Przejdź do zawartości

10 Batalion Ochrony Pogranicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
10 Batalion Ochrony Pogranicza
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1948

Rozformowanie

1950

Tradycje
Rodowód

21 komenda odcinka WOP

Kontynuacja

163 batalion WOP

Organizacja
Numer

JW 1112

Dyslokacja

Elbląg; Sztutowo

Formacja

Wojska Ochrony Pogranicza

Podległość

4 Brygada OP

Skład

patrz: batalion OP

Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 10 – samodzielny pododdział Wojsk Ochrony Pogranicza.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu MON nr 055/org. z 20 marca 1948, na bazie Gdańskiego Oddziału WOP nr 12, sformowano 4 Brygadę Ochrony Pogranicza, a 21 komendę odcinka WOP przemianowano na batalion Ochrony Pogranicza nr 10[1].

Rozkazem Ministra Obrony Narodowej nr 205/Org. z 4 grudnia 1948, z dniem 1 stycznia 1949, Wojska Ochrony Pogranicza podporządkowano Ministerstwu Bezpieczeństwa Publicznego[2]. Zaopatrzenie batalionu przejęła Komenda Wojewódzka Milicji Obywatelskej[3].

W styczniu 1949 przeniesiono 10 batalion OP z Elbląga do Sztutowa, do budynku przy dawnym obozie koncentracyjnym[4].

Z dniem 1 stycznia 1951, na podstawie rozkazu MBP nr 043/org z 3 czerwca 1950, na bazie 4 Brygady Ochrony Pogranicza, sformowano 16 Brygadę Wojsk Ochrony Pogranicza, a 10 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 163 batalion WOP[5].

 Osobny artykuł: Bataliony ochrony pogranicza.

Służba graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Główny wysiłek w ochronie granicy morskiej ukierunkowano na obserwację. Zorganizowano sieć otwartych i zamaskowanych punktów obserwacyjnych. Nawiązano współ­pracę z punktami obserwacyjnymi Marynarki Wojennej, a w strażnicach nadmorskich wprowadzono patrol pogotowia. W nocy stosowano podsłuchy, patrole i zasadzki. W portach i przystaniach rybackich zorganizowano stałe posterunki do kontroli ruchu rybackiego. W głąb strefy nadgranicznej wysyłano 2 - 3 razy w tygodniu patrole żołnierzy WOP[6].

Struktura organizacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Dyslokacja batalionu przedstawiała się następująco[7]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ireneusz Bieniecki. Kaszubska Brygada Wojsk Ochrony Pogranicza w ochronie granicy morskiej na wybrzeżu gdańskim w latach 1945 – 1991 (powstanie, zmiany organizacyjne i metody pełnienia służby). „Biuletyn Centralnego Ośrodka Straży Granicznej”. 1/05, 2005. Koszalin: Centralny Ośrodek Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1429-2505. 
  • Henryk Dominiczak: Zarys historii Wojsk Ochrony Pogranicza 1945-1985. Warszawa: Wojskowa drukarnia w Łodzi, 1985.
  • Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  • Jerzy Prochwicz: Wojska Ochrony Pogranicza 1945-1965. Piotrków Trybunalski: Naukowe Wydawnictwo Piotrkowskie, 2011. ISBN 978-83-7726-027-2.
  • ASGr.Historia Kaszubskiej Brygady Wojsk Ochrony Pogranicza. Gdańsk 1965.
  • Wykaz dyslokacyjny etatowych pododdziałów Wojsk Ochrony Pogranicza z dnia 20 października 1956 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.