Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| class=| alt=]]
Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”
(17 szwadron kawalerii)
{{{nazwa oryginalna}}}
	UWAGA: Błąd parametru; {{{kategoria wojska}}}=; Ten parametr może przyjmować jedynie wartości: lądowe; lotnictwo; marynarka; paramilitarny;
	Historia
Państwo	{{{państwo}}}
Sformowanie	1925
Rozformowanie	1939
Nazwa wyróżniająca	{{{nazwa wyróżniająca}}}
	Tradycje
Święto	{{{święto}}}
Nadanie sztandaru	{{{nadanie sztandaru}}}
Rodowód	{{{rodowód}}}
	Dowódcy
Pierwszy	{{{dowódca pierwszy}}}
Obecny	{{{dowódca obecny}}}
Ostatni	{{{dowódca ostatni}}}
	Działania zbrojne
	{{{działania zbrojne}}}
	Organizacja
Dyslokacja	Rokitno
Formacja	{{{formacja}}}
Rodzaj wojsk	kawaleria
Podległość	{{{podległość}}}
Skład	{{{skład}}}
	Odznaczenia
	{{{odznaczenia}}}
	[[commons:{{{commons}}}\|Multimedia w Wikimedia Commons]]
	[{{{www}}} Strona internetowa]

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 14:02, 9 kwi 2016

Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno” – pododdział kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na posiedzeniu Politycznego Komitetu Rady Ministrów, w dniach 21-22 sierpnia 1924 roku, zapadła decyzja powołania Korpusu Wojskowej Straży Granicznej. 12 września 1924 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało rozkaz wykonawczy w sprawie utworzenia Korpusu Ochrony Pogranicza^[1], a 17 września instrukcję określającą jego strukturę^[2]. W 1925 roku, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, rozpoczęto formowanie 17 szwadronu kawalerii^[3]. W skład szwadronu wchodzić miały cztery plutony liniowe i drużyna dowódcy szwadronu^[4]. Stany szwadronu były zbliżone do stanów szwadronów formowanych w 1924 roku ^[3]. Jednostką formującą był 25 pułk ułanów^[5].

Szwadron był podstawową jednostką taktyczną kawalerii KOP. Zadaniem szwadronu było prowadzenie działań pościgowych, patrolowanie terenu, w dzień i w nocy, na odległości nie mniejsze niż 30 km, a także utrzymywanie łączności między odwodami kompanijnymi, strażnicami i sąsiednimi oddziałami oraz eskortowanie i organizowanie posterunków pocztowych. Wymienione zadania szwadron realizował zarówno w strefie nadgranicznej, będącej strefą ścisłych działań KOP, jak również w pasie ochronnym sięgającym około 30 km w głąb kraju^[6]. Szwadron był też jednostką organizacyjną, wyszkoleniową, macierzystą i pododdziałem gospodarczym^[7].

W lipcu 1929 roku zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”^[8]. Szwadron wszedł w skład grupy południowej^[9]. Przyjęto też zasadę, że szwadrony przyjmą nazwę miejscowości będącej miejscem ich stacjonowania^[9]. Obok nazwy geograficznej, do 1931 roku stosowano również numer szwadronu^[10].

W 1934(?)1932^[a]roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład grupy środkowej^[11]. Jednostką administracyjną dla szwadronu był batalion KOP „Rokitno”^[12]. Konie w poszczególnych szwadronach dobierano według maści. W szwadronie „Iwieniec” konie były kasztany^[13].

W 1938 roku nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania^[b]. Szwadron zakwalifikowano do grupy II^[14]. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 roku przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm^[c], drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe^[15] po cztery sekcje^[16], w tym sekcję rkm^[7]. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 6 podoficerów zawodowych, 4 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe^[17]. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”^[14].

W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 roku, szwadron przegrupował się w rejon Wielunia^[18], gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP^[19] podporządkowany dowódcy OK IV^[20]^[d]. W maju szwadron wszedł w skład 1 pułku kawalerii KOP jako jego 4 szwadron^[21].

Żołnierze szwadronu

Dowódcy szwadronu:

mjr Edmund Wróblewski (1925)^[22]
rtm. Stanisław Marzecki (był w 1928)^[23]
rtm. Zdzisław Komarnicki (był w 1937)^[23]?
rtm. Adam Bartosiewicz z 4 p.uł. (21 IV 1937^[23] - 1939^[20]^[24])

Obsada personalna 4 szwadronu 1 pkaw KOP^[21]:

dowódca szwadronu – rtm. Adam Bartosiewicz
dowódca I plutonu – por. Lucjan Woźniak z 11 p.uł.
dowódca II plutonu – ppor. rez. Czesław Nosko z 23 p.uł.
dowódca III plutonu – ppor. rez. Wojtkowiak
szef szwadronu – st. wachm. Sienkiewicz

↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz podają, że podział kawalerii na trzy grupy nastąpił w 1934 roku → Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156, Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44 i Prochwicz 2003 ↓, s. 51.
Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15
↑ W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52
↑ Stan drużyny ckm w szwadronie był znacznie niższy od stanu nakazanego „Regulaminem kawalerii cz.III”. Drużyna składała się z 15 żołnierzy i 19 koni. W jej skład wchodzili: drużynowy, 2 karabinowych, 2 celowniczych, 2 taśmowych, 2 amunicyjnych, 6 koniowodnych i 4 juki. → Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓
↑ W innych opracowaniach oddział występuje pod nazwą: «Zgrupowanie Kawalerii KOP „Feliks”». Nazwa pochodzi od imienia dowódcy oddziału – ppłk. Feliksa Kopcia → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14

↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 11-12.
↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 111.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 26.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 21.
↑ Zarządzenie nr L.1600/o.de B./25 ↓.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 4-6.
↑ ^a ^b Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 35.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 34.
↑ Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 2.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44.
↑ Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2 zał. 47.
↑ Kościański 1993 ↓, s. 58.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 58.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52.
↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 158.
↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52 i 149.
↑ Prochwicz i 4/1994 ↓, s. 5.
↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 72.
↑ ^a ^b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 77.
↑ ^a ^b Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15.
↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 35.
↑ ^a ^b ^c Wykazy imienne oficerów KOP ↓.
↑ Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14.

Bibliografia

Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919-1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925.
Zdzisław Kościański: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza w latach 1924-1939. W: Lech Grochowski[red.]: Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza. Wielka księga jazdy polskiej 1918-1939. Tom 44. Edipresse Polska SA, 2013. ISBN 978-83-7769-888-4.
Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934 roku. [dostęp 2016-02-15].
Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza nr L.5201/tj.org./38 z 3 listopada 1938.
Wykazy imienne oficerów brygad, pułków, batalionów oraz pozostałych jednostek Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza w sprawie sformowania dowództw 4 i 5 brygady OP, 12-20 baonów i 12-20 szwadronów Ochrony Pogranicza nr L.1600/o.de B./25 z lutego 1925.
Zarządzenie dowódcy KOP w sprawie reorganizacji Korpusu Ochrony Pogranicza („R.3” I Faza) nr L.500/Tjn.Og.Org/37 z 23 lutego 1937 roku.

[11] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz podają, że podział kawalerii na trzy grupy nastąpił w 1934 roku → Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156, Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44 i Prochwicz 2003 ↓, s. 51.
Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15

[15] W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52

[17] Stan drużyny ckm w szwadronie był znacznie niższy od stanu nakazanego „Regulaminem kawalerii cz.III”. Drużyna składała się z 15 żołnierzy i 19 koni. W jej skład wchodzili: drużynowy, 2 karabinowych, 2 celowniczych, 2 taśmowych, 2 amunicyjnych, 6 koniowodnych i 4 juki. → Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓

[24] W innych opracowaniach oddział występuje pod nazwą: «Zgrupowanie Kawalerii KOP „Feliks”». Nazwa pochodzi od imienia dowódcy oddziału – ppłk. Feliksa Kopcia → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14

[CITEREFProchwicz200311-12-1] Prochwicz 2003 ↓, s. 11-12.

[CITEREFDominiczak1992111-2] Dominiczak 1992 ↓, s. 111.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200326-3] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 26.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200321-4] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 21.

[CITEREFZarządzenie_nr_L.1600/o.de_B./25-5] Zarządzenie nr L.1600/o.de B./25 ↓.

[CITEREFFalkiewicz19254-6-6] Falkiewicz 1925 ↓, s. 4-6.

[CITEREFZarządzenie_nr_L.5201/tj.org./38-7] Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200335-8] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 35.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200334-9] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 34.

[CITEREFWiśniewskaPromińska20132-10] Wiśniewska i Promińska 2013 ↓, s. 2.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200344-12] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44.

[CITEREFZarządzenie_nr_L.500/Tjn.Og.Org/372_zał._47-13] Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37 ↓, s. 2 zał. 47.

[CITEREFKościański199358-14] Kościański 1993 ↓, s. 58.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200358-16] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 58.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200352-18] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52.

[CITEREFProchwicz3/1994158-19] Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 158.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200352_i_149-20] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52 i 149.

[CITEREFProchwicz4/19945-21] Prochwicz i 4/1994 ↓, s. 5.

[CITEREFProchwicz200372-22] Prochwicz 2003 ↓, s. 72.

[CITEREFProchwiczKonstankiewiczRutkiewicz200377-23] Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 77.

[CITEREFMijakowskiRozdżestwieński201315-25] Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15.

[CITEREFFalkiewicz192535-26] Falkiewicz 1925 ↓, s. 35.

[CITEREFWykazy_imienne_oficerów_KOP-27] Wykazy imienne oficerów KOP ↓.

[CITEREFMijakowskiRozdżestwieński201314-28] Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[a]

[11]

[12]

[13]

[b]

[14]

[c]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[d]

[21]

[22]

[23]

[24]

@@ Linia 35: / Linia 35: @@
 W 1934(?)1932<ref group=uwaga>Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz podają, że podział kawalerii na trzy grupy nastąpił w 1934 roku → {{odn|ref=nie|Prochwicz|3/1994|s=156}},  {{odn|ref=nie|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=44}} i {{odn|ref=nie|Prochwicz|2003|s=51}}.
-<br>Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → {{odn|ref=nie|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=15}}</ref>roku  dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład [[Inspektor Środkowej Grupy Szwadronów KOP|grupy środkowej]]{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=44}}.
+<br>Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → {{odn|ref=nie|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=15}}</ref>roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład [[Inspektor Środkowej Grupy Szwadronów KOP|grupy środkowej]]{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=44}}.
 [[Jednostka administracyjna (wojsko)|Jednostką administracyjną]] dla szwadronu był [[batalion KOP „Rokitno”]]{{odn|Zarządzenie nr L.500/Tjn.Og.Org/37|s=2 zał. 47}}. Konie w poszczególnych szwadronach dobierano według [[Umaszczenie koni|maści]]. W szwadronie „Iwieniec” konie były kasztany{{odn|Kościański|1993|s=58}}.
-W 1938 roku nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania<ref group=uwaga>W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → {{odn|ref=nie|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52}}</ref>. Szwadron zakwalifikowano do grupy II{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=58}}. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm<ref group=uwaga>Stan drużyny ckm w szwadronie był znacznie niższy od stanu nakazanego „Regulaminem kawalerii cz.III”. Drużyna składała się z 15 żołnierzy i 19 koni. W jej skład wchodzili: drużynowy, 2 karabinowych, 2 celowniczych, 2 taśmowych, 2 amunicyjnych, 6 [[koniowodny]]ch i  4 juki. → {{odn|ref=nie|Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38}}</ref>, drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52}} po cztery sekcje{{odn|Prochwicz|3/1994|s=158}}, w tym sekcję [[ręczny karabin maszynowy|rkm]]{{odn|Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38}}. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 6 podoficerów zawodowych, 4 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52 i 149}}. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=58}}.
+W 1938 roku nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania<ref group=uwaga>W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → {{odn|ref=nie|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52}}</ref>. Szwadron zakwalifikowano do grupy II{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=58}}. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 roku przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm<ref group=uwaga>Stan drużyny ckm w szwadronie był znacznie niższy od stanu nakazanego „Regulaminem kawalerii cz.III”. Drużyna składała się z 15 żołnierzy i 19 koni. W jej skład wchodzili: drużynowy, 2 karabinowych, 2 celowniczych, 2 taśmowych, 2 amunicyjnych, 6 [[koniowodny]]ch i 4 juki. → {{odn|ref=nie|Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38}}</ref>, drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52}} po cztery sekcje{{odn|Prochwicz|3/1994|s=158}}, w tym sekcję [[ręczny karabin maszynowy|rkm]]{{odn|Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38}}. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 6 podoficerów zawodowych, 4 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=52 i 149}}. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=58}}.
 W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 roku, szwadron przegrupował się w rejon [[Wieluń|Wielunia]]{{odn|Prochwicz|4/1994|s=5}}, gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP{{odn|Prochwicz|2003|s=72}} podporządkowany dowódcy OK IV{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=77}}<ref group=uwaga>W innych opracowaniach oddział występuje pod nazwą: «Zgrupowanie Kawalerii KOP „Feliks”». Nazwa pochodzi od imienia dowódcy oddziału – [[Feliks Kopeć|ppłk. Feliksa Kopcia]] → {{odn|ref=nie|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=14}}</ref>.  W maju szwadron wszedł w skład [[1 Pułk Kawalerii KOP|1 pułku kawalerii KOP]] jako jego 4 szwadron{{odn|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=15}}.