Przejdź do zawartości

Sigitas Tamkevičius

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sigitas Tamkevičius
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Dominus illuminatio mea
Pan jest moim światłem
Kraj działania

Litwa

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1938
Gudonys, Litwa

Arcybiskup kowieński
Okres sprawowania

1996–2015

Biskup pomocniczy kowieński
Okres sprawowania

1991–1996

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

jezuici

Prezbiterat

18 kwietnia 1962

Nominacja biskupia

8 maja 1991

Sakra biskupia

19 maja 1991

Kreacja kardynalska

5 października 2019
Franciszek

Kościół tytularny

Sant’Angela Merici

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

19 maja 1991

Konsekrator

Vincentas Sladkevičius

Współkonsekratorzy

Vladas Michelevičius
Antanas Vaičius
Romualdas Krikšciunas
Juozas Preikšas

Sigitas Tamkevičius SJ (ur. 7 listopada 1938 w Gudonys) – litewski duchowny rzymskokatolicki, jezuita, jeden z twórców i pierwszy redaktor naczelny wydawanego poza cenzurą biuletynu Kronika Kościoła Katolickiego na Litwie w latach 1972–1983, biskup pomocniczy kowieński w latach 1991–1996, arcybiskup metropolita kowieński w latach 1996–2015, kardynał od 2019.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył seminarium duchowne w Kownie, święcenia kapłańskie przyjął 18 kwietnia 1962. W latach 1962–1969 pracował jako wikariusz w zachodniej Litwie. W 1968 wstąpił do zakonu jezuitów. Od 1969 do 1970 nie mógł pracować jako duchowny. Wykonywał prace fizyczne. W 1970 został wikarym w Simnie. W 1972 był jednym z pomysłodawców i pierwszym redaktorem naczelnym "Kroniki Kościoła Katolickiego na Litwie". Od 1975 był proboszczem w Kybartai. W listopadzie 1978 został jednym z założycieli Katolickiego Komitetu Obrony Praw Wierzących. Został aresztowany w 1983 i skazany za swoją działalność na sześć lat łagrów i cztery lata zesłania, przebywał w obozie do maja 1988, następnie skierowany na zesłanie. Zwolniono go w listopadzie 1988. W 1989 został ojcem duchownym seminarium w Kownie, a w 1990 jego rektorem.

Episkopat

[edytuj | edytuj kod]

8 maja 1991 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji kowieńskiej, ze stolicą tytularną Turuda. Sakry biskupiej udzielił mu 19 maja 1991 kardynał Vincentas Sladkevičius.

4 maja 1996 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem kowieńskim.

W latach 1999–2002 i ponownie w latach 2005–2014 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Biskupów Litwy. W latach 2002–2005 był wiceprzewodniczącym Konferencji Biskupów Litwy.

11 czerwca 2015 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z urzędu złożoną ze względu na wiek. Jego następcą został mianowany arcybiskup Lionginas Virbalas.

1 września 2019 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem[1]. Na konsystorzu 5 października 2019 został kreowany kardynałem prezbiterem, z tytułem Sant’Angela Merici[2]. Z racji ukończenia 80. roku życia przed kreacją, nie posiada uprawnień elektorskich.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Annuncio di Concistoro il 5 ottobre per la creazione di nuovi Cardinali. press.vatican.va, 1 września 2019. [dostęp 2019-09-01]. (wł.).
  2. Concistoro Ordinario Pubblico: Assegnazione dei Titoli. press.vatican.va, 5 października 2019. [dostęp 2019-10-05]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paweł Wołowski, Katarzyna Korzeniowska Jak służąc Bogu przechytrzyć KGB. Rozmowy z twórcami "Kroniki Kościoła katolickiego na Litwie" (tam rozmowa z S.T.), wyd. RHETOS, Warszawa 2006 ISBN 83-89781-14-X
  • Słownik dysydentów. Czołowe postacie ruchów opozycyjnych w krajach komunistycznych w latach 1956–1989. Tom II, wyd. Ośrodek Karta, Warszawa 2007 ISBN 978-83-88288-84-5

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]