Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno”: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Formowanie i zmiany organizacyjne: drobne merytoryczne |
→Bibliografia: drobne merytoryczne |
||
Linia 62: | Linia 62: | ||
* {{cytuj pismo | nazwisko =Prochwicz| imię =Jerzy| tytuł =Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny'', Część I. ''Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r| czasopismo =[[Przegląd Historyczno-Wojskowy|Wojskowy Przegląd Historyczny]] | wolumin =3 (149)| rok = 1994|strony=148-160|wydawca =Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe | miejsce = Warszawa | issn = 0043-7182|odn={{odn/id|Prochwicz|3/1994}}}} |
* {{cytuj pismo | nazwisko =Prochwicz| imię =Jerzy| tytuł =Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny'', Część I. ''Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r| czasopismo =[[Przegląd Historyczno-Wojskowy|Wojskowy Przegląd Historyczny]] | wolumin =3 (149)| rok = 1994|strony=148-160|wydawca =Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe | miejsce = Warszawa | issn = 0043-7182|odn={{odn/id|Prochwicz|3/1994}}}} |
||
* {{cytuj książkę|nazwisko=Prochwicz|imię=Jerzy|tytuł=Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku|data=2003|isbn=83-88973-58-4|miejsce=Warszawa|wydawca = Wydawnictwo Neriton|odn=tak}} |
* {{cytuj książkę|nazwisko=Prochwicz|imię=Jerzy|tytuł=Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku|data=2003|isbn=83-88973-58-4|miejsce=Warszawa|wydawca = Wydawnictwo Neriton|odn=tak}} |
||
* {{Cytuj stronę | url =http://www.wbc.poznan.pl/publication/47164| tytuł =Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934 roku|data dostępu = 2016-02-15|odn={{odn/id|Dziennik Personalny MSWojsk.}}}} |
|||
* {{cytuj odn|Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38|opis=Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza nr L.5201/tj.org./38 z 3 listopada 1938.}} |
|||
{{Korpus Ochrony Pogranicza}} |
{{Korpus Ochrony Pogranicza}} |
Wersja z 19:29, 18 lut 2016
UWAGA: Błąd parametru {{{kategoria wojska}}}= Ten parametr może przyjmować jedynie wartości:
| |
Historia | |
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca |
{{{nazwa wyróżniająca}}} |
Tradycje | |
Święto |
{{{święto}}} |
Nadanie sztandaru |
{{{nadanie sztandaru}}} |
Rodowód |
{{{rodowód}}} |
Dowódcy | |
Pierwszy |
{{{dowódca pierwszy}}} |
Obecny |
{{{dowódca obecny}}} |
Ostatni |
{{{dowódca ostatni}}} |
Działania zbrojne | |
{{{działania zbrojne}}} | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Formacja |
{{{formacja}}} |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
{{{podległość}}} |
Skład |
{{{skład}}} |
Odznaczenia | |
{{{odznaczenia}}} | |
[{{{www}}} Strona internetowa] |
Szwadron Kawalerii KOP „Rokitno” – pododdział kawalerii Korpusu Ochrony Pogranicza.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1925 roku, w składzie 5 Brygady Ochrony Pogranicza, rozpoczęto formowanie 17 szwadronu kawalerii[1]. W skład szwadronu wchodzić miały cztery plutony liniowe i drużyna dowódcy szwadronu[2]. Stany szwadronu były zbliżone do stanów szwadronów formowanych w 1924 roku [1].
Szwadron był podstawową jednostką taktyczną kawalerii KOP. Zadaniem szwadronu było prowadzenie działań pościgowych, patrolowanie terenu, w dzień i w nocy, na odległości nie mniejsze niż 30 km, a także utrzymywanie łączności między odwodami kompanijnymi, strażnicami i sąsiednimi oddziałami oraz eskortowanie i organizowanie posterunków pocztowych. Wymienione zadania szwadron realizował zarówno w strefie nadgranicznej, będącej strefą ścisłych działań KOP, jak również w pasie ochronnym sięgającym około 30 km w głąb kraju[3].
W lipcu 1929 roku zreorganizowano kawalerię KOP. Zorganizowano dwie grupy kawalerii. Podział na grupy uwarunkowany był potrzebami szkoleniowymi i zadaniami kawalerii KOP w planie „Wschód”[4]. Szwadron wszedł w skład grupy południowej[5]. Przyjęto też zasadę, że szwadrony przyjmą nazwę miejscowości będącej miejscem ich stacjonowania[5].
W 1934(?)1932[a]roku dokonano kolejnego podziału szwadronów. Tym razem na trzy grupy inspekcyjne. Szwadron wszedł w skład grupy środkowej[6].
W 1938 roku nastąpiła reorganizacja podporządkowania i struktur kawalerii KOP. Szwadrony zakwalifikowano do odpowiednich typów jednostek w zależności od miejsca stacjonowania[b]. Szwadron zakwalifikowano do grupy II[7]. Organizacja szwadronu kawalerii na dzień 20 listopada 1938 przedstawiała się następująco: dowódca szwadronu, szef szwadronu, drużyna ckm, drużyna gospodarcza, patrol telefoniczny i dwa plutony liniowe[8] po cztery sekcje[9], w tym sekcję rkm[10] . Liczył 2 oficerów, 1 chorążego, 6 podoficerów zawodowych, 4 podoficerów nadterminowych i 72 ułanów. Na uzbrojeniu posiadał 2 ckm, 2 rkm, 73 karabinki, 76 szabel. Posiadał też 83 konie wierzchowe[11]. Szwadron wchodził w skład pułku KOP „Sarny”[7].
W ramach mobilizacji częściowej zarządzonej 23 marca 1939 roku, szwadron przegrupował się w rejon Wielunia[12], gdzie organizowany był ćwiczebny pułk kawalerii KOP[13] podporządkowany dowódcy OK IV[14][c]. W maju szwadron wszedł w skład 1 pułku kawalerii KOP jako jego 4 szwadron[15].
Żołnierze szwadronu
Dowódcy szwadronu:
- mjr Edmund Wróblewski (1925)[16]
- rtm. Adam Bartosiewicz z 4 p.uł. (1939[14][17])
Obsada personalna 4 szwadronu 1 pkaw KOP[15]:
- dowódca szwadronu – rtm. Adam Bartosiewicz
- dowódca I plutonu – por. Lucjan Woźniak z 11 p.uł.
- dowódca II plutonu – ppor. rez. Czesław Nosko z 23 p.uł.
- dowódca III plutonu – ppor. rez. Wojtkowiak
- szef szwadronu – st. wachm. Sienkiewicz
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz podają, że podział kawalerii na trzy grupy nastąpił w 1934 roku → Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 156, Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44 i Prochwicz 2003 ↓, s. 51.
Mijakowski i Rozdżestwieński twierdzą, że kawaleria KOP podzielona była na trzy grupy już w 1932 roku → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15 - ↑ W 1938 roku nastąpił podział kawalerii KOP na szwadrony typu I, II i III. Szwadrony typu I stacjonowały poza m.p. dowództw batalionów KOP, szwadrony typu II stacjonowały w m.p. batalionów KOP. Typ III posiadał szwadron "Nowe Świeciany" → Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52
- ↑ W innych opracowaniach oddział występuje pod nazwą: «Zgrupowanie Kawalerii KOP „Feliks”». Nazwa pochodzi od imienia dowódcy oddziału – ppłk. Feliksa Kopcia → Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 26.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 21.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 4-6.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 35.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 34.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 44.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 58.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52.
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 158.
- ↑ Zarządzenie nr L.5201/tj.org./38 ↓.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 52 i 149.
- ↑ Prochwicz i 4/1994 ↓, s. 5.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 72.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 77.
- ↑ a b Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 15.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 35.
- ↑ Mijakowski i Rozdżestwieński 2013 ↓, s. 14.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1925.
- Krzysztof Mijakowski, Paweł Rozdżestwieński: Kawaleria Korpusu Ochrony Pogranicza. Wielka księga jazdy polskiej 1918-1939. Tom 44. Edipresse Polska SA, 2013. ISBN 978-83-7769-888-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 83-900217-9-4.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), s. 148-160, 1994. Warszawa: Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych z 1928, 1931 i 1934 roku. [dostęp 2016-02-15].
- Zarządzenie organizacyjne dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza nr L.5201/tj.org./38 z 3 listopada 1938.