Przejdź do zawartości

Sergiusz II (papież)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sergiusz II
Sergius Secundus
Papież
Biskup Rzymu
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

ok. 785–795
Rzym

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 847
Rzym

Miejsce pochówku

bazylika św. Piotra

Papież
Okres sprawowania

844–847

Wyznanie

chrześcijaństwo

Kościół

rzymskokatolicki

Pontyfikat

styczeń 844

Sergiusz II, (ur. w Rzymie ok. 785–795[1], zm. 27 stycznia 847[2]) – papież w okresie od stycznia 844 do 27 stycznia 847[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był Rzymianinem, synem Marynusa, z arystokratycznej rodziny zamieszkałej w czwartym regionie Rzymu (Regio IV) w okolicach Via Sacra lub Alta Semita, a jego bliskim krewnym był Stefan IV[2][4][1]. Późniejsza tradycja identyfikowała go jako członka rodu Colonna[3], ale podanie to należy odrzucić, gdyż ród Colonna dopiero na przełomie XI i XII wieku wyodrębnił się z latyńskiego rodu hrabiów Tuskulum, który przed X stuleciem nie należał do grona rzymskiej arystokracji miejskiej[5][6].

Po śmierci Grzegorza IV, przez aklamację ogłoszono papieżem Jana VIII, podczas gdy prawowicie wybranym został Sergiusz II, kandydat arystokracji i wyższych sfer kościelnych, którego konsekrowano w trybie natychmiastowym bez czekania na zgodę dworu[3]. Wywołało to złość Lotara I, który uznał taki czyn za pogwałcenie konstytucji rzymskiej z 824 roku i wysłał ekspedycję karną w celu złupienia Państwa Kościelnego, na czele z wicekrólem Italii Ludwikiem II i arcybiskupem Drogonem z Metz[2].

15 czerwca 844 Sergiusz II ukoronował Ludwika II, syna Lotara, na króla Lombardii[2]. Został także zmuszony do zaakceptowania faktu, że wybór papieża musi być dokonany i zatwierdzony tylko w obecności przedstawiciela cesarskiego, lecz odmówił on złożenia deklaracji posłuszeństwa[2].

Podczas pontyfikatu Sergiusza II, w sierpniu 846 r., Rzym został zniszczony przez Saracenów, którzy zaatakowali także Ostię i Porto, a bazyliki św. Piotra i św. Pawła zostały splądrowane[3]. Papież w dużym stopniu odbudował Rzym, dzięki zbiórce datków. Sergiusz II odnowił akwedukt Marcjana i powiększył bazylikę św. Jana na Lateranie[7].

Za jego panowania rozpowszechniła się symonia.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ilaria Bonaccorsi: Papa Sergio II. Enciclopedia dei Papi, 2000. [dostęp 2013-02-18]. (wł.).
  2. a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 146-147. ISBN 83-06-02633-0.
  3. a b c d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 52-53. ISBN 83-7006-437-X.
  4. Horace Mann: The Lives of the Popes. Volume 2. London: KEGAN PAUL, TRENCH, TRUBNER, & CO., LTD., 1906, s. 111-112, 234-235.
  5. James Loughlin: Colonna. The Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-02-18]. (ang.).
  6. Colónna. Enciclopedia Treccani. [dostęp 2013-02-18]. (wł.).
  7. "Poczet papieży" Michał Gryczyński

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]