Nakajima AT-2
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
Samolot pasażersko-transportowy |
Konstrukcja |
Prawie całkowicie metalowa (jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem) |
Załoga |
3 osoby |
Historia | |
Data oblotu |
12 września 1936 |
Lata produkcji |
AT-2: 1937–1940 Ki-34 i L1N1: 1937–1942 |
Wycofanie ze służby |
1945 |
Liczba egz. |
AT-2: 32 Ki-34 i L1N1: 318 |
Dane techniczne | |
Napęd |
2 Nakajima Kotobuki 2-1 (580 KM) lub 2 Nakajima Ha-1b (710 KM) lub 2 Nakajima Kotobuki 41 (710 KM) |
Wymiary | |
Rozpiętość |
19,916 m |
Długość kadłuba |
15,3 m |
Wysokość |
4,15 m |
Powierzchnia nośna |
49,2 m² |
Masa | |
Własna |
3500 kg |
Startowa |
do 5250 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
360 km/h |
Prędkość przelotowa |
310 km/h |
Pułap |
7000 m |
Zasięg |
1200 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
8 | |
Użytkownicy | |
AT-2: Greater Japan Air Lines Company,
Manchurian Airlines Company Ki-34 i L1N1: Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej |
Nakajima AT-2 – japoński lekki samolot transportowo-pasażerski z okresu przedwojennego i II wojny światowej. Samolot powstał jak lekki samolot pasażerski noszący oznaczenie AT-2, w 1937 został przyjęty na służbę przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej jako Ki-34, w późniejszym czasie służył także w Siłach Powietrznych Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem L1N1. W czasie wojny znany był także pod amerykańską nazwą Thora.
Tło historyczne
[edytuj | edytuj kod]W 1934 zakłady Nakajima zakupiły licencję na produkcję samolotu transportowego Douglas DC-2[1]. Rok później w Nakajimie rozpoczęto prace projektowane nad nowym, mniejszym samolotem pasażersko-transportowym do użycia na krótkich trasach[1]. Nowy samolot otrzymał oznaczenia Nakajima Aerial Transport No. 1 (AT-1), pracami projektowymi kierował inżynier Akegawa, a konstrukcja samolotu bazowała na wcześniejszych maszynach takich jak Douglas DC-2, Northrop Delta i General Aviation GA-43[1].
Jeszcze w czasie prac projektowych dokonano poważnych modyfikacji w konstrukcji samolotu i otrzymał on nowe oznaczenie AT-2 (w tej wersji litera „A” nie oznaczała już słowa aerial ale była inicjałem nazwiska głównego konstruktora Akegawy[1]. Prototyp został ukończony w 1936[1].
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Nakajima AT-2 był lekkim samolotem pasażersko-transportowym[2]. Samolot miał konstrukcję prawie całkowicie metalową, jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem[2]. AT-2 miał układ dolnopłatu[2]. Prototyp napędzany był dwoma dziewięciocylindrowymi chłodzonymi powietrzem silnikami gwiazdowymi typu Nakajima Kotobuki 2-1 o mocy 580 KM każdy[2]. Wersje produkcyjne samolotu napędzane było silnikami Nakajima Ha-1b lub Nakajima Kotobuki 41 o mocy 710 KM przy starcie i 780 KM na wysokości 2800 metrów[2]. Prototyp miał dwupłatowe, drewniane śmigła o stałym skoku, samoloty produkcyjne miały drewniane, dwupłatowe śmigła o zmiennym skoku[2].
Załogę samolotu stanowiły trzy osoby, mógł on przewozić do ośmiu pasażerów[2].
Roziętość skrzydeł samolotu wynosiła 19,916 metrów, długość kadłuba 15,3 metrów, a jego wysokość 4,15 metrów[2]. Powierzchnia nośna skrzydeł wynosiła 49,2 metry kwadratowe[2]. Masa własna wynosiła 3500 kilogramów, masa startowa wynosiła do 5250 kilogramów[2].
Prędkość maksymalna na wysokości 3360 metrów wynosiła 360 km/h, a prędkość przelotowa 310 km/h[2]. Pułap operacyjny wynosił 7000 metrów, a zasięg do 1200 kilometrów[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]AT-2
[edytuj | edytuj kod]Prototyp został ukończony w 1936, jego pierwszy lot odbył się 12 września[1]. Samolot był oblatywany przez pilotów linii lotniczych Japan Air Transport Company, Manchurian Airlines Company, a także przez pilotów producenta i dwóch pilotów wojskowych[1]. Samolot został oceniony bardzo pozytywnie, jedyne problemy odkryte w czasie jego oblatywania dotyczyły chłodzenia silników i problemów z chowanym podwoziem[1]. Odkryte w prototypie problemy zostały poprawione w wersji produkcyjnej samolotu[1].
W latach 1937–1940 zbudowano łącznie 32 samoloty w tej wersji dla linii lotniczych Greater Japan Air Lines Company (Dai Nippon Koku KK) i Manchurian Airlines Company gdzie służyły do końca wojny[1].
Ki-34 i L1N1
[edytuj | edytuj kod]W 1937 samolot został przyjęty do służby przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej gdzie otrzymał nazwę Samolot Transportowy Armii Model 97 i oznaczenia Ki-34[1]. W siłach powietrznych Armii służył jako samolot komunikacyjny i do przewozu spadochroniarzy[1]. W tej wersji samolot nieco różnił się od wersji cywilnej, otrzymał inne, bardziej aerodynamiczne owiewki silników[1]. W latach 1937–1940 w zakładach Nakajimy w Ota zbudowano 19 samolotów tego typu, a w latach 1939-42 w zakładach Tachikawa Hikoki w Tachikawa zbudowano 299 samolotów w tej wersji.
Część samolotów została przekazana siłom powietrznym Marynarki gdzie otrzymały nazwę Samolot Transportowy Armii Typu AT-2 i oznaczenia L1N1[2].
Samoloty służyły do końca wojny, w czasie wojny znane były także pod amerykańską nazwą Thora[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.