Przejdź do zawartości

Carl von Ossietzky

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Carl von Ossietzky
Ilustracja
Carl von Ossietzky w 1934 roku
Data i miejsce urodzenia

3 października 1889
Hamburg

Data i miejsce śmierci

4 maja 1938
Berlin

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Carl von Ossietzky (ur. 3 października 1889 w Hamburgu, zm. 4 maja 1938 w Berlinie[1]) – niemiecki dziennikarz, pisarz i pacyfista.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Jako wydawca czasopisma „Die Weltbühne” został skazany w roku 1931 na 18 miesięcy aresztu za „ujawnienie tajemnicy wojskowej” w procesie potocznie zwanym Weltbühne-Prozess, który wzbudził międzynarodowe zainteresowanie i oburzenie. Główną przesłanką do jego oskarżenia było zwrócenie uwagi przez czasopismo na zakazane w traktacie wersalskim zbrojenia Reichswehry i ujawnienie związanych z tym procederem dokumentów. Uwolniony w wyniku amnestii dla więźniów politycznych 22 grudnia 1932 po odbyciu 227 dni kary.

Po powołaniu Adolfa Hitlera na urząd Kanclerza Rzeszy (30 stycznia 1933) i przejęciu władzy przez NSDAP, w konsekwencji wydanego po pożarze Reichstagu dekretu o stanie wyjątkowym i zawieszeniu swobód obywatelskich 28 lutego 1933 roku Carl von Ossietzky jeszcze tej samej nocy został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym. W obozach koncentracyjnych i więzieniach przebywał do 1936 roku[2].

Aresztowanie Ossietzkiego spotkało się z szerokim odzewem za granicą. W Norwegii grupa pisarzy (m.in. Nini Roll Anker, Johan Borgen, Olav Duun, Nordhal Grieg, Sigurd Hoel, Helge Krog, Sigrid Undset i Arnulf Øverland) opublikowała 14 grudnia 1935 roku w „Aftenposten” petycję protestacyjną. Postulowali również przyznanie osadzonemu Nagrody Nobla. Inicjatyw tych nie poparł Knut Hamsun, który uważał, że jeżeli Ossietzkiemu nie podobały się porządki wprowadzone w Niemczech, to miał dostatecznie dużo czasu, aby udać się na emigrację[3].

W 1936 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla za rok 1935, której osobisty odbiór został uniemożliwiony przez rząd III Rzeszy.

Zmarł w szpitalu więziennym w Berlinie na gruźlicę, na którą zapadł w czasie uwięzienia[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red, Marka Zybury. Warszawa – Wrocław: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 243.
  2. a b Pisarze niemieckojęzyczni XX wieku. Leksykon encyklopedyczny PWN pod red, Marka Zybury. Warszawa – Wrocław 1996, s. 244.
  3. Monika Žagar, Knut Hamsun. The dark side of literary brilliance, Seattle 2009, s. 195.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]