Przejdź do zawartości

Jan Szafraniec (biskup)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Szafraniec
ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

1363
Pieskowa Skała

Data i miejsce śmierci

28 lipca 1433
Brodnia

Miejsce pochówku

bazylika archikatedralna św. Stanisława i św. Wacława w Krakowie

Biskup włocławski
Okres sprawowania

1428–1433

Rektor Akademii Krakowskiej
Okres sprawowania

1404–1406

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

między 19 listopada a 22 listopada 1428

Sakra biskupia

22 listopada 1428

Jan Szafraniec herbu Starykoń (ur. 1363, zm. 28 lipca 1433 w Brodni[1]) – kanclerz koronny, polski duchowny katolicki, biskup włocławski, dobroczyńca i rektor Uniwersytetu Krakowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Piotra (1) Szafrańca z Łuczyc i Pieskowej Skały (zm. 1398) i Kachny. Brat Piotra (2) Szafrańca seniora z Pieskowej Skały (zm. 1437), Stanisława z Młodziejowic, Piotra z Łuczyc[1].

Studiował w Pradze i Heidelbergu. W 1404 został wybrany na rektora Uniwersytetu Krakowskiego. Otrzymał szereg godności kościelnych w Krakowie, był m.in. wikariuszem generalnym i oficjałem biskupa Piotra Wysza z Radolina, a w kapitule krakowskiej – kustoszem, scholastykiem i dziekanem. Był również podkanclerzym koronnym (od 1419) i kanclerzem wielkim koronnym (od 1423). Od momentu objęcia urzędu kanclerskiego w 1423 roku był przywódcą stronnictwa królewskiego wspierającego Jagiełłę[2].

Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju czerwińskiego w 1422 roku[3]. Był obecny przy wystawieniu przez Władysława II Jagiełłę przywileju jedlneńskiego w 1430 roku[4].

W maju 1428 został wybrany przez kapitułę na biskupa kujawsko-pomorskiego (ze stolicą we Włocławku); na wybór ten naciskał król Władysław Jagiełło. Szafraniec odebrał prowizję papieską na biskupstwo we wrześniu 1428. Jako biskup występował przeciwko próbom zajęcia pomorskich dóbr diecezji przez zakon krzyżacki.

Pochowany w Kaplicy Szafrańców na Wawelu[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jan Szafraniec z Pieskowej Skały herbu Starykoń ↓.
  2. Jerzy Sperka. Szafrańcowie, Koniecpolscy, Koziegłowscy, Chrząstowscy. Nieznane koligacje i ich wpływ na funkcjonowanie sceny politycznej w okresie panowania Władysława Jagiełły. „Średniowiecze Polskie i Powszechne”. 1, 1999, s. 137.
  3. Jus polonicum, codicibus veteribus manuscriptis et editionibus quibusque collatis / edidit Joannes Vincentius Bandtkie, Warszawa 1831, s. 223.
  4. Franciszek Piekosiński, Wiece, sejmiki, sejmy i przywileje ziemskie w Polsce wieków średnich, Kraków 1900, s. 43.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]