Przejdź do zawartości

Władysław Kosiniak-Kamysz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Kosiniak-Kamysz
Ilustracja
Władysław Kosiniak-Kamysz (2022)
Pełne imię i nazwisko

Władysław Marcin Kosiniak-Kamysz

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1981
Kraków

Wiceprezes Rady Ministrów
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Minister obrony narodowej
Okres

od 13 grudnia 2023

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Mariusz Błaszczak

Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres

od 7 listopada 2015

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Janusz Piechociński

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Koalicja Polska – PSL, UED, Konserwatyści
Okres

od 8 lutego 2018[1]
do 12 listopada 2023

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Przewodniczący Klubu Parlamentarnego Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres

od 12 listopada 2015
do 8 lutego 2018

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Jan Bury

Minister pracy i polityki społecznej
Okres

od 18 listopada 2011
do 16 listopada 2015

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Jolanta Fedak

Następca

Elżbieta Rafalska[2]

podpis
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Wiadomości w Wikinews

Władysław Marcin Kosiniak-Kamysz (ur. 10 sierpnia 1981 w Krakowie[3]) – polski lekarz, samorządowiec i polityk, doktor nauk medycznych. Od 2015 prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji (od 2015). Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020. W latach 2011–2015 minister pracy i polityki społecznej, od 2023 wiceprezes Rady Ministrów i minister obrony narodowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. W 2006 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego[4]. Został asystentem w Katedrze Chorób Wewnętrznych i Medycyny Wsi CM UJ. W 2010 na macierzystej uczelni uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie pracy zatytułowanej Związek zmienności genu kodującego cyklohydrolazę GTP l z funkcją śródbłonka naczyniowego u chorych z cukrzycą typu 2[5].

Podjął praktykę w zawodzie lekarza, powrócił do niej w 2021 w trakcie pandemii COVID-19 jako wolontariusz w Szpitalu Specjalistycznym im. Józefa Dietla w Krakowie[6].

Działalność publiczna

[edytuj | edytuj kod]

Działalność do 2015

[edytuj | edytuj kod]

Od 2000 związany z Polskim Stronnictwem Ludowym. Był jednym ze współtwórców Forum Młodych Ludowców[7]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję sekretarza Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL[4]. W wyborach samorządowych w 2010 kandydował do Rady Miasta Krakowa[8]. Mandat radnego uzyskał w miejsce Jacka Majchrowskiego, wybranego na urząd prezydenta tego miasta (startował z listy jego komitetu wyborczego). Pracował w Komisji Rodziny i Polityki Społecznej, Komisji Zdrowia i Profilaktyki oraz Uzdrowiskowej, Komisji Mienia i Przedsiębiorczości[7]. 10 listopada 2011 został oficjalnym kandydatem PSL na urząd ministra pracy i polityki społecznej w koalicyjnym drugim rządzie Donalda Tuska[9]. 18 listopada został zaprzysiężony na urząd ministra pracy i polityki społecznej[10]. Dzień później zrzekł się mandatu radnego Krakowa. 1 grudnia 2012 został wiceprezesem PSL. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 był liderem listy PSL w okręgu nr 9 (województwo podkarpackie), nie uzyskując mandatu eurodeputowanego, zdobywając 12 667 głosów[11].

22 września 2014 ponownie objął stanowisko ministra pracy i polityki społecznej w ramach rządu Ewy Kopacz. W wyborach parlamentarnych w 2015 otworzył listę PSL do Sejmu w okręgu tarnowskim. Otrzymał 12 171 głosów, uzyskując tym samym mandat posła na Sejm VIII kadencji[12].

W maju 2012 został przewodniczącym Rady Głównej Krajowego Zrzeszenia LZS[13]; funkcję tę pełnił do listopada 2021[14].

Działalność w latach 2015–2023

[edytuj | edytuj kod]

7 listopada 2015 Rada Naczelna PSL powołała go na stanowisko prezesa partii[15]. Z początkiem nowej kadencji parlamentu został także wybrany na przewodniczącego klubu parlamentarnego PSL[16]. Był następnie wybierany na prezesa PSL przez partyjne kongresy 19 listopada 2016[17] i 4 grudnia 2021[18].

16 listopada 2015 zakończył pełnienie funkcji ministra. W kwietniu 2017 wybrany w skład zarządu PKOl (z ramienia LZS)[19]. W lutym 2018, w wyniku połączenia klubu PSL z kołem Unii Europejskich Demokratów, stanął na czele federacyjnego klubu poselskiego PSL-UED[20], przekształconego w lipcu 2019 w klub parlamentarny PSL – Koalicja Polska[21].

W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 33 784 głosy[22]. 12 listopada 2019 ponownie stanął na czele klubu parlamentarnego tworzonego przez swoje ugrupowanie[23] (pod nazwą Koalicja Polska – Polskie Stronnictwo Ludowe – Kukiz’15, a od listopada 2020 pod nazwą Koalicja Polska – PSL, UED, Konserwatyści[24]).

W grudniu 2019 oficjalnie zadeklarował, że będzie ubiegał się o urząd prezydenta RP w wyborach w 2020[25]. Oprócz PSL poparły go inne podmioty Koalicji Polskiej – m.in. Kukiz’15 oraz partie: UED i Ślonzoki Razem. Na początku marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę[26], jednak zaplanowane na maj głosowanie ostatecznie się nie odbyło. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na powtórzone wybory w tymże miesiącu[27]. W pierwszej turze otrzymał 459 365 głosów (2,36%), zajmując 5. miejsce spośród 11 kandydatów[28]. Przed drugą turą zasugerował poparcie Rafała Trzaskowskiego[29].

Działalność od 2023

[edytuj | edytuj kod]

Przed wyborami w 2023 współtworzył koalicję Trzecia Droga[30]. W wyborach tych ponownie uzyskał mandat poselski, otrzymując 50 139 głosów[31].

12 grudnia 2023 Sejm X kadencji wybrał go na urzędy wicepremiera i ministra obrony narodowej w trzecim rządzie Donalda Tuska[32][33]. Następnego dnia został przez prezydenta RP Andrzeja Dudę powołany na te stanowiska[34].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest wnukiem Władysława, żołnierza 13 Pułku Ułanów Wileńskich i Batalionów Chłopskich[7], synem Andrzeja Kosiniaka-Kamysza, ministra zdrowia w rządzie Tadeusza Mazowieckiego[35], a także bratankiem Zenona i Kazimierza Kosiniaków-Kamyszów[36]. Kuzynką jego dziadka była Stefania Łącka[37].

Od 2009 był żonaty z Agnieszką, z którą rozwiódł się w 2016[38]. W 2019 ożenił się z Pauliną Wojas (z wykształcenia dentystką), córką wójta gminy Gdów Zbigniewa Wojasa[39][40]. Mają troje dzieci: Zofię (ur. 2019)[41], Różę (ur. 2020)[42] i Stanisława (ur. 2024)[43]. Deklaruje się jako katolik[44].

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
2010 KWW Jacka Majchrowskiego Rada Miasta Krakowa VI kadencji nr 3 763 (2,04%)N[8][45]
2014 Polskie Stronnictwo Ludowe Parlament Europejski VIII kadencji nr 9 12 667 (3,18%)N[11]
2015 Sejm VIII kadencji nr 15 12 171 (4,17%)T[12]
2019 Sejm IX kadencji 33 784 (9,73%)T[22]
2020 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Władysława Kosiniaka-Kamysza 		Prezydent RP – 459 365 (2,36%)N[28]
2023 Trzecia Droga Sejm X kadencji nr 15 50 139 (12,42%)T[31]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Odznaka okolicznościowa MON – 2023, ex officio[46]

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W Sejmie VIII kadencji od lutego 2018 do lipca 2019 działającego pod nazwą KP PSL-UED, następnie do listopada 2019 działającego pod nazwą KP Polskie Stronnictwo Ludowe – Koalicja Polska. W Sejmie IX kadencji do listopada 2020 działającego pod nazwą KP Koalicja Polska – Polskie Stronnictwo Ludowe-Kukiz’15.
  2. ↑ Elżbieta Rafalska została ministrem rodziny, pracy i polityki społecznej.
  3. ↑ Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-05-17].
  4. ↑ a b Platforma odda resort zdrowia w ręce 30-letniego polityka PSL?. wprost.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2011-11-12].
  5. ↑ Dr Władysław Kosiniak-Kamysz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2016-03-23].
  6. ↑ Urszula Gwiazda: Władysław Kosiniak-Kamysz wolontariuszem w szpitalu w Krakowie. rmf24.pl, 6 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-16].
  7. ↑ a b c Od tradycji do polityki. kosiniakkamysz.pl. [dostęp 2018-12-11].
  8. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2012-06-12].
  9. ↑ Kosiniak-Kamysz kandydatem PSL na ministra pracy. wp.pl, 10 listopada 2011. [dostęp 2011-11-12].
  10. ↑ Prezydent powołał rząd Donalda Tuska. prezydent.pl, 18 listopada 2011. [dostęp 2011-11-18].
  11. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-06-03].
  12. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  13. ↑ Przewodniczący Zrzeszenia Ludowe Zespoły Sportowe 1948–2016. lzs.pl. [dostęp 2021-11-28].
  14. ↑ Nowy przewodniczący Rady Głównej LZS. Minister sportu składa gratulacje. tvp.info, 28 listopada 2021. [dostęp 2021-11-28].
  15. ↑ Minister pracy Władysław Kosiniak-Kamysz nowym prezesem PSL. Zastąpił Janusza Piechocińskiego. tvp.info, 7 listopada 2015. [dostęp 2015-11-07].
  16. ↑ Prezes PSL Władysław Kosiniak-Kamysz szefem klubu parlamentarnego ludowców. onet.pl, 12 listopada 2015. [dostęp 2015-11-12].
  17. ↑ Władysław Kosiniak-Kamysz wybrany ponownie prezesem PSL. onet.pl, 19 listopada 2016. [dostęp 2016-11-19].
  18. ↑ Kongres PSL. Władysław Kosiniak-Kamysz ponownie wybrany na prezesa partii. polsatnews.pl, 4 listopada 2021. [dostęp 2021-12-04].
  19. ↑ Władysław Kosiniak-Kamysz członkiem Zarządu PKOl. lzs.pl, 24 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-25].
  20. ↑ „Pokonaliśmy PiS”. W Sejmie powstał federacyjny klub PSL i UED. rmf24.pl, 8 lutego 2018. [dostęp 2019-09-19].
  21. ↑ Powstał klub parlamentarny PSL – Koalicja Polska. psl.pl, 5 lipca 2019. [dostęp 2019-09-19].
  22. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-15].
  23. ↑ Władysław Kosiniak-Kamysz przewodniczącym klubu PSL-Koalicja Polska. interia.pl, 12 listopada 2019. [dostęp 2019-11-12].
  24. ↑ Barbara Bodalska: Koalicja Polska już bez Kukiza. euractiv.pl, 27 listopada 2020. [dostęp 2020-11-28].
  25. ↑ Joanna Potocka: Władysław Kosiniak-Kamysz wystartuje w wyborach na prezydenta. rmf24.pl, 14 grudnia 2019. [dostęp 2019-12-15].
  26. ↑ Wybory prezydenckie. PKW zarejestrowała kolejnych czterech kandydatów, odmówiła siedmiu. polsatnews.pl, 31 marca 2020. [dostęp 2020-04-09].
  27. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-13].
  28. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2024-02-29].
  29. ↑ Władysław Kosiniak-Kamysz o głosowaniu na Rafała Trzaskowskiego: Jestem bliższy temu kierunkowi. gazeta.pl, 9 lipca 2020. [dostęp 2020-07-09].
  30. ↑ Trzecia Droga złoży zawiadomienie o utworzeniu Koalicyjnego Komitetu Wyborczego. pap.pl, 9 sierpnia 2023. [dostęp 2023-10-18].
  31. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2023-10-18].
  32. ↑ Druk nr 96: Przedstawiony przez Prezesa Rady Ministrów wniosek w sprawie wyboru członków Rady Ministrów. sejm.gov.pl, 12 grudnia 2023. [dostęp 2023-12-13].
  33. ↑ Uchwała Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 grudnia 2023 r. w sprawie wyboru w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1381).
  34. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 grudnia 2023 r. nr 1131.45.2023 o powołaniu w skład Rady Ministrów (M.P. z 2023 r. poz. 1383).
  35. ↑ Kim jest Władysław Kosiniak-Kamysz – nowy prezes PSL?. wp.pl, 11 listopada 2015. [dostęp 2016-02-13].
  36. ↑ Marek Bartosik: Rodzina Kosiniak-Kamyszów jak klan Kennedych. Polityczna dynastia z Krakowa. polskatimes.pl, 25 listopada 2015. [dostęp 2016-02-13].
  37. ↑ Wielka tragedia w rodzinie szefa PSL. „Największy koszmar, jaki przeżyłem”. fakt.pl, 16 września 2017. [dostęp 2019-06-02].
  38. ↑ Rozwód Władysława Kosiniaka-Kamysza i jego żony Agnieszki. Polityka zniszczyła piękne małżeństwo. se.pl, 19 marca 2016. [dostęp 2016-03-23].
  39. ↑ Żona Władysława Kosiniaka-Kamysza jest w drugiej ciąży. Paulina Kosiniak-Kamysz radosną wieścią podzieliła się na Instagramie!. dziennikpolski24.pl, 27 maja 2020. [dostęp 2020-06-28].
  40. ↑ Zmiany, zmiany, zmiany. Kosiniak-Kamysz na ślubnym kobiercu. interia.pl, 14 marca 2019. [dostęp 2019-03-14].
  41. ↑ Kosiniak-Kamysz pokazał córkę. Otrzymał gratulacje m.in. od minister Rafalskiej. wmeritum.pl, 5 maja 2019. [dostęp 2019-05-05].
  42. ↑ Kosiniak-Kamysz ponownie został ojcem. Urodziła mu się druga córeczka. wprost.pl, 8 września 2020. [dostęp 2020-09-09].
  43. ↑ Iga Leszczyńska: Władysław Kosiniak-Kamysz zdradził imię dziecka. Jak maluch ma na imię?. dziennik.pl, 9 maja 2024. [dostęp 2024-05-09].
  44. ↑ Kosiniak-Kamysz: Należy wyprowadzić politykę z Kościoła. radiorodzina.pl, 24 lutego 2020. [dostęp 2020-06-29].
  45. ↑ Objął mandat radnego, zastępując Jacka Majchrowskiego, który został wybrany na urząd prezydenta Krakowa.
  46. ↑ Decyzja Nr 200/MON z dnia 5 lipca 2012 r. w sprawie wprowadzenia odznaki okolicznościowej Ministerstwa Obrony Narodowej. Dziennik Urzędowy MON, 11 lipca 2012. [dostęp 2023-12-13].
  47. ↑ Oto Wasz Mistrz – Władek!. tvn24.pl, 16 grudnia 2018. [dostęp 2018-12-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Prezesi Polskiego Stronnictwa Ludowego od 1990 roku
Trzeci rząd Donalda Tuska (od 2023)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Rząd Ewy Kopacz (2014−2015)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Drugi rząd Donalda Tuska (2011–2014)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Wicepremierzy Polski
II Rzeczpospolita
Wiceprezydenci Ministrów
Rząd RP na uchodźstwie (1939–1990)
RP/Polska Rzeczpospolita Ludowa
(1944–1989)
III Rzeczpospolita
(od 1989)
Ministrowie obrony narodowej III Rzeczypospolitej

Flaga MON

Ministrowie pracy III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Przewodniczący KP Polskiego Stronnictwa Ludowego
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Władysław_Kosiniak-Kamysz&oldid=75329921”