Przejdź do zawartości

Monastyryszcze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monastyryszcze
Монастирище
ilustracja
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 czerkaski

Rejon

humański

Wysokość

242 m n.p.m.

Populacja (2017)
• liczba ludności


8851[1]

Nr kierunkowy

+380 4746

Kod pocztowy

19100-19109

Położenie na mapie obwodu czerkaskiego
Mapa konturowa obwodu czerkaskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Monastyryszcze”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Monastyryszcze”
Ziemia48°59′24″N 29°48′04″E/48,990000 29,801111

Monastyryszcze (ukr. Монастирище, pol. hist. Monasterzyska) – miasto na Ukrainie w obwodzie czerkaskim, w rejonie humańskim.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1642 Aleksander Bębnowski herbu Odrowąż wraz ze żoną Jadwigą z Jankowskich procesował ks. Wiśniowieckich o odebranie im dzierżawy Monastyryszcz w województwie kijowskim[2].

Miasto zostało w 1768 objęte koliszczyzną. Kozacy i ruskie chłopstwo współdziałając ze sobą ograbiło tutejszy kościół, plebanię i zabudowania folwarczne[3].

Siedziba dawnej gminy Monasterzyska(inne języki) w powiecie lipowieckim w guberni kijowskiej.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w sierpniu 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1600 osób. 29 maja 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali[4].

W 1989 liczyło 16 359 mieszkańców[5].

W 2013 liczyło 9040 mieszkańców[6].

Pałac

[edytuj | edytuj kod]
Pałac Podoskich na rysunku Napoleona Ordy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Чисельність наявного населення України на 2017 року. Державна служба статистики України. Київ, 2017. стор.77.
  2. Adam Boniecki: Herbarz polski: wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich. Cz. 1. T. 1. Warszawa: Warszawskie Towarzystwo Akcyjne S. Orgelbranda S[yn]ów, 1899, s. 177.
  3. Władysław Andrzej Serczyk, „Koliszczyzna”, Kraków 1968, s. 161.
  4. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1547.
  5. Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу.
  6. Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
  7. Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 205–210, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]