Przejdź do zawartości

Nakajima AT-2

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nakajima AT-2
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Japonia

Producent

Nakajima

Typ

Samolot pasażersko-transportowy

Konstrukcja

Prawie całkowicie metalowa (jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem)

Załoga

3 osoby

Historia
Data oblotu

12 września 1936

Lata produkcji

AT-2: 1937–1940 Ki-34 i L1N1: 1937–1942

Wycofanie ze służby

1945

Liczba egz.

AT-2: 32 Ki-34 i L1N1: 318

Dane techniczne
Napęd

2 Nakajima Kotobuki 2-1 (580 KM) lub 2 Nakajima Ha-1b (710 KM) lub 2 Nakajima Kotobuki 41 (710 KM)

Wymiary
Rozpiętość

19,916 m

Długość kadłuba

15,3 m

Wysokość

4,15 m

Powierzchnia nośna

49,2 m²

Masa
Własna

3500 kg

Startowa

do 5250 kg

Osiągi
Prędkość maks.

360 km/h

Prędkość przelotowa

310 km/h

Pułap

7000 m

Zasięg

1200 km

Dane operacyjne
Liczba miejsc
8
Użytkownicy
AT-2: Greater Japan Air Lines Company,

Manchurian Airlines Company

Ki-34 i L1N1: Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej

Nakajima AT-2 – japoński lekki samolot transportowo-pasażerski z okresu przedwojennego i II wojny światowej. Samolot powstał jak lekki samolot pasażerski noszący oznaczenie AT-2, w 1937 został przyjęty na służbę przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej jako Ki-34, w późniejszym czasie służył także w Siłach Powietrznych Cesarskiej Marynarki Wojennej pod oznaczeniem L1N1. W czasie wojny znany był także pod amerykańską nazwą Thora.

Tło historyczne

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 zakłady Nakajima zakupiły licencję na produkcję samolotu transportowego Douglas DC-2[1]. Rok później w Nakajimie rozpoczęto prace projektowane nad nowym, mniejszym samolotem pasażersko-transportowym do użycia na krótkich trasach[1]. Nowy samolot otrzymał oznaczenia Nakajima Aerial Transport No. 1 (AT-1), pracami projektowymi kierował inżynier Akegawa, a konstrukcja samolotu bazowała na wcześniejszych maszynach takich jak Douglas DC-2, Northrop Delta i General Aviation GA-43[1].

Jeszcze w czasie prac projektowych dokonano poważnych modyfikacji w konstrukcji samolotu i otrzymał on nowe oznaczenie AT-2 (w tej wersji litera „A” nie oznaczała już słowa aerial ale była inicjałem nazwiska głównego konstruktora Akegawy[1]. Prototyp został ukończony w 1936[1].

Opis konstrukcji

[edytuj | edytuj kod]

Nakajima AT-2 był lekkim samolotem pasażersko-transportowym[2]. Samolot miał konstrukcję prawie całkowicie metalową, jedynie powierzchnie sterowe kryte były płótnem[2]. AT-2 miał układ dolnopłatu[2]. Prototyp napędzany był dwoma dziewięciocylindrowymi chłodzonymi powietrzem silnikami gwiazdowymi typu Nakajima Kotobuki 2-1 o mocy 580 KM każdy[2]. Wersje produkcyjne samolotu napędzane było silnikami Nakajima Ha-1b lub Nakajima Kotobuki 41 o mocy 710 KM przy starcie i 780 KM na wysokości 2800 metrów[2]. Prototyp miał dwupłatowe, drewniane śmigła o stałym skoku, samoloty produkcyjne miały drewniane, dwupłatowe śmigła o zmiennym skoku[2].

Załogę samolotu stanowiły trzy osoby, mógł on przewozić do ośmiu pasażerów[2].

Roziętość skrzydeł samolotu wynosiła 19,916 metrów, długość kadłuba 15,3 metrów, a jego wysokość 4,15 metrów[2]. Powierzchnia nośna skrzydeł wynosiła 49,2 metry kwadratowe[2]. Masa własna wynosiła 3500 kilogramów, masa startowa wynosiła do 5250 kilogramów[2].

Prędkość maksymalna na wysokości 3360 metrów wynosiła 360 km/h, a prędkość przelotowa 310 km/h[2]. Pułap operacyjny wynosił 7000 metrów, a zasięg do 1200 kilometrów[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Prototyp został ukończony w 1936, jego pierwszy lot odbył się 12 września[1]. Samolot był oblatywany przez pilotów linii lotniczych Japan Air Transport Company, Manchurian Airlines Company, a także przez pilotów producenta i dwóch pilotów wojskowych[1]. Samolot został oceniony bardzo pozytywnie, jedyne problemy odkryte w czasie jego oblatywania dotyczyły chłodzenia silników i problemów z chowanym podwoziem[1]. Odkryte w prototypie problemy zostały poprawione w wersji produkcyjnej samolotu[1].

W latach 1937–1940 zbudowano łącznie 32 samoloty w tej wersji dla linii lotniczych Greater Japan Air Lines Company (Dai Nippon Koku KK) i Manchurian Airlines Company gdzie służyły do końca wojny[1].

Ki-34 i L1N1

[edytuj | edytuj kod]

W 1937 samolot został przyjęty do służby przez Siły Powietrzne Cesarskiej Armii Japońskiej gdzie otrzymał nazwę Samolot Transportowy Armii Model 97 i oznaczenia Ki-34[1]. W siłach powietrznych Armii służył jako samolot komunikacyjny i do przewozu spadochroniarzy[1]. W tej wersji samolot nieco różnił się od wersji cywilnej, otrzymał inne, bardziej aerodynamiczne owiewki silników[1]. W latach 1937–1940 w zakładach Nakajimy w Ota zbudowano 19 samolotów tego typu, a w latach 1939-42 w zakładach Tachikawa Hikoki w Tachikawa zbudowano 299 samolotów w tej wersji.

Część samolotów została przekazana siłom powietrznym Marynarki gdzie otrzymały nazwę Samolot Transportowy Armii Typu AT-2 i oznaczenia L1N1[2].

Samoloty służyły do końca wojny, w czasie wojny znane były także pod amerykańską nazwą Thora[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 204.
  2. a b c d e f g h i j k l m n René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. s. 205.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]