Przejdź do zawartości

Fiodor Berg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiodor Berg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 maja 1794
Sangaste

Data i miejsce śmierci

18 stycznia 1874
Petersburg

Namiestnik Królestwa Polskiego
Okres

od 1863
do 1874

Poprzednik

Konstanty Mikołajewicz Romanow

Następca

Paul von Kotzebue

podpis
Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie) Order św. Jerzego III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Orła Czarnego (Prusy) Order „Pour le Mérite” Krzyż Wielki Orderu Orła Czerwonego (Prusy) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana
Wojsko rosyjskie demoluje pałac Zamoyskich po zamachu na Berga

Fiodor Fiodorowicz Berg (ros. Фёдор Фёдорович Берг, właśc. Friedrich Wilhelm Rembert von Berg; ur. 27 maja 1794[1] w Sangaste (gubernia inflancka, obecnie Estonia), zm. 6 stycznia?/18 stycznia 1874 w Sankt Petersburgu) – hrabia Wielkiego Księstwa Finlandii, generał kwatermistrz rosyjski. Od 1865 feldmarszałek. Geodeta.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny Niemców bałtyckich. Uczył się na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 20. XIX w. wykonał wojskowo-statystyczne opisanie Turcji. Kierował w latach 1823–1825 ekspedycją do Azji Środkowej. Na bazie materiałów z tej ekspedycji stworzono mapę. W latach 1828–1829 wykonał mapę północno-wschodniej części Bułgarii.

W 1831 brał udział w wojnie z Polską, dowodząc podczas szturmu na Warszawę natarciem w kierunku na Wolę. Awansowany do stopnia generała-lejtnanta pełnił obowiązki kwatermistrza armii stacjonującej w Królestwie Polskim.

Od 1843 jako generał kwatermistrz Sztabu Głównego Imperium Rosyjskiego kierował wykonaniem mapy Rosji w masztabie trzywiorstowym.

W 1853 dowódca wojsk w Estonii. Od 1855 generał gubernator Finlandii. W latach 1863–1874 ostatni namiestnik Królestwa Polskiego. Urzędował w Zamku Królewskim. Prezes Rady Stanu Królestwa Kongresowego[2]

Stłumił powstanie styczniowe, prowadził politykę rusyfikacji Polski.

19 września 1863 powstańcy dokonali nieudanego zamachu na namiestnika, rzucając bombę z okna pałacu Zamoyskich na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. W odwecie Rosjanie zdemolowali budynek pałacu, wyrzucając na bruk m.in. fortepian Fryderyka Chopina znajdujący się w mieszkaniu siostry kompozytora Izabeli Barcińskiej[3]. Fakt ten zainspirował Cypriana Kamila Norwida do napisania wiersza Fortepian Szopena (1865).

Fiodor Berg był odpowiedzialny za pacyfikację miejscowości, których mieszkańcy udzielili pomocy powstańcom styczniowym.

Był luteraninem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spotyka się również datę 1790 i 1793. W książce pod redakcją Jarosława Kłaczkowa widnieje zaś rok 1789.
  2. Prace literackie Józefa Korytkowskiego rzeczywistego radcy stanu, poprzedzone wizerunkiem i życiorysem jego i uzupełnione objaśnieniami przez autora "Wrażeń ciechocińskich", Warszawa 1885, s. 334.
  3. Marta Grzywacz: Serce Chopina. Wywiad z Piotrem Mysłakowskim. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 22 grudnia 2013. [dostęp 2019-09-27].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ewangelicy w Radomiu i regionie (XVI-XX wiek) – studia i materiały pod redakcją Jarosława Kłaczkowa, Radom 2007.
  • Chimiak Ł., Gubernatorzy rosyjscy w Królestwie Polskim 1863–1915 – Szkic do portretu zbiorowego, Wrocław 1999.