Lorenzo Baldisseri

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 marca 1992
Miejscowość	Watykan
Miejsce	bazylika św. Piotra
Konsekrator	Angelo Sodano
Współkonsekratorzy	Justin Francis Rigali; Alessandro Plotti
Konsekrowani biskupi
Afonso Fioreze	15 lutego 2004
Severino Clasen	25 czerwca 2005
Ângelo Pignoli	11 marca 2007
Juarez Sousa Da Silva	17 maja 2008
José Moreira da Silva	17 stycznia 2009
Odelir José Magri	12 grudnia 2010
Jaime Spengler	5 lutego 2011
Współkonsekrowani biskupi
Percival Joseph Fernandez	21 kwietnia 2001
Agnelo Rufino Gracias	21 kwietnia 2001
Fabio Fabene	30 maja 2014
Piergiorgio Bertoldi	2 czerwca 2015

Lorenzo Baldisseri
	Kardynał prezbiter
	; Lorenzo Baldisseri (2017)
	Itinere laete servire Domino; W drodze radośnie służyć Panu
Kraj działania	Włochy, Watykan
Data i miejsce urodzenia	29 września 1940 ; Barga
	Sekretarz generalny Synodu Biskupów
Okres sprawowania	2013–2020
	Sekretarz Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	2012–2014
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 czerwca 1963
Nominacja biskupia	15 stycznia 1992
Sakra biskupia	7 marca 1992
Kreacja kardynalska	22 lutego 2014; Franciszek
Kościół tytularny	św. Anzelma na Awentynie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lorenzo Baldisseri (ur. 29 września 1940 w Barga) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski na Haiti w latach 1992–1995, nuncjusz apostolski w Paragwaju w latach 1995–1999, nuncjusz apostolski w Indiach, akredytowany również w Nepalu w latach 1999–2002, nuncjusz apostolski w Brazylii w latach 2002–2012, sekretarz generalny Kongregacji ds. Biskupów w latach 2012–2013, sekretarz Kolegium Kardynalskiego w latach 2012–2014, sekretarz generalny Synodu Biskupów w latach 2013–2020, kardynał diakon w latach 2014–2024, kardynał od 2014 (najpierw w stopniu diakona, w 2024 promowany do stopnia prezbitera).

Życiorys

29 czerwca 1963 otrzymał święcenia prezbiteratu i został inkardynowany do archidiecezji Lukki. W 1971 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej w Rzymie.

15 stycznia 1992 papież Jan Paweł II prekonizował go arcybiskupem tytularnym Diocletiana i mianował nuncjuszem apostolskim na Haiti. Święcenia biskupie otrzymał 7 marca 1992 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Udzielił mu ich kardynał Angelo Sodano, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, któremu asystowali arcybiskup Justin Francis Rigali, sekretarz Kolegium Kardynalskiego, i Alessandro Plotti, arcybiskup metropolita Pizy. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Itinere laete servire Domino” (W drodze radośnie służyć Panu).

6 kwietnia 1995 papież mianował go nuncjuszem apostolskim w Paragwaju.

19 czerwca 1999 został przeniesiony do nuncjatury w Indiach, będąc jednocześnie akredytowanym w Nepalu.

12 listopada 2002 papież Jan Paweł II mianował go nuncjuszem apostolskim w Brazylii^[1].

11 stycznia 2012 papież Benedykt XVI przenosi go na urząd sekretarza Kongregacji ds. Biskupów^[2], a 7 marca 2012 zostaje równocześnie mianowany sekretarzem Kolegium Kardynalskiego^[3].

21 września 2013 papież Franciszek mianował go sekretarzem generalnym Synodu Biskupów^[4]. 15 września 2020 papież przyjął jego rezygnację z obowiązków sekretarza generalnego Synodu Biskupów^[5].

12 stycznia 2014 podczas modlitwy Anioł Pański papież Franciszek ogłosił, że mianował go kardynałem^[6]. 22 lutego 2014 na konsystorzu w bazylice św. Piotra kreował go kardynałem diakonem, a jako kościół tytularny nadał mu św. Anzelma na Awentynie^[7], a 11 maja 2014 uroczyście objął swój kościół tytularny w Rzymie. 29 września 2020 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe.

1 lipca 2024 papież Franciszek promował go do rangi kardynała prezbitera z zachowaniem dotychczasowej diakonii na zasadzie pro hac vice^[8].

Przypisy

↑ NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN BRASILE. vatican.va. [dostęp 2002-11-12]. (wł.).
↑ NOMINA DEL SEGRETARIO DELLA CONGREGAZIONE PER I VESCOVI. vatican.va. [dostęp 2012-01-11]. (wł.).
↑ NOMINA DEL SEGRETARIO DEL COLLEGIO CARDINALIZIO. vatican.va. [dostęp 2012-03-07]. (wł.).
↑ NOMINA DEL SEGRETARIO GENERALE DEL SINODO DEI VESCOVI. vatican.va. [dostęp 2013-09-21]. (wł.).
↑ Rinuncia e nomina del Segretario Generale del Sinodo dei Vescovi. vatican.va. [dostęp 2020-09-16]. (wł.).
↑ ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI. vatican.va. [dostęp 2014-01-12]. (wł.).
↑ CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DEI NUOVI CARDINALI: ASSEGNAZIONE DEI TITOLI O DELLE DIACONIE AI NUOVI PORPORATI, 22.02.2014. vatican.va. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).
↑ Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune Cause di Canonizzazione (È seguita l’Optatio di tre Cardinali dall’Ordine dei Diaconi all’Ordine dei Presbiteri). press.vatican.va. [dostęp 2024-07-01]. (wł.).

Linki zewnętrzne

Nota biograficzna Lorenzo Baldisseri na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-07-01]. (wł.).
Lorenzo Baldisseri w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
Lorenzo Baldisseri [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-08-15] (ang.).

[1] NOMINA DEL NUNZIO APOSTOLICO IN BRASILE. vatican.va. [dostęp 2002-11-12]. (wł.).

[2] NOMINA DEL SEGRETARIO DELLA CONGREGAZIONE PER I VESCOVI. vatican.va. [dostęp 2012-01-11]. (wł.).

[3] NOMINA DEL SEGRETARIO DEL COLLEGIO CARDINALIZIO. vatican.va. [dostęp 2012-03-07]. (wł.).

[4] NOMINA DEL SEGRETARIO GENERALE DEL SINODO DEI VESCOVI. vatican.va. [dostęp 2013-09-21]. (wł.).

[5] Rinuncia e nomina del Segretario Generale del Sinodo dei Vescovi. vatican.va. [dostęp 2020-09-16]. (wł.).

[6] ANNUNCIO DI CONCISTORO PER LA CREAZIONE DI NUOVI CARDINALI. vatican.va. [dostęp 2014-01-12]. (wł.).

[7] CONCISTORO ORDINARIO PUBBLICO PER LA CREAZIONE DEI NUOVI CARDINALI: ASSEGNAZIONE DEI TITOLI O DELLE DIACONIE AI NUOVI PORPORATI, 22.02.2014. vatican.va. [dostęp 2014-02-22]. (wł.).

[8] Concistoro Ordinario Pubblico per il voto su alcune Cause di Canonizzazione (È seguita l’Optatio di tre Cardinali dall’Ordine dei Diaconi all’Ordine dei Presbiteri). press.vatican.va. [dostęp 2024-07-01]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

Delegaci apostolscy	Antonio Agliardi (1884–1887) Andrea Aiuti (1887–1891) Władysław Michał Zaleski (1892–1916) Pietro Fumasoni Biondi (1916–1919) Pietro Pisani (1919–1924) Edward Mooney (1926–1931) Leo Peter Kierkels (1931–1948)
Internuncjusze apostolscy	Leo Peter Kierkels CP (1948–1952) Martin Lucas (1952–1956) James Robert Knox (1957–1967)
Pronuncjusze apostolscy	Giuseppe Caprio (1967–1969) Marie-Joseph Lemieux (1969–1971) John Gordon (1971–1976) Luciano Storero (1976–1981) Agostino Cacciavillan (1981–1990) Georg Zur (1990–1998)
Nuncjusze apostolscy	Lorenzo Baldisseri (1999–2002) Pedro López Quintana (2002–2009) Salvatore Pennacchio (2010–2016) Giambattista Diquattro (2017–2020) Leopoldo Girelli (od 2021)