145 Pułk Piechoty (1939)

145 Pułk Piechoty
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk Józef Marcickiewicz
	Działania zbrojne
	kampania wrześniowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	44 Dywizja Piechoty

145 Pułk Piechoty (145 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego.

Formowanie jednostki

145 pp nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego. Był jednostką mobilizowaną dla rezerwowej 44 Dywizji Piechoty^[1].

Zgodnie planem mobilizacyjnym „W” 145 pp był mobilizowany II rzucie mobilizacji powszechnej na obszarze Okręgu Korpusu Nr IV. Jednostkami mobilizującymi były: 10 pułk piechoty w Łowiczu, 18 pułk piechoty w Skierniewicach, 28 pułk piechoty w Łodzi i 37 pułk piechoty w Kutnie^[2]. Dowódcy wymienionych wyżej pułków piechoty byli odpowiedzialni za przygotowanie i przeprowadzenie mobilizacji:

10 pp – dowództwa 145 pp, organów kwatermistrzowskich jednostek pozabatalionowych 145 pp, kompanii gospodarczej 145 pp, kompanii zwiadowczej 145 pp, kompanii przeciwpancernej typ II 145 pp, plutonu łączności 145 pp, plutonu pionierów 145 pp i plutonu przeciwgazowego 145 pp^[3], wszystkie pododdziały i dowództwo pułku miały zostać zmobilizowane w terminie X+3,
18 pp – I baonu 145 pp, miał zostać zmobilizowany w terminie X+4^[4],
28 pp – III baonu 145 pp, miał zostać zmobilizowany w terminie X+3^[5],
37 pp – II baonu 145 pp, miał zostać zmobilizowany w terminie X+3^[6].

145 pp w kampanii wrześniowej

Działania bojowe pułku

I batalion 145 pp

Batalion został zmobilizowany zgodnie ze planem, 5 września osiągnął gotowość marszową. Zgodnie z rozkazem organizacyjnym nr 1 Ministra Spraw Wojskowych gen. dyw. Tadeusza Kasprzyckiego z dnia 3 września 1939, wymaszerował ze Skierniewic 6 września. Marsz prowadził wraz ze zmobilizowanymi w Skierniewicach dywizyjnymi pododdziałami: 44 samodzielną kompanią km i broni towarzyszącej i 44 kompanią kolarzy. Początkowo kierowano się do miejsca koncentracji 44 DP rez. w okolicach Sochaczewa. Batalion dotarł w okolice Łowicza 7 września tam dołączył do pododdziałów 145 pp i wszedł w podporządkowanie dowódcy 145 pp ppłk Marcickiewicza. Dołączył jeszcze sformowany w Łodzi III batalion. Następnie w składzie macierzystego pułku podjął marsz w kierunku Warszawy^[7]. Podczas marszu prowadził potyczki z niemieckimi podjazdami zmotoryzowanymi i grupami dywersantów niemieckich. Wobec fiaska obrony linii rzeki Wisły, I/145 pp wraz z innymi pododdziałami 145 pp wycofał się do Warszawy i uczestniczył w jej obronie^[8]. Batalion w obronie Warszawy prowadził działania bojowe na pododcinku Południowym, odcinka Warszawa-Wschód (Praga), początkowo przez dwa dni w I linii obrony, następnie jako odwód pododcinka^[9].

Organizacja wojenna i obsada personalna

Osobny artykuł: Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP.

Organizacja wojenna i obsada personalna 145 pp we wrześniu 1939^[10]^[11]

dowódca pułku – ppłk piech. Józef Marcickiewicz
I adiutant – por. Klemens Zakrzewski
kwatermistrz – kpt. piech. Kazimierz Stefan Szul
dowódca kompanii zwiadu – por. Józef Tymoteusz Kraśniewski
dowódca plutonu pionierów – ppor. rez. Józef Lech Zajączkiewicz
dowódca plutonu przeciwgazowego – ppor. rez. Juliusz Staiński
dowódca I batalionu – kpt. adm. (piech.) Bolesław Józef Blockus
adiutant – ppor. rez. Tadeusz Stanisław Fangrat
oficer łączności – ppor. rez. Aleksander Satkowski
dowódca 1 kompanii – por. Tadeusz Sylwester Łańcucki
dowódca 2 kompanii – por. rez. Stanisław Korliński
dowódca 3 kompanii – por. Jan Jarmurzyński
dowódca 1 kompanii ckm – por. Bronisław Malinowski
dowódca II batalionu – ppłk piech. Jan Korkiewicz
dowódca 4 kompanii – kpt. piech. Henryk Leon Machnowski
dowódca III batalionu – ppłk piech. Ludwik Smolarz

Uwagi

Przypisy

↑ Jarno 2001 ↓, s. 343-344.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53, 64, 76, 89, 1163.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 64.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 76.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 89.
↑ Wesołowski (red.) i 1/2015 ↓, s. 212.
↑ Krysiak 2018 ↓, s. 287-288.
↑ Wesołowski (red.) i 1/2015 ↓, s. 361.
↑ Jarno 2001 ↓, s. 345.
↑ Głowacki 1985 ↓, s. 332, 333.

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
Andrzej Krysiak: Skierniewicki 18 Pułk Piechoty 1918-1939. Skierniewice: Miejska Biblioteka Publiczna im. Władysława Stanisława Reymonta w Skierniewicach, 2018. ISBN 978-83-61286-15-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Andrzej Wesołowski (red.): Praga 1939 część 1. Grochów-Saska Kępa 1-16 września. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon, Centralne Archiwum Wojskowe, 2015. ISBN 978-83-64475-28-3.
Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].

[CITEREFJarno2001343-344-1] Jarno 2001 ↓, s. 343-344.

[CITEREFRybkaStepan201053,_64,_76,_89,_1163-2] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53, 64, 76, 89, 1163.

[CITEREFRybkaStepan201053-3] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 53.

[CITEREFRybkaStepan201064-4] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 64.

[CITEREFRybkaStepan201076-5] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 76.

[CITEREFRybkaStepan201089-6] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 89.

[CITEREFWesołowski_(red.)1/2015212-7] Wesołowski (red.) i 1/2015 ↓, s. 212.

[CITEREFKrysiak2018287-288-8] Krysiak 2018 ↓, s. 287-288.

[CITEREFWesołowski_(red.)1/2015361-9] Wesołowski (red.) i 1/2015 ↓, s. 361.

[CITEREFJarno2001345-10] Jarno 2001 ↓, s. 345.

[CITEREFGłowacki1985332,_333-11] Głowacki 1985 ↓, s. 332, 333.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Rodowód	Polska Siła Zbrojna Armia Polska we Francji Armia Wielkopolska Legiony Polskie Samoobrona Litwy i Białorusi Wojsko Litwy Środkowej Wojsko Polskie na Wschodzie
Naczelne władze wojskowe	Naczelnik Państwa (1918–1922) Prezydent RP (1922–1939) Naczelne Dowództwo WP Ministerstwo Spraw Wojskowych Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych Sztab Generalny (Główny) Kwatera Główna Naczelnego Wodza
Rodzaje sił zbrojnych	Wojsko Marynarka Wojenna
Formacje	Wojska Wartownicze i Etapowe (1919–1921) Korpus Ochrony Pogranicza (1924–1939) Obrona Narodowa (1937–1939)
Bronie	Piechota Kawaleria Artyleria Bronie pancerne (1937–1939) Lotnictwo Saperzy Wojska Kolejowe (do 1928) Wojska Samochodowe (do 1937) Tabory Żandarmeria
Służby	duszpasterska geograficzna intendentury inżynieryjno-saperska kolejowa remontu sprawiedliwości zdrowia weterynarii uzbrojenia lotnictwa żeglugi śródlądowej łączności etapowa jeniecka poborowa
WP w 1939	OdeB pokojowe Plan mob. „W” Mobilizacja OdeB wojenne Kampania wrześniowa Plan „Zachód” Plan „Wschód”
Inne	Bunt Żeligowskiego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Centrum Wyszkolenia Saperów Centrum Wyszkolenia Łączności Centrum Wyszkolenia Żandarmerii Centrum Wyższych Studiów Wojskowych Fundusz Obrony Narodowej Główny Urząd Zaopatrywania Armii Instytut Wojskowo-Techniczny Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Oficerska Szkoła Topografów Placówki dyplomatyczne Wojska Polskiego II RP Rada Wojenna Rada Wojskowa Wojna polsko-bolszewicka Wojskowa Komisja Ustawodawcza Wyższa Szkoła Wojenna