Przejdź do zawartości

Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kerim44 (dyskusja | edycje)
Bibliografia: drobne merytoryczne
Kerim44 (dyskusja | edycje)
Żołnierze szwadronu: drobne merytoryczne
Linia 44: Linia 44:
'''Dowódcy szwadronu''':
'''Dowódcy szwadronu''':
* mjr Edmund Wróblewski (1925){{odn|Falkiewicz|1925|s=35}}
* mjr Edmund Wróblewski (1925){{odn|Falkiewicz|1925|s=35}}
* rtm. Zdzisław Komarnicki (był w 1937){{odn|Wykazy imienne oficerów KOP}}
* rtm. Zdzisław Komarnicki (był w 1937){{odn|Wykazy imienne oficerów KOP}}?
* rtm. [[Adam Bartosiewicz]] z 4 p.uł. (1939{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=77}}{{odn|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=14}})
* rtm. [[Adam Bartosiewicz]] z 4 p.uł. (21 IV 1937{{odn|Wykazy imienne oficerów KOP}} - 1939{{odn|Prochwicz|Konstankiewicz|Rutkiewicz|2003|s=77}}{{odn|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=14}})


'''Obsada personalna 4 szwadronu 1 pkaw KOP'''{{odn|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=15}}:
'''Obsada personalna 4 szwadronu 1 pkaw KOP'''{{odn|Mijakowski|Rozdżestwieński|2013|s=15}}:

Wersja z 22:12, 1 mar 2016

[[Plik:{{{znak}}}| 40x40px| link=| class=| alt=]]
Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”
(17 szwadron kawalerii)
{{{nazwa oryginalna}}}
UWAGA: Błąd parametru
{{{kategoria wojska}}}=
Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
  • lądowe
  • lotnictwo
  • marynarka
  • paramilitarny
Historia
Państwo

{{{państwo}}}

Sformowanie

1925

Rozformowanie

1939

Nazwa wyróżniająca

{{{nazwa wyróżniająca}}}

Tradycje
Święto

{{{święto}}}

Nadanie sztandaru

{{{nadanie sztandaru}}}

Rodowód

{{{rodowód}}}

Dowódcy
Pierwszy

{{{dowódca pierwszy}}}

Obecny

{{{dowódca obecny}}}

Ostatni

{{{dowódca ostatni}}}

Działania zbrojne
{{{działania zbrojne}}}
Organizacja
Dyslokacja

Rokitno

Formacja

{{{formacja}}}

Rodzaj wojsk

kawaleria

Podległość

{{{podległość}}}

Skład

{{{skład}}}

Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”pododdział kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

W 1925 roku, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, rozpoczęto formowanie 17 szwadronu kawalerii[1]. W skład szwadronu wchodzić miały cztery plutony liniowe i drużyna dowódcy szwadronu[2]. Stany szwadronu były zbliżone do stanów szwadronów formowanych w 1924 roku [1].

Szwadron był podstawową jednostką taktyczną kawalerii KOP. Zadaniem szwadronu było prowadzenie działań pościgowych, patrolowanie terenu, w dzień i w nocy, na odległości nie mniejsze niż 30 km, a także utrzymywanie łączności między odwodami kompanijnymi, strażnicami i sąsiednimi oddziałami oraz eskortowanie i organizowanie posterunków pocztowych. Wymienione zadania szwadron realizował zarówno w strefie nadgranicznej, będącej strefą ścisłych działań KOP, jak również w pasie ochronnym sięgającym około 30 km w głąb kraju[3]. Szwadron był też jednostką organizacyjną, wyszkoleniową, macierzystą i pododdziałem gospodarczym[4].

W lipcu 1929 roku zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[5]. Szwadron wszedł w skład grupy południowej[6]. Przyjęto też zasadę, że szwadrony przyjmą nazwę miejscowości będącej miejscem ich stacjonowania[6]. Obok nazwy geograficznej, do 1931 roku stosowano również numer szwadronu[7].

W 1934(?)1932[a]roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład grupy środkowej[8].

W 1938 roku nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania[b]. Szwadron zakwalifikowano do grupy II[9]. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm[c], drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe[10] po cztery sekcje[11], w tym sekcję rkm[4]. Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 6 podoficerów zawodowych, 4 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe[12]. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”[9].

W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 roku, szwadron przegrupował się w rejon Wielunia[13], gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP[14] podporządkowany dowódcy OK IV[15][d]. W maju szwadron wszedł w skład 1 pułku kawalerii KOP jako jego 4 szwadron[16].

Żołnierze szwadronu

Dowódcy szwadronu:

Obsada personalna 4 szwadronu 1 pkaw KOP[16]:

  • dowódca szwadronu – rtm. Adam Bartosiewicz
  • dowódca I plutonu – por. Lucjan Woźniak z 11 p.uł.
  • dowódca II plutonu – ppor. rez. Czesław Nosko z 23 p.uł.
  • dowódca III plutonu – ppor. rez. Wojtkowiak
  • szef szwadronu – st. wachm. Sienkiewicz
  1. Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz podają, że podział kawalerii na trzy grupy nastąpił w 1934 roku → Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156, Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44 i Prochwicz 2003 ↓, s. 51.
    Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15
  2. W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52
  3. Stan drużyny ckm w szwadronie był znacznie niższy od stanu nakazanego „Regulaminem kawalerii cz.III”. Drużyna składała się z 15 żołnierzy i 19 koni. W jej skład wchodzili: drużynowy, 2 karabinowych, 2 celowniczych, 2 taśmowych, 2 amunicyjnych, 6 koniowodnych i 4 juki. → Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓
  4. W innych opracowaniach oddział występuje pod nazwą: «Zgrupowanie Kawalerii KOP „Feliks”». Nazwa pochodzi od imienia dowódcy oddziału – ppłk. Feliksa KopciaMijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14

Bibliografia

  • Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925.
  • Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza. Wielka księga jazdy polskiej 1918-1939. Tom 44. Edipresse Polska SA, 2013. ISBN 978-83-7769-888-4.
  • Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
  • Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182. 
  • Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
  • Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934 roku. [dostęp 2016-02-15].
  • Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza nr L.5201/tj.org./38 z 3 listopada 1938.
  • Wykazy imienne oficerów brygad, pułków, batalionów oraz pozostałych jednostek Korpusu Ochrony Pogranicza → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.