Riccardo Patrese

Riccardo Patrese

Riccardo Patrese w 1991 roku
Państwo	Włochy
Data i miejsce urodzenia	17 kwietnia 1954 Padwa
Sukcesy
1976: Europejska Formuła 3 1976: Włoska Formuła 3 1989: Formuła 1 1991: Formuła 1 1992: Formuła 1 1989–2008: Rekord największej liczby startów w Grand Prix Formuły 1
Strona internetowa

Riccardo Patrese jako kierowca Alfy Romeo w sezonie 1985

Patrese za kierownicą Williamsa podczas GP Monako w 1991 roku

Riccardo Patrese (ur. 17 kwietnia 1954 w Padwie) – włoski kierowca wyścigowy startujący w Formule 1 w latach 1977-1993. Wystartował w 256 wyścigach o Grand Prix Formuły 1, co do 2008 roku czyniło go najbardziej doświadczonym kierowcą w historii tej serii wyścigowej.

Kariera w Formule 1

Shadow, Arrows

Patrese w Formule 1 zadebiutował podczas Grand Prix Monako 1977 w zespole Shadow Racing Cars. Pod koniec sezonu kilku pracowników opuściło Shadow celem założenia własnego zespołu - Arrows. Patrese odszedł razem z nimi i już w drugim wyścigu w barwach nowego zespołu (Grand Prix RPA 1978) był bliski odniesienia zwycięstwa, lecz musiał wycofać się na 15 okrążeń przed końcem z powodu usterki silnika. W końcowej części sezonu, podczas GP Włoch, Patrese i kilku innych kierowców (m.in. James Hunt) brali udział w karambolu na starcie do wyścigu. W wyniku odniesionych w nim obrażeń śmierć poniósł Ronnie Peterson. Pomimo tego, iż Patrese oficjalnie nie był uważany za winowajcę tego wypadku, James Hunt podjął oskarżające go działania, które przyczyniły się do jego niedopuszczenia do kolejnego wyścigu. Telewizyjne nagrania sugerowały, że to Hunt był odpowiedzialny za spowodowanie karambolu, lecz on sam nigdy tego nie przyznał i kontynuował krytykę Riccarda nawet po zakończeniu kariery, gdy pracował jako komentator dla brytyjskiej telewizji BBC.

Brabham

W 1982 roku Patrese przeszedł do zespołu Brabham i w jego barwach odniósł swoje pierwsze zwycięstwo podczas tegorocznego Grand Prix Monako po tym, jak dwaj liderzy - Didier Pironi i Andrea de Cesaris musieli wycofać się z wyścigu z powodu braku paliwa. Drugie zwycięstwo odniósł podczas ostatniego wyścigu sezonu 1983, Grand Prix RPA. W tym roku ponadto był bliski zwycięstwa w GP San Marino, gdzie rozbił się będąc liderem wyścigu. W klasyfikacji generalnej sezonu uzyskał 9. miejsce, a jego zespołowy partner, Nelson Piquet, zdobył swój drugi tytuł Mistrza Świata.

Alfa Romeo

W sezonach 1984-1985 Riccardo bez większych sukcesów reprezentował barwy zespołu Alfa Romeo - przez ten okres zdobył jedynie 8 punktów (wszystkie w sezonie 1984) i 3. miejsce w GP Włoch 1984.

Powrót do Brabhama

W 1986 roku Patrese powrócił do Brabhama. Pomimo posiadania silnika BMW, który był uważany za najmocniejszy wśród całej stawki konstruktorów, zespół nie był już tak silny jak we wcześniejszych sezonach. Patrese przez 2 lata pobytu w Brabhamie zdołał zdobyć tylko 8 punktów, lecz nigdy publicznie nie krytykował zespołu za słabą postawę.

Williams

Pod koniec sezonu 1987 Riccardo dostał szansę startu w barwach Williamsa po tym, jak kierowca zespołu, Nigel Mansell doznał urazu w kwalifikacjach do GP Japonii. Z pomocą właściciela Brabhama, Berniego Ecclestone'a Patrese zastąpił Mansella w ostatnim wyścigu sezonu w Australii. Swoją jazdą wywarł dobre wrażenie na szefostwie Williamsa, dzięki czemu w kolejnym sezonie został ich etatowym kierowcą. Pierwszy rok w nowym zespole nie przyniósł większych sukcesów za sprawą słabych silników Judd bez doładowania. W kolejnym sezonie Williams zmienił dostawcę silników na Renault, dzięki czemu Patrese i jego zespołowy partner, Thierry Boutsen byli już w stanie walczyć o zwycięstwa. Boutsen zwyciężył w tym roku w dwóch wyścigach i zajął 5. miejsce w klasyfikacji kierowców. Patrese wykazał się równiejszą jazdą, dzięki której (pomimo braku zwycięstw) sezon ukończył na 3. miejscu.

Pierwsze zwycięstwo w barwach Williamsa zdobył w GP San Marino w 1990 roku. Kolejne trzy odniósł w Meksyku i Portugalii (oba w 1991 r.) oraz w Japonii w sezonie 1992. Kolejne zwycięstwo mógł odnieść w GP Francji, lecz oddał prowadzenie w wyścigu na rzecz lidera Williamsa, Nigela Mansella.

Benetton

Pod koniec sezonu 1992 trzech kierowców prowadziło rozmowy z Williamsem na temat angażu w zespole - Nigel Mansell, Ayrton Senna oraz Alain Prost. Pozycja Riccarda została zagrożona, co spowodowało, że podpisał umowę z Benettonem. W swym ostatnim sezonie w Formule 1 jeździł u boku Michaela Schumachera. W klasyfikacji kierowców zajął 5. miejsce (dwa wyścigi ukończył na podium). Benetton nie przedłużył umowy na kolejne lata i w związku z tym, iż większość zespołów miała już kierowców na sezon 1994, Patrese zakończył swoją karierę.

Riccardo Patrese nosił miano najbardziej doświadczonego kierowcy w historii Formuły 1 od 1989 roku, kiedy to pobił poprzedni rekord (176 startów w GP) należący równolegle do Grahama Hilla i Jacques'a Laffite'a. Pod koniec swojej kariery miał na swoim koncie już 256 startów. Do jego rekordu najbardziej zbliżył się Michael Schumacher (249 startów), aż do sezonu 2008, kiedy to Rubens Barrichello ustanowił nowy rekord podczas Grand Prix Turcji.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Rok	Zespół	Samochód	Silnik	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																	Msc.	Pkt.
1977	Shadow Racing Team	Shadow DN8	Cosworth V8	ARG	BRA	RSA	USW	ESP	MON 9	BEL NS	SWE	FRA NS	GBR NS	GER 10	AUT	NED 13	ITA NS	USA	CAN 10	JPN 6	20	1
1978	Arrows Racing Team	Arrows FA1	Cosworth V8	ARG	BRA 10	RSA NS	USW 6	MON 6	BEL NS	ESP NS	SWE 2	FRA 8	GBR NS	GER 9							12	11
		Arrows A1													AUT NS	NED NS	ITA NS	USA	CAN 4
1979	Warsteiner Arrows Racing Team	Arrows A1	Cosworth V8	ARG NW	BRA 9	RSA 11	USW NS	ESP 10	BEL 5	MON NS							CAN NS				20	2
		Arrows A2									FRA 14	GBR NS	GER NS	AUT NS	NED NS	ITA 13		USA NS
1980	Warsteiner Arrows Racing Team	Arrows A3	Cosworth V8	ARG NS	BRA 6	RSA NS	USW 2	BEL NS	MON 8	FRA 9	GBR 9	GER 9	AUT 14	NED NS	ITA NS	CAN NS	USA NS				9	7
1981	Warsteiner Arrows Racing Team	Arrows A3	Cosworth V8	USW NS	BRA 3	ARG 7	SMR 2	BEL NS	MON NS	ESP NS	FRA 14	GBR 10	GER NS	AUT NS	NED NS	ITA NS	CAN NS	LVS 11			11	10
1982	Parmalat Racing Team	Brabham BT50	BMW Straight-4	RSA NS				BEL NS				NED 15	GBR NS	FRA 14	GER NS	AUT NS	SUI 5	ITA NS	LVS NS		10	21
		Brabham BT49D	Cosworth V8		BRA NS				MON 1	USE NS	CAN 2
		Brabham BT49C				USW 3	SMR
1983	Fila Sport	Brabham BT52	BMW Straight-4	BRA NS	USW 10	FRA NS	SMR 13	MON NS	BEL NS	USE NS	CAN NS										9	13
		Brabham BT52B										GBR NS	GER 3	AUT NS	NED 9	ITA NS	EUR 7	RSA 1
1984	Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo 184T	Alfa Romeo V8	BRA NS	RSA 4	BEL NS	SMR NS	FRA NS	MON NS	CAN NS	USE NS	USA NS	GBR 12	GER NS	AUT 10	NED NS	ITA 3	EUR 6	POR 8		13	8
1985	Benetton Team Alfa Romeo	Alfa Romeo 185T	Alfa Romeo V8	BRA NS	POR NS	SMR NS	MON NS	CAN 10	USE NS	FRA 11	GBR 9										-	0
		Alfa Romeo 184T										GER NS	AUT NS	NED NS	ITA NS	BEL NS	EUR 9	RSA NS	EUR NS
1986	Motor Racing Developments Ltd.	Brabham BT55	BMW Straight-4	BRA NS	ESP NS	SMR 6	MON NS	BEL 8	CAN NS	USE 6	FRA NS		GER NS	HUN NS	AUT NS	ITA NS	POR NS	MEX 13	AUS NS		17	2
		Brabham BT54										GBR NS
1987	Motor Racing Developments Ltd.	Brabham BT56	BMW Straight-4	BRA NS	SMR 9	BEL NS	MON NS	USE 9	FRA NS	GBR NS	GER NS	HUN 5	AUT NS	ITA NS	POR NS	ESP 13	MEX 3	JPN 11			13	6
	Canon Williams Team	Williams FW11B	Honda V6																AUS 9
1988	Canon Williams Team	Williams FW12	Judd V8	BRA NS	SMR 13	MON 6	MEX NS	CAN NS	USE NS	FRA NS	GBR 8	GER NS	HUN 6	BEL NS	ITA 7	POR NS	ESP 5	JPN 6	AUS 4		11	8
1989	Canon Williams Team	Williams FW12C	Renault V10	BRA NS	SMR NS	MON 15	MEX 2	USA 2	CAN 2	FRA 3	GBR NS	GER 4	HUN NS	BEL NS	ITA 4		ESP 5				3	40
		Williams FW13														POR NS		JPN 2	AUS 3
1990	Canon Williams Renault	Williams FW13B	Renault V10	USA 9	BRA 13	SMR 1	MON NS	CAN NS	MEX 9	FRA 6	GBR NS	GER 5	HUN 4	BEL NS	ITA 5	POR 7	ESP 5	JPN 4	AUS 6		7	23
1991	Canon Williams Team	Williams FW14	Renault V10	USA NS	BRA 2	SMR NS	MON NS	CAN 3	MEX 1	FRA 5	GBR NS	GER 2	HUN 3	BEL 5	ITA NS	POR 1	ESP 3	JPN 3	AUS 5		3	53
1992	Canon Williams Team	Williams FW14B	Renault V10	RSA 2	MEX 2	BRA 2	ESP NS	SMR 2	MON 3	CAN NS	FRA 2	GBR 2	GER 8	HUN NS	BEL 3	ITA 5	POR NS	JPN 1	AUS NS		2	56
1993	Camel Benetton Ford	Benetton B192B	Ford V8	RSA NS	BRA NS																5	20
		Benetton B193				EUR 5					FRA 10	GBR 3	GER 5	HUN 2	BEL 6	ITA 5	POR 16	JPN NS	AUS 8
		Benetton B193B					SMR NS	ESP 4	MON NS	CAN NS

Linki zewnętrzne

• The Riccardo Patrese Website (ang.)
• Riccardo Patrese: The Italian Hero (ang.)