Przejdź do zawartości

Tatra T3R

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tatra T3R
Ilustracja
Skład tramwajów Tatra T3R w Brnie
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Czechy

Producent

ČKD

Miejsce produkcji

Praga

Lata produkcji

1996–1997

Dane techniczne
Liczba członów

1

Długość

14 000 mm

Szerokość

2500 mm

Wysokość

3060 mm

Masa

17 300 kg

Rozstaw wózków

1435 mm

Moc silników

4 × 40 kW

Prędkość maksymalna

60 km/h

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

22

Liczba miejsc ogółem

108

Wysokość podłogi

915 mm

Tatra T3R – typ czeskiego tramwaju z połowy lat 90. XX wieku. Tak naprawdę jest to klasyczny tramwaj Tatra T3 z nowym wyglądem, zmodernizowanym wnętrzem i nowym wyposażeniem elektrycznym. Produkcja przebiegała w firmie ČKD Tatra na przełomie roku 1996 i 1997, ogółem wyprodukowano 10 wozów. Planowano także modernizację starszych wozów T3 na typ T3R, jednakże powstał jeden (prototypowy) wagon w roku 1995, drugi 3 lata później. 11 tramwajów T3R jest eksploatowanych w Brnie, 12 wagon T3R jeździł w Pradze.

Geneza

[edytuj | edytuj kod]

W 1. połowie lat 90. XX wieku sytuacja taborowa w czeskich przedsiębiorstwach komunikacyjnych stała się krytyczna. Z powodu wysokich cen nowych pojazdów podjęto modernizacje posiadanego taboru. Początkowo planowano montaż nowego wyposażenia elektrycznego, z czasem jednak zdecydowano się także na modernizację wnętrza i wyglądu. Brneńskie przedsiębiorstwo komunikacyjne zleciło zakładom ČKD kompletną modernizację jednego wozu Tatra T3. Po pomyślnej modernizacji władze ČKD postanowiły o produkcji zupełnie nowego modelu oznaczonego T3R[1].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Tatra T3R to jednokierunkowy, czteroosiowy, silnikowy wagon tramwajowy. Szkielet wozu jest wykonany ze stali, natomiast poszycie jest blaszane; przód i tył wagonu (projektu Patrika Kotasa)[2] z panoramicznymi szybami są wykonane z włókna szklanego. Podłoga wagonu znajduje się na wysokości 915 mm nad torem[3]. Do środka wagonu można dostać się 3 drzwi umieszczonych po prawej stronie pudła. Są to drzwi dwudzielne, odskokowo-uchylne, z przyciskami indywidualnego otwierania drzwi. Wewnątrz zamontowane zostały tapicerowane siedzenia w układzie 1+1, grzejniki zamontowano po bokach, podłogę pokryto wykładziną antypoślizgową, ponadto na wyposażeniu znajduje się system informacji pasażerskiej.

Brneńskie tramwaje typu T3R są napędzane 4 silnikami (na 1 oś przypada 1 silnik) typu TE 026 A05[4]. Z kolei praski egzemplarz, który powstał w wyniku modernizacji starszej T3, miał zachowane oryginalne silniki TE 022[5]. Silniki różnią się mocą, która jest niższa w TE 022. Do wozu T3R montowano wyposażenie elektryczne typu TV8, które wykorzystywało tyrystory GTO umożliwiające rekuperację energii[6]. Kolejną różnicą względem T3 jest to, że tramwaje T3R posiadają przetwornicę statyczną. Wózki mają zamontowany system smarowania obręczy.

Dostawy

[edytuj | edytuj kod]

Na przełomie lat 1996 i 1997 wyprodukowano 10 wozów T3R. Wszystkie wagony są eksploatowane w Brnie.

Państwo Miasto Typ Lata dostaw Liczba Numery taborowe
 Czechy Brno T3R 1997 10 1659–1668 [7]
Łączna liczba: 10

Dwa tramwaje T3R powstały w wyniku modernizacji starszych tramwajów Tatra T3. Ogółem remonty tych wagonów trwały w latach 1995 i 1998.

Państwo Miasto Typ Lata modernizacji Liczba Numery taborowe
 Czechy Brno T3R 1995 1 1615 [7]
Praga T3R 1998 1 8205 [8]
Łączna liczba: 2

Eksploatacja

[edytuj | edytuj kod]
Prototypowy wóz Tatra T3R w Brnie

Dopravní podnik města Brna zlecił w połowie lat 90. XX wieku modernizację wagonu Tatra T3SUCS o numerze ewidencyjnym 1615 (rok produkcji 1985), firmie ČKD Tatra w Pradze. Zmodernizowany egzemplarz został wystawiony w 1995 na brneńskich Międzynarodowych Targach Maszynowych. Do Brna tramwaj został dostarczony w listopadzie, natomiast jazdy testowe bez pasażerów rozpoczęto w styczniu 1996[6]. Ostatecznie po jazdach próbnych wszedł do eksploatacji w marcu 1996[6].

Oprócz prototypu, do Brna dostarczono jeszcze 10 nowych tramwajów T3R, które ČKD wyprodukowało na przełomie lat 1996 i 1997[7]. Wozy otrzymały numery od 1659 do 1668 i dostarczono je w marcu 1997, a do eksploatacji weszły mniej więcej miesiąc później[6].

W Brnie tramwaje T3R są na stałe połączone w składy dwuwagonowe (1659+1660, 1661+1662 itd.), wyjątkiem jest prototyp o numerze 1615, który jeździ solo.

Pomnik wytworzony z przedniej części jedynego praskiego wozu typu T3R

W latach od 1994 do 1998 w warsztatach praskiego przewoźnika został zmodernizowany wóz T3 o numerze 6329 (rok produkcji 1964)[2]. Po skończonym remoncie otrzymał numer 8205, a do eksploatacji włączono w kwietniu 1999[5]. Niestety, jego kursy były przerywane z powodu wysokiej awaryjności[8]. W roku 2005 został odstawiony i rok później zezłomowany, a jego części posłużyły do przebudowy tramwajów na typ T3R.PV. Zachowana została przednia część tramwaju, która pełni funkcję pomnika[8].

Drugim praskim wozem T3R miał stać się tramwaj T3SU o numerze 7005.Do przetargu na modernizację zgłosiła się jedna firma, ČKD Tatra. Remont, który przebiegał w latach 1996 i 1997[2], nigdy nie został ukończony, szkielet wozu pozostał w ČKD i w roku 2002 został zezłomowany[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Martin Černý: Malý atlas městské dopravy 2002. Praga: Gradis Bohemia, 2002, s. 60. ISBN 80-902791-5-5.
  2. a b c Robert Mara: Tatra T3 1960–2000: 40 let tramvají Tatra T3. Praga: K-Report Pavel Malkus, 2001, s. 97.
  3. TRAMVAJ TYPU T3R. ČKD Praha. [dostęp 2009-05-06].
  4. Martin Hemzal, manil, Eda: Rekonstrukce tramvají T3. Bmhd.cz. [dostęp 2009-05-06].
  5. a b Pavel Fojtík, Stanislav Linert, František Prošek: Historie městské hromadné dopravy v Praze. Praha: Dopravní podnik hl. m. Prahy, 2005, s. 287–288. ISBN 80-239-5013-4.
  6. a b c d Alan Butschek: 100 let elektrické pouliční dráhy v Brně 1900–2000. Ústí nad Labem a Brno: Vojtěch Wolf – Vydavatelství WOLF, 2000, s. 84–85.
  7. a b c Evidence DPMB: vozy T3R. Bmhd.cz. [dostęp 2009-05-06].
  8. a b c d T3R. Prazsketramvaje.cz. [dostęp 2009-05-06].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]