ข้ามไปเนื้อหา

เอสวีที-40

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
เอสวีที-40
เอสวีที-40 ในพิพิธภัณฑ์อาวุธใน,สต็อกโฮล์ม,สวีเดน
ชนิดปืนเล็กยาวกึ่งอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิดสหภาพโซเวียต
บทบาท
ประจำการ1940–ปัจจุบัน
ผู้ใช้งานดูใน ประจำการ
สงครามสงครามกลางเมืองจีน
สงครามจีน–ญี่ปุ่นครั้งที่สอง
สงครามฤดูหนาว
สงครามโลกครั้งที่สอง
การก่อการกำเริบ Hukbalahap
สงครามเกาหลี
สงครามเวียดนาม
การปฏิวัติคิวบา
สงครามยูโกสลาเวีย
สงครามเชชเนียครั้งที่หนึ่งและครั้งที่สอง
ประวัติการผลิต
ช่วงการออกแบบ1938 (การปรับปรุง 1940)[1]
ช่วงการผลิต1938–1942[2]
จำนวนที่ผลิต1,600,000 กระบอก [3][4]
แบบอื่นSVT-38, AVT-40
ข้อมูลจำเพาะ
มวล3.85 กิโลกรัม (8.5 ปอนด์) unloaded[1]
ความยาว1,226 มิลลิเมตร (48.3 นิ้ว)[1]
ความยาวลำกล้อง625 มิลลิเมตร (24.6 นิ้ว)[1]

กระสุน7.62×54mmR[1]
การทำงานระบบแก๊ส
ความเร็วปากกระบอก830–840 m/s (2,720–2,760 ft/s)[5] (light bullet arr. 1908)
ระยะหวังผล500 m (550 yards), 800+ m (875+ yards with optics)
ระบบป้อนกระสุนแบบบรรจุใส่ 5 นัด
ศูนย์เล็งRear: ladder, graduated from 100 m to 2,000 m (M91/30) and from 100 m to 1,000 m (M38 and M44) ; Front: hooded fixed post (drift adjustable) PU 3.5 and PEM scope also mounted
ทหารโซเวียตกับปืนไรเฟิล เอสวีที-40

เอสวีที-40 (อังกฤษ: SVT-40,}ย่อมาอังกฤษ: Samozaryadnaya Vintovka Tokareva, Obrazets 1940 godaรัสเซีย: Самозарядная винтовка Токарева, образец 1940 года) ปืนไรเฟิลของสหภาพโซเวียตผลิตใช้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองและหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ตั้งใจจะเป็นปืนไรเฟิลประจำการใหม่ของกองทัพแดงโซเวียตแทนปืนไรเฟิลโมซิน-นากานท์ แต่การผลิตได้หยุดชะงักจากการรุกรานของเยอรมนี ทำให้การผลิตช้าซึงทำให้กองทัพหันไปใช้ปืนไรเฟิลโมซิน-นากานท์ซึ่งการผลิตได้รวดเร็วกว่า

ประจำการ

[แก้]

อ้างอิง

[แก้]
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 1.4 "Modern Firearms article on SVT-40". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2003-12-16. สืบค้นเมื่อ 2016-09-14.
  2. "К исходу 1942 года производство самозарядных винтовок было прекращено"
    В.Н. Новиков. Накануне и в дни испытаний. Воспоминания. М., Политиздат, 1988. стр.74
  3. Steve Kehaya; Joe Poyer (1996). The SKS Carabine (CKC45g) (4th ed.). North Cape Publications, Inc. p. 10. ISBN 1-882391-14-4.
  4. Edward Clinton Ezell (1983). Small Arms of the World: A Basic Manual of Small Arms (12th ed.). Stackpole Books. pp. 894. ISBN 0-8117-1687-2.
  5. อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ Jane
  6. W. Darrin Weaver (2005). Desperate Measures: The Last-Ditch Weapons of the Nazi Volkssturm. Collector Grade Publications. p. 61. ISBN 0889353727.