Przejdź do zawartości

SZD-50 Puchacz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SZD-50-3 Puchacz
Ilustracja
Szybowiec SZD-50-3 Puchacz w hangarze na lotnisku w Krośnie
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Allstar PZL Glider

Konstruktor

Adam Meus

Typ

szybowiec

Konstrukcja

górnopłat konstrukcji laminatowej

Załoga

1–2

Historia
Data oblotu

21 grudnia 1976

Dane techniczne
Wymiary
Rozpiętość

16,67 m

Wydłużenie

15,3[1]

Długość

8,38 m

Wysokość

2,04 m

Powierzchnia nośna

18,16 m²

Profil skrzydła

Wortmann[1]

Masa
Własna

368 kg

Startowa

570 kg

Osiągi
Prędkość minimalna

70 km/h

Prędkość ekonomiczna

75 km/h

Prędkość optymalna

85 km/h

Prędkość dopuszczalna

215 km/h

Doskonałość maks.

30

Współczynnik obciążenia konstrukcji

+5,3 / -2,65 g

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska i 12 krajów

SZD-50-3 Puchacz – dwumiejscowy szybowiec szkolno-treningowy produkcji polskiej. Zaprojektowany w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej przez Adama Meusa.

Historia szybowca

[edytuj | edytuj kod]
SZD-50-3 Puchacz w locie

Puchacza opracowano jako szybowiec mający zastąpić używane do tej pory szybowce szkolne "Bocian" i "Czapla"[2]. W celu przyspieszenia realizacji projektu i zmniejszenia jego kosztów zdecydowano się użyć wcześniej opracowanych konstrukcji: foremnik kadłuba wykonać przy wykorzystaniu makiety dziobu Jantara, a skrzydła z Ogara, do których SZD posiadały niewykorzystane foremniki[3].

Prototyp, SZD-50-1 Dromader, o znakach rejestracyjnych SP-3067, został oblatany w dn. 21 grudnia 1976 r. przez Adama Zientka na lotnisku w Bielsku. Drugi prototyp SZD-50-2 o znakach rejestracyjnych SP-3115 i już o zmienionej nazwie Puchacz został oblatany w dn. 20 grudnia 1977 r. również przez Adama Zientka[2]. Nazwę zmieniono ponieważ, w tym samym czasie powstał PZL M18 Dromader. Trzeci prototyp, oznaczony SZD-50-3 oblatano 13 kwietnia 1979 r. i stał się podstawą do rozpoczęcia produkcji seryjnej. W stosunku do drugiego prototypu wprowadzono w nim zmiany poprzez przeniesienie wyżej mocowania usterzenia wysokości oraz poprawienie widoczności z tylnej kabiny przez dodanie trójkątnych okienek za kabiną.

Pod koniec lat 90. opracowano wersję SZD-50-3A dostosowaną do wykonywania rozszerzonej akrobacji, w tym wykonywania lotu plecowego i niektórych figur odwróconych[4].

Szybowiec okazał się bardzo udaną konstrukcją, wyprodukowano ok. 300 egzemplarzy, z czego blisko 200 sprzedano za granicę. Cena nowego SZD-50-3 w dn. 12.10.2012 r. wynosiła 59 950 EURO netto[5].

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]
Puchacz użytkowany w Wielkiej Brytanii, 2014 r.

Puchacz jest górnopłatem o konstrukcji laminatowej.

Podwozie stanowią dwa stałe koła w układzie jednośladu, pod kabiną. Koło główne wyposażone w hamulec tarczowy. Szybowiec posiada dwa kółka pomocnicze pod końcówkami skrzydeł, a także płozę ogonową.

Skrzydła o konstrukcji półskorupowej z dźwigarem zrobionym z kompozytu przekładkowego, mają obrys trapezowy z ujemnym skosem i dodatnim wzniosem, są wyposażone w płytowe hamulce aerodynamiczne umieszczone na obu powierzchniach skrzydła.

Kadłub o konstrukcji laminatowej, wykonany jako całość ze statecznikiem pionowym. Kabina dwumiejscowa, wyposażona standardowo tylko w przednią tablicę przyrządów z prędkościomierzem, wariometrem, zakrętomierzem, busolą i wysokościomierzem. Większość szybowców użytkowanych w aeroklubach wyposażona również w tablicę przyrządów w drugiej kabinie oraz stelaż do mocowania zasłonki do lotów według przyrządów. Tablica przyrządów w tylnej kabinie umocowana jest na szkielecie limuzyny. Wysokość fotela pilota regulowana na ziemi, pedały przestawne w locie.

Usterzenie klasyczne, krzyżowe. Ster wysokości, o konstrukcji przekładkowej, usytuowany na stateczniku kierunku nad rurą kadłuba. Ster kierunku laminatowy, kryty płótnem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Piotr Piechowski: Modelarstwo lotnicze. SZD-50-3 Puchacz. [dostęp 2011-03-16]. (pol.).
  2. a b Adam Meus: Szybowiec dwumiejscowy SZD-50 "Puchacz". „Skrzydlata Polska”. 18/1978, s. 6-7, 30 kwietnia 1978. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. 
  3. Jerzy Śmielkiewicz: PROBLEMY ROZWOJU SZYBOWCÓW BOCIAN I PUCHACZ. smil.org.pl. [dostęp 2018-05-05]. (pol.).
  4. SZD-50 "Puchacz", 1976. Samoloty w Lotnictwie Polskim. [dostęp 2018-07-11].
  5. SZD-50-3 Puchacz na sprzedaż!. www.szd.com.pl. [dostęp 2012-10-12].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]