Naar inhoud springen

Bauxiet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Bauxiet
Bauxiet
Mineraal
Chemische formule Al2O3.3H2O
Hardheid 2,5 - 3,5
Gemiddelde dichtheid 2,42 kg/dm3
Kristaloptiek
Brekingsindices 1,57
Lijst van mineralen
Portaal  Portaalicoon   Aardwetenschappen
Bauxiet, Les Baux-de-Provence

Bauxiet is een sedimentair gesteente[1] dat een belangrijk erts van aluminium vormt. Bauxiet bestaat voor een groot deel uit aluminiumoxide; daarnaast bevat het, afhankelijk van de oorsprong, ook verbindingen van titanium, ijzer, vanadium en silicium.

Bauxiet is genoemd naar het dorp Les Baux-de-Provence in het zuiden van Frankrijk, waar het in 1821 werd ontdekt door de Franse geoloog Pierre Berthier. In 1991 is de winning van bauxiet in Frankrijk gestaakt.

Bauxiet wordt verwerkt tot aluminium door het eerst om te zetten in het oxide (dit is het Bayerproces), en daaruit door elektrolyse van de smelt het metaal te maken. Dit laatste is het Hall-Héroult-proces en het is een zeer energie-intensief proces; daarom worden aluminiumfabrieken vaak naast elektriciteitscentrales gebouwd.

In 1915 werd in Suriname bauxiet ontdekt. De opbrengst uit bauxiet was vele jaren een van de belangrijkste inkomstenbronnen voor de Surinaamse staat. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was de vraag naar aluminium groot; de geallieerde luchtvloot werd grotendeels gebouwd van uit Surinaams erts gewonnen aluminium. In 1950 had Suriname een aandeel van ruim 25% in de wereldwijde bauxietproductie.[2] Omstreeks 2015 werd de winning van bauxiet in het land gestaakt.

In de Europese Unie is Griekenland de enige staat met economisch winbare bauxiet in de bodem. In 1924 werd er 'arm ijzererts' gevonden dat enkele jaren later werd herkend als bauxiet. In 1934 begon de industriële verwerking.

Anno 2020 is Australië de grootste leverancier van het mineraal.

In de periode 2000 tot en met 2020 is de winning van bauxiet jaarlijks gemiddeld met 5,2% gegroeid. Australië heeft de leidende positie vast kunnen houden, maar er was sprake van een bijzonder hoge groei in Guinee en de Volksrepubliek China. In Indonesië heeft de bauxietwinning recent ook een hoge vlucht genomen, in 2015 was de productie met 202.000 ton marginaal en in 2020 was dit 23 miljoen ton. Guinee had de grootste bauxietreserves in 2020.

Hoeveelheden gemijnd en geschatte reserves bauxiet ×1000 ton[3]
Land Winning Reserve
2000 2010 2020
Vlag van Australië Australië 53 800 68 400 110 000 5 100 000
Vlag van Guinee Guinee 15 000 17 400 82 000 7 400 000
Vlag van China China 9 000 44 000 60 000 1 000 000
Vlag van Brazilië Brazilië 14 000 28 100 35 000 2 700 000
Vlag van India India 18 000 18 000 22 000 660 000
Vlag van Indonesië Indonesië 23 000 1 200 000
Vlag van Jamaica Jamaica 7 700 2 000 000
Vlag van Kazachstan Kazachstan 5 800 160 000
Vlag van Rusland Rusland 6 100 500 000
Vlag van Saoedi-Arabië Saoedi-Arabië 4 000 190 000
Vlag van Vietnam Vietnam 4 000 3 700 000
Vlag van Maleisië Maleisië 500 170 000
Andere landen 11 000 4 900 000
Wereldtotaal (afgerond) 135 000 209 000 371 000 30 000 000

De Volksrepubliek China is veruit de grootste verwerker van bauxiet en heeft een wereldwijd marktaandeel van zo'n 50% in de productie van aluminiumoxide.

Zie de categorie Bauxite van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.