Przejdź do zawartości

Vanderlei Luxemburgo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Vanderlei Luxemburgo
Ilustracja
Vanderlei Luxemburgo (2017)
Pełne imię i nazwisko

Vanderlei
Luxemburgo da Silva

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1952
Nova Iguaçu

Pozycja

obrońca

Kariera juniorska
Lata Klub
1968–1970 Botafogo
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1977 CR Flamengo
1978 SC Internacional
1979–1982 Botafogo
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1983 Campo Grande
1983 Rio Branco
1984 Friburguense
1984 Al-Ittihad
1985 Democrata
1986 Fluminense FC
1987 America-RJ
1989–1990 Bragantino
1991 Guarani FC
1991 CR Flamengo
1992–1993 Ponte Preta
1993–1995 SE Palmeiras
1995 Paraná Clube
1995 Flamengo
1995–1996 SE Palmeiras
1997 Santos FC
1998 Corinthians Paulista
1998–2000 Brazylia
2001 Corinthians Paulista
2002 SE Palmeiras
2002–2004 Cruzeiro EC
2004 Santos FC
2004–2005 Real Madryt
2006–2007 Santos FC
2008–2009 SE Palmeiras
2009 Santos FC
2010 Atlético Mineiro
2010–2012 Flamengo
2012–2013 Grêmio
2013 Fluminense
2014–2015 Flamengo
2015 Cruzeiro EC
2016 Tianjin Tianhai
2017 Sport Recife
2019 Vasco da Gama
2020 SE Palmeiras
2021 CR Vasco da Gama
2021 Cruzeiro EC
2023 Corinthians Paulista
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Vanderlei Luxemburgo da Silva (ur. 10 maja 1952 w Nova Iguaçu) – brazylijski trener piłkarski, piłkarz.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską rozpoczął w Botafogo. Grał również we Flamengo, Internacionalu oraz młodzieżowej reprezentacji Brazylii (w latach 19731974). W 1980 musiał zakończyć czynne uprawianie sportu z powodu kontuzji kolana.

Jako trener, z czterema klubami aż pięć razy wywalczył mistrzostwo Brazylii – z Palmeiras w 1993 i 1994 roku, z Corinthians w 1998 roku, z Cruzeiro w 2003 roku i ostatnio (w 2004) z Santosem FC. Był selekcjonerem reprezentacji Brazylii w latach 19982000, zdobywając z „Canarinhos” Copa America w 1999 roku. Równolegle prowadził brazylijską reprezentację młodzieżową, z którą pożegnał się po Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, gdzie młodzi adepci piłkarskiej samby nie odnieśli oczekiwanego sukcesu, przegrywając w ćwierćfinale z Kamerunem. „Jego siła woli, aby wygrywać jest porażająca.” – tak mówił o nim jeden z trenerów reprezentacji z kraju kawy, Carlos Alberto Parreira.

Vanderlei Luxemburgo (z lewej) witający się z prezydentem Brazylii Lulą

W 2000 roku Luxemburgo był także zamieszany w aferę dotyczącą kwestii finansowych w brazylijskim futbolu. Sprawą zajmował się nawet parlament Brazylii, ale po kilku miesiącach dochodzenie zostało umorzone. Trener mógł wtedy spokojnie wrócić do pracy w roli szkoleniowca. Po niezwykle udanym debiucie trenerskim w „galaktycznym” Realu Madryt media nadały mu przydomek De Luxe. W grudniu 2005, po roku pracy z hiszpańskim klubem, został zwolniony (zajął drugie miejsce w lidze hiszpańskiej na koniec sezonu 2004-05), by miesiąc później po raz kolejny podjąć pracę w Santosie FC docierając z nim do półfinału rozgrywek Copa Libertadores 2007. W tym samym sezonie wywalczył też wicemistrzostwo Brazylii.

W grudniu 2007 roku został trenerem Palmeiras wygrywając mistrzostwo stanu São Paulo oraz zajmując czwarte miejsce w lidze brazylijskiej. W czerwcu 2009 klub rozwiązał z nim umowę podając jako przyczynę kwestionowanie i nierespektowanie klubowej hierarchii (trener m.in. skrytykował dyrekcję za transfer Keirrisona do Barcelony). Krótko po tym ponownie znalazł zatrudnienie w Santosie, ale z powodu słabych wyników stracił pracę z końcem sezonu.

Od początku 2010 do września tego samego roku prowadził Atlético Mineiro, jednak brak rezultatów i zagrożenie spadkiem drużyny do II ligi zmusiły dyrekcję klubu do zwolnienia Luxemburgo. Niedługo po tym został szkoleniowcem CR Flamengo, podpisując z klubem kontrakt do końca 2012 roku.

W sezonie 2011 zdobył mistrzostwo stanu Rio de Janeiro, a w lidze brazylijskiej zajął 4. miejsce, awansując do Copa Libertadores 2012. Konflikt z Ronaldinho, któremu zarzucał nieprzestrzeganie klubowych zasad, oraz dyrekcją akceptującą zachowanie piłkarza spowodował, że na początku sezonu 2012 (2 lutego) został zwolniony. Niespełna trzy tygodnie później podjął pracę w Grêmio, z którym wiąże go kontrakt do końca roku 2012.

Od ponad 25 lat jest żonaty z Josefą. Mają trzy córki: Valeskę, Vanessę i Vanusę. Od maja 2023 roku trener Corinthiansu São Paulo, który prowadził już w 1998 i 2001 roku. To powrót na stanowisko trenera tej drużyny po 22 latach.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]