Przejdź do zawartości

7 Pułk Piechoty (PSZ)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
7 Pułk Piechoty
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

maj 1940

Rozformowanie

czerwiec 1940

Dowódcy
Pierwszy

ppłk Andrzej Bogacz

Działania zbrojne
kampania francuska 1940
Organizacja
Dyslokacja

Guer (organizacja)

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

3 Dywizja Piechoty

Ppor. Jan Balcerkiewicz - oficer 7 pułku piechoty podczas walk we Francji (1940).

7 Pułk Piechoty (7pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Formowanie pułku rozpoczęto 15 V 1940 roku w miejscowości Guer w pobliżu obozu Coetquidan w Bretanii, w składzie 3 Dywizji Piechoty. 7 pułk piechoty jako jedyny ze składu dywizji osiągnął niemal pełne stany osobowe do końca maja 1940 roku. W trakcie szkolenia pułk otrzymał tylko 290 karabinów, 2/3 stanu ręcznych karabinów maszynowych i komplet ciężkich karabinów maszynowych. Na przełomie maja i czerwca z pułku wydzielono najlepiej wyszkolony I batalion i przekazano, go jako uzupełnienie dla 10 BKPanc. W miejsce wydzielonego pododdziału przekazano do pułku nieprzeszkolonych rekrutów. W dniu 23 V 1940 r. na bazie 1 kompanii ckm pułku, sformowana została 7 kompania przeciwpancerna, następnie wyposażona, uzbrojona i przeszkolona we francuskich ośrodkach szkoleniowych została wysłana na front i przydzielona do francuskiej 53 Lekkiej Dywizji Piechoty[1].

W czerwcu 1940 roku pułk posiadał pełne stany osobowe, na dzień 17 VI w szeregach pułku było ok. 120 oficerów i ponad 3 000 szeregowych[2]. Był częściowo uzbrojony (I batalion pułku), wraz pozostałymi jednostkami 3 DP został wyznaczony do obrony Bretanii tzw. „Reduty Bretońskiej”.

W dniu 18 czerwca 1940, 7 pułk wraz z całą dywizją rozpoczął odwrót do portów bretońskich. Jednakże z uwagi na brak transportu morskiego w dniach 19-20 czerwca, 7 pułk wraz z dywizją został rozwiązany.

Większość żołnierzy (ok. 80%) pochodziła z emigracji francuskiej i żołnierze ci pozostali we Francji. Natomiast część żołnierzy, która chciała dalej walczyć, zdołała ewakuować się z portu Croisic i dwóch wysp usytuowanych przy ujściu Loary w pobliżu St. Nazaire, do Wielkiej Brytanii. Ogółem z 7 pp ewakuowano do Wielkiej Brytanii 66 oficerów i 535 podoficerów i szeregowych[3].

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: oficerowie 7 Pułku Piechoty (PSZ).
  • Dowódca pułku - ppłk Andrzej Bogacz[4]
  • Szef sztabu - mjr dypl. Eugeniusz Dmochowski[4]
  • Dowódca I batalionu - ppłk dypl. Wilhelm Wilk-Leśniak[4]
  • Dowódca II batalionu - mjr Michał Bilik[4]
  • Dowódca III batalionu - mjr Janusz Rowiński[4]
  • oficer 6 kompanii - por. Ludwik Józef Fortuna
  • oficer pułku - ppor. Jan Balcerkiewicz[a]
  1. Jan Wojciech Balcerkiewicz, urodzony 19.02.1916 r. w Kijowie. Podporucznik piechoty ze starszeństwem z dniem 15.10.1936 r. Oficer 14 pułku piechoty, we wrześniu 1939 r. w Ośrodku Zapasowym 14 pp, następnie w obronie Warszawy w szeregach 360 pp. Ranny, leczony w Szpitalu Ujazdowskim, uciekł i przedostał się do Francji. Ponownie w Wojsku Polskim, walczył jako oficer 7 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. Ewakuował się do Anglii. Dowódca 2 plutonu 8 kompanii 3 Batalionu Strzelców w 1 Brygadzie Strzelców (Szkocja), dowódca 3 kompanii 1 Batalionu Grenadierów (Kadrowego), dowódca kompanii podchorążych w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Crieff. Pozostał w Anglii na emigracji, w roku 1958 uzyskał obywatelstwo brytyjskie. Zmarł w Londynie w roku 2005. Posiadał stopień kapitana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Aleksander Blum (red.): Artyleria Polska.Kampania Francuska 1940.Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1983.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.
  • Józef Smoliński: Ewakuacja Wojska Polskiego do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1940. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Egros, 1996. ISBN 83-86268-59-X.
  • Janusz Zuziak: 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-977-5.