Reinhard Marx
Kardynał prezbiter | |||
Reinhard Marx (2016) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
21 września 1953 | ||
Arcybiskup metropolita Monachium i Fryzyngi | |||
Okres sprawowania |
od 2008 | ||
Koordynator Rady ds. Gospodarki | |||
Okres sprawowania |
od 2014 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Diakonat |
11 lutego 1978 | ||
Prezbiterat |
2 czerwca 1979 | ||
Nominacja biskupia |
23 lipca 1996 | ||
Sakra biskupia |
21 września 1996 | ||
Kreacja kardynalska |
20 listopada 2010 | ||
Kościół tytularny | |||
Data konsekracji |
21 września 1996 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||
Miejsce |
katedra Najświętszej Marii Panny i świętych Liboriusza i Kiliana | ||||||||||||||||||
Konsekrator | |||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
|
Reinhard Marx (ur. 21 września 1953 w Geseke) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy Paderborn w latach 1996–2001, biskup diecezjalny Trewiru w latach 2001–2007, arcybiskup metropolita Monachium i Fryzyngi od 2008, kardynał prezbiter od 2010, przewodniczący Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej w latach 2012–2018, członek Rady Kardynałów w latach 2013–2023, koordynator Rady ds. Gospodarki od 2014, przewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec w latach 2014–2020.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 21 września 1953 w Geseke[1]. Kształcił się w miejscowym gimnazjum, gdzie w 1972 złożył świadectwo dojrzałości, a następnie podjął studia teologiczno-filozoficzne na Wydziale Teologicznym w Paderborn i na Katolickim Uniwersytecie Paryskim[1]. Święcenia diakonatu otrzymał 11 lutego 1978 w kościele św. Kiliana w Paderborn przez posługę miejscowego biskupa pomocniczego Paula Nordhuesa , natomiast święceń prezbiteratu udzielił mu 2 czerwca 1979 w katedrze w Paderborn miejscowy arcybiskup metropolita Johannes Joachim Degenhardt[2][1]. W latach 1981–1989 kontynuował naukę na uniwersytetach w Bochum i Münster, uzyskując doktorat z teologii na podstawie pracy Ist Kirche anders? Möglichkeiten und Grenzen einer soziologischen Betrachtungsweise (Czy kościół jest inny? Możliwości i ograniczenia podejścia socjologicznego)[1].
W latach 1979–1981 pracował jako wikariusz w parafii św. Jana Chrzciciela w Arolsen[1]. W trakcie studiów doktorskich w latach 1981–1986 był asystentem kościelnym instytutu społecznego „Kommende”, zaś w latach 1986–1989 był kapelanem w parafii Najświętszej Maryi Panny w Witten[1]. W 1989 został dyrektorem instytutu społecznego „Kommende” i kapelanem parafii św. Ewalda w Dortmundzie, a w latach 1989–1996 pełnił funkcję kierownika doradczej rady teologicznej „Unitas”[1]. Ponadto wykładał doktrynę społeczną na Wydziale Teologicznym w Paderborn, gdzie w 1996 został profesorem katolickiej nauki społecznej[1]. 21 czerwca 1993 papież Jan Paweł II obdarzył go godnością Kapelana Jego Świątobliwości[1].
23 lipca 1996 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Paderborn ze stolicą tytularną Petina. Święcenia biskupie otrzymał 21 września 1996 w katedrze Najświętszej Marii Panny i św. Liboriusza i Kiliana. Udzielił mu ich Johannes Joachim Degenhardt, arcybiskup metropolita Paderborn, któremu asystowali biskupi pomocniczy Paderborn Hans Leo Drewes i Paul Consbruch. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Ubi spiritus Domini ibi libertas (Gdzie jest Duch Pański – tam wolność).
20 grudnia 2001 papież Jan Paweł II przeniósł go na urząd biskupa diecezjalnego Trewiru[3][4]. Ingres do katedry Świętego Piotra w Trewirze odbył 1 kwietnia 2002[4].
30 listopada 2007 papież Benedykt XVI mianował go arcybiskupem metropolitą Monachium i Freising[5][4]. Ingres do katedry Najświętszej Marii Panny w Monachium odbył 2 lutego 2008[4]. 29 czerwca 2008 w bazylice św. Piotra na Watykanie odebrał od papieża paliusz metropolitalny[1].
W latach 2012–2018 był przewodniczącym Komisji Episkopatów Wspólnoty Europejskiej (COMECE)[6]. 12 marca 2014 został wybrany na przewodniczącego Konferencji Episkopatu Niemiec[7]. Pełnił tę funkcję do lutego 2020[8].
20 października 2010 papież Benedykt XVI ogłosił, że mianował go kardynałem[9]. Na konsystorzu w bazylice św. Piotra 20 listopada 2010 kreował go kardynałem prezbiterem, a jako kościół tytularny nadał mu kościół św. Korbiniana w Rzymie[10]. 5 czerwca 2011 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie[11][4]. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka[12][4]. Decyzją papieża Franciszka od 13 kwietnia 2013 jest członkiem grupy siedmiu kardynałów doradców (Rada Kardynałów), którzy służą radą Ojcu Świętemu w zarządzaniu Kościołem i w sprawach reformy Kurii Rzymskiej[13], a także od 8 marca 2014 jest Koordynatorem Rady ds. Gospodarki[14].
21 maja 2021 złożył rezygnację z urzędu arcybiskupa Monachium i Freising, aby wziąć odpowiedzialność za błędy swoje i Kościoła katolickiego w Niemczech, jako instytucji w związku z ujawnionymi tam przypadkami tuszowania nadużyć seksualnych, których dopuszczali się wobec nieletnich niektórzy duchowni[15]. Jego decyzja została zakomunikowana 4 czerwca 2021, za zgodą papieża Franciszka[16]. 10 czerwca 2021 papież Franciszek wysłał do niego list informujący, że rezygnacji nie przyjął, prosząc go o dalsze pełnienie urzędu[17][18]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j Salvador Miranda: Marx, Reinhard. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
- ↑ Nota biograficzna Reinharda Marxa na stronie archidiecezji Monachium i Fryzyngi. erzbistum-muenchen.de. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
- ↑ Nomina del Vescovo di Trier (Repubblica Federale di Germania). press.vatican.va, 2001-12-20. [dostęp 2001-12-20]. (wł.).
- ↑ a b c d e f Reinhard Marx. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2020-06-07]. (ang.).
- ↑ Nomina dell’Arcivescovo Metropolita di München und Freising (Germania). press.vatican.va, 2007-11-30. [dostęp 2007-11-30]. (wł.).
- ↑ COMECE: “We are at a decisive moment for the future of Europe”. comece.eu, 2012-05-01. [dostęp 2012-05-01]. (ang.).
- ↑ Wybrano przewodniczącego Konferencji Biskupów Niemiec. ekai.pl, 2014-03-12. [dostęp 2014-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-12)].
- ↑ Przewodniczący episkopatu Niemiec (Reinhard Marx) nie będzie się ubiegał o drugą kadencję. wiez.com.pl, 2020-02-11. [dostęp 2020-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-12)].
- ↑ Annuncio di concistoro per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 2010-10-20. [dostęp 2010-10-20]. (wł.).
- ↑ Concistoro ordinario pubblico per la creazione di ventiquattro nuovi Cardinali (continuazione). press.vatican.va, 2010-11-20. [dostęp 2010-11-20]. (wł.).
- ↑ Avviso dell’Ufficio delle celebrazioni liturgiche. press.vatican.va, 2011-05-30. [dostęp 2021-06-11]. (wł.).
- ↑ Elenco dei cardinali che entrano in conclave secondo il loro rispettivo ordine e precedenza (vescovi, presbiteri, diaconi). press.vatican.va, 2013-03-12. [dostęp 2013-12-04]. (wł.).
- ↑ Comunicato della Segreteria di Stato. press.vatican.va, 2013-04-13. [dostęp 2013-04-13]. (wł.).
- ↑ Commento al comunicato sulla nomina dei membri del Consiglio per l’economia del direttore della Sala Stampa, rev.do p. Federico Lombardi, S.I.. press.vatican.va, 2014-03-08. [dostęp 2014-03-08]. (wł.).
- ↑ Arcybiskup Monachium złożył rezygnację. „To dla mnie kwestia współodpowiedzialności za katastrofę nadużyć seksualnych”. gosc.pl, 2021-06-04. [dostęp 2021-06-11].
- ↑ Tomasz Kycia: Kardynał Reinhard Marx podał się do dymisji. vaticannews.va, 2021-06-04. [dostęp 2021-06-11].
- ↑ Lettera del Santo Padre inviata in data odierna all’Em.mo Card. Reinhard Marx. vatican.va, 2021-06-10. [dostęp 2021-06-10]. (hiszp.).
- ↑ Papież podjął decyzję w sprawie rezygnacji kard. Marxa. gosc.pl, 2021-06-10. [dostęp 2021-06-11].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna Reinharda Marxa na stronie archidiecezji Monachium i Freising. [dostęp 2024-06-06]. (niem.).
- Nota biograficzna Reinharda Marxa na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-06-06]. (wł.).
- Reinhard Marx w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Reinhard Marx [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-06-07] (ang.).