Przejdź do zawartości

Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1929

Rozformowanie

1939

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Adam Radomyski

Ostatni

ppłk Feliks Kopeć

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Wilno

Rodzaj wojsk

kawalerii

Podległość

Dowództwo Korpusu Ochrony Pogranicza

Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP – stanowisko służbowe w dowództwie Korpusu Ochrony Pogranicza.

Inspektor Północnej Grupy Szwadronów KOP został powołany rozkazem L.dz. 3349/Tj./Og.Org. z 9 grudnia 1929 w celu zunifikowania systemu organizacyjno-szkoleniowego oddziałów kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza i wojska, a tym samym przygotowania ich do realizacji zadań przewidzianych na wypadek „R” - wojny z ZSRR[1]. 23 grudnia 1929 na stanowisko inspektora został wyznaczony major Adam Radomyski, dotychczasowy zastępca dowódcy 15 pułku Ułanów Poznańskich[2].

Inspektorowi podporządkowano, wyłącznie pod względem wyszkolenia, dwanaście z dwudziestu istniejących szwadronów kawalerii, a mianowicie:

W 1932 powołano Inspektora Środkowej Grupy Szwadronów KOP i dokonano zmian w dotychczasowym podziale szwadronów pomiędzy inspektorami grup szwadronów KOP (północnej i południowej). Od tego Inspektorowi Północnej Grupy Szwadronów KOP podlegały, pod względem wyszkolenia:

11 kwietnia 1933 podpułkownik Adam Radomyski został przeniesiony z KOP na stanowisko rejonowego inspektora koni w Gródku Jagiellońskim, a jego miejsce zajął podpułkownik Bohdan Stachlewski, dotychczasowy Inspektor Południowej Grupy Szwadronów KOP[4].

31 sierpnia 1935 podpułkownik Bohdan Stachlewski otrzymał przeniesienie do Komendy Straży Granicznej w Warszawie na stanowisko II zastępcy komendanta[5].

W 1938 podpułkownika Władysława Mączewskiego na stanowisku inspektora zastąpił podpułkownik Feliks Kopeć.

Skład osobowy Inspektora Północnej Grupy Szwadronów KOP był jednostką funkcjonującą wyłącznie w czasie pokoju. Podczas mobilizacji był likwidowany[6].

23 marca 1939 „Druja”, „Łużki”, „Podświle”, „Budsław” zostały zmobilizowane, a trzy dni później przetransportowane w rejon Wielunia i włączone w skład ćwiczebnego pułku kawalerii KOP. Dowódcą pułku został podpułkownik Feliks Kopeć[7][8].

W skład ćwiczebnego pułku kawalerii KOP nie został wcielony Szwadron Kawalerii KOP „Olkieniki”, ponieważ był jednostką mobilizującą szwadron kawalerii dywizyjnej nr 44 dla 33 Dywizji Piechoty[9]. W czerwcu 1939 zdecydowano, że Szwadron Kawalerii KOP „Nowe Święciany” będzie mobilizował szwadron kawalerii dywizyjnej dla 35 Dywizji Piechoty[10].

Na granicy z ZSRR pozostał Szwadron Kawalerii KOP „Krasne”.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 154.
  2. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929, s. 407.
  3. Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156.
  4. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933, s. 96.
  5. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 31 sierpnia 1935, s. 117.
  6. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 930.
  7. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXVIII-CXXIX.
  8. Wróblewski 1975 ↓, s. 27, 30-31.
  9. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 240.
  10. Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX, 922.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]