Leonhard Stock

Leonhard Stock

Data i miejsce urodzenia	14 marca 1958 Finkenberg
Klub	WSV Zell am Ziller
Wzrost	183 cm
Pierwsze punkty w PŚ	8.01 1977, Ga-Pa (8. – zjazd)
Pierwsze podium w PŚ	10.12 1978, Schladming (2. - kombinacja)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	6.01 1989, Laax (zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja Austria Igrzyska olimpijskie złoto Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie (zjazd) Mistrzostwa świata złoto Lake Placid 1980 zjazd brąz Lake Placid 1980 kombinacja Puchar Świata 2. miejsce 1978/1979

Leonhard Stock (ur. 14 marca 1958 w Finkenbergu) – austriacki narciarz alpejski, mistrz olimpijski, i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Leonhard Stock osiągnął w 1975 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy juniorów w Mayrhofen, gdzie zdobył srebrne medale w zjeździe i gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy juniorów w Gällivare w obu tych konkurencjach zdobywał złote medale. W grudniu 1976 roku zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, a już 8 stycznia 1977 roku w Garmisch-Partenkirchen zdobył pierwsze punkty w zawodach tego cyklu, zajmując ósme miejsce w zjeździe. W lutym 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w biegu zjazdowym zajął 27. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanął 10 grudnia 1978 roku w Schladming, gdzie był drugi w kombinacji alpejskiej. Rozdzielił wtedy na podium Petera Lüschera ze Szwajcarii i Andreasa Wenzela z Liechtensteinu. W pozostałych zawodach sezonu 1978/1979 jeszcze trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium - 1 lutego 1979 roku w Villars był drugi w zjeździe. Wyniki ten pozwoliły mu zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, w której lepszy był tylko Lüscher. W kolejnym sezonie ani razu nie znalazł się w pierwszej trójce i tylko dwukrotnie zmieścił się w pierwszej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął odległe miejsce, znalazł się jednak w składzie kadry Austrii na rozgrywane w lutym 1980 roku igrzyska olimpijskie w Lake Placid. Pierwotnie był tylko rezerwowym i miał nie wystartować, jednak na treningach olimpijskich uzyskiwał czasy lepsze od kolegów z drużyny. Wystąpił więc w biegu zjazdowym i zdobył złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio swego rodaka Petera Wirnsbergera i Kanadyjczyka Steve’a Podborskiego. Na tych samych igrzyskach był też osiemnasty w slalomie, a giganta ukończył na 26. pozycji. Igrzyska w Lake Placid były równocześnie rozgrywane jako mistrzostwa świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. Stock zdobył w tej konkurencji brązowy medal, przegrywając tylko z Philem Mahre z USA i Andreasem Wenzelem.

W latach 1981–1985 sporadycznie stawał na podium zawodów pucharowych, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej plasował się poza pierwszą dziesiątką, w konsekwencji nie wystąpił na rozgrywanych w 1984 roku igrzyskach olimpijskich w Sarajewie oraz mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku. Wystąpił za to na odbywających się w 1982 roku mistrzostwach świata w Schladming, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął piętnaste miejsce. Do wysokiej formy powrócił w sezonie 1985/1986, w którym większość zawodów kończył w czołowej dziesiątce. Siedmiokrotnie stawał na podium, dwa razy na drugim i pięć razy na trzecim stopniu. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć szóste miejsce, był też czwarty w klasyfikacji kombinacji i supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu był szósty. W klasyfikacji generalnej sezonu 1986/1987 uplasował się tylko jedną pozycję niżej, chociaż na podium stanął tylko trzykrotnie: 16 sierpnia 1986 roku w Las Leñas był drugi, a 1 marca w Furano i 15 marca 1987 roku w Calgary był trzeci w supergigancie. Brał udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana w 1987 roku, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w supergigancie. W walce o medal lepszy o 0,20 sekundy okazał się tam Markus Wasmeier z RFN.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Stock zajął tam między innymi czwarte miejsce w zjeździe, przegrywając walkę o medal z Francuzem Franckiem Piccardem o 0,32 sekundy. Na tych samych igrzyskach był też ósmy w supergigancie. W zawodach pucharowych kilkukrotnie kończył zawody w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął ani razu. W klasyfikacji generalnej był czternasty, a w klasyfikacji supergiganta zajął szóstą pozycję. W następnym sezonie w klasyfikacji końcowej wypadł nieco słabiej, zajmując ostatecznie osiemnaste miejsce. Trzykrotnie jednak stawał na podium: 27 listopada w Schladming był trzeci w supergigancie, 22 grudnia 1988 roku był trzeci w zjeździe, a 6 stycznia 1989 roku odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając zjazd. Z mistrzostw świata w Vail w lutym 1989 roku powrócił jednak bez medalu, zajmując dziewiąte miejsce w supergigancie i 22. miejsce w zjeździe.

Sezon 1989/1990 był jednym z najsłabszych w jego karierze. Austriak punktował tylko trzykrotnie i zajął 73. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1990/1991 raz stanął na podium, za to na najwyższym stopniu: 8 grudnia 1990 roku w Val d’Isère wygrał zjazd. W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zajmując czwarte miejsce w zjeździe. Tym razem w walce o podium lepszy był Szwajcar Daniel Mahrer, który wyprzedził Stocka o 0,33 sekundy. Na podium zawodów PŚ Austriak wrócił 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, gdzie był drugi w zjeździe. Wynik ten powtórzył tydzień później w Val Gardena, jednak w kolejnych zawodach nie mieścił się na podium. Ostatecznie był piąty w klasyfikacji zjazdu i piętnasty w klasyfikacji generalnej. W 1992 roku wystąpił w zjeździe na igrzyskach w Albertville, jednak nie ukończył rywalizacji. Był to jego ostatni występ olimpijski. Ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata odniósł 12 grudnia 1992 roku w Val Gardena, gdzie ponownie był najlepszy w zjeździe. Ostatnie podium wywalczył dziesięć dni później w Bad Kleinkirchheim, gdzie zajął drugie miejsce w supergigancie. Sezon 1992/1993 ukończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej. W marcu 1993 roku zakończył karierę

Kilkakrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w zjeździe i supergigancie w 1987 roku. Był chorążym ekipy Austrii podczas igrzysk w Calgary. W 1996 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii. Po zakończeniu kariery założył wraz z bratem sklep ze sprzętem narciarskim oraz prowadził należący do rodziny hotel.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	14 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:45,50	-	-
26.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+6,66	Ingemar Stenmark
18.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	+6,15	Ingemar Stenmark
4.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63	+1,92	Pirmin Zurbriggen
8.	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66	+2,70	Franck Piccard
DNF	9 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:50,37	-	Patrick Ortlieb

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
27.	2 lutego	1978	Garmisch-Partenkirchen	Gigant	3:02,52	+4,48	Ingemar Stenmark
1.	14 lutego	1980	Lake Placid	Zjazd	1:45,50	-	-
26.	19 lutego	1980	Lake Placid	Gigant	2:40,74	+6,66	Ingemar Stenmark
18.	22 lutego	1980	Lake Placid	Slalom	1:44,26	+6,15	Ingemar Stenmark
3.	22 lutego	1980	Lake Placid	Kombinacja	45,53 pkt	+30,80 pkt	Phil Mahre
15.	6 lutego	1982	Schladming	Zjazd	1:55,10	+2,39	Harti Weirather
8.	31 stycznia	1987	Crans-Montana	Zjazd	2:07,80	+1,38	Peter Müller
8.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	+57,65 pkt	Marc Girardelli
4.	2 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,93	+1,35	Pirmin Zurbriggen
22.	6 lutego	1989	Vail	Zjazd	2:10,39	+2,45	Hans-Jörg Tauscher
9.	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:38,81	+1,26	Martin Hangl
4.	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91	+0,99	Franz Heinzer

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1976/1977: 31.
• sezon 1977/1978: 21.
• sezon 1978/1979: 2.
• sezon 1979/1980: 45.
• sezon 1980/1981: 12.
• sezon 1981/1982: 18.
• sezon 1982/1983: 33.
• sezon 1983/1984: 43.
• sezon 1984/1985: 73.
• sezon 1985/1986: 6.
• sezon 1986/1987: 7.
• sezon 1987/1988: 14.
• sezon 1988/1989: 18.
• sezon 1989/1990: 73.
• sezon 1990/1991: 27.
• sezon 1991/1992: 15.
• sezon 1992/1993: 25.

Zwycięstwa w zawodach

1. Laax – 6 stycznia 1989 (zjazd)
2. Val d’Isère – 8 grudnia 1990 (zjazd)
3. Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd)

• 3 zwycięstwa (3 zjazdy)

Pozostałe miejsca na podium

1. Schladming – 10 grudnia 1978 (kombinacja) – 2. miejsce
2. Villars – 1 lutego 1979 (zjazd) – 2. miejsce
3. Madonna di Campiglio – 14 grudnia 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
4. Aprica – 8 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
5. Val Gardena – 13 grudnia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
6. Val d’Isère – 10 grudnia 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
7. Madonna di Campiglio – 19 grudnia 1983 (supergigant) – 3. miejsce
8. Sankt Anton – 7 lutego 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
9. Morzine – 8 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
10. Morzine – 9 lutego 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
11. Åre – 23 lutego 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
12. Hemsedal – 23 lutego 1986 (supergigant) – 3. miejsce
13. Aspen – 8 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
14. Whistler – 15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
15. Las Leñas – 16 sierpnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
16. Furano – 1 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
17. Calgary – 15 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
18. Schladming – 27 listopada 1988 (supergigant) – 3. miejsce
19. Val d’Isère – 8 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
20. Val d’Isère – 7 grudnia 1991 (zjazd) – 2. miejsce
21. Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd) – 2. miejsce
22. Bad Kleinkirchheim – 22 grudnia 1992 (supergigant) – 2. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-20)]. (ang.).
• Profil na Alpine Ski Database (ang.)