Przejdź do zawartości

Bazylika św. Antoniego z Padwy w Radecznicy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Antoniego z Padwy
i klasztor oo. bernardynów
Jasna Góra Lubelszczyzny
A/1305 z dnia 27.07.1978
kościół parafialny
kościół konwentualny bernardynów
Ilustracja
Bazylika św. Antoniego w Radecznicy
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Radecznica,
ulica Klasztorna 6

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Antoniego Padewskiego w Radecznicy

bazylika mniejsza
• nadający tytuł

od 4 lipca 2015
Franciszek

Wezwanie

św. Antoniego z Padwy

Wspomnienie liturgiczne

13 czerwca

Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie

Św. Antoniego

Cudowne wizerunki

Obraz św. Antoniego

Położenie na mapie gminy Radecznica
Mapa konturowa gminy Radecznica, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwyi klasztor oo. bernardynów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwyi klasztor oo. bernardynów”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwyi klasztor oo. bernardynów”
Położenie na mapie powiatu zamojskiego
Mapa konturowa powiatu zamojskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Antoniego z Padwyi klasztor oo. bernardynów”
Ziemia50°45′05″N 22°49′33″E/50,751389 22,825833

Kościół św. Antoniego z Padwy i klasztor bernardynów – zabytkowy, barokowy kościół parafialny oraz klasztor bernardynów znajdujące się w Radecznicy w powiecie zamojskim województwa lubelskiego. Zwany jest Lubelską Częstochową.

Objawienia św. Antoniego w Radecznicy

[edytuj | edytuj kod]

Historia klasztoru w Radecznicy zaczęła się 8 maja 1664 r., kiedy na wzgórzu zwanym Łysą Górą miał się objawić św. Antoni z Padwy tkaczowi Szymonowi, mieszkańcowi wioski[2]. Wieści o cudownym objawieniu i o łaskach, jakie zostały tu udzielone, uczyniły to miejsce celem wielu pielgrzymek. Gdy wieści te dotarły do bpa Mikołaja Świrskiego, sufragana chełmskiego, zakupił całą wieś, a następnie zwrócił się do bernardynów z propozycją objęcia tu placówki. Bracia zostali tu ulokowani w roku 1667. Akt fundacyjny klasztoru datowany jest na rok 1670.

Szybko zaczęto wznosić drewniane zabudowania kościoła i klasztoru, a specjalna komisja teologów przesłuchała świadków zdarzeń i osoby, które doznały tu łask. Wnet wytworzyła się tradycja odpustów gromadzących ogromne rzesze obydwu obrządków.

Historia kościoła i klasztoru

[edytuj | edytuj kod]

Murowany kościół rozpoczęto budować na stoku Łysej Góry pod kierunkiem Jana Linka, budowniczego fortyfikacji Zamościa. Prace rozpoczęto w 1686 r., a konsekrację kościoła urządzono w 1695 r. Była to masywna, barokowa budowla z dwiema wieżami, górująca nad okolicą. W głównym ołtarzu znajdował się obraz św. Antoniego, który wnet zaczęto nazywać cudownym. W 1707 r. zakończono budowę klasztoru. W jego dostępnych dla wiernych krużgankach znajdował się zespół monumentalnych obrazów wykonanych w latach 1780–1781 przez Gabriela Sławińskiego, a przedstawiających miejscowe objawienia i cuda Antoniego Padewskiego[3].

Pod zaborem rosyjskim

[edytuj | edytuj kod]

Na lata 1815–1869 przypadł okres największego ruchu pielgrzymkowego. Powstało wtedy określenie Radecznicy jako „Częstochowy Lubelskiej”. Na odpusty schodziły się kilkudziesięciotysięczne tłumy. Dla wiernych obrządku greckokatolickiego odprawiano nabożeństwa według ich rytu.

Po powstaniu styczniowym władze rosyjskie skasowały klasztor w 1869 roku i przeznaczyły go dla grekokatolików. Rozgrabiono mienie kościoła. W klasztorze urządzono więzienie dla opornych księży unickich. W 1875 r. carat zniósł unię brzeską w Imperium Rosyjskim. W klasztorze urządzono wówczas parafię prawosławną, która jednak nie miała wiernych. Opustoszałe budynki niszczały, rozebrano część klasztoru. W 1882 r. sprowadzono tu prawosławnych mnichów, a w 1899 r. mniszki, tworząc monaster św. Antoniego w Radecznicy. Przebudowano wtedy kościół na cerkiew i zbudowano dwa nowe budynki na ochronkę i seminarium nauczycielskie, założono pracownię malarską, w której pisano ikony. W świątyni umieszczono ikonę św. Antoniego Pieczerskiego, ale odpusty obchodzono w dniu odpustu katolickiego.

Okres I wojny światowej

[edytuj | edytuj kod]

Działalność prawosławnych w Radecznicy została przerwana przez I wojnę światową. W 1915 mniszki udały się na bieżeństwo. W 1916 r. dokonano rekoncyliacji kościoła[4], a w 1919 r. przekazano go na powrót bernardynom.

Po I wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

Podjęto się gruntownego remontu kościoła i klasztoru, a w budynku pozostałym po seminarium nauczycielskim urządzono Kolegium Serafickie. (1922 r.) Spełniło ono bardzo użyteczną rolę, wykształciwszy ok. 700 chłopców, z których ponad stu wstąpiło do Zakonu. Na krótko przed II wojną powstała tu również drukarnia. Odnowiono kaplicę św. Antoniego „na wodzie” i zbudowano nowe „gradusy” – schody prowadzące do kościoła.

Po II wojnie światowej

[edytuj | edytuj kod]

W 1950 r. zostali aresztowani przez UB wszyscy zakonnicy, jako że w klasztorze był punkt kontaktowy Zamojskiego Inspektoratu WiN. Gimnazjum rozwiązano, a budynki zostały przekazane pod nowo otwarty szpital psychiatryczny. Bracia dopiero w 1960 r. odzyskali część budynku klasztornego. Ten stan trwa aż do chwili obecnej. W 1981 r. bp lubelski Bolesław Pylak erygował w Radecznicy parafię. Szybko też wzniesiono kościoły dojazdowe w sąsiednich miejscowościach: Chłopkowie i Podlesiu Dużym.

W 1995 r. przypadł Rok Antoniański, 800 lat od urodzin św. Antoniego. 30 lipca potężny pożar strawił świątynię. Prace renowacyjne przebiegały jednak w ekspresowym tempie i jeszcze tego samego roku biskup zamojski Jan Śrutwa dokonał poświęcenia odnowionego prezbiterium. Nowy obraz św. Antoniego w ołtarzu głównym namalował Jerzy Kumala. Od 4 lipca 2015 roku sanktuarium, dzięki decyzji papieża Franciszka, nosi tytuł bazyliki mniejszej[5].

W bazylice znajduje się krypta Żołnierzy Niezłomnych, gdzie spoczywają trzej żołnierze zamojskiego II Inspektoratu AK: Józef Pyś ps. „Ostry”, Paweł Kalinowski ps. „Francuz” i Mieczysław Szewczuk ps. „Włoch”[6].

Radecznica, bazylika, Krypta Żołnierzy Niezłomnych, zdj. 1 października 2019 r

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Organy - Polskie Wirtualne Centrum Organowe [online], www.organy.pro [dostęp 2017-11-15].
  2. Elżbieta Bilska-Wodecka i inni, Kult św. Antoniego w Polsce na przykładzie wezwań parafii i ośrodków sanktuaryjnych, „Peregrinus Cracoviensis”, 16, 2005, s. 279-286 [dostęp 2023-12-22].
  3. Magdalena Ludera, Gabriel Sławiński – późnobarokowy malarz w służbie Kościoła i Cerkwi (= Prace Muzeum Narodowego w Krakowie, red. K. Twardowska, t. 6), Kraków 2016, s. 132.
  4. 10 czerwca Czas 1916 nr 308
  5. Bazylika mniejsza w Radecznicy. Niedziela. Tygodnik katolicki. [dostęp 2015-09-15]. (pol.).
  6. Piękne pożegnanie trzech odnalezionych żołnierzy II Inspektoratu Zamojskiego AK – Wólka Panieńska-Radecznica, 29–30 września 2019. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-09-25]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Klasztory bernardyńskie, pod red. H.E. Wyczawskiego, Kalwaria Zebrzydowska 1985.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]