Przejdź do zawartości

Héctor Scarone

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Héctor Scarone
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Héctor Pedro Scarone

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1898
Montevideo

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1967
Montevideo

Wzrost

173 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1916–1926 Nacional 390 (293)
1926 FC Barcelona 18 (9)
1927–1931 Nacional 45 (39)
1931–1932 SS Ambrosiana 14 (7)
1932–1934 US Palermo 54 (13)
1934–1938 Nacional 31 (16)
1939 Wanderers (–)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1917–1930  Urugwaj 52 (31)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1947–1948 Millonarios
1951–1952 Real Madryt
Nacional
1960 Deportivo Quito
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Paryż 1924 piłka nożna
złoto Amsterdam 1928 piłka nożna
Reprezentacja Urugwaju z IO 1924. Scarone w górnym rzędzie, pierwszy od lewej.

Héctor Pedro Scarone Beretta (ur. 26 listopada 1898 w Montevideo, zm. 4 kwietnia 1967 tamże) – urugwajski piłkarz, który występował na pozycji napastnika, później trener.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Héctor Scarone dwadzieścia lat swojej kariery spędził w Nacionalu Montevideo – jest rekordzistą pod względem liczby sezonów rozegranych dla klubu – w trakcie których zdobył osiem tytułów mistrza kraju. Po dziś dzień pozostaje drugim najlepszych strzelców w historii klubu za Atilio García.

W 1926 roku na krótko wyjechał do FC Barcelony, gdzie otrzymał status profesjonalnego piłkarza, który zabraniał mu gry na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie, stąd decyzja o powrocie do Urugwaju[1]. W latach trzydziestych trzy sezony spędził we Włoszech grając dla Inter Mediolan (wtedy Ambrosiana) i US Palermo.

Jako piłkarz był mózgiem zespołu, operującym na całej długości boiska, często inicjował i kończył ataki[2]. Spośród innych piłkarzy wyróżniała go jego obunożność oraz świetna kontrola piłki. W trakcie kariery nosił przydomek ''Borelli'' – nadany od nazwiska włoskiej aktorki Lydii Borelli – która tak jak Scarone słynęła ze zmienności nastroju i rozkapryszenia[2].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Scarone był kluczowym zawodnikiem urugwajskiej Drużyny Mistrzów z lat dwudziestych XX wieku.

Był uczestnikiem sześciu turniejów o Copa America (czterokrotny zwycięzca), dwóch Igrzysk Olimpijskich (dwukrotny zwycięzca) oraz pierwszych Mistrzostw Świata w 1930 roku na których zdobył złoto. Został wybrany najlepszym piłkarzem Copa America 1917, w czasie którego zdobył gola w decydującym spotkaniu z Argentyną (1:0). Podczas wygranego turnieju w 1926 roku wsławił się zdobyciem pięciu goli w spotkaniu z Boliwią (6:0). Rok później Urugwaj zdobył srebrny medal, a Scarone z trzema bramkami został królem strzelców imprezy.

Na Igrzyskach Olimpijskich w 1924 roku zdobył pięć bramek (gol z Jugosławia, dwa z USA i dwa w ćwierćfinale z Francją), a Urugwajczycy zdobyli złoty medal. Cztery lata później Urusi obronili tytuł, a Scarone zdobył trzy gole, z czego jeden został strzelony w powtórce finału z Argentyną (2:1).

Na premierowych Mistrzostwach Świata w 1930 roku, Urugwaj zdobył na rodzimych boiskach tytuł mistrzowski, a Scarone zdobył na turnieju jednego gola w spotkania grupowym przeciwko Rumunii.

Łącznie dla reprezentacji Urugwaju rozegrał 52 spotkania i zdobył 31 goli. Do 2011 roku ze strzelonymi 31 bramkami był najlepszym strzelcem w historii reprezentacji Urugwaju. Obecnie zajmuje czwarte miejsce za Diego Forlanem, Edinsonem Cavanim i Luisem Suarezem[3].

Jego starszy brat Carlos także był piłkarzem i reprezentantem Urugwaju.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem – bez większych sukcesów – prowadził m.in. macierzysty Club Nacional de Football, kolumbijskie Millonarios czy hiszpański Real Madryt[4].

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

Club Nacional de Football

FC Barcelona

  • Puchar Króla: 1926
  • Campionat de Catalunya: 1926

Reprezentacyjne

Urugwaj

Indywidualne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kopalnia. Sztuka futbolu 2,Wydawnictwo SQN, 2015.
  2. a b Tomasz Wołek, Copa America, (tom 13 cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji), 1995.
  3. Forlan records all-time leading scorer of Uruguay(打印版) [online], www.tingroom.com [dostęp 2021-07-28].
  4. Solari es el 3° DT de Real Madrid con pasado en Peñarol o Nacional [online], Diario La República, 30 października 2018 [dostęp 2021-07-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-31] (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tomasz Wołek, Copa America, Katowice 1995, (tom 13 cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]