Przejdź do zawartości

Papirus 59

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Papyrus Colt 3
Data powstania

VII wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

Zawartość

Ewangelia Jana

Język

grecki

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

III

Miejsce przechowywania

Nowy Jork

Papirus 59 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu, spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na VII wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Jana.

Zachowały się jedynie fragmenty Ewangelii Jana (1,26.28.48.51; 2,15-16; 11,40-52; 12,25.29.31.35; 17,24-26; 18,1-2.16-17.22; 21,7.12-13.15.17-20.23)[1].

Tekst grecki rękopisu reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną, z bizantyjskimi naleciałościami. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Tekst rękopisu opublikowali L. Casson, orazd E. L. Hettich w 1946 roku[2]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 59[3].

Rękopis datowany jest przez INTF na VII wiek[1].

Obecnie przechowywany jest w Morgan Library & Museum (P. Colt 3) w Nowym Jorku[1].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 99-100. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  2. L. Casson, and E. L. Hettich, Excavations at Nessana II, Literary Papyri (Princeton: 1946), pp. 79-93.
  3. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 74. ISBN 978-0-8028-4098-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • L. Casson, and E. L. Hettich, Excavations at Nessana II, Literary Papyri (Princeton: 1946), pp. 79–93.