Przejdź do zawartości

Kapuściany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kapuściany
Ilustracja
Fragment pałacu zbudowanego przez Ignacego Szczeniowskiego
Państwo

 Ukraina

Obwód

 winnicki

Rejon

hajsyński

Wysokość

242 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


2061

Nr kierunkowy

+380 4343

Kod pocztowy

24332

Położenie na mapie obwodu winnickiego
Mapa konturowa obwodu winnickiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kapuściany”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Kapuściany”
Ziemia48°31′57″N 29°01′43″E/48,532500 29,028611

Kapuściany[1] (ukr. Капустяни[2]) – wieś na Ukrainie w rejonie hajsyńskim, obwodu winnickiego, na wschodnim Podolu.

W czasach I Rzeczypospolitej wieś leżała w województwie bracławskim w prowincji małopolskiej Korony Królestwa Polskiego. Wieś należała do wojewody sandomierskiego i lubelskiego Jana Tarły[3]. W 1789 była prywatną wsią należącą do Potockich[4]. Odpadła od Polski w wyniku II rozbioru[5]. Pod zaborami należała do Szczeniowskich[1].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Pałac Szczeniowskich na starej fotografii
  • zamek istniejący w XVI w. własność Czerlenkowskich
  • stary pałac nad Bohem, w części w ruinie, z dwiema okrągłymi wieżami, z czworobocznym kasztelem od zachodu. Własność Tytusa Szczeniowskiego[6].
  • piętrowy pałac wybudowany pod koniec XIX w. w stylu angielskiego gotyku (neogotyckim) przez Ignacego Szczeniowskiego[7] według projektu architekta Szille z Kijowa. Posiadał portyk z wieżą nad wejściem. Skrzydła niższe kryte dachem czterospadowym[6]. Majątek Kapuściany należał do Szczeniowskich.

Urodzeni

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kapuściany (1), wł. Szczeniowskich, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 826.
  2. Kapuściany na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
  3. Wiesław Bondyra, Dobra ziemskie Tarłów w Małopolsce w czasach saskich, w: Tarłowie. Z dziejów kulturalnych, gospodarczych i politycznych rodu, Janowiec 2009, s. 52.
  4. Мykoła Krykun, Воєводства Правобережної України у XVI-XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 522
  5. Zygmunt Gloger Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Województwo Bracławskie.
  6. a b Antoni Urbański: Podzwonne na zgliszczach Litwy i Rusi, (II cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1928, s. 34.
  7. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 154-155, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).