Przejdź do zawartości

Pałac Potockich we Lwowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Potockich
Палац Потоцьких
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Miejscowość

Lwów

Adres

ul. Kopernika 15
79018

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

neorenesans

Architekt

Julian Cybulski

Kondygnacje

3

Pierwszy właściciel

Alfred Józef Potocki

Położenie na mapie Lwowa
Mapa konturowa Lwowa, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Potockich”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pałac Potockich”
Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Pałac Potockich”
Ziemia49°50′16″N 24°01′37″E/49,837778 24,026944

Pałac Potockich[1] (ukr. Палац Потоцьких) – pałac we Lwowie, neorenesansowy, wzniesiony w latach 1888–1890 dla Alfreda Józefa Potockiego według projektu Juliana Cybulskiego; skonfiskowany przez Ukraińską SRR w 1940[2]; odrestaurowany w latach 2001–2002[3], mieści rezydencję prezydenta Ukrainy we Lwowie i Lwowską Galerię Sztuki.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wcześniej na tym terenie był rozległy ogród, w którym znajdowało się kilka niewielkich budynków. Zostały zburzone ok. 1820 i wówczas rozpoczęła się tu budowa klasycystycznego pałacu według projektu Ignacego Chambreza. Był to prostokątny, dwukondygnacyjny budynek nakryty mansardowym dachem, posiadał symetryczną fasadę z centralnym ryzalitem oraz poddasze zwieńczone balustradą. Na wysokości pierwszej kondygnacji elewacja posiadała boniowanie, a powyżej drugiej naroża ozdobione były sześcioma parami jońskich pilastrów. Pałac ten stał w tym miejscu do 1860, a następnie został zburzony.

Nowy pałac powstał dwadzieścia lat później, oryginalny projekt w stylu baroku francuskiego z czasów Ludwika XIV stworzył Louis Dauvergne. Dla potrzeb rodziny Alfreda Józefa i Marii Klementyny Potockich został dostosowany przez Juliana Cybulskiego i Ludwika Baldwina-Ramulta[4], którzy nadali mu cechy francuskiego neorenesansu z elementami neobaroku[5]. Alfred Józef Potocki nie dożył ukończenia pałacu, zmarł w 1889 w Paryżu. Budowa zakończyła się rok później, zamieszkała tu Maria Klementyna Potocka. Po jej śmierci w 1903 pałac przebudowano dzieląc jego wnętrza na apartamenty, zmniejszono również teren ogrodu, sprzedano go pod zabudowę miejską wielorodzinną. 22 listopada 1919 podczas obchodów pierwszej rocznicy wyzwolenia Lwowa odbywały się pokazy lotnicze, amerykański pilot Edmund Graves wykonując akrobacje lotnicze przecenił możliwości samolotu i wykonując jeden z manewrów doprowadził do złamania skrzydła w wyniku czego samolot runął na pałac. Doszło do eksplozji zbiorników z paliwem, które doszczętnie zniszczyły dach, a górne piętra spłonęły[6]. Odbudowa gmachu trwała z przerwami do 1931, Potoccy byli posiadaczami pałacu do wkroczenia Armii Czerwonej do Lwowa. Podczas okupacji hitlerowskiej sale pałacu przeznaczono na miejsce wystaw o charakterze propagandowym, które przywożono z Drezna m.in. „Tyfus plamisty i jego zwalczanie”, „Światowa zaraza żydowska”[7]. Dzięki temu budynek przetrwał okres II wojny światowej bez uszkodzeń, w 1945 władze radzieckie przekazały go w użytkowanie Instytutowi Geologii i Geochemii Minerałów Palnych. W 1972 w pałacu postanowiono ulokować urząd ewidencji stanu cywilnego, ale jego stan techniczny sprawił, że poddano go dwuletniemu remontowi. W 1980 zniszczono część ogrodu podczas prac nad budową szybkiego tramwaju, którą ostatecznie przerwano. Uzyskanie przez Ukrainę niepodległości początkowo nie wpłynęło na zmianę przeznaczenia budynku. W 1996 w południowej części ogrodu wybudowano obiekt wystawienniczy nazwany Lwowskim Pałacem Sztuki. Jego projektant Wasyl Kamenszczyk w dowolny sposób nawiązał do mansardowego dachu pałacu, obecnie mieści się tam galeria sztuki współczesnej i sala konferencyjna. W latach 2001–2002 przeprowadzono gruntowny remont wnętrz pałacowych, którymi kierował również Wasyl Kamenszczyk[8], obecnie mieści się tam Lwowska Galeria Sztuki, reprezentacyjna część jest lwowską rezydencją prezydenta Ukrainy[9].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim przyjęty na 111. posiedzeniu KSNG.
  2. Matwijów M. (opr.), Sprawozdanie "Archiwa, biblioteki i muzea lwowskie" z 1940 r., Rocznik Lwowski, t. 5, 1997–1998, s. 76. ISSN 1230-0829
  3. redPor: We Lwowie skończy się remont Pałacu Potockich. gazeta.pl, 2001-11-01. [dostęp 2014-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-05)]. (pol.).
  4. Roman Marcinek "Kresy-Lwów" Wydawnictwo Kluszczyński s. 45 ISBN 978-83-11-12432-5
  5. Jacek Tokarski "Lwów i okolice - przewodnik Pascala" Wydawnictwo Pascal Bielsko-Biała 2005 s. 179 ISBN 83-7304-403-5
  6. Leszek Wątróbski "Amerykańscy lotnicy na Cmentarzu Orląt" Dziennik Związkowy 9 listopada 2012
  7. Roman Marcinek "Kresy-Lwów" op. cit.
  8. Pałac Potockich we Lwowie, Wprost 1 listopada 2011
  9. Pałac Potockich, ABC Ukraina

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]