Przejdź do zawartości

Kuldyga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuldyga
Ilustracja
Fragment starego miasta w Kuldydze
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Łotwa

Gmina

Kuldyga

Prawa miejskie

1378

Burmistrz

Talis Pukits

Populacja (2016)
• liczba ludności
• gęstość


11 768[1]
905,2 os./km²

Kod pocztowy

LV-330(1-3)

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kuldyga”
Ziemia56°58′N 21°57′E/56,966667 21,950000
Strona internetowa
Ceglany most przez rzekę Windawę w Kuldydze

Kuldyga (łot. Kuldīga; hist. niem. Goldingen) – miasto w zachodniej Łotwie, w Kurlandii, nad rzeką Windawą, siedziba władz gminy Kuldyga, 12 123 mieszkańców. Kuldyga do dziś zachowała swój rzemieślniczy charakter. Znajdują się tam również nowoczesne zakłady przemysłowe, dominuje przemysł drzewny. W mieście mają swoją siedzibę również filie wyższych uczelni pedagogicznych z Rygi i Lipawy.

W 2023 roku stare miasto w Kuldydze zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kuldyga wzmiankowana była po raz pierwszy w 1245 roku, w dokumentach biskupa Wilhelma. W tych latach na terenie obecnej Kuldygi zbudowano zamek inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego nazwany Jesusburg (później Goldingen). W 1378 Kuldyga uzyskała prawa miejskie, a w 1398 wstąpiła do Związku Hanzeatyckiego. W XVII wieku była, obok Mitawy, głównym ośrodkiem Księstwa Kurlandii i Semigalii. Do dziś nazywana jest stolicą Kurlandii.
We wrześniu 1659 roku tutejszy zamek został zajęty przez wojska Rzeczypospolitej. Twierdza mająca 1500 ludzi (1/3 sił szwedzkich w Kurlandii) zdobyta została przez około 800 żołnierzy, niedysponujących większą liczbą dział.

Podczas okupacji hitlerowskiej, w lipcu roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 600 osób. W sierpniu 1941 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowano na w lesie Kalnamuizhas. Sprawcami zbrodni byli Łotysze z Rygi z tzw. komando Arajsa oraz kompania miejscowej „samoobrony”. Zbrodnią kierowali Feliks Dibietis i Viktors Arajs[3].

Zabytki i atrakcje turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
  • jednolita zabudowa drewniana z XVIII-XIX wieku, zespół unikatowy w skali Łotwy.
  • XIII-wieczny młyn wodny na rzece Alekšupīte.
  • ceglany most z 1874 r. na rzece Windawie o długości 165 m.
  • katolicki kościół Świętej Trójcy z 1640 r.
  • „domek kata” oraz luterański kościół św. Katarzyny z bogato rzeźbioną amboną i ołtarzem z XVII wieku, autorstwa Seferemsa Starszego oraz organami z 1715 roku.
  • luterański kościół Świętej Anny z 1904 r.
  • cerkiew prawosławna z 1871 r.
  • Główną atrakcją miasta są wodospady rumba Windawy, najszersze naturalne wodospady na Łotwie o szerokości 110 m i wysokości ponad 2 m.
  • Synagoga w Kuldydze.

Urodzeni w mieście

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. «Latvijas iedzīvotāju skaits pašvaldībās pagastu dalījumā». pmlp.gov.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-22)].
  2. Old town of Kuldīga
  3. Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part B, s. 1011.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]