Przejdź do zawartości

Henry Edward Manning

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henry Edward Manning
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Malo mori quam fœdari
Kraj działania

Anglia

Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1808
Totteridge

Data i miejsce śmierci

14 stycznia 1892
Londyn

Miejsce pochówku

Katedra Westminsterska

Arcybiskup Westminster
Okres sprawowania

1865–1892

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

14 czerwca 1851

Nominacja biskupia

16 maja 1865
arcybiskup Westminsteru

Sakra biskupia

8 czerwca 1865

Kreacja kardynalska

15 marca 1875
Pius IX

Kościół tytularny

Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

8 czerwca 1865

Konsekrator

William Bernard Ullathorne

Współkonsekratorzy

William Turner
Thomas Joseph Brown

Henry Edward Manning (ur. 15 lipca 1808 roku w Totteridge – zm. 14 stycznia 1892 roku w Londynie) – angielski duchowny katolicki, arcybiskup Westminsteru i kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był najmłodszym synem Williama Manninga – handlowca, który pracował głównie we wschodnich Indiach. Po ukończeniu uniwersytetu w Oksford przyjął święcenia w Kościele anglikańskim (1832 rok). W 1833 poślubił Caroline Sargent, która zmarła po kilku latach. Małżeństwo było bezdzietne. Zbliżył się w latach 40. do ruchu oksfordzkiego, w którym działał energicznie przyszły kardynał John Henry Newman. W roku 1851 dokonał konwersji na katolicyzm. Po paru miesiącach przyjął też święcenia kapłańskie z rąk pierwszego katolickiego arcybiskupa Westminsteru od czasów reformacji Nicholasa Wisemana. Następnie podjął w latach 18521855 dalsze studia w Rzymie.

16 maja 1865 został mianowany arcybiskupem Westminsteru. Sakry udzielił biskup Birmingham William Bernard Ullathorne. Uczestniczył w Soborze Watykańskim I, gdzie stanowczo popierał nieomylność papieską, w przeciwieństwie do kard. Newmana. Swoimi ultramontańskimi poglądami zyskał ogromne zaufanie Leona XIII. Jego energiczne rządy spowodowały podwojenie liczby kapłanów w Anglii, wzrost liczby szkół katolickich i klasztorów. Interesował się problemami społecznymi i popierał Rerum novarum. Był jednak przeciwny studiowaniu katolickiej młodzieży na uniwersytetach takich jak Oksford. Kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Santi Andrea e Gregorio al Monte Celio otrzymał w 1875 z rąk papieża Piusa IX. Brał udział w konklawe 1878. Konsekrował swego przyszłego następcę Herberta Vaughana i jego brata Rogera, arcybiskupa Sydney. Pochowany w katedrze londyńskiej.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]