Przejdź do zawartości

Zbigniew Skolicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zbigniew Skolicki
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1908
Kraków

Data i miejsce śmierci

28 listopada 1971
Kraków

Przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa
Okres

od 6 listopada 1959
do 5 czerwca 1969

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Poprzednik

Wiktor Boniecki

Następca

Jerzy Pękala

Poseł V kadencji Sejmu PRL
Okres

od 1 czerwca 1969
do 28 listopada 1971

Przynależność polityczna

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Order Zasługi Republiki Włoskiej II Klasy (1951-2001)
Tablica pamiątkowa w Krakowie

Zbigniew Skolicki (ur. 6 sierpnia 1908 w Krakowie, zm. 28 listopada 1971 tamże) – polski polityk, przewodniczący prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa w latach 1959–1969, poseł na Sejm PRL V kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny robotniczej, absolwent Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie. Dyplom magistra ekonomii uzyskał po wojnie w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Krakowie. Zawodowo zajmował się bankowością. W latach 1954–1957 pełnił funkcję prezesa Wojewódzkiego Związku Spółdzielczości Pracy. W latach młodości był czynnym zawodnikiem Klubu Sportowego „Cracovia” (lekkoatletą), później działaczem sportowym.

Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przez dwa lata był zastępcą przewodniczącego Wojewódzkiej Rady Narodowej, pełnomocnikiem do spraw Nowej Huty. 6 listopada 1959 został przewodniczącym prezydium Rady Narodowej miasta Krakowa. Za jego rządów, które trwały do 5 czerwca 1969, rozpoczęto prace nad kompleksowym odnowieniem Starego Miasta oraz zapewnieniem miastu dostatecznej ilości wody i energii cieplnej. Rozbudowano Nową Hutę o osiedla na terenie Bieńczyc i Wzgórz Krzesławickich, w 1960 uruchomiono pociąg elektryczny do Wieliczki, połączenia tramwajowe do Prokocimia; w 1963 zlikwidowano lotnisko w Czyżynach; w 1964 tramwaj nr 4 po raz pierwszy przejechał z Walcowni Huty im. Lenina do Bronowic oraz otwarto nowe lotnisko dla Krakowa w Balicach; w 1965 rozpoczęto budowę ośrodka telewizyjnego na Krzemionkach oraz rozpoczął pracę zespół klinik pediatrycznych w Prokocimiu (dar Stanów Zjednoczonych).

Pełnił mandat posła na Sejm PRL V kadencji, był przewodniczącym Krakowskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Przygotowawczego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[1].

Do lat 90. XX wieku w Krakowie istniała ulica Zbigniewa Skolickiego (obecnie nosi nazwę: Monte Cassino). Stanowiła ona (wraz z ul. Kapelanka i Brożka) część trasy zbudowanej w latach siedemdziesiątych na krakowskim Ludwinowie. Przy ul. Krzywej 12, gdzie mieszkał, w 30. rocznicę śmierci, 28 listopada 2001, wmurowano poświęconą mu tablicę pamiątkową. Tablicę zaprojektował bezpłatnie prof. Bronisław Chromy.

Był żonaty, miał córkę i syna. Został pochowany w alei zasłużonych na cmentarzu Rakowickim (LXVII/płn 2/10).

Grób Zbigniewa Skolickiego na cmentarzu Rakowickim

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 85
  2. Lista odznaczonych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 20 lipca 1964, s. 2
  3. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 11, 30 czerwca 1965, s. 5
  4. Wizyta Prezydenta Francji w Polsce, „Trybuna Robotnicza”, nr 213, 7 września 1967, s. 1–2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]