Wincenty Kraśko

Wincenty Kraśko
Data i miejsce urodzenia	1 czerwca 1916 ; Kotowicze, gubernia wileńska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	10 sierpnia 1976 ; Koszalin, Polska
	Członek Rady Państwa
Okres	od 28 marca 1972; do 10 sierpnia 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 13 lutego 1971; do 29 marca 1972
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wincenty Kraśko (ur. 1 czerwca 1916 w Kotowiczach w powiecie dziśnieńskim, zm. 10 sierpnia 1976 w Koszalinie^[a]) – polski działacz komunistyczny, prawnik, dziennikarz. Poseł na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji, członek Rady Państwa w latach 1972–1976. Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie (1938). Od 1 sierpnia 1940 do 22 czerwca 1941 był członkiem Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom i Związku Zawodowego Pracowników Sądowych w Wilejce. Od 1 sierpnia 1945 do 1 stycznia 1951 działał jako członek zarządu w Zrzeszeniu Prawników Demokratów w Gdyni. Od 1 stycznia 1946 do 1950 członek zarządu Związku Zawodowego Dziennikarzy RP. Od sierpnia 1948 członek Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej w Gdyni, a od 1 lutego 1950 członek zarządu wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Bułgarskiej w Gdańsku^[1]. W 1969 był członkiem Komisji Nagród Ministerstwa Kultury i Sztuki^[2].

Od połowy czerwca 1948 kandydat na członka Polskiej Partii Robotniczej, następnie od połowy grudnia 1948 członek Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (od początku zasiadał w egzekutywie podstawowej organizacji partyjnej w Gdyni)^[1], zajmował wiele funkcji w kierownictwie lokalnym i centralnym partii: członek egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Kielcach (1951–1954), następnie sekretarz ds. propagandy (od października 1954 do 1 listopada 1956). W tym okresie zaliczany do „puławian” podczas walki o władzę w kierownictwie PZPR^[3]. I sekretarz (od 3 listopada 1956 do 20 lutego 1960) KW w Poznaniu, członek Komitetu Centralnego (od 1959 do śmierci), kierownik Wydziału Kultury KC (od 5 stycznia 1960 do 13 lutego 1971), sekretarz KC (od 15 lutego 1974 do śmierci). Członek egzekutywy KW PZPR w Poznaniu, współpracownik KM i KW PZPR w Gdańsku jako prelegent, wykładowca i konsultant Wojewódzkiego Ośrodka Szkolenia Partyjnego. Ukończył trzyletnie Studium Zaoczne Szkoły Partyjnej przy KC PZPR^[1].

Wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Komitetu Obrońców Pokoju, wieloletni prezes zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (wybrany ponownie 27 listopada 1972)^[4]. Od 1971 był członkiem Obywatelskiego Komitetu Odbudowy Zamku Królewskiego w Warszawie^[5]. Od lipca 1972 do sierpnia 1976 prezes Rady Naczelnej Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną „Polonia”, od 1974 członek Światowej Rady Pokoju, od 1974 członek Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację^[1].

W latach 1945–1954 pracował w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”, następnie kierował pismami partyjnymi: od 1 stycznia 1951 do 1 kwietnia 1976 był redaktorem naczelnym „Kuriera Szczecińskiego”, od 1 września 1952 do marca 1954 redaktorem naczelnym „Słowa Ludu” (Kielce), od marca 1954 do sierpnia 1954 redaktorem naczelnym „Gazety Poznańskiej”^[1]. W okresie od 16 kwietnia 1951 do 30 września 1952^[b] pełnił funkcję redaktora naczelnego pierwszego powojennego dziennika w Poznaniu „Głosu Wielkopolskiego”^[1].

Od stycznia 1957 do sierpnia 1976 był posłem na Sejm PRL II, III, IV, V, VI i VII kadencji^[1], w VI kadencji (od 1972 do marca 1976) przewodniczący Komisji Spraw Zagranicznych.

Od 13 lutego 1971 do 28 marca 1972 wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Piotra Jaroszewicza. Od 28 marca 1972 do 10 sierpnia 1976 członek Rady Państwa^[1]. W marcu 1976 wybrany do Rady Państwa na kolejną kadencję, zmarł po kilku miesiącach.

Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera 30A-półkole-2)^[6].

Odznaczenia

Order Budowniczych Polski Ludowej (1976)
Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1959)
Złoty Krzyż Zasługi (1952)
Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)^[7]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)^[8]
Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1970)^[9]
Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” (1976)^[10]
Odznaka honorowa Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich (1968)^[11]
Honorowa odznaka Zrzeszenia Studentów Polskich (1962)^[12]
Medal 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką (Czechosłowacja, 1975)^[13]
Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1975)^[14]
Medal 90-lecia urodzin Georgi Dymitrowa (Bułgaria, 1972)^[15]
i inne

Życie prywatne

Syn Piotra (robotnika rolnego) i Aleksandry^[1]. Miał syna Tadeusza. Jego wnukiem jest reporter i dziennikarz telewizyjny Piotr Kraśko.

Uwagi

↑ Instytut Pamięci Narodowej podaje datę śmierci 9 sierpnia 1976.
↑ Instytut Pamięci Narodowej podaje ramy czasowe od 1 kwietnia 1951 do 1 września 1952.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Informacje w BIP IPN.
↑ „Dziennik Polski”, r. XXV, nr 169 (7905), s. 3.
↑ Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.
↑ W. Kraśko ponownie prezesem PTTK. „Nowiny”, s. 1–2, Nr 330 z 28 listopada 1972.
↑ „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.
↑ Juliusz Jerzy Malczewski (red.): Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1989, s. 58. ISBN 83-217-2641-0.
↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s. 10.
↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 4, 20 marca 1976, s. 26.
↑ Jadwiga Kołodziejska, Księga VI Zjazdu Bibliotekarzy Polskich, 12–14 lutego 1968, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1969, s. 2.
↑ Międzynarodowy Tydzień Studenta, „Trybuna Ludu”, nr 319, 17 listopada 1962, s. 1.
↑ Medale z okazji 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji, „Trybuna Ludu”, nr 127, 3 czerwca 1975, s. 4.
↑ Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1
↑ Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.

Bibliografia

Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 377–378. ISBN 83-01-02722-3.

[1] Instytut Pamięci Narodowej podaje datę śmierci 9 sierpnia 1976.

[7] Instytut Pamięci Narodowej podaje ramy czasowe od 1 kwietnia 1951 do 1 września 1952.

[ipn-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Informacje w BIP IPN.

[3] „Dziennik Polski”, r. XXV, nr 169 (7905), s. 3.

[4] Październik i „Mała stabilizacja”. W: Jerzy Eisler: Zarys dziejów politycznych Polski 1944–1989. Warszawa: POW „BGW”, 1992, s. 61–62. ISBN 83-7066-208-0.

[5] W. Kraśko ponownie prezesem PTTK. „Nowiny”, s. 1–2, Nr 330 z 28 listopada 1972.

[6] „Biuletyn Zamek”, nr 17a, 19 czerwca 1971, s. 5.

[8] Juliusz Jerzy Malczewski (red.): Cmentarz Komunalny Powązki dawny Wojskowy w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1989, s. 58. ISBN 83-217-2641-0.

[9] Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.

[10] Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.

[11] Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s. 10.

[12] Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku, nr 4, 20 marca 1976, s. 26.

[13] Jadwiga Kołodziejska, Księga VI Zjazdu Bibliotekarzy Polskich, 12–14 lutego 1968, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich, 1969, s. 2.

[14] Międzynarodowy Tydzień Studenta, „Trybuna Ludu”, nr 319, 17 listopada 1962, s. 1.

[15] Medale z okazji 30-lecia wyzwolenia Czechosłowacji, „Trybuna Ludu”, nr 127, 3 czerwca 1975, s. 4.

[16] Medale radzieckie dla polskich przywódców, „Dziennik Bałtycki”, nr 106, 9–11 maja 1975, s. 1

[17] Medale Georgi Dymitrowa dla członków kierownictwa PZPR, „Trybuna Robotnicza”, nr 266, 8 listopada 1972, s. 1.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[b]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

Przewodniczący	Henryk Jabłoński (PZPR)
Zastępcy przewodniczącego	Edward Babiuch (PZPR) Władysław Kruczek (PZPR) Tadeusz Młyńczak (SD) Zdzisław Tomal (ZSL)
Sekretarz	Ludomir Stasiak (ZSL)
Członkowie	Edward Duda (ZSL) Edward Gierek (PZPR) Michał Grendys (SD) Halina Koźniewska Wincenty Kraśko (PZPR) Konstanty Łubieński (Znak) Józef Ozga-Michalski (ZSL) Bolesław Piasecki („Pax”) Henryk Szafrański (PZPR) Stanisław Wroński (PZPR) Jerzy Ziętek (PZPR) Eugenia Kempara (PZPR) Jan Szczepański Edmund Osmańczyk

Przewodniczący	Henryk Jabłoński (PZPR)
Zastępcy przewodniczącego	Janusz Groszkowski Władysław Kruczek (PZPR) Zygmunt Moskwa (SD) Józef Ozga-Michalski (ZSL)
Sekretarz	Ludomir Stasiak (ZSL)
Członkowie	Edward Babiuch (PZPR) Dyzma Gałaj (ZSL) Michał Grendys (SD) Halina Koźniewska Wincenty Kraśko (PZPR) Mieczysław Moczar (PZPR) Bolesław Piasecki („Pax”) Aleksander Schmidt (ZSL) Henryk Szafrański (PZPR) Franciszek Szlachcic (PZPR) Jerzy Ziętek (PZPR) Stanisław Wroński (PZPR)