Przejdź do zawartości

Ożarów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ożarów
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ożarów z lotu ptaka
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Data założenia

1569

Prawa miejskie

1569–1870, 1988

Burmistrz

Piotr Ślęzak

Powierzchnia

7,79 km²

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


4594[1][2]
589,7 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 15

Kod pocztowy

27-530

Tablice rejestracyjne

TOP

Położenie na mapie gminy Ożarów
Mapa konturowa gminy Ożarów, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Położenie na mapie powiatu opatowskiego
Mapa konturowa powiatu opatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ożarów”
Ziemia50°53′27″N 21°40′04″E/50,890833 21,667778
TERC (TERYT)

2606054

SIMC

0980777

Urząd miejski
ul. Stodolna 1
27-530 Ożarów
Strona internetowa
BIP
Plac Wolności
Panorama miasta ze wzgórza kościelnego

Ożarów – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Ożarów. Prawa miejskie w latach 1569–1869 i ponownie od 1988. W latach 1975–1998 Ożarów administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Ożarów liczył 4594 mieszkańców[1]. Herbem Ożarowa jest herb szlachecki Rawa, którym pieczętował się m.in. ród hrabiów Ożarowskich.

Główny zakład przemysłowy, Grupa Ożarów SA, zajmuje się produkcją cementu i masy bitumicznej.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto położone jest we wschodniej części województwa świętokrzyskiego, w powiecie opatowskim, około piętnastu kilometrów na zachód od Wisły.

W Ożarowie krzyżuje się droga krajowa 79 (WarszawaSandomierzBytom) z drogą wojewódzką 755 (Ostrowiec ŚwiętokrzyskiKosin).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Ożarów został założony w 1569 przez Józefa Ożarowskiego na terenach wsi Wyszmontów. Prawa miejskie zostały nadane miastu przez króla Zygmunta Augusta.

Dzięki korzystnemu położeniu na skrzyżowaniu dróg handlowych w Ożarowie rozwijały się handel i rzemiosło. W XVII i XVIII wieku miasto było ważnym ośrodkiem protestanckim. W 1628 roku w Ożarowie odbył się kalwiński synod prowincjonalny.

W roku 1628 wybuchł spór o kościół pomiędzy ożarowskimi katolikami i kalwinami. Pomimo poparcia, jakiego udzielili stronie kalwińskiej ówcześni właściciele miasta, rodzina Ożarowskich, spór zakończył się przejęciem świątyni przez katolików.

W 1767 roku wielki pożar zniszczył centrum miasta, które zostało później odbudowane w innym miejscu. Dawne śródmieście znajdowało się w okolicach obecnej ulicy Kolejowej.

W 1869 roku, podobnie jak wiele innych miast w zaborze rosyjskim, Ożarów utracił prawa miejskie.

W czasie rewolucji 1905 roku Ożarów znalazł się w granicach tzw. Republiki Ostrowieckiej. W grudniu 1907 roku w potyczce z rosyjskimi dragonami zginęło tutaj trzech bojowców PPS[3].

W 1915 w mieście przebywał Józef Piłsudski. 25 maja 1915 do miasta wkroczyła I Brygada Legionów Polskich. Pod Ożarowem doszło do potyczki z oddziałami rosyjskimi, które zostały zmuszone do opuszczenia miejscowości. Wycofujący się Rosjanie doszczętnie spalili Ożarów. Odbudowa trwała w latach 1916–1920.

Od stycznia do października 1942 roku istniało w Ożarowie getto, w którym przebywali Żydzi z Ożarowa, Radomia, Włocławka, a także grupa Żydów z Wiednia. Liczyło ono przeciętnie 4,5 tys. mieszkańców. Jesienią 1942 roku Żydzi wywiezieni zostali do obozu zagłady w Treblince, gdzie najprawdopodobniej wszyscy zostali zamordowani[4][5]. Ożarów stracił blisko 70% swoich mieszkańców.

W 1972 rozpoczęła się w Ożarowie budowa cementowni. Powstanie dużego zakładu przemysłowego dało miasteczku impuls do szybkiego rozwoju. Pozwoliło to odzyskać prawa miejskie w 1988. Ożarów stał się na powrót miastem, na podstawie uchwały Rady Państwa z 18 grudnia 1987[6]. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku ożarowska cementownia została kupiona przez irlandzki koncern CRH.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Według danych GUS z 1 stycznia 2013 r., Ożarów miał 4760 mieszkańców, co przy powierzchni 779 hektarów dawało gęstość zaludnienia 611 osób na kilometr kwadratowy[7].

  • Piramida wieku mieszkańców Ożarowa w 2014 roku[1].


Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Kościół św. Stanisława
Wnętrze zabytkowej kapliczki przy ul. Mickiewicza
Część cmentarza żydowskiego w Ożarowie
Do rejestru zabytków nieruchomych wpisany został przykościelny cmentarz z kaplicą grobową Karskich z I połowy XIX w. oraz drewniana dzwonnica (nr rej.: A.550/1-3 z 30.05.1972, z 16.06.1977 i z 13.06.1988)[8].
  • Kaplica z początku XIX wieku, znajdująca się przy ulicy Mickiewicza, postawiona w akcie dziękczynienia za ocalenie miasta od zarazy.
  • Cmentarz żydowski z XVII wieku – zachowało się w nim w całości okołu stu macew, z XIX i początku XX wieku, oraz około dwustu kolejnych uszkodzonych lub szczątkowych; (nr rej.: A.552 z 23.07.1982)[8].
  • Cmentarz parafialny (nr rej.: A.551 z 13.06.1988)[8].

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]

Ludzie związani z Ożarowem‎ ‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Ożarowem‎‎‎.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Ożarów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  2. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  3. http://www.ozarow.pl/index.php?id=11 Strona internetowa Gminy Ożarów. Historia Miasta Ożarów.
  4. Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich, 1939–1945 : informator encyklopedyczny, red. Czesław Pilichowski.
  5. http://www.kirkuty.xip.pl/ozarow.htm Strona poświęcona cmentarzom żydowskim.
  6. Uchwała Rady Państwa z dnia 18 grudnia 1987 r. w sprawie utworzenia miasta Ożarów w województwie tarnobrzeskim. (M.P. z 1987 r. nr 38, poz. 329).
  7. l, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r. [online] [dostęp 2016-08-29].
  8. a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 39 [dostęp 2015-12-14].
  9. Skarb - Alit Ożarów [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-08-25].
  10. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-18].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]