Przejdź do zawartości

Śnieżna Przełęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Śnieżna Przełęcz
Ilustracja
Śnieżna Przełęcz widziana z Doliny Pięciu Stawów Spiskich
Państwo

 Słowacja

Wysokość

2354 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry Wysokie

Sąsiednie szczyty

Śnieżny Mniszek, Baranie Czuby

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Śnieżna Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Śnieżna Przełęcz”
Ziemia49°12′09,8″N 20°11′24,1″E/49,202722 20,190028
Śnieżna Przełęcz i opadające na nią granie z podpisanymi formacjami

Śnieżna Przełęcz (słow. Ľadové sedlo, niem. Eistaler Scharte, węg. Jég-völgyi-csorba[1]) – głęboka przełęcz w głównej grani Tatr, oddzielająca masyw Śnieżnego Szczytu (Snehový štít) od masywu Baranich Rogów (Baranie rohy). Znajduje się na wysokości 2354 m n.p.m.[2] (według wcześniejszych pomiarów 2323[3] lub 2341[4] m).

W grani wznoszącej się w kierunku Śnieżnego Szczytu znajduje się szereg mniej wybitnych formacji. Są to (w kolejności od Śnieżnej Przełęczy)[4][5]:

W grani wznoszącej się ku Baranim Rogom wypiętrzają się (w kolejności od Śnieżnej Przełęczy)[6][5][2]:

Po północnej stronie przełęczy znajduje się Śnieżny Bańdzioch (Kotlinka pod Snehovým), jeden z trzech górnych kotłów Doliny Czarnej Jaworowej (Čierna Javorová dolina), a po stronie południowej – Dolina Pięciu Stawów Spiskich (kotlina Piatich Spišských plies)[6].

Na przełęcz nie prowadzi żaden szlak turystyczny. Przejście przez Śnieżną Przełęcz stanowi natomiast dla taterników najdogodniejsze połączenie Doliny Pięciu Stawów Spiskich z górną częścią Doliny Czarnej Jaworowej. Było ono znane jurgowskim myśliwym i używane przez nich zapewne już w XVIII wieku[4].

Pierwsze znane wejścia:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  3. Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124. ISBN 83-909352-2-8.
  4. a b c d Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XIX. Kapałkowa Grań – Śnieżna Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1974, s. 138–140.
  5. a b Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. Główna grań od zachodu na wschód. [dostęp 2013-07-25].
  6. a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 76, 404-405. ISBN 83-01-13184-5.
Śnieżna Przełęcz