regionie North West England, w hrabstwie Cheshire, w dystrykcie (unitary authority) Cheshire West and Chester. W 2011 roku civil parish liczyła 30 481 mieszkańców. Słynie z wspaniałych zabytków, przede wszystkim z pięknego, umiejscowionego w malowniczym zakątku miasteczka, kościoła St Chads Over C Of E Church.
8660.	Wintrange	Wintrange (luks. Wëntreng) - małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w gminie Remerschen. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 347 osób.
8661.	Wiosna panie sierżancie	Akcja filmu rozgrywa się w fikcyjnej miejscowości – Trzebiatowie nad Wisłą, niewielkim miasteczku, z którego ludzie uciekają w poszukiwaniu pracy i lepszego życia do wielkich miast. Mieszkańcy w podnieceniu oczekują powrotu ukochanego sierżanta MO, Władysława Lichniaka, z pisemnego egzaminu maturalnego. Aby miał jak najlepsze warunki do nauki, w miasteczku obowiązuje cisza, a także zakaz picia w gospodzie, gdzie można spożyć tylko jeden kieliszek wódki do gorącego dania. Prowadzący izbę wytrzeźwień stary Wyderko zaczyna więc pędzić bimber. Sierżant niszczy mu jednak aparaturę do produkcji bimbru i poleca zająć się uczciwą pracą, np. zbieraniem stonki ziemniaczanej. Tymczasem Hela, młoda urzędniczka poczty nie może doczekać się aż kochający się w niej Szczygieł zdecyduje się na wspólny wyjazd z miasteczka, zaczyna więc interesować się sierżantem.
8662.	Wirgiliusz z Salzburga	W austriackim miasteczku Maria Saal (k. Klagenfurtu) uznano go za apostoła Karyntii.
8663.	Wirksworth	Wirksworth – miasteczko targowe liczące ok. 9000 mieszkańców, położone w hrabstwie Derbyshire w Anglii.
8664.	Wirtualny Sztetl	Wirtualny Sztetl to portal społecznościowy funkcjonujący na zasadzie Web 2.0, dzięki czemu użytkownik może dotrzeć do jak największej grupy zainteresowanych historią i kulturą Żydów polskich. Portal tworzą tysiące osób z całego świata, ponadto strona zintegrowana jest z innymi serwisami społecznościowymi np. Facebook i YouTube. Użytkownicy współtworzą narrację historyczną o żydowskich miasteczkach polskich miast i miasteczek, dodając informacje w każdym z działów oddanych im do redakcji. Wśród autorów tekstów są zarówno pracownicy naukowi, lokalni działacze, jak i osoby, które chcą podzielić się swoją wiedzą o żydowskich miasteczkach.
8665.	Wiskaczoszczur czerwonawy	Wiskaczoszczur czerwonawy to gatunek endemiczny, zasięg występowania obejmuje 12 stanowisk (solnisk stepowych) na obszarze prowincji Mendoza, La Pampa, Neuquén, San Juan w środkowo-zachodniej części Argentyny, na wysokości 200–1500 m n.p.m.. Prowadzi samotniczy, nocny tryb życia. Naturalnym siedliskiem tego gatunku jest suchy pustynny step, z wyschniętymi solniskami i wydmami. Naukowcy odnotowali jedynie kilka lokalizacji w których znaleźć można T. barrerae. Tak Ojeda w 1996. pisze o 7 punktach: w prowincji Mendoza terra typica (obszar typowy) – miasteczko La Paz na rzece Desaguadero), Arroyito oraz Las Catitas (wymienione trzy punkty leżą w różnych końcach tej samej równiny i dla tego są na mapie Międzynarodowej Księgi Czerwonej traktowane jako jedne wspólne miejsce występowania), Ñacuñán, Trintrica, Malargüe w prowincji Mendoza, a także w parku narodowym Lihué Calel w centrum geograficznym prowincji La Pampa. Później odnaleziono gatunek w okolicach Casa de Piedra na południowym zachodzie prowincji La Pampa, oraz na zachodzie tej prowincji w okolicach solniska Gran Salitral. Nowe punkty obecności wiskaczoszczurów czerwonawych były odkryte w okolicach solniska Salar de Añelo na wschodzie prowincji Neuquén oraz 900 km na północ od tego punktu w parku prowincjonalnym Ischigualasto na północnym wschodzie prowincji San Juan. W ostatnich publikacjach jest odnotowany jeszcze jeden punkt Guanacache na granicy prowincji Mendoza i San Juan.
8666.	Wistycze	Wistycze (błr. Вістычы; ros. Вистычи, hist. również Wistyce, Wistyca) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie brzeskim obwodu brzeskiego, około 12 km na północ od centrum Brześcia.
8667.	Wiszniew	Wiszniew (biał. Вішнева, Вішнеў) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, siedziba sielsowietu Wiszniew (Вішнеўскі сельсавет).
8668.	Wiszniewo (obwód grodzieński)	Wiszniewo, dawniej Wiszniew (biał. Вішнеў, Вішнева) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi położona w obwodzie grodzieńskim, w rejonie smorgońskim, nad Jeziorem Wiszniewskim.
8669.	Wiszniewo	* Wiszniewo, dawniej Wiszniew - wieś (dawniej miasteczko) w rejonie smorgońskim obwodu grodzieńskiego Białorusi.
8670.	Wiszniówka (sielsowiet Papiernia)	Wiszniówka (biał. Вішнёўка, ros. Вишнёвка) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Papiernia.
8671.	Wisztyniec	Wisztyniec (lit. Vištytis) – dawne miasto, obecnie miasteczko na Litwie położone w okręgu mariampolskim, w rejonie wyłkowyskim, nad Jeziorem Wisztynieckim. Liczba mieszkańców 566 (2001). Siedziba gminy Wisztyniec.
8672.	Wisła (miasto)	Według spisu ludności dokonanego w końcu XIX w. w Wiśle mieszkało 3980 protestantów, 240 katolików i 41 Żydów. Kościoły ewangelikalne zostały założone na początku XX wieku przez emigrantów powracających z Ameryki.
8673.	Witajcie w Ciężkich Czasach (film)	Akcja toczy się w niewielkim miasteczku Ciężkie Czasy, na pograniczu USA i Meksyku. Pewnego dnia pojawią się tam bezwzględny bandyta, który plądruje miasteczko i zabija wielu jego mieszkańców. Po wyjeździe bandyty miasteczko powraca do życia pod rządami burmistrza Willa Blue. Jednak bandyta powraca.
8674.	Witajcie w Ciężkich Czasach (powieść)	Akcja toczy się w II poł. XIX wieku w USA w niewielkim miasteczku położonym na równinie na Terytorium Dakoty, niedaleko gór i granicy z Kanadą. Miasteczko nosi nazwę Ciężkie Czasy (Hard Times). Jego historię opisuje w formie kroniki Blue, którego nazywano w miasteczku burmistrzem i który jest jednym z bohaterów historii.
8675.	Witamy w Mooseport	Były prezydent USA, Monroe Cole, po zakończeniu kadencji osiedla się w małym i spokojnym miasteczku Mooseport. Otrzymuje tu propozycję objęcia funkcji burmistrza. Cole początkowo ją przyjmuje. Sytuacja komplikuje się, gdy okazuje się, że do fotela włodarza miasta zamierza kandydować miejscowy hydraulik i właściciel małego sklepiku Handy Harrisson. Informacja ta przedostaje się do mediów, więc prezydent zmuszony jest stanąć do wyborczej walki. Emocje potęguje fakt, iż Cole jest zauroczony narzeczoną Handy'ego; panią doktor weterynarii Sally.
8676.	Witold Dębicki	* 1970: Pejzaż z bohaterem − jako Bienia, uczeń Wilczewskiego w miasteczku
8677.	Wittigowo	nazwa miasteczka = Miasteczko Studenckie "Wittigowo"
8678.	Wizja po kazaniu	Obraz ten uznawany jest za dowód przejścia Gauguina od impresjonizmu do symbolizmu. Jest to też pierwszy obraz namalowany przez Gauguina w stylu określanym jako syntetyzm. Został przez autora ofiarowany proboszczowi w miasteczku Nizon, jednak ten nie przyjął daru.
8679.	Wizyta starszej pani	Mieszkańcy, niegdyś świetnie prosperującego, a od pół wieku zubożałego, miasteczka Güllen oczekują wizyty miliarderki Claire Zachanassian, która spędziła w nim swoje młodzieńcze lata. Wśród komitetu powitalnego jest znany i szanowany przez wszystkich Alfred Ill, który, jak twierdzi, niegdyś był najlepszym przyjacielem Claire.
8680.	Więźniowie wyobraźni	Franka ubóstwia nowo odkryty świat i odwiedza go codziennie, jest tam traktowana przez głos jak księżniczka. Ale pewnego dnia, kiedy zamierzała wyjść, przyjaciel nie pozwolił jej na to i zamknął wszystkie wyjścia z zamku, w którym przebywali. Bloo, Maks, Koko, Eduardo i Chudy są zaniepokojeni nagłym zniknięciem Franki. Docierają na strych i otwierają pudełko z zabawkami, na własną rękę odkrywając zawarty w nim ogromny świat. Bezskutecznie przepytują bezokich mieszkańców miasteczka o Frankę. Grupa policjantów w kształcie baniek-wstaniek odkrywa intruzów i ściga ich, ale ferajna zostaje ocalona przez bohaterskiego mężczyznę. Ten próbuje ich ostrzec, iż droga do Franki prowadzi przez szereg niebezpieczeństw, lecz oni decydują się na jej ratunek.
8681.	Wiły (opera)	Małe miasteczko w Schwarzwaldzie. W domu leśnika Wulfa, świętowane są zaręczyny jego córki, Anny. Radość dwojga młodych nie trwa jednak długo, gdyż narzeczony Anny, Roberto musi jechać do Moguncji, aby objąć pozostawiony mu spadek. Wyjeżdżając, przysięga ukochanej wierność po grób; jednakże w wielkim mieście zapomina o swej miłości i wiąże się z kurtyzaną. W tym samym czasie Anna, przeczuwając, że ją zdradził, umiera ze smutku. Jej dusza łączy się z Willidami - duchami kobiet, które również zmarły ze smutku po utracie ukochanych, niewiernych im mężczyzn.
8682.	Wiśliny	W 1400 roku Wyselburg określono jako miasteczko, w którym był sołtys Johann Schwarzenyckel (Czarny Mikołaj). Jednak już pięć lat później znowu wymieniono Wiśliny jako wieś. Jej późniejszy rozwój jako ośrodka rzemieślniczo-handlowego zahamowała powódź z 1427 roku.
8683.	Wiśniowczyk (obwód tarnopolski)	Wiśniowczyk (ukr. Вишнівчик – Wiszniwczyk) – wieś, niegdyś miasteczko, w rejonie trembowelskim obwodu tarnopolskiego, założona w 1564.
8684.	Wiśniowiec (ujednoznacznienie)	*Wiśniowiec (biał. Гавязна (Вішнявец)) - wieś na Białorusi, dawne miasteczko, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim
8685.	Wiżajny	Wiżajny - osada, dawniej miasteczko, nad jeziorem t.n., w pow. suwalskim, gm. i par. Wiżajny, odl. 34 w. [wiorst] od Suwałk na północ a 11 w. od Kalwaryi (...) 175 dm. [domów], 2276 mk. [mieszkańców] (...) w osadzie odbywa się 6 jarmarków (...)
8686.	Wiżuny	Wiżuny (lit. Vyžuonos) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu uciańskim w rejonie uciańskim, siedziba starostwa Wiżuny, 13 km na północ od Uciany, 581 mieszkańców (2001).
8687.	Wleń	Następne lata były czasami powolnego upadku znaczenia miasta. Powodem słabego rozwoju Wlenia był brak murów miejskich, nieudolne rządy panów miasteczka oraz liczne powodzie których łącznie było ponad 70. Ostatnia zniszczyła miasto w 1997 roku. Innym powodem upadku miasta było to że dynamicznie rozwijająca się Jelenia Góra oraz pobliski Lwówek zdominowały handel i rzemiosło na tym terenie. W następnych latach trwające ruchy religijne, zarazy, liczne powodzie i pożary poważnie rujnowały miasto. W roku 1813 w czasie trwania bitwy nad Bobrem, między wojskami Napoleona a generała Kajzerowa miasto prawie doszczętnie spłonęło.
8688.	Wodakle	Wodakle (lit. Vadokliai) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu poniewieskim w rejonie poniewieskim, 17 km na północny wschód od Pogirów, 651 mieszkańców (2001). Siedziba starostwa Wodakle, znajduje się tu kościół, szkoła i poczta.
8689.	Wodogrzmoty Małe	* Mason "Dipper" Pines - Brat bliźniak Mabel, bystry, pomysłowy i ciekawy świata realista. Ma 12 lat i interesuje się rozwiązywaniem zagadek. Podczas pierwszego dnia pobytu w Wodogrzmotach wraz z siostrą odkrywa, że w miasteczku mają miejsce zjawiska paranormalne, a także odnajduje tajemniczy dziennik oznaczony cyfrą 3, który wnikliwie studiuje. Dipper postanawia odkryć wszystkie te zjawiska i znaleźć ich przyczynę. Nie zdaje sobie jednak sprawy z czyhających na niego niebezpieczeństw. W serialu zostało powiedziane, że "Dipper" jest jedynie jego pseudonimem pochodzącym od znamienia w kształcie Wielkiego Wozu, które chłopak ma na czole od urodzenia. Jego prawdziwe imię zostało ujawnione w oryginalnej replice Dziennika 3 i okazuje się, że tak naprawdę ma na imię Mason. Podkochuje się w starszej od siebie Wendy, która pracuje u wujka Stanka w Tajemniczej Chacie. Jego najlepszym przyjacielem jest Soos. W drugim sezonie Dipper odkrywa, że autorem dzienników jest brat wujka Stanka - Stanford, a następnie zafascynowany nim stara się mu pomagać w powstrzymaniu Billa Cyferki. Nosi na głowie biało-niebieską bejsbolówkę z sosną, a na czole posiada znamię w kształcie Wielkiego Wozu. W ostatnim odcinku kończy 13 lat.
8690.	Wodokty	Wodokty (lit. Vadaktai) – miasteczko na Litwie położone w okręgu szawelskim w rejonie radziwiliskim, 13 km na północny zachód od Krakinowa przy drodze Szadów-Krakinów. Znajduje się tu kościół, poczta i punkt apteczny.
8691.	Wodospad Iguazú	Zarówno w Argentynie, jak i w Brazylii wodospad otaczają parki narodowe. W 1934 roku w pobliżu niewielkiego miasteczka Puerto Iguazú w Argentynie powstał Park Narodowy Iguazú. Z kolei brazylijski Park Narodowy Iguaçu mieści się w pobliżu miasta Foz do Iguaçu.
8692.	Wodzisław	W połowie XVI w. zamek pod miastem wzniósł Jan Lanckoroński. Został on w późniejszym okresie przerobiony na pałac. W tym samym czasie w miasteczku zaczęła się osiedlać ludność żydowska. W 1720 wybudowano wodzisławską synagogę. Po pożarze kościoła w 1746 odbudował go w 1787 Maciej Lanckoroński.
8693.	Wodżgiry	Wodżgiry (lit. Vadžgirys) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu tauroskim w rejonie jurborskim, 21 km na zachód od Rosień, 505 mieszkańców (2001).
8694.	Wojciech Bartos Głowacki	Wojciech Bartosz został powołany do wojska na mocy uchwały Komisji Porządkowej Województwa Krakowskiego z 25 marca 1794, która nakazywała ażeby każde miasto, miasteczko i wsie z 5 dymów jednego człowieka młodego, zdrowego i czerstwego, w 3 dniach od odebrania niniejszego listu okólnego z bronią, to jest z karabinem z kilku ładunkami, albo piką 11 stóp długą [ok. 3,28 m] i z siekierą, ubranego po wieśniacku, jak pospolicie wieśniacy na wsi chodzą, dostawiona [...] Ażeby każdy z tychże uzbrojonych ludzi miał czapkę, koszul dwie, buty dobre, płachtę, czyli grube prześcieradła z dwóch brytów, żeby był opatrzony sucharami na dni 6 i żeby miał dany lenung [czyli żołd] w pieniądzach na jeden miesiąc, tj. 15 złp. Dopiero 28 marca Komisja, zważając potrzebę jak najprędszego uzbrojenia ludu po wsiach, wprowadziła nową, popularną broń, kosę osadzoną na wprost kija długiego na około 2,40 m (5 łokci), co później doprowadziło do nazwania oddziałów chłopskich kosynierami. Powołanie do wojska Wojciecha Bartosza było spowodowane sprzeciwianiem się administracji dworskiej, czyli rządcy Strawińskiemu i ekonomowi, którzy to właśnie zgłosili go jako rekruta, aby pozbyć się kłopotów z nim związanych.
8695.	Wojciech Gajewski	Wojciech z Błociszewa Gajewski był dziedzicem Czacza gdzie 1653r. postawił kościòł z cegły palonej. Kościół ten w stylu barokowym poświecił w 1663r. biskup enneński, Jan Kurski. Majątek Czacz Gajewski odziedziczył w r. 1639 i tam również wybudował wczesnobarokowy pałac, prawdopodobnie według projektu Krzysztofa Bonadury Starszego. Z żony Apollinary Opalińskiej, wojewodzianki poznańskiej, miał synów Franciszka i Łukasza, kasztelana santockiego. Urząd starosty odstąpił w 1649 Andrzejowi Ossowskiemu. W 1644 założył miasteczko Zaborowo
8696.	Wojciech Jastrzębowski (przyrodnik)	Znakomita większość ich dzieci, w tym Wojciech Bogumił, została ochrzczona w pobliskim miasteczku Janowo nad Orzycem w powiecie przasnyskim. Jedynie metryki syna Jana w 1788 i córki Franciszki w 1791 zostały odnotowane w rodzimej parafii. Maciej Jastrzębowski zmarł dnia 26 września 1807 w Szczepkowie Giewartach podczas epidemii "biegunki".
8697.	Wojciech Kossak	Drugą panoramę malował Kossak wraz z Julianem Fałatem. Pierwszy z artystów był autorem scen rozgrywających się nad Berezyną pod miasteczkiem Borysów, a przedstawiających odwrót niedobitków Wielkiej Armii Napoleona; drugi namalował cały zimowy pejzaż, będący tłem obrazu. Praca nad Przejściem przez Berezynę trwała 16 miesięcy i zakończyła się w 1896. Panorama nie przetrwała w swojej pierwotnej postaci; została pocięta na segmenty, z których do dziś znane są jedynie Poczet sztandarowy, Kuchnia polowa nad Berezyną i Palenie sztandarów oraz kilka biało-czarnych fotografii dzieła przed zniszczeniem.
8698.	Wojciech Kołaczkowski	W połowie lat dziewięćdziesiątych Kołaczkowski ożenił się ze swoją kuzynką Martą i przeprowadził do miasteczka Sarasota na Florydzie. Zmarł tam 19 lipca 2001 w wieku 93 lat. Zgodnie z jego wolą prochy sprowadzono do Polski i 6 września 2001 złożono w murze kwatery 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Z pierwszego związku z Wandą Kołaczkowską miał syna Jana, zamieszkałego w Nowym Jorku.
8699.	Wojciech Męciński	Studiował na Akademii Krakowskiej. Odziedziczył 17 wsi i miasteczko Nowodwór, które pomimo protestów rodziny zapisał na uposażenie kolegium św. Piotra w Krakowie. W 1626 wyjechał do Portugalii, gdzie ukończył studia teologiczne. W 1629 niespodziewanie powrócił do kraju i przed Trybunałem Koronnym w Piotrkowie oddalił wszystkie zarzuty w sprawie zapisu majątkowego. W 1631 wypłynął do Indii, jednak musiał zawrócić do kraju w wyniku niesprzyjającej aury. Ostatecznie w 1633 dotarł do Indii i wylądował w Goa, gdzie poświęcił się pracy charytatywnej w szpitalach (przytułkach dla ubogich). W maju 1634 przybył na ziemie dzisiejszego Wietnamu, gdzie przebywał przez rok. W kwietniu 1635 przybył do Malakki by leczyć tam chorych żołnierzy. Pod koniec czerwca 1636 udał się do Makau. Stamtąd próbował bezskutecznie przedostać się do Japonii. Okręt, którym płynął, został porwany przez Holendrów i skierowany na Formozę. W 1637 uciekł ze statku holenderskiego w czasie transportowania więźniów do Batawii (Jawa). W Makau został skierowany przez wizytatora zakonnego do Kambodży gdzie został przełożonym tamtejszej misji i zyskał poważanie króla. W lutym 1642 odpłynął do Manili na Filipinach, skąd w przebraniu Chińczyka przedostał się do twierdzy Kagoshima, na Półwysep Satsuma. 13 sierpnia wraz z towarzyszami został odkryty przez ludzi sioguna Iemitsu Tokugawa i 21 sierpnia 1642 przewieziono go do Nagasaki, gdzie poddany został torturom.
8700.	Wojciech Młynarski	* Smutne miasteczko
8701.	Wojciech Roszkowski (poeta)	* Tykocin - miasteczko bajeczka (Kreator, Białystok 2003) - przewodnik
8702.	Wojciech Rydzyński	Syn Jana i Eleonory z domu Bnińska. Właściciel majątków w województwie poznańskim i kaliskim: Jeżewo, Frasunek, Werbno, Wrociny, Wycisłowa, Jaworza oraz miasteczko Wyrzysk, a kolejne włości wniosła mu w wianie żona Wojciecha Marianna Teresa z Rogalińskich. Od 1766 roku dzierżawił Dobrzycę z przynależnościami od Augustyna Gorzeńskiego. Poseł na sejm w 1746 roku, a stolnik poznański od roku 1756. U Adama Czartoryskiego był w w jego chorągwi husarskiej Porucznikiem. Posiadane przez niego majątki w czasie wojny siedmioletniej zostały poważnie przez Rosjan zniszczone. W Wielkopolsce współpracując z biskupem krakowskim Kajetanem Sołtykiem i generałem wielkopolski Jerzym Augustem Mniszchem organizował partię saską. Wetem przekupionego szlachcica Grodzickiego zerwał w 1762 roku sejmik średzki. Poseł na sejm konwokacyjny 1764 z województwa poznańskiego, przez który do 1766 roku był powołany w skład Komisji Wojskowej Koronnej. Poparł Stanisława Augusta na sejmie elekcyjnym. Poseł województwa poznańskiego na sejm koronacyjny 1764 roku. Był posłem województwa kaliskiego na Sejm Repninowski. Rydzyński w Wielkopolsce jako pierwszy podniósł konfederację barską i część oddziałów królewskich podporządkował sobie, które 5 czerwca 1768 roku w Krajnie okrzyknęły go komendantem wielkopolski. 9 czerwca w obozie pod Gębicami nastąpiło zawiązanie konfederacji i Rydzyński został wybrany marszałkiem. Ogłosił uniwersał o poborze rekruta, a 11 czerwca pod Pyzdrami przegrał swą pierwszą potyczkę. W dniu następnym odniósł zwycięstwo pod Raszkowem, gdzie o regiment koronny Joachima Potockiego powiększył swoją 300-osobową partię. 14 czerwca został pobity przez Konstantinowa i Drewitza pod Krotoszynem. 15 czerwca pod Zdunami poniósł klęskę i uciekł na Śląsk. Na terenie Prus miał zamiar zorganizować partię, ale większość jego żołnierzy została wcielona do armii pruskiej, a on sam został aresztowany w Miliczu. Po uiszczeniu 1000 dukatów okupu został w lipcu 1768 roku uwolniony i następnie udał się do Krakowa, gdzie brał udział w obronie miasta z grupą Wielkopolan. Po jego upadku przedarł się w przebraniu do Mołdawii. Przez ucieczkę jego autorytet został w Wielkopolsce zachwiany. Jeszcze 29 grudnia 1768 roku w uchwale zjazdu konińskiego wykazywano oskarżenia o jego braku odpowiedzialności i nieudolność. Rydzyński w Preszowie zasiadał do wiosny 1770 roku w Radzie Szefów Barskich. Później powrócił na Śląsk, gdzie na przełomie maja i czerwca 1770 roku zmarł.
8703.	Wojciech Szweykowski	Urodził się w Makowie koło Pułtuska, jako syn Stanisława i Urszuli z Majkowskich. Po ukończeniu szkoły pijarskiej w Łomży wstąpił latem roku 1789 (26 lipca) do ich zgromadzenia (przyjął imię Wojciecha od św. Marcina, imię chrzestne: Anzelm) i został wykładowcą Łomżyńskiej Szkoły Pijarskiej. Po odbyciu nowicjatu w Drohiczynie (w okresie od 1789/1790 do 1790/1791), studiował humaniora w Szczuczynie Mazowieckim (rok akademicki 1791/1792) i filozofię w Łomży (w okresie od 1792/1793 do 1793/1794). Od jesieni roku 1794 uczył w kolegiach warszawskich, a od roku 1796 pełnił funkcję podprefekta Collegium Nobilium. W międzyczasie odbył studia teologiczne (w okresie od 1795/1796 do 1796/1797), a w roku 1796 otrzymał święcenia kapłańskie. Jesienią roku 1797 przeniósł się do Łomży, gdzie objął stanowisko nauczyciela fizyki i matematyki. Rok później (rok szkolny 1798/1799) rozpoczął naukę wymowy, a z początkiem roku 1802 piastował stanowisko prefekta szkoły, będąc jednocześnie zastępcą profesora w łomżyńskim seminarium nauczycielskim. Jeszcze w tym samym roku (1802) wysłany został przez władze szkolne do północnych Niemiec, Saksonii i Berlina, gdzie poznawał organizację i metody pracy szkół, a także studiował język i literaturę niemiecką. Zimą roku 1804 sekularyzował się w Berlinie. Po powrocie do kraju objął w roku 1804 posadę profesora w Gimnazjum Płockim. W roku 1808 otrzymał stanowisko rektora szkoły departamentowej w Sejnach. Wkrótce znalazł się w Warszawie, gdzie pracował do końca swego życia.
8704.	Wojciech Wydra-Nawrocki	W Gnieźnie podjął naukę i uzyskał średnie wykształcenie, oraz uczęszczał na Wyższy Kurs Nauczycielski. W roku 1923 podjął pierwszą pracę nauczyciela w Pniewach. Władze oświatowe powierzyły mu, od 1930, stanowisko kierownika Powszechnej Szkoły Publicznej w Nowym Tomyślu. Młody wiek, stał się atutem w pracy oświatowej w trudnym przygranicznym miasteczku, o dużej liczbie obywateli narodowości niemieckiej. Wydra potrafił zintegrować polsko-niemiecką społeczność. Jako kierownik skutecznie zabiegał o budowę nowego obiektu szkolnego. Podjął studia na kierunku socjologia na Uniwersytecie Poznańskim, także ukończył Szkołę Podchorążych z mianowaniem, w 1929, do stopnia porucznika z przydziałem oficera rezerwy 58 Pułku piechoty. Władał biegle j. niemieckim i francuskim, oraz w stopniu komunikatywnym: rosyjskim i czeskim.
8705.	Wojenny poranek	Akcja filmu rozgrywa się w czasie II wojny światowej. Kilkoro dzieci z małego miasteczka – Guri, Piro, Milo i Tomi decydują się same zorganizować akcję przeciwko Niemcom, kąpiącym się w jeziorze. Akcja dzieci staje się przykładem dla dorosłych.
8706.	Województwo białostockie (II Rzeczpospolita)	W latach międzywojennych istniały trzy rodzaje jednostek osadniczych o charakterze topograficznie miejskim miasto, miasteczko i osada miejska. Na terenie woj. białostockiego występowały wyjątkowo wszystkie trzy formy.
8707.	Województwo krakowskie (II Rzeczpospolita)	== Miasta i miasteczka ==
8708.	Województwo kujawsko-pomorskie	Grupę miast średniej wielkości tworzy 16 ośrodków liczących od 10 do 30 tys. mieszkańców. Pod względem wielkości wyróżniają się tu: Brodnica, Świecie i Chełmno. Pozostałe miasta pełnią funkcję ośrodków centralnych o znaczeniu ponadlokalnym. Grupę miast małych tworzy 30 ośrodków. Są one bardzo zróżnicowane, znajdują się wśród nich zarówno miasta o funkcjach miast średnich, jak też bardzo małe miasteczka, liczące poniżej 3 tys. mieszkańców.
8709.	Województwo lubelskie (II Rzeczpospolita)	W latach międzywojennych istniały trzy rodzaje jednostek osadniczych o charakterze topograficznie miejskim: miasto, miasteczko i osada miejska. Na terenie woj. lubelskiego występowały dwie formy – miasta i osady miejskie.
8710.	Województwo lwowskie	== Miasta i miasteczka ==
8711.	Województwo mińskie	* Chołopienicze – miasteczko, które rozwinęło się w XVIII w. W 1703 r. właściciel Marcjan Chalecki ufundował tu drewniany kościół i murowany klasztor dominikanów. Utworzyli oni "szkołę akademicką podwydziałową o trzech klasach". Po I rozbiorze odbywały się tu sejmiki szlachty z pozostałej przy Rzeczypospolitej części powiatu orszańskiego z województwa witebskiego.
8712.	Województwo nowogródzkie (II Rzeczpospolita)	== Miasta i miasteczka ==
8713.	Województwo poleskie	== Miasta i miasteczka ==
8714.	Województwo ruskie	== Miasta i miasteczka ==
8715.	Województwo sandomierskie (II Rzeczpospolita)	I wojna światowa zniszczyła miasto, a znaczny ubytek ludności spowodował zastój ekonomiczny. Sandomierz stał się prowincjonalnym miasteczkiem z niespełna 6 tysiącami mieszkańców. Miasto było siedzibą powiatu, 9. gminą w województwie kieleckim.
8716.	Województwo stanisławowskie	== Miasta i miasteczka ==
8717.	Województwo tarnopolskie	== Miasta i miasteczka ==
8718.	Województwo wileńskie (II Rzeczpospolita)	== Miasta i miasteczka ==
8719.	Województwo witebskie	W 1772 r. województwo zostało przyłączone do Rosji. Przy Rzeczypospolitej pozostała do czasu II rozbioru jedynie niewielka część ziemi orszańskiej. Województwo pozostało jako tytularne, a szlachta sejmikowała w miasteczku Chołopienicze w województwie mińskim.
8720.	Województwo wołyńskie (II Rzeczpospolita)	== Miasta i miasteczka ==
8721.	Województwo śląskie	Miejscami aktywnego wypoczynku w województwie śląskim są również parki reakreacyjne w tym Park Śląski w Chorzowie z ogrodem zoologicznym wesołym miasteczkiem i planetarium i park Trzy Wzgórza w Wodzisławiu Śląskim z kompleksem sportowo-rozrywkowym. Miejscem związanym z śląską przyrodą jest też Śląski Ogród Botaniczny w Mikołowie.
8722.	Wojna Czarownic	Anaíd jest czternastoletnią, niepozorną dziewczyną. Mieszka w pirenejskim miasteczku Urt. Jest nad wiek dojrzała i inteligentna, co nie wzbudza jednak sympatii rówieśników. Samotne życie Anaíd toczy się spokojnie aż do dnia, w którym znika jej matka - rudowłosa Selene. Nieoczekiwanie dziewczyna poznaje wielką tajemnicę skrywaną przez rodzinę.
8723.	Wojna Francji z Ligą Augsburską	W roku 1688 Francuzi wtargnęli do Palatynatu i na tereny znajdujące się po lewej stronie Renu. Cesarz, reasekurowany przez Wielką Koalicję, w odpowiedzi na zagrożenie francuskie podjął działania wojenne w Rzeszy, rok później do walk włączyły się pozostałe państwa koalicji: Anglia, Szwecja, Hiszpania, Sabaudia oraz Niderlandy. Podjęte przez te państwa działania zbrojne, zmusiły Francuzów do wycofania się z okupowanych terenów. Francuzi, nie chcąc zostawiać przeciwnikowi przyczółków do ewentualnej ofensywy, spustoszyli ziemie Palatynatu, tak, ze aż do czasów współczesnych zachowały się ślady zniszczenia miast i zamków. Swoje działania ponowili w latach 1692–1693, atakując tereny przygraniczne. Liczne miasteczka i wsie palatynackie zostały zrównane z ziemią. Zniszczono też Mannheim, Heidelberg i Spirę.
8724.	Wojna Modoków	We wrześniu 1850 Modokowie zaatakowali dużą grupę emigrantów koło jeziora Tule. Spośród około 90 tylko 1 – ranny – uszedł z życiem. Była to jedna z największych w historii USA masakr karawan emigrantów. W 1851 Modokowie atakowali obozy poszukiwaczy złota i kradli im konie. Po tych wydarzeniach miejscowi biali zorganizowali patrole do obrony karawan na szlaku Applegate. Tylko dzięki tym patrolom uniknęła masakry kolejna karawana. Kiedy w ciągu jednej nocy Modokowie uprowadzili górnikom z górniczego miasteczka Yreka 46 koni i mułów, zorganizowali oni zbrojną milicję w celu nauczenia tubylców „szacunku dla mienia białych”. Na jej czele stanął „łowca skalpów” – Ben Wright, który przybył z Indiany.
8725.	Wojna domowa Cezara z Pompejuszem	1 sierpnia Cezar polecił rozbić obóz nad rzeką Enipeus pod miasteczkiem Farsalos. W dwa dni później doścignął go tam Pompejusz, który zdołał połączyć się z siłami Scypiona. Pompejusz rozbił obóz pod górą Dogandzis. Przez kolejne dni znów zaczęły się „podchody” obu armii. Legiony Cezara i Pompejusza, codziennie stawały w szyku bojowym, do bitwy jednak nie dochodziło. Toczyły się za to jedynie walki kawalerii obu stron, w których to zawsze górą okazywała się jazda Cezara. Było to spowodowane współdziałaniem z oddziałami lekkozbrojnych, taką taktykę zobaczył Cezar po raz pierwszy w bitwie z Germanami pod wodzą Ariowista, jeszcze w Galii, dziesięć lat wcześniej, w roku 58 p.n.e. Dawała ona wyśmienite rezultaty.
8726.	Wojna domowa w Mali (2012–2014)	27 lutego 2013 Francuzi przejęli wioskę Iminenas, 60 km od Gao. 1 marca 2013 rebelianci MUJAO i AQIM przeprowadzili kontratak na pozycje francusko-malijskie, jednak został on krwawo odparty, gdyż w w walkach trwających od 9:30 do 14:00 zabito 52 dżihadystów. 2 marca 2013 w walkach w masywie górskim Ifoghas poległ francuski żołnierz, który okazał się trzecią ofiarą operacji Serwal. Z kolei w nocy z 4 na 5 marca 2013 siły sprzymierzone zabiły 15 rebeliantów, podczas przeczesywania ich kryjówek. 6 marca 2013 w walkach pod Tin Keraten, 100 km na wschód od Gao poległ czwarty francuski żołnierz. 17 marca 2013 w wybuchu improwizowanego ładunku wybuchowego na południe od Tessalit zginął francuski kapral. W dniach 12-17 marca 2013, 460 francuskich żołnierzy prowadziło operację „Doro-3” pod miasteczkiem Djebock, nieopodal Gao. Przejęto i zniszczono sprzęt należący do islamistów, zajęto ich tereny oraz zabito 15 rebeliantów.
8727.	Wojna domowa w Rzeczypospolitej (1764)	W zaistniałej sytuacji dwór rosyjski wydał zalecenie swoim przedstawicielom dyplomatycznym za granicą, by uprzedzili mocarstwa, że wprowadzenie wojsk rosyjskich do Rzeczypospolitej w celu utrzymania porządku stało się koniecznością. Rosjanie wyrazili zgodę na zawiązanie konfederacji przez stronników Familii. 16 kwietnia koniuszy wielki litewski Michał Brzostowski zawiązał w duchu Familii konfederację Wielkiego Księstwa Litewskiego. Dla jej poparcia w granice Rzeczypospolitej bez zgody jej władz wkroczyły dwie kolumny wojsk rosyjskich w sile 7–8 tysięcy żołnierzy. Jedna pod wodzą Michaiła Wołkońskiego kierowała się na Mińsk, druga Michaiła Daszkowa na Grodno. Formacja Wołkońskiego dostała rozkaz forsownego marszu na Warszawę. Oddziały rosyjskie pomagały Familii zawiązywać konfederację, niejednokrotnie zmuszając szlachtę do przystępowania do niej. Konfederacja wytoczyła proces Karolowi Stanisławowi Radziwiłłowi Panie Kochanku o gwałt na Massalskim. Milicja radziwiłłowska zdewastowała pałac podskarbiego Jerzego Detloffa Flemminga w Terespolu, spaliła miasteczko i zabrała gwardię, w odwecie stronnicy Flemminga wraz z Rosjanami spalili Białą Radziwiłła.
8728.	Wojna latyńska	Pomnik żołnierza samnickiego we włoskim miasteczku Pietrabbondante
8729.	Wojna libańska	12 czerwca zawieszenie broni poszerzono o Organizację Wyzwolenia Palestyny, ale całe porozumienie runęło rankiem 13 czerwca, ponieważ Syryjczycy podjęli próbę wzmocnienia swoich pozycji w rejonie wsi Khalde, na autostradzie Damaszek-Bejrut. Izraelczycy uznali to za zagrożenie swoich strategicznych pozycji w Libanie i zerwali wszystkie rozmowy prowadzone z libańskim rządem i różnymi libańskimi frakcjami. Doszło wówczas do ciężkich 14-godzinnych walk na południe od miasteczka Babda, po których 35 Brygada przecięła autostradę Bejrut – Damaszek i połączyła się siłami chrześcijańskiej Falangi we wschodnim Bejrucie. W ten sposób oblężenie Bejrutu zostało zamknięte. W oblężonym mieście ufortyfikowały się siły OWP z Jaserem Arafatem na czele.
8730.	Wojna litewsko-moskiewska (1512–1522)	W 1519 na państwo polsko-litewskie spadł kolejny najazd wojsk moskiewskich i współdziałających z nimi Tatarów krymskich chana Mehmeda I Gireja. Rosjanie podeszli na odległość kilkudziesięciu kilometrów od Wilna, pustosząc okoliczne wsie i miasteczka. Tatarom udało się rozbić siły polsko-litewskie w bitwie pod Sokalem. Jednak wojska moskiewskie nie doczekały się spodziewanej pomocy zakonu krzyżackiego, który zwlekał z rozpoczęciem wojny z Polską i zmuszone zostały do wycofania się.
8731.	Wojna o maszt flagowy	W czerwcu roku 1844 dziewczyna z jego plemienia zaczęła współżyć z angielskim rzeźnikiem z Kororāreka i odmówiła powrotu do swoich. To zapoczątkowało konflikt. Heke i jego ludzie wkroczyli do miasteczka, zdemolowali rzeźnię i zabrali dziewczynę do domu. Przy okazji zrąbali maszt.
8732.	Wojna o panowanie w Ameryce Północnej (1754–1763)	Podczas gdy w Londynie i całym Imperium celebrowano zdobycie Quebecu, brytyjski garnizon nie miał powodów do zadowolenia. Mieszkańców pozostało niewielu. Większość rozproszyła się po wioskach i miasteczkach lub uciekła do Montrealu. 7000 żołnierzy Murraya tkwiło w centrum nieprzyjaznego kraju, w mniejszości wobec wciąż groźnej armii francuskiej i narażonych na przeciwności kanadyjskiego klimatu. Jak pisał podporucznik James Miller:
8733.	Wojna polsko-bolszewicka	Wojna rozpoczęła się 14 lutego 1919 starciem koło miasteczka Mosty niedaleko Szczuczyna, gdzie wysunięte poza wycofujące się jednostki niemieckie oddziały wojska polskiego powstrzymały dalszy marsz na zachód w ramach operacji „Cel Wisła” oddziałów Frontu Zachodniego Armii Czerwonej. Szczupłe siły polskie, składające się z 12 batalionów piechoty, 12 szwadronów kawalerii i 3 baterii artylerii, działały tam na dwóch, dość równomiernie obsadzonych odcinkach frontu. Formacjami odcinka południowego (Prypeć – Szczytno), czyli Grupy Podlaskiej, przemianowanej potem na Grupę Poleską, dowodził gen. Antoni Listowski. Jego oddziały swoim prawym skrzydłem utrzymywały łączność z Grupą Wołyńską gen. Edwarda Rydza-Śmigłego i koncentrowały się głównie pod Antopolem na kierunku Brześć – Pińsk i koło Berezy Kartuskiej. Oddziały odcinka północnego (Szczytno – Skidel) należały do Dywizji Litewsko-Białoruskiej gen. Wacława Iwaszkiewicza-Rudoszańskiego, który swoje oddziały skupiał przede wszystkim w rejonie Wołkowyska. Na tych pozycjach wiązano niewielkie siły Armii Czerwonej, której wysiłek wojenny skupiony był jeszcze przede wszystkim na walce z oddziałami białych.
8734.	Wojna polsko-krzyżacka (1431–1435)	W czerwcu 1431 wojska polskie w liczbie około 22 tys. żołnierzy wyruszyły wraz z królem Jagiełłą na Wołyń, aby stłumić bunt wielkiego księcia Świdrygiełły i w sierpniu obległy Zamek w Łucku. Biskup włocławski Jan interweniował u wielkiego mistrza w sprawie pogłosek o zbrojeniach krzyżackich, ale otrzymał zapewnienie pismem z dnia 5 sierpnia, że „my nic innego nie mamy na myśli jak tylko przyjaźń i wszystko dobre”, po czym wielki mistrz wydał rozkaz do ataku, po którym 17 sierpnia Krzyżacy najechali trzema grupami ziemię dobrzyńską, Kujawy i Krajnę. Wójt Nowej Marchii Henryk Rabenstein najechał północno-zachodnią Wielkopolskę i po kilku dniach po spustoszeniu znacznych jej obszarów wycofał się. 29 sierpnia komtur toruński najechał ziemię dobrzyńską opanowując Rypin, Lipno i Zamek Dybów, który obsadziła załoga krzyżacka. Najsilniejszy oddział Wielkiego marszałka von Strupperga uderzył na Kujawy. 28 sierpnia po przejściu Wisły pod Świeciem podszedł pod Bydgoszcz, bez próby jej zdobywania, po czym skierował się na Inowrocław, pod który dotarł 2 września i zdobył go w dniu 4 września. Następnie zdobył Radziejów i bez powodzenia próbował zdobyć zamek w Brześciu Kujawskim. Po opanowaniu Włocławka zawrócił na północ w kierunku Bydgoszczy, jednak po zawarciu 1 września w Czartorysku przez Polskę rozejmu ze Świdrygiełłą Krzyżacy wycofali się z Kujaw. 10 września uderzyła na środkową Krajnę grupa komtura tucholskiego i spóźnionych posiłków inflanckich, które spaliły miasteczko Łobżenica. Niedaleko Krzyżacy napotkali jednak rycerstwo wielkopolskie i chłopów, którzy wydali im w dniu 13 września bitwę pod Dąbkami (w pobliżu Nakła), w której wojska polskie odniosły druzgocące zwycięstwo. W wyniku tego starcia Polacy zdobyli pięć chorągwi inflanckich (powieszonych w katedrze na Wawelu), cały obóz, a stu rycerzy zakonnych trafiło do niewoli z dowódcą, marszałkiem inflanckim Wernerem von Nesselrode.
8735.	Wojna sześciodniowa	Równocześnie z działaniami w Jerozolimie, izraelskie oddziały przeprowadziły natarcie w kierunku Samarii. Miało ono na celu całkowite odblokowanie drogi Tel Awiw-Jerozolima i zajęcie pozycji wyjściowych do dalszej ofensywy w Samarii i Judei. Do południa zdobyto strategicznie położone miasteczko Latrun, a przed wieczorem miasta Ramallah i Dżenin. Równocześnie izraelskie siły powietrzne wykryły i zniszczyły bombardowaniami jordańską brygadę zmechanizowaną, która usiłowała nacierać z rejonu Jerycha w kierunku Jerozolimy. Bombardowaniami zniszczono także iracką brygadę pancerną, która przygotowywała się do przeprawy przez rzekę Jordan i wkroczenia do Samarii.
8736.	Wojna w Somalii (od 2009)	W dniach 12-13 maja odbyła się bitwa o miejscowość Mahas, jednak bojówki rządowe Unii Trybunałów Islamskich utrzymały kontrolę nad miasteczkiem. 15 maja rebelianci przeprowadzili drugi atak na Mahas. W walkach zginęły 4 osoby, a setki cywilów uciekło z miasta. W mieście odcięto łącza telekomunikacyjne. Tymczasem wybuchła bitwa o Wabho w somalijskiej prowincji Galgudug. Kontrolę nad Wabho zachowały bojówki As-Sunna Wal Jamaaca, jednak kosztowało to życie 5 milicjantów. W wyniku licznych walk na przełomie 15-16 maja zginęło 68 osób. Rząd twierdzi, że w bitwach o Mahas i Wabho zginęło 48 Szebabów.
8737.	Wojna z Cayuse	4 marca 1844 w miasteczku Willamette Falls (dziś Oregon City) doszło do starcia osadników z 5 Indianami w którym zginął 1 Indianin i 2 białych (sekretarz tymczasowego rządu Terytorium George W. LeBreton oraz Sterling Rodgers). Po tym wydarzeniu utworzono na Terytorium Oregonu 25-osobowy oddział strzelców konnych pod dowództwem kapitana T. D. Keysura. Był to pierwszy oddział militarny w Terytorium Oregonu.
8738.	Wojna z Indianami Północnego Zachodu	Współdziałanie plemion indiańskich, które stworzyły konfederację, miało swe początki w okresie francuskiej kolonizacji kontynentu i zostało odtworzone w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych. Ta nowa konfederacja powstała na jesieni roku 1785 w Fort Shelby w przekonaniu, że plemiona członkowskie konfederacji powinny występować wobec Stanów Zjednoczonych wspólnie. Te ustalenia zostały potwierdzone na naradzie w wiosce Huronów (Wyandotów) położonej w miejscu, gdzie dziś znajduje się miasteczko Upper Sandusky. Konfederacja uznała rzekę Ohio za granicę pomiędzy jej terenami a ziemiami zasiedlanymi przez białych. Huroni stali się nominalnie „ojcami” plemion konfederackich, chociaż Szaunisi i Miami mieli znaczniejsze siły bojowe.
8739.	Wojna światów (powieść)	Jest koniec XIX wieku, schyłek epoki wiktoriańskiej. Narrator, nieznany z imienia pisarz i filozof, mieszka w miasteczku Woking w południowej Anglii. Tam właśnie spada niezwykły meteor, który wkrótce okazuje się statkiem kosmicznym, wysłanym z Marsa. Przybysze od początku są wrogo nastawieni do gospodarzy, pokojowo nastawioną delegację zabijają, rażąc „snopem gorąca”. Niszczą także całą okolicę. Wkrótce przylatują następne walce, a Marsjanie przystępują do złamania oporu Ziemian. Czynią to przy pomocy trzydziestometrowych trójnożnych machin bojowych, przenoszących emitery „snopa gorąca”, a później także wyrzutni pocisków zawierających śmiertelnie trujący „czarny dym”. Opór wojsk angielskich jest z łatwością przełamywany, artylerii udaje się zniszczyć tylko jedną z maszyn, druga zostaje zniszczona przez artylerię pokładową okrętu wojennego, zaś trzecia ulega destrukcji staranowana przez niesiony rozpędem zniszczony okręt wojenny. Stopniowo opór zamiera, a przybysze zajmują południowo-wschodnią Anglię. Ich następnym celem jest Londyn, wówczas największe miasto świata. Ludność reaguje paniką, drogi pełne są uciekinierów, bezładnie zmierzających byle dalej od śmiercionośnych machin. Normą są zachowania aspołeczne, kradzieże, przemoc, powoli zaczyna dawać się we znaki głód. Narrator, odwiózłszy żonę na bezpieczną, zdaje się, prowincję, sam śledzi przebieg wydarzeń. On, lub pojawiający się we wspomnieniach jego brat, są świadkami stopniowego podboju Anglii przez Marsjan.
8740.	Wojniłów	** w latach 1919-1939 miasteczko znajduje się w granicach Polski, w 1934 utracił prawa miejskie,
8741.	Wojnuta	Wojnuta (lit. Vainutas) – miasteczko na Litwie, położone w okręgu kłajpedzkim i w rejonie szyłokarczemskim. Liczy 993 mieszkańców (2001).
8742.	Wojny galijskie	Zdobycie takiej osady, przy takich warunkach terenowych, nie mogło się udać bez machin oblężniczych. Gdy zaś Rzymianie zbudowali takowe machiny i przystępowali do szturmu na osadę, mieszkańcy spokojnie odpływali do kolejnego rozsianego na wybrzeżu miasteczka i oblężenie trzeba było zaczynać od nowa. Legiony były wymęczone forsownymi marszami, które nie przynosiły żadnych rezultatów. Cezar zdawał sobie sprawę, że bez okrętów wojennych nie pokona plemienia Wenetów, rozkazał więc rozpocząć u ujścia Loary budowę swojej floty.
8743.	Wojny wandejskie	Przed rewolucją Kościół w Wandei posiadał ok. 10% ziemi, darowanej mu w zapisach testamentowych miejscowych mieszkańców w ciągu setek lat. W intencji darczyńców zapisy te miały stanowić podstawę utrzymania księży, zakonów i kościołów, a także służyć do walki z ubóstwem oraz utrzymania szkół i szpitali. W listopadzie 1789 roku Zgromadzenie Narodowe skonfiskowało dobra kościelne i wyemitowało asygnaty, za pomocą których można było te dobra nabyć. Dało to możliwości wzbogacenia się skorumpowanych urzędników, a społeczności lokalne zostały pozbawione możliwości zaspokajania potrzeb w zakresie lecznictwa, opieki społecznej i szkolnictwa. Następnym punktem zapalnym był dekret o zaprzysiężeniu księży na wierność narodowi. W wielu parafiach ludność nie chciała wpuścić zaprzysiężonych księży do kościołów i interweniowała znienawidzona przez ludność Gwardia Narodowa. W styczniu 1791 roku w Saint-Christophe-du-Ligneron (w okolicy Machecoul) były pierwsze ofiary śmiertelne wśród parafian broniących niezaprzysiężonych księży. W sierpniu 1792 roku w miasteczku Breissure Gwardia Narodowa wymordowała większość z około pięćset nieuzbrojonych parafian - zakładników, wziętych z ludności miejscowej przeciwstawiającej się eksmisji sióstr z pobliskiego klasztoru.
8744.	Wojny z plemionami Rogue	Niedługo po tym pierwszy biały osadnik (Thomas Smith) osiedlił się w górze rzeki Rogue i zaczął hodować tam warzywa, które chciał sprzedawać górnikom z miasteczka Yreka w Kalifornii. Otrzymał on gwarancję bezpieczeństwa od jednego z wodzów, zwanego Tipsu Tyee (uważanego powszechnie za najbardziej krnąbrnego). Jednak wkrótce stosunki się zepsuły. Głównie za sprawą niejakiego Asahela Busha wydającego w Oregon City dziennik „The Oregon Statesman”, który zaczął podawać bałamutne wieści o atakach Indian Rogue River na białych. Według gazety Rogue River mieli zamordować jednego osadnika, a następnie 1, 2 i 3 czerwca dokonać wielu napadów na podróżujących Szlakiem Oregońskim do Kalifornii. Zwieńczeniem był dramatyczny artykuł o nie sprowokowanej napaści 3 czerwca 100 do 300 Indian wodza Chucklehead (skądinąd osobnik kompletnie nieznany – nie pojawia się w żadnej literaturze, nie wiadomo w jaki sposób Oregończycy walczący na daleki dystans go rozpoznali) na 32-osobową grupę oregońskich górników doktora Jamesa McBride’a (w starciu miał zginąć wódz, oraz 6-7 innych Indian, kilku zostało rannych. Biali mieli stracić 1 rannego). Oregończycy mimo sukcesu – stracili wszystkie konie i towary.
8745.	Wojska (Białoruś)	Wojska (biał., ros. Войская) – wieś (agromiasteczko) na Białorusi, w rejonie kamienieckim obwodu brzeskiego, centrum miejscowego sielsowietu.
8746.	Wojskowa Akademia Łączności im. marszałka Związku Radzieckiego S.M. Budionnego	7 maja 1932 na przedmieściu Leningradu, na prospekcie Benua (obecnie prospekt Tichoriecki) uroczyście rozpoczęto budowę miasteczka akademickiego; budowę zakończono w 1936.
8747.	Wojskowy Instytut Badawczy NRD	Koszary znajdowały się przy Berthold-Schwartz-Str. na południe od centrum miasteczka Klietz na wschodnim brzegu jeziora Klietzsee, na skraju poligonu o tej samej nazwie. Zostały zbudowane w 1935 jako zakład produkcji materiałów wybuchowych i paliw spółki WASAG (Westfälisch-Anhaltische Sprengstoff-Actien-Gesellschaft) w Coswig. Po II wojnie światowej obiekt posłużył Skoszarowanej Policji Ludowej (Kasernierte Volkspolizei) na sanatorium chorób płuc (1948-). W 1952 NAL uruchomiła w nim szkołę dla oficerów wywiadu wojskowego NRD (Schule der Militäraufklärung), określaną też „szkołą leśną” (Waldschule). W 1979 nadano jej nazwę „Instytutu Badań Wojskowych”, formalnie lokując na prawach wydziału w Akademii Wojskowej im. Friedricha Engelsa (Militärakademie Friedrich Engels – MAK Friedrich Engels) w Dreźnie. Absolwenci uzyskiwali tytuł oficera dyplomowanego (Diplom-Militärwissenschaftler). Zatrudniano 143 osób personelu (1988). Obiekty po szkole w Klietz w 1990 zostały przejęte przez Bundeswehrę.
8748.	Wojsławice (wieś w województwie lubelskim)	Od XVI w. w Wojsławicach funkcjonowała gmina żydowska, a Żydzi stanowili około 20% mieszkańców miasta. W 1531 r. synagoga wojsławicka płaciła 15 florenów podatku. Fakt, iż w 1576 r. Żydzi płacili już 60 florenów, wskazuje, że wojsławicka gmina żydowska, podobnie jak całe miasteczko rozwijało się w bardzo dynamicznie.
8749.	Wojtek (niedźwiedź)	* drewniany pomnik Wojtka, który dźwiga artyleryjski pocisk w angielskim miasteczku Grimsby,
8750.	Wola (obwód tarnopolski)	Położona nad rzeką Seret, w sąsiedztwie miasteczka Mikulińce. W latach 1920-1939 należała do powiatu tarnopolskiego w województwie tarnopolskim.
8751.	Wola (obwód wołyński)	Wola (ukr. Воля, początkowo Niesuchojeże lub Niesuchoiże) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie na terenie rejonu kowelskiego w obwodzie wołyńskim, nad rzeką Turią. Wieś liczy 322 mieszkańców.
8752.	Wola Baranowska	Pierwszą wzmiankę o Woli Gołego znajdujemy w aktach baranowskich, które to mówią: "W połowie XVI wieku przeszły dobra baranowskie tj. miasteczko Baranów z wsiami: Wójków, Suchorzów, Gołego Wola, Przewóz w posiadanie Stanisława Tarnowskiego." Przez cały czas istnienia wsi jej losy związane były w większym lub mniejszym stopniu z Baranowem, a ściślej mówiąc z rodzinami dziedziców baranowskich i z losami parafii baranowskiej, ponieważ aż do roku 1924 Wola Gołego należała do parafii w Baranowie. Jeśli chodzi o nazwę wsi "Wola Gołego" toczyły się spory i do końca nie zostało to wyjaśnione. Jedni twierdzą, że nazwa ta pochodzi od niejakiego właściciela "Goła", inni zaś, że od pustych pól, których nie uprawiano z tego powodu, że przez bardzo długi czas w ciągu roku na polach stała woda. Wydaje się jednak, że ta druga teza jest bardziej prawdopodobna. Ponadto istnieje jeszcze inny zapis, nie podający nazw "Wola Gołego" lecz "Wolica". Sądzi się, że obie te nazwy występowały jednocześnie. Nazwa "Wola Gołego wywoływała różne nastroje, dlatego też w roku 1928 Rada Gminna zwróciła się do Ministra Spraw Wewnętrznych z prośbą, aby nazwę wsi zmieniono na "Wola Baranowska" – Ministerstwo tę propozycję przyjęło i od tamtego czasu zwie się "Baranowska". Jak cały naród, tak i mieszkańcy naszej wsi po roku 1772 znaleźli się w granicach państwa, które dokonało rozbiorów, aż do roku 1918.
8753.	Wola Dębowiecka	Mieszkańcy Woli mieli odrabiać pewne roboty na rzecz miasteczka Dębowca. A kiedy Dębowczanie przymuszali ich do pracy większej niż trzeba było, mieszkańcy Woli użalali się przed królem Henrykiem, a ten wydał mandat królewski w Krakowie 22 maja 1574 r., w którym nakazuje:
8754.	Wolbrom	Układ centrum pochodzi z okresu lokacji, jego ośrodkiem jest kwadratowy Rynek. Zabudowa najstarszej części Wolbromia cechuje charakterystyczna, małomiasteczkowa zabudowa. W zabudowie Rynku dominują piętrowe kamienice z końca XIX w., a okoliczne ulice nieco uboższe parterowe budynki z profilowanymi gzymsami i sieniami na przestrzał. Taką zabudową w większości cechuje się ul. Miechowska (nr 20, 24, 26, 28 i 30).
8755.	Wolf Vostell	Rzeźby Vostella zrobione z części samochodów oraz cementu można oglądać w Cologne Ruhender Verkehr, 2 Beton Cadillacs – w Berlinie, a także w VOAEX (Viaje de Hormigón por la Alta Extremadura) w Muzeum Wolfa Vostella Malpartida w miasteczku Malpartida w Hiszpanii.
8756.	Wolf Wiener	Wraz z dyrektorem szkoły „Jabne” Jehudą Chuwenem prowadził w języku hebrajskim kursy nauczania historii Żydów.
8757.	Wolfenstein: The Old Blood	Fabuła podzielona jest na dwie powiązane ze sobą historie, obie rozgrywające się na dwadzieścia lat przed wydarzeniami z The New Order. W pierwszej, Rudi Jäger i legowisko wilków, Blazkowicz dostaje się do zamku Wolfenstein, żeby ukraść dokumenty pozwalające odkryć położenie kompleksu badawczego generała Wilhelma „Trupiej Główki” Strassego. W drugiej, Mroczne tajemnice Helgi von Schabbs, podróżuje do pobliskiego miasteczka Wulfburg, gdzie spotyka nazistowskiego archeologa, który odkrywa artefakty grożące uwolnieniem „mrocznych starożytnych mocy”.
8758.	Wolfgang Güttler	Zginął 20 lutego w pobliżu Reneuil Ferme Francja w czasie kolizji z innym pilotem z eskadry Paulem Hiobem. Pochowany został w rodzinnym mauzoleum w miasteczku Reichenstein (obecnie Złoty Stok) na Dolnym Śląsku.
8759.	Wolfgang W.E. Samuel	Urodził się w niemieckim miasteczku Strasburg opodal Greifswaldu, skąd pochodziła jego matka. Swe dzieciństwo aż do 1945 roku spędził jednak w niemieckim wówczas Żaganiu na Dolnym Śląsku, gdzie była stacjonowana jednostka rodzima jego ojca, zawodowego oficera Luftwaffe. Wraz z matką Jadwigą i siostrą Ingrid uciekł jednak przed zbliżającą się Armią Czerwoną, podczas gdy ojciec walczył na froncie zachodnim. Jako niechciany uchodźca doznał trudów i niedostatków z tym związanych, a także – po wojnie – problemów z osiedleniem się na nowo: był świadkiem wielokrotnych gwałtów jego matki oraz zamordowania jej ojca, który udzielił im schronienia, przez niemieckich komunistów. To właśnie ten dziadek uświadomił chłopca, że Hitler nie był geniuszem, ni bohaterem ani dobrym wujkiem, tylko zbrodniarzem odpowiedzialnym za śmierć milionów ludzi, w tym Niemców. Chłopiec czuł się odpowiedzialny za przeżycie swych najbliższych podczas tułaczki i internowań w obozach. Po ponownej ucieczce do strefy zachodniej rodzina osiedliła się w końcu opodal amerykańskiej bazy lotniczej w Faßberg, do której przyszły lotnik czuł ogromny pociąg. Podczas blokady Berlina (23 czerwca 1948 – 30 września 1949) nastolatek był zafascynowany cudem amerykańskiego mostu powietrznego. Tam też matka poznała amerykańskiego serwisanta, Sgt. Leo B. Ferguson, którego po rozwodzie z mężem poślubiła (w styczniu 1951). Razem z nim cała rodzina wyemigrowała do USA kończąc sześcioletnią tułaczkę i osiedlając się w stanie Colorado.
8760.	Wolfgang z Ratyzbony	Siekiera (topór) odnosi się do wydarzenia z życia Świętego: po wyborze miejsca odosobnienia na pustkowiu modlił się i rzucił siekierą w zarośla; punkt upadku siekiery uznał za miejsce jakie Bóg przeznaczył na budowę jego celi. Ta siekiera jest nadal pokazywana w małym miasteczku St. Wolfgang im Salzkammergut, które powstało na miejscu dawnej celi.
8761.	Wolna	Wolna (biał. Вольна; ros. Вольно, hist. również Wolnaje, Wolno) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie baranowickim obwodu brzeskiego, około 24 km na północny wschód od Baranowicz. Siedziba sielsowietu.
8762.	Wolne Miasto Kraków	Wolne Miasto Kraków powstało z południowo-zachodniego skrawka Księstwa Warszawskiego, na lewym brzegu Wisły. Miało powierzchnię 1234 kilometrów kwadratowych (wedle innych danych – 1164 lub 1150). Graniczyło z Rosją, Prusami i Austrią. Na jego terytorium znajdowały się – poza Krakowem – 224 wsie (ok. 60% z nich było w rękach prywatnych właścicieli) i 3 prywatne miasteczka: Chrzanów, Trzebinia i Nowa Góra. W 1815 roku liczyło ok. 95 tysięcy mieszkańców, w 1843 ok. 146 tysięcy, z czego ok. 85% stanowili katolicy, resztę – prawie wyłącznie żydzi. Wolne Miasto Kraków zostało podzielone na 17 gmin wiejskich, a samo miasto Kraków na 9 gmin miejskich. Gminy wiejskie składały się z kilku do kilkunastu wsi, a niektóre również z miast (Chrzanów, Trzebinia od 1817 r., Nowa Góra).
8763.	Wolwelange	Wolwelange (luks. Wolwen, niem. Wolwelingen) - małe miasteczko w zachodnim Luksemburgu, w gminie Rambrouch. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 339 osób.
8764.	Wonder Woman	* Byrna Brilyant/Blue Snowman – Byrna Brilyant była małomiasteczkową nauczycielką i wynalazczynią, która postanowiła wykorzystywać swoja wiedzę czynieniu zła. Dokonywała przestępstw, nosząc dziwaczny kostium niebieskiego bałwana i używając maszyny do generowania zamrażającego wszystko niebieskiego śniegu. Była członkinią Villainy, Inc. Po Kryzysie była raczej wrogiem Power Girl, aniżeli samej Wonder Woman.
8765.	Woodes Rogers	Bahamska wyspa New Providence stała się w XVII wieku nominalnie stolicą archipelagu, a jej ośrodkiem (i jednocześnie schronieniem dla piratów) niewielkie miasteczko, w roku 1695 nazwane przez holenderskich kupców Nassau. Od lat 1680., tj. w okresie wojny brytyjsko-hiszpańskiej Nassau, ze względu na dogodne kotwicowisko w zatoce, stało się ośrodkiem działania kaprów brytyjskich, ale rajdy floty hiszpańskiej w latach 1703-1706 uczyniły bazę bezużyteczną. Gdy jednak zawarty został traktat pokojowy piraci wrócili. Jako pierwszy zjawił się Henry Jennings w roku 1716, a za nim osławiony Edward Teach, Charles Vane, Jack Rackam, Benjamin Hornigold i ponad pięciuset innych morskich rozbójników.
8766.	Woolwich (ujednoznacznienie)	* Woolwich - niegdyś osobne miasteczko, dziś część dystryktu Greenwich w Londynie,
8767.	Wopytnaja	Wopytnaja to wioska, na terenie której znajduje się ruina pałacu Bigosów oraz zabudowania gospodarcze folwarku Bigosów. Bigosów (Bigosowo, Bigusowo) to historyczna nazwa agromiasteczka Bigosawa, którego centrum znajduje się około 2,5 km na południe od folwarku, nad rzeką Rosicą. W agromiasteczku jest stacja linii kolejowej Połock–Dyneburg.
8768.	Work (singel Jimmy Eat World)	Teledysk do Work został nakręcony w West High School w Madison. Ukazuje on różnych maturzystów owej szkoły mówiących o swojej przyszłości i przeszłości, oraz o tym, jak chcą być wolni i wyjechać z małego miasteczka, a także ich normalne dni w szkole i to, co robią poza nią.
8769.	Worksop	Pierwsza miejscowość na terenie obecnego centrum miasta znajdowała się tutaj już przed 1066 rokiem, przed inwazją Normanów na Wielką Brytanię. Pierwsze źródło pisane na temat Worksop pochodzi z 1096 roku. Wówczas w powstałym w tym roku Domesday Book pojawia się zapis na temat miejscowości Werchesope. W 1103 roku baron Willam de Lovetot pobudował tu nieduży zamek oraz ustanowił opactwo augustianów. Zakonnicy wybudowali w miasteczku duży kościół przyklasztorny istniejący tutaj do dziś, będący jednym z najstarszych budowli w mieście. Augustianie z parafii z Worksop wybudowali pierwszy kościół w pobliskim Sheffield. Dziś w tym miejscu stoi katedra.
8770.	World Cyber Games 2000	World Cyber Games 2000 (pod nazwą WCG Challenge) odbyły się w miejscowości Yong-in w Korei Południowej w dniach 7 - 15 października 2000. Arena zmagań mieściła się w wesołym miasteczku o nazwie Everland.
8771.	Wormeldange-Haut	Wormeldange-Haut (luks. Uewerwuermeldeng) - małe miasteczko w południowo-wschodnim Luksemburgu, w gminie Wormeldange. W 2005 roku miasteczko zamieszkiwało 509 osób.
8772.	Wormeldange	Wormeldange − gmina i małe miasteczko we wschodnim Luksemburgu, w dystrykcie Grevenmacher, w kantonie Grevenmacher. Graniczy z Niemcami.
8773.	Wornie	opis zdjęcia = Panorama miasteczka
8774.	Worony (sielsowiet Pograniczny)	Worony (biał. Вараны, Warany, ros. Вороны, Worony) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie brzostowickim, w sielsowiecie pogranicznym. Położona jest 52 km na wschód od Białegostoku, 3 km od granicy polsko-białoruskiej, nad rzeką Ciecierówką, w oficjalnej strefie przygranicznej Białorusi. Na południe od wsi przebiega droga prowadząca z przejścia granicznego Bobrowniki-Brzostowica do agromiasteczka Pograniczny.
8775.	Woropajewo	Przez miejscowość przepływa rzeka Zarzeczanka. W parku w miasteczku znajduje się pomnik żołnierzy radzieckich. W miejscowości znajduje się młyn wodny z przełomu XIX/XX wieku.
8776.	Woyzeck (film 1979)	Pewnego dnia Kapitan wraz z Doktorem sugerują głównemu bohaterowi, że został zdradzony przez Marię. Woyzeck staje się więc pośmiewiskiem miasteczka, nie mogąc (i nie chcąc) znaleźć pomocy ani u przełożonych (symbolizujących porządek prawny) „oświeconych” lekarzy, ani u kochanki. Ukojenia nie przynosi mu także kontakt z dzieckiem i przyjacielem ze służby Andresem (Paul Burian).
8777.	Woëvre	Płaskowyż Woëvre leży między Wzgórzami Mozy na prawym brzegu Mozy na zachodzie a Wzgórzami Mozelskimi i doliną Mozeli na zachodzie. Na północy sięga podnóży Ardenów w Belgii, na południu, na wysokości miasteczka Neufchâteau, przechodzi w płaskowyż Barrois. Jest zbudowany z warstw piaskowców i wapieni spojonych glinkami. Sporą część płaskowyżu porastają lasy, głównie dąbrowy.
8778.	Wołma (rejon dzierżyński)	Wołma (biał. Воўма, Волма) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie dzierżyńskim.
8779.	Wołodarka	Po 1704 roku miasteczko wyludniło się. W 1744 roku Wołodarka przez małżeństwo z Elżbietą Wiśniowiecką przeszła w ręce wojewody smoleńskiego Michała Zdzisława Zamoyskiego, który zaczął na nowo zasiedlać te tereny ściągając osadników. W 1740 roku ufundowano w Wołodarce drewniany kościół katolicki z dwiema wieżami, który znajdował się pod zarządem Jezuitów z Białej Cerkwi. W tym czasie właścicielką Wołodarki była Katarzyna Mniszchówna, od której Wołodarkę kupił starosta kopajgrodzki Seweryn Wisłocki. W połowie XVIII wieku okolice Wołodarki były dotknięte działaniami Hajdamaków. W 1764 roku zbudowano drewnianą cerkiew. W 1768 roku w czasie Koliszczyzny Wołodarkę zajęli na krótko ludzie Gonty i Żeleźniaka. W dniu 4 czerwca 1794 roku w Wołodarce Suworow rozbroił polską brygadę, a następnie w wyniku III Rozbioru Polski miasto zostało wcielone do Rosji. W latach 1815-1826 staraniem proboszcza ks. Piotra Konopki zbudowano w Wołodarce murowany kościół katolicki. W 1841 roku Stanisław Jotejko sprzedał Wołodarkę Walentemu Abramowiczowi, którego syn Leon zbudował murowaną rezydencję, w której umieścił swoją kolekcję malarstwa (m.in. Chełmońskiego, Siemiradzkiego, Kossaka, Józefa Simlera, Pillatiego) i rzeźb (Lorenzo Bertoliniego, Luigi Pampaloniego). Po nim Wołodarkę odziedziczył Lucjan Abramowicz.
8780.	Wołpa	Wołpa (biał. Воўпа) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskin, w rejonie wołkowyskim.
8781.	Wpływ radonu na zdrowie	Ponieważ stężenia radonu w atmosferze są bardzo niskie, wody powierzchniowe bogate w radon tracą radon w sposób ciągły w wyniku procesu ulatniania. Stąd też wody gruntowe są generalnie bogatsze w radon 222Rn niż wody powierzchniowe stale zasilane przez pierwiastek produkowany przez radioaktywny rozpad 226Ra obecny w skałach. Podobnie, napowietrzone strefy gleby często charakteryzują się wyższymi zawartościami radonu niż strefy nienapowietrzone, ze względu na dyfuzyjne straty do atmosfery. Niektóre źródła, w tym każde źródła wód termalnych, zawierają znaczne koncentracje radonu. W miasteczkach Boulder w stanie Montana w USA, Misasa w prefekturze Tottori w Japonii, Bad Kreuznach w Nadrenii-Palatynat w Niemczech czy w Japonii jako całości występują bogate w radon źródła emitujące radon. Aby zostać zaklasyfikowane jako radonowe wody mineralne, stężenie radonu musi występować powyżej minimum nCi/L (74 Bq/L) Aktywność radonu sięga 2000 Bq/L w Merano oraz 4000 Bq/L w Lurisia (Włochy).
8782.	Wrawrona	Do miasteczka położonego o 2 km od sanktuarium dojeżdża autobus podmiejski z Aten.
8783.	Wrocławski Okręg Przemysłowy	Osobliwością aglomeracji wrocławskiej jest fakt, że bezpośrednie zaplecze miasta - powiat wrocławski - wykazuje małą gęstość zaludnienia. Żadne inne spośród miast Polski nie jest pod tym względem podobne, a wśród pozostałych dużych miast tylko Szczecin i Bydgoszcz wykazują analogiczne stosunki. Powiat wrocławski jest bowiem obszarem niemal czysto rolniczym, posiada tylko trzy małe miasteczka - Kąty Wrocławskie, Sobótkę i powstałe niedawno Siechnice. Uprzemysłowienie jest również bardzo słabe, nie posiada ani jednego wielkiego zakładu, a tylko parę średnich zakładów przemysłowych.
8784.	Wrota Trajana	Na północny zachód od miasta Wetren znajdują się ruiny twierdzy Pałankata. Została ona wybudowana u schyłku starożytności, a na jej miejscu znajdowała się rzymska stanica drogowa Pons Ucasi. Domniemywa się, że twierdza była siedzibą despoty Nowaka Grubego. Koło twierdzy Pałankata w XV w. Turcy założyli dla ochrony przełęczy małą osadę (miasteczko, bułg. „pałanka” - паланка), która istniała do XIX w.
8785.	Wrzesień 2015	* Osiem osób zginęło, a pięć uznano za zaginione w gwałtownej powodzi, jaka nawiedziła niewielkie miasteczko Hildale w amerykańskim stanie Utah. (wp.pl)
8786.	Wróg bez twarzy	W miasteczku Key West Jack przyłączył się do ekipy kopiącej baseny, zaś w nocy pracował jako wykidajło w nocnym klubie ze striptizem. Praca w klubie polegała na – jak to sam określił – siedzeniu całą noc bez koszuli, robieniu groźnych min i pilnowaniu żeby goście nie zaczepiali nagich kobiet. Wieczorem tego samego dnia, w którym szukał go detektyw, do klubu przychodzą dwaj mężczyźni w drogich garniturach, którzy także pytają o Jacka. Reacher nie wpuszcza ich do lokalu, a kiedy po krótkiej konfrontacji mężczyźni odchodzą idzie ich śladem chcąc sprawdzić, co kryje się za tym nagłym, ogromnym zainteresowaniem jego osobą. Mężczyźni wśród krętych uliczek miasteczka rozpłynęli się w ciemnościach i Jackowi nie udało się ich znaleźć, ale w drodze powrotnej do baru, przypadkiem natyka się na zmasakrowane ciało detektywa Costello. Reacher w rozmowie z jedną z kelnerek przyznaje, że czuje się odpowiedzialny za jego śmierć i postanawia ustalić dlaczego Pani Jacobs wynajęła detektywa, żeby go odnalazł. Podążając śladem zmarłego detektywa przybywa do Nowego Jorku, gdzie dociera na konsolację po pogrzebie generała Leona Garbera. Wówczas okazuje się, że tajemniczą Panią Jakob okazuje się córka generała – Jodie Garber.
8787.	Wróg ludu (film)	Małe miasteczko leśne chce wypromować się jako miejsce dla turystów, gdzie są oferowane lecznicze kąpiele w gorących źródłach i obcowanie z naturą. Ale dr Stockmann odkrywa skażenie wody przez ścieki z miejscowej fabryki. Informuje o tym lokalne władze. Te chcą utrzymać w tajemnicy zatrucie wody. Argumentują to zbyt wysokimi kosztami na pozbycie się brudów i dbaniem o reputację miasteczka. Dr Stockmann podejmuje walkę, by uświadomić zagrożenie, ale spotyka się z mieszanymi reakcjami...
8788.	Wsielub	Wsielub (biał. Уселюб) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w rejonie nowogródzkim obwodu grodzieńskiego. Centrum administracyjne sielsowietu.
8789.	Wspaniała	W latach 50. XX wieku, Rose Pamphyle, młoda dziewczyna z małego miasteczka wioski w Normandii, chce się wyrwać do wielkiego świata. Zdobywa posadę sekretarki, a szef firmy, dostrzegając jej talent, postanawia zrobić z niej mistrzynię szybkiego pisania na maszynie do pisania. Rose staje do konkursów, najpierw krajowych, potem światowych.
8790.	Wstrząsy (serial telewizyjny)	Akcja serialu umiejscowiona jest w niewielkim miasteczku Perfection, wokół którego grasuje znany z filmu Wstrząsy 3: Powrót do Perfekcji ogromny niebezpieczny graboid zwany przez mieszkańców El Blanco. Dzięki tej larwie mieszkańcy mają spokój, bo według prawa dolina jest pod ochroną, a ich ziemia nie jest zagrożona wykupieniem przez przedsiębiorców.
8791.	Wstrząsy 3: Powrót do Perfekcji	Zmutowane owadopodobne stworzenia ponownie zagrażają miasteczku Perfection. Burt Gummer, znany z poprzednich części pogromca graboidów, z pomocą miejscowych przedsiębiorców staje do walki z nowym zagrożeniem.
8792.	Wstrząsy 4: Początek legendy	Akcja filmu przenosi nas do 1889 r. kiedy to krwiożercze robale pojawiły się po raz pierwszy. W kopalni niedaleko miasteczka Rejection w Nevadzie dochodzi do tajemniczych zabójstw, właściciel kopalni pradziadek Burta Gummera – Hiram Gummer, zatrudnia najemnika, by ten odnalazł i uśmiercić tajemniczego napastnika. Okazuje się, że za ataki odpowiedzialne są żyjące pod ziemią dziwne stwory atakujące wszystko co się rusza. Ostatecznie walka z ogromnymi robalami przenosi się na ulice miasteczka.
8793.	Wszyscy i nikt	Centralna Polska tuż po zakończeniu II wojny światowej. Sześciu wracających z wojny żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego i jeden milicjant na weselu w miasteczku spotyka ludzi z oddziału kapitana Haka, przeciwnika nowej władzy. Wszyscy bawią się świetnie, ale w pewnym momencie dochodzi do konfliktu.
8794.	Wszystkie barwy codzienności	Akcja powieści rozgrywa się piętnaście lat po II wojnie światowej w nie wymienionym z nazwy, fikcyjnym miasteczku na Ziemi Lubuskiej, które położone jest w rejonie Międzyrzecza i Sulechowa, przy drodze na Poznań i linii kolejowej. Autor opisuje codzienne losy społeczności zamieszkującej miasto, stanowiącej mieszankę etniczną przybyszów z różnych stron kraju. Poruszana jest tematyka miłosna, społeczna, produkcyjna, a nawet pojawiają się wątki sensacyjne. Przedstawione są problemy trapiące miasteczko, np. powszechne pijaństwo i złodziejstwo, ale też szybki rozwój industrialny. Do głównych bohaterów, których losy nieustannie się splatają, należą:
8795.	Wszystkie stewardesy idą do nieba	Teresa jest atrakcyjną i młodą stewardesą. Żyje w świecie mundurów, tacek z gotowymi posiłkami i anonimowych pasażerów. Na dole zostawia to, co ją przeraża: uczucia, mężczyźni, ból i macierzyństwo. Z nikim nie chce się wiązać. Do chwili, gdy w trakcie lotu poznaje Juliana - młodego lekarza, który owdowiał. Mężczyzna leci do miasteczka Ushuaia w Argentynie, gdzie zamierza rozsypać prochy swojej żony...
8796.	Wszystko będzie jak trzeba	Kola i Olga postanawiają się pobrać. Małżeństwu sprzeciwia się matka chłopaka, która wolałaby dla syna zamożniejszą żonę. Przygotowania do wesele zostają nagle przerwane, kiedy do miasteczka wraca niejaki Smirnow wraz z Pietią, swoim dwudziestoletnim, przystojnym, świetnie wykształconym synem.
8797.	Wulka (Lwów)	Po 1944 stoki Wzgórz Wuleckich zalesiono, a następnie założono na nich Park Studencki, na wschód od nich wybudowano miasteczko akademickie Politechniki Lwowskiej. W czasach sowieckich nazwę ulicy Wuleckiej zmieniono na Aleksandra Suworowa, została poszerzona i przedłużono wzdłuż niej linię tramwajową, kończącą się do II wojny światowej w istniejącej do dziś zajezdni tramwajowej przy rozwidleniu ulic Kadeckiej i Wuleckiej w kierunku Kulparkowa. Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę ulica Suworowa została przemianowana na ulicę Andrieja Sacharowa, ku czci rosyjskiego obrońcy praw człowieka w czasach sowieckich, laureata Pokojowej Nagrody Nobla.
8798.	Wulkan (film 2009)	Gdy w niemieckim regionie Eifel niespodziewanie wybucha wulkan pod Laacher See, ocalali mieszkańcy zniszczonego miasteczka starają się przetrwać za wszelką cenę.
8799.	Wutai Shan	Wutai Shan (chiń. 五台山, pinyin: Wǔtái Shān = Góra Pięciu Tarasów) – góra w Chinach, w prowincji Shanxi, na obrzeżach miasteczka Taihuai (太坏, Tàihuài), o wysokości 3 058 m n.p.m. W tradycji chińskiej zaliczana jest do czterech świętych gór buddyzmu. Zachowały się tu kompleksy świątyń buddyjskich, w 2009 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
8800.	Wyatt Earp	Wyatt Berry Stapp Earp (ur. 19 marca 1848 w Monmouth, Illinois; zm. 13 stycznia 1929 w Los Angeles) – farmer, szeryf, karciarz, właściciel salonu, poszukiwacz złota, łowca bizonów, jeden z najsłynniejszych na Dzikim Zachodzie rewolwerowców oraz stróżów prawa, szeryf miasteczka Tombstone. Zasłynął szczególnie ze strzelaniny w O.K. Corral, w której brali również udział Doc Holliday oraz bracia Wyatta, Virgil i Morgan.
8801.	Wybory prezydenckie w Polsce w 1995 roku	Aleksander Kwaśniewski – został kandydatem SLD 13 maja 1995. Na konwencji kandydata poparło 296 z 300 delegatów. Według sondaży dysponował elektoratem 20–25%. Szefową sztabu Aleksandra Kwaśniewskiego została Danuta Waniek. Celem kampanii kandydata SLD było zatarcie historycznych podziałów oraz przekonanie niezdecydowanych, że nie będzie jedynie eksponentem interesów partii postkomunistycznej. Hasło wyborcze kandydata brzmiało: Wybierzmy przyszłość. Konsultantem kampanii był Jacques Séguéla. Początek kampanii miał miejsce na początku czerwca. Głównym celem kampanii była prowincja, na której znajdowało się wielu niezdecydowanych. Trasa objazdowa obejmowała miejsca, w których SLD zdobył dobre wyniki w wyborach parlamentarnych w 1993. Podczas podróży autobusem „Kwak” odwiedził około 120 miejscowości (głównie małe miasteczka), jednocześnie unikał regionów nastawionych antykomunistycznie (m.in. województwa nowosądeckiego). Incydentalnie dochodziło do zakłóceń wieców wyborczych przez działaczy antykomunistycznych. Incydenty miały miejsce w Jastrzębiu, Lublinie, Stalowej Woli i Warszawie. Najpoważniejszą akcją negatywną wymierzoną w Kwaśniewskiego była Inicjatywa 3/4. Aleksander Kwaśniewski zadał sobie także trud pozyskania głosów młodych wyborców. Wystąpił w teledysku piosenki zespołu Top One, w przygotowanej na kampanię piosence „Ole Olek!”. Telewizja przedstawiała zaś relacje ze spotkań i wieców. Słuszności obranego sposobu prowadzenia kampanii potwierdziło zwycięstwo lidera SLD w prawyborach we Wrześni. Szef SdRP zdobył 48,8% głosów.
8802.	Wybór (film 2016)	Młody weterynarz Travis Shaw zakochuje się w dziewczynie z sąsiedztwa, studentce Gabby Holland. Gdy do miasteczka przyjeżdża jej stara sympatia Ryan McCarthy, dziewczyna musi wybrać, kogo tak naprawdę kocha i z kim spędzi resztę życia.
8803.	Wydawnictwo NTSNP Ldina	Na pocz. 1938 r. w miasteczku Falkensee pod Berlinem z inicjatywy Biura Wykonawczego Narodowego Związku Nowego Pokolenia (NTSNP) została zorganizowana nielegalna baza wydawnicza pod kryptonimem "Ldina" ("Kra lodowa"). Mieściła się ona w niedużej prywatnej willi. Oprócz przywódców organizacji nikt z berlińskiego oddziału NTSNP nie wiedział o jej istnieniu. Kierownikiem "Ldiny" został Boris W. Prianisznikow. Pracował tam ponadto Aleksandr S. Kazancew. Po pewnym czasie przybył w charakterze grafika kolejny członek NTSNP Siergiej A. Ziezin. Dzięki współpracy z japońskim attaché wojskowym z ambasady w Berlinie, ppłk. Manaki, uzyskiwali oni sowieckie gazety i czasopisma, a także publikacje różnego rodzaju, na podstawie których starali się śledzić wydarzenia w Rosji Sowieckiej. Słuchali też audycji radiowych nadawanych przez Radio-Komintern i inne rozgłośnie radiowe. Na ich podstawie w "Ldinie" drukowano w ilości dziesiątków tysięcy materiały propagandowe o charakterze antysowieckim, które następnie przerzucano do ZSRR. Były to ulotki skierowane odrębnie do przedstawicieli robotników, chłopów, inteligencji i żołnierzy Armii Czerwonej. Każda z nich kończyła się zachętą do tworzenia zakonspirowanych grup (jaczejek). Materiały te trafiały do Polski, skąd różnymi sposobami były przerzucane na terytorium ZSRR przez członków miejscowego oddziału NTSNP na czele z Aleksandrem E. Wjurglerem. Ponadto członkowie "Ldiny" pisali artykuły do pisma NTSNP "Za Rossiju", stanowiące analizę sowieckiego życia polityczno-społecznego. Aleksandr S. Kazancew publikował też satyryczne felietony, wyśmiewające sowiecką rzeczywistość. Były one opatrywane karykaturami przywódców partyjnych ZSRR. Członkowie "Ldiny" prowadzili również odczyty dla części urzędników ambasady japońskiej i funkcjonariuszy wywiadu wojskowego. Jesienią 1939 r. został rozwiązany oddział NTSNP w III Rzeszy, co doprowadziło też do zamknięcia „Ldiny”. Boris W. Prianisznikow przeniósł się do Belgradu, gdzie objął funkcję zastępcy redaktora naczelnego pisma "Za Rossiju". W lipcu 1940 r. kierownictwo NTSNP skierowało go do Bukaresztu, aby stanął na czele odtworzonej tam zakonspirowanej bazy wydawniczej pod kryptonimem "Ldina-2". Działał tam już działacz NTSNP Gieorgij S. Okołowicz, który zajmował się organizowaniem przerzutów agentów organizacji przez granicę na tereny ZSRR (robił to samo w latach 1938-1939 w Polsce). "Ldina-2" funkcjonowała do wybuchu wojny Niemiec z ZSRR 22 czerwca 1941 r., a krótko potem została zlikwidowana.
8804.	Wydminy	* małomiasteczkowa zabudowa z wydłużonym rynkiem
8805.	Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego	1 września 1999 roku powołano Uniwersytet Warmińsko-Mazurski na bazie Akademii Rolniczo-Technicznej, Wyższej Szkoły Pedagogicznej oraz Warmińskiego Instytutu Teologicznego. Wydział Humanistyczny wszedł również w te struktury, nie zmieniając swojej nazwy. Za to kilkakrotnie zmieniały się adresy Wydziału: ul. Żołnierska, pl. Jedności Słowiańskiej, ul. ks. Feliksa Szrajbera, a od 10 lutego 2006 roku Wydział Humanistyczny przeniósł się do swojej nowej siedziby przy ul. Kurta Obitza w miasteczku akademickim Kortowo II. Od 29 maja 2006 r. Wydział posiada pełne prawa do nadawania do nadawania stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie historia. Kolejne uprawnienia do nadawania stopnia naukowego doktora w dyscyplinie filozofia otrzymał 28 kwietnia 2008 r. Z kolei 30 września 2010 r. Wydziałowi przyznano uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego nauk humanistycznych w dyscyplinie językoznawstwo.
8806.	Wydział Matematyki, Fizyki i Informatyki Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej	W minionym 54-leciu Wydział Matematyki i Fizyki wzbogacał się o obiekty dydaktyczne i pracownie naukowe. Obecnie wydział mieści się w czterech budynkach. Jeden z najstarszych budynków na miasteczku akademickim tzw. Stara Fizyka został wybudowany w latach 1952-54, pozostałe trzy budynki są młodsze. Fizykę Średnią wybudowano w 1972, a wieżowiec w 1975. Budynek Instytutu Informatyki oddano do użytku w 2012.
8807.	Wydział Mechaniczny Politechniki Białostockiej	Wydział Mechaniczny jest jednym z czterech wydziałów Politechniki Białostockiej, które umiejscowione są na terenie kampusu uczelni przy ulicy Wiejskiej 45.
8808.	Wyjście awaryjne	Akcja rozgrywa się w prowincjonalnym miasteczku z początku lat 80. ubiegłego wieku. Wśród jego mieszkańców jest rodzina Kolędów. Pani Kolędowa (Bożena Dykiel) jest energicznym naczelnikiem gminy. Jej mąż (Jerzy Michotek) zajmuje się domową hodowlą kaczek i uprawą kwiatów w szklarni (w tzw. "tunelach"). Ich córka Dorota (Maria Gładkowska) jest niepracującą panną. Intryga zaczyna się w momencie, gdy pani naczelnik dowiaduje się, że ma być babcią. Strach przed utratą autorytetu, skandalem i kompromitacją podsuwają jej iście piekielny pomysł – trzeba kupić narzeczonego z opłaconym rozwodem. Znalezienie kandydata pozostawia mężowi, którego wyprawia w tym celu z sporą sumą pieniędzy do Wrocławia. Lawinowy przebieg wypadków obraca się, jak to często w komedii bywa, przeciwko sprawczyni całej intrygi.
8809.	Wykidajło	Akcja toczy się w miasteczku Jasper. Tilhgman jest właścicielem miejscowej knajpy „Double Deuce”. Niestety klientami są głównie gangsterzy, którzy załatwiają tam swoje porachunki. Niemal codziennie dochodzi do awantur, w następstwie których giną ludzie. Nie mogąc sobie poradzić z coraz bardziej brutalnymi gośćmi wynajmuje wykidajłę Daltona (Patrick Swayze), znanego mistrza karate...
8810.	Wykrętasy	Wiaczesław "Sława" Kołotiłow (Konstantin Chabienski), prosty nauczyciel z sennego nadmorskiego miasteczka Paluszki, postanawia zmienić swoje życie i zostać pisarzem. Wyrusza do Moskwy. Tam na miejscu zakochuje się w pięknej Nadii (Milla Jovovich). Młodzi planują ślub, rezerwują salę weselną i zaprszają gości. Przed ceremonią Sława wraca na prowincję, przedstawiając narzeczonej coraz dziwniejsze wymówki swojej nieobecności.
8811.	Wylatowo	We wsi jest zabytkowy kościół drewniany pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła z roku 1761. Pamiątką miejskiej przeszłości (lata 1388-1871) jest zwarta zabudowa o charakterze małomiasteczkowym w centrum miejscowości, z czworobocznym placem -dawniej rynkiem pośrodku. Wokół stoją domy kalenicowe.
8812.	Wymiennicy	polski tytuł = Majestatyczny koń / Wesołe miasteczko
8813.	Wypad na Wschowę	Podczas odwrotu doszło do zbrojnego incydentu z V kolumną w miasteczku Święciechowa. Miejscowi Niemcy wyszli z transparentami naprzeciw polskiemu oddziałowi, sądząc mylnie, że to wkraczają żołnierze niemieccy. W wyniku zaskoczenia doszło do kilku strzałów, po czym aresztowano aktywniejszych "demonstrantów".
8814.	Wyprawa na białe niedźwiedzie z Ewanem McGregorem	McGregor, w towarzystwie małżonki, przybywa do miasteczka Churchill w Kanadzie, gdzie obserwować będzie niedźwiedzie polarne. Niedźwiedzie zbierają się w tej okolicy, gdy zamarza pobliska zatoka, a następnie wędrują po lodzie na dalszy ląd.
8815.	Wyrok na Franciszka Kłosa (powieść)	Akcja powieści toczy się w czasie okupacji niemieckiej, w bliżej nieokreślonym miasteczku podwarszawskim, położonym na lewym brzegu Wisły. Inspiracją do jej powstania była historia autentycznego Franciszka Kłosa, policjanta z Grodziska Mazowieckiego, straconego z wyroku Polskiego Państwa Podziemnego.
8816.	Wyrwa (dopływ Wiaru)	Źródła rzeki znajdują się na terenie Gór sanocko-Turczańskich pod szczytem Kopce (610 m n.p.m.) na wschód od wsi Jureczkowa, w odległości około 2 km od źródeł Wiaru. W rejonie Kwaszenina/Michowa rzeka wpływa na teren Ukrainy, gdzie po przepłynięciu 15–20 km poniżej miasteczka Niżankowice wpada do Wiaru.
8817.	Wysiedlenie ludności ukraińskiej z Pogórza Przemyskiego	Pogórze Przemyskie było przed II wojną światową strefą osadnictwa mieszanego polsko-ukraińskiego. Zasiedlone były zwarcie przez ludność ukraińską. Oprócz ludności ukraińskiej, teren ten zamieszkiwała ludność polska, częściowo w miejscowościach mieszanych narodowościowo, a częściowo w polskich. Były to wsie leżące nad Sanem (Liszna, Bartkówka, Dylągowa, Sielnica), osady powstałe wokół dawnych zakładów przemysłowych, głównie hut szkła (Borownica, Huta Brzuska, Jasienica Sufczyńska), wsie pozostałe z polskiego osadnictwa w XV wieku (Boguszówka, Korzeniec, Nowa Wieś, Zalesie). Ludność polska zamieszkiwała również miasteczka, takie jak Bircza czy Tyrawa Wołoska.
8818.	Wysoka fala (film 2003)	David Powell (Joe Lando), główny inżynier odpowiedzialny za budowę wielkiej tamy, uważa, że jej konstrukcja jest wadliwa, a mieszkańcom pobliskiego miasteczka grozi niebezpieczeństwo. Chociaż zostaje zwolniony z pracy przez inwestora, postanawia zapobiec katastrofie.
8819.	Wysoki Dwór (gmina)	Gmina Wysoki Dwór (lit. Aukštadvario seniūnija) – gmina w rejonie trockim okręgu wileńskiego na Litwie. Ośrodkiem administracji jest miasteczko Wysoki Dwór, które zamieszkuje 1/3 ludności gminy.
8820.	Wysoki Dwór	Wysoki Dwór (lit. Aukštadvaris) – miasteczko na Litwie, w okręgu wileńskim, w rejonie trockim, położone 30 km na zachód od Troków i 14 km na południowy zachód od Siemieliszek, nad rzeką Wierzchnią. Siedziba gminy Wysoki Dwór i utworzonego w 1992 roku Wysokodworskiego Parku Regionalnego. W okresie międzywojennym siedziba gminy. Litewski zabytek urbanistyki.
8821.	Wysokie drzewa (film)	Rok 1900. Bezwzględny przedsiębiorca Jim Fallon chcąc zdobyć w szybki sposób duże pieniądze, zamierza wykorzystać nowe prawo pozwalające na wycięcie setek hektarów lasów. Przybywa na dziewicze tereny północnej Kalifornii, gdzie rosną olbrzymie i wiekowe sekwoje. Na przeszkodzie planom Fallona stają mieszkańcy tamtejszego miasteczka, którzy chcą uchronić okazałe drzewa przed wycinką.
8822.	Wyspa Benidorm	W 1834 wyspa służyła jako schronienie dla kilku rodzin z Villajoyosa i Benidormu, które uciekły przed epidemią cholery. Wcześniej piraci używali jej jako bazy do ataków na nadmorskie miasteczka. Okolica posiada duże bogactwo ryb i urzeźbienia dna, co jest pożądane przez płetwonurków rekreacyjnych.
8823.	Wyspa Saryczewa	Wyspa Saryczewa – wyspa na Morzu Czukockim, u wejścia do Zatoki Szyszmariowa. Na wyspie leży miasteczko Shishmaref.
8824.	Wyspa Totalnej Porażki	#19 Katie - jest wysoką i chudą mulatką. Wychowywała się w małym miasteczku, gdzie poznała swą najlepszą przyjaciółkę Sadie. Dziewczyny wszystko robią razem, ubierają się tak samo, mają te same pasje. Poza tym świetnie się dopełniają.
8825.	Wyspy Chatham	Wyspy Chatham i Pitt są zamieszkane, ich 609 mieszkańców posiada europejskie (66%), maoryskie i morioryskie korzenie. Główną osadą jest miasteczko Waitangi na wyspie Chatham; zamieszkuje je około 200 osób. Inne osady to Te One i Kaingaroa (gdzie mieszczą się dwie szkoły podstawowe; trzecia szkoła znajduje się na wyspie Pitt). Na wyspach znajdują się również dwie osady rybackie, Owenga i Port Hutt.
8826.	Wyszehrad	W czasach imperium rzymskiego na skale górującej nad dzisiejszym Wyszehradem Rzymianie zbudowali pograniczną fortecę. Później w tym miejscu istniał słowiański gród (słowiańska nazwa miasta - "zamek na wzgórzu"), w IX wieku opanowany przez Węgrów. Następne wiadomości o Wyszehradzie pochodzą z roku 1009, gdy miasto było wzmiankowane jako siedziba żupy i archidiakonii. W połowie XIII wieku, po najazdach mongolskich, król Węgier Bela IV zbudował w Wyszehradzie cytadelę. W roku 1323 miasto obrał sobie za siedzibę król Węgier Karol Robert, który wzniósł w mieście zamek, stanowiący od tej pory rezydencję kolejnych królów Węgier. Za panowania króla Zygmunta Luksemburskiego stolicę przeniesiono do Budy, ale król Maciej Korwin znów rezydował w Wyszehradzie i przebudował pałac Karola Roberta w stylu renesansu. Rolę stolicy Wyszehrad utracił dopiero po najeździe tureckim, kiedy to zamek wraz z miasteczkiem u jego stóp zostały zniszczone - po dwukrotnym oblężeniu w latach 1529 i 1543. Miasto odrodziło się w XVII wieku, ale prawa miejskie odzyskało dopiero współcześnie, w roku 2000.
8827.	Wyszniwka (obwód wołyński)	Opalin był miastem królewskim Korony Królestwa Polskiego. W II Rzeczypospolitej posiadał status miasteczka i należał do wiejskiej gminy Huszcza w powiecie lubomelskim, w województwie wołyńskim. W 1921 roku liczył 1226 mieszkańców.
8828.	Wyszyna (województwo wielkopolskie)	Wyszyński obraz Bogarodzicy Czuwającej nad Dzieciątkiem jest dziełem nieznanego artysty. Brak również danych, co do ustalenia czasu jego powstania. Można jedynie przypuszczać z pewnym prawdopodobieństwem, że powstał na przełomie XVI i XVII wieku. Historia wędrówki obrazu Matki Bożej Czuwającej do sanktuarium wyszyńskiego. Zaczyna się od cudownego zdarzenia, zapisanego w księgach zakonu OO. Bernardynów w Kole. Pisze o tym również ks. Fr. Ligeza w swoich wspomnieniach z roku 1925, oto jego zapis. „Podług opowiadania O. Floriana Jaroszewicza, autora znanego dzieła „Matka Świętych Polska", obraz ten pochodzi z prywatnego domu jednego z obywateli pobliskiego miasteczka Koła. Gdy lenie (tj. posiadacz obrazu) w roku 1658 znajdując się w agonii bardzo rozpaczał o swoim zbawieniu wtedy dysponując go na śmierć świątobliwy Reformat, O. Feliks Rydzyński wskazał mu naprzeciw wiszący obraz Matki Najświętszej, każąc mu zarazem powtarzać z głęboką wiarą słowa hymnu kościelnego: „Monstra Te esse Matrem"(Okaż, Że jesteś Matką). Po kilkukrotnym powtórzeniu tego wołania pocieszył go Pan Bóg oczywistym znakiem, obraz, bowiem Matki Bożej ze ściany własną swą mocą przeniósł się przed oczy chorego i zawisł w powietrzu, czym pokrzepiony umierający szczęśliwie w Bogu dokonał żywota „Takim cudem wsławiony obraz zdobyła rodzina Gurowskich najpierw do swojej zamkowej kaplicy, by później ofiarować go kościołowi parafialnemu. Na cudownym obrazie widzimy postać Madonny w niebieskim zawoju na głowie, spadającym z tyłu szeroką falą fałd, w pastelowo pomarańczowej sukience, czuwa ze skrzyżowanymi na piersiach rękoma nad śpiącym Synem Bożym. Dzieciątko spoczywa na stole przykryte przejrzystą tkaniną. Na pomarańczowej poduszce, zdobionej różami, leży księga, a na niej, na zgiętym prawym ramieniu spoczywa główka śpiącego Dzieciątka obok kałamarza z piórem. Tło obrazu tworzą ozdobne tkaniny brokatowe w tonacji niebiesko pomarańczowej. U dołu obrazu widnieje napis „Ego Dornio, sed cór meum vigilat" - „Ja śpię, lecz serce me czuwa". Od momentu cudownego ocalenia obrazu z pożaru zamku i kościoła w 1768 r. coraz bardziej utrwalała się opinia o łaskach, jakich doznają wierni za stawiennictwem Bożej Rodzicielki z wyszyńskiego kościoła. Dalszym potwierdzeniem żywego kultu maryjnego w parafii wyszyńskiej jest „Bractwo Szkaplerza Świętego" istniejące na mocy zezwolenia Konsystorza Gnieźnieńskiego, od 1784 r. Inskrypcja umieszczona na tablicy nad drzwiami wejścia do kaplicy św. Rafała Archanioła głosi, że „Odpusty zupełne na wieczne czasy przez Ojca Świętego Piusa VI kościołowi wyszyńskiemu nadane „odbywają się 8 września w święta Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i w Święta Szkaplerza Najświętszej Maryi Panny w pierwsza niedziele po 16 lipca. W księdze „Bractwa Szkaplerza Świętego „istnieją zapisy dotyczące przybywania licznych pątników i pielgrzymek z okazji uroczystości odpustowych. Jeden z nich głosi, iż: "Sąsiednia parafia Russocice, doznawszy szczególnej pomocy ze strony Najświętszej Maryi Panny w czasach cholery i głodu, nawiedza, co rocznie odpust ten pobożna pielgrzymką. Duże zasługi w szerzeniu i utrwalaniu kultu maryjnego w parafii położył między innymi ks. Saturnin B. Hoppe, który objął parafię w Wyszynie w roku 1798 i pozostawił w spuściźnie opis kościoła parafialnego.W księgach kościelnych dziekan tuliszkowski ks. Sebastian Rayski pozostawił w języku łacińskim taki zapis pogrzebałem ciało wielce czcigodnego Saturnina B. Hoppe, stojącego na czele kościoła parafialnego w Wyszynie będącego z zakonu św. Franciszka, zmarłego dnia 19 czerwca 1821 roku. Jego cnoty i niezwykła wiedza, jak również przykład świątobliwego życia wszystkim daleko i szeroko są znane. Był przełożonym parafii przez 23 lata bez przerwy z wielką korzyścią tak duchowa jak i doczesną dla swoich parafian. Uczył pierwszych zasad języka polskiego chłopców tej parafii. Przeżył 81 lat". To za jego czasów sprawowania posługi w parafii w 1810 roku zamurowano kryptę, w, której znajdowały się szczątki ludzi pochowanych w XVIIw. Krypta ta należała prawdopodobnie do rodu Grodzieckich. Wewnątrz znaleziono kości i czaszki dwa kamieni, butelkę z płynem (winem mszalnym pozostawionym tu w momencie zamykania krypty prawdopodobnie przez proboszcza). Podczas prac ziemnych w kościele odkryto drugą kryptę, choć znacznie mniejszą wewnątrz znaleziono szczątki dziecka. Przy przesiewaniu ziemi z odkrytej wcześnie krypty znaleziono dużą ilość fragmentów ceramiki, resztki mieczy i trumien, ale również monety i prawdziwe cacko - doskonale zachowany sygnet z herbem. Kolejnym odkryciem z XVIII wieku są monety, według, których można określić również wiek krypty. Sześć monet wydobyto z dna większej krypty, zaś jedną - półtora korony Zygmunta III z 1623 r.- pod ołtarzem. Największą sensacją jest jednak doskonale zachowany sygnet z herbem, na którym widnieje przebita mieczem głowa byka (lub tura). Kamienie, które znaleziono w krypcie miały chronić przed zalaniem trumnę, bowiem okazało się, że poziom wody w stawie jest niewiele niższy od podłogi w krypcie. W trumnie znajdują się zwłoki młodej kobiety zmarłej na początku XVIII w. W krypcie odkrytej w 2000 r. planuje się otwarcie muzeum.
8829.	Wyżka	Wyżka – komora lub izba umieszczona na poddaszu w dawnych wiejskich i małomiasteczkowych budynkach mieszkalnych (dziś jeszcze na Podhalu i Orawie). Na Orawie na tzw. przedwyścu występował jeszcze ganek.
8830.	Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Janusza Korczaka w Warszawie	W 1992 roku w gronie działaczy Towarzystwa Wiedzy Powszechnej zrodził się pomysł powołania niepublicznej szkoły wyższej. Od samego początku zakładali oni, że uczelnia będzie dostępna dla osób z niezamożnych środowisk wiejskich i małomiasteczkowych. Obszarem funkcjonowania szkoły i procesem studiów zajął się prof. dr hab. Lucjan Olszewski, sferą ekonomiczną zaś prof. dr hab. Julian Auleytner. Uczelnię tworzono regionalnie, wynikało to z terytorialnej struktury TWP posiadającej na początku lat 90. około 30 oddziałów. Część z nich chciała założyć własne szkoły wyższe o tym samym profilu kształcenia, co pierwsza z nich. Ówczesny wiceminister edukacji przychylił się do opinii, że lepiej mieć jedną dużą uczelnię z instytutami, niż sześć małych uczelni wymagających odrębnych kontroli MEN-u.
8831.	Wyższa Szkoła Wojenna	10 lipca 1943 roku w Eddleston rozpoczął się właściwy kurs. Słuchacze zakwaterowani byli w odległym o 6 km miasteczku Peebles. Na kurs zostało przyjętych 43 oficerów. Wśród słuchaczy znalazł się jeden major służby zdrowia i jeden podporucznik. Pozostali słuchacze posiadali stopnie kapitana i porucznika. W tej grupie był jeden oficer Armii Czechosłowackiej i dwóch oficerów rezerwy, po raz pierwszy w historii uczelni. Kurs został zakończony 18 grudnia 1943 roku. Słuchacze kursu mogli otrzymać tylko dwie oceny „pomyślną” lub „nie pomyślną”.
8832.	Wyżwa Nowa	Wyżwa Nowa (ukr. Нова Вижва) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie na terenie rejonu starowyżewskiego w obwodzie wołyńskim. Wieś liczy 638 mieszkańców.
8833.	Wyżyna Zabrzeska	Północna, największa i najwyższa część Zábřežske vrchoviny (góra Lázek z wieżą widokową, 714 m n.p.m.). Stanowi przedłużenie Gór Orlickich (Bukovohorská hornatina). Od północnego wschodu góruje nad Králickou brázdu i miasteczkiem Štíty, a dalej graniczy z Hanušovickou vrchovinou.
8834.	Wyżyny (osiedle w Bydgoszczy)	Rozwój terenów zieleni zawarty w planach urbanistycznych Bydgoszczy zmierza do powołania dwóch parków dzielnicowych. Rolę tą dla części północnej spełnia ciąg spacerowy przy Jarze Czynu Społecznego oraz tereny zielone przy Zespole Szkół nr 19 ze skwerem, placami zabaw, miasteczkiem rowerowym, basenem „Perła” oraz boiskiem Orlik 2012. W części południowej potencjalnym centrum rekreacyjnym jest, otoczenie stadionu „Chemik”, teren pomiędzy ul. Glinki, a Dunikowskiego oraz rejon ul. Przyjaznej i Komuny Paryskiej. Zaplecze wypoczynku i rekreacji uzupełnia Puszcza Bydgoska na południu oraz Zbocze Bydgoskie na północy z rozległą panoramą miasta, wzdłuż której wytyczono ścieżkę spacerową.
8835.	Wzgórza Hainburskie	Najwyższym wzgórzem jest Hundsheimer Berg (480 m n.p.m.) na południe od Hainburga, poza tym wyróżniają się Braunsberg (346 m n.p.m.), najdalej wysunięty na wschód Königswarte (344 m n.p.m.) z panoramą Bratysławy, najdalej wysunięty na południe Spitzberg (302 m n.p.m.). Wzgórza Hainburskie są lesiste, na południowych stokach obsadzone winnicami. W obrębie wzgórz leżą dwa naddunajskie miasteczka: Hainburg z zachowanymi średniowiecznymi murami miejskimi, Bad Deutsch-Altenburg ze źródłami jodowych wód mineralnych oraz Petronell-Carnuntum ze stanowiskiem archeologicznym rzymskiego obozu warownego Carnuntum.
8836.	Wójtowicz	Nazwisko Wójtowicz należy do kategorii nazwisk powstałych od zajęcia wykonywanego przez ich właściciela. Nazwisko to można wywodzić pośrednio od rzeczownika "wójt" oznaczającego osobę rządzącą lub administrującą określonym obszarem (np. nieduży majątek ziemski lub parafia). Od tej funkcji wywodziło się przezwisko "Wójt" na bazie którego następnie ukształtowało się nazwisko. Nazwa ta rozciągała się także na rodzinę, z czasem stając się nazwiskiem , które dziedziczyło kolejne pokolenie w danej miejscowości. Źródłosłów nazwiska Wójtowicz wskazuje na "syna wójta". Przyrostek -owicz jest bardzo częsty w nazwiskach pochodzenia kresowego lub ukraińskiego. Obocznymi formami tego nazwiska mogą być: Wojtowicz, Woitowicz, Woitowic, Woytowicz czy wreszcie Wojtowiczi.
8837.	Wóz ognisty	Tytuł powieści zaczerpnięto z biblijnej Księgi Ezechiela. Wóz ognisty to rozbudowana, wielowątkowa panorama australijskiego społeczeństwa w pierwszej połowie XX wieku. Bohaterami tej powieści są kolejne fale imigrantów przybywających na Antypody, ale także Aborygen Alf Dubbo oraz cudem uratowany z Holocaustu niemiecki Żyd Mordechaj Himmelfarb. Kwartet głównych postaci dopełniają dwie kobiety: obłąkana staruszka Miss Mary Hare oraz gospodyni domowa Ruth Godbold. Wszyscy – z różnych względów, np. kolor skóry czy wyznanie – są outsiderami w ówczesnym społeczeństwie. Wraz z Himmelfarbem do Australii docierają wojenny koszmar oraz moralne dylematy odległej Europy. Akcja książki rozgrywa się w fikcyjnym miasteczku Sarsaparilla.
8838.	Wąbrzeźno	W ramach działalności Polskiego Instytutu Narodowego, Tetmajer planował założenie w mieście Uniwersytetu, a z Wąbrzeźna uczynienie polskiego Oxfordu (nie chodziło mu o poziom nauki, ale o charakter miasta, jako typowego miasteczka uniwersyteckiego). Idea ta nie została ostatecznie zrealizowana, choć powstał zalążek Wydziału Sztuk Pięknych.
8839.	Wąchock	Miejscowość pomimo istnienia zamożnego i wpływowego klasztoru nigdy nie osiągnęła szczególnego znaczenia administracyjnego i gospodarczego, do czego starali się nie dopuścić biskupi krakowscy i benedyktyni z opactwa na Świętym Krzyżu. Klasztor nieustannie toczył procesy majątkowe z okoliczną szlachtą i benedyktynami, najgłośniejszy dotyczył lokacji miasta Wierzbnika, założonego w 1624 przez ks. Bogusława Boxę-Radoszewskiego, opata benedyktynów ze Świętego Krzyża, jakoby na gruntach cystersów. W 1315 powstała w Wąchocku komora celna, która przetrwała do 2 poł. XV w. W 1454 król Kazimierz Jagiellończyk nadał miejscowości prawo miejskie magdeburskie. Ponieważ statut fundacyjny klasztoru cystersów nadawał przeorowi prawa do wszystkich złóż mineralnych w okolicy Wąchocka nad rzeką Kamienną, powstały tu w średniowieczu pod zarządem klasztornym liczne kuźnie. W 1500 r. Wąchock mógł się pochwalić 22 spośród ogólnej sumy 289 kuźni zarejestrowanych na terenie Królestwa Polskiego. Jeszcze ok. 1850 w miasteczku poza klasztorem i fabryką znajdowały się tylko trzy domy murowane.
8840.	Wąsosz Górny	Pierwsze udokumentowane wiadomości z 1136 roku mówią, że tereny Wąsosza wchodziły w skład arcybiskupstwa gnieźnieńskiego.Kroniki informują, że Wąsosz był niegdyś miasteczkiem z niewielkim zamkiem obronnym, a jego mieszkańcy trudnili się garncarstwem.
8841.	Wąż (herb szlachecki)	Stanisław Dziadulewicz wymienia tatarskiego pochodzenia rodziny Bielickich, Fursewiczów (Fursiewiczów), Szemoszów (Szemoszowie). Fursewicze mieli pochodzić od żyjącego w połowie XV wieku Fursa (prawdopodobnie już chrześcijanina obrządku grecko-wschodniego - wskazywałyby na to imiona jego synów: Piotr, Andrzej, Denis, Mitko). Bieliccy używający przydomku Furs mieli być gałęzią Fursiewiczów i pochodzić od żyjącego w pierwszej połowie XVI wieku Huryna Mitkiewicza Fursiewicza. Tenże Huryn miał być właścicielem dworu w miasteczku Bielicy, od której to nazwy jego potomkowie mieli z czasem przybrać nazwisko Bielicki. Miały być dwie rodziny Fursów herbu Wąż, z których jedna miała być gałezią znakomitego rodu juszeńskiego, a jej protoplastą miał być wnuk Tymirczy, Kildysz Chodyrewicz, zapisany w popisie z roku 1528. Natomiast protoplastą drugiej rodziny miał być sługa księżny Semenowej Pińskiej, Furs, syn Iwana, który w roku 1495 otrzymał od swej pani wieś Kraśniew w pow. pińskim. Szemoszowie o przydomku Wężyk mieli być zapisani do chorągwi ułańskiej i być gałęzią Assańczukowiczów. Ich protoplastą miał być wnuk Urusa-Ułana, Safjan Assanowicz, koło roku 1550-ego właściciel części Kieni i Dziemidkowa w pow. grodzieńskim, używający przydomku Szemiesza.
8842.	Wędziagoła	Wędziagoła (lit. Vandžiogala, ros. Вендзягола, żmudz. Vandiuogala) - miasteczko na Litwie, w okręgu kowieńskim, w rejonie kowieńskim. W 2001 roku liczyło 946 mieszkańców.
8843.	Władimir Juźwiuk	W 1890 r. ukończył litewskie seminarium duchowne. Objął probostwo we wsi Michałowszczyna. W 1906 r. został protojerejem. Był proboszczem cerkwi w miasteczku Holszany. Zorganizował tam ochotniczy oddział strażaków. Stał na czele miejscowej komisji sanitarnej. Wchodził w skład kierownictwa towarzystwa kredytowego. Powołał holszański oddział Związku Narodu Rosyjskiego. Uczestniczył w zjazdach wileńskiej eparchii wileńskiej. Zainicjował w Wilnie procesje pielgrzymkowe ku czci świętych męczenników. W październiku 1912 r. wybrano go do IV Dumy Państwowej. Wszedł w skład frakcji prawych. Był członkiem kilku komisji. Występował w obronie prawosławia w guberniach południowo-zachodnich, krytykując rozszerzanie się wpływów katolickich i unickich. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę 11 listopada 1918 r., został polskim obywatelem. Bronił kościoła prawosławnego przed polskimi władzami. W 1930 r. objął funkcję wiceprzewodniczącego komitetu przedsoborowego Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
8844.	Władimir Sorokin	Urodził się 7 sierpnia 1955 roku w miasteczku Bykowo niedaleko Moskwy. Debiutował w wieku 17 lat w czasopiśmie Za kadry nieftianikow. Obecnie jest uznawany za jednego z trzech czołowych rosyjskich postmodernistów (obok Wiktora Pielewina i Wiktora Jerofiejewa). Jest autorem opowiadań, scenariuszy filmowych, dramatów i powieści, m.in. Norma, Tridcataja lubow’ Mariny, Sierdca czetyrioch, Gołuboje sało (Błękitna słonina), Lod (Lód) i Oczeried' (Kolejka). Jego literatura przez wielu uznawana jest za dość kontrowersyjną — proputinowska organizacja "Idący razem" wrzucała "Błękitne sadło" do makiety sedesu, dopatrując się w utworze treści pornograficznych (chodziło o scenę intymnego zbliżenia Józefa Stalina i Nikity Chruszczowa), zaś na Sorokina po publikacji "Lodu" spadł grad oskarżeń o faszyzm (w powieści uprzywilejowaną pozycję mieli niebieskoocy blondyni).
8845.	Władimirowo (obwód kaliningradzki)	Kolejka wąskotorowa łączyła Tharau z miasteczkiem Krzyżbork (Kreuzburg), lecz przystanek „Tharau” znajdował się w sąsiedniej miejscowości Wittenberg.
8846.	Władysław Dąbrowski (1891–1927)	Na czele tego pułku, a od lata 1920 r. na czele 211 Pułku Ułanów, odbył kampanię przeciwbolszewicką, biorąc udział w bitwach m.in. Z 13 pułkiem ułanów walczył pod Małodecznem, Radoszkiewiczami, Kakowem, Mińskiem, Borysowem, Lepelem, z 211 pułkiem ułanów walczył pod Płockiem, Górą, Chorzelami, w szarży zdobył most na Niemnie i miasteczko Druskieniki, Stołpcami, Kojdanowem. 15 października 1920 r. przeszedł z pułkiem do wojsk Litwy Środkowej i brał udział w bitwach z Litwinami pod Rykontami, Rudziszkami, Lejpunami, Mejszagołą, Szyrwintami. Z dniem 25 października 1921 roku został zdemobilizowany.
8847.	Władysław Findysz	i do odbudowy miasteczka. Jego działalność uchroniła wiele rodzin łemkowskich przed wysiedleniem w czasie Akcji "Wisła". Po wojnie był inwigilowany przez UB, był więźniem Zamku w Rzeszowie i prześladowany przez władze komunistyczne.
8848.	Władysław Garlicki	Był uczestnikiem I wojny światowej. Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. W stopniu podporucznika wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej, w szeregach 3 pułku artylerii ciężkiej. W grudniu 1919 jako oficer 1 baterii pułku walczył w Przemyślu, a następnie we Lwowie. Następnie w szeregach pułku wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. 12 maja 1920 odznaczył się w miejscowości Browary nad Dnieprem, w czasie ataku bolszewików na miasteczko.
8849.	Władysław Kołaciński	27 maja 1945 roku, oddział Kołacińskiego zaatakował miasteczko Przedbórz, żołnierze pod jego dowództwem zamordowali dziewięciu ocalałych z holokaustu Żydów. Kołaciński błędnie twierdził, że Żydzi ci byli „płatnymi agentami Moskwy” wyselekcjonowanymi spośród 300 żydowskich mieszkańców miejscowości, było to jednak nieprawdą, żaden ze spisów ludności po wyzwoleniu nie wykazał większej liczebności Żydów a według prasy żydowskiej cała dziewiątka zamordowanych stanowiła całość żydowskiej społeczności miasta. Według prasy żydowskiej zamordowana została „cała dziewiątka Żydów z miasta”. Wśród ofiar pogromu znalazło się dziecko i jedna kobieta. Mienie Żydów zostało przez partyzantów zrabowane.
8850.	Władysław Nawrocki	W dniach 24 – 31 grudnia 1918 roku Władysław Nawrocki zorganizował oddziały Straży Ludowej w okolicznych miasteczkach i wsiach. Był jednym z kierujących działaniami powiadamiającymi powstańców z Hotelu Bazar w Krotoszynie i wspierał działania powstańców w tym mieście, wziął też bezpośredni udział w jego wyzwoleniu (1 stycznia 1919) oraz w oswobodzeniu Zdun (3 stycznia) i Kobylina (6 stycznia). Jako jeden z dowódców drużyn bojowych Straży Ludowej, brał udział w bardzo ciężkich walkach pod Borownicą i Chachalnią (29-30 stycznia i od 5-9 lutego 1919).
8851.	Władysław Tryszczyło	Ukrywał się w podziemiu do drugiej amnestii i 13 marca 1947 roku ujawnił się na UB. Został zdegradowany rozkazem personalnym Nr 870 Ministra Obrony Narodowej, marszałka Michała Rola-Żymierskiego z dnia 20 lipca 1947 roku. Odtąd był inwigilowany przez UB i zmuszony do ustawicznego meldowania się na UB w Gorlicach, pozbawiony środków do życia, zamieszkał w pobliskim miasteczku Biecz na Podkarpaciu.
8852.	Władysław Umiński	Urodził się w małym miasteczku Przedecz w ubogiej rodzinie mieszczańskiej. Ojciec – Julian Umiński, pochodzący ze zubożałej rodziny szlacheckiej – był malarzem, matka – Tekla z Bogdańskich – pracowała jako nauczycielka.
8853.	Władysławów (Litwa)	W okresie krótkiego panowania pruskiego miasteczko nosiło nazwę Neustadt-Schirwindt, od rzeki Szyrwinty (lit. Širvinta, niem. Schirwindt). Od 1867 było stolicą powiatu władysławowskiego guberni suwalskiej Królestwa Polskiego (kongresowego). W 1900 miasto otrzymało nazwę Naumiestis, tj. Nowe Miasto. W 1934 władze litewskie nadały obecną nazwę dla uhonorowania pisarza Vincasa Kudirki, który mieszkał w mieście pomiędzy 1895–1899.
8854.	Włodawa	Przed II wojną światową we Włodawie były już dwie synagogi, bejt midrasz, dom modlitwy, szkoła talmud-tora, mykwa i cmentarz żydowski; działały dwie kapele klezmerskie i klub sportowy Makabi. W 1920 r. oddziały ukraińskie Petlury dokonały w mieście mordu 46 Żydów.Holocaust zmienił diametralnie oblicze miasteczka, które było już wówczas od dawna typowym sztetlem. Większość żydowskich mieszkańców Włodawy zginęła w obozie zagłady w Sobiborze. Po wojnie pożydowskie budynki wykorzystywano m.in. jako magazyny, zaś macewy z cmentarza służyły często do brukowania ulic.
8855.	Włodawka (miasteczko)	Włodawka (ros. Влодавка) – nieistniejące obecnie dawne miasteczko nad Bugiem (sztetl), położone na wprost Włodawy, współcześnie teren Białorusi (obwód brzeski, rejon brzeski).
8856.	Włodawka
8857.	Włodzimierz Gniewosz	W 1875 nabył dobra Potok Złoty koło Buczacza i tam zamieszkał na stałe. Tutaj przyczynił się do odbudowy miasteczka oraz zbudował tzw. «Dwór Gniewoszów». Był właścicielem dóbr Sieniawa.
8858.	Włodzimierz Kłaczyński	* Miejsce (2005), cykl powieściowy, w pięciu tomach, obrazujący obyczajowe i historyczne uwikłania ludzkich losów na tle epoki w realiach prowincjonalnego, galicyjskiego miasteczka. Wielka historia i codzienne niełatwe wybory, które zwyczajnych ludzi postawiły w niezwyczajnych sytuacjach i okazywały się miarą ich człowieczeństwa;
8859.	Włodzimierz Odojewski	Był synem muzyka. Skończył II Liceum Ogólnokształcące im. Mieszka I w Szczecinie, studiował ekonomię i socjologię w Poznaniu (ukończył w 1953). Okupację częściowo spędził w Kłecku, które pojawiło się później w twórczości pisarza. Należy do tzw. pokolenia "Współczesności" – w 1951 debiutował powieścią Wyspa ocalenia, zaprezentowaną na falach Polskiego Radia. Publikował utwory w tygodniku "Ziemia i Morze" w latach 1956-1957. Od 1959 w Warszawie, był m.in. kierownikiem Studia Współczesnego Teatru Polskiego Radia (od 1961). Stracił pracę w radiu po wydarzeniach marca 1968, w 1971 wyjechał z Polski i osiadł w Niemczech Zachodnich, gdzie został szefem działu kulturalno-literackiego Radia Wolna Europa.
8860.	Włodzimierz Pasternacki	Pochodził z rodziny kapłana prawosławnego o szlacheckich korzeniach. Jego ojciec imieniem Hilarion był proboszczem parafii Opieki Matki Bożej w Dudiczach. Od najmłodszych lat śpiewał w chórze cerkiewnym i pomagał w cerkwi. W 1908 ukończył seminarium duchowne w Mińsku. Po ślubie z Natalią Sosińską, absolwentką szkoły duchownej dla kobiet, przyjął święcenia diakońskie, a następnie kapłańskie. Objął parafię we wsi Piesocznoje, którą przejął po teściu. W nieokreślonym bliżej roku w latach 20. XX stulecia został mianowany dziekanem dekanatu kopylskiego. Był w bardzo trudnej sytuacji materialnej z powodu wysokich podatków nałożonych przez władze stalinowskie na organizacje religijne. Wreszcie w 1932 był zmuszony opuścić Piesocznoje i przenieść się do miasteczka Kopyl, gdzie został proboszczem jedynej działającej parafii w regionie. Kapłan był szykanowany przez władze, które nałożyły na niego dodatkowe obciążenia fiskalne i zabroniły mu kształcić dzieci w państwowych szkołach. Wreszcie zamknięta została również jego parafia. Kapłan nie zrezygnował jednak z działalności duszpasterskiej i potajemnie prowadził ją nie tylko w Kopylu, ale i w sąsiednich wsiach. W marcu 1936 został aresztowany i skazany na dwa lata łagru za prowadzenie rejestru chrztów.
8861.	Włodzimierzec	Po raz pierwszy wspominany w dokumentach w 1570 roku jako miasteczko. Leżał wówczas we włościach Iwana Kierdeja Mnyszyńskiego. Własność Aleksandra Czartoryskiego w 1570 roku położona była w województwie wołyńskim. Kolejnymi właścicielami byli Pacowie, Szklińscy, Czetwertyńscy i Krasiccy. W XVII wieku był znany z wyrobu dzwonów.
8862.	Włoska Republika Socjalna	Po krótkim odpoczynku w Rzeszy Benito Mussolini udał się do północnych Włoch. Tam 18 września ustanowił Włoską Republikę Socjalną. Jako miejsce siedziby rządu ustalono miasteczko Salò. Miasteczko leżało niemal w połowie drogi między Mediolanem i Wenecją, a Rzym mógł zostać zdobyty przez aliantów. Dodatkowo istniała obawa wybuchu w Rzymie niepokojów wynikających z antyfaszystowskich nastrojów w mieście. Nowe państwo zostało uznane przez niewiele państw: przez III Rzeszę, a także Bułgarię, Słowację, Węgry, Niezależne Państwo Chorwackie, Rumunię, Japonię, Syjam, Mandżurię i Danię. Nie uczyniła tego Hiszpania pod rządami Francisco Franco. Od siedziby rządu (podobnie jak we Francji rząd Vichy) quasi-państwo było nazywane często Republiką Salò. Powołano też specjalny trybunał, który miał osądzić tych, którzy głosowali za odwołaniem Mussoliniego.
8863.	Włoski dla początkujących	Sześcioro trzydziestolatków borykających się z rozmaitymi życiowymi problemami - m.in. bólem po utracie bliskiej osoby, kłopotami po zwolnieniu z pracy czy też chorobliwą nieśmiałością - spotyka się na organizowanym w ośrodku kultury w małym duńskim miasteczku kursie języka włoskiego. Stopniowo wywiązują się między nimi relacje, które z czasem diametralnie odmieniają ich życie.
8864.	XIII Batalion Saperów	Historia XIII batalionu saperów sięga swoim rodowodem pierwszych dni października 1917 roku jako 1 batalion saperów, kiedy to zaczyna organizować się pierwsza jednostka techniczna w obozie koncentracyjnym armii polskiej w Sille Ie CuiHaufne, małym miasteczku, w departamencie Sarthe. Jednostkę tę organizuję podporucznik inżynierii francuskiej Marceli Edmund Zaborski. Stan tej jednostki dnia 12 października 1917 roku wynosi: 1 oficer, 1 podoficer – sierżant sztabowy Franciszek Kowalewski i 19 saperów (10 saperów z Legii Cudzoziemskiej), (6 saperów przybyłych z Holandii), byli to przeważnie Polacy wzięci do niewoli przez Niemców z szeregów armii rosyjskiej, względnie internowani przez Niemców na terytorium Kongresówki i 3 saperów z Anglii. Dnia 12 października 1917 roku oddział ten zostaje wysłany do Angres w departamencie Maine et Loire do szkoły podoficerów technicznych przy 6 francuskim pułku inżynieryjnym, gdzie zostaje wcielony, jako oddzielny pluton.
8865.	XXV Batalion Saperów	W końcu marca 1920 roku batalion został wysłany na granicę Górnego Śląska, początkowo do miasteczka Mikstadt, a od 10 lipca do wsi Antonin. Po ogłoszeniu plebiscytu na Górnym Śląsku batalion wraz z 23 Dywizją Piechoty został odesłany do Ośrodka Ćwiczeń Biedrusko, dokąd przybył 16 września. W końcu października wrócił do Poznania i po przemianowaniu na XXV batalion saperów wszedł w skład organizacyjny 7 Pułku Saperów Wielkopolskich.
8866.	Xavier Deluc	Swój debiut aktorski miał w liceum w amatorskim filmie, co zdecydowało na późniejszy wybór zawodu. Po ukończeniu liceum o profilu matematyczno-przyrodniczym w małym normandzkim miasteczku Caen, chcąc zrobić przyjemność rodzicom, zapisał się na studia biologiczne. Szybko jednak zrozumiał, że jego powołaniem jest aktorstwo. Po ukończeniu studiów teatralnych, podczas castingów poszukiwał dla siebie angażu. W 1980 roku wystąpił na scenie w spektaklu Emily Brontë Wichrowe Wzgórza (Les Hauts De Hurlevent). Zagrał potem w przedstawieniach: Błękitna willa (La villa bleue, 1985), Bacchus Jeana Cocteau w reż. Jeana Marais w Théâtre des Bouffes Parisiens (1988) i Sen niemiarowy jednej nocy ponurej (Rêve intermittent d'une nuit triste, 1994). Zdobył dwukrotnie nominację do nagrody Cezara; za kreację homoseksualnego Bernarda Mirande podejrzanego o morderstwa w thrillerze Szuler (La Triche, 1984) jako obiecujący aktor oraz za rolę Marca Sparka w tajemniczym filmie kryminalnym Zmarły z otwartymi oczami (On ne meurt que 2 fois, 1985) z Charlotte Rampling jako najlepszy aktor drugoplanowy. Na ekranie grywał różnorodne role charakterystyczne żołnierzy, policjantów, pijaków i kochanków. Odniósł sukces we Francji jako komisarz policji Scherer w serialu kryminalnym Pamiętne lato (La Ligne noire, 2002).
8867.	Xaysetha (prowincja Attapu)	W dystrykcie znajduje się miasteczko Xaysetha i 47 miejscowości: Ban Alak, Ban Ang, Ban Boum, Ban Cheng Nua (1), Ban Cheng Nua (2), Ban Dakbang, Ban Dakkaba, Ban Dakke, Ban Dakkeu, Ban Dakkiat, Ban Daklon-Noy, Ban Daknong, Ban Dakyon, Ban Kagnak (1), Ban Kagnak (2), Ban Kanot, Ban Kasom, Ban Kengxai, Ban Khiat, Ban Kit, Ban Kong-Na-Gnai, Ban Lon Gnai, Ban Napho (1), Ban Napho (2), Ban Pakbong, Ban Pakpe, Ban Pliat, Ban Salatintok, Ban Salavangkhang, Ban Sapouan, Ban Sok, Ban Somkhot, Ban Talia, Ban Thak-Hiat, Ban Thakkaleuy, Ban Thakkanat, Ban Thakkapang, Ban Thak-Liangmuang, Ban Thakpong, Ban Vatnua, Ban Xakhe, Ban Xavan, Ban Xavan-Nua (1), Ban Xavan-Nua (2), Ban Yet, Muang Kao i Savan
8868.	Xenia (Ohio)	W 1997 roku nakręcono paradokumentalny film "Skrawki" (org. "Gummo") przedstawiający losy mieszkańców miasteczka kilka lat po przejściu tornada. Co ciekawe wszystkie zdjęcia do filmu nakręcono w Nashville w stanie Tennessee.
8869.	Xochimilco	Jednym z plemion koczowniczych, które pomiędzy X i XIV wiekiem dotarły do serca Mezoameryki, byli Xochimilkowie. To oni w X wieku wznieśli ośrodek kultu Cuahilama, położony blisko obecnego miasteczka Santa Cruz Acalpixca. W okolicach tego miejsca odkryto liczne prekolumbijskie petroglify, którym przypisuje się znaczenie religijne. Osiedliwszy się w Cuahilama, Xochimilkowie zajęli również południowy brzeg jeziora Xochimilco, dwie wyspy: Tláhuac i Mixquic i tereny w kierunku pasma górskiego Ajusco-Chichinauhtzin.
8870.	Xonqi Xonqa	W 1977 klub przeniósł się do pobliskiego miasteczka Xonqa (25 km na północ) i przyjął nazwę Xorazm Xonqa. W 1987 zmienił nazwę na Xonqi Xonqa. W 1984 nie występował w Drugiej Lidze, ale uczestniczył w rozgrywkach o Mistrzostwo Uzbeckiej SRR, gdzie został mistrzem. W 1985 powrócił do Drugiej Ligi. W 1988 startował w rozgrywkach Pucharu ZSRR. Po zakończeniu sezonu zajął 8. miejsce, ale w następnym 1989 jego zastąpił w lidze Jayxun Urgencz. Potem zespół został rozformowany.
8871.	Yach Film 2009	** Monika Kuczyniecka - Czesław Śpiewa - "Ucieczka z wesołego miasteczka"
8872.	Yamato	* Yamato Town – dawna nazwa japońskiego miasteczka w Tokio, nadana podczas jego zakładania w 1 listopada 1919; 1 października 1970 przemianowana na Higashiyamato
8873.	Yamatotakada	oraz miasteczko Kōryō.
8874.	Yangdŏk (stacja kolejowa)	miejscowość = Powiat Yangdŏk (prowincja P'yŏngan Południowy), miasteczko Yangdŏk
8875.	Yangdŏk	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat składał się z 9 miejscowości (kor. myŏn) oraz 69 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Yangdŏk, Tong'yang, Onch'ŏn i Taeryun. Powiat Yangdŏk składał się wówczas z jednego miasteczka (Yangdŏk-ŭp) i 22 wsi. W roku 1967 powiat powiększył się o wsie P'yŏngwŏn i Songdong.
8876.	Yatomi	1 kwietnia 1889 roku powstała wioska Yatomi. 26 sierpnia 1903 roku Yatomi zdobyło status miasteczka („chō”). 1 kwietnia 1955 roku w wyniku połączenia miejscowość powiększyła się o tereny wiosek Nabeta (jap. 鍋田村) i Ichie (jap. 市江村). Yatomi zdobyła status miasta 1 kwietnia 2006 roku.
8877.	Yattaman	50	Wyspa potworów	L'isola degli orchi	wesoło-miasteczkowy stragan	chłopiec w krainie cudów zna lokalizację
8878.	Yawatahama	Miasto leży we wschodniej części prefektury nad Morzem Wewnętrznym Seto. Graniczy z miastami Seiyo oraz Ōzu oraz miasteczkiem Ikata.
8879.	Yeongdong	podział miasta = 1 miasteczko (eup) 10 dystryktów (myeon)
8880.	Yeosu	podział miasta = 1 miasteczko (eup) 6 dystryktów (myeon) 20 osiedli (dong)
8881.	Yinyuan Longqi	Ponieważ obcym nie wolno było wówczas opuszczać Nagasaki, po wielu petycjach i rozmowach z wysokimi urzędnikami japońskim mnichom udało się uzyskać zezwolenie na przejazd Yinyuana z Nagasaki do Kioto. Przebywał tam przez jakiś czas w Fumon-ji, małej świątyni jednego ze swych japońskich uczniów. Ponieważ nie zgodzono się aby został opatem Myōshin-ji, postanowił wybudować nowy klasztor. Pierwsze wybrane miejsce okazało się zbyt blisko klasztoru Daitoku i po protestach jego mnichów wybrał drugie miejsce, na południowym wschodzie od Kioto, na wzgórzach prowincji Yamashiro, w dystrykcie Owada w miasteczku Uji. Nowo wybudowany klasztor według wzorca Wanfu, otrzymał taką samą nazwę jak jego chiński wzór, tylko wyrażoną w zsinizowanej japońszczyźnie – Ōbaku-san Mampuku-ji (chiń. Huangboshan Wanfusi; pol. klasztor Wanfu na górze Huangbo). Klasztor ten stał się początkiem nowej, istniejącej do dziś szkoły zen ōbaku.
8882.	Yodŏk	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Yŏnghŭng. W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Sŏnhŭng, Yodŏk i Hoengch'ŏng (23 wsie). Do października 1967 roku stolicą była wieś Taep'yŏng, przemianowana wówczas na miasteczko Yodŏk (Yodŏk-ŭp).
8883.	Yoknapatawpha	Pisarz umieścił wymyślone hrabstwo w północnej części stanu Missisipi. Yoknapatawpha ma powierzchnię 2 400 mil² (6 200 km²), w 1936 miała 15 611 mieszkańców – 6298 białych i 9313 czarnych. Sercem hrabstwa jest miasteczko Jefferson, otoczone rozległymi plantacjami bawełny (np. Setka Sutpena) i poletkami biedoty.
8884.	Yokosuka	* miasteczkiem Hayama
8885.	Yokote	Miasto Yokote powstało 1 kwietnia 1951 roku z połączenia miasteczka Yokote z wioskami Asahi i Sakae. 1 kwietnia 1955 roku włączono do niego wsie Sakaimachi oraz Kurokawa, a 30 września 1956 roku miasteczko Kanazawa. 22 kwietnia 1956 roku część Kanazawy odłączyła się od miasta i weszła w skład Sennan. Z kolei 1 listopada 1959 roku włączono do miasta część Ōsawy.
8886.	Yonago	W 2005 do miasta przyłączyło się miasteczko Yodoe.
8887.	Yonezawa	oraz kilkoma miasteczkami.
8888.	Youssef Howayek	Przybycie do Rzymu stało się dla niego niezwykłym przeżyciem. Mieszkaniec górskiego miasteczka znalazł się w jednym z najważniejszych ośrodków kultury europejskiej.
8889.	Ytres	Ytres zawdzięcza swój początek, rozwój, jak i również kościół św. Piotra, założonej w 691 roku miejscowości Honnecourt-sur-Escaut. W 1077 roku została wprowadzona ustawa pozwalająca miasteczku pobierać podatek Octroi (forma podatku od importowanych dóbr) między Ytres a Ginchy: 1 obol od wyładowanej taczki, 1 denar za obłożone zwierzę juczne, 1 sou za zwierze coś ciągnące.
8890.	Yu-Gi-Oh! 5D’s	: Yusei powoli zaczyna sobie zdawać sprawę, że to Yliasterzy są odpowiedzialni za wszystko i planują użyć Światowych Wyścigów Grand Prix jako głównego celu. Tymczasem poznaje Bruno, człowieka z amnezją, lecz z zaskakującymi zdolnościami mechaniki. Wspólnie tworzą nowy program, który zostaje zabrany przez Lazara na polecenie nowych Dyrektorów: Jakoba, Primo i Lestera, lecz zostaje przez nich oszukany i ucieka. Jakiś czas później Yusei otrzymuje list od Barbary o sytuacji „przyjaciela” w Crash Town. Signer przyjeżdża do miasteczka na pustyni i odkrywa, że tym przyjacielem jest Kalin – obecnie poszukujący śmierci gracz pracujący dla Radleya. Nie mogąc pozwolić Kalinowi na taki krok, Yusei wchodzi w szeregi gangu Malcolma i pokonuje Kalina, lecz potem zostaje oszukany przez niego oraz Barbarę, która jest jego żoną i zostaje zabrany do kopalni. Tam Kalin Kessler przez poświęcenie ojca dwóch młodych dzieci decyduje wspólnie walczyć z Yuseiem, by wyzwolić Crash Town spod jarzma brata Malcolma, Lawtona. Ostateczny pojedynek zostaje przerwany przez oszustwo Barbary, lecz Jack i Crow z Sektorem Ochrony pojawiają się w samą porę i wyzwalają miasto (w oryginalnej wersji Kalin postanawia zakończyć walkę z Lawtonem i go pokonuje).
8891.	Yuma (film)	Początek lat 90., miasteczko przy granicy z Niemcami. Paczka przyjaciół na czele z Zygą (Jakub Gierszał), szuka sposobu na błyskawiczne zbicie fortuny. Z pomocą obrotnej ciotki (Katarzyna Figura) zaczynają zajmować się jumą - drobnymi kradzieżami wartościowych towarów z niemieckich sklepów i przemycaniem ich do Polski. Z dnia na dzień stać ich na rzeczy dotychczas nieosiągalne, zdobywają uznanie i powodzenie wśród rówieśników. Sielanka nie trwa jednak długo. Ich działalnością zaczyna się interesować zarówno niemiecka policja, jak i bezwzględna, rosyjska mafia kierowana przez Opata (Tomasz Kot).
8892.	Yunmen Wenyan	Urodził się w 864 r. w Jiaxiang , miasteczku pomiędzy Szanghajem i Hangzhou na wschodnim wybrzeżu Chin. Jego imię rodowe brzmiało Chang; ponieważ zgodnie ze zwyczajem mnisi buddyjscy porzucali swe nazwiska rodowe, otrzymał imię Wenyan, a później przyjął imię góry Yunmen, u której podnóża zbudował swój klasztor.
8893.	Yuscarán (gmina)	Według Narodowego Instytutu Statystycznego Hondurasu na terenie gminy położone były następujące miasteczka i wsie:
8894.	Yves Bonnefoy	Yves Bonnefoy był autorem wielu wybitnych dzieł z pogranicza filozofii, teorii literatury i sztuki. Inspirujące znaczenie miały dlań liczne podróże po krajach śródziemnomorskich, zwłaszcza spotkanie ze sztuką renesansu i baroku w miastach i miasteczkach włoskich, oraz podróże po krajach Wschodu. W swych książkach wiele uwagi poświęcał problemom semantycznej funkcji znaku – „obecności”, która ujawnia się w miejscach, budowlach, dziełach malarstwa. Po obszernym studium poświęconym freskom w gotyckich katedrach Francji (1954), ukazały się inne dzieła, w których fundamentalne zagadnienia poetyki rozważane są na tle dzieł i doświadczeń różnych dziedzin sztuki: od Piero della Francesca do Balthusa, od Pieśni o Rolandzie do Louisa des Forêts. Najważniejsze opracowania to: „Nieprawdopodobne” (1959), „Artur Rimbaud” (1961), „Sen śniony w Mantui” (1967), „Rzym 1630” (1970), „Wnętrze kraju” (1972), „Czerwony obłok” (1977), „Trzy uwagi na temat koloru” (1977), „Opowieści we śnie” (1987), „Prawda słowa” (1988), „O rzeźbiarzach i malarzach” (1989), „Rozmowy o poezji” (1990), „Alberto Giacometti: Biografia jednego dzieła” (1991).
8895.	Yves Joseph de Kerguelen-Trémarec	Urodzony w miasteczku Landudal w Bretanii. W czasie wojny siedmioletniej wziął udział w kilku kampaniach morskich przeciwko Anglikom.
8896.	Yvonne McKague Housser	Swoimi ożywionymi obrazami górniczych miast północnego Ontario oraz rysunkami i grafikami Housser wniosła osobistą interpretację narodowej tradycji do sztuki kanadyjskiej. Wczesne prace artystki, takie jak Kobalt (1931), wykazują pokrewieństwo ze stylem Grupy Siedmiu (bogate kolorystycznie domy i przypominające lodowce hałdy odpadów przemysłowych). Housser pozornie opuszczone osiedle górnicze przedstawia tu jako pociągające miasteczko o figlarnie powykrzywianych kształtach. Z kolei obraz Nabrzeże, Północne Ontario (1945) ukazuje rosnące, osobiste podejście artystki do zagadnień formy i koloru. Zainspirowana w późniejszych dekadach przez kanadyjskich malarzy abstrakcyjnych i swego nauczyciela Hansa Hofmanna, Housser zaczęła eksperymentować ze sztuka abstrakcyjną i formami pokrewnymi.
8897.	Yŏmju	data dostępu = 2012-10-10 | język = en}}</ref>. Graniczy z powiatami: Ryongch'ŏn od północy, Ch'ŏlsan od południa, a także P'ihyŏn i Tongnim od wschodu. Powiat znajduje się nad Morzem Żółtym, określanym w Korei Północnej jako Morze Zachodniokoreańskie. Przez powiat przebiega linia kolejowa P'yŏngŭi, łącząca stolicę Korei Północnej, Pjongjang, ze znajdującym się w północno-zachodniej części kraju miasta Sinŭiju, a dalej z siecią kolejową Chin, a także linia Tasado, łącząca wieś Tasa w powiecie Yŏmju oraz miasteczko Ryongch'ŏn w powiecie o tej samej nazwie.
8898.	Yŏn'an	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej, tereny należące do powiatu wchodziły w skład powiatu Yŏnbaek, składającego się z 8 miejscowości (kor. myŏn) oraz 68 wsi (kor. ri). W obecnej formie powstał w wyniku gruntownej reformy podziału administracyjnego w grudniu 1952 roku. W jego skład weszły wówczas tereny należące wcześniej do miejscowości Ryongdo, Kwaegung, Ho'nam, Pungsŏ, Haesŏng, Songbong, Mokdan (8 wsi), Hodong (3 wsie), Pongbuk (7 wsi), Yŏn'an (11 wsi) i Haeryong (6 wsi – wszystkie miejscowości uprzednio należały do powiatu Nam'yŏnbaek). Powiat Yŏn'an składał się wówczas z jednego miasteczka (Yŏn'an-ŭp) oraz 27 wsi.
8899.	Yŏnggwang	miasteczko
8900.	Yŏnsa	miasteczko
8901.	Yŏnsan	miasteczko
8902.	Yŏnt'an	Przed wyzwoleniem Korei spod okupacji japońskiej powiat wchodził w skład powiatu Hwangju. W grudniu 1952 roku miejscowości (kor. myŏn) należące do powiatu Hwangju: Gu'rak, Toch'i, Ingyo, 6 wsi należącej do powiatu Suan miejscowości Ryulgye oraz należące do powiatu Sŏhŭng miejscowości To, Sosa i Sep'yŏng, zostały włączone w skład nowo utworzonego powiatu Yŏnt'an, który składał się wówczas z miasteczka Yŏnt'an oraz 19 wsi. W 1990 roku należą wcześniej do powiatu wieś Sŏngsan administracyjnie stała się częścią miasta Sariwŏn.
8903.	Z boską pomocą	Młoda siostra zakonna Lotte Albers (Jutta Speidel) zostaje kierowniczką klasztoru w fikcyjnym niemieckim Kaltenthal. Jest ona pełną energii, ciepłą, wesołą, wrażliwą, wyrozumiałą i dość atrakcyjną kobietą. Siostra wnosi wiele życia do swojego zakonu i pozytywnie wpływa na mieszkańców miasteczka. Jej kościół staje się azylem dla każdego, kto potrzebuje pomocy. Działalność siostry Albers niepokoi przede wszystkim jednego człowieka - burmistrza Wolfganga Wöllera (Fritz Wepper).
8904.	Z dymem pożarów	Cytatem z tej pieśni („inni szatani są tam czynni”) posłużył się premier Jarosław Kaczyński 30 czerwca 2007 roku w swoim przemówieniu na konwencji PiS w Radomiu. Odniósł się w ten sposób do trwającego w Warszawie protestu pielęgniarek. Cytat nie został jednak rozpoznany przez większość publicystów i polityków, którzy słowa o „szatanach” potraktowali bądź jako obrazę inteligencji (Jerzy Szmajdziński) czy przykład paranoi (Stefan Niesiołowski), bądź jako zwykły w tych okolicznościach chwyt retoryczny (Aleksander Szczygło, Roman Giertych). Tymczasem, w swoim tekście Kornel Ujejski w sposób zawoalowany obarcza odpowiedzialnością za rzeź galicyjską nie tyle powstańców, co kanclerza Cesarstwa Austriackiego Klemensa von Metternicha, któremu ta rzeź była na rękę i który nie zrobił nic, by jej zapobiec.
8905.	Z dziennika marynarza – na pokładzie Lwowa z Gdańska do Rio de Janeiro i z powrotem	* 24-26 lipca - Wyspy Zielonego Przylądka, rzucenie kotwicy w zatoce Porto Grande przed miasteczkiem Mindello na wyspie São Vicente; na statek przybywa małpka
8906.	Z podniesionym czołem 2: Odwet	Nick Prescott (Kevin Sorbo) przybywa do rodzinnego miasteczka, by pochować ojca – szeryfa, który zginął rzekomo w wypadku. Na miejscu odkrywa, że mieszkańców terroryzuje banda przestępców. Prescott postanawia sam przywrócić porządek w mieście.
8907.	Z zimną krwią	Z zimną krwią (ang. In Cold Blood: A True Account of a Multiple Murder and Its Consequences) – powieść Trumana Capote’a wydana w 1966 roku. Opisuje ona morderstwo rodziny Clutterów w miasteczku Holcomb w stanie Kansas oraz jego następstwa, a także historie i prywatne aspekty życia obu morderców. Autor powiedział o książce, iż jest to nowy typ powieści, opartej na autentycznych wydarzeniach. Krytycy literaccy spierają się, czy to właśnie Capote wymyślił ten gatunek.
8908.	ZMD: Zombies of Mass Destruction (film)	25 września 2003 roku, małe miasteczko Port Gamble w stanie Waszyngton. Spokojny dzień zostaje przerwany przez nietypową formę ataku terrorystycznego − rozprzestrzeniony wirus przeistacza mieszkańców miasta w łaknące krwi żywe trupy. Epidemię zombie usiłuje przetrwać grupa bohaterów, między innymi para gejów i studentka irańskiego pochodzenia.
8909.	ZZ Top	Zespół powstał w 1969 i szybko zdobył szeroką popularność swymi dynamicznymi piosenkami z charakterystycznymi, szybkimi gitarowymi riffami. Okresem największych sukcesów grupy była połowa lat osiemdziesiątych, kiedy to promowany wieloma teledyskami album Eliminator stał się przebojem głównego nurtu rocka. Grupa wykształciła swój niepowtarzalny, groteskowy styl sceniczny. Dwaj frontmani, Gibbons i Hill, zapuścili długie brody. Ubrani tak samo, w golfowe kapelusze, obfite koszule, okulary przeciwsłoneczne i workowate spodnie, mogą uchodzić za dwóch bliźniaków. Ten specyficzny wygląd spowodował, że gdy grupa wystąpiła w filmie Powrót do przyszłości (część III) jako kapela country grającą na małomiasteczkowej zabawie na Dzikim Zachodzie, muzycy nie potrzebowali żadnej charakteryzacji. Ciekawostką jest to, że zawsze ogolony perkusista ma na nazwisko Beard, co oznacza „broda”.
8910.	Za grzechy	Leon Anton, oficer armii austriackiej, stacjonujący w małym miasteczku, zakochuje się w Esterze, córce rabina, który niechętnie patrzy na ten związek. Estera bez ślubu zachodzi w ciążę, a Leon otrzymuje rozkaz wyruszenia na front i wkrótce ginie. Estera porzuca narodzoną córkę i wyrusza do Stanów Zjednoczonych, gdzie robi karierę śpiewaczki. Niemowlę odnajdują Szamaj i Awrejml, krawczyk i mełamed, którzy oddają dziecko do sierocińca. Estera, nie znalazłszy za oceanem szczęścia, po szesnastu latach wraca do kraju, by odszukać swoje dziecko. Pomagają jej w tym Szamaj i Awrejml, jednak w sierocińcu dowiadują się jedynie, że córeczkę Estery zabrała rodzina żydowska o popularnym nazwisku Kohen. Wizyty u różnych osób o tym nazwisku stają się pretekstem wielu komicznych perypetii. Estera w międzyczasie poznaje uzdolnionego skrzypka i chce z nim powrócić do Ameryki. Ten jednak ma narzeczoną, która postanawia nie oddać ukochanego. Szybko jednak okazuje się, że narzeczona skrzypka, Rachela, jest poszukiwaną przez Esterę córką.
8911.	Za kilka dolarów więcej	Tymczasem gang udaje się ze zdobycznym sejfem-komodą do miasteczka Agua Caliente, gdzie zamierza ukryć się przed pogonią. W tamtejszej tawernie „garbus” Wild (Klaus Kinski) rozpoznaje w Mortimerze nieznajomego, który upokorzył go w El Paso, a którego nie mógł wtedy zabić. Teraz wyzywa go na pojedynek i ginie w nim, zaś Mortimer oferuje El Indio swoją pomoc przy otwarciu sejfu. Indio rozkazuje ukryć banknoty z sejfu i odczekać miesiąc, zanim nie zakończy się pościg.
8912.	Za marny grosz	Historia matki i córki, które nie widziały się od 20 lat. Soledad (Maria Antonieta Castillo) mieszkająca w miasteczku El Guayabo, jest spokojną pełną życia dziewczyną. Na swojej drodze spotyka Alejandro Aguerrevere (Miguel de León), który jest deweloperem, zdeterminowany, by wybudować ośrodek wypoczynkowy przy plaży, dokładnie w miejscu, w którym leży osada. Zostaje jednak brutalnie pobity, traci pamięć. Aby zapobiec budowie mieszkańcy szukają pomysłu. Podczas poszukiwań dowiadują się, że matka Soledad; Catalina Quiroz (Ana Karina Manco), która tak naprawdę nie umarła tylko przesiadywała w więzieniu, właściciela fabryki cygar może unieważnić sprzedaż nieruchomości. Przybycie do miasta Cataliny znów ją połączy z Soledad. Niestety obydowje zakochują się w tym samym facecie.
8913.	Za niebieskimi drzwiami (powieść)	Jedenastoletni Łukasz i jego matka podczas podróży na wakacje ulegają wypadkowi samochodowemu. W wyniku odniesionych obrażeń mama chłopca zapada w śpiączkę, a on sam po skomplikowanej operacji kolana trafia pod opiekę sąsiadki, pani Cybulskiej. Po kilku tygodniach na progu mieszkania sąsiadki zjawia się ciotka Łukasza Agata, o której istnieniu jedenastolatek nie wiedział. Ciotka przejmuje opiekę nad chłopcem i zabiera go do prowadzonego przez siebie pensjonatu Wysoki Klif leżącego w nadmorskiej miejscowości Brzeg. Chłopiec, który buntuje się przeciw ciotce i tęskni za pozostającą w stanie śpiączki, hospitalizowaną w Warszawie matką, odkrywa przypadkowo, że odpowiedni sposób pukania do drzwi jego nowego pokoju pozwala mu na otworzenie portalu do innego, tajemniczego świata. Łukasz zaczyna systematycznie odwiedzać obcy, srebrny świat, który początkowo odbiera jako bezpieczny i przyjazny, ale wkrótce odkrywa, że w opustoszałym, zrujnowanym miasteczku leżącym w krainie za niebieskimi drzwiami ktoś jednak mieszka. Groźny, niesamowity Krwawiec, którego spotyka Łukasz, oferuje mu pomoc w zamian za drobną przysługę – chłopiec ma zabrać ze sobą do Wysokiego Klifu srebrną nić, a w rewanżu Krwawiec leczy jego kolano. Łukasz zgadza się, przyjmuje nić i zabiera ją ze sobą do realnego świata, nieświadomie sprowadzając tym samym śmiertelne zagrożenie nie tylko na swoją ciotkę, ale też na wszystkich mieszkańców naszej planety. Srebrna nić odmienia ciotkę Agatę, upodabniając ją do Krwawca i oczywiste staje się, że w ten sam sposób wkrótce może odmienić całą ludzkość. Łukasz razem z nowymi przyjaciółmi z Brzegu – Moniką, Zgryzem i Pchełką – postanawia stanąć do walki z Krwawcem, by ocalić Agatę i nasz świat. Podczas finałowej rozgrywki z wrogiem chłopiec odkrywa nie tylko przerażającą genezę istnienia srebrnego świata za niebieskimi drzwiami, ale także prawdziwą tożsamość Krwawca. Gdy wydaje się, że ocalenie jest tuż-tuż, okazuje się, że rzeczywisty obraz przygód Łukasza ma zupełnie inny charakter, niż sądził on sam i czytelnicy powieści.
8914.	Za wszelką cenę (film 1995)	Suzanne Stone (Nicole Kidman) od dziecka marzyła o pracy w telewizji. Dostaje pracę w lokalnej telewizji jako prowadząca wieczornej prognozy pogody. Cała rodzina oraz świeżo poślubiony mąż Suzanne cieszą się z jej sukcesu. Jednak prowadzenie prognozy pogody nie wystarcza jej pragnie zrobić własny program. Postanawia nakręcić dokument o problemach i życiu młodzieży ze szkoły średniej z miasteczka, w którym mieszka.Ma nadzieję, że dzięki temu programowi zrobi karierę w ogólnokrajowej telewizji. W czasie pracy poznaje Jimmy'ego, Russela i Lidii. Z Jimmym zaczyna łączyć ją coś więcej niż tylko praca. Mąż Suzanne próbuje ją zniechęcić do pracy w telewizji, pragnie on by wraz z nim zajęła się prowadzeniem rodzinnego interesu. Nie wie jednak, że jego żona jest bezwzględna i zdeterminowana i że nie cofnie się przed niczym, kiedy ktoś stanie jej na drodze. Pragnie bowiem zdobyć to czego chce, za wszelką cenę.
8915.	Za wzgórzami	Alina i Voichiţa dorastały razem w sierocińcu. Dziewczyny połączyła przyjaźń, z czasem również miłość, jednak drogi ich się rozeszły. Alina wyjechała za chlebem do Niemiec, gdzie pracuje jako kelnerka, Voichiţa natomiast odnalazła spokój jako mniszka w klasztorze, na skraju niewielkiego miasteczka za wzgórzami. To tutaj właśnie przyjeżdża Alina, aby nakłonić Voichiţę do wyjazdu wraz z nią do Niemiec. Voichiţa waha się, wie, że jeżeli opuści klasztor, nie będzie mogła już tam wrócić; natomiast Alina, która nie wyobraża sobie ponownego rozstania z Voichiţą, kłamie, że chce wstąpić do zakonu, w rzeczywistości chce być blisko Voichiţy. Alina nie chce się jednak podporządkować regule klasztornej, ponadto dostaje ataków epilepsji, co przez władze klasztoru uznane zostaje za opętanie przez diabła. Pop postanawia przeprowadzić egzorcyzmy.
8916.	Zabawy z bronią	Film zajmuje się problemem rozpowszechnienia w amerykańskim społeczeństwie posiadania broni palnej, mającym mieć związek z falą zabójstw z jej użyciem. Punktem wyjścia dla filmu Moore’a była masakra w Columbine High School, która miała miejsce 20 kwietnia 1999 r. w miasteczku Littleton w stanie Kolorado. Od kul dwóch nastolatków zginęło w niej dwunastu uczniów i nauczyciel.
8917.	Zabełków	Pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1340, kiedy to wymieniany jest zamek Barutswerde, który należał prawdopodobnie do Sigfrieda von Barutha – posiadacza pobliskiego miasteczka Hlućin (obecnie w Czechach).
8918.	Zabijaka zabijaka	Kierowca ciężarówki i mistrz sztuk walki, J.D. Dawes, dowiaduje się, że jego młodszy brat nie wrócił z trasy. J.D. rusza jego tropem. Dociera do małego miasteczka gdzieś w Kalifornii. Okazuje się, że miejscowy sędzia sprawuje tam nieograniczoną władzę i poluje na obcych.
8919.	Zabić drozda (film)	Film, eksponując jeden z dwu głównych wątków powieści, opowiada o trudnych początkach walki z rasizmem na Głębokim Południu: adwokat z niewielkiego miasteczka zostaje obrońcą czarnoskórego mężczyzny, który został niesłusznie oskarżony o gwałt na białej kobiecie.
8920.	Zabić drozda	Zabić drozda (ang. To Kill a Mockingbird) – powieść obyczajowa amerykańskiej pisarki Harper Lee wydana w 1960 roku, w kolejnym roku uhonorowana nagrodą Pulitzera. Przedstawia życie w małym miasteczku na południu USA w okresie Wielkiego Kryzysu, w tym problem rasizmu. W powieści znajdują się wątki autobiograficzne.
8921.	Zabrzeź	Zabrzeź (Zabrzezie, biał. Забрэззе) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie wołożyńskim, w sielsowiecie Horodźki (Гародзькаўскі сельсавет).
8922.	Zabytki Miasteczka Śląskiego
8923.	Zabytki Proszowic	* Małomiasteczkowa drewniana zabudowa - Rynku i innych ulic proszowskich m.in. domy podcieniowe, oraz inne budynki m.in. młyny wodne nad Szreniawą.
8924.	Zabytki w Pabianicach	Niezbyt daleko od zachodniej pierzei Starego Rynku, przy ulicy Grobelnej 2 w Pabianicach znajduje się nieduży, lecz bardzo interesujący kościół noszący wezwanie św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika. Drewniana budowla sakralna musiała stanąć w tym miejscu już w połowie XIV stulecia, z chwilą erygowania parafii. Kościół ten był dosyć ciasny i skromny, jak zauważył 100 lat później Jan Długosz. Gościł jednak kilkakrotnie przejeżdżających przez Pabianice królów Polski – Władysława Jagiełłę i Kazimierza Jagiellończyka, np. w 1432 roku Jagiełło zawarł tu przymierze z przedstawicielami czeskich husytów. Przy kościele już w końcu XIV wieku funkcjonowała szkoła oraz najstarszy pabianicki cmentarz. Dopiero w 1583 roku kapituła krakowska postanowiła zafundować dla swego miasteczka – centrum kwitnących dóbr, murowany kościół z prawdziwego zdarzenia. Wzniesiono go w ciągu 5 lat z cegieł z dodatkiem kamienia w stylu późnorenesansowym. Architektem był Ambroży Włoch, rodem z Płocka, a wzorem – tamtejsza katedra. Kościół św. Mateusza jest bazylikowy, trójnawowy, zorientowany w kierunku wschodnim. Prostokątne prezbiterium zakończone jest półkolistą apsydą. Kościół ten posiada od zachodu charakterystyczną wyniosłą wieżę, ośmioboczną na podstawie czworobocznej. Do 1865 roku była ona zakończona baniastym barokowym hełmem, zastąpionym później piramidalnym nakryciem neogotyckim z krzyżem na szczycie. Ozdobą kościoła jest 6 portali. Renesansowy portal przy głównym wejściu do kościoła, znajdującym się w wieży, zdobi herb kapituły krakowskiej i miasta Pabianic – Trzy Korony. Przy innym wejściu, na północnej ścianie kościoła, odnajdziemy obok łacińskiej sentencji religijnej podpis: "Jakub Fusski, muliarz krakowski rękami własnemi wykonał (...) 1585". Jakże to dalekie od średniowiecznej skromności budowniczych gotyckich katedr! Niestety wskutek częstych pożarów kościół ten był kilkakrotnie przebudowywany w XVIII wieku i XIX wieku Po jednym z tych pożarów na placu przykościelnym ustawiono figurę św. Floriana – patrona strażaków. Interesujące jest wnętrze kościoła św. Mateusza. Możemy tu zobaczyć np. barokowy ołtarz główny z końca XVII wieku z rzeźbami świętych Bartłomieja, Wawrzyńca i Mateusza oraz obrazami Ukrzyżowania i Wniebowzięcia Marii, równie stare organy, gotycką jeszcze chrzcielnicę, barokowe krucyfiksy, obrazy, relikwiarz. Interesujące są dwie tablice pamiątkowe z kamienia ku czci kanoników – fundatorów kościoła (z 1588 roku) oraz księżnej Judyty (z XVII wieku). Spośród płyt nagrobnych w tym kościele najciekawszy jest nagrobek wykonany z czerwonego marmuru poświęcony zmarłej w 1613 roku córeczce dzierżawcy dóbr pabianickich – Annie Sułowskiej. Polski napis wzorowany jest na trenach Jana Kochanowskiego.
8925.	Zabytkowe cerkwie w diecezji lubelsko-chełmskiej	Wzniesiona jako świątynia unicka w II poł. XVIII w., przeszła w ręce parafii prawosławnej w 1874. Pozostawała czynna do wysiedleń prawosławnych Ukraińców w latach 40. XX wieku, kiedy została zamieniona na magazyn. Odremontowana na początku XXI w. z inicjatywy diecezji lubelsko-chełmskiej, nie jest użytkowana liturgicznie z braku wiernych, nabożeństwa odbywają się jedynie w czasie dorocznych Spotkań Trzech Kultur w Wojsławicach.
8926.	Zabójca Rosemary	Akcja filmu toczy się w miasteczku Avalon Bay. W dzień balu maturalnego zaczyna dochodzić do makabrycznych mordów. Czy zbrodnie mają związek z zabójstwem pary nastolatków, do którego doszło przed trzydziestoma laty? Kim jest morderca w wojskowym mundurze?
8927.	Zabójcza kuracja	Książka opowiada historię młodego małżeństwa Dawida i Angeli Wilsonów, lekarzy, którzy po zakończeniu studiów w Bostonie, przenoszą się wraz z córeczką Niki do Bartlet – małego miasteczka, gdzie funkcjonuje nowoczesne centrum medyczne.
8928.	Zabójcza piękność	W Mount Rose, małym miasteczku w stanie Minnesota, trwają przygotowania do corocznych wyborów Miss Nastolatek. Dawna zdobywczyni tytułu, Gladys Leeman, pragnie, by jej córka, Becky, powtórzyła ten sukces. Pozostałe uczestniczki konkursu nie zdają sobie sprawy, do czego może posunąć się Becky w walce o koronę miss.
8929.	Zabłocie (sielsowiet Przebrodzie)	W 1812 roku dwór został rozgrabiony po raz pierwszy. W czasie, gdy w niedalekim miasteczku Głębokie zatrzymał się Napoleon, jego generał hr. Antoni Drouot zatrzymał się w Zabłociu. Widząc rozgrabiony dom, napisał na blacie stołu: Z największym smutkiem znajduję to mieszkanie zniszczonym przez moich ziomków, niezmiernie żałuję, że osoby w nim mieszkające zmuszone były opuścić swe siedliska – 20 lipca 1812. Wycięty fragment blatu był tu przechowywany do II wojny światowej.
8930.	Zabłocie	* Zabłocie – agromiasteczko w obwodzie witebskim, w rejonie orszańkim, w sielsowiecie zabłockim
8931.	Zabłoć (sielsowiet ejgierdawski)	Zabłoć (Zabłocie, biał. Забалаць) – wieś (dawniej miasteczko) na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie werenowskim, blisko granicy z Litwą.
8932.	Zachód słońca: pola pszenicy w pobliżu Arles	Kiedy van Gogh przyjechał do Arles, było to niewielkie, senne miasteczko nad brzegiem Rodanu z pozostałościami bogatej przeszłości z czasów rzymskich, rozsianymi wzdłuż ulic i z zaniedbanymi ruinami amfiteatru i pozostałościami pałacu Konstantyna. Ruiny były zarośnięte trawą i artysta ledwie je zauważał. Motywów do malowania poszukiwał nad rzeką i wśród wiejskiej zabudowy poza miastem.
8933.	Zacznijmy już dziś	Daniel jest młodym dyrektorem przedszkola w małym miasteczku. Sytuacja ekonomiczna mieszkańców oparta jest na wydobywaniu węgla, ale większość kopalń została zamknięta. Dyrektor ma styczność z rodzicami i sytuacją ich dzieci – rządzi bieda, głód, brak światła i nadmiar alkoholu. Mężczyzna próbuje rozwiązać te problemy, nawiązując współpracę z pomocą społeczną i władzami miasta. Nie jest to łatwe, bo ci pierwsi są przeciążeni, a władza tnie wydatki na opiekę socjalną.
8934.	Zadig	W przygranicznym egipskim miasteczku Zadig za zabicie Egipcjanina zostaje skazany na niewolę i razem ze swoim sługą sprzedany arabskiemu kupcowi Setokowi. Kiedy wędrują karawaną przez pustynię, Setok traktuje Zadiga najpierw z pogardą, zmienia jednak o nim zdanie, kiedy przekonuje się, jak duża jest jego wiedza z zakresu nauk przyrodniczych i jak mądrym człowiekiem jest Zadig. Kiedy przybywają do domu Setoka w Arabii, Zadig dzięki fortelowi pomaga Setokowi w odzyskaniu 500 uncji srebra, które ten kiedyś pożyczył nierzetelnemu Hebrajczykowi. Dzięki temu staje się przyjacielem Setoka.
8935.	Zaduszki (film)	Michał i Wala podczas weekendu przebywają w hoteliku w małym miasteczku. Michał podczas wojny był związany z dwiema kobietami. Jedna była wojskowym porucznikiem, a druga sanitariuszką. Z kolei Wala kochała się w mężczyźnie, który zginął z rąk kolegów, gdy po wojnie ujawnił się. Oboje przeżyli nieudaną miłość, której wspomnienie prześladuje ich w dzień zaduszny. Ze strachu przed samotnością postanawiają pozostać razem, choć boją się głębiej zaangażować.
8936.	Zadziwiający Maurycy i jego edukowane gryzonie	Opowiada ona o losach kota Maurycego i grupy szczurów, przemienionych przez odpadki z Niewidocznego Uniwersytetu w inteligentne zwierzęta, myślące jak ludzie, oraz chłopca Keitha. Za pomysłem Maurycego chodzą oni od miasta do miasta, powodując "plagę szczurów", a następnie wyprowadzając je za pieniądze niczym grajek z Hamelin. Aż do pewnego miasteczka w Überwaldzie, w którym dzieją się dziwne rzeczy.
8937.	Zagadka Kaspara Hausera	Herzog kręci filmy fabularne jak dokumenty i dokumenty jak fabuły. Dlatego scenariusz filmu oparty został na prawdziwych listach Kaspara, jego autobiografii, tekstach pochodzących z ówczesnych gazet oraz medycznych wynikach. Krytyk filmowy Wacław Świeżyński pisał: Reżyser (...), wytrwały poszukiwacz niezwykłych pejzaży duchowych, nie poszedł w filmie tropem plotek, domysłów, zagadki historycznej lub kryminalnej. Zmienił też pewne realia: Norymbergę zastąpiło miasteczko N. (...), Kaspar jest tu znacznie starszy niż jego pierwowzór, a mordercą, czego przecież nie udowodniono, jest ten sam osobnik, który go więził w piwnicy”.
8938.	Zaginiony (gra)	Akcja gry dzieje się w latach '60 XX wieku w USA. Czytelnik wciela się w postać Afroamerykanina Jordana Allana, który poszukując niedoszłego zięcia, trafia do pewnego portowego miasteczka. Szybko okazuje się, że to opisywane przez H.P. Lovecrafta w latach '30 XX wieku Innsmouth, w którym nie udało się w pełni wyplenić kultu Dagona.
8939.	Zaginięcie Madeleine McCann	W dniu 7 września policja ponownie przesłuchała Kate i Gerry’ego McCann, po czym nadała im status oficjalnych podejrzanych po znalezieniu w samochodzie przez nich wynajmowanym materiału biologicznego w postaci płynów ustrojowych i włosów dziewczynki oraz niewyjaśnionym pobycie po jej zniknięciu w hiszpańskim miasteczku oddalonym od miejscowości o niecałe 60 km.
8940.	Zagon na Koziatyn	28 kwietnia przybył do Koziatyna Józef Piłsudski i francuski generał Henrys, który pogratulował gen. Romerowi zwycięstwa, jednak podkreślił konieczność utrzymywania łączności w czasie walki (dywizja, wobec braku meldunków przez dwa dni uważana była przez Piłsudskiego jako rozproszona). 30 kwietnia nadciągnęły do Koziatyna oddziały polskiej piechoty, które obsadziły miasteczko i węzeł kolejowy oraz zabezpieczyły zdobycze. 2 maja Dywizja jazdy ruszyła ku Białej Cerkwi, które zdobyła. 7 maja Dywizja jazdy stanęła nad Dnieprem.
8941.	Zagoździe	Wioska powstała na przełomie XV i XVI w. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1507 r. Wchodziła wówczas w skład dóbr posiadaczy miasteczka Tuchowicz - Kanimirów. Jeden z Kanimirów był właścicielem Sycyny, w której po odkupieniu jej przez Piotra Kochanowskiego urodził się Jan Kochanowski. W XIX w. Zagoździe było osadą włościańską należącą do Majoratu Prawda.
8942.	Zagórów	* W miasteczku znajduje się gospodarstwo agroturystyczne.
8943.	Zajęcie Fortu Ticonderoga	Benedykt Arnold często podróżował po tych terenach, znał więc stan załogi fortu, jego wyposażenia i uzbrojenia. W drodze do Bostonu, gdzie udał się na wieść o wydarzeniach 19 kwietnia, opowiedział o forcie członkom milicji Silasa Deane'a. Komitet obywatelski Connecticut natychmiast zareagował na tę informację; ze skarbca kolonii "pożyczono" pieniądze i po wioskach i miasteczkach Connecticut, zachodniego Massachusetts, a nawet New Hampshire Grants (dzisiejszy stan Vermont) zaczęli krążyć werbownicy poszukujący ochotników do rajdu na fort.
8944.	Zakarpacie	2 listopada 1938 Węgry, działając na podstawie pierwszego arbitrażu wiedeńskiego, zajęły południową część Zakarpacia z dwoma największymi miastami – Użhorodem i Mukaczewem. Aneksja ta okazała się gwoździem do trumny orientacji prowęgierskiej wśród Rusinów i wywołała kolejny wzrost wpływów orientacji ukraińskiej (głównie z Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów (OUN)) i rusińskiej (Partii Narodowo-Chrześcijańskiej ks. Wołoszyna), działających w koalicji. Rząd Wołoszyna przeniósł się do powiatowego miasteczka Chust. Wkrótce premier Wołoszyn podzielił władzę w kraju między OUN, oddając jej kierownictwo sił zbrojnych, a narodowców rusińskich, oddając im zarząd spraw wewnętrznych. Rząd Wołoszyna podpisał umowy handlowe z Niemcami, zajmował się rozwojem kraju (zwłaszcza poprzez rozwój spółdzielczości rolnej) i oświaty rusińskiej, a przede wszystkim 9 listopada 1938 utworzył karpackie siły zbrojne – Sicz Karpacką, która wkrótce rozwinęła się w niewielką, ale sprawną formację wojskową. 22 listopada 1938 Zgromadzenie Narodowe Republiki Czesko-Słowackiej uchwaliło nową konstytucję, przyznającą Zakarpaciu autonomię. Nazwa autonomicznego kraju brzmiała (od 30 grudnia 1938) Ukraina Karpacka.
8945.	Zakliczyn	W latach 1557-1934 był miasteczkiem; prawa miejskie, za sprawą Spytka Wawrzyńca Jordana, nadał mu król Zygmunt II August. W latach 1975–1998 Zakliczyn administracyjnie należał do woj. tarnowskiego. Pod koniec lipca 2005 Rada Ministrów podjęła decyzję o przywróceniu praw miejskich Zakliczynowi z dniem 1 stycznia 2006 roku.
8946.	Zaklikowie	*Dobra zdziechowickie (Zdziechowice, Łążek, później także Zaklików – miejscowości położone obecnie na granicy województw lubelskiego i podkarpackiego) – od połowy XV wieku po lata 1585-90. W granicach tych dóbr Stanisław Zaklika założył miasteczko Zaklików (1565), gdzie za życia jego syna zbudowano modrzewiowy kościół i drewniano-kamienny zamek. Po bezdzietnej śmierci Zygmunta Zakliki dobra stopniowo wykupił z rąk jego braci Marcin Gniewosz z Dalewic.
8947.	Zaklików	Miejscowość lokowana w XVI w. jako miasto, do dziś zachowała małomiasteczkowy układ urbanistyczny z rynkiem w centrum i siecią prostopadle ułożonych uliczek. Do 1975 r. związany z Lubelszczyzną (powiat janowski, powiat kraśnicki), obecnie Zaklików jest najdalej na północ wysuniętym miastem województwa podkarpackiego.
8948.	Zaklinacz dusz sezon 3	opis = Mieszkańcy miasteczka Grandview są zszokowani zaginięciem młodej dziewczyny, która była znana w popularnych kręgach towarzyskich miasteczka. Melinda podejmuje się śledztwa.
8949.	Zaklęta miłość	Maria Jose jest prostą dziewczyną z małego miasteczka. Marzy o dniu, w którym poślubi Alejandra Lombardo. Maria nie wie jednak, że ten, którego pokochała jako Alejandra, to w rzeczywistości Bruno, przyrodni brat Alejandra. Alejandro właśnie odziedziczył ogromny spadek, a Bruno uknuł perfidny plan: poślubi Marię Jose jako Alejandro, zamorduje Alejandra, rzekoma wdowa po Alejandrze odziedziczy cały majątek, a on bez trudu wejdzie w jego posiadanie wykorzystując uczucie, jakim darzy go Maria Jose. Bruno wciela w życie swój plan i żeni się z Marią Jose, a zaraz po ślubie wyjeżdża w interesach oraz pozoruje wypadek samochodowy Alejandra. Wkrótce dziewczyna zostaje powiadomiona o śmierci męża i razem z siostrą Paulą wyjeżdża do Meridy. Tam jednak nie wszystko jest takie, jak być powinno. Okazuje się, że Alejandro to w rzeczywistości właściciel najlepszej w kraju firmy budowlanej pochodzący z wpływowej i zamożnej rodziny, a nie, jak mówił, skromny pracownik. Maria Jose nie rozumie, dlaczego mąż nie powiedział jej prawdy o sobie i nie potrafi odnaleźć się wśród zamożnych, niechętnie odnoszących się do niej ludzi, którzy nie mogą zrozumieć, jak rozważny dotąd chłopak w tajemnicy mógł się z kimś ożenić, mając wcześniej romans z Maurą. Bruno wyznaje zszokowanej wdowie prawdę o sobie i szantażem zmusza ją do udawania. Tymczasem, jak się okazuje, Alejandro nie zginął, lecz został uratowany przez wieśniaków. Ku zaskoczeniu i radości wszystkich wraca do domu i odkrywa, że tuż przed wypadkiem ożenił się z nieznaną mu dziewczyną. Maria Jose jest w szoku, gdyż od teraz musi kłamać i udawać żonę mężczyzny, którego nie kocha. Alejandro będąc pod urokiem Marii Jose i przekonany do swoich racji, rozpoczyna śledztwo, kim dziewczyna jest naprawdę i planuje przy tym rozkochać ją w sobie. W tym czasie Maria Jose zakochuje się w Alejandro i wyznaje mu prawdę o sobie. Ten chce nadal prowadzić grę przybranego brata i udawać przed wszystkimi udane małżeństwo z Marią Jose.
8950.	Zaklęte serce	Mariana Montenegro mieszka w małym górniczym miasteczku, którego mieszkańcy są przekonani, że nad Marianą wisi klątwa. Każdego mężczyznę, który się z nią zwiąże wkrótce spotyka jakieś nieszczęście. Mariana jest młoda i piękna. Jest półsierotą, mieszka z ojcem, Atilio. To on jest właścicielem tutejszej kopalni. Atilio ma silny charakter, czasem staje się okrutny, gdy ktoś odważy się sprzeciwić jego woli. Od lat Atilio ukrywa przed światem swą największą tajemnicę. Otóż Mariana nie jest jego córką, co więcej, Atilio darzy ją uczuciem, które dalekie jest od miłości ojcowskiej. Atilio ma dwie siostry. Starsza z nich, Isabela, jest dobrą pełną miłości kobietą. To ona wychowała Marianę i kocha ją jak własną córkę. Młodsza z sióstr, Marcia, jest arogancka i samolubna; czasem bywa bezwzględna wobec górników. Marcia nigdy nikogo nie kochała. Ta sytuacja zmienia się, gdy w mieście pojawia się Ignacio Lugo Navarro. Ignacio przybył tu w poszukiwaniu prawdy o swojej przeszłości i nikomu nie ujawnia swego prawdziwego imienia. Ignacio zakochuje się w Marianie od pierwszego wejrzenia, ona odwzajemnia jego miłość. Natomiast Marcia zakochuje się bez pamięci w Ignacio i na wieść o tym, że jej ukochany poślubił w tajemnicy przed wszystkimi Marianę, zaczyna planować zemstę. Najpierw informuje swego brata Atilio o tajemnym ślubie tych dwojga. Atilio postanawia zabić Ignacio. Nawet nie domyśla się, że w ten sposób wydaje wyrok śmierci na własnego syna. Nikt o tym nie wie, że Ignacio jest synem Atilio i jego dawnej kochanki, Lucrecii, właścicielki lokalnej tawerny.
8951.	Zakochane kobiety (film 1969)	Górnicze miasteczko Bedlover, lata 20. Gundrun Brangwen jest zdolną rzeźbiarką; związana jest z synem przedsiębiorcy Geraldem Crichem. Jej siostra, nauczycielka Ursula zakochuje się z kolei w szkolnym kuratorze Rupercie. Ten natomiast próbuje uwieść Geralda. Tym sposobem powstaje skomplikowany czworokąt.
8952.	Zakony średniowiecznego Dzierżoniowa	* Augustianie-eremici – w XIV wieku istotne miejsce w życiu miasteczka zajmował klasztor jednego z popularnych wówczas zakonów żebrzących – augustianów-eremitów. W mieście funkcjonowała nawet nazwa platea mendicancium, która oznaczała ich dzielnicę. O popularności zakonu w okresie średniowiecza świadczyły również liczne nadania.
8953.	Zakoziel	Zakoziel (błr. i ros. Закозель, hist. również Zakoziele) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie drohiczyńskim obwodu brzeskiego, około 12 km na południowy zachód od Drohiczyna.
8954.	Zakłady Fonograficzne w Warszawie (Muza)	* 1021 Chór Czejanda: W chińskim miasteczku / W tę noc
8955.	Zalesie (rejon smorgoński)	Zalesie (biał. Залессе; ros. Залесье) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie smorgońskim obwodu grodzieńskiego, około 11 km na południowy wschód od Smorgoni. Siedziba sielsowietu.
8956.	Zalesie	Zachowany układ miasteczka z drewnianą architekturą wokół rynku
8957.	Zaliwie-Piegawki	Wieś Zaliwie Piegawki (pod nazwą Zaliwie) została umieszczona na mapie Zachodniej Galicji z 1770 roku. Do końca XIX w. istniał tu niewielki dwór oraz karczma dworska, a także drewniany most na rzece Liwiec łączący Zaliwie z miasteczkiem Mokobody i młyn wodny. Przy moście od strony Mokobód był folwark Ostaszewizna. Most i młyn spłonęły w pożarze podczas I wojny światowej. Most został odbudowany ok. 150 metrów w stronę wsi Zaliwie Szpinki, w którym to miejscu stoi do dzisiaj. W trakcie II wojny światowej drewniany most został wysadzony przez Niemców w 1944 r. i odbudowany w tym samym roku jako drewniany przez Rosjan za pomocą drewna uzyskanego z rozbiórki budynków położonych przy moście.
8958.	Zamach na Napoleona Bonapartego w 1800	17 grudnia 1800 (26 frimaire'a roku IX) zamachowcy zakupili powóz i konia od Lamballe'a, handlarza zbożem. Carbon przedstawił się jako kupiec, który pilnie potrzebował przewieźć swój towar do miasteczka Laval. Zamiast tego szuanie przewieźli powóz i konia na ulicę Saint Lazare, gdzie wynajęli mieszkanie. Przez kolejnych pięć dni przygotowywali właściwe narzędzie zamachu: beczkę wzmacnianą żelaznymi obręczami, którą docelowo planowali wypełnić prochem i podpalić.
8959.	Zamach w Cytadeli Warszawskiej	W grudniu 1923 powstał nowy rząd Władysława Grabskiego, który zawarł porozumienie z ZSRR na wymianę dwóch innych Polaków więzionych tam z przyczyn politycznych – polskiego konsula w Gruzji i księdza, członka komisji rewindykacyjnej. 29 marca 1925 roku na granicznej stacji kolejowej Kołosowo w pobliżu miasteczka Stołpce miało dojść do wymiany więźniów. Gdy pociąg dojeżdżał do stacji obaj podejrzani zostali zastrzeleni z rewolweru przez członka eskorty, policjanta Józefa Muraszko, znanego ze skrajnie prawicowych poglądów. Muraszko za swój czyn został skazany na 2 lata więzienia, a swój wyrok sąd motywował tym, że działał on z pobudek patriotycznych „w stanie silnego wzburzenia duchowego”.
8960.	Zamek Beckov	Zamek był jednym z licznych zamków położonych nad Wagiem i strzegącym brodu oraz granic Królestwa Węgier. O jego sile świadczy fakt, że nie został zdobyty przez Mongołów w 1241 roku. Początkowo był w rękach węgierskich monarchów, ale w 1296 roku dostał się w ręce Mateusza Czaka (słow. Matúš Čák III Trenčiansky, węg. Máté Csák), najpotężniejszego z ówczesnych węgierskich arystokratów, przez pewien okres de facto samodzielnego władcy na tych terenach. Czak przebudował zamek na swoją rezydencję, zamek i położone pod nim miasteczko stało się znanym centrum handlu i rzemiosła.
8961.	Zamek Golesz w Krajowicach	* Starostowie (capitanei):
8962.	Zamek Petersberg	Kościół Piotra obok ruin Zamku Petersberg, w oddali miasteczko Friesach
8963.	Zamek Pieniński	Przecław Mojecki w 1617 roku (na podstawie dzieł Długosza) pisze: „Tak wielkiego niebezpieczeństwa i okrucieństwa pogańskiego chcąc uniknąć służebnica Chrystusowa Kunegunda uść – z siedemdziesiąt swoich towarzyszek zakonnic Chrystusowych i z dwiema siostrami rodzonemi – Jolentą .... i Konstancją z klasztora i miasteczka swego Sącza – które żadnej obrony nie miało – do zamku Pienin – nad Dunajcem położeniem i murem warownego – jak najprędzej ujechała.”
8964.	Zamek Radosno	Warownia wraz z lennem, w skład którego wchodziło miasteczko Mieroszów i okoliczne wsie: Unisław Śląski, Golińsk, Różana, Kowalowa, Sokołowsko i Nowe Siodło, wzmiankowana jest w 1350 i 1355 roku. Zamek i lenno w tym okresie znajdowały się w obrębie księstwa świdnicko-jaworskiego, z tego też czasu pochodzi wzmianka o tutejszym burgrabim. Nie ma pewności co do czasu powstania ani fundatora zamku Radosno. Prawdopodobnie pierwsze obiekty późniejszego zamku zbudowano w II poł. XIII w. Powszechnie łączy się go z osobą księcia świdnicko-jaworskiego Bolka I, choć istnieją też przypuszczenia, że zamek zbudowali Czesi jako przeciwwagę dla pobliskiej warowni Rogowiec. W pierwszej połowie XIV wieku zamek pozostawał w rękach Reincza, Hansa i Jerislava Swenkinvaldów. W 1355 roku zamek, który był ostoją rozbójników, został zdobyty przez króla czeskiego Karola IV Luksemburskiego. W 1356 zamek – za 2300 kop praskich groszy – nabył Hersko z Rozkowicz. Przy transakcji zastrzeżono prawo pierwokupu zamku dla Bolka II Małego. Z prawa tego w niedługim czasie Bolko II Mały skorzystał. W roku 1369, po śmierci Bolka II Małego, księżna Agnieszka (wdowa po księciu Bolku II) oddała zamek w lenno biskupowi wrocławskiemu Przecławowi z Pogorzeli, do którego zamek należał do roku 1376. Następnymi właścicielami zamku byli Gunzel i Nickel von Seidlitz, a od roku 1388 Heinrich von Rechenberg i jego czterej synowie. W 1392 roku warownia, tak jak całe księstwo świdnicko-jaworskie, weszła w posiadanie władców czeskich. W czasie wojen husyckich zamek dwukrotnie był oblegany przez powstańców – w roku 1427 i 1434, lecz nie wiadomo, czy był zdobyty. Od początku XV wieku zamek był opanowany przez rycerzy rabusiów, w wyniku czego w 1443 roku został zniszczony przez mieszczan wrocławskich, wspieranych przez wojsko. W 1466 roku bracia Hans i Nikolaus von Schellendorf odbudowali zamek i sami zaczęli parać się rozbojami. W 1483 roku zamek przejęły wojska Macieja Korwina. W 1497 roku wrocławski starosta Georg von Stein z rozkazu czeskiego króla Władysława Jagiellończyka zdobył i zniszczył zamek. Od tego czasu zamek pozostaje w ruinie.
8965.	Zamek Straßburg	* Centrum kultury miasteczka Straßburg
8966.	Zamek Szaryski	Ruiny rozciągają się na wierzchołku wyraźnego wzniesienia (Šarišský vrch) 570 m n.p.m., wznoszącego się nad miasteczkiem Veľký Šariš, 8 km na północny zachód od miasta Prešov we wschodniej Słowacji. W średniowieczu zamek miał strategiczne położenie, gdyż można było z niego kontrolować szlaki wiodące z południa Węgier do Polski i z zachodu przez Spisz i Szarysz na Ruś.
8967.	Zamek Tisovec	Zbudowany został prawdopodobnie w drugiej połowie XIII w. na miejscu starszego gródka – być może jeszcze drewnianego, zniszczonego podczas najazdu tatarskiego. Był niewielki i zapewne takie też było jego znaczenie, bowiem znamy niewiele faktów z jego dziejów. W 1334 r. właścicielem zamku i miasteczka Tisovec był László, arcybiskup Kalocsy, a następnie Tomasz Széchy (z Sečoviec). W połowie XV w. zamek zajęły wojska Jana Jiskry, od których uwolnił go król Maciej Korwin. W drugiej połowie XVI w. zarówno miasteczko jak i zamek dostały się we władanie imperium osmańskiego. Po wyparciu Turków z Gemeru (w 1593 r.) zamek utracił swoje znaczenie obronne i kolejni właściciele przestali się o niego troszczyć. Pod koniec XVII w., po zdławieniu powstania Thökölyego, wojska cesarskie tak dokładnie zburzyły zamek, że do dnia dzisiejszego zachowały się po nim jedynie słabo czytelne resztki fundamentów, a o jego wyglądzie nic nie potrafimy powiedzieć.
8968.	Zamek Zelená Hora	Zamek Zelená Hora (niem. Schloss Grünberg, pol. Zamek Zielona Góra) – wczesnobarokowy kompleks zamkowy na szczycie pagórka o tej samej nazwie, panujący nad miasteczkiem Nepomuk w południowo-zachodnich Czechach. Zamek ten nieraz wpisał się w historię Czech, m.in. jako miejsce założenia tzw. Zielonogórskiej Unii (niem. Grünberger Allianz, cz. Zelenohorská jednota), jako miejsce znalezienia rzekomo najstarszego czeskiego pisma, tzw. Rękopisu Zielonogórskiego, a także posiada ponoć najstarszy w Czechach wodociąg.
8969.	Zamek w Barze	W 1456 r. nowy właściciel grodu, wojewoda Andrzej Odrowąż, dostał zgodę Kazimierza Jagiellończyka na odkupienie ziem od spadkobierców poprzedniego starosty, Stogniewa Reja. W 1537 Stanisław II Odrowąż, wojewoda podolski, sprzedał królowej Bonie należące do niego ziemie wraz z Rowem, czterema miasteczkami i około czterdziestoma wioskami. Bona zmienia nazwę miejscowości na Bar, na pamiątkę dziedzicznego księstwa swego Bari we Włoszech. Następnym starostą był Bernard Pretficz, bohater Podola, a po nim w latach 1610–1614 starostą był hetman Stanisław Żółkiewski. W 1636 na zamku miał swoją siedzibę Stanisław Koniecpolski.
8970.	Zamek w Beresteczku	Budowniczym zamku był książę Symeon Fryderyk Proński, wojewoda kijowski, który ożenił się z Fedorą Bohowityn. Warownia była własnością ks. Prońskich i następnych posiadaczy miasteczka. Zamek nie zachował się do czasów współczesnych.
8971.	Zamek w Dunajowie	Obronny zamek był budowlą powstałą na planie kwadratu, posiadającą jednokondygnacyjny budynek mieszkalny, dość długi i wąski z dwoma ku dziedzińcowi występującymi skrzydłami. Zamek był z trzech stron oblany wodą z sąsiadujących z nim szerokich i bagnistych stawów. Mury z tych stron były cienkie i postawione bardziej jako zapora przed wezbranymi wiosennymi wodami, które mogłyby zalać dziedziniec zamkowy, w czasie wiosennych roztopów, niż do obrony. Szerokość stawów była tak znaczna, że nawet armatnie pociski, wystrzeliwane od brzegu stawu, nie zdołały dosięgnąć murów zamku. Wjazd do zamku prowadził od strony wschodniej i broniony był przez wał i fosę. Z tej też strony zamek dotykał miasteczka, które umocnione było przez dwa wały i dwie fosy. Ślady murów, wałów i fos zachowały się do końca XIX w..
8972.	Zamek w Fumel	Zamek został zbudowany w XIV wieku, aby kontrolować przepływ ludności przez miasteczko podczas wojny stuletniej. Od 1960 pełni rolę siedziby merostwa. Z zamku rozpościera się widok na całe miasto, a sama budowla otoczona jest ogrodem.
8973.	Zamek w Janowie (Dołyna)	* Janów (3), miasteczko nad Seretem, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 425 ., s. 425-426.
8974.	Zamek w Kozowej	W późniejszym okresie budowla była siedzibą rodziny Moszyńskich, właścicieli ówczesnego klucza kozowskiego, do którego należało kilkanaście wsi i miasteczko Zawałów. Pod koniec XIX w. zamek został przebudowany z przeznaczeniem na sąd powiatowy, więzienie sądowe i mieszkanie sędziego. Obecnie po zamku nie ma śladu.
8975.	Zamek w Krasiczynie	Kasztelan przemyski Stanisław Krasicki, syn Jakuba, pod koniec XVI w. przystąpił do rozbudowy warownej siedziby. Powstał obronny zespół pałacowy na planie prostokąta, otoczony murem obronnym z czterema narożnymi basztami. Wzdłuż muru, po wschodniej stronie, pobudowano nowe skrzydło mieszkalne. Od północy i zachodu pałac otaczały rozlewiska, podnosząc możliwości obrony mieszkańców zamku. Stanisław był także założycielem pobliskiego miasteczka, które powstawało w latach 1615-1620.
8976.	Zamek w Medwedówce	W byłym miasteczku Medwedówka nie pozostał żaden materialny ślad, który świadczyłby o jego długiej historii, z wyjątkiem w połowie już zniszczonych okopów na rzece Taśmina, które wskazują, że w tym miejscu był zameczek, i bardzo starej drewnianej kaplicy w ścianie okopu, która pod koniec XIX w. była już pusta.
8977.	Zamek w Montrésor	Zamek od strony miasteczka
8978.	Zamek w Oporowie	* Janusz Tomala: Oporów : małomiasteczkowa włość prywatna w powiecie orłowskim w województwie łęczyckim od XIV do XVIII wieku : studium archeologiczno-architektoniczne. Oporów: Oporów : Muzeum Zamek w Oporowie, 2002. ISBN 83-910-7365-3.
8979.	Zamek w Rzyszczowie	Zamek w Rzyszczowie – zamek wybudowany w XVI w. w miasteczku Rzyszczów.
8980.	Zamek w Szumsku	Następny zamek, w stylu renesansowym, zbudowała w XVI w. rodzina Jeło-Malińskich. Po Malińskich właścicielem zamku został Michał Radziwiłł, koniuszy litewski, hetman wielki koronny, ojciec Karola Panie Kochanku, za którego czasów był jeszcze zamieszkały. Książę Michał, a następnie książę Karol zjeżdżali tu często dla łowów, które wyprawiali w ogromnych lasach szmuskich. W XVIII w. ks. Józef Sapieha na należącym wówczas do niego zamku posiada dużą galerię obrazów z dziełami między innymi Sylwestra de Mirysa. Pod koniec XIX w. przy wyjeździe z miasteczka, na kępie z trzech stron wodą oblanej, sterczały ruiny zameczku, założonego zapewne jeszcze przez Malińskich. Zachowały się obwodowe ściany i wewnętrzne rozporządzenie komnat.
8981.	Zamek w Sławucie	W XVII wieku istniał tu gród, otoczony parkanem dranicami pobity z ośmioma basztami i drewniany zamek. Król Polski August III Sas przywilejem nadanym w 1754 roku zezwolił miasto obwarować i nadał prawo magdeburskie. W 1720 roku miasteczko przeszło we władanie rodu Sanguszków, którzy przebudowali zamek z drewnianego na kamienny. W latach 80. XVIII w. stary kamienny i obronny zamek został przebudowany według projektu Lusena Merksa na pałac.
8982.	Zamek w Tokach	Zamek został zbudowany pod koniec XVI wieku przez wojewodę bracławskiego Janusza Zbaraskiego. W tym czasie na wschodnim brzegu Zbrucza rozwijało się miasteczko Ożohowce (ukr. Ожигівці), a Toki i zamek Zbaraskich stanowiły jego zachodnią część. Miejsce to znajdowało się na rozdrożu ważnych szlaków: Czarnego i Kuczmańskiego. Po Zbaraskich, w 1631 warownię w Tokach przejęli we władanie Wiśniowieccy. W 1648 podczas powstania Chmielnickiego zamek został zdobyty, splądrowany i zniszczony przez Kozaków. To samo spotkało Toki w 1675 podczas najazdu armii tureckiej pod wodzą Ibrahima Szyszmana.
8983.	Zamek w Zawałowie	Zamek opasany był potrójnymi wałami; należał do piękniejszych i warowniejszych zamków czerwonoruskich; w ogólnych zarysach zachowany do końca XIX w. Zamieszkany, położony na znacznym wzgórku na zachód (właściwie na południe) od miasteczka. Przedstawia obszerny, trzyskrzydłowy, wysoki na piętro gmach, zbudowany z kamienia i cegieł w kształcie litery U. Narożniki północne i południowo-wschodnie zamykają wieloboczne, nieco wyższe baszty, dobrze utrzymane i zamienione na mieszkania. Trzecia podobna baszta, wysunięta naprzód, istnieje u frontu skrzydła północnego, front zaś skrzydła południowego zamyka kaplica, utrzymana w porządku, ale nie zawierająca żadnych pamiątek. Sień wchodowa z klatką schodową znajduje się w środku głównego skrzydła, dłuższego od bocznych. Wewnątrz zamku znajduje się szereg mniejszych pokojów i obszernych sal. Jedną z nich do niedawna zdobiły malowidła, przedstawiające bitwy hetmana Stanisława Jabłonowskiego. Obecnie uległy zniszczeniu. Pod zamkiem są rozległe piwnice. Zamek otaczały niegdyś w czworobok wały i rowy, po których pozostały tylko ślady.
8984.	Zamek w Łokaczach	Zamek w Łokaczach – zamek zbudowany na bagnach pod miasteczkiem blisko wsi Kozłówka (Козлів).
8985.	Zamek w Żwańcu	Zamek w Żwańcu – ruiny zamku położone na północ od miasteczka na skalnym stromym cyplu, który opada ku rzeczce Żwańczyk.
8986.	Zamieszki w Jafie	W 1921 Jafa była drugim pod względem wielkości miastem Mandatu Palestyny. Mieszkało w nimi około 42 tys. ludzi, w tym 16 tys. Żydów – około 10 tys. z nich było nowymi imigrantami przybyłymi do Palestyny po zakończeniu I wojny światowej. Żydzi mieszkali w dzielnicach Newe Cedek i Neve Szalom (obecnie część Newe Cedek). W sąsiedztwie Jafy rozwijało się żydowskie miasteczko Tel Awiw, które liczyło wówczas 3,6 tys. mieszkańców.
8987.	Zamojszczyzna	Współcześnie, według niektórych definicji, Zamojszczyzna obejmuje dawne powiaty (sprzed 1975 r.): biłgorajski, hrubieszowski, tomaszowski i zamojski, jakie znalazły się w granicach tego właśnie województwa, bądź też dodatkowo dawny krasnostawski i wschodni fragment dawnego janowskiego. Nie ma zatem ściśle określonego zasięgu Zamojszczyzny, zajmującej w przybliżeniu obszar dawnego województwa zamojskiego.
8988.	Zamostocze (rejon miński)	Zamostocze (biał. Замасточча, ros. Замосточье) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, w sielsowiecie Łochowska Słoboda.
8989.	Zanarocze	Zanarocze (białorus. Занарач, także Zanarocz) – wieś na Białorusi, położona w obwodzie mińskim, w rejonie miadziolskim, w sielsowiecie zanaroczańskim, którego jest centrum administracyjnym. Miejscowość zamieszkuje ok. 620 mieszkańców (2007). Miejscowość ma status miasteczka rolnego (Аграгарадок).
8990.	Zanobi Machiavelli	W 1464 pracował w opactwie w Fiesole, miasteczku oddalonym 8 km od Florencji. W latach 1475-6 mieszkał w Pizie. Tam też zmarł w 1479.
8991.	Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych	Mimo że zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych w wielu krajach podlega obowiązkowemu zgłoszeniu, dokładna wartość zapadalności nie jest znana. W krajach zachodnich rocznie na bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zapadają 3 osoby na 100 000. Badania całej populacji wykazały, że wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest najczęstszą postacią i występuje z częstością 10,9 na 100 000 osób, częściej w lecie. W Brazylii zapadalność na bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych jest wyższa, wynosi 45,8 na 100 000 osób rocznie. W Afryce Subsaharyjskiej duże epidemie meningokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych występują w okresie suszy i dlatego nazywa się je "pasem zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych". Roczna zapadalność na tym obszarze, który nie ma dostatecznej opieki medycznej, wynosi 500 na 100 000 osób. Przypadki te są głównie spowodowane przez meningokoki. Ostatnia epidemia, która rozpoczęła się w styczniu 2009 roku objęła Nigerię, Niger, Mali i Burkinę Faso. Zakażenie meningokokowe występuje w postaci epidemii na obszarach, gdzie wielu ludzi żyje razem po raz pierwszy, takich jak koszary wojskowe podczas mobilizacji, miasteczka studenckie i doroczna pielgrzymka Hadżdż. Istnieją znaczne różnice w lokalnym rozmieszczeniu drobnoustrojów wywołujących bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Na przykład, N. meningitides grupy B i C powodują większość zachorowań w Europie, podczas gdy grupa A meningokoków występuje częściej w Chinach i wśród pielgrzymów Hadżdż. W Afryce przyczyną większości wybuchów epidemii w "pasie zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych" są grupy A i C meningokoków. Grupa W135 meningokoków spowodowała kilka ostatnich epidemii w Afryce oraz w trakcie Hadżdż. Oczekuje się, że różnice te będą się zmieniać wraz z wprowadzeniem szczepionek przeciwko najczęstszym szczepom.
8992.	Zapasy wielbłądów	Zapasy wielbłądów organizowane były przez starożytne plemiona tureckie już 2400 lat temu. Obecnie najbardziej popularne są na prowincji w zachodniej Turcji, gdzie została zorganizowana profesjonalna liga. Zwierzęta są wystawiane przez wsie, miasteczka i osoby prywatne. Wielbłądy przeznaczone do zapasów nie pracują i są specjalnie przygotowywane do zawodów. Imprezy wspiera rząd turecki uważając je za element dziedzictwa kulturowego kraju.
8993.	Zapiski z Toskanii	Elle (Juliette Binoche), właścicielka sklepiku z antykami, przybywa na wykład Jamesa Millera (William Shimell), brytyjskiego pisarza promującego swoją najnowszą książkę. Po spotkaniu zaprasza go na wycieczkę do małego miasteczka, gdzie właścicielka kawiarni bierze ich za małżeństwo. Oboje wykorzystują to zdarzenie, by rozpocząć subtelną grę. Choć prawie się nie znają, rozmawiają o miłości jakby byli wieloletnim małżeństwem.
8994.	Zapolski	* Jam Zapolski – miasteczko w obwodzie pskowskim Rosji
8995.	Zapomniany diabeł	W miasteczku Długie Kabaty ukrywa się zaginiony diabeł. Piekło postanawia go odnaleźć.
8996.	Zapora Shasta	Zbiornik zaporowy został zlokalizowany na obszarach wyludniającego się miasteczka górniczego Kennett. Decyzja o utworzeniu zapory była zatem ściśle związana z wywołaną zmianami ekonomicznymi i kryzysem gospodarczym lat trzydziestych depopulacją okolicznych obszarów.
8997.	Zaproszenie dla rewolwerowca	Miasteczko w stanie Nowy Meksyk, rok 1865. Po zakończeniu wojny secesyjnej walczący po stronie konfederatów Matt Weaver wraca do domu. Na miejscu okazuje się że jego farma została sprzedana przez nieuczciwego bankiera rządzącego miastem Sama Brewstera, a jego dawna ukochana Ruth podczas jego nieobecności poślubiła innego mężczyznę. Niechęć mieszkańców do Waevera potęguje fakt, iż większość z nich w czasie wojny popierała unionistów. Matt postanawia nie rezygnować tak łatwo ze swojej własności i przeciwstawić się Brewsterowi i jego ludziom. Tymczasem w miasteczku pojawia się tajemniczy rewolwerowiec Jules Gaspard d'Estaing...
8998.	Zarszyn	W 1880 miasteczko liczyło 193 domy i 959 mieszkańców (w tym m.in. 825 Polaków i 128 Żydów). Dzieliło się na Zarszyn miasteczko oraz Zarszyn przedmieścia. Własność większościowa należała do Kazimierza Wiktora herbu Brochwicz. Dwór ziemiański znajdował się na wyspie, który okalał staw dworski. Pod koniec XIX wieku w mieści był już dworzec kolejowy, browar, poczta-telegraf oraz szkoła. Nowy murowany kościół wzniesiony został w roku 1882.
8999.	Zarzir	Zgodnie z danymi Izraelskiego Centrum Danych Statystycznych w 2013 roku w Zarzir żyło ponad 7 tys. mieszkańców, w 100% Beduini muzułmanie. Jest to niewielkie miasteczko, którego populacja charakteryzuje się niewielkim, lecz stałym wzrostem liczebności. Według danych z 2011 roku przyrost naturalny w porównaniu do poprzedniego roku wyniósł 2,3%. W roku tym urodziło się 187 dzieci, a zmarło 177 osób (nie odnotowano żadnego zgony niemowląt). Według danych za 2011 rok liczba zatrudnionych pracowników wynosiła 2031, a liczba osób pracujących na własny rachunek wynosiła 90. Średnie miesięczne wynagrodzenie w 2011 roku wynosiło 4909 ILS (średnia krajowa 7964 ILS). Zasiłki dla bezrobotnych pobierały 43 osoby, w tym 29 mężczyzn (średni wiek: 39 lata). Świadczenia emerytalne oraz rentowe pobierało 240 osób, a zapomogi społeczne 466 osób.
9000.	Zarząd Wojsk Kozackich przy sztabie Sił Zbrojnych Komitetu Wyzwolenia Narodów Rosji	Tymczasem w chorwackim miasteczku Virovitica odbył się pod przewodnictwem gen. Nikołaja Ł. Kułakowa zjazd Kozaków XV Kozackiego Korpusu Kawalerii SS, na którym podjęto decyzję o podporządkowaniu się Zarządowi Wojsk Kozackich przy sztabie Sił Zbrojnych KONR. To samo wkrótce ogłosił – po przybyciu płk A. M. Boczarowa, wysłannika dowódcy Sił Zbrojnych KONR – dowódca Kozackiego Stanu ataman gen. T. I. Domanow i dowódca formowanego na obszarze południowej Austrii Samodzielnego Korpusu Kozackiego (faktycznie brygady) gen. Anton W. Turkul. W ten sposób gen. P. N. Krasnow ostatecznie stracił realne oparcie w kozackich masach wojskowych. 20 kwietnia gen. A. A. Własow podpisał rozkaz o oficjalnym wejściu oddziałów kozackich w skład Sił Zbrojnych KONR. Z powodu bliskiego zakończenia wojny nie zdążyły one jednak połączyć się z wojskami "własowskimi".

Przetworzono 1258640 stron.