Рума
| Рума лац. Ruma | |
| Rumo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ромь |
| Зьвязаныя імёны | Рамейка, Румель, Румін, Ромат, Румш, Румбольд, Ромбут, Рамвольт |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Рума» | |
Рума (Ромь) — мужчынскае імя
Паходжаньне
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]Рума або Рум, пазьней Ром (Rumo, Ruom, Rom) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова рум- (ром-) паходзіць ад гоцкага *hrôms[2], германскага hruom 'слава, славутасьць'[3]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Румель (Ромель, Румуль), Румін (Ромен), Ромат, Румш, Румбольд (Румпольд, Ромбаль), Ромбут (Румбут), Рамвольт (Румвольд, Рамульт). Адзначаліся германскія імёны Rummel (Rommel), Rumin (Romenus), Romatus, Rumsch, Rumbold (Rumpolt, Rumpel), Rombodus, Romualt (Romuald, Rumolt).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Rum[4], Rumko (Rumek), Rombołt (Rumpołt), Rumpart (Rumpert), Rumołt (Romelt)[5].
У Прусіі бытавалі імёны Romike / Romicke (1261 і 1263 гады)[6][7], Rambod / Rumbith[a] (1419 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Matthias Romiewicz (сакавік — красавік 1656 году)[9]; Merchel Rumowicz (11 лютага 1784 году)[b].
Носьбіты
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]На гістарычнай Прусіі існуе вёска Ромаў.
Заўвагі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Rombodus[8]
- ^ Таксама:
- Ромун (адзначалася старажытнае германскае імя Ruomun[10]): Шимко Ромуновичъ (1567 год)[11];
- Ромберт (адзначалася старажытнае германскае імя Rumbert[10]): на 1903 год існавалі вёска і фальварак Ромбертышкі ў Расенскім павеце Ковенскай губэрні[12];
- Румслаў: Rumsław Arman służby puł (25 сьнежня 1630 году)[13];
- Ромтрыд (адзначалася старажытнае германскае імя Ruumfrid[14]): людемъ нашимъ Мерецъкого повета… а Роману Ромътридовичу (люты 1510 году)[15]
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 883.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 151.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 506.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 215.
- ^ а б Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 81, 84.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 705.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 191.
- ^ Augusiewicz S. Spis uchodźców z Wielkiego Księstwa Litewskiego w Prusach Książęcych w latach 1655—1656 w zbiorach Geheimes Staatsarchiv Preussicher Kulturbesitz w Berlinie // Komunikaty Mazursko-Warmińskie. Nr. 1 (271), 2011. S. 154.
- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 883.
- ^ Литовская метрика. Отд. 1. Ч. 3. — Петроград, 1915. С. 664.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 591.
- ^ Историко-юридические материалы, извлеченные из актовых книг губерний Витебской и Могилевской, хранящихся в Центральном архиве в Витебске. Вып. 31. — Витебск, 1903. С. 434.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 883.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 96.