Reprezentacja Polski w futsalu mężczyzn
| Przydomek |
Biało-Czerwoni | ||
|---|---|---|---|
| Związek | |||
| Trener |
Błażej Korczyński | ||
| Asystent trenera |
Sebastian Wiewióra | ||
| Skrót FIFA |
POL | ||
| Ranking FIFA |
17[1] | ||
| Zawodnicy | |||
| Kapitan |
Tomasz Kriezel | ||
| Najwięcej występów |
Bartłomiej Nawrat | ||
| |||
| Mecze | |||
Pierwszy mecz WNP 7:7 (4:3) Polska  (Burjassot, 21.04.1992) | |||
Najwyższe zwycięstwo Polska 16:0 (7:0) Anglia  (Krosno, 23.10.2006)[3] | |||
Najwyższa porażka Rosja 10:1 Polska (Moskwa, 06.02.2003) Polska 2:11 (1:5) Włochy  (Sarajewo, 30.01.2004)[4] | |||
| Strona internetowa | |||
Reprezentacja Polski w futsalu – zespół piłkarski, reprezentujący Rzeczpospolitą Polską w meczach i sportowych imprezach międzynarodowych, powoływany przez selekcjonera, w którym mogą występować wyłącznie zawodnicy posiadający obywatelstwo polskie. Za jego funkcjonowanie odpowiedzialny jest Polski Związek Piłki Nożnej (Grupa ds. Futsalu, działająca w ramach Komisji ds. Futsalu i Piłki Plażowej PZPN)[5].
Aktualny skład
[edytuj | edytuj kod]Kadra powołana na mecz ze Słowenią[6]
Ostatnio powołani
[edytuj | edytuj kod]Następujący gracze również byli powołani do polskiej kadry w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy:
¹ - wycofany z kadry z powodu kontuzji
Historia
[edytuj | edytuj kod]W 1991 r. powołano – działającą w ramach Polskiego Związku Piłki Nożnej – Komisję ds. Futsalu (wówczas pod nazwą Komisja Mini Piłki Nożnej)[7]. Pod koniec tego samego roku do Polskiego Związku Piłki Nożnej trafiło zaproszenie na jeden z eliminacyjnych turniejów 2. Mistrzostw Świata, organizowanych przez FIFA. To wydarzenie stało się impulsem do utworzenia – w styczniu 1992 r. – futsalowej reprezentacji Polski, bowiem piłkarska centrala podjęła decyzję o przystąpieniu biało-czerwonych do walki o mundial. Funkcję selekcjonera powierzono Krzysztofowi Sobieskiemu, który pod koniec kariery zawodniczej poznał tajniki halowego futbolu w Stanach Zjednoczonych. Ostatecznie do boju o MŚ 1992 stanęło 10 reprezentacji europejskich, które podzielono na dwie 5-drużynowe grupy. Pierwsza grupa rozgrywała turniej eliminacyjny w Katanii, zaś druga w kwietniu 1992 r. w Walencji. Polacy trafili do drugiej z nich, a ich rywalami zostały reprezentacje Czechosłowacji, Hiszpanii, Węgier i Wspólnoty Niepodległych Państw. Według ówcześnie obowiązujących przepisów FIFA, krajowe reprezentacje w tej odmianie futbolu musiały składać się z piłkarzy amatorów niezgłoszonych z żadnym klubie zawodowym 11-osobowej piłki nożnej.
Po kilku tygodniach organizacyjno-sportowych przygotowań powołano drużynę, która miała powalczyć o dobry wynik w debiutanckiej imprezie. Z uwagi na brak wolnych terminów, przed wylotem do Hiszpanii nie zdążono rozegrać ani jednego oficjalnego meczu, więc pierwsze spotkanie międzypaństwowe reprezentacja rozegrała już podczas wspomnianego turnieju kwalifikacyjnego – 21 kwietnia 1992 w Burjassot koło Walencji – przeciwko Wspólnocie Niepodległych Państw remisując 7:7 (3:4), zaś pierwszego w dziejach gola zdobył dla niej Artur Załęcki (gracz Vulcana Warszawa). W swym drugim pojedynku – rozegranym 22 kwietnia 1992 w Riba-roja de Túria – narodowa reprezentacja odniosła swe pierwsze zwycięstwo, pokonując 3:2 (3:1) wspólną reprezentację Czech i Słowacji. Po remisie 3:3 (1:1) z Węgrami (23 kwietnia 1992 w Burjassot) uzyskała ona awans do zaplanowanego w Hongkongu turnieju finałowego, zaś na koniec uległa (25 kwietnia 1992 w Burjassot) gospodarzom 1:7 (1:3), zajmując tym samym 2. miejsce w końcowej tabeli (awans do MŚ uzyskały 3 czołowe ekipy: Hiszpania, Polska i Wspólnota Niepodległych Państw)[8].
Latem 1992 r. obowiązki trenera reprezentacji przejął Andrzej Góral. Przygotowania do mundialu były bardzo krótkie, a najdłuższe zgrupowanie trwało 5 dni (dla porównania, zgrupowanie reprezentacji Hongkongu trwało około pół roku). W październiku 1992 r. biało-czerwoni po raz pierwszy oficjalnie zaprezentowali się w kraju – podczas rozgrywanego we Władysławowie (Cetniewie) towarzyskiego turnieju o Puchar Interbanku (ówczesnego głównego sponsora reprezentacji) – pokonując w inauguracyjnym spotkaniu Łotwę 10−2 (8−0), następnie ulegając Czechom 0−1 (0−0) i pokonując Rosję 9−2 (3−2). Powołania do 12-osobowej kadry na MŚ całkowicie uwzględniały wytyczne FIFA, bowiem trener Andrzej Góral wybrał najprawdziwszych amatorów, grających na co dzień najwyżej w ówczesnej III lidze. Nie było to oczywistością w przypadku paru innych zakwalifikowanych do mistrzostw drużyn. Funkcję kapitana powierzono Józefowi Żymańczykowi, zaś ewenementem na skalę światową był Piotr Przychodzeń, który nigdy nie grał – ani nawet nie trenował – w drużynie tradycyjnego futbolu, zaś w kadrze futsalowej rozegrał wszystkie spotkania od pierwszego z reprezentacją Wspólnoty Niepodległych Państw, a następnie wszystkie na MŚ. W azjatyckim turnieju Polacy pewnie przeszli I fazę (I rundę grupową). 15 listopada 1992, na inaugurację, będącą zarazem meczem otwarcia mistrzostw pokonali gospodarzy 4−2 (2−1)[9], a następnie – dwa dni później – Nigerię 5−4 (3−1)[10], co dało awans do II rundy grupowej, stanowiącej ćwierćfinały. W ostatnim spotkaniu I etapu ulegli 2−3 (2−3) Argentynie[11] co spowodowało, że w końcowej tabeli grupy A zajęli 2. miejsce. W II fazie przegrali wszystkie 3 pojedynki: 0−2 (0−0) z Iranem, 1−4 (0−3) z Belgią i 3−7 (1−5) z Hiszpanią.
Niespodziewanie dobry występ w MŚ doprowadził na przełomie 1992 i 1993 r. do poważnych zmian organizacyjnych rodzimego futsalu, czego skutkiem było przekształcenie Wydziału Piłki Nożnej Pięcioosobowej PZPN w – dysponujące znacznie większą autonomią – Polskie Towarzystwo Piłki Nożnej Pięcioosobowej, ściśle ze związkiem współpracujące (które podpisało również umowę o współpracy z TKKF oraz Polską Partią Przyjaciół Piwa). Pojawiło się kilku mniejszych sponsorów z całej Polski. Na początku stycznia 1993 r. pracę z reprezentacją rozpoczął Janusz Kupcewicz (wcześniej asystent Andrzeja Górala), z którym wiązano spore nadzieje. Przyjęto długofalową strategię działania, polegającą na stopniowym wprowadzaniu do kadry licznej grupy młodych zawodników, którzy mieli korzystać z wiedzy i autorytetu medalisty MŚ 1982 oraz doświadczeń starszych graczy, a za główny cel obrano awans do "eksperymentalnych" Mistrzostw Europy 1996, dający jednocześnie kwalifikację do Mistrzostw Świata 1996. Sprzyjał temu terminarz, bowiem do października 1995 r. nie zaplanowano żadnych meczów o stawkę. Jednak pod wodzą Janusza Kupcewicza reprezentacja Polski rozegrała jedynie 5 spotkań towarzyskich, z których na uwagę zasługują: zwycięstwo 8−2 nad Słowacją w Gliwicach oraz wyjazdowe porażki 0−6 i 2−5 z Czechami).
W styczniu 1994 r. – jak się okazało na zaledwie 3 miesiące – reprezentację objął Michał Globisz (wcześniej asystent Janusza Kupcewicza), z którą oprócz 4 meczów towarzyskich (m.in. przegrane 4−9 i 4−7 z Holandią) wziął udział w – rozegranym w marcu w Mediolanie – silnie obsadzonym Turnieju FIFA. W międzyczasie kadra straciła głównego sponsora – Interbank. Jesienią 1994 r. obowiązki selekcjonera powierzono Romanowi Sowińskiemu, który – jak do tej pory – okazał się być najdłużej pracującym na tym stanowisku trenerem. Znacząco odmłodził on zespół narodowy i od początku przyjął strategię gry przeciw możliwie jak najsilniejszym rywalom, by podnosić poziom gry poprzez podpatrywanie najlepszych "w praniu". Dlatego pierwsze spotkania pod opieką Romana Sowińskiego to głównie porażki, w tym jedna wysoka 4−11 (2−4) w Eger z Węgrami. Brakiem awansu zakończył się również turniej eliminacyjny do Mistrzostw Europy 1996, przeprowadzony w dniach 24-29 października 1995 w Holandii. W gronie 6 drużyn reprezentacja Polski zajęła zaledwie 4. miejsce[12], ulegając 4:6 Azerbejdżanowi, 1:2 Holandii i 4:7 Chorwacji, remisując 0:0 ze Słowacją i pokonując 3:1 Czechów.
Do połowy listopada 1998 r. reprezentacja Polski rozgrywała wyłącznie mecze towarzyskie, przygotowujące do eliminacji Mistrzostw Europy 1999, z których na uwagę zasługuje zwycięstwo 7:1 (2:1) nad Holandią w Legnicy w dniu Narodowego Święta Niepodległości 1997 r. Turniej kwalifikacyjny do ME 1999 z udziałem Polaków odbył się w Dubrowniku w dniach 18-21 listopada 1998 z udziałem 4 zespołów. "Biało-czerwoni", zajęli w nim 2. miejsce i po raz kolejny nie wywalczyli promocji do finałów ME (wygrana 13:5 nad Słowacją oraz remisy 7:7 z Chorwacją i 3:3 z Andorą)[13]. W październiku 2000 r. - po wygraniu turnieju eliminacyjnego w Zabrzu (m.in. ogranie 3:0 Portugalii)[14] - "biało-czerwoni" po raz pierwszy w historii uzyskali awans do Mistrzostw Europy. Na turnieju finałowym w 2001 przegrali wszystkie trzy spotkania grupowe, ostatecznie zajmując 8. miejsce[15]. W 2003 r. została powołana reprezentacja U-21, a w 2010 roku – reprezentacja U-19. Po Euro trener Roman Sowiński zrezygnował z posady selekcjonera[16]. Zastąpił go na krótko Leszek Latacz, a jego w 2002 Marek Bęben. Za kadencji Marka Bębna Polska pokonała Włochy w Legnicy, ale też zaliczyła blamaż w Moskwie z Rosją (1:10). Polska pod wodzą trenera zagrała też w eliminacjach do MŚ 2004 w Chińskim Tajpej, pokonała Azerbejdżan 6:1 i 13:0 Cypr w cypryjskiej Larnace. Po przegranym 2:7 w Chorzowie i 2:7 w Lizbonie (r. 4:14) barażu z Portugalią Polska nie awansowała na ten turniej, a PZPN nie przedłużył umowy z Markiem Bębnem. Zastąpił go Stanisław Kwiatkowski. Przygodę zaczął w 2004 r. od blamażu w Sarajewie w el. ME 2005, porażek z Bośnią 3:5, Włochami 2:11 i remisu z Macedonią Płn. 1:1, skończył ją w tym samym roku. Na dwumecz z Portugalią w 2005 r. zastąpił go Mirosław Nowicki. W lutym 2005 selekcjonerem został 24 letni wówczas Tomasz Aftański. Za jego kadencji gra się poprawiła, pokonaliśmy 3:2 Rosję, do dziś jedyne zwycięstwo. Za jego kadencji w Krośnie w 2006 r. pokonaliśmy 16:0 Anglię, co do dziś jest najwyższym zwycięstwem Polaków w historii. W lutym 2007 r. po turnieju eliminacyjnym w Pinto po pokonaniu Cypru (8:0), Macedonii Północnej (2:1) Polacy przegrali 0:5 z Hiszpanią, tracąc awans, a po tym turnieju Tomasz Aftański został odwołany. Zastąpił go Leszek Latacz, który w eliminacjach MŚ 2008 też nie osiągnął sukcesu. Wygrał co prawda 10:1 z Anglią i 6:2 z Macedonią, ale przegrał z Węgrami 2:6 i to nas pozbawiło awansu. W 2009 r. mieliśmy trzech selekcjonerów, początkiem roku był to Tadeusz Wolny, któremu powierzono walkę o awans na Euro 2010 na Węgrzech. Wprawdzie zremisowaliśmy 2:2 z Finlandią, ale ze względu na występ Bartłomieja Nawrata, który miał pauzować za czerwoną kartkę UEFA zweryfikowała mecz jako walkower 0:5 na korzyść Finów[17]. Potem Polska przegrała 3:4 z Azerami i 1:8 z Portugalią. Potem trenerem był Gerard Juszczak, a we wrześniu zastąpił go Vlastimil Bartosek. W 2011 r. przegraliśmy dwa turnieje eliminacyjne: do ME 2012 po dwóch remisach 2:2 z Macedonią i Białorusią oraz porażce 0:6 z Portugalią i MŚ 2012 po porażkach 2:5 z Włochami i 3:9 z Rumunią. Został on zwolniony pod koniec 2012 r. Zastąpił go Klaudiusz Hirsch. Poprowadził Polskę w 9 meczach: zwycięstwie 6:0 z Mołdawią, remisie 0:0 z Mołdawią, dwóch porażkach (1:3 i 1:5) z Portugalią, dwóch porażkach z Ukrainą (0:3 i 2:6), w przegranych meczach w kwalifikacjach ME 2014 z Serbią (0:2 [0:0]), Portugalią (2:5[2:2]) i Grecją (3:4[1:0]). W kwietniu 2013 r. zrezygnował z posady selekcjonera. Zastąpił go Andrea Bucciol. Za jego kadencji graliśmy głównie Turnieje 4 Państw, pokonaliśmy też po raz pierwszy Ukrainę (5:1 i 3:1) i graliśmy w Krośnie turniej eliminacyjny do Euro 2016 w Serbii. Zremisowaliśmy 0:0 z Białorusią, przegraliśmy 2:3 (1:2) z Finlandią i 3:6 (3:3) z Włochami zajmując ostatnie miejsce w grupie. Pod koniec lipca 2015 r. Andrea Bucciol został zwolniony. Zastąpił go Andrzej Bianga. Za jego kadencji otarliśmy się o awans na MŚ 2016. Przegrana 2:6 z Portugalią, a potem dwa zwycięstwa (8:1 z Rumunią po 3 golach Bartłomieja Nawrata i 3:2 z Norwegią) awansowaliśmy do baraży o MŚ 2016. Tam w Szczecinie zremisowaliśmy 1:1 (0:1) i przegraliśmy 0:7 (0:5) na wyjeździe z Kazachstanem. W dwumeczu było 8:1 dla Kazachów, po tym dwumeczu Andrzej Bianga i jego asystent Błażej Korczyński poddali się do zarządu PZPN, ten jednak nie chciał zmiany trenera. Później było widać poprawę gry Biało-czerwonych. W kwietniu 2017 w Elblągu kwalifikacje do Euro 2018 zaczęła Polska od porażki 0:4 (0:1) z Serbią. Potem Polska pokonała 4:2 (3:2) z Mołdawią i zremisowała 1:1 (1:1) z Hiszpanią. Jako najlepsza drużyna z 3 miejsc z 4 punktami i bilansem bramkowym 5-7 Polska wzięła udział w barażach o Euro, przeciwko reprezentacji Węgier, wygrali 7:6 (1:2 [0:1] w Miskolcu i 6:4 [2:2] w Koszalinie) zapewniając pierwszy od 17 lat awans do Mistrzostw Europy w futsalu. W październiku Andrzej Bianga zrezygnował z prowadzenia reprezentacji Polski. Zastąpił go Błażej Korczyński. Zaczął od remisu 6:6 i przegranej 1:3 ze Słowenią na wyjeździe. Potem Polska pokonała Gruzję 4:2 i 3:1. Ostatni sprawdzian przed Euro, przegrany 0:7 (0:2) mecz z Włochami nie napawał optymizmem przed Euro. Ale Polska sensacyjnie zremisowała 1:1 (0:0) z Rosją dzięki wyśmienitej postawie Michała Kałuży w bramce i gola Michała Kubika na 9 sekund przed końcem. W drugim meczu Polska przegrała 1:5 (0:4) z Kazachstanem. Jedynego gola zdobył Dominik Solecki. W 2019 r. Polska w Zielonej Górze przegrała 2:3 (2:1) z Gruzją, 1:2 (0:0) z Finlandią i 1:4 (1:3) z Hiszpanią odpadając z kwalifikacji do Mistrzostw Świata 2021. Przez słaby wynik w rundzie głównej eMŚ Polska eliminacje do Euro 2022 musiała zaczynać od preeliminacji na Malcie. Polska pokonała 5:2 Grecję, 6:0 Szwecję i 11:0 Maltę awansując do rundy głównej eliminacji. Z powodu pandemii COVID 19 Polska więcej meczów nie zagrała. Nie odbył się zaplanowany na kwiecień dwumecz z Portugalią na wyjeździe, dwumecz z Brazylią zaplanowany na wrzesień, ani wyjazdowy dwumecz z Łotwą. Kadra spotkała się w Szamotułach w połowie września, ale zgrupowanie się przedłużyło z powodu wykrycia COVID-19 u jednego z zawodników. W 2021 r. Polska grała eliminacje do Euro 2022. Zremisowała z Portugalią w Mafrze 2:2 (1:0), przegrała z nią w Łodzi 0:3 (0:2), pokonała w dwumeczu w Łodzi Norwegię 3:0 (1:0) i 4:1 (2:0). Na koniec zremisowała w Pradze z Czechami 3:3 (2:2) i pokonała je 8:5 (3:3) w Opolu zapewniając sobie drugi z rzędu awans na Mistrzostwa Europy. Warto wspomnieć, że za kadencji Błażeja Korczyńskiego pokonaliśmy po raz pierwszy w historii Serbię 4:1 (0:1) w grudniu 2019 w Lubinie, po raz pierwszy od 2002 r. Finlandię 4 października w chorwackim Porecu 4:0 (2:0) oraz po raz pierwszy od 1998 r. Słowenię 5:2 (2:0) w Lasko 20 grudnia 2021. Na Mistrzostwach Europy 2022 Polska przegrała 1:3 (1:3) z Chorwacją, zremisowała 2:2 (1:0) ze Słowacją i przegrała 1:5 (1:2) z Rosją zajmując ostatnie miejsce w grupie z 1 punktem odpadając po fazie grupowej[18]. W czerwcu 2022 r. Polska wygrała towarzyski turniej w Chorwacji Futsal Week, w którym zajęła pierwsze miejsce wygrywając 3:0 (2:0) z Chorwacją (po raz pierwszy w historii), 2:1 (2:1) z Czarnogórą, 4:1 (2:1) z BiH oraz przegrywając 3:5 (1:4) z Węgrami[19][Ktoś takie kobyły czyta?].
We wrześniu 2022 roku Polska rozpoczęła eliminacje do Mistrzostw Świata 2024 od zwycięstwa z Grecją 3:0 (2:0), następnie przegrała 3:4 (1:2) z Azerbejdżanem[potrzebny przypis]. W rewanżu w Atenach Polska pokonała Grecję 4:1 (2:0) zapewniając sobie co najmniej awans do Elite Round[20]. Z kolei 7 marca 2023 Polska wygrała 7:2 (2:0) w Koszalinie z Azerbejdżanem po raz pierwszy od 2003 roku, tym zwycięstwem zapewniła sobie udział w Elite Round eliminacji[21]. W czerwcu 2023 roku Polska drugi rok z rzędu wygrała turniej w Chorwacji Futsal Week po pokonaniu San Marino 9:0 (5:0) i Szwecji 6:3 (2:1)[22]. We wrześniu Polska rozpoczęła Elite Round eliminacji do Mistrzostw Świata 2024. Polska w Koszalinie przegrała 1:2 (0:2) z Serbią[10] i pokonała Ukrainę 3:2 (2:2), mimo że przegrywali 0:2[8]. Polska tym samym po raz pierwszy wygrała z Ukrainą w meczu o stawkę i trzeci ogólnie, w Mielcu z kolei Polska wygrała 7:2 z Belgią[23]. W rewanżu Polska w Roosdaal Polacy pokonali Belgię 3:1[24], dzięki czemu objęli prowadzenie w grupie z dwupunktową przewagą znaleźli się w najlepszej sytuacji w kontekście awansu na mundial w XXI wieku: wystarczyło wygrać mecz z Ukrainą w Łodzi i/lub wygrać mecz z Serbią na wyjeździe i liczyć na potknięcie Ukraińców w meczu z Belgią, a jak Ukraina wygra, wystarczy remis z Ukrainą w Łodzi. W piątek 15.12 Polska wygrała z Serbią i do awansu potrzebuje minimum remisu z Ukrainą[25]
Reprezentacja Polski w futsalu zakończyła rok 2023 z mieszanymi uczuciami. Z jednej strony, biało-czerwoni pewnie awansowali do fazy grupowej rundy elitarnej eliminacji do mistrzostw świata. Po pięciu kolejkach prowadzili w niej z dorobkiem 12 punktów. W ostatnim meczu podejmowali u siebie Ukrainę i wystarczał im remis do tego, aby awansować na mundial pierwszy raz od 1992 roku. Niestety w najważniejszym meczu nie dali rady i przegrali 3:5. To oznaczało, że na awans na mistrzostwa świata muszą jeszcze poczekać. Ostatecznie, z drugiej rundy eliminacji do mistrzostw świata awansowały dwie najlepsze drużyny z każdej grupy. W grupie polskiej awans wywalczyła Ukraina, która miała o punkt więcej od Polski. Polacy w barażach zmierzą się z Chorwacją. Losowanie par barażowych odbyło się 25 stycznia. Spotkania barażowe zaplanowano na 12 i 16 kwietnia[26]. Niestety Polakom powinęła się noga, przegrali u siebie 2:3 (2:1) i na wyjeździe zremisowali 2:2 (0:1) nie uzyskując awansu[27]. Potem kadra wzięła w kontrowersyjnym z powodu jednego tylko rywala Turnieju Futsal Week będącym de facto dwumeczem z reprezentacją Czech. Polska przegrała pierwszy mecz 2:3, drugi wygrała 4:3 i finalnie po rzutach karnych wygrała turniej. Później w sierpniu w Rabacie zmierzyli się z reprezentacją Maroka. Przegrali 3:4 i 1:3 zostawiwszy po sobie dobre wrażenie.
Lista meczów[18]
[edytuj | edytuj kod]
Selekcjonerzy
[edytuj | edytuj kod]Lista wszystkich selekcjonerów reprezentacji Polski w futsalu[28].
| Imię i nazwisko | Okres pracy |
|---|---|
| Krzysztof Sobieski
|
1992 |
| Andrzej Góral
|
1992 |
| Janusz Kupcewicz
|
1993–1994 |
| Michał Globisz
|
1994–1995 |
| Roman Sowiński
|
1995–2001 |
| Leszek Latacz
|
2001–2002 |
| Marek Bęben
|
2002–2004 |
| Stanisław Kwiatkowski
|
2004 |
| Władysław Łach
|
2004 |
| Mirosław Nowicki
|
2005 |
| Tomasz Aftański
|
2005–2007 |
| Leszek Latacz
|
2007–2008 |
| Andrzej Bianga
|
2008 |
| Tadeusz Wolny
|
2008–2009 |
| Gerard Juszczak
|
2009 |
 Vlastimil Bartošek
|
22.09.2009–25.10.2012 |
| Klaudiusz Hirsch
|
19.11.2012–17.04.2013 |
| Andrea Bucciol
|
22.05.2013–31.07.2015 |
| Andrzej Bianga
|
06.08.2015–25.10.2017 |
| Błażej Korczyński
|
25.10.2017– |
Sztab szkoleniowy
[edytuj | edytuj kod]Sztab szkoleniowy reprezentacji Polski w futsalu[29]
| Stanowisko | Osoba |
|---|---|
| Selekcjoner | Błażej Korczyński
|
| Asystenci selekcjonera | Sebastian Wiewióra
|
| Trener bramkarzy | Tomasz Ulfik
|
| Analitycy | Krzysztof Stasiak
|
| Lekarz | Łukasz Białek
|
| Fizjoterapeuci | Joachim Faber
|
| Kierownik | Mateusz Gołas
|
| Media | Jakub Rejmoniak
|
| Rzecznik prasowy | Rafał Kędzior
|
| Team manager | Bartosz Łaski
|
Rozgrywki międzynarodowe
[edytuj | edytuj kod]| Mistrzostwa Świata | Eliminacje | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gospodarz – Rok | Wynik | M | Z | R | P | BZ | BS | M | Z | R | P | BZ | BS | Selekcjonerzy | |
 Holandia – 1989 |
Nie wzięła udziału | - | - | - | - | - | - | - | |||||||
 Hongkong – 1992 |
8. miejsce | 6 | 2 | 0 | 4 | 15 | 22 | 4 | 1 | 2 | 1 | 14 | 19 | Sobieski, Góral[30] | |
 Hiszpania – 1996 |
Nie zakwalifikowała się | 5 | 1 | 1 | 3 | 12 | 16 | Sowiński | |||||||
 Gwatemala – 2000
|
4 | 3 | 0 | 1 | 21 | 6 | Sowiński | ||||||||
 Chińskie Tajpej – 2004
|
4 | 2 | 0 | 2 | 23 | 15 | Bęben | ||||||||
 Brazylia – 2008
|
3 | 2 | 0 | 1 | 18 | 9 | Latacz | ||||||||
 Tajlandia – 2012
|
3 | 1 | 0 | 2 | 10 | 18 | Bartosek | ||||||||
 Kolumbia – 2016
|
5 | 2 | 1 | 2 | 14 | 17 | Bianga | ||||||||
 Litwa – 2021
|
3 | 0 | 0 | 3 | 4 | 9 | Korczyński | ||||||||
 Uzbekistan - 2024
|
12 | 7 | 1 | 4 | 44 | 26 | Korczyński | ||||||||
| Razem | 1 z 10 turniejów | 6 | 2 | 0 | 4 | 15 | 22 | 41 | 18 | 5 | 18 | 147 | 123 | ||
| Mistrzostwa Europy | Eliminacje | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Gospodarz – Rok | Wynik | M | Z | R | P | BZ | BS | M | Z | R | P | BZ | BS | Selekcjonerzy | |
| Hiszpania – 1996 |
Nie zakwalifikowała się | 5 | 1 | 1 | 3 | 12 | 16 | Sowiński[31] | |||||||
| Hiszpania – 1999
|
3 | 1 | 2 | 0 | 23 | 15 | Sowiński | ||||||||
| Rosja – 2001 |
8. miejsce | 3 | 0 | 0 | 3 | 6 | 18 | 3 | 3 | 0 | 0 | 20 | 6 | Sowiński | |
| Włochy – 2003 |
Nie zakwalifikowała się | 3 | 2 | 0 | 1 | 17 | 8 | Bęben | |||||||
| Czechy – 2005
|
3 | 0 | 1 | 2 | 6 | 17 | Kwiatkowski | ||||||||
 Portugalia – 2007
|
3 | 2 | 0 | 1 | 10 | 6 | Aftański | ||||||||
 Węgry – 2010
|
3 | 0 | 0 | 3 | 4 | 17 | Wolny | ||||||||
 Chorwacja – 2012
|
3 | 0 | 2 | 1 | 4 | 10 | Bartosek | ||||||||
 Belgia – 2014
|
3 | 0 | 0 | 3 | 5 | 11 | Hirsch | ||||||||
 Serbia – 2016
|
3 | 0 | 1 | 2 | 5 | 9 | Bucciol | ||||||||
 Słowenia – 2018 |
11. miejsce | 2 | 0 | 1 | 1 | 2 | 6 | 5 | 2 | 1 | 2 | 12 | 13 | Bianga, Korczyński[32] | |
| Holandia – 2022 |
15. miejsce | 3 | 0 | 1 | 2 | 4 | 10 | 9 | 6 | 2 | 1 | 42 | 16 | Korczyński | |
Litwa i  Łotwa – 2026
|
Kwalifikacje do rozegrania | ||||||||||||||
| Razem | 3 z 13 turniejów | 8 | 0 | 2 | 6 | 12 | 34 | 46 | 17 | 10 | 19 | 160 | 134 | ||
Turnieje towarzyskie
[edytuj | edytuj kod]- Zwycięstwo w Turnieju Państw Wyszehradzkich: 2003, 2005, 2007
- Zwycięstwo w Futsal Week: 2022, 2023
Historyczne mecze
[edytuj | edytuj kod]Debiut
- Burjassot (Hiszpania), 21 kwietnia 1992
WNP 7−7 (3-4) Polska 
(eliminacje MŚ)
- Bramki dla Polski: Józef Żymańczyk 3, Artur Załęcki, Roman Derda, Sylwester Przychodzień, Wiesław Lipka.
- Skład: Kazimierz Kucharski, Roman Derda, Marek Ćwik, Józef Żymańczyk, Sylwester Przychodzeń, Krzysztof Mikołajewski, Artur Załęcki, Andrzej Antos, Wiesław Lipka, Zbigniew Pawela.
Najwyższe zwycięstwo
Najwyższa porażka
- Moskwa (Rosja) – 6 lutego 2003
Rosja 10−1 Polska (towarzyski) - Sarajewo (Bośnia i Hercegowina), 30 stycznia 2004 Polska 2−11 Włochy
(eME)
Pierwsze zwycięstwo
- Riba-roja de Túria (Hiszpania), 22 kwietnia 1992 Polska 3−2 Czechosłowacja
(eMŚ)
Pierwszy mecz eliminacyjny do mistrzostw świata
Pierwszy mecz na mistrzostwach świata
Pierwszy mecz eliminacyjny do mistrzostw Europy
Pierwszy mecz na mistrzostwach Europy
Bilans meczów z innymi reprezentacjami
[edytuj | edytuj kod]- Stan na 6 listopada 2024, po meczu ze Słowenią [33]
| Lp. | Rywal | Zwycięstwa | Remisy | Porażki | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. |  Andora |
0 | 1 | 0 | 1 |
| 2. | Anglia |
10 | 0 | 0 | 10 |
| 3. |  Arabia Saudyjska
|
3 | 0 | 0 | 3 |
| 4. |  Argentyna |
0 | 1 | 2 | 3 |
| 5. |  Azerbejdżan |
2 | 0 | 3 | 5 |
| 6. | Belgia |
9 | 1 | 5 | 15 |
| 7. |  Białoruś |
4 | 6 | 4 | 14 |
| 8. |  Bośnia i Hercegowina |
2 | 0 | 1 | 3 |
| 9. | Brazylia |
0 | 0 | 10 | 10 |
| 10. |  Bułgaria |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 11. |  Chiny
|
1 | 0 | 0 | 1 |
| 12. | Chorwacja |
1 | 3 | 6 | 10 |
| 13. |  Cypr |
6 | 1 | 0 | 7 |
| 14. |  Czarnogóra
|
2 | 0 | 1 | 3 |
| 15. | Czechy/ Czechosłowacja |
11 | 5 | 18 | 34 |
| 16. |  Egipt |
1 | 0 | 1 | 2 |
| 17. |  Estonia
|
1 | 0 | 0 | 1 |
| 18. |  Finlandia |
2 | 0 | 5 | 7 |
| 19. |  Francja |
2 | 0 | 3 | 5 |
| 20. |  Gibraltar |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 21. |  Grecja |
6 | 0 | 1 | 7 |
| 22. |  Gruzja
|
2 | 0 | 1 | 3 |
| 23. | Hiszpania
|
0 | 1 | 9 | 10 |
| 24. |  Hongkong |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 25. |  Iran |
0 | 0 | 1 | 1 |
| 26. |  Izrael |
2 | 0 | 0 | 2 |
| 27. |  Japonia |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 28. |  Kazachstan |
0 | 1 | 2 | 3 |
| 29. | Litwa |
4 | 1 | 1 | 6 |
| 30. | Łotwa |
2 | 1 | 1 | 4 |
| 31. |  Macedonia Północna |
7 | 2 | 1 | 10 |
| 32. |  Malezja |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 33. |  Malta |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 34. |  Maroko
|
0 | 0 | 2 | 2 |
| 35. |  Mołdawia |
8 | 2 | 1 | 11 |
| 36. | Niderlandy |
2 | 1 | 12 | 15 |
| 37. |  Nigeria |
1 | 0 | 0 | 1 |
| 38. |  Norwegia |
4 | 0 | 0 | 4 |
| 39. | Portugalia |
1 | 1 | 15 | 17 |
| 40. | Rosja/ WNP |
1 | 3 | 9 | 13 |
| 41. |  Rumunia |
2 | 1 | 3 | 6 |
| 42. |  San Marino
|
1 | 0 | 0 | 1 |
| 43. | Serbia |
2 | 1 | 10 | 13 |
| 44. |  Słowacja |
8 | 5 | 9 | 22 |
| 45. | Słowenia |
2 | 5 | 5 | 13 |
| 46. |  Szwecja |
4 | 0 | 0 | 4 |
| 47. |  Turcja |
2 | 0 | 0 | 2 |
| 48. |  Ukraina |
3 | 1 | 17 | 21 |
| 49. |  USA |
0 | 0 | 1 | 1 |
| 50. |  Walia |
2 | 0 | 0 | 2 |
| 51. | Węgry |
9 | 6 | 13 | 28 |
| 52. | Włochy
|
1 | 2 | 15 | 18 |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gowarzewski A. i inni: Encyklopedia piłkarska Fuji Rocznik 92-93. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1992, s. 1-198. ISBN 83-900277-4-6.
- Gowarzewski A. i inni: Encyklopedia piłkarska Fuji Rocznik 93-94. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1993, s. 1-196. ISBN 83-900277-1-8.
- Gowarzewski A. i inni: Encyklopedia piłkarska Fuji Rocznik 95-96. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1995, s. 1-200. ISBN 83-902751-5-5.
- Gowarzewski A. i inni: Encyklopedia piłkarska Fuji Rocznik 96-97. Katowice: Wydawnictwo GiA, 1996, s. 1-208. ISBN 83-905424-0-4.
- Statystyki reprezentacji Polski w futsalu mężczyzn
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Aktualny Światowy Ranking Futsalowy
- ↑ Futsal, Tomasz Kriezel po wygranej z Grecją: najważniejszym celem było to, by nie stracić bramki | TVP SPORT [online], tvp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Futsal: Polska 16-0 Anglia. 90minut.pl, 2006-10-23. [dostęp 2011-11-11]. (pol.).
- ↑ European Futsal Championship 2005. rsssf.com. [dostęp 2011-11-11]. (pol.).
- ↑ Skład osobowy Wydziałów i Komisji Polskiego Związku Piłki Nożnej. pzpn.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
- ↑ http://www.90minut.pl/news/334/news3345995-Futsal-Powolania-na-mecz-ze-Slowenia.html
- ↑ Historia/Futsal w Polsce. pzpn.pl, 2014-02-01. [dostęp 2014-02-01]. (pol.).
- ↑ a b European Qualifications for Futsal World Championship 1992. rsssf.com, 2002-03-17. [dostęp 2014-02-01]. (ang.).
- ↑ Raport z meczu Hongkong – Polska. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
- ↑ a b Raport z meczu Polska – Nigeria. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-20)]. (ang.).
- ↑ Raport z meczu Polska – Argentyna. fifa.com. [dostęp 2014-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)]. (ang.).
- ↑ History (Season 1995–1996). uefa.com, 2009-11-23. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
- ↑ History (Season 1998 – 1999). uefa.com, 2009-11-23. [dostęp 2014-02-02]. (ang.).
- ↑ European Futsal Championship 2001. rsssf.com. [dostęp 2018-01-30]. (ang.).
- ↑ 17 lat temu, w zimnej Moskwie. Jedyne futsalowe Euro Polaków. sportowefakty.wp.pl, 2019-01-29. [dostęp 2019-01-29].
- ↑ Wyborcza.pl [online], katowice.wyborcza.pl [dostęp 2022-02-17].
- ↑ eME futsal: Polacy ukarani walkowerem za mecz z Finlandią [online], 90minut.pl [dostęp 2022-02-17].
- ↑ a b FA - Łączy nas piłka [online], laczynaspilka.pl [dostęp 2022-02-27].
- ↑ Futsal: Chorwacja 0-3 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-06-29].
- ↑ eMŚ futsal: Grecja 1-4 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2022-11-09].
- ↑ eMŚ futsal: Polska 7-2 Azerbejdżan. Awans Polski [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-03-08].
- ↑ Futsal: Polska 6-3 Szwecja [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-06-20].
- ↑ Powołania do reprezentacji Polski w futsalu na mecze eliminacji mistrzostw świata - Reprezentacja futsalu A [online], PZPN - Łączy nas piłka [dostęp 2023-08-31] (pol.).
- ↑ eMŚ futsal: Belgia 1-3 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-10-14].
- ↑ eMŚ futsal: Serbia 2-4 Polska [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-12-15].
- ↑ Reprezentacja Polski w futsalu nie wykorzystała swojej szansy | Gotowi na Sport [online], 20 grudnia 2023 [dostęp 2024-01-03] (pol.).
- ↑ Baraże eMŚ futsal: Chorwacja 2-2 Polska. Awans Chorwacji [online], www.90minut.pl [dostęp 2024-04-17].
- ↑ Selekcjonerzy reprezentacji Polski w futsalu. pzpn.pl, 2013-05-22. [dostęp 2013-05-22]. (pol.).
- ↑ OGŁOSZENIE KADRY NA EURO! Konferencja przed Mistrzostwami Europy w futsalu (RETRANSMISJA). [dostęp 2022-02-27].
- ↑ Krzysztof Sobieski prowadził drużynę w kwalifikacjach, a Andrzej Góral w turnieju finałowym
- ↑ Kwalifikacje do MŚ 1996 to były kwalifikacje do ME 1996
- ↑ W eliminacjach zespół prowadził Andrzej Bianga, a w turnieju finałowym Błażej Korczyński
- ↑ Obliczone ze statystyk reprezentacji Polski.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona Komisji Futsalu PZPN
- Oficjalny serwis PZPN. pzpn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-14)].
| Reprezentacje |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Rozgrywki ligowe |
| ||||||||||
| Rozgrywki pucharowe |
| ||||||||||
| Rozgrywki młodzieżowe |
| ||||||||||
| Nagrody i wyróżnienia | |||||||||||
| Pozostałe | |||||||||||
