Przejdź do zawartości

Fablok 2D

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM03
Ilustracja
Spalinowóz SM03
Producent

Fablok Chrzanów (od 1959)
Zastal Zielona Góra (od 1966)

Lata budowy

1959–1969

Układ osi

B

Wymiary
Masa służbowa

24 t

Długość

6940 mm

Szerokość

2970 mm

Wysokość

3380 mm

Rozstaw osi skrajnych

2500 mm

Średnica kół

950 mm

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

wysokoprężny (diesel) DSR 150 lub 2DSR 150

Pojemność zbiorników paliwa

250 l

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

150 KM

Maksymalna siła pociągowa

58,5 kN (5850 kG)

Rodzaj przekładni

mechaniczna

Prędkość konstrukcyjna

Ls150: 25 km/h, 2Ls150: 45 km/h

Nacisk osi na szyny

12T +/- 3%

System hamulca

ręczny i powietrzny systemu Knorra

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

brak

SM04
Ilustracja
SM04-002, Chabówka
Producent

Polska Zastal
Polska Mystal
Polska ZNTK Oleśnica

Lata budowy

1972-1995

Układ osi

B

Wymiary
Masa służbowa

24 tony

Długość

6940 mm

Szerokość

2970 mm

Wysokość

3380 mm

Rozstaw osi skrajnych

2500 mm

Średnica kół

950 mm

Napęd
Trakcja

spalinowa

Typ silników

14H6

Pojemność zbiorników paliwa

250l

Parametry eksploatacyjne
Moc znamionowa

133 kW/180 KM

Maksymalna siła pociągowa

~70,2 kN (7020 kG)

Rodzaj przekładni

mechaniczna

Prędkość konstrukcyjna

30 km/h

Nacisk osi na szyny

120kN (12000kG) +/- 3%

System hamulca

powietrzny Knorr

Parametry użytkowe
Sterowanie wielokrotne

brak

Fablok 2D (typy fabryczne Ls150 i 2Ls150, seria SM03) i rozwinięcie konstrukcji Zastal 409Da (typu fabryczne Ls180 i 409Da, seria SM04) – polska spalinowa lokomotywa manewrowa małej mocy produkowana w latach 1959–1969 w zakładach Fablok w Chrzanowie i Zastal w Zielonej Górze. W 1968 roku w zakładach Zastal zmieniono konstrukcję lokomotywy, stosując inny typ silnika wysokoprężnego. Była produkowana w latach 1972–1995.

Fablok 2D

[edytuj | edytuj kod]

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W 1958 Centralne Biuro Konstrukcyjne Przemysłu Taboru Kolejowego zaprojektowało lokomotywę typu 2D. Jej produkcja prowadzona była w dwóch fabrykach:

  • od 1959 w Fabryce Lokomotyw im. F. Dzierżyńskiego w Chrzanowie (Fablok), która dodatkowo oznaczyła pojazd typem fabrycznym Ls150, a po zmianach konstrukcji 2Ls150,
  • od 1966 w Zaodrzańskich Zakładach Przemysłu Metalowego im. M. Nowotki w Zielonej Górze (Zastal)[1].

Lokomotywy te znalazły zastosowanie nie tylko w PKP, ale także w zastosowaniach niepublicznych – w przemyśle i generalnie przy lekkiej pracy manewrowej.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Lokomotywa SM03 jest napędzana czterosuwowym 6-cylindrowym silnikiem spalinowym z zapłonem samoczynnym o znamionowej mocy 150 KM. Lokomotywa ma podwozie dwuosiowe z ostoją konstrukcji spawanej. Ostoja ma od przodu i tyłu czołownice, do których przymocowane są stosowane na PKP zderzaki tulejowe, haki cięgłowe ze sprzęgami śrubowymi i sprzęgi powietrzne. Nadwozie lokomotywy składa się z dwóch niskich przedziałów maszynowych: przedniego i tylnego oraz wyższej kabiny maszynisty, usytuowanej między tymi przedziałami. Przedziały maszynowe i kabina maszynisty stanowią konstrukcję spawaną z blach wzmocnionych kształtownikami i są przymocowane do pomostu lokomotywy. Przedziały maszynowe mają w bocznych ścianach (z obu stron) drzwiczki umożliwiające dostęp i wgląd do urządzeń umieszczonych wewnątrz. Kabina maszynisty wyposażona jest w duże czołowe i boczne okna, które zapewniają dobrą widoczność ze stanowiska maszynisty.

Lokomotywa wyposażona jest w powietrzny zespolony hamulec samoczynny systemu Knorra oraz dodatkowy hamulec niesamoczynny systemu Westinghouse'a oraz w ręczny hamulec śrubowy. Zestawy kołowe są hamowane jednostronnie za pomocą żeliwnych klocków.

Lokomotywa ma sterowanie hydrauliczno-mechaniczne. Posiada cztery biegi, które maszynista zmienia za pomocą kół zmianowych. Obroty silnika zwiększa się za pomocą nastawnika.

Zastal 409D

[edytuj | edytuj kod]

Adaptacja wykonana w 1968 roku przez zakłady Zastal, dotyczyła zmian konstrukcyjnych pozwalających na zamontowanie silnika wysokoprężnego o większej mocy, budowanego na licencji firmy Henschel. Pierwotnie rozważano wykorzystanie silnika typu 10H6 o mocy 160 KM, jednakże do produkcji seryjnej trafiły lokomotywy z silnikiem 14H6 o mocy 180 KM.
Lokomotywy 409Da produkowane były w 3 zakładach:

Podstawowym odbiorcą tego typu lokomotyw był przemysł, gdzie nosiły one oznaczenie 409Da. Na stanie PKP znalazły się jedynie dwie takie lokomotywy pochodzące z likwidowanych Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Sędziszowie, przejęte na początku lat 90. i skreślone z inwentarza przed rokiem 2000. Ze względu na znaczne różnice konstrukcyjne względem typu SM03, PKP nadały im odrębne oznaczenie.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lokomotywa spalinowa typu 2D (Ls150). W: Bogdan Pokropiński: Lokomotywy spalinowe produkcji polskiej. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2009, s. 53–68. ISBN 978-83-206-1731-3. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]