Przejdź do zawartości

Carmine Rocco

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carmine Rocco
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1912
Camigliano

Data i miejsce śmierci

12 maja 1982
Rzym

Nuncjusz apostolski na Filipinach
Okres sprawowania

1967–1973

Nuncjusz apostolski w Brazylii
Okres sprawowania

1973–1982

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

26 lipca 1936

Nominacja biskupia

5 października 1961

Sakra biskupia

12 listopada 1961

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

12 listopada 1961

Miejscowość

Rzym

Konsekrator

kard. Amleto Giovanni Cicognani

Współkonsekratorzy

Angelo Dell’Acqua,
Matteo Guido Sperandeo

Carmine Rocco (ur. 12 kwietnia 1912 w Camigliano, zm. 12 maja 1982 w Rzymie) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup, dyplomata papieski.

Biografia

[edytuj | edytuj kod]

26 lipca 1936 w katedrze w Teano z rąk biskupa Calvi i Teano Giuseppe Marcozziego otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Calvi i Teano. Następnie odbył studia na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz na kształcącej dyplomatów Stolicy Apostolskiej Papieskiej Akademii Kościelnej.

Po ukończeniu nauki w 1939, rozpoczął pracę w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. Od 1940 pracował w Nuncjaturze Apostolskiej we Francji, gdzie nawiązał znajomość z nuncjuszem Angelo Giuseppe Roncallim - przyszłym papieżem Janem XXIII. W 1946 przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Argentynie. W latach 1953–1956 ponownie służył w Sekretariacie Stanu, a następnie do 1959 w Nuncjaturze Apostolskiej w Brazylii.

5 października 1961 papież Jan XXIII mianował go nuncjuszem apostolskim w Boliwii oraz arcybiskupem tytularnym iustinianopolitańskim. 12 listopada 1961 w Rzymie przyjął sakrę biskupią z rąk sekretarza stanu kard. Amleto Giovanniego Cicognaniego. Współkonsekratorami byli substytut Sekretariatu Stanu abp Angelo Dell’Acqua oraz biskup Calvi i Teano Matteo Guido Sperandeo.

Jego największym osiągnięciem na boliwijskiej placówce było doprowadzenie do założenia Universidad Católica Boliviana "San Pablo". Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II.

16 września 1967 został przeniesiony na urząd nuncjusza apostolskiego na Filipinach. W 1970 przyjmował na Filipinach papieża Pawła VI oraz był bezpośrednim świadkiem zamachu na jego życie.

22 maja 1973 został nuncjuszem apostolskim w Brazylii. W tym kraju był odpowiedzialny za reformę podziału diecezjalnego i tworzenie nowych biskupstw. Towarzyszył Janowi Pawłowi II w jego I pielgrzymce do Brazylii.

W 1982, gdy stan zdrowia abp Rocco się pogorszył, wyjechał na leczenie do rzymskiej polikliniki Gemelli, gdzie 12 maja 1982 zmarł. Swój dom rodzinny w Camigliano przepisał na hospicjum.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]