Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Lukasb1992/brudnopis3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

HISTORIA PODBESKIDZIA skrócona

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstanie i korzenie historyczne klubu

[edytuj | edytuj kod]
Droga do powstania współczesnego Podbeskidzia Bielsko-Biała od 1907 roku

Podbeskidzie w dzisiejszej formie powstało 11 lipca 1997 roku w wyniku fuzji sekcji piłkarskiej BBTS Włókniarz Bielsko-Biała i DKS Inter Komorowice. Kluby te również przeszły w przeszłości inne fuzje i połączenia. Dwaj z protoplastów „Górali” sięgają historią czasów monarchii austro-węgierskiej. Wśród klubów współtworzących korzenie klubu znajdują się między innymi:

  • Bielsko-Bialskie Towarzystwo Sportowe (rok założenia: 1907) – najstarszy klub sportowy na Śląsku Cieszyńskim pod nazwą Bielitzer Fussball Klub (znany później też jako Bielitz-Bialaer Fussball Klub i Bielitz-Bialaer Sport Verein), jeden ze współzałożycieli Polskiego Związku Piłki Nożnej[1], w okresie międzywojennym uczestnik Ligi śląskiej, a po II wojnie światowej występujące przeważnie na trzecim lub czwartym poziomie ligowym, w sezonie 1958 walcząc nieskutecznie w barażach o awans do II ligi;
  • Biała Lipnik (1910) – jeden z najstarszych klubów w Galicji Zachodniej, który w 1949 roku wszedł w fuzję z klubami Grom i Lenko, tworząc Włókniarza Bielsko-Biała, uczestnika rozgrywek lokalnych;
  • BBTS Włókniarz Bielsko-Biała (1968) – klub powstały w wyniku fuzji BBTS i Włókniarza (początkowo pod nazwą MKS Włókniarz-BBTS), którego zespół piłkarski występował głównie na czwartym poziomie ligowym, a sześciokrotnie w III lidze (po raz ostatni w sezonie 1992/1993);
  • Inter Bielsko-Biała (1949), znany także pod nazwą Budowlani;
  • Dzielnicowy Klub Sportowy Komorowice (1995), lokalny klub z dzielnicy Bielska-Białej o tej samej nazwie.

Od przerwy zimowej sezonu 1996/1997 współpracowały ze sobą Inter (klasa okręgowa) i DKS Ceramed Komorowice[a] (klasa C)[2]. Początkiem lipca 1997 roku kluby te połączyły się formalnie, tworząc DKS Inter Komorowice. Następnie doszło do fuzji tegoż klubu z sekcją piłkarską BBTS Włókniarz, w wyniku czego jeszcze w tym samym miesiącu utworzono BBTS Ceramed Komorowice[a], co jest początkiem istnienia klubu w obecnej formie[3]. Nowa drużyna składała się w większości z „Włókniarzy”[4] (w tym Marka Sokołowskiego, późniejszej legendy klubu), a rywali podejmowała na boisku DKS Komorowice przy ulicy Olimpijskiej. Powstały w wyniku fuzji zespół zajął miejsce BBTS Włókniarz na piątym poziomie ligowym.

Występy w niższych klasach rozgrywkowych

[edytuj | edytuj kod]
Stadion Miejski w Bielsku-Białej – obiekt klubu od 1999 roku (stan w 2008 roku)

W latach 1997–1999 BBTS występowało w bielskiej klasie okręgowej, wygrywając ją w sezonie 1998/1999 z najokazalszym w historii klubu dorobkiem 94 punktów i 131 zdobytych bramek (bilans bramkowy +111) i wyprzedzając kolejnych rywali o 27 punktów. W barwach zespołu występowali wówczas m.in. Grzegorz Więzik i Krzysztof Zagórski, piłkarze z doświadczeniem w ekstraklasie. Władze klubu stawiały sobie wówczas za cel awans „co najmniej do II ligi”[5], a oznakami dalszego rozwoju miały być założenie sportowej spółki akcyjnej i przeprowadzka z Komorowic na największy w miejście stadion BKS Stal (obecnie Stadion Miejski), pozostający do dziś głównym obiektem zespołu. BBTS przyjęło też wówczas obowiązujące do dziś barwy czerwono-biało-niebieskie[6]. Wraz ze zmianami sponsorskimi modyfikowano też nazwę klubu – na BBTS Bogmar Ceramed Komorowice, a później BBTS Bogmar Ceramed Bielsko-Biała[b]. Jedną z głównych postaci BBTS był wtedy Wojciech Borecki, trenujący zespół (z przerwami) w latach 1999–2003.

Po tylko jednym sezonie w IV lidze – 1999/2000 – BBTS awansowało do rozgrywek międzywojewódzkich[7], a kolejne dwa sezony spędzili w III lidze. Klub reprezentowali wówczas m.in. Jarosław Matusiak, Samson Godwin, Tomasz Moskała, Sebastian Olszar, Marcin Radzewicz i Adrian Sikora. W sezonie 2001/2002 zespół pod nowym szyldem BBTS Marbet Ceramed Bielsko-Biała wywalczył awans do II ligi, z przewagą 15 punktów nad kolejnym zespołem[8]. Od tego czasu bielszczanie nieprzerwanie występują na poziomie centralnym. BBTS zadebiutowało też w sezonie 1999/2000 w rozgrywkach centralnych Pucharu Polski, gdzie zostało pokonani po trzech rundach w 1/32 finału przez drugoligowy KS Myszków[6]. Drużyna sięgnęła też trzykrotnie po zwycięstwo w rozgrywkach Pucharu na szczeblu Beskidzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej (1999, 2000, 2002).

Ogółem w latach 1997–2002 I drużyna BBTS ustanowiła liczne rekordy klubowe, takie jak: 15 zwycięstw z rzędu na własnym boisku, 89 meczów bez porażki w roli gospodarza, 49 meczów z rzędu bez porażki[5], 15 zwycięstw z rzędu ogółem czy 9 wygranych z rzędu na boiskach rywali[9].

Pierwsze lata w drugiej lidze

[edytuj | edytuj kod]
Adrian Sikora – piłkarz klubu w latach 2001–2002 i 2011–2012

Po awansie do II ligi, w lipcu 2002 roku zmieniono nazwę klubu na MC Podbeskidzie Bielsko-Biała[c], co miało pomóc w promocji regionu i integrować sympatyków klubu, również spoza miasta[10]. W pierwszym meczu w II lidze Podbeskidzie zremisowało u siebie 0:0 z Tłokami Gorzyce[11].

Czołowym strzelcem zespołu po awansie był Adrian Sikora, a w składzie znajdowali się zawodnicy z przeszłością w ekstraklasie – oprócz kończącego karierę Grzegorza Więzika grali Mariusz Jendryczko czy Marcin Klaczka, a także reprezentant Polski w futsalu – Andrzej Szłapa. Pierwszy sezon na drugim poziomie rozgrywkowym Podbeskidzie zakończyło na 12. miejscu[12], a frekwencja na jego meczach była najwyższa w lidze[13]. Klub przechodził dalsze zmiany organizacyjne, spowodowane głównie problemami finansowymi, co doprowadziło do przejęcia go przez władze miasta na prawach stowarzyszenia i likwidacji sportowej spółki akcyjnej[14]. Od lipca 2003 roku drużyna znana jest pod nazwą TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, w tym czasie powstał też przydomek „Górale”[15]. W sezonie 2003/2004 bielszczanie zajęli wyższą, 7. lokatę[16]. W tym czasie do składu wszedł późniejszy wieloletni kapitan „Górali” Sławomir Cienciała, a na sześć lat w bramce stanął Łukasz Merda.

Przed sezonem 2004/2005 władze Podbeskidzia otwarcie zapowiadały walkę o awans do I ligi[17][18]. Wymieniono około 3/4 zawodników, w składzie pojawili się doświadczeni ligowcy i reprezentanci kraju, jak Daniel Dubicki, Adam Kompała, Grzegorz Pater (przyszły kapitan zespołu), Artur Prokop czy Paweł Sibik, zaś trenem został Jan Żurek. Choć dzięki bardzo dobrym wynikom u siebie obiekt Podbeskidzia zaczął być nazywany bielską twierdzą[19][20], „Górale” przegrali walkę o baraże o awans jednym punktem[21]. Odnotowali za to najlepszy w dotychczasowej historii klubu wynik w Pucharze Polski, wychodząc z eksperymentalnej wówczas fazy grupowej i docierając do 1/8 finału, gdzie przegrali dwumecz z Pogonią Szczecin (1:1, 0:1)[22]. Kilka miesięcy później zamiast o awans Podbeskidzie walczyło o utrzymanie, kończąc jesień sezonu 2005/2006 na 16. miejscu, z trzema wygranymi w lidze. Klub ponownie dotknęły poważne problemy finansowe, które groziły wycofaniem zespołu z II ligi, a Wydział Dyscypliny PZPN przyznał Podbeskidziu punkty ujemne i zagroził karną degradacją do III ligi (ostatecznie kary te cofnięto)[23]. Ostatecznie „Górale” utrzymali się, zajmując 13. pozycję[24] i wygrywając dwumecz barażowy z trzecioligowym Pelikanem Łowicz (1:1 i 5:2)[25].

Krzysztof Chrapek – czołowy strzelec klubu w latach 2006–2009

Z początkiem sezonu 2006/2007 władze Podbeskidzia deklarowały „budowanie drużyny na wychowankach i piłkarzach z regionu”[26]. Spośród nich główne role odgrywali Krzysztof Chrapek (czołowy strzelec ligi) i Mariusz Sacha (uczestnik Mistrzostw Europy U-19 2006 i Mistrzostw Świata U-20 w 2007). Podbeskidzie utrzymało się dzięki zajęciu 12. miejsca[27], jednak nad klubem znów pojawiło się zagrożenie karną degradacją, tym razem z powodu udziału afery korupcyjnej. Nowe kierownictwo klubu zdecydowało się na współpracę, co w znacznej mierze wpłynęło na złagodzenie przewidywanych sankcji – Podbeskidzie zostało ukarane sześcioma punktami ujemnymi w kolejnym sezonie oraz przeznaczyło 50 tysięcy złotych na organizację turnieju młodzieżowego Piłka bez korupcji[28][29].

Droga do pierwszego awansu do elity

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2007 roku trenerem Podbeskidzia został Marcin Brosz, a do składu „Górali” dołączyli m.in. Juraj Dančík, Rafał Jarosz i Maciej Szmatiuk. Mimo kary sześciu punktów ujemnych bielszczanie znaleźli się w czołówce tabeli, będąc niepokonani u siebie przez całą rundę wiosenną i kończąc sezon 2007/2008 na 6. pozycji (dorobek bez punktów karnych dałby Podbeskidziu awans)[30]. „Gazeta Wyborcza” uznała Brosza za najlepszego trenera, a Dariusza Kołodzieja za najlepszego pomocnika województwa[31]. Na początku sezonu 2008/2009 Podbeskidzie znajdowało się na czele I ligi (po zmianie nazewnictwa), a Łukasz Merda zachowywał czyste konto przez 616 minut[32]. Po rundzie jesiennej bielszczanie byli na 5. miejscu w tabeli, a na koniec sezonu zajęli 4. miejsce, przegrywając miejsce w barażach o awans w ostatnim meczu[33]. Wcześniej, w meczu 32. kolejki, Podbeskidzie wygrało 9:0 z Turem Turek, co jest rekordem klubu na drugim poziomie ligowym (Krzysztof Chrapek strzelił w tym meczu 5 goli). Podobnie jak cztery lata wcześniej, po nieznacznej porażce w walce o Ekstraklasę „Górale” walczyli w kolejnym sezonie o utrzymanie w lidze. Podbeskidzie zajmowało po rundzie jesiennej 13. miejsce[34], a trenera Brosza został Robert Kasperczyk[35]. Do klubu trafił zimą również późniejszy wieloletni bramkarz bielszczan Richard Zajac, niepokonany w 10 meczach rundy wiosennej. „Górale” zajęli na koniec rozgrywek 12. miejsce, utrzymując się w ostatniej kolejce[34].

Przełomowy dla Podbeskidzia był sezon 2010/2011. Nieprzerwanie od 4. kolejki bielszczanie zajmowali jedno z dwóch czołowych miejsc, by na koniec rozgrywek zająć 2. miejsce, dające pierwszy w historii klubu awans do Ekstraklasy, zapewniony po zwycięstwie nad Sandecją Nowy Sącz (31. kolejka)[36]. Sławomir Cienciała, Adam Cieśliński, Michał Osiński i Maciej Rogalski znaleźli się w jedenastce sezonu „Przeglądu Sportowego”[37], w „Piłce Nożnej” zamiast Cienciały znalazł się w niej Richard Zajac[38], zaś Robert Kasperczyk został uznany przez „Gazetę Wyborczą” za najlepszego trenera województwa[39]. Cieśliński został też Pierwszoligowcem Roku 2010[40]. W rundzie wiosennej 2011 do klubu powrócił Marek Sokołowski, rekordzista pod względem liczby występów w Podbeskidziu. W Pucharze Polski 2010/2011 „Górale” po raz pierwszy dotarli do półfinału, wygrywając wcześniej z Wisłą Kraków (1:0 i 2:2), a później przegrywając z Lechem Poznań (1:1 i 2:3)[41].

Po raz pierwszy w Ekstraklasie

[edytuj | edytuj kod]
Robert Kasperczyk – trener Podbeskidzia w latach 2009–2012 i od 2020 roku

Na sezon 2011/2012 w klubie pozostali wszyscy zawodnicy i trenerzy, którzy wywalczyli awans w poprzednim sezonie. Do spełnienia wymogów licencyjnych potrzebne były prace remontowe na stadionie[42][43], utworzono ponownie sportową spółkę akcyjną[44] i powołano drużynę Młodej Ekstraklasy[45]. W pierwszym meczu w Ekstraklasie Podbeskidzie zremisowało z Jagiellonią Białystok 2:2[46]. Dzięki temu wynikowi „Górale” osiągnęli liczbę 500 dni bez porażki na Stadionie Miejskim[47] (zakończyła się ona po meczu 5. kolejki sezonu z Koroną Kielce – 2:3).

Pierwsze zwycięstwo na najwyższym poziomie ligowym Podbeskidzie odniosło w 6. kolejce z Legią Warszawa na jej obiekcie (2:1 dla gości), zaś pierwszą wygraną w Ekstraklasie na własnym boisku – w 8. kolejce z Lechią Gdańsk (1:0). Przez rundę jesienną bielszczanie zajmowali lokaty w środkowej części tabeli, kończąc rok na 9. pozycji[48]. Po czterech zwycięstwach z rzędu na początku rundy rewanżowej Podbeskidzie znalazło się na 6. miejscu w tabeli, a ostatecznie zajęło 12. pozycję[48]. Najlepszym strzelcem zespołu był Róbert Demjan (6 bramek); a na 8. miejscu klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy plasował się Sylwester Patejuk[49]. Podbeskidzie – ex aequo z Lechem Poznań – otrzymało nagrodę Fair Play[50]. W Pucharze Polski „Górale” dotarli do 1/8 finału, gdzie przegrali 0:1 z późniejszym mistrzem kraju – Śląskiem Wrocław. W drugim sezonie w Ekstraklasie Podbeskidzie do ostatniej kolejki walczyło o utrzymanie, gdyż jesienią zdobyło jedynie sześć punktów i zajmowała 15. miejsce w tabeli[51]. Przez całe rozgrywki 2012/2013 drużynę prowadziło aż czterech trenerów – Robert Kasperczyk i Marcin Sasal jesienią oraz Dariusz Kubicki i Czesław Michniewicz wiosną. W tabeli rundy rewanżowej, rozpoczętej rekordowym zwycięstwem Podbeskidzia w Ekstraklasie (4:0 z Jagiellonią Białystok)[52], bielszczanie zajęli 3. pozycję, co dało „Góralom” 14. miejsce[51][53]. Róbert Demjan został królem strzelców i zwycięzcą klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy (14 bramek, 7 asyst)[54], wybrano go piłkarzem i napastnikiem sezonu[55], a także znalazł się w jedenastce „Przeglądu Sportowego”[56]. Istotną rolę w utrzymaniu odegrali też sprowadzeni do klubu zimą Anton Sloboda i Błażej Telichowski.

Róbert Demjan – król strzelców Ekstraklasy 2012/2013

Najlepszy w historii gry Podbeskidzia w Ekstraklasie – zakończony na 10. miejscu – był sezon 2013/2014, mimo że po rundzie jesiennej drużyna zajmowała jak rok wcześniej 15. lokatę[57]. W październiku 2013 roku na ławce trenerskiej Michniewicza zastąpił Leszek Ojrzyński[58]. Wiosną Podbeskidzie przegrało tylko jeden z dziewięciu pozostałych do końca rundy zasadniczej meczów, a ostatecznie ponownie zajęło 3. miejsce w tabeli wiosny[57]. Po raz drugi bielszczanie wygrali klasyfikację Fair Play Ekstraklasy[59]. W tym czasie Podbeskidzie pozostawało niepokonane na własnym boisku przez dziewięć miesięcy. Jesienią sezonu 2014/2015 kontynuowało dobre wyniki, osiągając w kolejkach 7–8 najwyższe w historii klubu 4. miejsce w tabeli, a ostatecznie rok 2014 zakończyło na 8. lokacie[60]. Bielszczanom nie udało się jednak wejść do grupy walczącej po 30. kolejce o mistrzostwo, a przed fazą finałową na ławkę trenerską powrócił Dariusz Kubicki[61][62]. „Górale” zapewnili sobie na kolejkę przed końcem sezonu, a ogółem zajęli 13. miejsce[60]. W Pucharze Polski ponownie dotarli do półfinału po pokonaniu rywali z Ekstraklasy – Zawiszy Bydgoszcz, Górnika Zabrze i Piasta Gliwice, a wyeliminowali zostali przez Legię Warszawa (1:4 i 0:2)[63].

Leszek Ojrzyński – trener Podbeskidzia w latach 2013–2015

Serię pięciu sezonów Podbeskidzia w Ekstraklasie zakończyły rozgrywki 2015/2016. Od początku sezonu drużyna znajdowała się na dole tabeli ligi, zaś po najwyższej w historii klubu porażce u siebie (0:6 z Wisłą Kraków) zwolniono trenera Kubickiego – jego następcą został Robert Podoliński[64][65]. Po raz pierwszy w czasie gry w Ekstraklasie „Górale” zajmowali po rundzie jesiennej ostatnie 16. miejsce, pozostając bez zwycięstwa u siebie[66]. Po wznowieniu rozgrywek zespół tracił znacznie mniej bramek niż jesienią, poprawiając też dorobek strzelecki. Dzięki zdobyciu 17 punktów w 9 spotkaniach Podbeskidzie zrównało się po 30. kolejce z siódmą Lechią Gdańsk i ósmym Ruchem Chorzów, z którymi przegrało jednak – z powodu niekorzystnego bilansu meczów bezpośrednich – walkę o grupę A i ponownie znalazło się wśród zespołów walczących o utrzymanie. W rundzie finałowej drużyna zdobyła tylko punkt i przed ostatnią kolejką rozgrywek straciła szansę na pozostanie w Ekstraklasie, a sezon zakończyła na 16. miejscu[66][67]. Była to pierwsza degradacja w historii Podbeskidzia. W ciągu pięciu sezonów w Ekstraklasie najwięcej meczów w barwach klubu rozegrali: Marek Sokołowski (138), Róbert Demjan (125), Damian Chmiel (104), Piotr Malinowski (103) i Bartłomiej Konieczny (94), zaś najwięcej goli zdobył Demjan (31).

Powrót do I ligi i kolejny awans do Ekstraklasy

[edytuj | edytuj kod]

w Podbeskidziu nastąpiły spore zmiany kadrowe, przede wszystkim wśród zawodników ofensywnych. Do ligi belgijskiej odszedł Demjan, zaś atak i pomoc wzmocniło kilku młodych zawodników (m.in. Aleksander Jagiełło), w bramce pojawił się drugi Słowak – Ladislav Rybánsky. Po czterech latach powrócił do klubu Krzysztof Chrapek, a na wypożyczeniu z Górnika Zabrze pozostał Marcin Wodecki. Do zespołu rezerw odesłano Juraja Dančíka, obcokrajowca z największą wówczas liczbą występów w Podbeskidziu. W październiku 2013 roku zwolniono Michniewicza, którego zastąpił na stanowisku trenera Leszek Ojrzyński[68]. Jesienią 2013 roku rozegrano aż 21 kolejek Ekstraklasy, po których Podbeskidzie znajdowało się na 15. miejscu w tabeli (17 pkt, bez zwycięstwa na wyjeździe)[57]. Na początku 2014 roku nie doszło do większych ruchów kadrowych – zakończyło się wypożyczenie Jagiełły z Legii Warszawa, a po problemach formalnych został zgłoszony do rozgrywek Maciej Iwański, który podpisał z klubem kontrakt kilka miesięcy wcześniej[69]. W dziewięciu pozostałych do końca rundy zasadniczej meczach Ekstraklasy Podbeskidzie przegrało tylko raz, co pozwoliło zająć po 30. kolejce 14. miejsce – konieczna była zatem gra o utrzymanie w grupie B fazy finałowej. Ostatecznie drużyna zapewniła sobie ekstraklasowy byt w 35. kolejce, a sezon zakończyła na 10. pozycji, najwyższej w historii klubu (ponownie zajmując 3. miejsce w tabeli wiosny)[57]. Po raz drugi Podbeskidzie wygrało klasyfikację Fair Play Ekstraklasy[70].

Leszek Ojrzyński – trener Podbeskidzia w latach 2013–2015

Lato 2014 roku było czasem znaczących zmian w klubie, przede wszystkim zmiany kilkunastu piłkarzy. Z Podbeskidziem pożegnali się m.in. Łatka, Pawela i Telichowski oraz większość zawodników pozyskanych w poprzednim oknie transferowym, powrócili zaś graczy ofensywni związani wcześniej z drużyną przez kilka lat – Róbert Demjan i Sylwester Patejuk[71], do klubu przyszedł również Maciej Korzym. Przygotowano również nowe stroje meczowe z charakterystycznymi pasami na koszulkach, zmieniono maskotkę na postać górala – Beskidka, zwiększyły się też udziały głównego sponsora – Murapolu – w strukturze spółki akcyjnej. W 1. kolejce sezonu 2014/2015 „Górale” przegrali na własnym stadionie po raz pierwszy od 5 października 2013 roku (2:3 z Pogonią Szczecin). Dobre wyniki w kolejnych meczach pozwoliły Podbeskidziu na osiągnięcie najwyższego w historii 4. miejsca w tabeli (kolejki 7–8), a ostatecznie rok 2014 zakończyło na 8. miejscu[60]. Przed kolejną częścią sezonu nowymi piłkarzami klubu zostali młodzi defensorzy ze Słowacji – Kristián Kolčák i Róbert Mazáň. Głównym celem drużyny miało być wejście do walczącej w fazie finałowej grupy A[72]. Podbeskidzie znajdowało się przez kolejne tygodnie w górnej części tabeli, jednak opuściło ją na dwie kolejki przed końcem rundy. Ostatecznie po 30. serii gier zespół zajął 11. miejsce ze stratą punktu do 8. pozycji, a Ojrzyński został zwolniony z funkcji trenera – drużynę objął ponownie Kubicki[73][74]. Utrzymanie w Ekstraklasie Podbeskidzie zapewniło sobie na kolejkę przed końcem sezonu, a ogółem zajęło 13. miejsce w lidze[60]. Start w Pucharze Polski 2014/2015 zakończył się ponownym dojściem do półfinału po pokonaniu rywali z Ekstraklasy – Zawiszy Bydgoszcz, Górnika Zabrze i Piasta Gliwice. Podbeskidzie zostało wyeliminowane z turnieju przez Legię Warszawa (1:4 u siebie i 0:2 na wyjeździe)[63].










Przed sezonem 2009/2010 odeszli z klubu Chrapek i Szmatiuk, już w trakcie rozgrywek – Merda, pozyskano zaś m.in. Piotra Rockiego i Sylwestra Patejuka, powrócił Kołodziej. Od początku rundy jesiennej Podbeskidzie znajdowało się na pograniczu strefy spadkowej (13. miejsce w połowie rozgrywek). Meczem z Górnikiem Łęczna, rozegranym, zainaugurowano sztuczne oświetlenie Stadionu Miejskiego[75]. Zimą zakupiono bramkarza Richarda Zajaca, odeszli – Martin Matúš i Damian Świerblewski. Nowym trenerem zespołu został Robert Kasperczyk. Wiosną 2010 roku, mimo dobrej postawy defensywy, a zwłaszcza Zajaca (utrata tylko 10 bramek w 15 meczach), drużyna nadal walczyła do ostatniej kolejki o utrzymanie[34]. Latem 2010 roku nie dokonano zmian w sztabie trenerskim Podbeskidzia. Najpoważniejszym osłabieniem składu było odejście z klubu Matawu, ponadto nie przedłużono kontraktów m.in. z Piotrem Bagnickim i Rockim. Skład wzmocnili głównie piłkarze ofensywni, jak Adam Cieśliński, Maciej Rogalski czy Róbert Demjan. Za obiecujące uznano wyniki uzyskane w meczach sparingowych (8 spotkań, bilans 27–3[76]).




Piłkarze świętujący awans do Ekstraklasy

Rundę jesienną sezonu 2010/2011 Podbeskidzie rozpoczęło najlepiej spośród wszystkich drużyn tego poziomu ligowego od ośmiu lat (5 meczów, 13 pkt, bilans +13)[77], kończąc ją ostatecznie na 2. miejscu, przy stracie punktu do Łódzkiego Klubu Sportowego. W przerwie zimowej „Piłka Nożna” uhonorowała Cieślińskiego tytułem [. Po ośmiu latach powrócił do klubu Marek Sokołowski, pozyskano również Františka Metelkę. Podbeskidzie znajdowało się w strefie premiowanej awansem do Ekstraklasy nieprzerwanie od 4. kolejki, a po zwycięstwie nad Sandecją Nowy Sącz (31. kolejka) i otrzymaniu walkowera za mecz z wycofanym z rozgrywek GKP Gorzów Wielkopolski wywalczyło – jako pierwszy klub z Bielska-Białej – awans na najwyższy poziom rozgrywek piłkarskich w Polsce[78]. Z tej okazji 4 czerwca 2011 roku odbyła się feta – po meczu towarzyskim z Górnikiem Zabrze (1:0), zawodnicy i sztab szkoleniowy przejechali otwartym autobusem na plac Ratuszowy[79][80]. Ostatecznie Podbeskidzie zakończyło rozgrywki na 2. miejscu, ze stratą dwóch punktów do ŁKS. W jedenastce sezonu, wybranej przez redakcję „Przeglądu Sportowego”, znaleźli się: Cienciała, Osiński, Rogalski i Cieśliński[81], zaś w podobnym zestawieniu tygodnika „Piłka Nożna” – poza Osińskim, Rogalskim i Cieślińskim – uhonorowano Zajaca[82]. Kasperczyk został uznany przez „Gazetę Wyborczą” za najlepszego trenera w województwie[83].

Sławomir Cienciała – były kapitan zespołu





1997–2002: Awanse na kolejne poziomy rozgrywkowe

[edytuj | edytuj kod]

BBTS zakończyło rundę jesienną sezonu 1997/1998 na 5. miejscu, co nie zostało uznane za wynik satysfakcjonujący[84]. W jej trakcie, 4 października 1997 roku zorganizowano mecz towarzyski z Ruchem Chorzów, wówczas beniaminkiem I ligi, który uświetnił obchody 90-lecia klubu. Bielszczanie przegrali 1:2 z najsilniejszym składem 14-krotnego mistrza Polski (w tym: Mariusz Śrutwa, Krzysztof Bizacki, Janusz Nawrocki). Inicjatorem meczu był wychowanek BBTS, wówczas piłkarz Ruchu, Maciej Mizia[84]. Ostatecznie BBTS zostało wyprzedzone w walce o awans przez Garbarza Zembrzyce. W przerwie letniej 1998 roku dokonano licznych transferów – do Komorowic przybyli m.in. Grzegorz Więzik i Krzysztof Zagórski, planowano nawet pozyskanie piłkarzy z zagranicy, co uniemożliwiały jednak przepisy[d]. Coraz częściej mówiło się o budowie drużyny, której celem miała być co najmniej II liga. W grudniu 1999 roku zawiązała się sportowa spółka akcyjna (Bogmar Ceramed SSA).

W sezonie 1998/1999 BBTS zdominowało rozgrywki okręgowe, kończąc je najokazalszym w historii klubu dorobkiem 94 punktów i 131 zdobytych bramek (bilans bramkowy +111), wyprzedzając kolejnych rywali o 27 punktów. W lidze komorowiczanie wygrali m.in. 11:0 z Metalem Węgierska Górka, ten sam wynik powtarzając w rozgrywkach regionalnych Pucharu Polski z Kalwarianką Kalwaria Zebrzydowska (BBTS wygrało również ten turniej[85]). Wcześniej, w styczniu 1999 roku, dokonano zmiany nazwy klubu na BBTS Bogmar Ceramed Komorowice[a], barw klubowych na – pozostające do dzisiaj – czerwono-biało-niebieskie; drużynę objął – po raz pierwszy – Wojciech Borecki, późniejszy współtwórca awansu do II ligi[5]. Sukces w lidze okręgowej i perspektywy dalszego rozwoju klubu spowodowały powstanie planów przebudowy stadionu w Komorowicach Krakowskich na obiekt mieszczący 4–5 tysięcy widzów. Tańszym rozwiązaniem okazała się jednak przeprowadzka klubu na , połączona ze zmianą nazwy na BBTS Bogmar Ceramed Bielsko-Biała. Jeszcze w czerwcu 1999 roku drużyna rozpoczęła udział w rozgrywkach centralnych Pucharu Polski, co było możliwe dzięki zwycięstwu na szczeblu okręgowym tego turnieju nad Góralem Żywiec. Bielszczanie zostali pokonani po trzech rundach w 1/32 finału przez drugoligowy KS Myszków[6]. W rozgrywkach IV ligi 1999/2000 BBTS nie miało sobie równych, wyprzedzając wicelidera – Szczakowiankę Jaworzno (która również uzyskała awans) – o 11 punktów[86]. Wśród licznych zwycięstw szczególnie wysokie były: 8:0 na boisku Rymeru Niedobczyce i 5:0 w derbach z BKS Stal[9]. Poza sukcesem ligowym, BBTS po raz drugi z rzędu zwyciężyło w rozgrywkach okręgowych Pucharu Polski[87]. Przed sezonem klub wzmocnił się m.in. Sebastianem Olszarem, Arkadiuszem Kłodą i Marcinem Radzewiczem, pozyskano również pierwszego w historii klubu obcokrajowca – Samsona Godwina. Po rundzie jesiennej BBTS zajmowało 3. miejsce, z kilkupunktową stratą do liderów. W przerwie zimowej zespół opuścili najlepsi zawodnicy – Olszar, Tomasz Moskała i Marek Sokołowski, przybył zaś Adrian Sikora[88]. W lutym 2001 roku doszło do kolejnej zmiany nazwy na [a]. Pod koniec sezonu strata do prowadzącej Szczakowianki zwiększyła się do 9, a później do 11 punktów, wobec czego decyzję o odejściu z klubu podjęli trener Borecki i Więzik. Ostatecznie BBTS zakończyło rozgrywki na 3. miejscu[89]. Latem 2001 zespół opuścili m.in. Kłoda i Artur Rozmus, jednym z nabytków był Andrzej Szłapa, reprezentant Polski w futsalu. Nowym szkoleniowcem został Albin Wira, zwolniony jednak już po 5 kolejkach, przy utracie zaledwie 4 punktów[90]. Do trenowania BBTS powrócił Borecki, który sprowadził ponownie do Bielska-Białej Więzika. Mimo coraz bardziej dających się we znaki kłopotów finansowych, drużyna zakończyła rundę jesienną sezonu 2001/2002 na pozycji lidera. Bardzo dobre występy wiosną sprawiły, że na cztery kolejki przed końcem rozgrywek BBTS zapewniło sobie awans do II ligi, stając się pierwszą od 19 lat bielską drużyną na tym szczeblu (w 1983 drugoligowe boiska opuścił BKS Stal). Przewaga nad wiceliderem tabeli . Poza sukcesem ligowym BBTS triumfował ponownie w rozgrywkach okręgowych Pucharu Polski[91].

2002–2005: Debiut w drugiej lidze

[edytuj | edytuj kod]

Przed sezonem 2002/2003 klub został zobowiązany przez PZPN do modernizacji stadionu i instalacji monitoringu, co było warunkiem gry na szczeblu ogólnopolskim. W lipcu 2002 roku zmieniono nazwę klubu na MC Podbeskidzie Bielsko-Biała[c], co miało pomóc w promocji regionu i integrować sympatyków klubu, również spoza miasta[10]. Tym samym ostatecznie została zlikwidowana 66-letnia nazwa BBTS – w odniesieniu do drużyny piłkarskiej. Skład beniaminka wzmocnili m.in. Marcin Cabaj i Marcin Klaczka[10]. W pierwszym meczu w II lidze Podbeskidzie podejmowało Tłoki Gorzyce. Spotkanie zakończyło się rezultatem 0:0[11].

Bielszczanie zakończyli swoją pierwszą na szczeblu centralnym rundę jesienną na 10. miejscu. Pomimo wysokiej frekwencji, klub miał problemy z utrzymaniem płynności finansowej, a do dymisji podał się współtwórca fuzji z 1997 roku, prezes Marian Antonik. W celu wyjścia z impasu, w lutym 2003 roku powołano Towarzystwo Sportowe Podbeskidzie, którego mogło być wspierane m.in. przez władze miejskie, w przeciwieństwie do funkcjonującej wcześniej sportowej spółki akcyjnej[14]. Przejęło ono organizację meczów i utrzymanie zawodników Podbeskidzia. Ponadto w przerwie zimowej doszło do kilku roszad personalnych, w tym odejścia Boreckiego (na stanowisku trenera zastąpił go Paweł Kowalski) i czołowego strzelca Adriana Sikory[14]. Bielszczanie zakończyli sezon na dającej utrzymanie 12. pozycji, a ostatnim meczem rozgrywek karierę zakończył Grzegorz Więzik. Średnia frekwencja na domowych meczach Podbeskidzia była najwyższa spośród wszystkich drużyn ligi[92].

Latem 2003 roku na stanowisko trenera „Górali”, jak nazywano odtąd graczy z Bielska-Białej, znów powrócił Borecki. 8 lipca 2003 roku Towarzystwo Sportowe przejęło całkowicie prowadzenie drużyny od Bogmar Ceramed SSA, a klub zmienił nazwę na TS Podbeskidzie Bielsko-Biała[15]. Równocześnie do rozgrywek klasy A zgłoszono zespół rezerw, a zarząd nawiązał współpracę z młodzieżowym BBTS Podbeskidzie, prowadzącym Szkołę Mistrzostwa Sportowego. Z drużyny odszedł Sokołowski, przybyli m.in. Mieczysław Sikora i Abel Salami. Po rozegraniu rundy jesiennej sezonu 2003/2004 Podbeskidzie znajdowało się na 10. pozycji; w międzyczasie zwolniono trenera Boreckiego (do końca sezonu drużynę prowadził Krzysztof Pawlak). Zimą skład „Górali” zasili Łukasz Błasiak i Sławomir Cienciała, odeszli – Szłapa i Mariusz Jendryczko. Dawida Bułkę, opuszczającego klub w atmosferze skandalu[e], na kolejne 6 lat zastąpił w bramce Łukasz Merda. Po zawirowaniach personalnych, nie tylko udało się zespołowi utrzymać w II lidze, ale nawet poprawić miejsce w tabeli na 7.

Przed sezonem 2004/2005 władze Podbeskidzia coraz częściej mówiły o planowanym awansie do I ligi[93][18]. Nad realizacją tego zadania miał czuwać nowy trener, Jan Żurek, a w składzie dokonano rewolucji (wymiana około 3/4 zawodników). Na Rychlińskiego pojawili się tacy gracze, jak: Grzegorz Pater (przyszły kapitan zespoł, Adam Kompała, Artur Prokop, Paweł Sibik (już zimą odszedł z klubu) czy Daniel Dubicki. Podbeskidzie opuścili przede wszystkim piłkarze wywodzący się z regionu. Zimą do „Górali” dołączył m.in. François Endene Elokan. Podobnie jak w poprzednich sezonach, mocnym punktem Podbeskidzia była gra na własnym boisku, dzięki czemu stadion przy ulicy Rychlińskiego zyskał miano bielskiej twierdzy[94][95]. W 2005 roku awansu nie udało się wywalczyć, jednak bielszczanom zabrakło jedynie punktu do zajęcia 4. miejsca w tabeli, gwarantującego udział w barażach o grę w I lidze (Podbeskidzie miało gorszy od Widzewa Łódź bilans meczów bezpośrednich[96]). Sukcesem okazał się za to start Podbeskidzia w Pucharze Polski. W fazie grupowej turnieju „Górale” wyprzedzili GKS Katowice, ustępując jedynie Górnikowi Zabrze[22]. W 1/8 finału Podbeskidzie zmierzyło się z Pogonią Szczecin, przegrywając w dwumeczu 1:2 (1:1, 0:1). Był to najlepszy wynik pucharowy w dotychczasowej historii klubu[97].

2005–2008: Konsekwencje afery korupcyjnej

[edytuj | edytuj kod]

Trener Tochel zadeklarował na początku sezonu 2006/2007 „budowanie drużyny na wychowankach i piłkarzach z regionu”[26]. Spośród nich wyróżniał się przede wszystkim Mariusz Sacha, uczestnik Mistrzostw Europy U-19 2006 i Mistrzostw Świata U-20 w 2007. Jesienią udało się zrealizować cel sprzed rozpoczęcia rozgrywek – zajęcie miejsca w środku tabeli – 9. miejsce było w dużej mierze zasługą dobrej postawy na własnym boisku. Mimo niewielkiej rotacji składu, „Górale” grali w rundzie wiosennej znacznie gorzej (trwała m.in. passa 720 minut bez zdobytej bramki[28]), by ostatecznie wywalczyć 12. lokatę, dwa punkty nad strefą barażową[98]. W trakcie rozgrywek zatrzymano – w związku z postępowaniem antykorupcyjnym – kolejne dwie osoby: kapitan Pater został zawieszony przez klub na jeden mecz, a drugiego trenera Michała Nowaka zwolniono[28].


2008–2011: Od walki o utrzymanie do awansu

[edytuj | edytuj kod]
Robert Kasperczyk – trener Podbeskidzia w latach 2009–2012 i od 2020 roku

Kołodziej opuścił klub w przerwie letniej, przybyli zaś m.in. Bartłomiej Konieczny i Michał Osiński. W sezonie 2008/2009 Podbeskidzie wystartowało w I lidze w wyniku zmiany nazewnictwa poszczególnych szczebli rozgrywkowych[99]. Po 8 kolejkach bielszczanie zajmowali 1. miejsce w tabeli, wcześniej przez 616 minut czyste konto zachowywał Łukasz Merda[32]. Trzy z meczów jesiennych „Górale” rozgrywali na Stadionie Miejskim w sąsiednich Czechowicach-Dziedzicach, co było spowodowane rozpoczęciem przebudowy Stadionu Miejskiego w Bielsku-Białej – instalacją podgrzewanej murawy[32][100] (Podbeskidzie wygrało wszystkie te mecze bez straty bramki[33]). Po rundzie jesiennej bielszczanie zajmowali 5. pozycję, z trzema punktami straty do miejsca barażowego. W składzie zespołu nie doszło do rewolucyjnych zmian – odeszli m.in. Pater i Sacha, przybył m.in. Clemence Matawu. Bardzo dobre występy na własnym boisku (tylko jedna porażka) i korzystny bilans bramkowy sprawiły, że celem Podbeskidzia w rundzie wiosennej miało być wejście do Ekstraklasy[101], jednak „Górale” przegrali w ostatniej kolejce walkę o 3. miejsce, gwarantujące baraże o awans[33]. Wcześniej, w meczu 32. kolejki, Podbeskidzie wygrało 9:0 z Turem Turek, co jest rekordem klubu na drugim poziomie ligowym[33] (Chrapek strzelił w tym meczu 5 goli). Po zakończeniu rozgrywek Sąd Najwyższy uchylił wyrok w sprawie cofnięcia degradacji Widzewa Łódź[102] (mistrza I ligi). Na podstawie tej decyzji Komisja ds. Nagłych PZPN 15 lipca 2009 roku zdecydowała, że Widzew nie zagra w Ekstraklasie, a awans uzyskały 2. i 3. zespół I ligi (Zagłębie Lubin i Korona Kielce)[103]. Spekulowano również o możliwości gry Podbeskidzia z Cracovią w barażach o miejsce w najwyższej klasie rozgrywkowej, jednak te zostały odwołane[104][105].

Przed sezonem 2009/2010 odeszli z klubu Chrapek i Szmatiuk, już w trakcie rozgrywek – Merda, pozyskano zaś m.in. Piotra Rockiego i Sylwestra Patejuka, powrócił Kołodziej. Od początku rundy jesiennej Podbeskidzie znajdowało się na pograniczu strefy spadkowej (13. miejsce w połowie rozgrywek)[34]. Meczem z Górnikiem Łęczna, rozegranym, zainaugurowano sztuczne oświetlenie Stadionu Miejskiego[75]. Zimą zakupiono bramkarza Richarda Zajaca, odeszli – Martin Matúš i Damian Świerblewski. Nowym trenerem zespołu został Robert Kasperczyk[106]. Wiosną 2010 roku, mimo dobrej postawy defensywy, a zwłaszcza Zajaca (utrata tylko 10 bramek w 15 meczach), drużyna nadal walczyła do ostatniej kolejki o utrzymanie[34]. „Górale” zakończyli ostatecznie rozgrywki na 12. miejscu, cztery punkty nad strefą spadkową[34]. Latem 2010 roku nie dokonano zmian w sztabie trenerskim Podbeskidzia. Najpoważniejszym osłabieniem składu było odejście z klubu Matawu, ponadto nie przedłużono kontraktów m.in. z Piotrem Bagnickim i Rockim. Skład wzmocnili głównie piłkarze ofensywni, jak Adam Cieśliński, Maciej Rogalski czy Róbert Demjan. Za obiecujące uznano wyniki uzyskane w meczach sparingowych (8 spotkań, bilans 27–3[107]).

Miejsca zajmowane w tabeli sezonu 2010/2011 kolejka po kolejce

2011–2016: Podbeskidzie w Ekstraklasie

[edytuj | edytuj kod]

Po uzyskaniu awansu do Ekstraklasy w klubie pozostali wszyscy zawodnicy i trenerzy, którzy wywalczyli awans w poprzednim sezonie. Ponadto powrócili do Podbeskidzia Adrian Sikora i Mariusz Sacha, sprowadzono również kolejnych zawodników z Czech i Słowacji – Ondřeja Šourka oraz Mateja Náthera, a także Mateusza Bąka i Krzysztofa Króla. Powołano drużynę Młodej Ekstraklasy, której trenerem został Andrzej Wyroba[108]. Równocześnie klub podjął starania o licencję na grę w najwyższej klasie rozgrywkowej na sezon 2011/2012, w tym utworzenie spółki akcyjnej[109]. Podbeskidzie otrzymało pierwotnie pozwolenie na grę na Stadionie MOSiR w Wodzisławiu Śląskim (zgłoszonym jako obiekt rezerwowy)[110]. Na Stadionie Miejskim w Bielsku-Białej przeprowadzono wobec tego odpowiednie prace remontowe, mające na celu dostosowanie obiektu do wymagań licencyjnych, w tym utworzenie sektora dla kibiców gości i wymianę krzesełek (brali w nich udział również kibice-wolontariusze dzięki akcji Stowarzyszenia Sympatyków Klubu), dzięki czemu „Górale” mogli grać na własnym obiekcie[111][112].

W pierwszym meczu w Ekstraklasie Podbeskidzie zremisowało z Jagiellonią Białystok 2:2[46]. Dzięki temu wynikowi „Górale” osiągnęli liczbę 500 dni bez porażki na Stadionie Miejskim[113] (zakończyła się ona po meczu 5. kolejki sezonu z Koroną Kielce – 2:3).

Pierwsze zwycięstwo na najwyższym poziomie rozgrywkowym Podbeskidzie odniosło w 6. kolejce z Legią Warszawa na jej obiekcie (2:1 dla gości), zaś pierwszą wygraną w Ekstraklasie na własnym boisku – w 8. kolejce z Lechią Gdańsk (1:0). Przez rundę jesienną bielszczanie zajmowali lokaty w środkowej części tabeli, ani razu nie znajdując się w strefie spadkowej – ostatecznie zakończyli ją na 12. miejscu, zaś po rozegranych awansem 2 kolejkach rundy wiosennej znaleźli się na 9. pozycji[48]. W przerwie zimowej odeszli z drużyny: Cieśliński, Metelka i Osiński (do zespołu rezerw), pozyskano zaś m.in. Łukasza Mierzejewskiego i Li’ad a Elmaliha (ten drugi dołączył do sprowadzonego w trakcie rundy jesiennej innego Izraelczyka – Lirana Kohena). Klub po raz pierwszy przedstawił oficjalną maskotkę – Reksia[114]. W marcu 2012 roku rozwiązano kontrakt z Kołodziejem po nałożeniu na niego rocznej kary dyskwalifikacji z powodu uczestnictwa w procederze korupcyjnym[115]. Po czterech zwycięstwach z rzędu na początku rundy rewanżowej Podbeskidzie znalazło się na najwyższym, 6. miejscu w tabeli[48]. W dalszych 11 spotkaniach „Górale” zdobyli jednak tylko 6 punktów i zakończyli pierwszy sezon w Ekstraklasie na 12. pozycji, z przewagą 11 punktów nad strefą spadkową (utrzymanie zapewnione po 27. kolejce)[48]. Najlepszym strzelcem zespołu był Demjan (6 bramek); Patejuk zajął 8. miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy (5 bramek, 7 asyst)[116]. Podbeskidzie – ex aequo z Lechem Poznań – otrzymało nagrodę Fair Play[f][117]. W Pucharze Polski „Górale” dotarli do 1/8 finału, gdzie przegrali 0:1 z późniejszym mistrzem kraju – Śląskiem Wrocław.

Róbert Demjan – król strzelców Ekstraklasy 2012/2013
Walka Podbeskidzia o utrzymanie w sezonie 2012/2013 na wykresie

W przerwie letniej 2012 roku klub opuścili m.in. Patejuk, Rogalski, Sikora i Šourek. W poszukiwaniach nowych zawodników klub skoncentrował się na drużynach z niższych lig (m.in. Kamil Adamek i Fabian Pawela)[118]. Jedynym zagranicznym nabytkiem był Michal Piter-Bučko. W wyniku słabej postawy w rundzie jesiennej sezonu 2012/2013, po 7. kolejce, serii 196 dni i 14 meczów bez zwycięstwa, „Górale” po raz pierwszy w historii znaleźli się w strefie spadkowej Ekstraklasy. W tym czasie zakontraktowano byłych reprezentantów Polski – Dariusza Pietrasiaka i Ireneusza Jelenia (ten drugi odszedł z klubu już po rundzie jesiennej). Po 8. kolejce nowym trenem Podbeskidzia został Marcin Sasal[119][120]. Jesienią 2012 roku drużyna zdobyła jedynie sześć punktów i zajmowała 15. miejsce w tabeli[51]. Zimą nastąpiła kolejna zmiana szkoleniowca. Powracający do Podbeskidzia w roli nowego prezesa Wojciech Borecki zatrudnił na to stanowisko Dariusza Kubickiego[121][122]. Z klubu odeszło kilku doświadczonych zawodników (w tym Cienciała, Cohen i Ziajka), a także odkrycie rundy jesiennej – Adamek. Miejsce w pierwszym składzie Podbeskidzia zajęli dwaj nowi piłkarze – Anton Sloboda i Błażej Telichowski. Po czterech meczach niespodziewanie odszedł z klubu Kubicki[123], zastąpiony przez Czesława Michniewicza[124]. W tabeli rundy rewanżowej bielszczanie zajęli 3. pozycję, co dało „Góralom” 14. miejsce i utrzymanie w lidze[51][125]. Róbert Demjan został królem strzelców i zwycięzcą klasyfikacji kanadyjskiej Ekstraklasy (14 bramek, 7 asyst)[126], wybrano go piłkarzem i napastnikiem sezonu[127], a także znalazł się w jedenastce „Przeglądu Sportowego”[128].

Przed sezonem 2013/2014 w Podbeskidziu nastąpiły spore zmiany kadrowe, przede wszystkim wśród zawodników ofensywnych. Do ligi belgijskiej odszedł Demjan, zaś atak i pomoc wzmocniło kilku młodych zawodników (m.in. Aleksander Jagiełło), w bramce pojawił się drugi Słowak – Ladislav Rybánsky. Po czterech latach powrócił do klubu Krzysztof Chrapek, a na wypożyczeniu z Górnika Zabrze pozostał Marcin Wodecki. Do zespołu rezerw odesłano Juraja Dančíka, obcokrajowca z największą wówczas liczbą występów w Podbeskidziu. W październiku 2013 roku zwolniono Michniewicza, którego zastąpił na stanowisku trenera Leszek Ojrzyński[129]. Jesienią 2013 roku rozegrano aż 21 kolejek Ekstraklasy, po których Podbeskidzie znajdowało się na 15. miejscu w tabeli (17 pkt, bez zwycięstwa na wyjeździe)[57]. Na początku 2014 roku nie doszło do większych ruchów kadrowych – zakończyło się wypożyczenie Jagiełły z Legii Warszawa, a po problemach formalnych został zgłoszony do rozgrywek Maciej Iwański, który podpisał z klubem kontrakt kilka miesięcy wcześniej[130]. W dziewięciu pozostałych do końca rundy zasadniczej meczach Ekstraklasy Podbeskidzie przegrało tylko raz, co pozwoliło zająć po 30. kolejce 14. miejsce – konieczna była zatem gra o utrzymanie w grupie B fazy finałowej. Ostatecznie drużyna zapewniła sobie ekstraklasowy byt w 35. kolejce, a sezon zakończyła na 10. pozycji, najwyższej w historii klubu (ponownie zajmując 3. miejsce w tabeli wiosny)[57]. Po raz drugi Podbeskidzie wygrało klasyfikację Fair Play Ekstraklasy[131].

Leszek Ojrzyński – trener Podbeskidzia w latach 2013–2015

Lato 2014 roku było czasem znaczących zmian w klubie, przede wszystkim zmiany kilkunastu piłkarzy. Z Podbeskidziem pożegnali się m.in. Łatka, Pawela i Telichowski oraz większość zawodników pozyskanych w poprzednim oknie transferowym, powrócili zaś graczy ofensywni związani wcześniej z drużyną przez kilka lat – Róbert Demjan i Sylwester Patejuk[132], do klubu przyszedł również Maciej Korzym. Przygotowano również nowe stroje meczowe z charakterystycznymi pasami na koszulkach, zmieniono maskotkę na postać górala – Beskidka, zwiększyły się też udziały głównego sponsora – Murapolu – w strukturze spółki akcyjnej. W 1. kolejce sezonu 2014/2015 „Górale” przegrali na własnym stadionie po raz pierwszy od 5 października 2013 roku (2:3 z Pogonią Szczecin). Dobre wyniki w kolejnych meczach pozwoliły Podbeskidziu na osiągnięcie najwyższego w historii 4. miejsca w tabeli (kolejki 7–8), a ostatecznie rok 2014 zakończyło na 8. miejscu[60]. Przed kolejną częścią sezonu nowymi piłkarzami klubu zostali młodzi defensorzy ze Słowacji – Kristián Kolčák i Róbert Mazáň. Głównym celem drużyny miało być wejście do walczącej w fazie finałowej grupy A[133]. Podbeskidzie znajdowało się przez kolejne tygodnie w górnej części tabeli, jednak opuściło ją na dwie kolejki przed końcem rundy. Ostatecznie po 30. serii gier zespół zajął 11. miejsce ze stratą punktu do 8. pozycji, a Ojrzyński został zwolniony z funkcji trenera – drużynę objął ponownie Kubicki[134][135]. Utrzymanie w Ekstraklasie Podbeskidzie zapewniło sobie na kolejkę przed końcem sezonu, a ogółem zajęło 13. miejsce w lidze[60]. Start w Pucharze Polski 2014/2015 zakończył się ponownym dojściem do półfinału po pokonaniu rywali z Ekstraklasy – Zawiszy Bydgoszcz, Górnika Zabrze i Piasta Gliwice. Podbeskidzie zostało wyeliminowane z turnieju przez Legię Warszawa (1:4 u siebie i 0:2 na wyjeździe)[63].

Przed sezonem 2015/2016 ponownie przeprowadzono liczne zmiany w składzie, m.in. odeszli grający w Podbeskidziu od wielu lat Tomasz Górkiewicz, Piotr Malinowski i Richard Zajac (pozostał w klubie jako trener bramkarzy), a także Maciej Iwański czy Pavol Staňo; wśród nowych zawodników klubu znaleźli się: Mateusz Szczepaniak, Kōhei Katō, Mateusz Możdżeń i Emilijus Zubas[136]. Od początku rozgrywek drużyna znajdowała się na dole tabeli ligi, zaś po najwyższej w historii klubu porażce u siebie (0:6 z Wisłą Kraków) zwolniono trenera Kubickiego – jego następcą został Robert Podoliński[137][138]. W ciągu kilku kolejek pozycja Podbeskidzia poprawiła się, jednak po ostatnich meczach w 2015 roku znalazło się na ostatnim 16. miejscu (w tym z powodu braku zwycięstwa w Bielsku-Białej od początku sezonu), choć z małą stratą do rywali[66]. Przed rozgrywkami wiosennymi sprowadzono do klubu m.in. nową parę stoperów (Paweł Baranowski – Jozef Piaček), a drużyna w dalszych meczach traciła znacznie mniej bramek niż jesienią, poprawiając też dorobek strzelecki. Dzięki zdobyciu 17 punktów w 9 spotkaniach Podbeskidzie zrównało się po 30. kolejce z siódmą Lechią Gdańsk i ósmym Ruchem Chorzów, z którymi przegrało jednak – z powodu niekorzystnego bilansu meczów bezpośrednich – walkę o grupę A i ponownie znalazło się wśród zespołów walczących o utrzymanie. W rundzie finałowej drużyna zdobyła tylko punkt i przed ostatnią kolejką rozgrywek straciła szansę na pozostanie w Ekstraklasie, a sezon zakończyła na ostatnim 16. miejscu[66][139]. Była to pierwsza degradacja w historii Podbeskidzia.

2016–2020: Ponownie w I lidze

[edytuj | edytuj kod]
Ján Kocian – trener Podbeskidzia w latach 2016–2017

Po spadku z Ekstraklasy klub nie przedłużył kontraktu z trenerem Podolińskim, którego zastąpił Dariusz Dźwigała[140][141]. Podbeskidzie opuścili także m.in. Katō, Możdżeń, Mójta, Szczepaniak i Zubas, zaś w gronie nowych zawodników pojawili się: Rafał Leszczyński, Mariusz Magiera, Tomasz Podgórski i Łukasz Sierpina. Przez pierwsze trzy kolejki sezonu 2016/2017 „Górale” zajmowali pozycję lidera I ligi, w dalszej części rundy jesiennej spadli do środka tabeli[142]. Po porażce w meczu otwarcia przebudowanego Stadionu Miejskiego w Bielsku-Białej (0:1 ze Stalą Mielec) pracę stracił cały sztab szkoleniowy[143]. Nowym trenerem został Ján Kocian[144]. Jesień 2016 roku Podbeskidzie zakończyło na 9. miejscu w tabeli, przerywając w ostatnim spotkaniu serię 230 dni bez zwycięstwa w Bielsku-Białej[145]. W przerwie zimowej skład Podbeskidzia uzupełnili m.in. Robert Gumny i Łukasz Hanzel. Choć wiosną drużyna zdobyła więcej punktów niż jesienią i nie poniosła już porażki u siebie, „Górale” zakończyli sezon na 8. miejscu[142]. W ostatnim meczu rozgrywek z klubem i karierą sportową pożegnali się Marek Sokołowski i Dariusz Kołodziej[146]. Przed sezonem 2017/2018 Podbeskidzie opuścili m.in. Róbert Demjan, Szymon Lewicki i Jozef Piaček, zaś wśród przychodzących znaleźli się Dimityr Iliew i Valērijs Šabala. Udziałowcem mniejszościowym klubu – w miejsce Murapolu – zostały Polskie Mięso i Wędliny ŁUKOSZ[147]. W wyniku konfliktu z władzami klubu Ján Kocian poprowadził zespół tylko w pierwszym meczu pucharowym[148][149], formalnie pozostając trenerem Podbeskidzia do początku października 2017 roku[150], kiedy zastąpił go formalnie dotychczasowy asystent Adam Nocoń[151]. Podbeskidzie zakończyło rok 2017 na 12. miejscu w tabeli I ligi[152]. W przerwie zimowej do drużyny dołączyli Mawrudis Bugaidis i Guga Palawandiszwili. Podbeskidzie zanotowało następnie serię 11 meczów bez porażki, ostatecznie zajmując w lidze 9. lokatę[152]. W rozgrywkach o Puchar Polski „Górale” osiągnęli 1/8 finału, w ostatnim spotkaniu przegrywając z broniącą trofeum Arką Gdynia.

Miejsca zajmowane w tabeli sezonu 2019/2020 kolejka po kolejce

Przed sezonem 2018/2019 trenerem Podbeskidzia został Krzysztof Brede[153]. Po ostatnim spotkaniu rundy jesiennej zespół znalazł się na 5. miejscu w lidze, zaś całe rozgrywki zakończył na 6. pozycji[154]. Valērijs Šabala zdobył tytuł króla strzelców I ligi (12 bramek)[155]. Łotysz opuścił następnie Podbeskidzie po swoim drugim sezonie w jego barwach, podobnie jak Paweł Oleksy i Mawrudis Bugaidis, zaś nowymi zawodnikami „Górali” stali się m.in. Martin Polaček, Karol Danielak, Tomasz Nowak i Kornel Osyra. Przez większość sezonu 2019/2020 Podbeskidzie znajdowało się na podium tabeli I ligi, kończąc rundę jesienną na 3. miejscu, zaś po przerwie zimowej zajmowało pozycje gwarantujące awans[156]. Powrót do Ekstraklasy bielszczanie zapewnili sobie po 32. kolejce (zwycięstwo nad Odrą Opole 4:3)[157], po czym ponieśli jedyne dwie porażki w rundzie wiosennej.

2020–2021: Powrót do elity

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2020/2021, szósty w Ekstraklasie, Podbeskidzie rozpoczęło w składzie zbliżonym do tego, który dało mu awans. Z nowych zawodników najczęściej pojawiali się na boisku Michal Peškovič, Milan Rundić i Gergő Kocsis, zaś głównym strzelcem zespołu stał się Kamil Biliński. Rundę jesienną „Górale” zakończyli na ostatnim, 16. miejscu, tracąc na tym etapie najwięcej goli (38) spośród wszystkich drużyn ligi od 16 lat[158] i pozostając bez zwycięstwa na wyjeździe[159]. Przed ostatnim meczem roku z funkcji trenera odszedł Krzysztof Brede[160], którego w przerwie zimowej zastąpił powracający do Podbeskidzia po ośmiu latach Robert Kasperczyk[161].

|||||||| do sekcji z sukcesami! ||||||||

Miejsca zajmowane przez klub w rozgrywkach ligowych w latach 1998–2020


  1. ↑ a b c d Człony: Ceramed, Bogmar i Marbet odnosiły się do nazw sponsorów klubu.
  2. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie sponsorzy
  3. ↑ a b Skrót MC pochodził od nazw sponsorów: Marbetu i Ceramedu.
  4. ↑ Zgodnie z ówczesnym regulaminem rozgrywek, na poziomie piątoligowym zabronione było posiadanie w składzie obcokrajowców.
  5. ↑ W marcu 2003 roku Bułka złożył na policji zawiadomienie o przestępstwie na tle rabunkowym, jakiego miano się na nim dopuścić w czasie jego powrotu z imprezy rodzinnej. Bramkarzowi zadano 7 ran kłutych, potrzebna była operacja. Klub zapewnił Bułce wsparcie finansowe, kibice oddawali krew. Ostatecznie na jaw wyszły rzeczywiste okoliczności zajścia – piłkarz został ugodzony nożem przez znajomego (prawdopodobnie nietrzeźwego) w czasie imprezy towarzyskiej. Klub rozwiązał z Bułką umowę za porozumieniem stron (Za: Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 127.).
  6. ↑ Lech uzyskał współczynnik 7,678, zaś Podbeskidzie – 7,674, jednak ze względu na niewielką różnicę w punktacji Departament Logistyki Rozgrywek Ekstraklasa SA zdecydował o przyznaniu nagrody obu klubom.
  1. ↑ Które kluby założyły PZPN?. polskielogo.net. [dostęp 2020-01-03]. (pol.).
  2. ↑ Inter w Komorowicach. „Kronika Beskidzka”. 16, s. 45, 1997-04-17. (pol.). 
  3. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie BBTS_Ceramed
  4. ↑ Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie bieniecki97
  5. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 103–105.
  6. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 107–108.
  7. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Fourth Division 1999/00. Czwarta liga (4th division, group Bielsko-Biała, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2021-02-08]. (ang.).
  8. ↑ Maciej Kusina: III liga 2001/2002, grupa: 3 (Lubuskie, Dolny Śląsk, Opolskie, Śląsk). 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  9. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 109–110.
  10. ↑ a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie bieniecki118
  11. ↑ a b Maciej Kusina: Podbeskidzie Bielsko-Biała 0 – 0 Tłoki Gorzyce. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  12. ↑ Maciej Kusina: II liga 2002/2003. 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  13. ↑ Frekwencja na stadionach zaplecza Ekstraklasy 2001 – 2008. Zawisza1946.pl, 2008-02-11. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  14. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 122–123.
  15. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 125.
  16. ↑ Maciej Kusina: II liga 2003/2004. 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  17. ↑ Marzenia o ekstraklasie. „TS Podbeskidzie Co i Gdzie?”. Wydanie specjalne, s. 34, 2004. 
  18. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 129–130.
  19. ↑ Michał Jerzyk: Szczęśliwsi od bielszczan. Tygodnik lechia.gda.pl, 2005-08-09. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  20. ↑ Grzegorz Wieczorek: Bielska twierdza niezdobyta. Bielsko.biala.pl, 2008-05-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  21. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  22. ↑ a b Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  23. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 135–137.
  24. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2005/2006. 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  25. ↑ Maciej Kusina: Baraże o udział w II lidze. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  26. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 140.
  27. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  28. ↑ a b c Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 142–143.
  29. ↑ Podbeskidzie zgadza się z karą za korupcję. 90minut.pl, 2007-04-13. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  30. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2007/2008. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  31. ↑ Piotr Zawadzki: Najlepsi śląscy piłkarze według „Gazety”. Gazeta Wyborcza Katowice, 2008-06-26. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  32. ↑ a b c Błąd w przypisach: Błąd w składni elementu <ref>. Brak tekstu w przypisie o nazwie bieniecki149
  33. ↑ a b c d Ernest Siudy: I liga 2008/2009. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  34. ↑ a b c d e f Paweł Mogielnicki: I liga 2009/2010. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  35. ↑ Robert Kasperczyk nowym trenerem Podbeskidzia. iGol.pl, 2009-12-06. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  36. ↑ Paweł Mogielnicki: I liga 2010/2011. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  37. ↑ Czterech Górali w jedenastce sezonu Przeglądu Sportowego. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-13. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  38. ↑ Tygodnik Piłka Nożna wyróżnia graczy Podbeskidzia. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  39. ↑ Ranking „Gazety”: Górale i górnicy najlepsi w swoim fachu. Gazeta Wyborcza Katowice, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  40. ↑ Adam Cieśliński pierwszoligowcem roku!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2010-12-05. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  41. ↑ Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2010/2011. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  42. ↑ Kibice Podbeskidzia remontują stadion. Ofsajd.onet.pl, 2011-07-08. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  43. ↑ Podbeskidzie i Ruch Radzionków zagrają u siebie. 90minut.pl, 2011-07-25. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  44. ↑ Spółka już jest!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  45. ↑ Andrzej Wyroba trenerem Podbeskidzia w Młodej Ekstraklasie. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-21. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  46. ↑ a b Podbeskidzie Bielsko-Biała 2 – 2 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  47. ↑ 500 dni bielskiej twierdzy. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-09-02. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  48. ↑ a b c d e Ernest Siudy: T-Mobile Ekstraklasa 2011/2012. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  49. ↑ Końcowa klasyfikacja kanadyjska T-Mobile Ekstraklasy sezonu 2011/12. NiceSport.pl, 2012-05-08. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  50. ↑ Lech najlepszy w klasyfikacji Fair Play. iGol.pl, 2012-05-09. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  51. ↑ a b c d Ernest Siudy: T-Mobile Ekstraklasa 2012/2013. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  52. ↑ Podbeskidzie Bielsko-Biała 4 – 0 Jagiellonia Białystok. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  53. ↑ Droga do utrzymania: Podbeskidzie Bielsko-Biała. Ekstraklasa.org, 2013-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  54. ↑ Klasyfikacja strzelców, asyst i kanadyjska za sezon 2012/13. Demjan królem strzelców i MVP sezonu, Mila królem asyst. 2x45.info, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  55. ↑ Nagrody ekstraklasy za sezon 2012/13 rozdane! Sprawdź!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  56. ↑ Zobacz najlepszą jedenastkę ekstraklasy!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  57. ↑ a b c d e f Wojciech Korbel: T-Mobile Ekstraklasa 2013/2014. 90minut.pl. [dostęp 2013-12-15]. (pol.).
  58. ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-10-22. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  59. ↑ Zwycięstwo w Fair Play!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05]. (pol.).
  60. ↑ a b c d e f Wojciech Korbel: T-Mobile Ekstraklasa 2014/2015. 90minut.pl. [dostęp 2015-06-02]. (pol.).
  61. ↑ Leszek Ojrzyński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-04-30. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  62. ↑ Dariusz Kubicki trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-05-04. [dostęp 2015-05-04]. (pol.).
  63. ↑ a b c Paweł Mogielnicki: Puchar Polski 2014/2015. 90minut.pl. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  64. ↑ Dariusz Kubicki odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-19. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  65. ↑ Robert Podoliński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-20. [dostęp 2015-09-21]. (pol.).
  66. ↑ a b c d Wojciech Korbel: Ekstraklasa 2015/2016. 90minut.pl. [dostęp 2015-06-02]. (pol.).
  67. ↑ dyrovski: Podbeskidzie spadło do I ligi. 90minut.pl. [dostęp 2016-05-10]. (pol.).
  68. ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-10-22. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  69. ↑ Maciej Iwański może grać. Certyfikat dotarł do Bielska-Białej. Ekstraklasa.net, 2014-02-05. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  70. ↑ Zwycięstwo w Fair Play!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05]. (pol.).
  71. ↑ Inauguracja Podbeskidzia. Oczekiwania większe, niż dotychczas. SportSlaski.pl, 2014-07-17. [dostęp 2014-07-21]. (pol.).
  72. ↑ Łukasz Pawlik: 10 dni do ligi – Podbeskidzie Bielsko-Biała. Goal.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  73. ↑ Leszek Ojrzyński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-04-30. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  74. ↑ Dariusz Kubicki trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-05-04. [dostęp 2015-05-04]. (pol.).
  75. ↑ a b Stadion w Bielsku-Białej ma sztuczne oświetlenie. Interia.pl, 2009-08-24. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  76. ↑ „Nie ma co popadać w euforię”. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2010-07-21. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  77. ↑ Michał Trela: Historia ostatnich 10 lat podpowiada, że „Górale” awansują. SportSlaski.pl, 2010-08-30. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  78. ↑ Podbeskidzie zadebiutuje w Ekstraklasie. 90minut.pl, 2011-05-25. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  79. ↑ Michał Trela: Podbeskidzie – Górnik 1-0. Bielszczanie udanie rozpoczęli święto. SportSlaski.pl, 2011-06-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  80. ↑ Michał Trela: „Ekstraklasa jest już nasza” – bielszczanie świętują awans. SportSlaski.pl, 2011-06-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  81. ↑ Czterech Górali w jedenastce sezonu Przeglądu Sportowego. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-13. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  82. ↑ Tygodnik Piłka Nożna wyróżnia graczy Podbeskidzia. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  83. ↑ Ranking „Gazety”: Górale i górnicy najlepsi w swoim fachu. Gazeta Wyborcza Katowice, 2011-06-23. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  84. ↑ a b Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 100–101.
  85. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Cup 1998-99. Puchar Polski – OZPN Bielsko-Biała. Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  86. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Fourth Division 1999/00. Czwarta liga (4th division, group Bielsko-Biała, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  87. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Cup 1999-00. Puchar Polski – OZPN Bielsko-Biała. Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  88. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 112–113.
  89. ↑ Paweł Mogielnicki: Poland Third Division 2000/01. Trzecia liga (3rd division, group Gorzów Wlkp.-Zielona Góra, Wrocław, Opole, Katowice). Pawel Mogielnicki's Page. [dostęp 2013-06-12]. (ang.).
  90. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 114–115.
  91. ↑ Łukasz Mizera: Puchar Polski 2001/2002, grupa: Śląski ZPN – Bielsko-Biała. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12].
  92. ↑ Frekwencja na stadionach zaplecza Ekstraklasy 2001 – 2008. Zawisza1946.pl, 2008-02-11. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  93. ↑ Marzenia o ekstraklasie. „TS Podbeskidzie Co i Gdzie?”. Wydanie specjalne, s. 34, 2004. 
  94. ↑ Michał Jerzyk: Szczęśliwsi od bielszczan. Tygodnik lechia.gda.pl, 2005-08-09. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  95. ↑ Grzegorz Wieczorek: Bielska twierdza niezdobyta. Bielsko.biala.pl, 2008-05-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  96. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2004/2005. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  97. ↑ Paweł Bieniecki: BBTS 1907 TS Podbeskidzie 2008. Bielsko-Biała: Arial, 2009, s. 131–132.
  98. ↑ Paweł Mogielnicki: II liga 2006/2007. 90minut.pl. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  99. ↑ Paweł Mogielnicki: Reforma rozgrywek od sezonu 2008/09. 90minut.pl, 2007-01-07. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  100. ↑ Będzie podgrzewana murawa na stadionie Podbeskidzia. Futbol.pl, 2008-08-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  101. ↑ Operacja „Ekstraklasa” rozpoczęta. Super-Nowa.pl (Internet Archive), 2009-03-14. [dostęp 2015-01-16]. (pol.).
  102. ↑ Są decyzje sądu! Widzew zdegradowany?!. Ekstraklasa.wp.pl, 2009-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  103. ↑ Widzew nie zagra w ekstraklasie. Wprost 24, 2009-07-16. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  104. ↑ Baraże: Podbeskidzie zamiast Korony?!. Terazpasy.pl, 2009-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  105. ↑ ŁKS wyrzucony z Ekstraklasy. TVN24.pl, 2009-07-21. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  106. ↑ Robert Kasperczyk nowym trenerem Podbeskidzia. iGol.pl, 2009-12-06. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  107. ↑ „Nie ma co popadać w euforię”. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2010-07-21. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  108. ↑ Andrzej Wyroba trenerem Podbeskidzia w Młodej Ekstraklasie. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-21. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  109. ↑ Spółka już jest!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-06-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  110. ↑ Podbeskidzie otrzymało licencję. 90minut.pl, 2011-06-29. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  111. ↑ Kibice Podbeskidzia remontują stadion. Ofsajd.onet.pl, 2011-07-08. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  112. ↑ Podbeskidzie i Ruch Radzionków zagrają u siebie. 90minut.pl, 2011-07-25. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  113. ↑ 500 dni bielskiej twierdzy. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2011-09-02. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  114. ↑ Magda Fritz: Reksio też jest „góralem”!. Radiobielsko.pl, 2012-02-16. [dostęp 2014-09-22]. (pol.).
  115. ↑ Podbeskidzie rozwiązało kontrakt z Dariuszem Kołodziejem. 90minut.pl, 2012-03-01. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  116. ↑ Końcowa klasyfikacja kanadyjska T-Mobile Ekstraklasy sezonu 2011/12. NiceSport.pl, 2012-05-08. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  117. ↑ Lech najlepszy w klasyfikacji Fair Play. iGol.pl, 2012-05-09. [dostęp 2014-09-23]. (pol.).
  118. ↑ Kasperczyk o transferach: Nie będziemy sugerować się płytami dvd, filmikami na youtube.... SportoweFakty.pl, 2012-05-28. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  119. ↑ Robert Kasperczyk zwolniony z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2012-10-22. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  120. ↑ Marcin Sasal trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2012-10-29. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  121. ↑ Marcin Sasal odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-01-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  122. ↑ Dariusz Kubicki nowym trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-01-04. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  123. ↑ Dariusz Kubicki odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-03-20. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  124. ↑ Czesław Michniewicz trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-03-22. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  125. ↑ Droga do utrzymania: Podbeskidzie Bielsko-Biała. Ekstraklasa.org, 2013-06-10. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  126. ↑ Klasyfikacja strzelców, asyst i kanadyjska za sezon 2012/13. Demjan królem strzelców i MVP sezonu, Mila królem asyst. 2x45.info, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  127. ↑ Nagrody ekstraklasy za sezon 2012/13 rozdane! Sprawdź!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  128. ↑ Zobacz najlepszą jedenastkę ekstraklasy!. Przegladsportowy.pl, 2013-06-03. [dostęp 2013-06-12]. (pol.).
  129. ↑ Leszek Ojrzyński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2013-10-22. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  130. ↑ Maciej Iwański może grać. Certyfikat dotarł do Bielska-Białej. Ekstraklasa.net, 2014-02-05. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  131. ↑ Zwycięstwo w Fair Play!. Oficjalny serwis klubu TS Podbeskidzie Bielsko-Biała, 2014-06-05. [dostęp 2014-06-05]. (pol.).
  132. ↑ Inauguracja Podbeskidzia. Oczekiwania większe, niż dotychczas. SportSlaski.pl, 2014-07-17. [dostęp 2014-07-21]. (pol.).
  133. ↑ Łukasz Pawlik: 10 dni do ligi – Podbeskidzie Bielsko-Biała. Goal.pl, 2015-02-03. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  134. ↑ Leszek Ojrzyński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-04-30. [dostęp 2015-04-30]. (pol.).
  135. ↑ Dariusz Kubicki trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-05-04. [dostęp 2015-05-04]. (pol.).
  136. ↑ Rafał Herman: iGolowy skarb kibica ekstraklasy: Podbeskidzie Bielsko-Biała. iGol.pl, 2015-07-10. [dostęp 2015-07-19]. (pol.).
  137. ↑ Dariusz Kubicki odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-19. [dostęp 2015-09-19]. (pol.).
  138. ↑ Robert Podoliński trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2015-09-20. [dostęp 2015-09-21]. (pol.).
  139. ↑ dyrovski: Podbeskidzie spadło do I ligi. 90minut.pl. [dostęp 2016-05-10]. (pol.).
  140. ↑ Robert Podoliński odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-05-19. [dostęp 2016-06-07]. (pol.).
  141. ↑ Dariusz Dźwigała trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-06-07. [dostęp 2016-06-07]. (pol.).
  142. ↑ a b Paweł Mogielnicki: I liga 2016/2017. 90minut.pl. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  143. ↑ Dariusz Dźwigała odszedł z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  144. ↑ Ján Kocian trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2016-10-11. [dostęp 2016-10-11]. (pol.).
  145. ↑ 1 liga. Podbeskidzie odczarowało własny stadion! Gole Lewickiego dały zwycięstwo z Bytovią. gol24.pl, 2016-11-25. [dostęp 2016-11-27]. (pol.).
  146. ↑ Przemysław Drewniak: Podbeskidzie – MKS Kluczbork 3:1. Symboliczna zmiana warty w Bielsku-Białej. Dziennikzachodni.pl, 2017-06-04. [dostęp 2017-06-04]. (pol.).
  147. ↑ Łukosz współwłaścicielem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2017-07-25. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  148. ↑ Marcin Kalita: Kocian na zwolnieniu! Kto poprowadzi Podbeskidzie?. Futbolfejs.pl, 2017-07-26. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  149. ↑ Michał Trela: Kocian chce rozwiązać kontrakt z Podbeskidziem. Z winy klubu!. Katowickisport.pl, 2017-08-04. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  150. ↑ Michał Trela: Ratunek z III ligi. Czy Adamowi Noconiowi uda się podnieść Podbeskidzie Bielsko-Biała?. Eurosport.onet.pl, 2017-08-18. [dostęp 2017-08-22]. (pol.).
  151. ↑ db: Nocoń oficjalnie trenerem. sport.bielsko.biala.pl, 2017-10-05. [dostęp 2017-10-05]. (pol.).
  152. ↑ a b Wojciech Korbel: I liga 2017/2018. 90minut.pl. [dostęp 2017-11-27]. (pol.).
  153. ↑ Krzysztof Brede trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2018-06-18. [dostęp 2018-06-18]. (pol.).
  154. ↑ Wojciech Korbel: Fortuna I liga 2018/2019. 90minut.pl. [dostęp 2019-08-17]. (pol.).
  155. ↑ Sebastian Szczytkowski: Fortuna I liga: Valerijs Sabala królem strzelców. Wystarczyło 12 goli. SportoweFakty.pl, 2019-05-18. [dostęp 2019-08-17]. (pol.).
  156. ↑ Paweł Mogielnicki: Fortuna I liga 2019/2020. 90minut.pl. [dostęp 2020-07-11]. (pol.).
  157. ↑ Podbeskidzie w Ekstraklasie. 90minut.pl, 2020-07-15. [dostęp 2020-07-15]. (pol.).
  158. ↑ Maciej Golec: Młodzieżowa potęga Lecha, najgorsza defensywa od 15 lat i żelazny Stipica. Najciekawsze liczby rundy jesiennej. 2x45.info, 2020-12-23. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  159. ↑ Paweł Mogielnicki: PKO Ekstraklasa 2020/2021. 90minut.pl. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  160. ↑ Krzysztof Brede odchodzi z Podbeskidzia. 90minut.pl, 2020-12-15. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
  161. ↑ Robert Kasperczyk trenerem Podbeskidzia. 90minut.pl, 2020-12-22. [dostęp 2021-02-08]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wikipedysta:Lukasb1992/brudnopis3&oldid=62295808”