Nowicjat
Nowicjat (łac. novitiatum) – nie dłuższy niż dwuletni okres[1] rozpoczynający życie we wspólnocie zakonnej.
Nowicjat ma na celu:
- dokładniejsze rozpoznawanie Bożego powołania, właściwego danej wspólnocie.
- doświadczenie sposobu życia zgromadzenia (kan. 646)[1].
Prawo kanoniczne stanowi, że nowicjusze powinni być doprowadzeni do zdobycia cnót ludzkich i chrześcijańskich[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Art. 2 NOWICJAT I KSZTAŁCENIE NOWICJUSZY. [dostęp 2017-01-02].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]
- Bronisław Zubert OFM: Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego 2/III. Lublin: 1990, s. 125-142.