Włodzimierz Lejczak

Włodzimierz Lejczak

Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1924 Kraków
Data śmierci	31 lipca 2004
Minister górnictwa
Okres	od 31 marca 1977 do 8 października 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Jan Kulpiński
Następca	Mieczysław Glanowski
Minister przemysłu ciężkiego
Okres	od 23 grudnia 1970 do 27 marca 1976
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Franciszek Kaim
Odznaczenia
Odebrane:

Włodzimierz Jacenty Lejczak (ur. 15 czerwca 1924 w Krakowie, zm. 31 lipca 2004) – polski inżynier górnik i polityk, minister przemysłu ciężkiego (1970–1976) i minister górnictwa (1977–1980). Budowniczy Polski Ludowej.

Życiorys

Syn Tadeusza i Elżbiety. W 1949 otrzymał tytuł magistra inżyniera górnika w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W latach 1948–1960 pracował w kopalniach Miechowice, Rokitnica i Mikulczyce, w ostatniej jako naczelny inżynier i dyrektor. Od 1965 do 1968 wiceprezes Wyższego Urzędu Górniczego w Katowicach, a w latach 1976–1977 prezes WUG i pełnomocnik rządu ds. szkód górniczych (pełnomocnikiem był również w okresie 1967–1968).

Od 1955 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Przewodniczył zespołowi komitetu miejskiego partii w Zabrzu, od 1971 do 1975 i od lutego do grudnia 1980 wchodził w skład Komitetu Centralnego PZPR (w 1980 jako zastępca członka). Należał od 1975 do 1980 do Centralnej Komisji Rewizyjnej KC PZPR.

Od 1968 był związany z resortem przemysłu ciężkiego, a od 23 grudnia 1970 do 27 marca 1976 był ministrem tegoż resortu w rządzie Piotra Jaroszewicza i kolejnym pod jego przewodnictwem. Od 31 marca 1977 do 8 października 1980 był ministrem górnictwa w rządach Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha oraz Edwarda Babiucha i Józefa Pińkowskiego.

Jeden z sygnatariuszy porozumień jastrzębskich w 1980 roku. 7 stycznia 1981 wydalony z partii. W lipcu 1981 został pozbawiony przez Radę Państwa PRL najwyższych odznaczeń państwowych.

W czasie stanu wojennego został internowany wraz grupą byłych czołowych działaczy PZPR.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim (XIIA/1/5).

Odznaczenia

• Order Budowniczych Polski Ludowej (1980) (pozbawiony w lipcu 1981)
• Order Sztandaru Pracy I klasy (pozbawiony w lipcu 1981)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (pozbawiony w lipcu 1981)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
• Złoty Krzyż Zasługi (1955)
• Srebrny Krzyż Zasługi (1954)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)
• Złota odznaka „Za pracę społeczną dla miasta Krakowa” (1972)
• Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (1976).

Bibliografia

• Leksykon Historii Polski z 1995
• Katalog IPN