Przejdź do zawartości

Bitwa pod Parachońskiem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Parachońskiem
Wojna polsko-bolszewicka
Czas

30 września – 1 października 1920

Miejsce

okolice Parachońska[1]

Przyczyna

polska ofensywa jesienna

Wynik

zwycięstwo Polaków

Strony konfliktu
 Polska  Rosyjska FSRR
Dowódcy
Baltazar Niepokojczycki
Witold Wartha
Siły
18 Dywizja Piechoty:

49 pułk piechoty
145 pułk piechoty

brak współrzędnych

Bitwa pod Parachońskiem – walki polskich 49 pułku piechoty mjr. Baltazara Niepokojczyckiego i 145 pułku piechoty mjr. Witolda Warthy z oddziałami Armii Czerwonej w czasie ofensywy jesiennej wojsk polskich w okresie wojny polsko-bolszewickiej.

Sytuacja ogólna

[edytuj | edytuj kod]

Po wielkiej bitwie nad Wisłą, Naczelne Dowództwo Wojska Polskiego zreorganizowało struktury wojskowe, zlikwidowało między innymi dowództwa frontów i rozformowało 1. i 5. Armię. Na froncie przeciwsowieckim rozwinięte zostały 2., 3., 4. i 6. Armia[2].

10 września, na odprawie w Brześciu ścisłych dowództw 2. i 4 Armii, marsz. Józef Piłsudski nakreślił zarys planu nowej bitwy z wojskami Frontu Zachodniego. Rozpoczęły się prace sztabowe nad planem bitwy niemeńskiej[2]. Toczona w dniach 20–28 września operacja zakończyła się dużym sukcesem militarnym Wojska Polskiego, a bój pod Lidą był jej zakończeniem[3].

Bezpośrednio po niej polskie dywizje przystąpiły do pościgu za pobitym nieprzyjacielem. Objął on rozległy front od Niemna na północy, aż po Prypeć na południu[4].

Walki pod Parachońskiem

[edytuj | edytuj kod]

Po opanowaniu Pińska 49 pułk piechoty rozpoczął pościg za szybko wycofującym się przeciwnikiem. Idący w awangardzie I batalion 49 pułku piechoty maszerował w kierunku na ParachońskŁuniniec. 30 września szpica czołowa sforsowała Jasiołdę. Jednak kontratak nieprzyjaciela zepchnął ją na drugi brzeg. Walki przeniosły się na zachodni brzeg i trwały cały dzień. Jednak polski batalion utrzymał swoje pozycje[5], a po nadejściu głównych sił 49 pułku piechoty i 145 pułku piechoty Polacy ponownie sforsowali Jasiołdę. 1 października II batalion 49 pułku piechoty uderzył na Parachońsk i zdobył go. W tym czasie na stację kolejową uderzyły pododdziały 145 pułku piechoty również z powodzeniem[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Obecnie Parachonsk (biał. Парахонск) w rejonie pińskim.
  2. a b Wyszczelski 1995 ↓, s. 286.
  3. Kutrzeba 1926 ↓, s. 243.
  4. Przybylski 1930 ↓, s. 219.
  5. a b Odziemkowski 2004 ↓, s. 306.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]