Bobowa
miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||||
Widok na miasto | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||
Powiat | |||||
Gmina | |||||
Data założenia |
1339 | ||||
Prawa miejskie | |||||
Burmistrz | |||||
Powierzchnia |
7,18[2] km² | ||||
Populacja (01.01.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
Strefa numeracyjna |
18 | ||||
Kod pocztowy |
38-350 | ||||
Tablice rejestracyjne |
KGR | ||||
Położenie na mapie gminy Bobowa | |||||
Położenie na mapie Polski | |||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||
Położenie na mapie powiatu gorlickiego | |||||
49°42′31″N 20°56′41″E/49,708611 20,944722 | |||||
TERC (TERYT) |
1205034 | ||||
SIMC |
0417728 | ||||
Urząd miejski Rynek 2138-350 Bobowa | |||||
Strona internetowa | |||||
BIP |
Bobowa – miasto w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Bobowa, nad rzeką Białą[3]. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 981 oraz linia kolejowa nr 96 ze stacją Bobowa oraz przystankiem kolejowym Bobowa Miasto.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1339[4], położone było w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bieckim w województwie krakowskim[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.
Miasto jest siedzibą gminy Bobowa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszą wzmiankę historyczną o istniejącej już miejscowości datuje się na rok 1339. Kolejna pochodzi z 1342[6], a następna z Kroniki Jana Długosza, gdzie autor wspomina o dowódcy 46. chorągwi Zygmuncie z Bobowej. Około 1522. pojawia się nowy właściciel, Achacy Jordan z Zakliczyna herbu Trąby, kasztelan biecki i starosta sądecki. W rękach Jordanów Bobowa pozostaje przez ponad 100 lat, przechodząc kolejno w ręce syna Achacego, Mikołaja, gorliwego członka wspólnoty braci polskich, oraz wnuka, również Achacego, sędziego grodzkiego krakowskiego.
W 1580 r. miasto spustoszył ogień. Nie znamy szczegółów tego pożaru, jednak musiał on bardzo zniszczyć miasto, skoro król Stefan Batory uwolnił je od wszelkich podatków na okres 4 lat. Zaraza z 1622 r. znacznie uszczupliła liczbę ludności miasta. Kolejne epidemie grasowały tu w l. 1662, 1709 i 1721.[7]
Bobowa była niewielkim miastem o charakterze rolniczo-rzemieślniczym, znacznie mniejszym od niedalekiego Biecza: w 1629 r. płaciła ona 131 zł. z tytułu podatku od łanów miejskich i domów (tzw. sztos), podczas gdy Biecz 1251 zł. Z archiwaliów cechowych znana jest dziś tylko księga cechu szewskiego z najstarszym wpisem z r. 1586. Poza tym w mieście działały cechy: rzeźniczy (wzmianka z 1523), krawiecki i kuśnierski (1562), tkacki (1606) i cech wspólny (1646), do którego należeli stolarze, garncarze i piekarze. W pierwszej połowie XVII w. w mieście działało łącznie od 32 do 40 mistrzów cechowych[7].
Już na początku XVI w. Bobowa otrzymała od króla Aleksandra Jagiellończyka przywilej na dwa jarmarki, a na drugie dwa otrzymała przywilej od jego następcy, Zygmunta Starego. Później od kolejnych panujących otrzymała zgodę na kilka kolejnych jarmarków na len, przędzę i płótno oraz na dostarczaną z górskich wsi wołoskich wełnę. Miejscowi kupcy dostarczali m.in. zboże i woły do Krakowa, a w drodze powrotnej przywozili glejtę i ołów dla miejscowych ośrodków garncarskich. Część z nich handlowała nawet winem sprowadzanym z Bardejowa. Poza tym w mieście odbywały się cotygodniowe targi, które miały jednak rangę głównie lokalną[7].
W 1740 właścicielem Bobowej został Stanisław Łętowski z Łętowa. Po Stanisławie Łętowskim dziedzictwo przejął jego syn, Franciszek Łętowski (zm. 17 kwietnia 1811), a po jego śmierci Bobową odziedziczył syn Franciszka i Teresy, biskup krakowski Ludwik Łętowski (1786–1868), który sprzedał ją dziedzicowi Siedlisk i innych okolicznych wsi, Michałowi Miłkowskiemu.
Przed 1939 r. znany ośrodek chasydyzmu z siedzibą dynastii cadyków Halberstamów (posługujących się tytułem Bobower Rebe), którzy prowadzili w Bobowej słynną jesziwę[8]. Obecnie bobowska dynastia chasydzka "Bobower chasidim" działa głównie w USA.
W 1889 Stanisław Wyspiański w czasie artystycznej podróży po okolicy odwiedził Bobową. Wykonał tu 10 szkiców. Stały się one jedyną pamiątką dawnego wyglądu miasta, bo w tym samym roku strawił miasto trzeci w historii wielki pożar.
W 1899 roku została otwarta Krajowa szkoła koronkarska w Bobowej, która działała do 1912 roku (wg niektórych źródeł do 1927). Jej spadkobiercą jest działający od 1949 Zespół Szkół Zawodowych im. Stanisława Wyspiańskiego w Bobowej[9].
W 1916 odwiedzał miasto Józef Piłsudski, gdzie był gościem rodziny Długoszowskich. Bolesław Wieniawa-Długoszowski, który tu wychował się w dworku, był później jego adiutantem. Bezpośrednio przed bitwą warszawską z bolszewikami w 1920 odwiedził tu przyszłą żonę i córki – stąd udał się do Dęblina.
W roku 1921 ludność żydowska Bobowej liczyła 565 osób, co stanowiło 39,7% ogółu mieszkańców. Po wybuchu II wojny światowej schroniło się tam wielu Żydów, ich liczba wzrosła wówczas do niemal 1300. Latem 1941 r. Niemcy wykorzystywali ich do prac przymusowych, a w październiku tego roku utworzyli getto, w którym zamknięto 2200 osób. 13 sierpnia 1942 r. getto zostało zlikwidowane, większość Żydów rozstrzelano w Stróżówce koło Gorlic[10].
9 lipca 1943 wieś została spacyfikowana. W trakcie akcji dowodzonej przez gestapowca Juliusa Garblera oraz dowódcę posterunku żandarmerii z Dębicy Hansa Kocha, Niemcy zabili 18 osób, w tym członków podziemnych organizacji. 50 mieszkańców zostało wywiezionych na roboty przymusowe do Niemiec[11].
W latach 1339–1934 miejscowość posiadała prawa miejskie. Następnie do końca roku 2008 była wsią. 1 stycznia 2009 odzyskała status miasta[12].
-
Zabudowa małomiasteczkowa
-
Rynek, ratusz
-
Rynek, fontanna z figurą koronczarki
Kultura
[edytuj | edytuj kod]Bobowa jest również jedną z nielicznych miejscowości w Polsce, w których wyrabia się koronki metodą klockową. Od 2000 w pierwszej dekadzie października odbywa się tu Międzynarodowy Festiwal Koronki Klockowej, na którym można oglądać rękodzieło z różnych krajów Europy (również eksponaty muzealne), a także uczestniczyć w warsztatach koronkarskich i nabyć gotowe koronki. Zbiory w tym zakresie gromadzi Galeria Koronki Klockowej.
Bobowa jest miejscem urodzenia słynnego XVII-wiecznego kompozytora, muzyka, tłumacza i uczonego Wojciecha Bobowskiego, znanego pod tureckim imieniem Ali Ufka Bey.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]- Piramida wieku mieszkańców Bobowej w 2014 roku[13].
W 2016 Bobową zamieszkiwało 3101 mieszkańców[14].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[15]
- gotycki, parafialny kościół pw. Wszystkich Świętych w Bobowej z XIV/XV wieku, w latach 1561–1592 – zbór luterański, przebudowany w XVIII wieku;
- późnogotycki kościół cmentarny pw. św. Zofii z II poł. XV w. z ogrodzeniem z XVII i XIX w. Przez braci polskich został zamieniony na stajnię;
- synagoga,
- kirkut żydowski z ohelem;
- cmentarz wojenny nr 133 z I wojny światowej.
Inne zabytki
[edytuj | edytuj kod]- dwór Długoszewskich z XVII w. zwany „zamkiem”, w którym zamieszkiwała m.in. rodzina Długoszowskich, będąca jednym z właścicieli Bobowej. Tu wychował się Bolesław Wieniawa-Długoszowski, późniejszy osobisty adiutant marszałka Piłsudskiego;
- fortyfikacje z XVII w;
- zamczysko Berdechów w miejscu zamku wzmiankowanego w latach 1436, 1461, 1479, które położone jest 1,5 km na północny wschód od rynku. Obecnie widoczne są jedynie pozostałości wałów;
- cmentarz wojenny nr 132 – Bobowa.
-
Dwór Długoszowskich z popiersiami Piłsudskiego i Wieniawy-Długoszewskiego
-
Kapliczka w rynku
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]Media
[edytuj | edytuj kod]- Regionalny Portal Informacyjny Bobowa24.pl[16]
Ludzie związani z Bobową
[edytuj | edytuj kod]Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Kwiatek: Polska – urokliwy świat małych miasteczek. Warszawa: Sport i Turystyka – Muza, 2002, s. 200. ISBN 83-7200-965-1.
- ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
- ↑ GUS. Rejestr TERYT.
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 159.
- ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2008, s. 1.
- ↑ Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu [online], 10 listopada 2020 .
- ↑ a b c Ślawski Tadeusz: Z problematyki społeczno-ekonomicznej Biecza i miast zachodniej części ziemi bieckiej w XVI i XVII stuleciu, w: „Nad rzeką Ropą. Szkice historyczne”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1968, s. 155-200;
- ↑ Grzegorz Kubal, Bobowa w gminie i okolicy. Krosno, 1999 ISBN 83-88126-10-5.
- ↑ Wojciech Molendowicz , Bobowa od A do Ż, Agencja Artystyczno-Reklamowa „Great Team” Rafał Kmak, 2009, s. 55, ISBN 978-83-60822-57-9 .
- ↑ Adam Dylewski: Śladami Żydów polskich. Przewodnik – reportaż. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Pascal, 2019, s. 285‒286. ISBN 978-83-8103-358-9.
- ↑ Józef Fajkowski, Jan Religa: Zbrodnie hitlerowskie na wsi polskiej 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1981, s. 424
- ↑ Dz.U. z 2008 r. nr 137, poz. 860 (Fotokopia).
- ↑ Bobowa w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-10] , liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ /, Baza Demografia – Główny Urząd Statystyczny [online], demografia.stat.gov.pl [dostęp 2018-01-11] (pol.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
- ↑ Bobowa24.pl.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bobowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 257 .
- Bobowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 168 .
- Historia Żydów w Bobowej na portalu Wirtualny Sztetl
- Fragmentu Kroniki Długosza z wzmianką o Zygmuncie z Bobowej. staropolska.gimnazjum.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-31)].
- Centrum Kultury i Promocji Gminy Bobowa