Przejdź do zawartości

Jurgowska Przełęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurgowska Przełęcz
Ilustracja
Grań nad Doliną Kaczą (podpisane formacje)
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Karpaty, Tatry Wysokie

Sąsiednie szczyty

Zmarzły Szczyt, Kaczy Szczyt

Data zdobycia

8 sierpnia 1907 r.

Pierwsze wejście

Z. Klemensiewicz, R. Kordys, A. Znamięcki

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Jurgowska Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jurgowska Przełęcz”
Ziemia49°09′58″N 20°07′03″E/49,166111 20,117500

Jurgowska Przełęcz (słow. Vyšné kačacie sedlo[1], Vyšné Kačie sedlo, niem. Obere Ententalscharte, węg. Felső-Kacsa-völgyi-csorba[2]) – przełęcz w głównej grani Tatr (w jej fragmencie zwanym Batyżowiecką Granią) położona pomiędzy Zmarzłym Szczytem (Popradský Ľadový štít, 2396 m) a Kaczym Szczytem (Kačací štít, 2401 m). Na północ od przełęczy znajduje się górne piętro Doliny Kaczej, a na południe – Doliny Batyżowieckiej. W grani opadającej na Jurgowską Przełęcz ze Zmarzłego Szczytu wyróżnia się jeszcze jedną przełęcz zwaną Jurgowskimi Wrótkami.

Na Jurgowską Przełęcz nie prowadzi szlak turystyczny ani żadna łatwa droga nieznakowana, dlatego nie ma ona praktycznego znaczenia jako połączenie Doliny Kaczej z Batyżowiecką. Jest odwiedzana przez taterników prawie wyłącznie przy okazji przejść Batyżowiecką Granią.

Polska nazwa przełęczy została jej nadana dla upamiętnienia pasterzy z Jurgowa pasących niegdyś na Polanie pod Wysoką, a okresowo również w dolnym piętrze Doliny Kaczej.

Pierwsze wejście:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 69. ISBN 83-01-13184-5.
  2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 115-116.
Widok z Doliny Batyżowieckiej