Sigrid Kaag
| Sigrid Kaag | ||||
|---|---|---|---|---|
.jpg)
| ||||
Sigrid Kaag in 2018
| ||||
| Volledige naam | Sigrid Agnes Maria Kaag | |||
| Geboren | 2 november 1961 Rijswijk (ZH) | |||
| Politieke partij | D66 | |||
| Beroep | Diplomaat Politicus (voorheen) | |||
| Religie | Rooms-katholiek[1] | |||
 senior coördinator humanitaire hulp en wederopbouw in Gaza
| ||||
| Huidige functie | ||||
| Aangetreden | 8 januari 2024 | |||
| President | António Guterres | |||
 eerste vicepremier
| ||||
| Aangetreden | 10 januari 2022 | |||
| Einde termijn | 7 januari 2024 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Hugo de Jonge | |||
| Opvolger | Rob Jetten | |||
| minister van Financiën
| ||||
| Aangetreden | 10 januari 2022 | |||
| Einde termijn | 7 januari 2024 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Wopke Hoekstra | |||
| Opvolger | Rob Jetten (a.i.) | |||
| minister van Buitenlandse Zaken
| ||||
| Aangetreden | 25 mei 2021 | |||
| Einde termijn | 17 september 2021 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Stef Blok | |||
| Opvolger | Tom de Bruijn (a.i.) | |||
| fractievoorzitter in de Tweede Kamer | ||||
| Aangetreden | 31 maart 2021 | |||
| Einde termijn | 11 januari 2022 | |||
| Voorganger | Rob Jetten | |||
| Opvolger | Jan Paternotte | |||
| politiek leider van D66 | ||||
| Aangetreden | 4 september 2020 | |||
| Einde termijn | 12 augustus 2023 | |||
| Voorganger | Alexander Pechtold | |||
| Opvolger | Rob Jetten | |||
| minister van Buitenlandse Zaken (wnd.)
| ||||
| Aangetreden | 13 februari 2018 | |||
| Einde termijn | 7 maart 2018 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Halbe Zijlstra | |||
| Opvolger | Stef Blok | |||
| minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking
| ||||
| Aangetreden | 26 oktober 2017 | |||
| Einde termijn | 10 augustus 2021 | |||
| Premier | Mark Rutte | |||
| Voorganger | Lilianne Ploumen | |||
| Opvolger | Tom de Bruijn | |||
| speciaal gezant van de Verenigde Naties in Libanon
| ||||
| Aangetreden | 17 januari 2015 | |||
| Einde termijn | 26 oktober 2017 | |||
| President | Ban Ki-moon António Guterres | |||
| Voorganger | Derek Plumbly | |||
| Opvolger | Pernille Dahler Kardel | |||
| speciaal gezant van de Verenigde Naties in Syrië belast met: Ontwapeningsmissie Chemische Wapens | ||||
| Aangetreden | 13 oktober 2013 | |||
| Einde termijn | 30 september 2014 | |||
| President | Ban Ki-moon | |||
| ||||
Sigrid Agnes Maria Kaag (Rijswijk (ZH), 2 november 1961) is een Nederlands diplomate en voormalig politica. Ze is sinds januari 2024 senior humanitair en wederopbouw coördinator voor Gaza bij de Verenigde Naties.[2]
Namens Democraten 66 (D66) was zij van 10 januari 2022 tot 8 januari 2024 eerste vicepremier en minister van Financiën in het kabinet-Rutte IV. Tevens was zij partijleider van D66 tussen 4 september 2020 en 12 augustus 2023.
Eerder was zij ondersecretaris-generaal bij de VN.[3] Van oktober 2013 tot september 2014 leidde Kaag als ondersecretaris-generaal de ontwapeningsmissie die leidde tot de vernietiging van de chemische wapens in Syrië. Vanaf december 2014 tot haar eerste ministerschap was Kaag speciaal coördinator van de Verenigde Naties in Libanon (UNSCOL).
In 2017 maakte zij de overstap naar de politiek, toen zij minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking in het kabinet-Rutte III werd en later ook minister van Buitenlandse Zaken. Zij was lijsttrekker van D66 bij de Tweede Kamerverkiezingen van maart 2021 en vervolgens fractievoorzitter in de Tweede Kamer.[4]
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Jeugd en studie
[bewerken | brontekst bewerken]Kaag werd geboren in 1961 in Rijswijk als dochter van een klassiek pianist en ze groeide op in Zeist. Ze was leerling aan het Christelijk Lyceum Zeist. Ze had al op jonge leeftijd een brede interesse in politiek en internationale zaken.[5] Ze begon haar studie Arabische taal en filologie aan de Universiteit Utrecht, maar behaalde in 1985 haar Bachelor of Arts in Midden-Oostenstudies aan de Amerikaanse Universiteit in Caïro.[6][7] In 1987 behaalde ze een Master of Philosophy in internationale betrekkingen aan St Antony's College in Oxford en in 1988 een Master of Arts in de Politiek en Economie van het Midden-Oosten aan de Universiteit van Exeter. Ook studeerde Kaag aan de Franse École nationale d'administration (ENA)[8] en volgde zij de leergang Buitenlandse Betrekkingen aan Instituut Clingendael.[9]
Begin carrière
[bewerken | brontekst bewerken]Na haar studie werkte Kaag als analist voor Royal Dutch Shell in Londen. Later werkte ze voor het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken als plaatsvervangend hoofd van de Afdeling VN Politieke Zaken. Als diplomaat woonde en werkte Kaag in Beiroet, Wenen en Khartoem.
Carrière bij de Verenigde Naties
[bewerken | brontekst bewerken]Kaag begon haar werk voor de Verenigde Naties in 1994 als Senior-adviseur van de Deputy Special Representative van de Secretaris-Generaal in Khartoem, Sudan. Van 1998 tot 2004 was ze Chief of Donor Relations voor de Internationale Organisatie voor Migratie, en Senior Programme Manager bij het kantoor externe betrekkingen van UNRWA, de VN-organisatie voor steun aan Palestijnse vluchtelingen, in Jeruzalem. In het Midden-Oosten was Kaag verantwoordelijk voor de (deels bezette) Palestijnse gebieden, Libanon, Jordanië en Syrië.
Van 2007 tot 2010 was Kaag regionaal directeur Midden-Oosten/Noord-Afrika voor het VN-kinderfonds UNICEF. Van 2010 tot 2013 was Kaag assistent-secretaris-generaal bij het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP), waar ze werkte als plaatsvervanger van de voormalig premier van Nieuw-Zeeland Helen Clark.[10]
VN Speciaal coördinator OPCW-VN Missie
[bewerken | brontekst bewerken]Van oktober 2013 tot september 2014 leidde Kaag als speciaal coördinator de VN-OPCW-ontwapeningsmissie die leidde tot de vernietiging van de chemische wapens in Syrië. De ontwapeningsmissie ondernam de VN samen met de Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OPCW).
Op 13 oktober 2013 werd Kaag door VN Secretaris-General Ban Ki-moon genomineerd de missie te leiden. De VN Veiligheidsraad stemde drie dagen later over haar nominatie, waarna Kaag officieel de positie kreeg toegewezen.[11] Kaag nam de leiding over een team van honderd experts dat de opdracht kreeg het chemische wapenprogramma van Syrië te vernietigen voor 30 juni 2014.[12]
Vanaf december 2014 tot haar ministerschap was Kaag Special Coordinator van de Verenigde Naties in Libanon (UNSCOL).[13]
Minister in kabinet-Rutte III
[bewerken | brontekst bewerken]Eind oktober 2017 werd Kaag door D66-leider Alexander Pechtold gebeld en gevraagd voor een ministerspost.[14] Op 26 oktober 2017 werd Kaag vervolgens beëdigd als minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking in kabinet-Rutte III.[15]
Toen op 13 februari 2018 minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra opstapte, nam Kaag de taken waar tot op 7 maart 2018 Stef Blok beëdigd werd.[16] Kaag was daarmee de eerste vrouwelijke minister van Buitenlandse Zaken van Nederland. Op 8 maart 2018 zat minister Kaag de VN-Veiligheidsraad voor in New York. In het kader van Internationale Vrouwendag bestond de Nederlandse delegatie onder Kaags voorzitterschap volledig uit vrouwen.[17]
Sinds 2018 is Kaag lid van de World Bank/WHO Global Preparedness Monitoring Board (GPMB).[18] In 2019 trad ze toe tot de World Economic Forum High-Level Group on Humanitarian Investing.[19]
Door wisselingen binnen het demissionaire kabinet werd Kaag op 25 mei 2021 benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken. Deze functie combineerde zij tot 10 augustus 2021 met het ministerschap voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Daarna werd zij als minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking opgevolgd door een andere oud-diplomaat, Tom de Bruijn.[20] Op 16 september 2021 steunde de Tweede Kamer een motie van afkeuring tegen haar. Een meerderheid verweet haar dat er in Afghanistan te laat was overgegaan tot de evacuatie van Nederlanders en van personen in dat land die werkzaam waren geweest voor Nederland. In reactie op de aanname van de motie van afkeuring kondigde Kaag aan ontslag aan te vragen als minister.[21] De koning heeft haar op 17 september ontslag verleend.[22] Ze werd opgevolgd door Ben Knapen.
D66-leider
[bewerken | brontekst bewerken]Al snel na toetreden tot kabinet werd er gespeculeerd over een kandidatuur van Kaag voor het lijsttrekkerschap van D66, een functie waarvoor een vacature was ontstaan na het opstappen van Alexander Pechtold. In die periode profileerde ze zich ook door toespraken te geven,[23] vaak buiten haar eigen portefeuille als minister.[24]
Op 21 juni 2020 stelde zij zich uiteindelijk kandidaat.[25] Ook van Kajsa Ollongren en Rob Jetten werd gespeculeerd dat zij zich zouden kandideren, maar beiden zagen daar van af.[26][27] De enige tegenstander was daarom het onbekende lid Ton Visser, waardoor Kaag de verkiezing won met 95,7 procent van de stemmen.
In de aanloop naar de verkiezingen werd op 3 januari 2021 de VPRO-documentaire Sigrid Kaag: van Beiroet tot Binnenhof uitgezonden. Hiervoor was Kaag enkele jaren gevolgd door documentairemakers. Al voor de uitzending was er ophef over de uitzenddatum zo vlak voor de verkiezingen.[28] Na de verkiezingen publiceerde GeenStijl over de communicatie tussen de omroep en D66 over de documentaire, die zij verkregen hadden via een wob-verzoek. Daaruit bleek dat D66 wel degelijk inhoudelijk veel verzoeken had, waarvan een deel werd ingewilligd, hoewel dit vooraf werd ontkend. Ook het ministerie van Buitenlandse Zaken bemoeide zich ermee, waaronder de uitzenddatum van de documentaire.[29] Aanvankelijk gaf Kaag aan dat dit niet op haar verzoek was,[30] maar gaf al snel toe dat zij ervoor verantwoordelijk was.[31] Naar aanleiding van deze berichtgeving verklaarde het Commissariaat voor de Media dat er geen reden was voor verder onderzoek, omdat de redactionele onafhankelijkheid niet geschonden lijkt te zijn.[32]
De campagne van D66 voor de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021 met Kaag was succesvol. Ze wisten met vijf zetels te groeien tot een totaal van 24 zetels. Daarmee werden zij de op één na grootste partij, na de VVD. Ze trad per 31 maart 2021 toe tot de Tweede Kamer als fractievoorzitter.
Op 12 augustus 2023 werd bekend dat Rob Jetten de lijsttrekker zou worden voor de Tweede Kamerverkiezingen 2023, waarmee een einde kwam aan het partijleiderschap van Kaag.
HJ Schoo-lezing
[bewerken | brontekst bewerken]Tijdens haar HJ Schoo-lezing, georganiseerde door Elsevier Weekblad (EW) in debatcentrum de Rode Hoed op 6 september 2021, uitte ze felle kritiek op de politieke cultuur die volgens haar mede onder leiding van Rutte zou zijn ontstaan.[33] Haar rede droeg als titel De roeping van mijn generatie. Wat vrij zijn van ons vraagt en is ook als boek verschenen (ISBN 978-94-6348099-4).
Minister in kabinet-Rutte IV
[bewerken | brontekst bewerken]Kaag trad per 10 januari 2022 aan als eerste vicepremier en minister van Financiën in het kabinet-Rutte IV.[34] Ze werd daarmee de eerste vrouwelijke minister van Financiën van Nederland. Zij was als minister van Financiën verantwoordelijk voor diverse koopkrachtmaatregelen om de klappen van de Oekraïne-oorlog en de daaropvolgende energiecrisis op te vangen. Daarnaast slaagde zij erin de overheidsschuld als percentage van het bruto binnenlands product te verlagen.
VN-coördinator voor Gaza
[bewerken | brontekst bewerken]Kaag werd op 26 december 2023 door de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, António Guterres, benoemd tot VN Senior Coördinator Humanitaire Hulp en Wederopbouw in Gaza, ter uitvoering van resolutie 2720 (2023) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties.[35] Haar taak is humanitaire hulpzendingen naar Gaza te faciliteren, te coördineren, te versnellen en te verifiëren, ondersteund door het VN-Bureau voor Projectondersteunende Diensten. Koning Willem-Alexander verleende haar per 8 januari 2024 ontslag als minister van Financiën.[36][37][38]
De eerste week werkte zij vanaf het hoofdkwartier in New York. Half januari betrok zij haar eigen kantoor. Vanwege gebrek aan medewerking door Israël werkt zij vanuit de Jordaanse hoofdstad Amman, met het streven later vanuit Egypte te werken en uiteindelijk te verhuizen naar Gaza.
Internationale functies
[bewerken | brontekst bewerken]Internationale organisaties
[bewerken | brontekst bewerken]- Afrikaanse Ontwikkelingsbank (Engels: AfDB), ambtshalve lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)[39]
- Asian Development Bank (ADB; de Aziatische Ontwikkelingsbank), ambtshalve lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)[40]
- Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (Engels: EBRD), ambtshalve lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)[41]
- Inter-American Investment Corporation (IIC), ambtshalve lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)
- Joint World Bank-IMF Development Committee, plaatsvervangend lid[42]
- Multilateral Investment Guarantee Agency (MIGA), World Bank Group, ambtshalve plaatsvervangend lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)[43]
- Wereldbank, ambtshalve plaatsvervangend lid van de raad van bestuur (Board of Governors) (sinds 2017)
- OECD/UNDP Tax Inspectors Without Borders (TIWB), lid van de raad van bestuur (Governing Board) (sinds 2017)[43]
- Coalition of Finance Ministers for Climate Action (CFMCA), co-voorzitter (vanaf 1 april 2023)[44]
- Senior Humanitair en Wederopbouwcoördinator voor Gaza bij de VN, in uitvoering van Resolutie 2720 Veiligheidsraad Verenigde Naties (26 december 2023).[45]
Non-profit organisaties
[bewerken | brontekst bewerken]- P4G – Partnering for Green Growth and the Global Goals 2030, lid van de raad van bestuur (Board of Directors) (sinds 2019)[46]
- Generation Unlimited, bestuurslid (sinds 2018)
- International Gender Champions, (sinds 2017)[47]
- Global Commission on the Stability of Cyberspace, (2017)[48]
Persoonlijk
[bewerken | brontekst bewerken]Kaag is gehuwd met voormalig Palestijns schaduwminister voor gezondheidszorg en ambassadeur in Zwitserland Anis al-Qaq met wie zij vier kinderen heeft.[49] Ze trouwde in 1993 met hem in Jeruzalem en verloor nadat haar huwelijk bekend werd bij Buitenlandse Zaken haar vertrouwensfunctie.[50] Kaag is polyglot. Ze spreekt zes talen vloeiend: Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Duits en Arabisch.[51] Ze was de eerste Speciale Vertegenwoordiger van de VN met een profiel in het modeblad Vogue.[52]
Onderscheiding
[bewerken | brontekst bewerken]- 2016 - Carnegie Wateler Vredesprijs[53]
- 2023 - Els Borst Netwerk Inspiratieprijs
- 2024 - Erelid D66
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- CV, Ministerie van Buitenlandse Zaken - rijksoverheid.nl (gearchiveerd)
- Profiel (Parlement & Politiek)
- ↑ Minister Kaag (D66): ‘Ik voel me katholiek’ KRO-NCRV (gearchiveerd)
- ↑ Wat houdt nieuwe baan van Kaag in? 'Gevaarlijk werk'. RTL Nieuws & Entertainment (27 december 2023). Geraadpleegd op 2 november 2024.
- ↑ Stijn Hustinx, "'Het is niet alsof je een dagje naar het strand gaat'", Elsevier, jaargang 70, nummer 51/52, 20/27 december 2014.
- ↑ Sigrid Kaag met 96 procent gekozen tot D66-leider. nos.nl. Geraadpleegd op 4 september 2020.
- ↑ David den Hartog, Minister Sigrid Kaag: The best is yet to come. Demojd (12 juni 2020). Gearchiveerd op 22 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Rijksoverheid. CV minister Kaag.
- ↑ Parlement.com. S.A.M. (Sigrid) Kaag MA, MPhil.
- ↑ 'Sigrid Kaag over vluchtelingen en buitenlandbeleid'. In: Vrij Nederland, 20 oktober 2017
- ↑ Joost De Vries, Voor D66'er Ollongren is het Binnenhof zeer bekend terrein. de Volkskrant (2 augustus 2017). Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) Janine di Giovanni, Poison Control in Syria. Newsweek (6 mei 2014). Gearchiveerd op 22 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Sigrid Kaag to Lead Syria Chemical Weapons Mission | TIME.com. web.archive.org (16 oktober 2013). Gearchiveerd op 16 oktober 2013. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Redactie, Wat we tot nu toe weten van Sigrid Kaag, Nederlandse leider VN-missie in Syrië. de Volkskrant (14 oktober 2013). Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Sigrid Kaag opent 70e Leergang Buitenlandse Betrekkingen | Clingendael. www.clingendael.org. Gearchiveerd op 16 oktober 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Sigrid Kaag was VN-gezant in Libanon, maar koos voor de Nederlandse politiek: 'Het is bijna als een amputatie'. Trouw (26 december 2017). Gearchiveerd op 13 mei 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Parlement & Politiek parlement.com (gearchiveerd)
- ↑ Minister Sigrid Kaag neemt taken Zijlstra over - Elsevierweekblad.nl. Elsevierweekblad.nl (13 februari 2018). Gearchiveerd op 10 juni 2020. Geraadpleegd op 13 februari 2018.
- ↑ Minister Kaag leidt vergadering VN-Veiligheidsraad. NOS Nieuws. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) WHO and World Bank Group Join Forces to Strengthen Global Health Security. World Bank. Gearchiveerd op 7 augustus 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) World Economic Forum 2019 Annual Meeting launching a new Humanitarian Investing Initiative. World Economic Forum. Gearchiveerd op 12 februari 2019. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ D66’er Tom de Bruijn nieuwe minister voor Buitenlandse Handel. NRC Handelsblad. Gearchiveerd op 5 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ stapt op als minister van Buitenlandse Zaken na aannemen motie van afkeuring , trouw.nl, 16 september 2021
- ↑ https://www.koninklijkhuis.nl/actueel/nieuws/2021/09/17/ontslag-minister-van-buitenlandse-zaken
- ↑ Keultjens, Hanneke; Kok, Laurens, Minister Kaag loopt zich warm in de coulissen om nieuwe leider D66 te worden. Algemeen Dagblad (19 december 2020). Gearchiveerd op 11 oktober 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Kaag sprak op het goede moment. NRC Handelsblad. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Sigrid Kaag: 'Ik wil D66-lijsttrekker én premier worden'. RTL Nieuws (21 juni 2020). Gearchiveerd op 24 augustus 2020. Geraadpleegd op 4 september 2020.
- ↑ Minister Ollongren geen kandidaat lijsttrekkerschap D66. De Volkskrant (28 mei 2020). Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Rob Jetten gaat niet voor lijsttrekkerschap D66: 'Kaag is betere kandidaat'. RTL Nieuws. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Shula Rijxman en NPO grijpen niet in bij uitzenddatum documentaire Sigrid Kaag. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Ophef rond documentaire over Kaag: wat is er gebeurd en hoe nu verder?. NU.nl. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Sigrid Kaag over ingrijpen omstreden documentaire: 'Niet op mijn verzoek'. RTL Nieuws. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Kaag geeft toe: toch zelf commentaar geleverd op omstreden documentaire. RTL Nieuws. Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Commissariaat voor de Media: Geen onderzoek naar Kaag-documentaire. NU.nl (13 juli 2021). Gearchiveerd op 3 augustus 2021. Geraadpleegd op 3 augustus 2021.
- ↑ Frank Hendrickx, Kaag uit felle kritiek op Rutte en politieke cultuur van ‘regelen en ritselen’. de Volkskrant (6 september 2021). Geraadpleegd op 6 september 2021.
- ↑ Ministerie van Algemene Zaken, Bewindspersonen - Regering - Rijksoverheid.nl. www.rijksoverheid.nl (16 april 2015). Gearchiveerd op 10 januari 2022. Geraadpleegd op 10 januari 2022.
- ↑ (en) VN-veiligheidsresolutie 2720 (2023)
- ↑ Wilco Dekker, Sigrid Kaag gaat hulp aan Gaza coördineren, stopt 8 januari als minister, de Volkskrant, 26 december 2023
- ↑ Financiën, Ministerie van, Ontslag minister van Financiën. www.rijksoverheid.nl (26 december 2023). Geraadpleegd op 8 januari 2024.
- ↑ Ms. Sigrid Kaag of the Netherlands - Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza pursuant to Security Council Resolution 2720 (2023) | United Nations Secretary-General. www.un.org. Geraadpleegd op 8 januari 2024.
- ↑ (en) African Development Bank - Annual report 2017. Gearchiveerd op 5 mei 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) adbheadhoncho, Board of Governors. Asian Development Bank (19 juni 2020). Gearchiveerd op 19 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) European Bank for Reconstruction and Development Shareholders and Board of Governors. www.ebrd.com. Gearchiveerd op 20 december 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) List of Members of the Development Committee. Joint World Bank-IMF Development Committee.. Gearchiveerd op 22 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ a b (en) Governing Board - Tax Inspectors Without Borders. www.tiwb.org. Gearchiveerd op 23 september 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Minister van Financiën Kaag co-voorzitter Coalition of Finance Ministers for Climate Action, Rijksoverheid d.d. 12 oktober 2022.
- ↑ (en) Ms. Sigrid Kaag of the Netherlands - Senior Humanitarian and Reconstruction Coordinator for Gaza pursuant to Security Council Resolution 2720 (2023). Verenigde Naties (26 december 2023).
- ↑ (en) About P4G. P4G. Gearchiveerd op 22 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Champions | International Gender Champions. genderchampions.com. Gearchiveerd op 4 maart 2021. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) Commissioners Archive. GCSC. Gearchiveerd op 17 februari 2017. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ (en) Verenigde Naties. Secretary-General Appoints Sigrid Kaag of Netherlands Director of Partnerships Bureau, United Nations Development Programme, 3 mei 2010. gearchiveerd
- ↑ Mark Kranenburg, Kaags ervaring in de hulpverlening is ook haar achilleshiel. NRC (20 oktober 2017). Gearchiveerd op 18 januari 2023. Geraadpleegd op 19 februari 2024. “D66’er Sigrid Kaag (55) keert als minister met de portefeuille Ontwikkelingssamenwerking terug op het departement van Buitenlandse Zaken dat zij in 1994 als ambtenaar teleurgesteld verliet. Ze was van haar vertrouwensfunctie bij de afdeling politieke VN-zaken van het ministerie ontheven nadat haar superieuren erachter waren gekomen dat zij in het geheim in Jeruzalem met de schaduwminister voor gezondheidszorg van de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO was getrouwd. Haar echtgenoot Anis al-Qaq, tandarts van beroep, zou jaren later Palestijns ambassadeur in Zwitserland worden.”
- ↑ Wat we tot nu toe weten van Sigrid Kaag, Nederlandse leider VN-missie in Syrië, de Volkskrant, 14 oktober 2013
- ↑ Maartje Laterveer, Onze vrouw in Beiroet. Vogue. Gearchiveerd op 22 juni 2020. Geraadpleegd op 21 juni 2020.
- ↑ Belangrijke vredesprijs voor Nederlandse VN-diplomate Sigrid Kaag. de Volkskrant (5 september 2016). Gearchiveerd op 15 februari 2019. Geraadpleegd op 15 februari 2019.
| Voorganger: Lilianne Ploumen |
Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking 2017 - 2021 |
Opvolger: Tom de Bruijn |
| Voorganger: Halbe Zijlstra |
Minister van Buitenlandse Zaken (a.i.) 2018 |
Opvolger: Stef Blok |
| Voorganger: Stef Blok |
Minister van Buitenlandse Zaken 2021 |
Opvolger: Tom de Bruijn (a.i.) |
| Voorganger: Hugo de Jonge |
Eerste Vicepremier 2022-2024 |
Opvolger: Rob Jetten |
| Voorganger: Wopke Hoekstra |
Minister van Financiën 2022-2024 |
Opvolger: Rob Jetten (a.i.) |
· 
· 
· ·