Przejdź do zawartości

Kazimierz Glabisz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Glabisz
Ilustracja
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1893
Odolanów

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1981
Londyn

Przebieg służby
Lata służby

1914–1981

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

14 Wielkopolska Dywizja Piechoty
2 Dywizja Grenadierów Pancernych
4 Dywizja Piechoty

Stanowiska

szef sztabu dywizji
dowódca dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
powstanie wielkopolskie
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I stopnia Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Order Krzyża Orła III Klasy (Estonia) Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Lwa Białego IV klasy (Czechy) Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Kawaler Orderu Leopolda (Belgia) Odznaka Honorowa Olimpijska (III Rzesza)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
Kazimierz Glabisz
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1893
Odolanów

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1981
Londyn

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1910–1913 Venetia Ostrów Wielkopolski
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1923 Polska
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Kazimierz Glabisz
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1893
Odolanów

Data i miejsce śmierci

25 listopada 1981
Londyn

Prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego
Okres

od 1929
do 1945

Poprzednik

Kazimierz Lubomirski

Następca

Alfred Loth

Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej
Okres

od 20 lutego 1937
do 1 września 1939

Poprzednik

Władysław Bończa-Uzdowski

Następca

Tadeusz Kuchar

Kazimierz Glabisz (ur. 10 lutego 1893 w Odolanowie, zm. 25 listopada 1981 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz sportowy, ostatni przedwojenny prezes PZPN.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 10 lutego 1893 roku w Odolanowie k. Ostrowa Wielkopolskiego w rodzinie Mieczysława i Bolesławy z Bobowskich[1]. Jego starszą, przyrodnią siostrą była Maria Glabiszówna[2].

Absolwent Gimnazjum Męskiego w Ostrowie. W latach gimnazjalnych działał w niepodległościowym Towarzystwie Tomasza Zana, Gimnazjalnym Klubie Sportowym Venetia, Towarzystwie Sportowym Sokół. W latach 1913–1915 studiował prawo na uniwersytetach w Monachium i we Wrocławiu. W czasie I wojny światowej ukończył niemiecką oficerską szkołę artylerii. Tytuł magistra prawa i administracji zdobył już po wojnie, w roku 1923, na Uniwersytecie Poznańskim.

W 1918 roku walczył w powstaniu wielkopolskim. W latach 1919–1920 pracował w Oddziale Operacyjnym Sztabu Dowództwa Głównego Armii Wielkopolskiej, a podczas wojny polsko-bolszewickiej w Kwaterze Polowej Naczelnego Wodza i w Adiutanturze Generalnej. Od 1921 r. był członkiem tajnej organizacji wojskowej przy Władysławie Sikorskim „Honor i Ojczyzna” mającej dbać o morale oficerów Wojska Polskiego. W latach 1921–1922 pracował w Oddziale IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie. Podczas plebiscytu był członkiem Polskiej Komisji Przejęcia Górnego Śląska.

3 listopada 1923 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu[3]. Z dniem 15 listopada 1924 roku został przydzielony do macierzystego 14 pułku artylerii polowej w Poznaniu na stanowisko dowódcy I dywizjonu[4]. 15 listopada 1925 roku został przydzielony z 14 pap do Biura Ścisłej Rady Wojennej w Warszawie na stanowisko oficera Oddziału IIIa (Operacyjnego)[5]. W 1927 roku został oficerem Referatu „Niemcy” Oddziału II Sztabu Generalnego. 5 listopada 1928 roku otrzymał przeniesienie do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko oficera do zleceń[6]. Do 31 sierpnia 1939 roku był I oficerem do zleceń Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych.

W latach 1934 i 1935 odbył, na polecenie marszałka Józefa Piłsudskiego dwie nieoficjalne podróże do Niemiec i do Austrii w celu wybadania sytuacji militarnej i nastrojów politycznych w obu krajach. W latach międzywojennych uczestniczył w pracach Centralnego Instytutu Wychowania Fizycznego, był prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej oraz przewodniczącym Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

W kampanii wrześniowej 1939 był oficerem do zleceń Naczelnego Wodza (1 – 3 IX), a następnie dowódcą improwizowanej Grupy „Kielce” (3 – 9 IX). Po przegranej polskich wojsk wyjechał do Warszawy, a w roku 1940 przedostał się na Węgry, gdzie współdziałał przy ewakuacji polskich żołnierzy na Zachód. W tym samym roku wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie w maju 1941 roku został mianowany szefem Oddziału I Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. Po 14 czerwca 1942 roku był zastępcą dowódcy 1 Brygady Strzelców. 20 lutego 1943 roku został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 1 Dywizji Grenadierów (kadrowej)[7]. 29 października 1943 roku Naczelny Wódz mianował go z dniem 20 listopada dowódcą 2 Dywizji Grenadierów Pancernych (kadrowej). 18 listopada 1943 roku objął dowództwo dywizji[8]. Od 15 lutego 1945 roku do 1947 roku dowodził 4 Dywizją Piechoty.

Po II wojnie światowej pozostał w Londynie. Udzielał się jako działacz polonijny, społeczny, sportowy, działał w polskich organizacjach i stowarzyszeniach wojskowych, publikował w prasie emigracyjnej, wydał także wspomnienia z lat gimnazjalnych. 26 maja 1977 został powołany na członka Głównej Komisji Skarbu Narodowego[9].

Pochowany został w Londynie. Komitet Organizacyjny Uroczystości sprowadzenia prochów gen. Kazimierza Glabisza – na czele której stanął Burmistrz Gminy i Miasta Odolanów Józef Wajs – postanowił przenieść szczątki generała do rodzinnego miasta. 31 maja 2008 roku urna została złożona przy kościele św. Marcina w Odolanowie.

Awanse

[edytuj | edytuj kod]
  • kapitan – zweryfikowany 3 maja 1922 roku ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów zawodowych artylerii
  • major – 31 marca 1924 roku ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii
  • podpułkownik – 24 grudnia 1929 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii
  • pułkownik – 26 stycznia 1935 roku ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów zawodowych artylerii[10]
  • generał brygady – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1945 roku w korpusie generałów

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Akt urodzenia Kazimierza Glabisza – szukajwarchiwach.pl [dostęp z dnia: 2015-07-04]
  2. Alina Bednarz, Katarzyna Kieś-Kokocińska, Aleksandra Rajwa: Patriotki ze Śląska w służbie Polsce. Stowarzyszenie ON/OFF. [dostęp 2021-03-09].
  3. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 107 z 10 października 1924 roku, s. 594.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 591.
  6. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 356.
  7. W marcu 1943 roku na bazie 1 Brygady Strzelców zorganizowano kadrową 1 Dywizję Grenadierów, którą do lipca 1943 roku dowodził gen. bryg. Bolesław Bronisław Duch. We wrześniu 1943 roku 1 Dywizja Grenadierów przemianowana została na 2 Dywizję Grenadierów Pancernych. Kryska-Karski i Żurakowski podają, że Kazimierz Glabisz był zastępcą dowódcy 1 BS do października 1943 roku.
  8. Rozkazy dzienne 1943 ↓, s. 222, 231, 256.
  9. Zarządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 26 maja 1977 r. o powołaniu członków Głównej Komisji Skarbu Narodowego Rzeczypospolitej Polskiej. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 25, Nr 3 z 15 listopada 1977. 
  10. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 1 z 26 stycznia 1935 roku. Według Tadeusza Kryska-Karskiego i Stanisława Żurakowskiego, Kazimierz Glabisz awansował na pułkownika ze starszeństwem z 19 marca 1936 roku.
  11. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 28, Nr 5 z 31 grudnia 1973. 
  12. M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 zamiast uprzednio nadanego Krzyża Niepodległości (M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100) „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. a b c d e f g h i j k l m Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 205.
  14. Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 33.
  15. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1982 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 38, poz. 1812)
  16. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  17. Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 291, 11 listopada 1933. 
  18. Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 292, 11 listopada 1933. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]