Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1980

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1980
Circuit Paul Ricard
Officiële naam Grand Prix de France Moto
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 25 mei 1980
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Marco Lucchinelli
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola
Derde Vlag van Italië Marco Lucchinelli
350 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold
Eerste Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold
Tweede Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Derde Vlag van Frankrijk Eric Saul
250 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Toni Mang
Snelste ronde Vlag van Frankrijk Thierry Espié
Eerste Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington
Tweede Vlag van Duitsland Toni Mang
Derde Vlag van Frankrijk Thierry Espié
125 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Guy Bertin
Snelste ronde Vlag van Spanje Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje Ángel Nieto
Tweede Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Derde Vlag van Italië Loris Reggiani
Zijspan
Poleposition Vlag van Frankrijk Alain Michel/Vlag van België Paul Gérard
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor/Vlag van Zweden Benga Johansson
Derde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1980 was de derde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1980. De races werden verreden op 25 mei 1980 op het Circuit Paul Ricard nabij Le Castellet, Frankrijk.

In Frankrijk reed de 50cc-klasse niet. Voor de zijspanklasse was het de openingsrace van het seizoen.

In de kwalificatie van de 500cc-klasse kreeg Marco Lucchinelli een nieuwe 180mm-brede slick van Michelin en daarmee was hij liefst twee seconden sneller dan Kenny Roberts. Boet van Dulmen kwalificeerde zich als zevende. Zijn Yamaha stuurde nog steeds slecht, maar was iets verbeterd nadat een paar Japanse specialisten zijn vering hadden afgesteld. Christian Sarron brak bij een val in de training zijn arm en zou de rest van het seizoen niet meer aan de start komen. Wil Hartog kwam niet aan de start omdat hij in de Grand Prix van Spanje een lendewervel gebroken had. Na de start bestond de kopgroep aanvankelijk uit Lucchinelli, Mamola, Rossi, Crosby, Sheene, Estrosi en Roberts. Die laatste vocht zich naar voren en vormde de kopgroep samen met Lucchinelli en Mamola. Uiteindelijk wist Roberts toch nog weg te lopen van Mamola, die tweede werd voor Lucchinelli.

Uitslag 500 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha 44'13"98 2 15
2 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Suzuki 44'19"36 4 12
3 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki 44'19"77 1 10
4 Vlag van Italië Graziano Rossi Suzuki 44'59"88 6 8
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Graeme Crosby Suzuki 45'07"85 20 6
6 Vlag van Japan Takazumi Katayama Suzuki 45'09"17 21 5
7 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki 45'21"84 13 4
8 Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington Kawasaki[1] 45'24"23 11 3
9 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 45'26"93 3 2
10 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 45'27"48 8 1
11 Vlag van Frankrijk Raymond Roche Yamaha 45'28"41 19
12 Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha 45'31"26 12
13 Vlag van Italië Carlo Perugini Suzuki 45'33"95 14
14 Vlag van Finland Seppo Rossi Suzuki 45'34"56 23
15 Vlag van Frankrijk Bernard Fau Suzuki 45'40"94 15
16 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki 45'48"18 5
17 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki 45'54"47 28
18 Vlag van Nederland Willem Zoet Suzuki 45'58"02 29
19 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Yamaha 46'24"35 7
20 Vlag van Finland Markku Matakainen Yamaha 46'37"54 26
21 Vlag van Zwitserland Sergio Pellandini Suzuki +1 ronde 24
22 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha +1 ronde 25
23 Vlag van Italië Maurizio Massimiani Yamaha +1 ronde 31
24 Vlag van Frankrijk Franck Gross Suzuki +2 ronden 30
DNF Vlag van Italië Franco Uncini Suzuki 9
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Yamaha Val[2] 10
DNF Vlag van Monaco Hubert Rigal Yamaha 16
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki 17
DNF Vlag van Nederland Jack Middelburg Yamaha Val[3] 18
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha 22
DNQ Vlag van Italië Giovanni Pelletier Morbidelli 32
DNQ Vlag van Zweden Peter Sjöström Suzuki 33
DNQ Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Werner Nenning Suzuki
DNQ Vlag van Oostenrijk Michael Schmid Suzuki
DNQ Vlag van Verenigde Staten Richard Schlachter Yamaha
DNQ Vlag van Verenigde Staten Dale Singleton Yamaha
DNQ Vlag van Australië Jeffrey Sayle Yamaha
DNQ Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki
DNQ Vlag van Duitsland Elmar Renner Suzuki
DNQ Vlag van Frankrijk Jacques Agopian Suzuki
DNQ Vlag van België Alain Nies Suzuki
DNQ Vlag van Denemarken Börge Nielsen Suzuki
DNQ Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki
DNS Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha Blessure[4]

Top 10 WK-stand na deze race

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha 45
2 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki 22
Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Suzuki 22
4 Vlag van Italië Graziano Rossi Suzuki 18
Vlag van Japan Takazumi Katayama Suzuki 18
6 Vlag van Italië Franco Uncini Suzuki 16
7 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 15
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Yamaha 10
9 Vlag van Italië Carlo Perugini Suzuki 7
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Graeme Crosby Suzuki 6

In de Franse 350cc-race wisselden Johnny Cecotto, Jon Ekerold en Eric Saul elkaar regelmatig af aan de leiding van de wedstrijd. Tegen het einde leek Cecotto te gaan winnen, maar Ekerold perste er nog een snelste raceronde uit en versloeg Cecotto met slechts 0,018 seconde. Alan North brak bij een val een sleutelbeen.

Uitslag 350 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold Bimota-Yamaha 43'39"72 3 15
2 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Bimota-Yamaha 43'39"90 1 12
3 Vlag van Frankrijk Eric Saul Yamaha 43'49"84 6 10
4 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 44'02"40 7 8
5 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 44'02"82 10 6
6 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha 44'04"12 9 5
7 Vlag van Italië Massimo Matteoni Bimota-Yamaha 44'14"95 16 4
8 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 44'15"60 4 3
9 Vlag van Italië Carlo Perugini RTM 44'29"64 5 2
10 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Bimota-Yamaha 44'30"76 19 1
11 Vlag van Australië Jeffrey Sayle Yamaha 44'46"37 15
12 Vlag van Zwitserland Alan Roethlisberger Yamaha 44'46"77 17
13 Vlag van België Didier de Radiguès Yamaha 44'52"13 12
14 Vlag van Frankrijk Christian Berthod Yamaha 44'55"71 26
15 Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha 45'06"41 20
16 Vlag van België René Delaby Yamaha 45'09"76 22
17 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Kawasaki 45'16"16 27
18 Vlag van Duitsland Roland Kopf Yamaha 45'17"04 24
19 Vlag van Oostenrijk Siegfried Minich Yamaha 45'42"44 28
20 Vlag van Frankrijk Philippe Roussel Yamaha 45'42"75 32
21 Vlag van Italië Atilio Riondato Yamaha 46'59"29 25
22 Vlag van Australië Barry Smith Yamaha +1 ronde 31
23 Vlag van Japan Yoshimasa Matsumoto Yamaha +1 ronde 30
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Bimota-Yamaha 2
DNF Vlag van Venezuela Carlos Lavado Bimota-Yamaha 11
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Louis Albera Yamaha 13
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Espié Yamaha Val 14
DNF Vlag van Frankrijk Jacques Bolle Cotton 18
DNF Vlag van Zuid-Afrika Alan North Yamaha Val 21

Top 10 WK-stand na deze race

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Bimota-Yamaha 27
2 Vlag van Zuid-Afrika Jon Ekerold Bimota-Yamaha 20
3 Vlag van Italië Massimo Matteoni Bimota-Yamaha 16
4 Vlag van Italië Walter Villa Adriatica-Yamaha 15
5 Vlag van Frankrijk Eric Saul Yamaha 14
6 Vlag van Italië Carlo Perugini RTM 10
7 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 8
8 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Bimota-Yamaha 7
9 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 6
10 Vlag van Australië Jeffrey Sayle Yamaha 3
Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 3

In de 250cc-race van Frankrijk reden Toni Mang en Kork Ballington meteen weg van de rest van het veld, maar de beste prestatie leverde Thierry Espié, die vanaf de derde startplaats een heel slechte start had gehad maar zich door het hele veld naar voren werkte om uiteindelijk met de snelste ronde derde te worden. In de laatste ronde passeerde hij Roland Freymond, Jacques Cornu en Eric Saul. Ballington won de race, Mang werd tweede.

Uitslag 250 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington Kawasaki 42'49"72 2 15
2 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 42'51"52 1 12
3 Vlag van Frankrijk Thierry Espié Yamaha 42'57"64 3 10
4 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Ad Maiora 42'58"40 5 8
5 Vlag van Frankrijk Eric Saul Yamaha 42'00"23 16 6
6 Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 43'10"07 4 5
7 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha 43'17"83 10 4
8 Vlag van Frankrijk Roger Sibille Yamaha 43'20"65 9 3
9 Vlag van Italië Paolo Ferrett Yamaha 43'31"58 24 2
10 Vlag van Frankrijk André Gouin Yamaha 43'32"04 15 1
11 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Kawasaki 43'33"34 19
12 Vlag van Frankrijk Alain Béraud Yamaha 43'57"10 28
13 Vlag van Frankrijk Jacques Bolle Cotton 44'08"09 19
14 Vlag van Frankrijk Jean-Jacques Peyre Yamaha 44'18"35 17
15 Vlag van Frankrijk Pierro Tocco Yamaha 44'18"74 23
16 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha 44'28"54 32
17 Vlag van Frankrijk Bernard Gatti Yamaha 44'34"14 27
18 Vlag van België Didier de Radiguès Yamaha 44'34"98 26
19 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha 45'05"32 33
20 Vlag van Frankrijk Jean Lafond Yamaha +2 ronden 6
DNF Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki Ontsteking 7
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Louis Albera Yamaha 11
DNF Vlag van België Jean-Marc Toffolo Yamaha 13
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Bourdil Yamaha 14
DNF Vlag van Italië Giampaolo Marchetti MBA 18
DNF Vlag van Frankrijk Guy Batesti Yamaha 20
DNF Vlag van België Richard Hubin Yamaha 21
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Laurens Yamaha 22
DNF Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Kawasaki 30
DNF Vlag van Italië Loris Reggiani Yamaha 31

Top 10 WK-stand na deze race

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Duitsland Toni Mang Krauser-Kawasaki 39
2 Vlag van Zuid-Afrika Kork Ballington Kawasaki 30
3 Vlag van Frankrijk Thierry Espié Bimota-Yamaha 28
4 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 20
5 Vlag van Zwitserland Roland Freymond Morbidelli 14
6 Vlag van Frankrijk Erick Saul Yamaha 12
7 Vlag van Italië Pierluigi Conforti Yamaha 10
Vlag van Zwitserland Jacques Cornu Yamaha 10
9 Vlag van Italië Paolo Ferretti Bimota-Yamaha 7
10 Vlag van Venezuela Carlos Lavado Yamaha 6

Guy Bertin reed in zijn thuisrace de beste kwalificatietijd. In de race ging hij aanvankelijk aan de leiding, vlak voor Ángel Nieto en Pier Paolo Bianchi. In de zevende rond brak het schakelpedaal van de Motobécane van Bertin. Nieto wist met moeite Bianchi van zich af te houden en won met minder dan twee seconden verschil. Nieto's teamgenoot Loris Reggiani werd derde. Ángel Nieto scoorde zijn zestigste WK-overwinning.

Uitslag 125 cc

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Spanje Ángel Nieto Minarelli 42'23"02 2 15
2 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA 42'24"75 3 12
3 Vlag van Italië Loris Reggiani Minarelli 43'03"72 7 10
4 Vlag van Frankrijk Yves Dupont MBA 43'12"26 6 8
5 Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA 43'16"64 12 6
6 Vlag van Australië Barry Smith MBA 43'17"22 14 5
7 Vlag van Italië Giampaolo Marchetti MBA 43'18"49 5 4
8 Vlag van Nederland Peter Looijestein MBA 43'19"92 15 3
9 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Iprem 43'21"02 11 2
10 Vlag van Italië Jean-Claude Selini MBA 43'38"59 20 1
11 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli 43'38"83 21
12 Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse MBA 43'39"03 9
13 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli 43'54"41 13
14 Vlag van Frankrijk Michel Galbit Morbidelli 43'59"06 16
15 Vlag van Oostenrijk August Auinger MBA 44'07"75 8
16 Vlag van Monaco Patrick Hérouard MBA 44'14"85 19
17 Vlag van Frankrijk Paul Bordes MBA 44'18"72 22
18 Vlag van Finland Matti Kinnunen MBA 44'20"05 24
19 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson MBA 44'35"43 26
20 Vlag van Tsjechië Peter Baláz MBA 44'40"45 28
21 Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor 44'43"19 30
22 Vlag van Italië Libero Piccirillio MBA +1 ronde 27
23 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA +4 ronden 4
DNF Vlag van Frankrijk Guy Bertin Motobécane Schakelpedaal 1
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli 10
DNF Vlag van Duitsland Alfred Waibel Morbidelli 17
DNF Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Morbidelli 18
DNF Vlag van Venezuela Iván Palazzese Morbidelli 23
DNF Vlag van Nederland Martin van Soest MBA 29

Top 10 WK-stand na deze race

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Motorfiets Ptn
1 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi MBA 42
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Minarelli 21
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA 20
4 Vlag van Italië Loris Reggiani Minarelli 18
5 Vlag van Venezuela Iván Palazzese MBA 17
6 Vlag van Australië Barry Smith MBA 13
7 Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA 12
Vlag van Frankrijk Guy Bertin Motobécane 12
9 Vlag van Frankrijk Yves Dupont MBA 8
10 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter MBA 6
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo MBA 6
Vlag van Italië Giampaolo Marchetti MBA 6

Voor de zijspanklasse was Frankrijk de openingsrace van het seizoen. De twee klassen (B2A en B2B) waren afgeschaft en alle combinaties reden weer binnen één reglement. De naafbesturingen waren verboden en de machines moesten een balhoofd hebben, waarvoor de belangrijkste bouwers Seymaz en LCR beiden een andere oplossing hadden gevonden. Alain Michel koos voor de nieuwe motor van Helmut Fath, terwijl bijna alle andere coureurs Yamaha-motoren gebruikten. Michel en Rolf Biland wisselden elkaar in de race af aan de leiding, gevolgd door Jock Taylor en Werner Schwärzel. Op de vijfde plaats reed de Nederlandse combinatie Egbert Streuer/Johan van der Kaap. Zij hadden zich al bij die positie neergelegd, toen Michel's versnellingsbak in de laatste ronde de geest gaf. Michel werd nog wel achtste, maar Biland won voor Taylor, Schwärzel en Streuer.

Uitslag zijspannen

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 40'46"88 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Windle-Yamaha 12
3 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber Krauser-LCR-Yamaha 10
4 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Johan van der Kaap LCR-Yamaha 8
5 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Bartol-LCR 6
6 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha 5
7 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Billy Gällros Krauser-LCR-Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van België Paul Gérard Seymaz-Fath 3
9 Vlag van Duitsland Jesco Höckert Vlag van Verenigde Staten Harald Mathews Busch-Yamaha 2
10 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Oxley Kumano-Yamaha 1

Top 10 WK-stand na deze race

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Motorfiets Ptn
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg Krauser-LCR-Yamaha 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jock Taylor Vlag van Zweden Benga Johansson Windle-Yamaha 12
3 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber Krauser-Yamaha 10
4 Vlag van Nederland Egbert Streuer Vlag van Nederland Johan van der Kaap LCR-Yamaha 8
5 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Bartol-LCR 6
6 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha 5
7 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Billy Gällros Krauser-Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van België Paul Gérard Seymaz-Fath 2
9 Vlag van Duitsland Jesco Höckert Vlag van Duitsland Harald Mathews Busch-Yamaha 2
10 Vlag van Japan Masato Kumano Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Oxley Kumano-Yamaha 1


Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1980
FIM wereldkampioenschap wegrace
32e seizoen (1980)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1980

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1979
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1981