Jurgowska Przełęcz
49°09′58″N 20°07′03″E/49,166111 20,117500 Grań nad Doliną Kaczą (podpisane formacje) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
8 sierpnia 1907 r. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
| 49°09′58″N 20°07′03″E/49,166111 20,117500
| |
Jurgowska Przełęcz (słow. Vyšné kačacie sedlo[1], Vyšné Kačie sedlo, niem. Obere Ententalscharte, węg. Felső-Kacsa-völgyi-csorba[2]) – przełęcz w głównej grani Tatr (w jej fragmencie zwanym Batyżowiecką Granią) położona pomiędzy Zmarzłym Szczytem (Popradský Ľadový štít, 2396 m) a Kaczym Szczytem (Kačací štít, 2401 m). Na północ od przełęczy znajduje się górne piętro Doliny Kaczej, a na południe – Doliny Batyżowieckiej. W grani opadającej na Jurgowską Przełęcz ze Zmarzłego Szczytu wyróżnia się jeszcze jedną przełęcz zwaną Jurgowskimi Wrótkami.
Na Jurgowską Przełęcz nie prowadzi szlak turystyczny ani żadna łatwa droga nieznakowana, dlatego nie ma ona praktycznego znaczenia jako połączenie Doliny Kaczej z Batyżowiecką. Jest odwiedzana przez taterników prawie wyłącznie przy okazji przejść Batyżowiecką Granią.
Polska nazwa przełęczy została jej nadana dla upamiętnienia pasterzy z Jurgowa pasących niegdyś na Polanie pod Wysoką, a okresowo również w dolnym piętrze Doliny Kaczej.
Pierwsze wejście:
- latem – Zygmunt Klemensiewicz, Roman Kordys, Aleksander Znamięcki, 8 sierpnia 1907 r.,
- zimą – Józef Lesiecki, Józef Oppenheim, 13 kwietnia 1914 r.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 69. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 115-116.
